No. 15579.
IdBXDSCH DAGBXjAB, Zaterdag* 3 December. Tweede Blad.
Anno 1910.
Finaneieele Causerie.
Brieven uit Warmond.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Hun roeping getrouw.
Een.opmerkelijke verandering heeft in
afgeloopen week plaats geliad in da
stemming "van Walls treat. Was men in den
Jaatslen tijd optimistisch gestemd in 'tvoor.
[ttitziclrt, dat de gevraagde tarief verhoogin
gen door de spoorwegem binnenkort zouden
worden toegestaan, waardoor dan eenerzijds
de Jietto-ont vangsten meer in overeen stem
ming zouden komen met de over 't alge-
Pioen bevredigende bruto's en de industrie
anderzijds de lang verwachte orders zou
ontvangen van de spoorwegen voor rails,
wagens, locomotieven, enz., waartoe de
laats ten dan weer in staat zouden zijn door
't plaatsen van obligation, men is thans plot
seling tot 't inzicht gekomen dat al de
mooio toekomstmuziek te lang op zich laat
wachten. En dit schijnt een aantal ontmoe
digde haussiers tot aanleiding geweest te
zijn. om tot afwikkeling hunner posities
over te gaan. Tenzij er al weer meer achter
de - coulissen wordt afgespeeld, dat thans
Siog in wijder kring onbekend is, kan 't
Saiet anders, of dit schoonmaakproces moet
op zichzelf de technische positie der markt
verkleren; 't prijsniveau is in de laatste
weck nog al aardig gedaald en als dit,
wat zeer wol mogelijk is, nog wat aan
houdt,- dan komen verschillende aandeelen
op oen zeer aantrekkelijk koerspeil, dat zoo
aanstonds, als dan werkelijk de verwachte
vei'k vendiging in zaken tot stand komt,
als uitgangspunt zal kunnen dienen voor
een lang aanhoudende rijzing. We willen
thans eerst eens even met een paar voor
beelden doen zien, dat de verhoogde exploi
tatiekosten dcor de rijzing in de loonen
vooral veroorzaakt, een geweldige afname
in do netto-ontvangsten tot gevolg hebben.
Over de afgeloopen maand Ootober ver
dienden dan do
koolit heeft en wij schatten 't beding, dat
op die wijze werd opgenomen op 75 mil-
lioen gulden in waarde. Wij zijn or vrij
zeker van, dat dit eerder mfeer is dan
minder. Nemen wij nu een share als Steels,
die van 93 af tot 67 gestadig eiken dag
gekocht werd en van dit lage punt weer
tot 78, dan kan men wol rekenen, dat de
kostprijs gemiddeld op 80 komt. Heden was
de koers ongeveer 76, zoodat er wel plaats
is voor verdere daling, als men van de
redeneering uitgaat, dat Amerika wel weet,
wat 't doet en op den duur als overwin
naar uit de markt komt.
Toch is 't aan geen twijfel onderhevig
dat de marktpositie er de laatste dagen
zeer op is verbeterd, zelfs als men van
dio redeneering uitgaat. He meeste arbitra
gehuizen hebben hun posities thans ge-
tour neerd, en als gevolg toont hun boek
op 't oogenblik aan, dat zij te Amsterdam
gekocht hebben, tegen verkoop posities te
Londen en te New.York. Dat is in geen
maanden 't geval geweest en stemt dus niet
ongunstig, zoo 't al niet de vraag wettigt,
of we ditmaal niet staan voor' een kunstig
uitgevoerde schijnbeweging van de Ameri-
kaansche faiseurs, om goedkoope waar mach
tig te worden. In ieder geval zou de gun
stige oplossing van een aantal boven de
markt hangende kwesties plotseling een ge
heel andere richting aan de tendenz kun
nen geven. Zeker werkte ook 't nieuwe pro
ces, dat de Regeering tegen de Sugar Trust
op touw zot, mede om do gemoederen in
onrust te brengen, en niet minder 't in
terview met Hill, dat trouwens reeds den
volgenden dag werd tegengesproken.
