Een vliegend menscli vóór
vierhonderd jaren.
De naaimachine.
Koningin Mary van Engeland.
STOPGOUD.
Xtl deze dagen, nu de pioniers in de
luchtscheepvaart en de vliegtechniek triomf
op triomf behalen, mag er wel aan gedacht
worden, dat in vfoegère jarén tcch ook wél
eens -t eenig succés vliegprooven zijn ge
nomen.
Het was ^en moedige Italiaahsche mecha
nicus, die nu reeds méér dan - ierhonderd
jaren geleden in alle stilte werkte aan de
ópbsSihg van het probleem, nu zoo goed
als opgelost door gebroeders Wright,
Blériot e.a. In het j"har 1494 Verraste Giovan
"Battista Danti dé bevolking van Perügias
door een vlucht van 500 M., die hij op een
hoógte van 30 il. boven den groi.i maakte
en dié hém bracht van een topen over het
met feestvierende menschen geVulde markt
plein naar het platte dak van een huis. Het
was in de feestdagen van hét huwelijk van
jeén dochter van den aanzienlijken burge
meester Rodolfo Baglvoni met dén beroem
den Cendottieri Bartoloméo di Alviano en
terwijl de burgérs van Perugias daarover
van vreugde vervuld waren, waagde Danti
zijn eerste vlucht in het openbaar. Een
toen levende geschiedschrijvèr, Cesare Ales-
si, heeft als kind de vlucht ook gezien en
verklaart, dat Danti vroeger in het geheim
talrijke vluchten gedaan had, eer hij zich
met zijn uitvinding in het openbaar ver
toonde.
Met een vertrouwd vriend ging -ij 's nachts
uit om boyen het water zijii toestel te be
proeven. Toen, op den dag van het huwe
lijk, vloog hij met zijn machine over dé
Piazza San Lorenzo op een ogenblik, dat
de huwelijksstpet het plein passeerde.
Oude kronieken vertellen, dat een séhel,
scherp gefluit- van de machine uitging en
het volk mét angst en verwondering ver
vulde. Hij moest toen wegens een defect
de vlücht onderbreken. Alle tij genooten, djè
het- apparaat en mechanisme zagen, wa
ren één en al bewondering.
Van welke soort deze vliegmachine er een
geweest is. heeft- professor Oskar Scalvanti
in een boeiénde studie verteld. „Men moet
irt het oog houden, dat Danti eên bijzonder
handig meehaniclen was en d.-t zijn vlieg-
proevén hem enorm lang hebben bezig ge
houden. Volgens Alessi construeerde hij
twee grooté vleugels, die in verhouding tot
zijn lichaam een bepaalde afmeting hadden.
Het bétrof dus niet een eertvoudige para
chute, maar wal degelijk twèe vleugelvór-
migê apparaten, die niet door de armen
bewogen werden, en de menschelijke Spier
kracht was daarop van geen invloed ge
weest; zij waren van een zeer bijzonder
mechanisme voorzien."
In de familie Danti was de beoefening
van de mechanische kunst en der wiskunde
een traditie geworden. Alle bijzonder-
heden wijzen op het feit, dat Danti een
toestel uitgevonden had, dat, mechanisch
béwogen, hem zonder gevaar een tijdlang
in de lucht kon houden. Als hij wegens een
defect in zijn vliegmachine tijdelijk
een vlucht onderbreken moest, kon hij zóó
zacht én rustig landen, dat hij geenerlei
verwonding opliep. Danti werd beroemd en
al&èmeen gevierd. Zijn medeburgers gaven
hem den bijnaam Daedelös. Hij begeleidde
later Baglióm op zijn veldtocht in Lom-
bardjje en stierf op veertigjarigen leeftijd
ten gevolge van een wond, die hij bij een
veldtocht kreeg-
Elias Howe, de uitvinder van de naai
machine, was een van de acht kinderen van
eenvoudige mensehen, die een kleine boer
derij bewoonden. Zij hadden het niet breed
sa natuurlijk kon aan de opvoeding van
den jongen Elias niet veel geld ten offet
worden gebracht. De jongen werd in de
leer gedaan bij eén werktuigkundige, maar
daar hij reeds op zeer jeugdigen leeftijd
verlamd was, viel het hem zeer moeilijk
zijn eigen brood te verdienen.
