No. 15802
laEEDSGH DA6BLA13, Zaterdag* 26 Augustas. Vierde Blad
Anno 1921
Buitenlandseh Overzieht
Kunst, letteren, enz.
FEUILLETON.
ELotswisselSng.
Oogenblikkelijk na Arriaga's benoeming
V)t president der Portugeesche
jftepubliek, heeft president Fallières
,èen hartelijken gelukwensch aan den nieuw-
benoemden ambtsbroeder gezonden.
Hiermede heeft Frankrijk den stap ge
daan, welken de andere regeeringen nu wel
rolgen zullen. Het afwachten van een pre
sidentsverkiezing blijkt het oponthoud te
Aijn geweest voor de erkenning.
Nader vernemen wij nog uit uitvoeriger
[telegrammen, dat Arriaga aan den arm van
den gewiohtigsten mededinger naar den
presidentszetel: Machado, de vergaderzaal
is binnengetreden.
Door een daartoe benoemde oommissie ia
hij in een voormalige Koninklijke automo
biel naar het Belem-paleis gebracht.
Hoe het eventueel nieuwe Kabinet er uit
sal zien, valt nog niet te zeggen, daar alle
beriohten daaromtrent op gissingen berus
ten. Toch ka-n als vaststaand worden ge
meld, dat eenige Ministers uit dit Kabinet
!0ok in het volgende zitting zullen hebben.
De eed door president Arriaga afgelegd,
luidt als volgt: Ik beloof ple-chtig op mijn
ter, d)e grondwet der republiek eerlijk en
[trouw te handhaven en» na te komen, de
[wetten te gehoorzamen, het algemeen wei-
Ei jn der natie te bevorderen, de integriteit
en onafhankelijkheid van het Portugee-
bche vaderland te bevestigen en te verde
digen.
Arriaga is in Madeira geboren en stamt
in den vijftienden graad af van Koning Al
fonso III van Spanje.
Inderdaad is met de verkiezing van Ar-
tfagu, zegt de „Times", een eind gekomen
iftan een overgangstijdperk in de geschiede
nis der republiek. Vele zaken blijven nog
onzeker, doch een regeering die een jaar
bestaat, die de rust heeft weten te hand
haven, afgezien dan van een aantal werfc-
fetakingen zonder overigens van groot be
lang, die een wetgevende vergadering ge
kozen heeft en een staatshoofd aan het be
wind riep, zulk een regeering kon beschouwd
worden het zuiver revohitionnair tijdperk
achter den rug te hebben.
De buitenlandsehe betrekkingen varen na
tuurlijk wel bij dezen thans ordelijken stand
van zaken.
Yan de Portugeesche royalisten wekken
op den duur de berichten omtrent ïondi-
bwervende schepen en heimelijke bijeen
komsten weinig belangstelling meer. Ook
thans komt de „Lokal Anzeiger" nog met
zoo'n bericht, een telegram uit Londen,
waarin over de in beslagname van. een ge
heimzinnig schip, bij den mond der Theems
liggend, gesproken wordt. Dat schip, voor
zien van een inrichting voor draadlooze te
legrafie en bezig kanonnen te i.iitaileeren,
zou waarschijnlijk door de Portugeesche
royalisten aldus ingericht zijn.
Ten gevolge van een algemeen heerschend
mond- en klauwzeer ondier het vee, zijn
de groote manoeuvres in F r a n k r ij k af
gelast. Cambon is ziek. Deze beide berich
ten zijn voldoende om de Duitsche pers
to suggereeren tot het bericht, dat men
in Frankrijk aangaande Agadir uiterst ze
nuwachtig ia Een telegram uit Berlijn
luidt aldus:
Terwijl de Fransohe manoeuvres gedeel
telijk niet doorgingen, vermoedelijk door de
zenuwachtigheid van het Fransohe ministe
rie van Oorlog, is heden de keizer naar de
keizerparade te H am burg
vertrokken en wel met een zoo groot gevolg
öls zelden te voren. Onder meer is de ge
heele generale staf aanwezig. Men legt dit
zóó uit, dat men zich niet over eenige oor-
logsstemming van het hof ongerust behoeft
te maken.
