no. i5«m.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag* 29 Juli.
Tweede Blad.
Anno 1911
Buitenlandsch Overzicht
Brieven van een Leidenaar.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Een krachtige hulp,
fDe Marokkaanse he kwestie drukt
'$og steeds de geheel e Europeesche politiek
frn. hot zal wel eenige weken nog zoo du
igen.
l De tede van den EngeLscken premier,
f^Uquith, heeft wel goed gedaan en er is
Ipedort eenige kalmte gekomen in de stem-
lining. Ook de Duitsche pers toont haar
ingenomenheid met het gesprokene.
Theodoor "Wolff zegt in het „Berl. Tage-
!blatt:dat Asquith door een duidelijke af-
[bakening van. de Engelsche bezwaren en
jaischcm een misverstand uit den weg ge-
[riiimd heeft, dat een succesvol resultaat,
yan de onderhandelingen bemoeilijken kon.
Dit is alles wat men op het oogenblik in
Puit^cliland wenschen kan.
„De verstandige, koel overleggende En-
jgelselion en de Engelsche vredesvrienden,
piet wie wij van ganscher harte sympathi
seren, moeten inzien, dat tussehen twee
Igroote volkeren een vriendschappelijk ycr-
Ikeer alleen mogelijk is op den grondslag
yan volkomen gelijke rechten, en dat elke
poging van hot oene volk om zijn wil voor
,te schrijven in alle hoeken en gaten van
«de wereld, bij het andere volk een begrij
pelijke ontstemming moet wekken.
Omdat ons de goede verstandhouding met
Engeland van zeer veel waarde lijkt, en
jomdait wij eerlijk wenschen, dat de thans
jontstane gespannon verhouding volkomen
yerdwijne, willen wij niet letten op eenige
fceherpe beweringen, in de verklaring ont
wikkeld.
Wij stellen op den voorgrond het goede
(dat do redevoering brengt en beschouwen
(do rost terecht als rethorische versiering."
Even evenzoo is ongeveer de toon ook der
laude/re bladen. In verband met. ^eze kwestie
(heeft' het eenigsziris onrustbarend gesche-
tnen wat gisteren in een telegram werd ge
sneld omtrent de mobiliseering van Fransche
troepen. Maar dit lijkt erger dan het in-
(deaxlaad is.
Uit do medodeeling toch van het „Jour-
tnal", dat do voor dan ophelieringsdienst
laangewezen cavaleriedivisies gereed staan
ten enkele andere maatregelen genomen zijo,
blijkt, bij bevestiging van het bericht, alleen,
Idat het Fransche legerbestuur waakzaam
is. Dergelijke maa'tregelcn zijn natuurlijk
leiders ook genomen, alleen met dit onder
scheid, dat er daar geen publiciteit aan
[gegeven wordt, omdat hiervoor geen bepaalde
[noodzaak is als blijvende binnen het ka-
«der van den toestand.
De ontruiming van het wijngebied door
ide bezettingstroepen is trouwens reeds gedu
rende een maand aan den gang. Bijna alle
lafdeèlingen zijn reeds in de garnizoenen
teruggekeerd.
Mén vergete hierbij niet, dat het ter be
schikking stellen van militairen voor het
[verrichten van politiediensten fnuikend
[werkt? op de geregelde opleiding, waarvan
Onderbreking bij den verkorten oefeningst-ijd
lallerminst gewenscht is, .zoodat het streven
idea* verantwoordelijke militaire overheid om
fcoo spoedig dit slechts eenigszins mogelijk
is den geregelden gang van zaken te lier-
jstellen, zeer natuurlijk en begrijpelijk is.
