Hoe men zich op Sardinië verlooft.
RECEPT.
Kan men een sigaar beoordeelen
zonder haar te rooken?
ALLERLEI.
Op Sardinië heersohen in sommige afgele
gen plaatsen, waar geen toeristen komen,
nog eigenaardige huwelijks- en verlovings-
gebruiken. Ouders, die voor hun dochter
een man zoeken, moeten eerst aan alle
familie-leden, in den meest uitgebreiden
zin, raad en toestemming vragen; al is er
ook maar één van hen tegen de verbintenis,
dan kan er van het huwelijk niets komen.
Eigenaardig en poëtisch is ook de wijze,
waarop een jonge man om de hand van
de uitverkorene zijns harten vraagt. Op
een lenteavond, wanneer aan den onbe-
wolkten hemel de sterren schitteren, gaat
hij met zijn vrienden naar haar huis en zingt
daar onder haar raam, meestal bij een
guitaar, een liedje, waarvan de eerste regel
is: ,,Doe miji open, opdat ik kan binnen
treden, dat vraagt U Lodewijk de herder.
Laat mij hier buiten niet zoo lang wach
ten; om de rest behoeft gij U niet te be
kommeren
Achter de deur staat de familie van het
meisje, die op de komst van den minnaar
natuurlijk allang voorbereid was, en zoo
dra het liedje uit is, vraagt er van binnen
een stem: „Wat wilt gij en wie zoekt.gij
„Een verloren lammetje," is het ant
woord.
Dan gaat de deur open en de mannen
mogen binnenkomen. De verliefde jonge
ling vertelt in dichterlijke bewoordingen,
hoe er uit zijn kudde een lammetje verdwe
nen is, dat hij1 al overal gezocht heeft, en
hoe hij nu hoopt, het hier te vinden. Ten
slotte vraagt hij den heer des huizes hem
de lammetjes uit het huis te laten zien.
Deze doet echter of hij nog niet goed be
grijpt wat het jongemensch eigenlijk wil,
en .vraagt wat hij bedoelt. Ten laatste be
gint 'hij het dan te begrijpen en verklaart
bereid te zijn den herder zijn lammetjes
te toonen. De dochters des huizes komen
nu één voor één de kamer binnen en wor
den den minnaar en zijn vrienden voorge
steld.
Bij alle van de binnentredende schoonen
vraagt de vader of dat nu het verloren
lammetje ia, waarop de jongeling ontken
nend het hoofd schudt totdat wat na
tuurlijk een afgesproken werkje is het
allerlaatst het lammetje in kwestie voor
den dag komt. De gelukkige neemt het
meisje in zijn armen en antwoordt op de
vernieuwde vraag van den vader; „Ja, dit
is mijn lammetje
Harmonie.
Waar trouw en liefde in 't harte wonen,
Waar harmonie der zielen heersoht,
Daar wordt eerst 't rein geluk genoten,
Daar kent men d'aardschen hemel eerst.
Waar liefdeskussen tranen drogen,
Waar zielesinart vertroosting vindt,
Waar liefde 't leed te zaam leert torsen,
En 't doornig (kruis met rozen windt,
Daar heeft het lijden nog zijn vreugde,
Daar welt uit "t weenend hart geen
[klacht,
Want liefde zoekt en vindt - ertroosting
De traan wordt door een lach verzacht.
Daar blikken d'engelen vriend'lijk neder,
Daar vindt de mensch het paradijs,
Dat hij verloor, veredeld weder:
Dat is der liefde schoonste prijs.
CITROENSAP.
In geen enkele huishouding moest eigen-
kijk de citroen ontbreken, want de citroen
alleen is in den zomertijd bijna een geheele
huisapotheek. Vooral in den reistijd is de
eitroen van onschatbare waarde.
Het sap van den citroen, ook wel limoen
sap geheeten, verkoelt en zuivert niet
alleen bet bloed, maar het veelvuldig ge
bruik er van, vooral 's zomers, is een voor
behoedmiddel tegen koorts, evenzeer als
het sap van twee citroenen in een half glas
water als een krachtig middel tegen ander-
daagsche koorts en rheumatiek wordt aan
bevolen. Bovendien wordt hét sap van een
citroen, driemaal daags in een kop sterke,
onvermengde koffie gedronken, aanbevolen
als een middel om koorts en huiveringen te
verdrijven. Maar men zorge er voor, het
sap steeds zonder suiker te gebruiken, daar
de geneeskracht dan sterker is, en met een
weinig water verdund, tast het de maag
en de tanden niet aan.
De warme kwast evenwel, die men
's avonds onmiddellijk vóór het slapen-gaan
gebruikt, om verkoudheid te verdrijven,
mag men zoet maken. Wie daarentegen
door schorheid en pijn in de borst gekweld
wordt moet door het wit van een ei, tamelijk
tot schuim geslagen en dan met het sap
van een citroen vermengd, beterschap vin
den, als hij elk halfuur een theelepeltje
daarvan neemt.
Men ziet dus, dat, vooral op reis, de ci
troen werkelijk in staat is, een kleine huis
apotheek te vervangen.
Gestoofde garnalen.
Om gestoofde garnalen te eten zijn aller
eerst noodig: garnalen, dan een klontje
boter, zoutA een lepel of drie bloem en een
halven liter melk.
Bereiding: Als men eerst de melk aan
de koek brengt, heeft men ondertusscheu
tijd ue Puter te smelten en daardoor het
zout en de notemuskaat te mengen en de
bloem tevens. Kookt nu de melk, dan voegt
men er die aan toe, eveneens de garnalen,
en laat die in een vuurvasten schotel koken
tot alles gebonden is.
