Generale Repetitie.
Burgert Stand van Leiden.
De liefde overwon.
Juist t-G halfnegen treffen wij Louis de
iVrieö voor het Bioecope-Tlieater Nöggcrath
in de Reguliersbreestraat te Amsterdam. Hij
vertelt ons geestdriftig van een uitstapje
paar Parijs, dat hij kortelings gemaakt heeft.
Voer 't eerst heeft hij een wereldstad ge
zien, genoten van liet vele sohoon, dat Pa
rijs aanbiedt en hij is dankbaaT, gesterkt,-
verruimd en verbreed teruggekomen.
„Vanavond repetitie voor een première",
Vertelt hij ons verder. „Moraal", een drama
in eon bedrijf van Alex Booleman. Kent
u den schrijver?"
„Ik weet, dat hij een werk heeft uitge
geven (Sombere levens) en dat hij de Quérido*
Vereeniging gestioht heeft, (Vereeniging van
bewonderaars van het werk van den schrij
ver Is. Quérido, die tracht hem 't maatschap-
pel ijk leven gemakkelijker te maken). Meer
;wcefc ik niet van hem."
Meteen zie ik een heer, met zeer zwart
haar, goedige, melancholieke oogen, ietwat
verlegen langs mij heengaan.
„Is dat de schrijver?"
I „Dat is Booleman."
De Vries stelt ons aan elkaar voor. Op
fcen oogenblik later zijn wij samen in het
vriendelijk theater. Niet zonder weerzin volg
ik, wachtend op het oogenblik, dat ik Louis
de Vries en zijn gezelschapje hier zal zien
optreden, de twee films die afgedraaid wor
den. Waarom wordt er geen critiek op deze
bewegende prentjes uitgeoefend, die bezig
'zijn, ons volk te bederven? Wat grove en
vergTovende moppen! Hoe vernederend* te.
bedenken, dat het Nederlandsche volk, voor
ideze „kunst" in de honderden bioscoop-thea
ters die than» in ons land zijn» ruim twee
millioen gulden 's jaars opbrengt. Welk een
ontaardende' invloed gaat uit van. dit me
chanische tooneelspeterij-surrogaat, dat als
leermiddel vogt aanschouwelijk onderwijs ze
genrijk kan werken, als kunst", hoe lan
ger hoe meer de slechte instincten, van. het
yolk vleit en opwekt.
Het 39 een verademing als eindelijk wer
kelijk tocneel gespeeld wordtals wij in
grtede van de wezenloc-ze, vliegende prentjes-
ïnimiek, weer echte, levende menschen, met
ledgen geluid en eigen kleur en eigen ziel
én eigen kunst op het toon eel zien. Louie
do Vries treed op als „Haps" in „Tehuis voor
Dakloozen" van Max Maurey. In het „Te
huis voor DaJiloozen" mot. een alleTanaan-.
genaamstcn bureaucraat- als directeur komt
leetn landloopei*, die ten onrechte voor een
verkleed journalist aangezien, behandeld.
Wordt.... zooals- het eigenlijk althans be
hoorde. Het denkbeeld is aardig, maar wat
al te vluchtig uitgewerkt. Doch hoe weet
Louis de Vries dien goedaardigen, onderwor
pen schooier gevoelvol te typeerenHoe
andere spreekt toch dit echte, innige, waar
achtige tooneelspel tot hart en. gemoed,, bos
ïneer veredelend en verheffend werkt het, dan
!die ziell.ooze* opgemaakte, mechanische zil-
yernifcraat-mimick. Het is a oapella zang
tegenover straatorgel-muziek. In een, twee
de tooneelstukje „De Nachtronde", van Ro
bert Dramcheville wordt een soldaat ge
schetst, die op wacht bij een gevangenis
voor vrouwen, met een der vrouwen, een avon
tuur h-eeft, maar op 't oogenblik, dat da
pachtronde de schildwacht komt inspectceren,.
om 't eigen hachje te redden, 't consigne
volgt en zijn Lief, van zoocven, neerschiet,,
't Stukje zelf is zeer knap en toch valsch,
omdat hst dramatisch, effect niet in inner
lijke ontroering, maar in een uiterlijke actie
gezocht wordt. Doch twee kunstenaars spe
len hot,, twee echte, tooneel-artisten, Louis de
Vries en. Caroline van Dommelen. Car. van
Dommelen, is de jonge vrouw, die in een
bui van jaLo.uzie. oen medeminnares heeft
overhoop gestoken en nu in de gevangenis
in den Julinacht ontsnapt, beam wee naar-
Oen liefdesavontuur heeft.