De pogingen, die van arbeiderszijde wor-
iden gedaan om do kwestie te verzachten,
bobben nog weinig succes gehad. De Fran
sche socialist Yvetot, die een rede heeft ge-
Ihoud-c^i te Berlijn tot de Duitsche broeders,
beeft daarten eerste weinig succes gehad,
want zijn woorden hadden blijkbaar op do
Duitschers weinig vat. Dit zal wel voor
namelijk het. gevolg zijn van het verschil
in temperament. De Fransehen, die de revo-
lutiohnaire traditie huldigen, gelooven in
bet temperament, de Duitschers hechten
meer aan organisatie. Het Duitsche prole
tariaat is van moening, dat een verbetering
yan het lot der arbeiders niet te verkrij
gen is door straatoproeren en betoogingen,
idoch. door een uitgebreiden en gesbadigen
jörganisa tie-aTbei d
Maai* behalve dat zijn woorden bij het
publiek weinig ingang vonden, heeft Yvetot
7-oo zijn mond voorbijgepraat, dat hij o. a.
'zeider, dat, indien liet tot een oorlog kwam,
ld© soldaten hun wapens niet tegen den bui-
ftenlancLsehen maar tegen den binnenland-
fechen vijand moesten keeren.
Dat ging de politie te ver en onmiddellijk
wejrd. een bevel- tot uitwijzing tegen Yvetot
uitgevaardigd.
.Veel succes heeft-deze poging tot verbroe
dering en bij legging van het Marokkaansche
geschil dus niet gehad.
Van Marokko gaan wij ook al gerui-
men tijd dadelijk over tot de b i n n e n 1 a n d-
sche politiek van Engeland;
Wij. wezen er ai reeds een enkele maal
op, dat zeer waarschijnlijk de Lords het
veto-ontwerp ten slotte zullen aanvaarden.
Dezer dagen had een feestmaaltijd plaats,
ter eer© van lord Halsbury, deh grijzen
leider* der onverzoenlijke lords. Er waren
ongeveer 400 gasten aangezeten, onder wie
echter slechts de helft leden waren van een
der beide Huizon en slechts ongeveer 50
leden van het Iloogerhuis.
Daarontegen hebben reeds nagenoeg drie
honderd loden van het Huis der Lords aan
lord Lansdowno te kennen gegeven, zich
aan diens "leiding te zullen onderwerpen.
Zelfs hebben reeds velen dezer uit eigen
beweging aan lord- Lansdowne aangeboden,
cm indien er geen andere weg openstaat om
do benoeming van een aantal liberale peers
te voorkomen, bij de eindstemming in de
ondcrwerpelijke aangelegenheid de regeering
te steunen.
Ons dunkt, dat de Lords, hoezeer ook
in hun recht cm het veto-ontwerp zoo scherp
mogelijk te bestrijden,, aan hun waardig
heid niets te kort doen, door ten slotte toe
te geven. Het is de duidelijk gebleken vollcs-
wensch, dat de invloed van het Hooger-
liuis op de wetgeving eenigszins beperkt
moest worden. De Lords konden dat natuur
lijk niet aangenaam vinden. Zij volbrengen
echter, door zich ten slotte neer te leggen
bij de-ze utspriaak, hun moeilijken doch w.aar-
digèn' constitutioneelen plicht.
He. t Fransche kabinc t-C a i 11 a us
zet zijn strijd tegen de sabotage, onver
minderd voort, en naar het schijnt niet zon
der succes.
Elf. commissarissen van politie te Parijs,
hebben Donderdag j.l. op bevel van den
rechter van instructie Boucard een huiszoe
king gedaan in de bureclen van de ,,Gucrre
Sociale" en bij verschillende bekende revo-
lutionnairen en wel naar aanleiding van
het geval-Métivicr. Deze was nl., op het
bureau van de „Guerre Sociale" ontboden
onder voorwendsel,, dit hem een belangrijke
medodeeling zou worden gedaan en toen,
wijl men hem verdacht van verraad aan de
partij, wederrechtelijk ecnigen tijd gevan
gen gehouden cn aan een verhoor onder
worpen. Op grond van de bij de huiszoe
kingen gevonden documenten zijn Gol(lsk;\
redacteur van de „Guerre Sociale" en Tis-
sier gearresteerd en zijn beveien tot inhech
tenisneming uitgevaardigd tegen drie andere
leden van den staf van het genoemde blad
en nog drie bekende leiders.
