Brieven van een Leidenaar,
Gemengd Nieuws.
Finaneieele Causerie.
FEUILLETON.
De erfenis der Rodrians.
Sfo. 1SSÏ3. LÏSID001Ï'D'AOBZaffip, 22 Octofesx». Tweede 'Blad.
ders bij de S taaitrust. Het is nu eenmaal
ongelooflijk, hoe snel dit alles in Amerika
een draai neemt, en ten slotte betreft die
staat oude geschiedenis. Blijkbaar stoort
de Beurs er zich niet aan en kijkt slechts
naar de hoopvolle toekomst. De kopersitua
tie is er beslist beter aan toe en bij de min
ste herleving op zakengebied, zou de
zichtbare wereldvoorraad, die gelijk is aan
ongeveer 2 k 2$ maand wereld-productie als
sneeuw voor den zon verdwijnen, althans
zooveel kleiner worden, dat een 13, 14
ct. koperprijs alleszins gewettigd zou zijn.
Een typisoh staaltje van de snelle wen-
ding, die een zaak in de Staten nemen kan,
wordt geleverd in het jaarverslag (Juli
19091910) van de Erie.
De Maatschappij verdiende 5,808,000 doll,
boven vaste lasten. Indien het dividend op
lste en 2de preferente aandeelen (te zamen
I 2,555,696 doll, vereischende) ware betaald
geworden, zou er nog 2.8 pCt. op de ge
wone aandeelon overblijven. Nog in 1908
was er een groot deficitIn Juli en Aug.
1910, vermeerderden de netto's met 781,000
doll
Het zou niet te verwonderen zijn, indien 't
gansche jaar een surplus zou aantoonsn
van 7.500.000 doll., wat 5 pCt. zou uitma
ken op de gewone andeelen, na betaling
der volle dividenden op de twee categorieën
preferente aandeelen. Als een der redenen
voor den ommekeer in het fortuin der Maat
schappij is aan te wijzen de voltooiing van
de Bergen-tunnel in Jersey City, waardoor
rij New-York inrijdt op 6-dubbel spoor,
waar jaren lang slechts enkel spoor be
stond. Van daar de netto vermeerdering in
Juli en Augustus, ondanks verhooging der
loonen. De verbeteringen zijn nolens volens
moeten betaald worden uit de ontvangsten,
zoodat de Maatschappij geen uitbreiding
gaf aan vaste lasten en toch in beteren,
physieken toestand kwam. Als we nagaan,
dat de shares in -1805 een koers bereikten
van 52%, in 1903 van 50% en zelfs in 1907
een van 44 terwijl de hoogste koers in 1909
nog 39 was, schijnt er bij de veel betere
vooruitzichten die zich thans voor de Maat
schappij openen, wel plaats voor verdere
wijziging in den ptijs d^r aandeelen.
Een andere vraag is intusschen of over
het algemeen de markt niet wat al te hard
van stapel is geloopen. Yoor een groot ge
deelte is de scherpe rijzing natuurlijk te
danken aan geforoeerde oontraminedekkin-
gen, engagementen, die waren aangegaan
op het slechte „oourantennieuws." Het ver
dwijnen daarvan heeft de markt technisch
niet gezonder gemaakt en wellicht zijn hier
en daar alreeds elementen in de markt ge
lokt, die bij den minsten keer van het ge
tij een reactie zullen helpen teweegbrengen.
De verhoogingen van het Engëlscke Bank--
disconto meenen wij als een zeer gewoon
verschijnsel te moeten beschouwen, dat om
dezen tijd van het jaar geen onrust hoeft te
baren. Op intermittent^ reacties moet men
o.i. nochtans voorbereid zijn, wat niet weg
neemt, dat wij de thans aangevangen cp-
waartsche beweging als het begin be
schouwden van een nieuw tijdperk van bloei
on voorspoed in de Staten.
De Petroleummarkt hoeft op barbaarsche
wijze gefluctueerd. Gisteren en vooral he
den volgde op een voorafgaande diepe in
zakking plotseling oen solierp herstel. Aan
den toestand op zichzelf sphijnt echter nog
niets verbeterd of veranderd te zijn. Er
wordt gevochten en dat kost aan beide
strijdenden geld. Vandaar dat wij ons advies
handhaven om zich vooralsnog op een a£-
Btand te houden, te meer nu er weer zwaar
gemanipuleerd wordt met interviews door
belanghebbenden bij de aandeelenmarkt, die
zich wel vooraf zullen geëngageerd hebben
in de richting, waarin bet interview zou uit
vallen J
Geld is bij ons iets ruimer, terwijl de wis
selkoersen scherp zijn gestegen. W.