Hoe zij eerst over den muur komt kij
ken, den schildwacht aanspreekt,- langzaam
aan hem inpalmt-,, naar heur wil dwingt...
hoe zij tot het sl'ot. de reeks- van stijgende
jancenten wist aan te geven, dat was pure,
Zuivere tooneelkpeelkunst' De Vries, straks-
Pog do schooier, was nu de wat ruwe maar
niet geheel onbehcuwen boerenjongen, de boe*-
renjongen, die als soldaat al wat vorming
hooft gekregen. Dat was fijn gevoeld', liet:
kinkelachtige te vermijden, om later, het
plet, als Bij na zijn daad van zelfbehoud. in>
leenzinlrt, waar en aannemelijk te malum.
Do Vries is niet alléén een ras-tooneel-
epeler, maar hij is daarbij van een groote
schranderheid, een altoos betoovcrende in
telligentie, die hem behoedt voor het zich
Vgeheel laten gaan, dat ook op het t-ooneel
altoos grof is.
Wat later na afloop achter het too-
neel. Nu is de zaal geheel leeg, ligt in den
schemer als een gapend, zielloos monster.
En zoo'n leeg© schouwburgzaal is iets van
een geopenden haaien-bek met de stoelen
als rijen tanden. Op het tooneel werkt men
ijverig aan de lichten, zet snel décors ineen.
Er komt eenig publiek in de zaal. Mevrouw
Quérido, die vertelt, - dat heur echtgenoot
heden, druk aan zijn nieuw te verschijnen
reman „Jordaan" heeft gewerkt. Te half-
twaalf is- de ijverige auteur doodmoede te
bed gegaan, Leo Laucr, hoofdredacteur van
de „Revue der Sporten" komt binnen on
vertelt van zijn sensaties, tijdens een vlieg
tocht, die hij hoeft medegemaakt. Hoe het
neerkomen in „vol plané" het gevoel geeft
als van een schommel neerwaarts te gaan.
Dat het genot van het vliegen zelf niet
groot is, door het altoos, storend geruiseh
van den motor. Men spreekt daarna over
den auteur J. Rensburg, den dichter der fijne
Japansohe Verzen, den schepper van de al
gemeen geprezen c-mdichting van Dante's be
roemd werk, In Frankrijk helpt men der
gelijke idealistische intelligenten. door een
kleine staatsbetrekking aan een halve sine
cure, waardoor zij gelegenheid hebben, van
de eers-te levenszorgen ontheven, zich aan
hun hoogere levenstaak te wijden. Arme
droomer van geisha's en chrysantenpracht
arme omdichtea? van hel- en hemeldiep temen
vertelde, dat hij thans tracht verzekerings
postjes af te sluiten en kistjes sigaren bij
vrienden te slijtende zoo honderd
vliegende, prentjesschouwbuigendie Tuim
2 millioen gulden 's jaars aan ons volk
kosten.
En dan zouden wij nog verder den weg
der volks-alm acht moeten opgaan? Om het
beste der enkelingen te doen verstikken door
het grove der massa?
Maar de repeti tie van „Moreal", door Alex
Booleman- vangt, aanHet is een. variatie
op het echtbreuk-thema. Een vrouw, die den
vriend' haars mans bemint, maar haar man.
te veel acht, om met den vriend voor goed
mede te- gaan. De vriend bedriegt den man
ook met een- handelszaak en deze wijst hem
die deur. Na lange- aarzeling gaat de vrouw
met den vriend mede.laat den man ge
breken achter. Het. cardinale punt, is wel dit*
in dit, al met. véél tooncelroutine geschre
ven, veelbelovend werkje: „I'k heb niets ge
zien", zegt dn verlaten- echtgenoot. „Je hadt
moeten zien"; antwoordt dg- echtbreekster.
Iiefc aarzdè-n in de vrouw/ is fijn opgemerkt
en, geteekend» Tóch „Moraal.?" Heeft de too-
neolschrijf kunst eigenlijk geen.-, hoogere mo
raal ale doel, dan. 't. doen aannemelijk ma*
ken van, heit immoreel© in, zeker soort: „mo
derne" vx-ouwen?