Haar aanleiding van het bovenvermelde
schrijft de „Guerre Sociale"„Ondanks de
vervolgingen, arrestaties en bedreigingen, zal
do „Guerre Sociale" verschijnen, zoo vaak
wij zulks wenschelijk vinden
Do revolutionnaire politie zet den zoo
noodigen zuiveringsarbeid voort.
Er zal geen enkele terechtstelling van
werkwilligen minder plaats hebben dan
vroeger.
Do „bons bougres" zullen voortgaan met
do „intelligente" sabotage van' spoorwegen
en telegraaflijnen.
Er zal geen enkele saboteur minder zijn.
Wij zijn" volkomen gerust."
Zelfvertrouwen ontbreekt allerminst aan
deze uitlating.
Omtrent Perzië is belangrijk nieuws.
Schreven wij aanvankelijk dat Rusland niets
met den ex-Sjah wilde te doen hebben, thans
blijkt anders.
Yan liet eerste oogenblik af, dat Ali Mo-
hamed, de gewezen sjah van Perzië, zich
ojjinaakto om het eens door hem beheersch-
te rijk te heroveren, viel een dubbelzinnige
houding bij de Russische regeering op te
merken. Thans heeft zij het masker geheel
en al afgeworpen en steunt zij openlijk den
ex-sjah. Volgens een particulier telegram
uit Teheran nl. aan de „Voss. Zeitung"
heeft 'do Russische gezant laten bekend ma
ken, dat hij niet zal dulden, dat er binnen
©en gebied van 30 K. M. rondom de hoofd
stad gevochten wordt. Met andere woorden
als Ali Mohamed, op. 30 K.M- afstandtf
van T^herau is gekomen, kan hij doen en
laten wat hij wil.
Bovendien bedreigt het gezantschap Rus
sische onderdanen, die tegen Ali Mohamed
do wapens mochten opvatten, met uitwij
zing uit Perzië.
Dit zal niet bijdragen om de Perzische
kwestie gemakkelijker te maken.
- CCOI.XV.
Wie zou na zoo'n snikheelen dag als gis
teren, nis hij, dank zij den verfrissehenden
regen, tóoh nog den moed heeft de pen
op te vatten, over iets anders schrijven dan
over de groote behoefte, dio een stad als
Leiden heeft aan een' volkspark. Toen Don
derdag in de Raadszaal de lieer Bosch het
opnam voor de „kleine luyden", wien hij
over den Witten Singel de vrije, door fiets
rijders niet gestoorde, beschikking wilde
laten, werd er door andere Raadsleden ge
roepen: daarvoor moeten ;we-een volkspark
hebben. „Dat hebben we''nog niet," repli
ceerde de spreker, ;,ën laten wij dezen moeien
Singel dan nog zoolang des Zondags voor
de wandelaars reserve'eren."
Neen, dat volkspark hebben wij helaas
nog niet, maar zog mij, Ecidenaai*s en vooral
gij die in nauwe straten en stegen woont
en huizon moet in kleine bovenvertrekken,
lia de heet© dagen, dié. achter ons liggen,
of we e»r geen dringende behoefte aan heb
ben. -
In den gemeenteraad i3 er wel eens losjes
over ges prokon en vooral; de lieer Rei ne
ring©!' heeft er af en toé zijn slem voor
verheven. Toen hij v.oof eenige weken her
kozen moest worden als raadslid, had ik
gedacht dat dit hem tot; een aanbeveling
zou strekken, maar neen, höor, ik vond, blijk
baar met een zinspeling (daarop van hem
geschreven, dat zijn enthusiaste uitingen
om Leiden groot té maken de kiezers wel
oens zou doen huiveren,, om aan hem zijn
stem te geven.
Het was toen dat geschreven werd, echter
ook nog niet zoo vTef^tdjjk warm.
Nu zou het ongetwijfeld, hem als een schit
terend© aanbeveling toegerekend ziin. Of ma
ken d© Lei-d9che kiezers, zich alleen druk
over het afschaffen van;-de kermis?