CCCXXIX.
Ik bon nu eenmaal niet gewend om mijn
denkbeelden en meeningm onder stoelen en
banken te stoken, wat voor iemand die in
het publiek solirijft ook al heel moeilijk,
zou gaan. Daarom heb ik mijn oordeel over
de kermis ook al een3 uitgesproken. Ik had
gedacht dat dit al lang weer vergeten zou
zijn. Maar toch wilde ik wel graag weten,
hoe anderen, en vooral hoi onze vroed) va
deren over de kermis dachten en ik bib
daarom Donderdag de raadsvergadering eens
bijgewoond. Heel veel bijzonders heb ik »3r
niet gehoord on er valt misschien over de
kwestie ook niets nieuws moer to vertel
len, vóór noch tegen.
Maar je kunt begrijpen hoe ik mij voel
de, toon ik als een autoriteit naast man
nen als prof. Groenewegen, dr. Blooker, liet
Kamerlid Ter Laan en andere grootheden,
door den lieer Briët werd „g3citeerd",
zooals ze dat noemen in zob'n deftigs ver
gadering.
Waarlijk, je zoudt er overmoedig on dor
worden on er toe verleid worden, om straks
over 't oèn of ander weer met een krasse
uitspraak voor den dag te komen.
Maar elke medaille heeft haar keerzijde,
die minder mooi is.
Daar kom ik met een stralend gezicht
thuis, en zou, zooals liet een goed echtge
noot betaamt, mijn vrouw deelgenoot mar
ken van de verworven glorie. Zij was er
echter maar matig mee in haar schik. „Ik
weet niet waar je je mee bemoeit," zei zo.
Laat zulke dingen maar aan de heeren over.
Je staat nu natuurlijk mee op het lijstje
der anti-kermismanncn. En als de teleur
gestelde kermislief hebbers in eon opgewon
den bui hun wrok eens gaan koelen op de
afstemmers, dan konden onze glaz»n het
ook wel eens moeten ontgelden.
„Dat zal zoo'n vaart niet nemen," suste
ik, „en bovendien, wie weet behalve de hee
ren van het „Loidsch Dagblad" waar- de
schrijver van de Brieven van een Leidenaar
woont. En die zijn als een pot. zoo dicht."
En tóch je weet niet hóe het uitkomen
kan en 't zekere voor hel onzeker) nemende,
ben ik van morgen even bij een agent van
de Stichtsche Glas verzekering aangeloopen
om de glazen in den v-oorgovel te laten
verzekeren. „Zie je," zei ik, ,,'t tr)kt daar bij
ons nog al wat; de deuren slaan soms ge
weldig." De man begreep mij volkomen, zei hij
met ec.n knipoogje. Maar ik zou een paar
dagen geduld moeten Lobben. Hij had het
op het oogenblik erg druk. Zouden de hee
ren voorstemmers misschien ook al mot een
zelfde boodschap aangekomen zijn? liet is
anders al vreemd. Als het togen den ker
mistijd loopt, dan hoor je al maar: ja, de
deftige lui die gaan lekker dc stad uit
en wij blijven midden in de kermisherrie
zitten. Je kimt weken te voren al met jo
dubbeltjes en kwartjes klaar staan voor
allerlei kermiswensoben en in die dagen
zelf krijg je ai maar vreemd volk aan de
deur, met onwelluidende draaiorgels, aan-
gekleede apen en meer zulke afzichtelijkhe
den. En dan moet jo nog er in wonen. Dat
is een temptatie voor twee.
Z'oo zou ik kunnen doorgaan^ maar waar
om zou het dienen? 't Is nu toch uit.
En nu dan de kermr6 zal wordon opge
doekt, nu is Leiden in laat. Ik heb er van
daag al wat over gehoord
Zoo wil men dan den armen ook dit beetje
kerm spret. nog ontnemen, zucht do eon.
De gemeentekas derft haar zoet winstje van
6 k7 duizend gulden, zegt een ander, hoewel
ze er bij vergeten diat dit geld en veel meer
nog uit de zakken komt van menschen die
het veel beter zouden kunnen besteden.