Wat dit laatste betreft. Ook in deze laat
ste weken wordt de buitengewone vrede
lievendheid van den Keizer weer ter spra
ke gebracht. De „Post" heeft deze vrede
lievendheid op ruwe wijze beschimpt, waar
voor het blad is vervolgd. Personen uit de
omgeving van den keizer verklaren, dat do
keizer zich door geen raadgever tot welke
oorlogsverklaring ook zal laten dwingen,
zelfs als de onderhandelingen, waarvan men
't beste hoopt, afgebroken worden. Yan het
bestijgen van den troon af heeft de keizer
den vrede gewild en gehandhaafd. C nu,
als hoogste instantie, is hij beslist voor den
vrede.
Gaan de Fransche manoeuvres niet door
uit zenuwachtigheid gelijk men uit
Berlijn weet te vertellen, op 4 September
a-.s. zal president. Fallières op de reede van
Toulon revue houden over een v'oot van
niet minder dan 90 Fransche oorlogssche
pen. Het is het grootste maritiem schouw
spel, dat ooit door de Fransche vloot ge
geven is en het feit karakteriseert de her
nieuwing van Frankrijks marine. 0. m. zul
len met een gezamenlijke tonnenmart van
410,000 ton op de reede verschijnen 18 pa-ntn
serschepen, 9 gepantserde l .uisers, 3 flottil.
les torpedobooten benevens een groot aan
tal onderzeeërs. De geheele vloot staat on
der bevel van den oud-minister, admiraal
Boué de Lapeyzère.
Dit overzicht zou niet volledig zijn, indien
wij geen melding maakten van een rede
van Keizer Wilhelm, in antwoord
op een redevoering van den Oberpresident
te Altona. Het is een bekend onderwerp
hetwelk de Duitsch© Keizer behandelde.
Hij herinnerde er aan dat de Keizerin,
een dochter van Sleeswijk-Holstein is, en
een vrouw die aan het huis Hohenzollern
een familieleven wist te schenken, zooal3
vóór haar misschien alleen koningin Louise
had gedaan en die een voorbeeld is gewor
den voor de Duitsche moeders door zes
zonen op te voeden tot ernstige, flinke
mannen, die geenszins trachten alleen de
voordeelen van hun titels en positie te ge
nieten en als zooveel jongelieden van onzen,
tijd slechts te leven voor hun vermaak,
maar die in harde, strenge plichtsbetrach
ting him krachten aan het vaderland wij
den, en gaarne bereid zullen zijn, om als
gevaar dreigt, hun leven op het altaar des
vaderlands te offeren.
Het kinderfeest op 31 Angustns.
Hef gaat de Commissie van het kinder
feest op 31 Aug. als het bestuur der 3-
October-vereeniging; het valt haar moeilijk
■ieder jaar met een nieuw en frisch pro
gramma voor den dag te komen. Dit in
aanmerking genomen verklaren we gaarne
dat de voor dit jaar aangegeven feestvie
ring onze volle sympathie heeft. In de
allereerste plaats omdat het geheele pro
gramma weder binnen Leidens wallen
wordt afgespeeld en een groot deel der
stad er getuige van kan zijn. Het gaat
hier toch niet alleen om de ruim 1250
leerlingen der openbare en bijzondere scho
len,' de geheele bevolking moet zooveel
mogelijk in de feestviering worden betrok-:
ken. En wie het programma, waarvan we
Woensdag een. uittreksel gaven, heeft na-:
gegaan, zal erkennen,-dat daarnaar op ge
lukkige wijze is gestreefd. En dan hebben
wij vooral het oog op de muziek- en zang
uitvoering in de Pieterskerk en den optocht
door een gedeelte der stad. Om met
het laatste te beginnen: deze optocht van
1250 leerlingen in rijen van vier zal in zijn
soberheid zeker indruk maken. De lange
stoet van knapen en meisjes, getooid en
kel met een oranje-sjerp, allen volkomen'
gelijk gemonteerd, zal df: aandacht der
burgerij in hooge mate trekken en de fees-:
telijke stemming zeer verhoog en.
Het glanspunt van den dag zal echter
ongetwijfeld zijn de uitvoering in de Pie
terskerk onder leiding van den heer Duys-
ter en met medewerking van mej. Mi-en'
Driessen, de in muzikale kringen niet on-:
bekende sopraanzangeres, en jhr. A. Rap-
pard, die zijn gewaardeerde gaven als vio-:
list welwillend zal ten beste geven.