Ik erken dat daarbij ook de belangen van
©en categorie van burgers, betrokken waren,
maar een algemeen stadsbelang als een ruim,
lommerrijk park, liefst een eindje buiten
de stad, waar men op en na een warmen
dag zich ©ens kan verpoozen cn opmonte
ren, is het zeker niet.
Wij hebben ons Plantsoen, 't is waar, en
neg oen 'poovcr overblijfsel van het vroeger
aardige Van-der-Werf-parkj doc-h dat is voor
Leiden niet wat het Haagsche Bosch voor
Den Haag, de Hout voor Haarlem, de Prin
sentuin voer Leeuwarden is, om niet meer
van die gelukkige steden te noemen.
In onzen tijd, nu de .volksgezondheid de
machtigste factor in onsvolksleven begint
te worden, is een ruim park in de nabij
heid van een stad inderdaad een behoefte.
Ik heb daarvan ook wel eens schaduwzijden
hoeren opnoemen. Men zou vooral des avonds
bij elke rustbank wel een politieman mogen
plaatsen, werd me eens met een bedenke
lijk glimlachje gezegd en nog wel door
iemand, dio het nog niet zoo kwaad vond
dat do Leidsche fabrieksarbeidsters cn ar
beiders eens een kermisweek kregen om uit
te spatten.
Ik heb toch nog een beteren dunk van
onz© Leidsche bevolking, en zou in elk ge
val meencn dat menschen, die de kat in
het donker willen knijpen, daarvoor wel
andere terreinen zullen uitzoeken dan een
park. waar zo elk oogenblik gevaar loo-
pen te worden bespied.
Maar nietwaar, bedenkingen van de soort
als bovengenoemd, wegen in warme zomer
dagen niet op tegen de hard gevoelde be
hoefte om in een werkelijk schaduwrijke en
lommerachtige omgeving eens te kunnen
uitblazc-n en te kunnen genieten.
Hot groote bezwaar is voor Leiden voorals
nog het financieel bezwaar. Een groot ter
rein niet ver van do. stad aankoopen en dit
inrichten voor oen park, zou heel wat geld
kosten en het zou bovendien jaren duren
voor men er wat aan had.
En waar is in Leiden de rijke industrieel
of andere kapitalist, die, evenals in En-
pchede» en Leeuwarden do stad zulk een
park cadeau dcet?
Jk zou het, als de gemeente zelf haar
park zal moeten bekostigen, langs ecu an
deren weg willen zoeken.
Zouden de buitengoederen „Endegeest" of
„Rhyngeest" of een deel er van, die Lei
den indertijd voor een niet te lioogcn prijs
heeft aangekocht, daarvoor niet uitstekend
hebben kunnen dienen, vooral nu straks de
electrisoh© tram elke vijf minuten de be
zoekers ©r zou kunnen heenbrengen, voor
zocver men tegen de niet te lange wande
ling mocht opzien?
Ik weet wel, dat de kans daarvoor thans
verkeken is, deer den bouw van het krank
zinnigengesticht en sanatorium voor zenuw
lijders.
Wij zullen den ongelukkigen, die daar
zijn bijeengebracht om zoo mogelijk nog te
genezen, deze lommerrijke omgeving niet
misgunnen, maar zouden toch wel wenschen,
dat Ledden nog eens in het bezit kwam van
zulk 'n mooi, oud buitengoed, om 'tditmaal
to geven aam de burgerij zelf, die door den
dikwijls zwaren strijd om te bestaan ook
wel eens behoefte heeft om eens rustig neer
to zitten in Gods heerlijke natuur uit den
rock van de stad, met haar zenuwachtig ge
doe en haar steeds toenemende gejaagdheid.
Ligt daar nog niet onbewoond het; mooie
„Oud-Poelgocst" en zou het niet mogelijk
zijn, dat de tegenwoordige bezitster het tegen
een matig bedrag afstond aan Leiden, dat
het dan tot ëon prachtig park zou kunnen
doen inrichten.