Wanneer daarbij nog gevoegd wordt een
stijf geklopte eierdooier en er dan wat
paneermeel of beschuit over wordt gedaan.
heeft men een schoteltjeniet duur en
lékker.
Sidney Brooks, een Engelsch schrijver,
heeft in opdracht van de „Times" de siga
renfabricage op Havanna bestudeerd en
iSj beantwoordt op grond van zijn opge
dane ervaring deze vraag ontkennend.
Al de theorieën en middeltjes, zoo schrijft
hij, waardoor men de waarde van een si
gaar wil vaststellen voordat men haar ge
rookt heeft, hebben niets om het lijf. Vol
strekt onjuist is de meening van gewone
rookers, dat een donker dekblad op een
zware en een licht dekblad op een lichte
sigaar zou wijzen. De kleur van de sigaar
heeft daarmee niets te maken. Het is ook
geheel doelloos in een sigaar te knijpen of
er aan te ruiken; dat geeft hoegenaamd
geen betrouwbare uitkomsten. Wie zich wil
verlaten op kleur of stevigheid van de asch,
zal ook bedrogen u:tkomen, zegt hij verder;
de beste Havanna's branden niet
met witte maar met staalgrijze asoh,
die bovendien tamelijk gemakkelijk
loslaat. Vlekken aan een sigaar betee.
kenen niets met het oog op goede of slechte
kwaliteit. Of de sigaar droog of vochtig is,
dat is ook maar een kwestie van mode. De
Amerikanen houden van vochtige sigaren,
de Engelsohen meer van droge. Het voor
naamste is, dat een Havannasigaar de ge
volgen van de „zeeziekte" gedurende het
transport te boven is. Uiterlijke teekenen
voor de kwaliteit van een Havanna bestaan
er niet: men moet ze rooken.
Ad Rem.
Tot een wegens zijn vele openlijke welda
den bekenden parvenu komt een arme slok
ker, die vroeger in betere omstandigheden
geweest is, en vraagt hem eenige onder
steuning.
Barsch wordt hij afgewezen.
Eerst na herhaald smeeken geeft de
eerste hem een kleinigheid en gebiedt hem
dan, dadelijk weg te gaan.
t
Ondèr dankbetuiging neemt de man een
krant van de tafel en wikkelt de edel©
gave er in.
„Wat moet dat?" bijt zijn -weldoener
hem toe. r.
„Uw gave er in wikkelen," -is het ant
woord; ,,ik weet vanouds,T u heeft gaarne
dat het in de krant komtl"
Attent!
De rijk geworden mevrouw Van Opscheu-
ten brengt met den heer gemaal een bezoek
aan Napels, Pompeji en den Vesuvius.
Nauwelijks zijn de reizigers bij den kra
ter, of daar begint de berg ineens te wer
ken.
Mevrouw (vol verrukking over het grieze
lige, maar toch mooie en indrukwekkend©
schouwspel): „Lieve hemel. Hoe attent!"
Dienst ij ver.
In een onzer musea luidde ais naar ge
woonte de verordening: Parapluies en stok
ken moeten worden afgegeven.
De nieuwe portier vraagt met al-het ge
wicht zijner functie aan eén vreemdeling
zijn stok of parapluie.
„Maar, vriend, ik heb noch het een noch
het ander bij me," antwoordde deze.
Portier: „Ga ze dan halen, mijnheer, ik
laat er u niet in of een van beide moet ik
hebben."
V er strooid.
Professor X. heeft zioh bij zijn souper
een haring doen voorzetten. Nadat hij nog
een interessant hoofdstuk uit een groot
werk heeft gelezen, wil hij den haring ver
orberen. Doch hoe hij zoekt-, de haring ïs^
nergens te vindenAls hij den volgenden
avond de lectuur wil hervatten, ontdekt hij
in Eet boek zijn souper van den vorigen
dag. Hij had den haring als leesteeken
tuSsehén.dë bladen van het boek gelegd!
Man van zaken.
Koopman (een dor pasgeboren tweelin
gen op den arm nemend)„Kijk eens aan,
die jongen is pas op de wereld en nu
hééft hij zoo waar al concurrentie4"
Geen be z w aar-
„De dame, die u me hebt aanbevolen,
beeft een hoogen rug."
Huwelijksmakelaar: Kom, kom, hooge
rug! Ze is een beetje... eenzijdig ontwik
keld
Verraden.
Moeder: „Wie van jelui heeft weer van
de rozijnen gesnoept, jongens? Ik heb de
pitten in je kamer op den grond gevon
den."
Jan: ,,Dat ben ik niet geweest; ik heb
de pitten ook ingeslikt."
Nietnieuw.
X.„Ik lees daar, dat ze in Amerika
hemden zonder knoopen hebben uitgevon
den."
P.„Dat is geen nieuws. Die draag ik al
lang!"
(Mevrouw P. werpt haar man een venij-
nigen blik toe.)
In het Plantsoen.
Opzichter: ,,Van wie zijn die aardige
kindertjes daar?"
Dame (aangenaam aangedaan): „Van
mijl"
Opzichter: „Mag ik dan uw naam weten?
Ze mogen niet op (het gras loopen."
Oefening.
„Zie je, jongens", sprak de leeraar in
de teeikenles, „ik kan met mijn linkerhand
evengoed teekenen als met de rechter/AL
les is slechts e«en kwestie vaa oefening; men
kan dan met de linker- precies hetzelfde
als met de rechter-hand.
„Steekt u dan eens," roept een kleine,-
brutale jongen, „uw linkerhand in uvr r
rechter-broekzak." --