Het programma is rijk aan afwisseling en
geheel in overeenstemming met de bete'e-.
kenis van den dag en den ernst van de
omgeving. Wij noemen slechts de Oranje-
Cantate" van Cath. van Rennes, die uit
meer dan 1000 kindermonden prachtig zal
moeten klinken door de gewelven van het
kerkgebouw
Het doet ons zeer veel genoegen dat de
Feestcommissie belangstellenden in de ge-:
legenheid heeft gesteld deze uitvoering tej.
gen een geringe vergoeding bij te wonen.;
Wij hopen van harte 'dat velen daarvan ge
bruik zullen maken opdat het groote kerk
gebouw geheel gevuld zal zijn. Wie er ge
bruik van maken zullen zich den gang naar
de kerk niet beklagen en het zal de com
missie, die, om deze uitvoering mogelijk
te maken geen moeite en kosten ontziet,
een groote voldoening zijn, evenals ook
den personen, die hunne belangelooze me-:
dewerking daartoe hebben verleend.
Men schrijft ons uit Katwijk-aan-Zee:
Reeds vier achtereenvolgende zomers
hadden we hier een schilderijen-tentoon
stelling, uitgaand© van d© Kunstvereeni-
ging „Katwijk."
Nu deze vereeniging heb vorige jaar ont
bonden werd, vreesden we, dat we ditmaal
geen expositie zouden hebben. Die vrees
is echter ij del gebleken.
Heden toch is dooT den Diisseldorfschen
kunstsohilder German Grobe in de bekende
kunstzaal aan den boulevard een tentoon
stelling geopend, welke voor den liefhebber
van schilderijen een bezoek overwaard is.
De tentoonstelling bestaat uit circa twin
tig olieverfschilderijen en ongeveer even
veel aquarellen. Alle hebben betrekking op
Katwijk. "Sommige stukken, die jaren ge
leden zijn geschilderd, stellen voor ge
zichtjes uit ons dorp, die thans in werke
lijkheid niet meer bestaan.
In dit opzicht heeft de expositie dus voor
den Katwijker veel aantrekkelijks.
Yan de olieverfschilderijen verdienen o.i.
bijzondere vermelding: „Gezichtje in Kat
wijk aan den Rijn," dat o. a. in het blad
jjDaheim,'' gewijd aan beeldende kunst, ie
overgenomen.
„Kar en paard met voerman in de dui
nen" dat dit jaar op de Düsseldorfsehe
tentoonstelling is geweest en toen zeer
gunstig werd beoordeeld.
„Bij de sluizen" en .„Voorstraat te Kat
wijk-aan-Zee.'J
Onder de aquarellen troffen we er nog
een aan, die in 1907 te Dusseldorf op de
Duitsch-Nationale tentoonstelling is ge
weest, ^vaar alleen de beste schilderijen
werden toegelaten.
Wie in Katwijk komt, verzuime niet, de
tentoonstelling te gaan zien, de geringe
entreeprijs zal allerminst een bezwaaï zijn.
Een valsche Mauve.
'Een bekend tabakshandelaar te Amster
dam, kocht onlangs van een Amsterdamscli
kunsthandelaar een Mauve." Eenigen tijd
later bleek het stuk absoluut geen Mauve
te zijn en oen vervalschte handteekening
te dragen. De kunsthandelaar werd einde
lijk, na eenige moeite bewogen, bet stuk
terug te nemen. Hiermede, was de zaak
echter nog niet uit. Er wate namelijk be-:
weerd, dat de valsche Mauve afkomstig
was van den „Hollandschen Kunsthandel",
in de Spiegelstraat. Een spoedig ingesteld
politie-oiiderzoek, waarop mede door den
heer Koetser van den ;,IIolLandschen
Kunsthandel" was aangedrongen, wees
echter uit, dat deze kunsthandel nooit iets
met het valsche stuk uitstaande had ge
had. Een voortgezet onderzoek bracht nu
de herkomst van het stuk aan het licht.
Het bleek nu, dat het stuk op een veiling
was verkocht, zonder dat de handteeke
ning van Mauve er op stond, zonder dat
ook in den catalogus beweerd werd, dat
het stuk een Mauve was. De vervalscher
had nu het stuk aan iemand in commissie
gegeven. Toen droeg het reeds de valsche
onderteekening en de Kunsthandel, op het
Rokin, die het stuk kocht, liep er in. De
vervalscbing werd ontdekt, doordat een
vroegere eigenaar het stuk bij den tabaks-i
handelaar zag hangen en het herkende;
dat het een Mauve zou zijn, daar was geen
sprake van.