Gunstiger dan te New.York, was de stem
ming te Londen, waar de verkiezingen eerst
langen tijd als een zwaard van Damocles
boven do markt hadden gehangen; de snelle
oplossing der parlementaire crisis door een
referendum aan de kiezers en 't feit, dat
Union Pacific
Southern Parciic
New-York Central
Lake Shore
Michigan Central
Chicago CC St -Louta
Louis?ille Naehvillo
Milwaukee
Erie
doll. 16,000 bruto meer doll. 717,000 netto mindor.
176,000
278,000
92,000
6,000
282,000
216,000
45,000
64,000
minder
722,000
465,000
649 000
451,000
97 000
865,000
579,000
846,000
Die cijfers spreken als een boek en men
kan zich ternauwernood begrijpen, dat de
Interstate Railway Commission zoo lang
talmt met 't verleenen harer toestemming
tot de aangevraagde verhooging van goe
deren- en personentarievan, gezien, dat men
't ei* aHewegen over eens is, dat de voor-
apood des lands onafscheidelijk verbonden
ia aan dio der spoorwegen, terwijl in ver
reweg de meeste kringen wordt beweerd,,
dat de verhooging alleszins rechtmatig is
en goan hinderpaal van belang zal zijn
yoov 't land in 't algemeen.
Inhisschen zijn de October-cijfers der
spoorwegen blijkbaar zoo'n ontnuchtering ge
weest voor 't publiek, dat oen sterke ver-
"koopneiging is ontstaan, dio in enkele ge
vallen. zelfs aan demoralisatie deed dén
ken; zoo werden gisteren Dsn vers tot 24
voor de gewone 6472 voor de Preferente-
aandcalen teruggedrongen, op 't garucht-, dat
de Maatschappij 't dividend op de Prefe-
rento-aandeolen zou paseeeren. Toen slotbeurs
bekend werd, dat 't dividend op den vorigen
voet van 5 pCt. por jaar was gedeclareerd,
volgde daarop een even snel herstel. De
ïnarkt in deze waarden te New.York is
echter al bijster klein en kan gemakkelijk
gemanipuleerd worden, waarvan zoo nu en
dan, als men do kans schoon ziet, nog al
eons gebruik wordt gemaakt.
Ons publiek heeft de markt de laatste
weken roods niet vertrouwdmen begon
met zich to onthouden van aankoopon en
verviel langzamerhand zelfs tot verkoopen,
zoo lat de langdurig® steun, dien Amerika van
onze markt ontving, in dagelijks terugkee-
rench aankooporders, niet alleen ontbrak,
doch zelfs plaats maakte voor aanbod. Dat
verklaart dan ook de aanzienlijke daling
in aandeolen als Rock Island, Denvers,
Southern Rails, Eries, Missouri®, e. d., die
in verhouding veel meer daalden dan de
marlctleidors te New.York. Wij zeiden reeds
in oen onzer vorige artikelen, dat ons pu
bliek gedurende dit jaar gestadig door gs-
dit niet, zooals de vorige maal, gepaard
gaat met een onvoltooid budget, waardoor
de geldmarkt buiten 't gedrang blijft, heeft
tot optimistischer opinies aanleiding gege
ven, temeer waar de kansen der liberalen
er met den dag slechter vóór komen te staan.
Mochten de conservatieven als overwinnaars
uit 't strijdperk to voorschijn komen, dan.
staat een goede tijd voor de deur; de Beurs
en 't grootkapitaal zijn nu eenmaal, terecht
of ten onrechte, gecharmeerd op de con
servatieven en schuwen alles wat in poli-
tieken zin in de eene of andere nuance van
rood is geverfd. De in deze kolommen voor
spelde verbetering in de Londensche geld
markt is bereids LL Donderdag door de
feiten bevestigd, 't Bankdisconto werd midt
7e pCt. tot 47s pCt. verlaagd.