Van den heer Alex Booleman is ter perse
een nieuw werk, de.- roman, ï,Bnooze levens."
Programma van Muziekuitvoeringen.
ZOMER7.ORG.,Pinad©?, 18 Jali, te achtuur,
door heb ötafmnziekkojps van het 4de. Regiment
Infanterie. Directeur: dé heer \Y. van Erp.
Eerste afdeeling: No. I. Florentiner Marsch, FucBc;
2. Ouverture bysistrata", Lii cke; 3. Balletmuziek
▼an: de: Opera „Le Tribufc de Zamora", Gounod; 4.
Nor.wegischer Künatler, Carnaval,, Sveudsen; 5_
Potpourri, van de Opera „Rigoletto", Verdi.
Tweede afdèeliog: No. 6. Ouverture „Phèdre",
Masseuet; 7. „Kind du kanuet tanzen-', Walzer
a. d. Opor. „Die geschiedeoeiFrau"; Pall; 8-,.a-La
Zwanz netta", .Toboggan". Frémoux; 9.Eantaisie
van de. Opeia „(Jannen", Bizet-Coen en.
Kieuw invalidouhnu te Leiden.
In voldoening aan de opdracht van het
bestuur van het Fonds ter aanmoediging
en ondersteuning van den Gewapendèn
Dienst in de Nederlanden, heeft de heer
G. B. Posthumus Meijes, architect te Am
sterdam, aan dat bestuur een ontwerp in
gediend voor het te. bouwen Invalidenhuis
te Leiden.
Het voor, dezen bouw aangewezen terrein
is gelegen aan den Hoogen Rijndijk te Lei
den en heeft een oppervlakte van ruim
2S00 viérk. M'. Het gebouw heeft een front-
breedte van ongeveer 42 M..;. in. het midden,
van den voorgevel aan den Rijndijk is de
hoofdingang. Op de eerste verdieping bo
ven de dagverblijven zijn 8 slaapzalen voor
10 bedden, iedere zaal'voorzien van 5 wasch'-
plaatsen. Het uitwendige van het gebouw
is van strengen eenvoud in den geest en
de vormen van de stichtingen uit de 18de
eeuw. Een eenvoudig torentje bekroont de
middentra verse boven den hoofdingang in
den voorgevel
De bouwkosten zijn geraamd op f 158,000.
Eerste huwelijksafkondiging van lü Juli.
M. Hennipman 'in. 26 i. en L. van der Klei id. 23
U L. va" der Meer mi. 21 j. en Q. Verli.-.t jd. 25
i. J. Koevoet im. 30 i. en M. Koevoet jd H.
Martijn jm. 24 j. en E. Rijke d. 21 j. H. Rozier
im 19 j. en J. Dieefjd 17 j.J. Lepelaar jm. 23 i.
en E. vau Hooidonk jd. 23 j H. de Roos jm. 26 j.
en H. Ovordien jd. 28 n W. van Vliet jm. 24 i en
VV. Stiva jd, 26 j. VV. C. van Beuzesom jm. 30 j.
6d K. P. Broekveldt jd. S3 j. P Taffijn w. 40 j.
en M. E. van der Veen w 45 j. H. G. C. de
Keuning jm. 25 j. en E. M. F. Luykz jd. 22 j.
AARLANDERYEEN- Bevallen: A. N. Kvuijt
geb. Van der Oe3t Z.
Overleden: Tryntje de Grjjs, echtgen. van
L. van der Bijl, 70 j.
KATWIJK. Geboren: Petrooolla Anthooia,
D. van J. A. Godijn en A. S. M. van Straelen
Samuel, L. van S. v. d. Meij en A. Verdoe» Cor
nells, van Nic. v. d. Guiten en G. Al. Bof.
Hendrma Jannetje, D. van Y. de Wilt en A.Nije-
boer. Gerard, Z- van Joh. F. eke en L. v. Beelen.
Jaapje, D. van P. W. 'J'aal en J. Va'kevisser.
Jobje, D. van P. W. Taal ea J. Varkevisser,
Cornel is, Z. van Joh van Zuilen en F. VV. v. d.
Meij. Theodoras Henricus, Z. van A. Wasseuaar
en H. C. Mi van Ruiten. Willem. Z. van J. J.