Naar wij vernemen, is het onderzoek der
politie nog niet geëindigd. (Tel.)
Bij gelegenheid van Royaards' zilveren
jubileum als tooneelkunstenaar zal zijn. ge-:
zeischap Goethe's y,Faust" opvoeren, in de
zoo even verschenen vertaling van C. S.
Adama van Scheltema. (HbLd.)
Charles Van Wijk is reeds eenigen tijd
bezig met het monument voor Jacob en
.Willem Maris. Beider portretten worden
er als plaquettes op aangebracht. De per
soonlijkheid van Jacob Maris moet, volgens
ooggetuigen, die de kleischetsen in het ate
lier zagen, uitstekend uitgedrukt zijn.
(N. R. Ct.)
Jozef Israels.
Naar de „N. R. 0." verneemt, heeft de
firma Cohen en Minnigh te Amsterdam
van de familieleden van Jozef Israels toe
stemming gekregen tot het in den handel
brengen van een borstbeeld van den kunste
naar, welk beeld door den beeldhouwer
Falise vervaardigd zal worden.
De „Prov. Groninger Courant" ver
neemt, dat het schildersgenootschap „Pic-
tura" het initiatief zal nemen tot oprich
ting van een monument te Groningen van
Jozef Israels.
Op de plek, waar men aan den zuidelijken
oever van de Theems, bij de Westminster-
brug, een nieuw gebouw voor den Londen-
sohen Graaf scha psraad bouwt, is een Ro-
meinsche boot opgegraven. Gisteren is die
paar het Londensche museum te Kensing
ton vervoerd.
Een werk over Tolstoï.
Naar wordt medegedeeld, heeft het !>©-
stuur van den Nederland'schen Protestan
tenbond aan dr. L. A. Bahler, laatstelijk
predikant te Aduard} opgedragen over de
levensbeschouwing van Tolstoï te schrijven.
Lichtende nachtwolken.
Berberich bcrioht in de „Naturwissen-
schaftliche Run-dsohau", dat in den laat-
sten tijd op de sterrenwachten te Heidel-
berg, Bofchkamp en Königsberg lichtende
naehtwolken- zijn waargenomen.
De Fransche taal in het Am e-
r i k a a n s c li e congres.
In de New-Yorksche staatscourant van
11 Augustus staat de volgende vermakelijke
beschrijving te lezen van een voorval uit
het Congres te Washington:
Zoo'n beetje Frarisch staat toch' niet
kwaad. Alleen ia het pijnlijk als men het
niet verstaat.
Toen de spreaker Clark onlangs zijn
troon in het Huis van Afgevaardigden be
steeg, vermoedde hij niet, hoo spoedig
men v'an het verhevene komt tot datgene
waarin onze waarde medemenschen het
meeste genoegen scheppen. Een mededee-
ling lag voor hem; van den voorzitter
der Fransche Kamer aan zijn Amerikaan-
sehen collega.
Mr. Clark keek het stuk een paar maal
sprakeloos aan, laohte verlegen en reikte
het aan één der griffiers. Deze las, werd
zenuwachtig en overhandigde het lasfcigo
ding aan een tweeden griffier, die even
eens een vertwijfeld gezicht zette.
Het zijn niet allo linguisten in ons Con
gresen een oogenblik kwam de geheele
wetgevingsmachine 'oor een paar Fransche
woorden tot stilstand'. De speaker moest
de vergadering sohorsen en onder% alge-
meene vroolijkheid bekennen, dat nooh hij
noch de griffiers „vloeiend genoeg"
Franscli spraken om van de blijkbaar be
langwekkende mededeelingen van den
Franschen Kamerpresident aan het Huis
kond te doen.
Eindelijk vond men in den persoon van
den afgevaardigde Épistopinal van Louisia
na, in wiens district het Fransch nog alge
meen gesproken wordt, den redder in den
nood. Terwijl uit alle hoeken van het Huis
de spotwoorden vlogen, las hij het docu
ment in het Fransch voor.
„Luider!" riep een stem, nog wel uit één
der voorste banken; en toen Épistopinal
zijn voorlezing geëindigd had, daverde het
Huis van den algeineenen bijval. Men
scheen buitengewoon met den inhoud te
vreden te zijn totdat plotseling van een
lessenaar in de achterste rijen een ong&-
duldige stem riep„Maar waar heeft men
het toch eigenlijk over?"