Op zelceren dag bracht een terloopsohe
opmerking van zijn chef Elias Howe op het
dehkbeeld, dat de man, wien het gelukken
zou een naaimachine uit te vinden, zeker
rijk zou worden. En die gedachte liet hem
niet meer los; maanden en maanden lang
peinsde hij over de machine, die hij wilde
uitvinden.
Hij had immers een vrouw en drie Vin-
deren en hij verdiende zoo bitter weinig.
Reeds in 1843 ging hij er toe over, elk
vrij uurtje te besteden aan het in-elkaar-
zetfcen vah machines, waarmee genaaid zou
kunnen worden, en gedurende lange tijden
achtereen staarde hij nadenkend naar dé
handbewegingen van zijn vrouw, wanneer
zij zich bezighield met naaiwerk, waarmee
zij trachtte de wekelijksche verdienste een
weinig te vermeerdered.
Eindelijk sliep Howe nauwelijks meer,
om toch raaar zooveel mogëlijk tijd uit te
sparen voor zi^n proefnemingen. Alleen
wanneer hij zóó moe was, dat hij geen werk
tuig meer in de handen kon houden, wierp
hij zich op bed en gewoonlijk viel hij dan
onmiddellijk in slaap.
Ééns op een nacht droomde hij, daf. een
wreede koning hem gevangengenomen had
en hij veroordeeld was, binnen vier en
twintig uur ter dood gebracht te worden,
wanneer binnen dien termijn zijn naaima
chine niet voltooid was. De gevangene ging
echter niet aan den arbeid; hij had alle
hoop reeds lang opgegeven en bereidde
zich thans voor op den dood.
Toen de vier en twintig uur verstreken
waren, zond de Koning een afdeeling
krijgslieden om het vonnis te voltrekken
Toen de krijgslieden naderden, bemerk
te Howe plotseling, dat hun speren vlak
onder de punt doorboord waren, en op
dat oogenblik was het hem, alsof hij nu
het raiddel gevonden had om alle moeilijk
heden te overwinnen.
Hij smeekte dringend om uitstel van het
vonhis, daar hij kans zag zijn naaimachi
ne te voltooien en hij herhaalde deze smeek
bede zóó dikwijls, dat hij er eindelijk
wakker door werd.
Het was vier uren in den morgén.
Elias Howe sprong hac.stig uit bed en
snelde naai- zijn werkplaats.
Om negen uren 's morgens was de eerste
naald met het oog vlak onder de punt ge
reed en spoedig bleek, dat deze naald de
eenige was, die vóór de naaimachine ge
bruikt koü worclen.
Nu liep het geheele werk verder gemak
kelijk van stapel en na korten tijd was
Elias Howe een beroemd man.
Van sir Clement Kinlooh Cooke is on
langs te Londen verschenen een boek:
getiteld „Het leven van koningin Mary."
De schrijver bespreekt er in „een aantal
bijzonderheden uit een leven, waarvan het
voornaamste deel nog geleefd moet wor
den."
Na-dat de voornaamste karaktertrekken
van de nieuwe Britsche heerscheres op den
voorgrond zijn geplaatst en Jjeiiandeld, wor
den haar liefde voor kinderen, haar diep
geloof en haar weldadigheid geroemd. „De
armen van ons land", zegt de biograaf,
hadden nog nooit een trouwere vriendin dan
koningin Mary; nooit een, die meer haar
best heeft gedaan, alles te doen, wat in
haar vermogen was om lioht te brengen in
het donkere leven van de armen en hen uit
den nood te helpen. Het heele leven van
de Vorstin getuigt van goede gedachten en
goede daden. Haar --ootste vreugde was
anderen vreugde te bezorgen. Door haar
moeder ,de hertogin van Teek, werd de wel
dadigheid reeds als kind bij haar aangemoe
digd; met den grootsten ijver wijdde zij zich
aan dit schoone beroep, en menige anek
dote wordt van haar verteld, van haar werk
in dienst van de zieken en armen. Van
haar 2akgeld legde de Prinses steeds' een
som ter zijde om de arme kinderen met
Kerstmis, Nieuwjaar en andere feestelijke
gelegenheden te onthalen. Zij verzamelde
zorgvuldig allerlei kleinigheden, die haai
in handen vielen, om daarmee haar kleinen
vrienden genoegen te doen. Verjaar- en an
sichtkaarten werden in albums opgestapeld;
haar cotillonordes, bonte linten, zooals zij
bij partijen rondgedeeld werden, dien
den de Prinses niet als aandenken aan
prettige uren, maar gingen naar de hospi
talen en de hutten der armen, om daar 'n
de kinderoogen een vroolijk licht te do;p
schitteren.