Schaap en A. v. d. Tol. Amerik, Z. va.u Jöc. van
Rijn en Jac- v. d. Morel. Wijntje, van C.
Zwitser- en VV. Koelewijn.
Overleden: Cornells de Vreugd, 20j,Z. vau
Cornells en A- Parlevliet. Willem Kottiog. 4 w.,
Z. vau Willem eu Fr. van Dijk. Jacob v.Duijven-
bode. 62 j., geh. met Sftphia Guyf. Gornelis
Ouweband, 4 m., Z. van Zegerfc en A. van Rijn.
'M Ketting, 5 w., Z. van WiRem en Fr. v. Dijk.
Ondertrouwd: J. C. de Man jm. en M. v. d.
Eijke.l jd. Jac de Viieugd- wodr. en P. Verburg
jd. Zach. v. d. Zwa-t wedr. en Soplw'a Holleman
wed>
Gehuwd: Dirk Hus wedr. en iactoba van
Duyn wed.
LEIDERDORP. Overlieden: Qomelis van
Tol j.
VOORSCHOTEN- Geb o u en: Ma-rdalena
Johanna, D. van B. van Buuren en M. E. Yer-
douw.
Gehuwd: G. ten Broek 26 j. en J. Wesselo
29 j.
VALKENBURG. Ge-boren: Pieter, Ti. vajr
P.. Nnorfc en P. van der Perk.
WARMOND. Geb o r e-n,: Gerbrandy Z., van: Cl
Breedijk en G. tamp. Maria Eugenie. Eleoaora,
D. van H. L. van: Delft. eu. M,. Soek
Overleden: E. J. G. M. Walenkamp. 5 m.
ZOETERMEER. Geboren: Marinas, 2. van
M. Muilwijk en J. M'. F. van Gie38.euv Lam-
bertus Ni col aas, 2. vao P. de Jon* en Tb> de
Hejj. Maria Johanna,, D- van N. Adegeast en
Ji Th. van VeJzen.
Gemengd Nieuws,
Namens de ouders wordt op
sporing, gevraagd, van den 23-jarigen stu
dent J. v. d. S., uit Rotterdam, die. sedert
8 Juli vermist wordt. Een beloonin# van
f 500 ia uitgeloofd.
De warmoezier M., te Eist
(Bet.), die aldaar met de tram in aanra
king ia gekomen* is nan de gevolgen over
leden. Hij laat een weduwe met negen kim
deren na-.
Het PanamakanaaL Y o 1-
gens een verslag uit Panama, te Washing
ton ontvangen, en afkomstig van kolonel
Goethals, den hoofdingenieur van de Ist-
mian Canal Commission zal het groote ka
naal, waaraan, de Ver. staten een bedrag
van 350 millioen dollars besteedt, voor den
waterweg van Oceaan tot Oceaan, geopend
kunnen worden binnen twee jaar,, maar
jaar zijn. noodig voor het kanaal in alle.
onderdeden zal gereed, zijn. Kolonel Goet-
hals stelt verder voor dat de r.egeering in
het volledig bezit zal komen van de aan*
deelen van de Panamaspoorwegmaatschap-
pijj welke: over de landengte loopt Hij wik
ook de heffing vau- renhten. van schepen,, die;
door het kanaal, gaan,, en spreekt, verder de.
meening-uit, dat het beheer, van het kanaal
in handen, moet zijn. van één. man-, in, plaats
van een commissie.
De b o 8;C li.bx. a.m d e n in Mich ir
gan. De boschbranden nabij Porcup'ne
woeden nog steeds heftig voort en het
schijnt- dat het einde' er van- nog niet ia. te
voorzien. Het aantal doodem bedraagt
lig meeT dan- 300.,
Afschuwelijke tooneelen spelen zich
voortdurend af bij de pogingen, weike
door hen, die door deze ramp getroffen
worden, aangewend worden om te ontko
men. Honderden, die de nieren en de rivier
nitt bereiken konden, zochten een toevlucnt
in de mijnen, waar zij er nog slechter aan
toe waren. De vlammen bereikten spoedig
de mijn-ingangen en zetten de houten wan
den der schachten in vuur, zoodat vele per
sonen letterlijk geroosterd eerden of stik
ten. Nog erger was het lot van hen, die
trachtten te ontkomen. De schaehtwanden
stortten meen, de vluchtelingen levend be
gravend, zoodat hun een afschuwelijke dood
wacht. Aan redding valt niet te denken.