Een oogenblik heerschte er een gespan,
nen stilte, waarop de lieer Épistopinal
onder uitbundige vroolijkheid verkondigde:
„Zij willen ons eenige boeken zenden"....
De Gioconda bij ons in Hol
la n d 1'?
De „New-York Herald" van Vrijdag, 25
Augustus, -komt met het verrassende be
richt, naar het blad beweert afkomstig van
„betrouwbare bron'' en afgezonden door
zijn correspondent te Brussel, <lie „nader
onderzoek" heeft toegezegd, dat de uit het
Louvre gestolen Gioconda Woensdag 1.1.
dwars door België werd vervoerd, in een
goederentrein.
Op het grensstation Givet werd heb schil
derij verborgen gehouden en ontsnapte liet
aan de opmerkzaamheid der politie. Het
meesterwerk werd vervolgens, aldus de be
trouwbare bron, over Namen en Luik naar
Holland vervoerd.
Over de maatregelen van ovërheidswegö
nog het volgende gemeld:
Het voor het buitenland bestemde passa-
giersgoed wordt aan alle grensstations aan
een bijzonder streng onderzoek onderwor
pen. De douane van New-York hebben het
verzoek gekregen een uiterst scherp toe
zicht te oefenen op de bagage van de passa
giers van de stoomboot „Champagne", die
de haven van Saint Nazari'9 Dinsdagmid
dag heeft verlaten.
PARK-CONCERT.
Dinsdag29 Aug., te S uren.
Leid ch Wuriekkoros, dirocte ïr Joh. C. 'Jayp.
No. 1. „Fra Bombarda", Marsch. Czibulka*
2. Ou/e. tare.Küboer.
3. Tesoro Miu"! Wals. Becucci.
4. „Die lie isohe SiH.maa" Gibeifc.
5. ct. Ungiriscke TanzBrahms.
b. ScherzoLeurs.
6. „Der Graf von Luxemburg". Lehar.
7. Carolina MarschScotto.
^ansledraron-congies.
De Nederlandsoh© Dansonderwijzersbond'
heeft op 22, 23 en 24 Augustus in Musis
Sacrum" te Arnhem zijn 8ste jaarvergade
ring gehouden. Uit de openingsrede van
den voorzitter den heer v. Bemmel uit
Utrecht bleek, dat de bond' steeds in bloei
toeneemt. De verslagen van verschillend©
functionarissen werden goedgekeurd. Als
president werd herkozen de heer Van Bera-
mcl uit Utrecht en als vice-president d.
heer Gerard' P. F. Goossens uit 's-Gravn.-
hage. Verder werd door de heeren G. P F.
Goossens en B. Sternfeld uit Goud:, d'.o
als afgevaardigden van den bond liet in
ternationale 'congres van dan slee rare n to'
Weenen hebben bijgewoond, een breea\o©
rig verslag uitgebracht en aan de leden
medegedeeld dat zij zeer vriendschappelijk
en collegiaal door de buitenlandsche colle
ga's zijn ontvangen. Voorts werd nog be
sproken wat te doen tegen de valsche re
clame van dansleeraren di© zich gediplo
meerd of gepromoveerd enz. noemen.
Den 2en dag werden de leden met mede
werking van den 3en leeraar, den heer H.
J. van Leeuwen Jr., uit Leiden, de nieuw
ste dansen van het international congres
onderwezen, welke door genoemde heeren
te Weenen onder leiding van ^erschdien
de componisten werden ingestudeerd.
Na afloop vereenigden de leden met
hun dames zich aan een gemeenschappelijk
diner.
Op den 3den dag werden eveneens ver
schillende dansen ingestudeerd en een ge
meentelijk uitstapje in de omstreken van
Arnhem gemaakt.
Het bestuur is samengesteld als volgt:
de heer D. van Bemmel, voorzitter,;
Utrecht; Gerard P. F. Goossens, vice-voor-
zitter, 's-GravenhageJ. S. H. Chrispijn,
secretaris, Amsterdam; B. Sternfeld, pen
ningmeester, Gouda en H. J. van Leeuwen
Jr., commissaris, Leiden.
i)
Het was in het laatst Tan April. Op de
•traat, die van het station naar het dorpje
Dalem voerde, liep een jongeling van achttien
óf negentien jaar. Hy «cheen haast te hebben,
want h(j stapte zonder ophouden stevig door,
al was de weg ook warm en stoffig. Dat het
'geen treurige gedachten waren, die hem al
loopende door het hoofd gingen, kon men
zien aan zijn van blijdschap schitterende oogen.