Onze geldmarkt-, ofschoon niet moer zoo
spotgoedkoop, als óp 't eerste gezicht van
do - ophanden zijnde Staatsleening, blijft om
én nabij 4 pCt. prolongatiën toch binnen de
perken der redelijkheid. Do beleeningsrente
werd ,deze week door de Nederlandsche
Bank verlaagd, trouwens de anomalie tus-
schen goedkoop geld ter Beurze en duur
dere belangen bij de Bank leidde tot af
lossing vam beleeningsposten bij deze in
stelling.
De Pefcroleummarkt is eindelijk weer wat
vaster, ofschoon zich geen nieuwe gezichts
punten voordeden. Van Staatsfondsen on
derscheiden Russen zich door oen verba
zend vaste 'tendenz, met gosde vraag voor
Parijsche rekening. Rubbers willen ook wel
betei* in overeenstemming met de verhoo
ging der prijzen voor 't artikel in Enge
land. W:
XXII.
Zooals bekend is, werd er door do te Lei
den opgerichte Zeil-, Roei- en Motorsport-
vereeniging, met Warmond tot zetel, toe
overgegaan zich den naam te geven van
„De Kaagh.''
Niemand zal het den \Yarmondenaar ten
kwade duiden, dat het.hem mot meer tróts
had vervuld, als hij in het blauw der Vfer-
cenigingsvlag het zilveren kruis had zien
schitteren, hetwelk zijn gemeentewapen
siert; liever dan zoo'n „K.", zooalg nu het
geval is. Daaraan is echter niets meer te
veranderen.
Gelukkig eohter, dat de Warmondsohe
kleuren „blauw" en „wit" niet geheel op
den achtergrond zijn geschoven.
Laat daarbij voor de Vereeniging de aan
neming van het eere-voorzitterschap door
onzen burgemeester een handdruk zijn;
evenals dien, welke de heer Muller het lid
van „De Kaagh" gaf, op dien avond, dat
hij hier sprak, en waarmede hij te kennen
gaf, dat naams-, zelfs nationaliteitsverschil
geen bezwaren zijn voor vriendschappelijken
omgang en samenwerking.
Dat die samenwerking niet zal uitblijven,
als men het gesprokene nagaat op do laat
ste V. V.-Y.-vergadering, is dit zeker te
noemen. En al staan deze Vereenigingen
niet in het minst met elkaar in verband, al.
hebben dan beide Vereenigingen tot eere
voorzitter onzen burgervader, toch zal voor
deze Vereeniging nog wel eens iets extra's
gedaan, worden en rekening gehouden wor
den met ha-ar wenschen.
En het is daarom en misschien in zijn kwa
liteit van oud-Warmondenaar ook nog wel,
dat reeds een der loden van „De Kaagh"
in het bestuur van de V. V.-V., is gekozm.
In de laatste vergadering van die Ver
eeniging is bij do vaststelling van do statu
ten nogal goed onder de oog co gezien wat
men ging doen, on het scheen mij toe, dat
het ernst is de Vereeniging voorloopig 29
jaren te doen loven, en elk bezwaar, dat op
de een of andere wijz,e zotu kunneu. bestaan,
voor wien ook, uit den weg te ruimen.
Een voornaam artikel was met het oog
daarop, dat do Vereeniging zich op Zon
dagen, zoowel als op Christelijke en Katho
lieke feestdagen' van allo feestelijkheden
onthouden zal.
Uit den aard der zaak komen op Zonda
gen verreweg do meeste vreemdelingen de
gemeente bezoeken, om zich op het water te
ontspannen; iets, wat door sommigen liever
niet gezien wordt, door anderen als niet an
ders mogelijk wordt verdedigd, daar per
sonen, zaken drijvend, of er in werkzaam,
niet zoo gemakkelijk op andero dagen tot
uitgaan in de gelegenheid zijn. Om dat ver
schillend oordeel onthoudt zich de V. V.-V.
van feestviering op die dagen. Elk lean nu
zonder bezwaar lid van de Vereeniging zijn,
en individueel 's Zondags naar eigen keuze
watersporten naar hartelust.