Te Cochrane komt bij de reeds bestaande,
door den brand veroorzaakte, ellende, thans
nog de hongersnood. Het is onmogelijk de
hongerige vluchtelingen, wien het aan alles
ontbreekt, te voeden. Te Golden City en
in de nabijheid van andere steden werden
de wegen, die de mijnkampen onderling ver
binden, totaal verwoest, terwijl de gewone
bosehwegen en de spoorlijnen onder massa's
brandend hout bedolven werden- De vlam
men grijpen met een angstwekkende snel
heid om zich heen. Dikke rookwolken han
gen boven de in een vuurgloed staande dis
tricten, de inwoners met angst en vrees ver
vullend.
Een klein aantal personen, die men: reeds
verloren waande, slaagden er in, met hun
huisraad de kust te bereiken. Zij werden
opgenomen dooi: voor de kust kruisende
stoomschepen. De verhalen, die zij doen,
zijn ontzettend. Onderweg zagen zij bij het
meer de lijken van velen, die van uitput
ting waren neergevallen of door de vlam
men achterhaald.
In het, geheel w er don twee en twintig
steden in Michigan door het. vuur vernield.
Het vuur brak ook nog uit in de nabijheid
van MoosehearL, in het Maine-gebied, waar
men zich bijzonder ongerust maakte wegens
groote houtvoorraden, die zich daar bevin
den.
De regeering van <Je Canadeesche pro
vincie Ontario heeft bekend gemaakt* dat
hefc ergste van de boschbranden nn voorbij
i& Er wordt groote haast; gemaakt met het
zenden van tenten en levensmiddelen: voor
de duizenden dakloozen.
Keizer Fr an s Jo z e f 'b e e ft, mi t
zijn particulier© middelen 100,000 kronen
geschonken voor de inwoners van Keeksé-
met, die door de jongst© aardbeving s.ohad:©
geleden hebbeu.
De verwoesting, die de aardbeving in
Hongarije, en voornamelijk te Kecksémet,
heeft, aangericht, is? groot.. Keeksémet ie
een plaats; met. 20,000 inwoners^ vooral b©.
kend door zijn invoer van vruchten en wijn
druiven; een vriendelijk stadje in de groot©
Hongaarsohe laagvlakte. Dit plaatsje i©
door de aardbeving bijna, geheel verwoeefcrr.
geen hui© is onbeschadigd. Het; spoorweg
station van den Hongaarschen Staatsspoor*
weg ie voor d© helft ingestort, de meest©
huizen zijn in ruines, veranderd en. wat nog
is overgebleven ie door de bewoners verla
ten. Een wonder is het welt dat er geen
slachtoffers zijn gevallen, voornamelijk wijl
de meeste bewoners dér stad de gewoonte
hebben in deze warme, zomerdagen den
nacht door te brengen in. hum kleine houten
huisjes in de wijngaarden, cm boomgaarden
buiten de stad.
De schade, door de aiardbevingrim Kecksé-
met aangericht, wordt op 20 millioen kro
nen berekend. De stad moet geheel, op
nieuw worden opgebouwd. Vele huizen, die:
nog niet zijn ingestort dreigen elk oogen
blik te zullen invallen, zoodat er steed©
gevaar blijft dreigen.
Buiten de stad is de grond' gespleten em
is een kloof ontstaan, waaruit voortdurend
zwaveldampen voortkomen.
New-York is d;e s-ta.4 van <fe
torenhuizen,, maar het hoogterecord, dér
huizen was er blijkbaar nog niet bereikt..
In een vergadering van de National: Busl-
ding Owners'' te Cleveland is? nï. mededae*
ling gedaan van plannen tot dèm bouw te
New-York van een woning van 1QÖ. verdie
pingen, die eert hoogte zal: hebben van on
geveer 364 M.