Kom nu niet met het bezwaar dat het
ie ver afligt! Een ondernemend man zou
er graag oen inotorbootdienst voor in de
vaart leggen, zoo men cr niet een tram
metje voor maakte.
„Ligt buiten de gemeente," hoor ik .als
een tweede bezwaar noemen, maar heeft men
dam nog niet vernomen van annexatieplan
nen en zou, wamneer onze gemeente zich
van zulk een buitengoed verzekerde, dit
niet een reden te meer zijn, voor hoogere
autoriteiten om deze annexatie-plannen tc
bevorderen?
Bedrieg ik mij niet, dan ligt volgens het
uitbreidingsplan der gemeente de uitbrei
ding ook vooral in deze richting en die uit-
brciding zou door de aanwezigheid van een
park daar zeker worden bevorderd..
't Zal do gemeente veel geld kosten, dat
niet rendeeron zal, in dien zin dat het kapi
taal rente zal opbrengen en men bovendien
zal kunnen aflossen, doch er zijn voor een
stad ook nog andere en hoogere belangen
dan die, welke zich laten omzetten in cijfers.
Wil ochter een vermogend particulier of
oen combinatie van vermogende particulie
ren er zich eens voorspannen, zooveel te
beter.
Ik hoorde reeds geruchten, dat men ook
in Leiden voor 1913, het 100-jarig jubi
leum van Nederlands onafhankelijkheid,
groote plannen heeft, al kon ik pr nog niet
precies achterkomen, Koe cn wat. Zou meii
oils met oen mcoi volkspark willen begif
tigen cn gt onzen Van der Werf, die in
het oude Stadspark door groote musculns
zal worden verdrongen, midden in willen
zotten
Ik wil hot hopen en na dezen snikheeten
dag" zullen zeker vele Leidcnaars dit met
mij doen.
De onlangs bij een vechtpar-
tij op den Uiterweg te Aalsmeer door een
revolverschot getroffen G. W. Borgman, uit
Haarlemmermeer, is reeds eenige dagen
uit het Ziekenhuis te Leiden ontslagen. De
kogel is echter blijven zitten, doordat deze
achter een been geschoven schijnt te zijn.
Vermoedt wordt, dat de kogel vanzelf uit
het lichaam zal verwijderd worden. De da
der, A. Biesheuvel, alhier, gevangelijk
naar Haarlem overgebracht, is weder op
vrije voeten gesteld.
Bij deilluminatieinhetHaag-
sclie Bosch op 31 Augustus ter gelegenheid
van den verjaardag van H. M. de Koningin
zal de groote feestverlichting ep den twee
den Bosch vijver te zien geven een Holland-
schen houtzaagmolen, geflankeèrd door fa-
brieksgebouwtjes, loodsen en ophaalbrug.
In verband met de talrijk©
diefstallen van postwissels en aangeteeken-
de stukken, verneemt men thans weer dat
eenige dagen geleden een postwissel uit
Duitsohland ten bedrage van 100 Mk. en be
stemd voor een Amsterdamsche firma, ge
ïnd is. De betrokken firma was hiervan ge
heel onkundig. Op dezen postwissel was dui
delijk zichtbaar de nummers en bestellers
stempel, die onhandig waren nagebootst.
Ook thans wordt wederom een uitgebreid
onderzoek ingesteld. Het ligt voor de hand
dat deze postwissels door personen, die vol
komen op de hoogte van de postadministra
tie zijn, vervalscht en geïnd worden.
Het vergiftigde vleesch.
door een slager te Wadway (gem. Wognunn
als worst aan verscheidene personen aldaai
verkocht, was gekookt in een niet geëmail
leerde pan, die ook gebruikt werd om er
aardappelen Voor varkens in té keken. Ol
de vergiftiging ontstaan is door het kook
gereedschap, of doordat het vleesch bedor
ven was, moet neg uitgemaakt worden. In
elk geval was de werking zeer sterk, want
ook personen, dio slechts een zeer kleine
hoeveelheid gebruikt hebben, zijn ongesteld
geweest. Van de 12 personen, die het
vleesch genuttigd hadden, zijn er 10 vrijwel
hersteld. Twee, man en vrouw, liggen nog
ziek; de laatste vrij ernstig.