Nu strekt eigenlijk die heele clausule tot
niets anders dan, 'om met de statuten m
de hand, te kunnen Weerleggen, wat al ten
onrechte beweerd was, dat n.l. die Vereeni
ging Z ondagonthei li gen zou bevorderen.
Dit i9 niet de bedoeling der Vereeniging
en er is nog gelegenheid te over, voor de
V. V.-V. om zich verdienstelijk te maken.
Als men ziet-, dat de Vereeniging onder
haar leden heeft de grootste helft van het
Da.gelijksch Bestuur én ook de grootste
helft van den Raad der gemeente, dan zal
het wel niet twijfelachtig zijn of alle ver
keerde toestanden worden recht gezet, alle
minder goede verbeterd.
Zoo geleidelijk weg komen de verbeterin
gen, al gaat hét.niet „hals over kop", en al
laten wij het slijk-opruimen op den lleeren-
weg, dat- wel noodig was, en door elk als
een uitstekenden maatregel is toegejuicht,
buiten bespreking, de pas gekomen nieuwe
verlichting is een groote stap voorwaarts
geweest, dio moed en vertrouwen geeft voor
de toekomst.
Scheen eerst de ambitie om aan te sluiten
niet groot, ik dacht wel, dat het ten slotte
wat beter zou gaan, als mon eerst maar oeos
overtuigd is van het betere, en het grootore
gemak, dat gasverlichting geeft.
Bleef het getal aangiften, zoo gek moge
lijk, lang op e 1 f staan, nu het licht een
maal gebrand heeft, is er bijna geen enkele
meer, die vlug genoeg naar den zin gehol
pen wordt, en hot aantal aangiften, dat al
lang de vijftig is gepasseerd, zal zeker wel
vóór Februari a.s. de honderd hebben be
reikt, misschien wel oversohredén.
Nu, al was het alleen maar de straatver
lichting, die met haar glimworm-petroleum
verlichting een sober figuur gaf, dan kon
den \vij_ al van veel vooruitgang spreken;
maar nu komen de winkels met volló Inrn-
dels de straten verlichten.
Alleen is het. oiaar jammer, dat wij niet
eer van de zegeningen genoten hebben, wel
ke Leiden ons nu biedt.
Als nu elk, die er eenigszins voor in
aanmerking komt, maar spoedig besluit tot
aansluiting, dan kan alles nog vlug en ach
ter elkaar worden afgewerkt, want do weg- j
toestanden worden door dat gewroet er niet I
beter op, en vóór alles in orde is, kan men
bezwaarlijk de wegen weer in orde brengen
zooals het behoort.
In eigen belang, tot verbetering van de
gemeentewegen, en tot voordeel van Leiden
wordt nog eens dringend in overdenking ge- j
geven niet langer te waahten dan noodig is.
SPECTATOR.
Een jongen, die vertelde door
een man gestuurd to zijn, die hem een
kwartje voor zijn boodschap beloofde, boot!
gisteren ten kantore van de Incassobank,
op den Haringvliet te Rotterdam, een wis
sel groot ruim f 300 aan. De wissel stond
ten name van een persoon, waarmede de
Incassobank vroeger zaken deed, en was
geëndosseerd op een kantoor daar ter stede.
Aan dit kantoor werden inlichtingen ge
vraagd, dcch daar wist men van den wissel
niets af. Men begreep met een poging tot
oplichting te doen te hebben, stelde een
onderzoek in naar den man, die dóór den
jongen werd beschreven, maar deze was
met te vmden.
Later is op aanwijzing van den jongen
een man aangehouden, maar weer vrijgela
ten, toen vast stond, dat hij niet de ge
zochte was.
De op den wissel voorkomende handtee-
keningen zijn valsch. („N. R. O.")
Aan belanghebbenden wordt
aangeraden, alvorens zich in verbinding te
stellen met Jean Fagel, zich noemende di
recteur van het Incassobureau Winkeliers-
en Handelsbelangen, Houttuin 25c, te Rot
terdam, inlichtingen in te winnen aan het
hoofdbureau van politie, afdeeling recher
che, Haagscheveer 23, aldaar.