Hetpa.rket.te S a i n t*G a u d e m s
heeft een klacht ontvangen omtrent, een.
diefstal van 224,000' franken, gepleegd aan
het station van. die plaats. Een dame had.
d3t geld in een hoedendoos en haar hand
bagage bleef achter in een wagon, dien zij
even verliet en die zonder Lu-hx vertrok,
omdat zij te lnafc terugkeerde. Haar «roede
ren kwamen terecht, maar het gcid ont
brak. De diefstal js zeker ernstig, maar de
dame, die zooveel waarde acuterliet in
een hcedc3idoos en aan het buffet haar tijd
vergat, is evenmin van schuld vrij te plei
ten
,,D ames met overmatig lange
hoedenpennen worden uit spoorwegooupés
en stations weggedaan."' Dit is de korie zin
van de natuurlijk mijlenlange „BeJcannt-
maohung" waarbij de spoorwegdirectie te
Saai'briicken aan het rrouwclijke, reizende
publiek te verstaan geeft, dat zij krachtens
art. zoo en zooveel van de „Eisenbahnver-
ikehrsordnung", óf, de schermdegens waar
mede het zijn stofmandjes en broodkorven
op het hoofd bevestigt van een pomme-
ranzdop, kurk, schroefmoer of ander be
schermingsobject moet voorzien, óf de
kans zal loopen, desnoods met geweld, uit
de stations en spoorwegooupés te worden
verwijderd.
De hertog van Sakse n-K o-
burg en Gotha geneert zich volstrekt niet,
om, waar het pos geeft, do handen eens
uit de mouwen te steken In het dorp Wie-
senfeld* dioht bij Koburg br \k brani uit
in een woonhuis met bijgebouwen en een
groote pachthoeve. De Hertog verscheen
in persoon ter plaatse, trok zijn colbertje
uit, zette zich naast de spuitgast-en en
pompte dapper mee aan het prac-histori-
sche hand-brandspuitje
Onderschrift van een plaa t
in ,,D© G3oene"
Hoofdcommiasaris Hordijk: „Nu hoe
staat het op den Zeedijk!"
Milicien: „Toestand veel verbeterd; vroe
ger allemaal dronlken, nu allemaal aange
schoten
Bet laiiliisemctttswetijeviug,
D© Yexeeniginj van Fabrikanten en Han
delaren, gevestigd te 's-Gravenhage, heeft
zich tot den Minister van Justitie gericht
met een, request, waarin wordt aangedron
gen op een wijziging van de Faillisementa-
wet in. dier voege, dat een voorloopig© com
missi© uit d© 8chuldeischers- op geanakkéltj-
ker wijze dan. thans, zou kunnen worden
henoemdi, en dat, de. curator zonder de goed-
keuring dier commissie niet tot veilkoop
van de faillissementegoederen zou mogen
overgaan.
Vernietiging Ter ordening winkel*
sluiting.
B. en W8. van Amsterdam deelen den ge
meenteraad aldaar mede, dat Ged. Staten
van Noordi-Holland' de Verordeni ng op d©
Winkelsluiting" aan IL. M de Koningin-
ter- vernietiging hebben voorgedragen, op
grond!, dat door dié verordening ia getre
den in- wat. van algemeen. Rijksbelang is
UITLOTINGEN. Loten Crédit Fon-
cier de France. Trekking n Juh.
Oblig. Foncières 3 pCt. van 1903.
No. 115424' fr. 150,000; No. 530966 fr.
30,000";. Nos. 81447, 73568, 210444, 104719,
175031, 595708, 268892 en 441612, elk fr. 5000.
De volgende Nos. elk fx. 1000:
33968
53232
60197
274326
523061
254298-
373164
244690
416261
16179
91946
589861
33869
114007
194882
231468
404493
484003
.69923
85605
353517
37283'
80207
255730
134532
534454
531942
521817
264718
9231
4Ï4J25
526886
283371
152367
493289
421653
552474
98087
96857
195345
593371
7227.6
374392
319727
453446
52369
81555
185921
9881
400470
73697
468213
27998
33413
488786
24^160
489530
191962
400E5
50957
408108-
490709
5493
444186
438540
246600
483942
103903
148731
128448
236937
456987
303934
581258
434079
407038
302228
7174
102501
65028
99528
545289
29955S
131535
39022
54667
38633
121123
193725-
534208
301789
333419
296161
434757
217121-
401217
520748
106284
212111
58316
130204
47078
351931
154302
310950
337258
284610
342051
590115
374123
423859
476275
387423
484868
342001
237866
423493
29962
568586.
138557
151074
6004T
393255
395996
4005S3
562842
556878
22244
6942
226592
FEUILLETON.
<6)
Met daze uitdrukkelijke vermaning keerde
de oude Riefenstahl ziclr om eu gmg in ztyn
eigen aangrenzend kantoor.