Het deed mij goed in den Raad t« verne
men, dat eigenlijk alle heeren, voor- of te
genstanders van de kermis, van vroolijkheid
en pret houden.
De menschen moeten zich eens verzetten,
zegt de heer Fockema Andreac en het deed
hem altijd aangenaam aan dat men in Ka
tholieke landen zoo pret maken kan. Zeker,
antwoordt, de heer Meuleman, wij houden
van vroolijkheid. Maar wij niet minder
roept do heer Pera uit: onze bijbel staat vol
van juichtonen en wij willen juist de hoogste
vroolijkheid. Ik heb den heer Pera dan ook
dikwijls kaarten z en controleeren voor de
avondfeesten op het Schuttersveld op
3 October en daar gaat het dan ook haast
even vToolijk toe als op de kermis.
Zoo heb ik goocle hoop, dat er in dit
Leidsohe tranendal ook na de afschaffing
van de kermis, nog wel tijden van vroolijk
heid en pret zullen overblijven. De heer
Briët heeft Donderdag een mooi woord ge
zegd. Een volksfeest is een feest waar iedler
aan deelnemen kan.
Maar dan moeten de mannen,
die het volk leiden, het ook niet veo-de&len
in allerlei groepjes «t apartjes, alsof het
niet bij elkaar behoort. Zoo'n volksfeest
moeten we maar eens organiseeren voor
één of twee dagen. En daartoe moeten dan
alle partijen, clie in den gemeenteraad ver
tegenwoordigd eni wie er nog niet vertegen
woordigd zijn, voor zoover ze ook van pret
en vroolijkheid houden, toe medewerken.
Dan zal do gemeente, in plaats van dui
zenden uit de pret te ontvangen, er voor
moeten offeren, is gezegd. Dat geloof ik
niet. De menschen die uit liefde voor het
volk hun best hebben gedaan de kermis te
doen verdwijnen en zij die uit diezelfde toe
genegenheid, voor haar behoud hebben ge
streden, moeten de handen, ineen slaan en
zich aan den goeden raad van rar. Briët
houdeneen volksfeest moet een feest zijn
waaraan allen kunnen deelnemen.
Daar moet wat voor in de plaats komen,
is uit de heeren herhaald.
De beste onder de groote werkgevers heb
ben reeds getoond, hoe dat kan en moet.
De werklieden want zij zijn het toch in
hoofdzaak, die nog van de kermis profitee-
ren moeten een of meer dagen vrijaf heb
ben cn dan moet er een uitstapje gemaakt-
wórden naar buiten, hetzij naar een streek,
waar de natuur mooi is, hetzij naar een
groote stad, waar instellingen van kunst en
wetenschap te bezichtigen zijn.
Men moet maar eens de menschen, die
zulk een toch tie hebben meegemaakt, daar
over hooren! Het genot daarbij gesmaakt,
is van beter gehalte en de nasmaak vooral
vrij wat zoeter dan van kermisgenot.
Voor werkliedenvereenigingen die en
dat vind ik juist zooals het behoort tegen
woordig meer en meer zelf de belangen van
vakgenooten behartigen, ligt hier een mooi
terrein van werkzaamheden. Behalve voor
vakbelangen mogen ze voortaan ook zorgen
voor passende genietingen. Een jaarfeest
met een bal na in den wintertijd, een boot
tocht of een reisje per spoor of tram, met
een vacantiekaart in de niooie zomerdagen,
ziedaar, wat zij hebben te bevorderen en
waarvoor zij wekelijks wel een paar stui
vers meer contributie kunnen vragen.
Misschien is er nog wel meer dat de ker
mis uinemend kan vervangen en den men
schen inderdaad genot geeft. Laat men er
maar eens kalm over nadenken. Dan zal het
met de ontevredenheid over de afschaffing
niet zoo'n vaart nemen. Kom; ik loop als
ik dezen brief naar de drukkerij breng maar
weer even bij de.glasassuradeur aan om te
zeggen dat ik van de verzekering af zie.
Dat geld geef ik met de dubbeltjes, die
mijn vrouw anders aan kermisfooien uit
geeft, liever a.s; zomer voor een echt volks
feest, klaar gemaakt naar het recept^ van
mr. Briët, d.w.z. een feest waaraan ieder
deelnemen kan.