De politie heeft he-rn, volgens later be
richt, aangehouden en naar het bureau in
de Witte de Withsbraat gebracht. Hij wordt
verdacht van verduistering van gelden con
nadeele van verschillende personen, die hem
kwitanties ter inning hadden opgedragen.
Zijn Incassobureau moet echter niet ver
ward worden met de Vereeniging van don-
zelfden naam.
Montenegro en T u r k ij o. Eer
gisteren hebben Montenegrijnen, die ge
steund werden door uitgeweken Albanee-
zen, te Gusinia 8 Turksche blokhuizen aan
gevallen. Vier Turksche soldaten zijn ge
wond, drie ernstig, 2 Mabomedaans.ohe hoe
ren zijn gedood en verschillende gewond.
Gisteren is een dynamietaanslag gepleegd
op een loods van het station te Koemanovo.
De loods is geheel vernield. Er zijn 5 ge
wonden.
Verongelukte schepen. Vol
gens Bureau Veritas zijn in de maand Oc
tober verongelukt 68 zeil- en 41 stoom
schepen, als
Zeilschepen: 7 Amjeiikaansche, 3 Duit-
sche, 15 Engelsche, 7 Fransclio, 4 Italiaan-
sche, 13 Noorscho, 6 Russische, 1 D^ensch,
1 Nederlandsch, 1 Peruviaansch, 1 Uru-
guaansch on 9 Zweedscb?.
Stoomschepen6 Duitsclie, 5 Am?rikaaii-
eche, 1 Deansck, 13 Engelsohe, 3 Eransche,
1 Grieksch, .1 Noorsch, 2 Oostenrijksche,
2 Spaansche, 1 Portugeesch, 1 Russisch en
5 Zwectdsche.
In deze cijfers is begrepen 1 zeilschip,
dat .als verloren wordt beschouwd wegens
gebrek aan tijding.
Grenzenleed. De Pruisische
commiezen aan <bd grenzen bij Dinxperloo
liQv.dou sedert eenige dagen streng toezicht
op do schoenmakers te Dinxperloo. Tot dus
ver haalden de schoenmakers het te her
stellen .schoenwerk van de ingezetenen uit
Suderwick on Issolborg op en braohten het
daar weer terug. De Pruisische schoenma
kers hebben zich bij do Pruisische over
heid beklaagd over de concurrentie hunner
Dinxperloosche collega's.
Thans moeten nu de Duitscbe grensbe
woners, wanneer zo tc Dinxperloo schoen
werk laten repareeren, dit vóór het heen
brengen en bij het terughalen persoonlijk
aan het .Pruisische grenskantoor vertoonen.
Op deze wijze wil man aan de concurrentie
eon einde maken.
De staking der bootwerkers te
Havre is geëindigd.- Gisterochtend zijn een
kleine negenhonderd man .weer aan den
arbeid gegaan. D? overigen wachten op
werk om lo kunnen beginnen.
Reods is uit Parijs de aan h o li-
ding gemold van kapitein Meynier, den moor
denaar van barones d'Ambricourt, op het
oogonblik dat de kgpitein aan het minis
terie van marine zijn kaartje afgaf, om
er een van zijn vroegere vrienden, den ma
rine-ingenieur Lapebie, te sproken. Do ka
pitein was door de veranderde wijze, waar
op hij zijn liaar, baard en snor droeg, bij
kans onherkenbaar*. Toen de twee politie
agenten,. die naai' het ministerie ontboden
waren om den moordenaar, naar den chef
van den veiligheidsdienst te brengen, hem
vroegen of hij erkende kapitein Meynier te
zijn, antwoordde hij: „Men zogt dat ik dat
ben; ik ontken hiet. niet." Meynier verzotte
zich volstrekt niet tegen zijn aanhouding;
alleen zeide hij niet van plan tc zijn naar
het politie-bureel te loopen en bestelde een
rijtuig. Op hot oogenblik, dat Meynier in
het rijtuig zou stappen, wendde hij zioh.
tot don bode van het ministerio van ma
rine: „Zeg aan den ingenieur Lapsbic,zoido
hij, j,dat hij de premie van 500 fr. verdiend
hoeft,die de „Matin" uitlooft aan degene,
die aanwijzingen deed, welke tot mijn aan
houding zouden leiden." Aan Hamard, den
chef v.yi den veiligheidsdienst, zeido Mey
nier: „Ik ben inderdaad do kapitein," en
een pakje uit zijn zak halend, voegde hij
er bij: „laat ik beginnen u dit te geven."