Er speelde een flauwe glimlach om Edela's
lippen, toon zU hem nazag. 0, met den chef
van het huis zou ze 't wel kunnen vindpn.
Hiervoor was ze in het geheel niet bang.
Maar het was baar eenigszins angstig te
moede, toen zfl tegen den middzg de woon
kamer binnentrad, om mot mevrouw Rieten-
itakl kennis to maken.
Deze rat op een rood peluchen stoel in een
vioolijeskleurige japon.
„ZU is geen dame," dacht freule van der
Eichen. En zonder dat z() het zelf wiet of
wilde, kwam de baar aangeboren voornaam
heid sterk te voorschijn, toen zü, zich bui
gend, zeide:
„Geachte mevrouw, mag ik mijzelf aan u
komen voorstellen7"
„Zeker, zeker," sprak mevrouw Riefenstahl.
.Maar kom wat dichter bi), meisje I Als men
temand in huis krijgt, wil men toch wel eena
sien met wie men to doen heeft."
En zij nam Edela eens goed op. Toen aü
dat gedaan had, begon z(j met vragen. Zij
vroeg alles, wat zij wildo weten en liet zich
nauwkeurig inlichten.
Edela's wangen gloeiden, maar toch beant
woordde zij op duidelljken, vaaten toon alles,
wat mevrouw varr haar wilde weten.
.Mjjn vader ia reeds lang dood. Mijn moeder
Is anderhalf jaar geleden gestorven. Ik sta
geheel alleen, wij hebben buiten' gewoond tn
zijn fiinancieel mot gelukkig geweest."'
Mevrouw Riefenstahl' drukte haar onderkin
zoover naar beneden, dat een groote kameeSn-
broche er geheel onder verdween.
„Nu ja, armoede is geen schande, wanneer
men werkzaam en eerlijk is. En blijft u maar
hier voor bet middageten. Uw goed zal Emma
vanmiddag wel halen."
Daarmee was Edeia door mevrouw Riefen
stahl als bulsgenoote aangenomen.
Met een atiilen zucht nam Edela afscheid
van haar etil kamer tja in het hotel en begaf
zich naar de villa, het dieuatmei3je volgend,
dat haar voorging met haar kleederen en
andere zaken.
Toen Edela de trap opging naar haar kamer,
stond mevrouw Riefenstahl boven op do gang
voor de geopende handtasch. Zij hield een
zakdoek vau Edela in haar hand en terwijl
ze het monogram besLniserdo, zei ze;
„Wat beteekant dal?"
Edela kreeg een kleur.
„Dat is een kroon," sprak zij tn zag mevrouw
met vasten blik aan.
„Een kroon7 Hoe komt die op uw zak
doek? In uw nachtjapon etaat zij ook."
„Ik heet Edela freule van der Eichen."
Zonder één seconde te dralen kwam het
antwoord.
Mevrouw Riefenstahl legde den zakdoek
weer in de tasch en herbaalde langzaam:
„Edela freule van der Eichen! Dus u hebt
u onder een valschen naam by ons inge-
drongen?"
„Ik heb slechts den mij toekomenden
titel afgelegd, omdat lk dacht, dat deze b|j
mjjn afhankelijke positie niet meer paste,"
sprak Edele trotsch, maar zjj was zeer bleek
geworden.
Mevrouw Riefenstahl keek lang naar het
trotsche, bleeks gezicht en zei na een lange
pauze:
„Een freule op een kantoor, dat past heele-
maal niet. Weet myn zoon wie u eigenlyk
bent?"
„Ik ben als Edtla Eichen op het kantoor
gekomen."
Mevrouw Riefenstahl knikte tevreden.
„Nu zei ze, „laat dat voorloopig onder ons
blijven. Maar pak nu uw kleederen uit."
Vergiste Edela zich of klonk er een meer
vriendelijke toon in de Btem van mevrouw
Riefenstahl?
„Kom na ds kantooruren maar by my
zitten,!' zei mevrouw Friederike. „Wat zal u
alleen op uw kamer doen? Daar verveelt u
zich maar."
„Laat u niet geheel inpakken, juffrouw,"
zei Waller Riefenstahl, nadat by alles eenige
dagen had aangezien.
„Uw moeder ie zeer vriendelijk voor my,"
zei Edela.