Op een veld nabij Rozendaal
is de werkman C. v. R. dood gevonden, ver
moedelijk als een gevolg van de hitte.
J. de L., te H e n g e 1 o o, die
Woensdagavond onder een stoomkraan was
geraakt, is in het ziekenhuis overleden.
Zijn Tuggegraat was gebroken.
Van medische zijde verneemt
de ,,N. R. C." dat het aanbeveling verdient,
wanneer men in deze warmte veel water
drinkt, telkens een minimale hoeveelheid
keukenzout na te gebruiken, lo. om het
osmotisch evenwicht niet te zeer te versto
ren, 2o. om de speekselklieren een weinig
te prikkelen.
Gistermiddag heeftte Bier-
vliet de 23-jarige landbouwerskneokt J. D.
een poging tot moord gepleegd op zijn
broeder A. D., dbor op hem met scherp te
schieten, zonder hem te treffen. De dader is
door de marechaussee gearressteerd.
zG i s t e r n a m i d d a g heeft M_ B.
uit Blesdijke (Fr.), die te Losser bij een
oom logeerde, op zijn meisje A. R., die te
Delden logeerde, op den straatweg tusschen
Hcngeloo en Delden een revolverschot ge
lost. Hii trof haar in den arm. B. had met
zijn meisje twist gekregen, nadat zij hem
meedeelde, dat zij op verlangen van haar
ouders hun verloving v/ou breken. B. heeft
daarop zichzelf niet levensgevaarlijk door
een schot in den mond verwond. Na verbon
den te zijn, is hij door de -gemeentepolitie
naar. Almeloo overgebracht.
De geheele inventaris van
den Circus Oscar Carré is verkocht aan den
Circus Storsh—Sarassini, een inrichting
van groot-en omvang, die in Duitsohland
zeer bekend is. Op 1 November gaat alles
aan den nieuwen eigenaar over. De Circus
Carré, die thans te Kopenhagen vertoeft,
zal op 31 October te Bremen zijn laatste
voorstelling geven. De heer Oscar Carré,
die als eigenaar 42 jaren aan het hoofd van
dezen circus stond en zijn naam met groote
energie en volharding steeds hoog wist te
houden, zal zich in het rustend leven terug
trekken. Zijn beide zonen wenschen de zaak
niet voert te zetten. Max Carré wordt direc
teur van het Circusgebouw-Oscar Carré te
Amsterdam, zijn broeder Albert wil een
eigen circus stichten.
De heer Oscar Carré zal op zijn mooie
villa te Hees rust genieten.
In deze dagen van felle hitte
heeft hot lilde regiment infanterie te
Rastatt, Duitschland, een oefeningsmarsch'
van veertien uren gehouden, met het ge
volg, dat ongeveer honderd man flauw ge
vallen zijn. Ze werden mqt den trein of
per voertuig teruggebracht. Een soldaat kreeg
een zonnesteek.
i)
Een deputatie uit de arbeiders der fabriek
van den hoer Keith kwam zyn kantoor binnen.
De jonge Harold Keith ontving hen beleefd,
maar met een vragenden blik in zyn oogen.
„Wy hebben verzocht u te mogen spreken,
mijnheer," zei de woordvoerder, „naar aan
leiding van een gezellige bijeenkomst, die wy
"wilden houden. De meisjes zyn op het denk
beeld gekomen oen feestje te organiseeren met
zang, muziek en dans, tn zy hebben ons
daarby uitgenoodigd. Als het succes heeft,
zal het ieder jaar plaats hebben. Algemeen
waren wjj van meening, dat uw tegenwoor
digheid by deze eerste gelegenheid veel tot
het welslagen van den avond zou bijdragen,
en y;y komen u nu vragen of u als voor-
ziller zoudt willen optreden."
Ken glimlach trok over Harold Keiths knap
gezicht, doch hy schudde het hoofd.