De goédheid van prinses Mary jegens een
teringac-htigen jongen is algemeen be
kend. Zij kwam telkens weer óm htt knaap
je te zien, zat bij zijn bed in het huisje
van zijn ouders en babbeldtf met hem of laé
hem voor: Haar laatste bezoek was op eert
Zondag; op weg naar de kerk ging zij nog
even naar het patiëntje, wiens einde zij
wist, dat nabij was. Zij kuste het kind met
tranen in de oogen en stamelde zuchtend
een laatst vaarwel.
'terwijl zij op een morgen met haar moe
der wandelde in het park te Richmond,
troffen.zij een oude vrouw, die hout sprok
kelde; de oude scheen erg vermoeid te zijn
en huiverde van de kou. Dadelijk was prin
ses Mary aan het werk; zij ging meehel
pen droog hout te zoeken en van de hoo
rnen te breken, terwijl de Hertogin met
haar parapluie nog een hoopje hout bij el
kaar zocht. Op deze manier was er al
spoedig een geduchte bundel bij elkaar. De
Prinses gaf het de oudé vrouw in den arm,
die vergenoegd huiswaarts gin
Het meest heeft de Koningin bijgedra
gen tot de welvaart van haar volk door de
manier, waarop zij de Engelsche industrie
ondersteunde.
Toen zij huwde, wilde zij, dat haar heele
uitzet uit Engelsche» producten moest ver
vaardigd worden, al de zijde uit Engeland^
al het linnen uit Wales én Schotland en
iedere c.M. katoen kwam uit Ierland. Zij
heeft de Engelsche kant in de mode ge
bracht en moeite gedaan, de aanschaffing
van Britsch porselein en Britsche meube
len in de voorname kringen te bevorderen.
Het zou moeilijk zijn", zegt de schrijver
van het boek, „een enkelen tak van En
gelsche industrie aan te wijzen, waarvoor
koningin Mary niet een krachtdadig help
ster en vrijgevige beschermster was."
Amerikaansche studenten.
Er worden merkwaardige dingen ver
teld óver de wijze, waarop menig Ameri-
kaansch student, tijdens de college-jaren*
in zijn onderhoud moet voorzien. Elk jaar
moeten 600 studenten in Yale hun eigen'
kost verdienen.
Verleden jaar bedroeg hun inkomen 250,000
dollar. Met lesgeven verdienden 182 jonge
lieden 30,000 dollar, als handelsbediende
werikten 225 voor 25,000 dollar135 speelden
voor keliner en verdienden 18,500 doll 18.
traden als reporter op; 15 als conducteur -
en chauffeur en 17 zongen zich door den
academietijd door in kerkkoren mee te wer
ken.
De universiteit heeft een eigen plaatsings-
bureau, dat natuurlijk tegen de zomerva-
cantie veel vertier heeft.
Werken is goed, veel werken is nog
beter; maar eerste eisch is, dat de geest
frisch blijft, anders kan geen geestelijk
voedsel ons sterken. En als degenen, die
geen arbeider zijn aan een groote machine,
geen automaten-bedienaar, eens even be
denken, hoeveel moeite het hun al kost
aan sleur te ontkomen in hun dagelijkschen
arbeid, en als zij er bij overwegen hoe sleur
den mensehelijken geest alle vrijheid kan
ontnemen, dan zal het hun diep aan het
hart gaan,.als zij zich indenken in het gees-
telijk leven van menigen arbeider.
o u m a n.