In „De Levende Natuur"
wordt, naar aanleid ng van het treurigo
vergiftigingsgeval door paddenstoelen in
Den Haag de volgende raad gegeven:
„TJ.t dezo ramp ziet men weer, hoe ge
vaarlijk het is, wanneer onkundigen pad
denstoelen zoeken met het doel, die te eten,
hoe het vertrouwen op den zilveren lepel
weder oor/aak is van bet onheil, want h"d
dit vertrouwen niet bestaana dan zouden de
zwammen voor het toebereiden zeker nog
eens zorgvuldig zijn nagezien.
Zegt het voort: Eet geen zwammen,
waarvan gij de botan'sche kenmerken niet
goed kent. Snijd ze nimmer bij den grond
af, maar draai of graaf zo er uit, opdat
de uivormige door een zak of vellen omge
ven voet u kan waarschuwen voor gevaar.
'Paddenstoelen met een zak om het dikke
einde van den steel, ook al zijn de plaatjes
niet wit (volvaria,) zijn gevaarlijk.
Laat de zwammen, waarvan de hoed klei
ner is dan een gulden, staan, want ook on
der de eetbare soorten komen er voor,
waarvan de plaatjes in zoo jeugdigen toe
stand bijna wit zijn.
Vertrouw niet op middeltjes als het mede-
JLbiüo 19 iO.
koken van zilveren voorwerpen of uien;
het aanslaan of bruin worden wil alleen zeg,
gen, dat de zwammen niet frisch meer zijn.
Zij, die niet aan mj'cologie of de studie
der zwammen doena moeten nimmer padden
stoelen eten, waarvan de plaatjes, die te
gen de onderzijde van den hoed staan, wit
zijn."
De verwisselde cit y-b a g.
Men zal zich herinneren, hoe do procuratie^
houder der houtkoopersfirma Pont en Ver-
steegh' te Zaandam onlangs tot de cnaange^
name ontdekking kwam dat zijn citybag,
waarin zioh een portefeuille, inhoudende
ongeveer f 1000 aan bankbiljeten, bevond,
naar hij vermoedde, tijdens een bezoek aar»
een koffiehuis in de Kalverstraat te Am
sterdam verwisseld was voor een citybag,
die er uiterlijk precies hetzelfde uitzag,
doch niets dan waardeloos papier bevatte.
De portefeuille werd eenigo dagen later
te Haarlem teruggevonden. Thans is de po
litie er in geslaagd, ook do ontvreemde
citybag op te sporen. Zij vond deze in krap
ten gewikkeld, verstopt achter het closet in
het privaat van het café „De Nieuwe
Groote Slok" in de Amstelstraat te Am
sterdam.
De citybag was kapot gesneden, blijkbaar
om den inhoud er uit te halen.
Bij het onderzoek is nog duidelijker geblo
ken, dat men hier met een sluw beraam
den diefstal te doen heeft. De citybag toch'
welke moest dienen om die van den besto
lene te vervangen, heeft de dief blijkbaar
naar het model van zijn dubbelganger laten
vervaardigen. De gestolen citybag toch had
ook een tasohje op zijde aan den buiten
kant. Dit taschjo had de eigenaar er spe
ciaal op laten vasthechten, want citybags
met deze eigenaardigheid zijn niet in den
handel. De dief moet dus hetzelfde hebber»
laten doen. („Tel.")
Van den te Hoek van Holland
gestraden logger VI. II zijn met laag wa
ter de zeilen en een gedeelte der netten ge
borgen.
Met hoog water zit het schip tot aan den
grootien mast onder water. Door de strard-
vonderij zijn de aan het strand gespoelde
vaten opgeborgen.
De „Dó pêche de Lyon" geeft
een omstandig verhaal van do samenzwe
ring, op welker ontdekking de Fraffsch'e
regeering onlangs heeft gezinspeeld.
Het. komplofc werd ongeveep zes maan
den geleden ontdekt door een detective van
de brigade tot opsporing van anarchisten,
die het geluk had een aaütal documenten
mach tg te worden, uit welke men de plan
nen der samenzweerders nauwkeurig kon
nagaan.
Aan het hoofd der organisatie stond een
centra al-comité cn daarnaast werkten een
aantal districtsgroe-pen.
De slag zou worden geslagen in den aan
vang van een zeer listig voorbereide alge-
meenc staking.