Er waren dan ook wel reden zoo vroolljk te
zijn, want gisteren was hy geslaagd voor het
•zamen van onderwijzer, en daarmee was de
grootste wenech vervuld, dien hy sedert'zijn
kinderjaren gekoesterd had.
Corneli8 Rykmans was de tweede zoon van
een welgestelden boer in het dorp Dalem.
Zoover men berekenen kon, waren de verschil
lende maniyke leden van de familie.Rykmans
altijd boeren geweest, en de meiejes waren
Bteeds met flinke boerenzoons getrouwd. Het
werd dan ook als een heel buitengewoon
geval beschouwd, dat de tweede zoon van
den nu levenden boer indertyd „meester" had
willen worden. De moeder alleen was niet
zoo erg verwonderd goweest, want Cornelia
was altyd anders dan de andere jongens.
Klaas, de oudste, zat na den schooltyd
dadelijk in de schuur of op het land, maar
voor Cornells scheen de boerdery geen aan-
trekkeiykheid te bezitten, want elk vry
oogenblik gebruikte by om te lezen. Op de
boerdery waren geen boeken, want des zomers
had men geen tyd om te gaan lezen en in
den winter had men genoeg aan de krant,
die eiken dag kwam. Des te meer stelde de
kleine Cornelia, toen hy eenige jaren naar
school had gegaan, prye op de boekjes, die
hy van zyn onderwyzer kreeg; en werd hem
by gelegenheid -van een verjaardag of Sint-
Nicolaaefeest door moeder gevraagd, wat hy
wel wenschen zou te krygen, dan was het
onveranderde antwoord: „Liefst een boek,
moeder I"
Zoo was de moeder langzamerhand tot de
overtuiging gekomen, dat haar tweede jon
gen „een byzonder kind" was, zooals z\j dik
wijls in vertrouwen tot de buurvrouwen zei,
waarmee de goede vrouw niets anders be
doelde als dat by zich niet, zooals zy van
den oudsten gewoon was, voor de boerdery
interesseerde. Alle boeken, die Cornelia in
banden kreeg, las hy, zoowel afgedankte leer
boekjes uit de school, als de leesboeken, wel
ke hy af en too kreeg. Toen hy tien jaar
was, en zyn broer Klaas zich al verheugde,
dat hy binnenkort van school kon en dan
in de boerdery kon helpen, verklaarde Cor
nells op een vraag van z\jn vader, of hy er
ook niet naar verlangde van het leeren in
de sohool af te zyn, dat hy nog veel meer
wilde leeren en het liefst onderwyzer wilde
worden.
Nadat de boer er met zyn vrouw en het
hoofd der school over gesproken had, werd
besloten, dat Cornells zyn zin zou hebben.
Van dat oogenblik af legde de jongen, die in
de wolken van biydschap was, zioh met allen
yver op het leeren toe, en toen hy examen
deed om op een Kweekschool toegelaten te
worden, was hy nommer éón van al de candi
dates Op de rapporten, die by naar huis
zond, kwamen steeds de hoogste cyfera voor,
zoodat de vader, als hem naar zyn zoon ge
vraagd werd, met veel voldoening verklaarde,
dat Cornells toch zoo flink kon leeren.
Nu waren de vier studiejaren verstreken,
en nadat Cornelis gisteren het examen
voor onderwijzer met goed gevolg had afge
legd had hiji zijn ouders een telegram ge
zonden. Geen uur later wist iedereen in
het dorp, dat Cornelis van boer Wijkmans
„meester" was geworden. En nu kwam
de gelukkige, die gisteravond niet meer
thuis had' kunnen komen, in zijn dorp terug.