„Kot verheugt my zeor dit alles te hooren.
Maar zonder de pretensie van bescheidenheid,
ik bon werkeiyk hiervoor niet de man. Ik
heb de gezelschapsplichten verwaarloosd, ik
b<n nooit in myn leven voorzitter van het
•ien of ander geweest. Maar waarom vragen
jullie myn vader niet?"
„Wy hebbtn eerst over hem gedacht. Maar,
hietwaar, uw vader is niet sterk. Wy weten,
dat hy ons een goedgunstig antwoord zou
hebben gegeven, maar wy wilden geen pressie
op hem uitoefenen, want daartoe hebben wy
hiet het recht."
„Wel, lk zal trachten hom ovor te halen.
Waaruit bestaat het programma
„Alleen personeel van de fabriek doet mee;
enkele meisjes zingen uitstekend. Één meisje
is een buitengewone violiste; haar naam is
Nell Robinson."
„Nell Robah, Robinson. O ja, ik ge
loof, dat ik wel weet, wie gy bedoelt. Speelt
zy viool?"
„Van klein kind af heeft zy er los in gè-
had van haar grootvader."
„Zoo. Nu, e:geniyk gezegd, kon je wel eens,
geiyk hebben, wat myn vader betreft. Het zou
mjaschien te vermoeiend voor hem zyn een
openbare byeenkomst te leiden en het zou hem
spyton te moeten weigeren. Neem my dan
maar ala president. Ge zult me moeten nemen
zooals ik ben; maar ik geloof wel, dat myn
taak gemakkeiyk zal zyn. Wij zyn patroon
en werklieden onder het werk; maar, naar ik
hoop, altijd goede vrienden."
De deputatie ging voldaan heen. Daarop
glimlachte de jonge eigenaar.
„En Nell is een violiste." mompelde hy. „Ik
heb dat nooit vermoed. Maar ik denk wel, dat
zy even artistiek is als aardig."
Nell Robinson had geen oudors meer. Zy
stond geheel alleen en kon zich zelfs haar
ouders niet meer herinneren. Zy was opgevoed
by haar grootvader, een oud veteraan van de
fabriek, met liefde veör de muziek in zijn
hart. Nell had deze passie van hem geörfd.
Toen zy nog eon kind was, had grootvader
zyn geliefde viool in haar teere handjes ge
geven en de aardige kleine leerlinge bleek talent
te hebben.
Nu grootvader dood was, trachtte Nell haar
smart tot bedaren te brengen door in eenzame
uren zyn geliefkoosde melodioön te spelen. Om
hot voorbygaando pleï/.ier, dat don geest der
meeste meisjes vervulde, gaf zij niets. Zy
hield van de muziek om de muziek en had
eigonlyk zelf geen idee van haar eigen buiten
gewoon talent.
Beltorton Hall was scliittoron i op d6n avond
van het feest en er is dien nacht stellig geen
liefelyker tooneel te zien geweest dan daar.
Honderden vroolyke fabriekmeisjes, met smaak
gekleed, leverden een aanblik op, die elkeen
aangenaam moest stemmen.
Harold Keith kwam met een vriend.
„Ik heb m*yn vriend niet meegebracht om
myn moed te sterken," zeido de jonge eigenaar
lachend in zyn speech. „Toevallig bezocht do
oudste vriend van myn vader, professor Hauff-
mann ons vanJaag. De professor is eon be
roomd muziekbeoordeelaar. Toen ik hem ver
telde, dat alleen het personeel van defabiiek
het programma zou uitvoeren, yerzocht hij
my mee te mogen gaan en in uw aller naam
heb ik hem uitgenoodigd.
Of het de eer van de fabriek was, die het
deed, of de tegenwoordigheid van den profes
sor, dat kan niemand zeggen, maar Keiths
personeel overtrof zichzelf.