Het was een pakje, waarin drie fleschjes.
„Vergif" stond er op de etiketten. „In
uw brief aan den commissaris van politie,"
zeide Hamard, „spreekt u van zelfmoord."
„Ja," gaf Meynier toe, „maar ik aarzelde
tusschop zelfmoord én vlucht en Zoo heb
ik te lang gejvacht." De moord op de baro
nes bekende Meynier volledig.
Even vroeger had Meynier verklaard, dat
hij sind® twee dagen niets te eten had ge
had, en dat hij krachten voelde be
zwijken.
Bij zijn verhoor door Hamard, den chef
van den veiligheidsdienst, heeft Meynier on
geveer het volgende gezegd over de dagoi.
die er tusschen den moord en zijn aanhou
ding verloopen zijn:
„Uit de couranten, ik las er vele, zag ik,
dat mijn spoor ontdekt was, sedert den
nacht, dien ik in eenthotel in de Roquetfe-
straat had doorgebracht. Daarom verliet ik
Parijn. Eiken avond ging ik ergens bij de fated
in een heel bescheiden logement slapen.'ik
kwam er 'i avonds laat in en ging er al
weer heel vroeg uit. Daar ik geen geld ha
ik leed honger moest ik altijd loop
Ik heb deze laatste dagen een schrikkelijk
leven geleid. Mijn aanhouding is een ver
lossing. Zondag, ik had zoo'n berouw, ben
ik naar Nemour3 gegaan om er te bidden op
het graf van mijn 'slachtoffer. Ik heb er 'an&
liggen huilen. Niemand heeft me ontdekt,
wat toch gemakkelijk geweest zou zijn,
want ik ben meer dan twee uur op het kerk
hof geweest. Eergisteren ben ik tcruggeko
men. Ik heb er drie dagen over geloopen.
Op van vermoeidheid ben ik te Maisons-Al-
fort gebleven, waar ik in een logement te
genover het station gelogeerd heb. Ik her
haal, dat ik geen zelfmoord heb durven ple
gen...."
Op de bewakers dor gevangenis, waarheen!
Meynier overgebracht is, heeft hij den in
druk gemaakt niet bij zijn verstand te zijn.
Zorgvuldig wordt er voor gewaakt, dat
de kapitein in zijn cel zich niet van het le
ven beroove.
26»
„Waarom moet ik voorzichtig met haar
zijn?" vroeg Felicitas verwonderd. „Ik bm
alleen maar aan haar voorgesteldpapa
gaat niet met haar om en zij weet geen
goed of kwaad van me."
„Toph wel," zeide EcL'.th zóó zachtjes, dat.
zelfs Felicitas moeite had haar te verstaan.
„Zij houdt van niemand, ook niet van de
Prinsjs en van Arsakoff, dien zij nog wel
beschermt. Ik zag toen u *binnenkwaamt
den blik, dien zij op u wierp, en die voor
spelt weinig goeds."
Felicitas dacht, dat de verbeelding het
eenvoudige meisje parten speelde.