Dadelijk,bij het eerste huis, dat hij voor
bij moest, werd hij staande gehouden door
een ouden schoolmakker, die hem geluk
wilde wenschen. Even later hoorde hij een
vrouw roepen: „Dat heb je er best afge
bracht, Cornelis!" „Ja, vrouw Smids, 't is
goed gegaan!" riep hij terug, zonder te
blijven staan, want hij verlangde er naar
thuis te komeDi maar vóór hij zoover was,
moest hij nog een paar keer stilstaan, daar
ieder, die hem tegenkwam, even met hem
wilde praten; niemand was er in het dorp,
die zioh d'aar niet verplicht toe gevoelde.:
Eindelijk kwam hij dan toch thuis. Zijn
moeder had al eenigen tijd voor het raam
staan uitkijken. Zij was zeer met haar
knappen zoon ingenomen, en toen zij hem
zag komenl straalde haar gelaat van moe
derlijken trots. De een na den ander kwa
men de huisgenooten, zoodra hun bezighe
den 't toelieten, binnen om hem te begroeten
maar dan ging ieder weer gewoon aan zijn
werk, want het lag niet in den aard der
boeren veel drukte om iets te maken. Boer
Rijkmans werd dien dag eenige keereri
aangesproken, maar als men hem niet
naar Gornelis gevraagd had, zou hij uit
zichzelf niet over zijn zoon gesproken heb
ben, omdat men hem dan allicht van hoog
moed had kunnen verdenken; maar niet
temin vond hij het prettig, dat men zoo
veel belangstelde en dat hij kon verklaren,
dat Gornelis een best examen had gedaan
En Cornelis zelf vond het heel gewichtig
opeens het onderwerp van a'e belangstelling
van het gansche dorp te zijn.
Toen hij eenige weken in zalig niets doen
had doorgebracht, kwam er op een dorp
op ongeveer zes uren afstands een plaats
van onderwijzer vacant. Dadelijk besloot
hij te solliciteeren, omdat het leegloop en
hem toch begon te vervelen; en na de ge
wone bezoeken aan den Burgemeester en
a'e Raadsleden te hebben afgelegd, werd hij
met bijna algemeen e stemmen benoemd tot
onderwijzer aan de school te Griethorst.
't Was een schooltje met zes lokalen, en
de verhouding tussohen de collega's bleek
heel gezellig te zrijn. Niemand was meer
in zijn nopjes dan Cornelis Rijkmans-, nu
hij een klas voor zijn eigen rekening had;
en hij begon zijn. taak dan ook met groote
toewijding.
Nadat hij eenige dagen op school was ge
weest, vroeg het hoofd', terwijl het perso
neel zooals gewoonlijk voor den a zang
van den schooltijd, gezellig stond te praten
„Studeer je nu ook nog, Rijkmans?"
„Op ;t oogenblik nog niet, maar als ik
eerst goed aan de school gewend ben, zal
ik toch weer beginnen."
„Wacht er dan niet te lang mee, want
clan valt het beginnen lang zoo mr 'lijk
niet. In jouw plaats zou ik direct voor de
hoofdakte werken, omdat je die toch moet
halen, want dan kan je gemakkelijker in
een stad geplaatst worden, en voor een
jong onderwijzer is het daar veel beter dan
op zoo'n klein plaatsje te blijvep ritten."
„O, ja, 't is zoo eerlijk in een stad! Ik
heb mijn stukken al een half jaar te Gro
ningen," zei de onderwijzeres. „Ik zou van
blijdschap niet wete^ wat te doen, als ik
daar benoemcj werd
Rijkmans begreep niet, waarom bet in
een stad juist zoo prettig moest zijn, maar
hij geloofde graag van do anderen, dat het
in de stadsscholen vrij wat beter was dan
in die op het platteland. Het duurde dan
ook niet lang, of Cornelis zat weer alle
avonden in de boeken. Met een ander on
derwijzer bezocht hij tweemaal in de week
een cursus, en daardoor hield hij alleen
den Zondag vrij voor een bezoek aan zijn
ouders.
Zoo gingen drie rustige jaren voorbij. ïrt
den izomer van het derde jaar haalde Cor
nelis de hoofdakte. Hij was blij, dat die
studie afgeloopen was. Zooveel vakken bij
houden beviel hem niet; veel liever had
hij zioh bij één onderwerp bepaald, om dat
grondig te bestudeerenmaar dat kon na
tuurlijk niet. Een half jaar later v(frtrok
hij naar Amsterdam, waar hij benoemd was
aan een school voor minvermogenden. Hij
vond kamers bij een officiersweduwo, dif
in een rustige straat een groot buis bewoon»
de.
Na het overlijden van haar eohtgenool
voor ruim een jaar, had mevrouw Dijker*
ham besloten eenige kamers van haar huis
te verhuren, omdat het pensioen te klrisi'
was, om op denzelfden voet te blijven voorin
leven, en het huis was toch wel wat t*
groot voor haar gezin.
(Wordt vervolgd