Het enthusiasms steeg echter ten top, toen
Nell Robinson optrad met haar viool. In een
eenvoudige witte japon, een blo3m in het
haar, stond Nell daar, het mooiste ondör hon
derd mooie meisjes. Volmaakte stilte en zachte
melodieuze klanken. Nooit had muziek een
meer toegewyde leerling. De ziel der vrouw
ging over in de melodie en haar makkers
luisterden geboeid.
Professor Hauffmann was een bescheiden
man, maar aan bet slot van het lange pro
gramma zoide hy zachtjes tot Harold Keith:
„Ik zou juffrouw Robinson graag willen
spreken.'"
Nell kwam by hem met verwondering in
haar zachte blauwe oogon.
„Ik wensch u te bedanken voor een groot
gonoogen en eon groote verbazing, miss Ro
binson, en ben bereid openiyk te verklaren,
dat u oen talent voor de viool hebt, grooter
(Jan eenige vrouw, die ik ooit gekend heb."
Dien nacht echter sliep Nell niet en zij
wonschte ook niet te slapen. De woorden van
den professor hadden haar ten diepste ont
roerd.
Twee avonden later koerde Nell in de sche
mering huiswaarts. In Dirlton Lane zag zij
een man rondslenteren. Haar verbazing nam
toe, toen zy Harold Keith herkende.
„Ik beken terstond, miss Robinson, dat ik
op u sta te wachten," begon de jonge fabrieks
eigenaar, „om u te zeggon, hoezeer my het
oordeel van professor Hauffmann heeft ge
troffen. Hy heeft dat tegen myn vader her-
haald en deze heeft besloten u te laten stu-
de9ren."
Nell luisterde ongeloovig. Jarenlang had zy
verlangd naar de kansen van een muzikale
carrière. Hoe onmogeiyk had dat altyd ge
schenen Nu werd haar dat ineens toege
worpen.
13iydo tranen glinsterden in haar oogen.
Harold Keith zag het en kwam dichterby.
„Vergeet wat ik heb geiegd," fluisterde hy
op ernstigen toon. „Myn doel met deze ont
moeting was u tt waarschuwen voor myns
vaders aanbod en u te smeekon het te weige
ren. Want ik ook heb u een aanbod te doen.
Kunt ge het raden? Hebt ge het nooit ge
raden, dat ik u al jaren ln het geheim heb
liefgehad? Nell, wil jt de myne zyn? Je kunt
jezelf beroemd maken of my gelukkig. Wat
wil je? Ik weet, dat je gavon door een groo
ter wereld dan die van Belterton bewonderd
kunnen worden. Ik weet, dat het zelfzuchtig
is het te vragen, maar ter wille van do liefde,
zou je het kunnen doen, Nell? Denk niet, dat
het een plotselinge, wilde noiging is; dat is
het niet. Al lang heb ik het mooiste fabrieks
meisje in Belterton liefgehad Myn voortdu
rende droom is geweest haar lot myn bruid
te maken. Nell, zal de droom waarheid
worden?"
Z(j schudde haar hoofd.
„Dit is zoo min goed voor u als voor my,"
zeide zy „Denk aan do kloof, die ons scheidt
Ik ben maar een fabrieksmeisje. U te wei-
ge-en, is u te redden Yan een dwaze daad, die
men den jongen fabriekseigenaar nooit zou
kunnen vergeven. En dan ik kan de mu
ziek aan niemand opofferen."
Iets droefgeestigs, smarteiyks in zyn oogen
trof haar toch.
Hy zeide geen woord meer, drukte haar
de hand en ging.
Den volgenden dag vloog het nieuws door
de stad Belterton. De heer James Keith zond
oen zyner fabrieksmeisjes weg voor een mu
zikale opleiding van twee jaron.
Nell Robinson had het aanbod aangeno-
men met de belofte, dat, zoodra zij in staat
was zulks te doen, zy den heer Keith eiken
penning, dien hy voor haar uitgaf, zou rao-
i gen terugbetalen. Mocht zy de voorspellingen
van professor Hauffmann te schande makea
en nooit in staat zyn het geld terug te be
talen, welnu, dat was de risico voor den heef
j Keith.
(Slot volgtL v