Op een middag kwam uit een naburig»
stad mevrouw Reitzke op bezoek, met haar
dochter Marietje.
„Nu, die heeft zich goed by u Ingedrongen,"
zei mevrouw Reitzke bite. ,Fas maar op,
zal die misschien dezen winter ook met a
uitgaan?"
Waarom niet, als zy er lust In heeftl"
Maar Edela bad zooveel lust, dat zy voor
alle uitnoodigingen bedankte. Zy was veel te
biy als zy een avond voor zich alleen had.
Dan zat zy stil op baar kamertje, het hoofd
ln de hand geleund naar buiten starend. En
dan gebeurde bet dikwyls, dat zy baar ver
leden weer voor zich zag. Freule Van der
Eichen leek haar een doode toe, waarvan nog
slechts een schaduw was overgebleven.
Eens, toen zij op een dergelyken avond,
haar venster opende, waa het baar of de
lucht luw en. zacht was en de lente, fn aan
tocht. En het duurde niet zoo heel laQg meer,
of de lente waa er en zy. riep op de woida
witte en gele bloempjes te voorachyn en
deed het rivierwater met kracht voorwaarts
bruisen.
„Als de nieuwe spoorbrug niet byzondèr
goed gelundamenteerd en gebouwd wordt, kon
het wel eens slecht afloopen," meende Walter
Riefenstahl.
Men had fn den huize Riefenstahl zeer
veel belangstelling voor de nieuwe brug, want
er waren voor hen verschillende voordooien
aan verbonden. Zoo gebeurde het dau ook,
dat mevrouw Riefenstahl op een morgen, na
eenlga overwegingen, zei:
„Nu om mynentwll' mag de ingenieur hier
by ons komen wonen, wanneer hy het te
var vindt naar het hotel. Wy hebben immers
plaats genoeg!"
Edela hoorde het nanwelyks. Zy was ge
kleed om uit te gaan, want het was Zondag,
en zy verlangde er naar, m de heerlijke lente
lucht te zyn. Zy ging lange het metselwerk
voer de ln aanbouw zijnde brug, daarna berg
opwaarts, steeda hooger.
Tegen den middag keerde zy terug met
gloeiend» wangen, want zy bad hard geloopen,
om nog voor het mlddageton thuis te zyn.
„Nu het wordt tyd. Waar bent u den ge-
heelen morgen geweest? Wy wilden juist
aan tafel gaanl" riep mevrouw Riefenstahl
haar te gemoet.
„Ik kom dadeiyk, wil mU...."
Haar lippen spraken niet verder, haar oogen
staarden. Zy staarden naar hem, die achter
mevrouw Riefenstahl stond en dia verschrikt en
verbaasd naar haar keek: Bernard Havestrand.
II XIX
Hoe zy de trap was opgevlogen en baar
kamer bereikt bad, zy wist het niet Zy wist
slechts dit;
Al zou zü dit huis ook nog heden moeten
verlaten, zy wilde niet onder één dak, aan
één taf») zitten met Bernard Havestrand. Dat
zou niet gebeuren I
Zy hoorde een dienstmeisje voonby haar
deur loopen.
Dit riep zy binnen en droeg haar op, me
vrouw Riefenstahl te zeggen, dat zij van de
wandeling oververmoeid waa en niet aan tafel
kon verschynen.
Edela. liep op haar kamer achter de gesloten
deur radeloos heen en weer. Zy sloeg da
handen, voor haar gloeiend gezicht, zij meende
haar hart te hooron kloppenhaar slapen
hamerden. Toen greep zy plotseling weer haar
hoed, dien zy weggegooid had in een hoek
der kamer, sloop de gang over en vluchtte de
deur utt naar buiten in de vrys lucht.
Niet naar het dal,, waar de brug gebouwd
werd, ging zy, maar den rotsachtigen berg
op, naar boven 1
Alles, wat dood waa, verhief zich weer tot
nieuw leven. Alles, alles keerde terug: „Eichen-
kamp," de dood barer mother, haar vlucht
uit haar geboorteplaats, de tyd van haar
grootste ongeluk. En Adriaan Tauern keerde
in haar herinnering terug en zyn laatste woord:
„Ik houd vaetl"
Vast, zooals zy vastgehouden werd door
haar haat tegen alle», wat den naam Have
strand droeg]
(Wordt vervolgd.)