Zij keek naar de Russische gravin en kon
absoluut niet bemerken, dat de gravin 'éts
tegen haai- in het schild voerde, en tooh deed
de opmerking van Edith haar pijnlijk aan
en met zoet verlangen aan de heerlijke uren
van dezen morgen terugdenken. Midden op
den dag waren zij van Isóla Madre naar
Isola Bella gegaan; het eorst opgewekt© ge
sprek was veranderd in een zeer ernstig tus
schen haar vader en Erich, een gesprek zon
der eenigen wanklank, waarin de beide z-oo
verschillende naturen veel punten van over
eenstemming hadden gevonden. Dat gesprek
en do wandeling over do terrassen hadden
liaar verkwikt en het wonderlijke verlaageQ
naar dergelijke da-gen gewekt. Meer dan
eenmaal had zich, bij het overdenken van
de,;e uren, do herinnering haar bemachtigd
aan de ocgenblikken, dat zij met Erich had
doorgebracht aan den rand van het terras.
En do onmerkbare siddering waarmee rij die
oogcnblikken herdacht, maakte plaats voor
een gelukkig vertrouwen op gevoelens, waar
van tij zich geen rekenschap kon geven,
maar waaraan zij zich gewillig overgaf. En
dit alles hierhet fluisterende gesprek cus-
schen de wachtende gasten; het Duitsch in
deze, het Fransch in gene groep; de waar
schuwingen van de Engelsche gouvernante;
het wantrouwen, waarmee zij naar gravnn
illatoff keek, do officieel© vriendelijkheid
van Lorberg, die nu tot deze, dan tot gene
een enkel woord zeide, alles in lijnrechte
tegenspraak met dten heerlijken dag. Eén
was slechts dezelfde en dat was Erich, die,
met onbevangen houding, frisck en open ge
laat, een prettigen indruk maakte en meer
malen haar een blik van verstandhouding
toewierp.
Zij herademde, toen Lorberg een buiging
maakte, de beide vleugeldeuren geopend
werden en de Hertog met zijn dochter aan
den arm binnentrad. De Prinse3 zag er in
haar blauw zijden japon met Brusselsche
kant en met haar ontblooten hals en schou
ders nog veel nietiger uit dan anders. Maar
haar tred was veerkrachtiger, haar houding
levendiger dan Felicitas zich ooit in For
stenburg herinnerde gezien te hebben.
Zij groette gravin Platoff, zeide tegen ieder
der aanwezigen een paar woorden en ging
tot zijn verbazing Arsakoff voorbij met een
heel kort knikje. Het langste bleef zij bij
den president staan, liet zich Erich voor
stellen en begon met hem een gesprek over
den bouw van den schouwburg. Dit werd on
derbroken door de mededeeling, dat er ge
serveerd was. De Hertog bood geravin Pla
toff zijn arm, prinses Stéphanie werd naar
tafel geleid door den oudsten heer. von
Treuegg, terwijl de jongste rich meester
j maakte van F elicitae.
In de eetzaal wees Mühlmann de plaat
sen aan.
De Hertog had zijn dochter aan zijn lin
kerhand rechts za-t gravin Platoff; Felici
tas zat tusschen de beide Oostenrijksche
officieren; Erich Francken vond zijn plaats
tegenover haar, naast Arsakoff, dien hij
nu eerst begroeten kon. De zegevierende
blik, waarmee de kunstenaar den geheelen
dag had rondgelooen, was na de koele be
groeting door do Prinses wel wat minder
geworden. En zij werd door het gesprek,
dat de Hertog met hem aanknoopte, er
ook al niet beter op. Reeds onder de soep
zeide de Hertog, na een paar vriendelijke
woerden tot zijn ouden krijgsmakker ge
richt te hebben, tot Arsakoff:
Het spijt mij te hooren, dat wij niet rijk
genoeg zijn u een winter in Forstenburg
aan ons te binden het verheugt mij daarom
des te meer, dat mijn dochter gelegenheid
heeft hier althans van uw talenten te pro
fiteered"
Arsakoff werd bleek en zocht een blik
van de gravin op te vangen. Zij begreep
evengoed als hij, dat de woorden van den
Hertog in beleefden vorm een weigering
van zijn voorwaarden was, welker inwilli
ging hij reeds voor zeker gehouden had.
Maar toen trof hem een zóó spottende
blik van zijn beschermster, een, waarin iro
nie en bevrediging te lezen waren, dat hij
haai* op dit oogenblik bijna haatte en zich
ten zeerste moest inspannen om beleefd te
blijven luisteren en to antwoorden. De
Hertog ging rustig verder:
„Met muziek ben ik niet op de lioogts.
Mijn lievelingscomponisten tijdens mijn
vroeger verblijf in Italië waren Bellini en
Donizetti; ook Verdi, di© toen naam be-
fon te maken. Ik sta geheel onbekend te
genover de nieuwe richting; van uwe
Russische componisten voert mijn hofkapel
meester niets uit. Men heeft mij verteld,
dat u een zeer groot talent hebt en dat u
beproeft in de karakteristieke Russische
muziek iets te brengen van het zoetvloeien
de der Italianen zeer verdienstelijk, wan
neer het u gelukt."
„Uwe Hoogheid veroorlove mij op te
merken, dat ik daarmee al eenig succes
bereikt heb. Ik voel veel voor die vermen
ging, mijn moeder wa® een Italiaansohe en in
dit land maakte ik een groot deel mijner
studiën."
„Zoo," zeide de Hertog op onverschilli
gen toon. „Misschien is or straks gelegen
heid mij eenige uwer werken voor te spelen
Herinner jij je nog, Treuegg, hoe wij in
dertijd dweepten met Saleffi *"n „Norma"
en „Nachtwandlerin?""
„Zeer zeker, Hoogheid. Hoe weinig be
mind wij dan ook in dit land waren, juist
het land en de muziek hebben gemaakt,
dat mijn broer en ik .hier gebleven zijn,
toen het leger, waarbij wij dienden, over
de Alpen terug moest."
Deze vermelding scheen den Hertog on
aangenaam te zijn. Hij wendde zich plot
seling tot Camillo en vroeg:
„Wordt het u op uw eigen gebied wel
eens niet wat benauwd, wanneer ik bedenk
hoe dun in mijn tijd de virtuozen gezaaid
waren en hoe gemakkelijk zij een succes be
haalden en hoe nu do eene naam den an
deren verdringt?"
„U hebt gelijk," antwoordde de musicus,
en de trotsche zelfbewuste uitdrukking was
weer op zijn gelaat teruggekeerd.
„Er is misschien geen tijd geweest, waar-
ia meer dan tegenwoordig onafgebroken
inspanning noodig is om een naam te ma
ken. Maar er ig eveneeng een spoorslag in
gelegen. Oudo soldaten vertellen, dat in
woedende gevechten, waarin nauwelijks
één op dc drio soldaten behouden Heef, de
overblijvenden dubbele kracht in rich voel
den. En zoo is het ook in het kunstleven van
tegenwoordig; althans bijna zoo. Wie zich
maar staande kan houden, krijgt het ge
voel meer te kunnen."
De Hertog keek den spreker met een
spottend gezicht aan. De gravin Platofl
zèide sarcastisch
„Jou zegsmannon, Camillo, zijn zeker,
van die soldaten geweest, die te midden.'
van een veldslag op den grond zijn gaan
liggen en zoo het gevaarlijke uur overleefd
hebben. Het beste is altijd in een positie
te zijn, van waar uit men het gevaar ge
heel overzien kan, en daarnaar streveiï'
ook de meeste kunstenaars."
In Camillo werd bij deze woorden van de
gravin het Italiaansohe bloed van zijn moe-»
der wakker. Zijn oog fonkelde zooals in dit»
gezelschap niet te pas kwam en m zijn stem
was een gedwongen toon, dio innerlijke,
boosheid verborg, te hooren. Hij zeide:
„De maateohappij houdt menigeen vooB
groot, die het inderdaad niet is. Ieder
mensch houdt er zoo een eigen ideaal op
na; dat van den een is hocger dan van
een ander. En dan, hoeveel schijnt nief
meegekregen te zijn wat eerst na ontzet»,
tende inspanning bereikt is."
„Bravo Camillo I Gebruik dat motief voor
een van je eereto werken en het succes i*
verzekerd 1"
(Wordt vervolgd.