Onder de gevonden papieren kwamen
lijsten voor met de namen van soldaten, <tio
eioh beslist bij de beweging zouden aanslui
ten en eveneens een opgave van de plaat
sen, waar de bommen zouden worden ne
dergelegd.
De „Petit Parisien" verklaart dat op ver-
sob llende punten van Frankrijk volledig
ingerichte bommendépóts bestaan.
Die bommen worden vervaardigd door
anarobisten, die echter om mogelijke ver
denk ng van zich af te wenden, quasi het
een of ander eerzaam beroep uitoefenen.
Van tijd tot tijd ontdekt de politie een
dor bergplaateen, de ontdekking wordt ech
ter geheim gehouden ten einde geen onrust
onder het publ.ek te wekken.
Dezer dagen werd een we rk-
man op den. boulevard de la Ohapelle te'
Parijs, na het vallen der duisternis, door
twee vrouwen omringd. Daar haar manier
van doen hem verdacht voorkwam, rukte
hij zioh los, waarop een aantal Apachen
op hem aanvielen. Met een paar welgerich
te revolverschoten, wist de arbeider twee
zijner aanranders in het zand te doen bij
ten. De toegeschoten politie nam beiden ge
vangen, en liet den aangevallen werkman,
na een kort verhoor op het bureau, zonder
meer vertrekken, op grond dat hij uit nood
weer gehandeld ha#.
Koarson te New-York.
Laagste koars. 20 Sept. o Oct. 20 Oct.
Juli/Aug. '10.
Ate'nisons
907.
987a
997s
1057.
Chesapeakcs
65
747,
807,
837.
Hilwaukces
115
1207,
1217.
128'/,
IXaivera
237.
297.
307,
34
Erics
19VB
25'/.
277.
307.
Kansas Common 23
277s
307.
327.
Missouri K nsas
27
307.
337.
357.
Pennsylvania
122'/.
1287.
1-91,
1327,
Beading
130-/8
14ü3/s
1467,
154
Bockies
227a
307.
307.
347,
South pars.
1037»
11378
1147a
1197a
South Bails
18
237.
237,
267.
Unions
152 A
164/.
166
1757,
IWabash
127.
16
167*
187s
Carren
397.
167.
47 Ve
547.
Amalgamated
55 /6
6278
647,
717,
Am. Smelting
617s
657,
687.
777',
Steels
617.
667.
69
78'/,
Het bovenstaande lijstje geeft, beter dan
lange verhalen, een beeld van de rij ring,
die in de laatste twee weken hoeft plaats
gehad. Dë laagste koersen in Juli/Aug. te
New-York zijn hier nooit overgenomen, om
dat men in Engeland en bij ons sterk kocht.
Dat maakt 't verschil tusschen deze koersen
en die op 20 September kleiner. Tusschen
20 Sept. en 5 October is eveneens weinig
verschil. Do groote rijping kwam in de af-
geloopen twee weken en zooals dergelijke
bewegingen bijna altijd komen: als een dief
in den nacht.
De naaste aanleiding bestond in 't laat
ste oogs trap port, waardoor oen ruim tar we
en een record mais-oogst verzekerd is. Toch
is 't wel vreemd, dat men op dit oogst-
Xapport gewacht beeft, alvorens van wal
te stelten. "VVant reeds lang wist men vrij
wel zeker dat de mars-opbrengst sohitte-
tend zou worden.
Hoe dit ook zij, na een langdurige daling,
die in JuIj/August us haar dieptepunt be-
jreikte, kwam er e)n periode van rust, die
thans plotseling onderbroken wordt door
jeen rijzing.
Redenen daarvoor zijn er t) over. Iemand,
die met Amerika de juiste maat weet te
houden, komt altijd weer met winst uit
do „stroppen". Dat was in vroegere jaren
waar, maar nog meer in onze dagen, nu
dc ups en downs in de Vereenigde Statin
elkaar zeer snel opvolgen. Maar 't was dit
maal niet aileon de natuurlijke zigzaglijn
van 't economische leven, diie ons in don
ftfgeloopcn zomer de lage koersen bracht; de
politiek sprak ook een woordje mee; han
del en industrie wisten niet moer, waar zij
aan toe waren, toon een plotselinge afschaf
fing van de tarief wetten dreigde en di spoor
wegen genoodzaakt waren hooger loonen te
bewilligen, zonder logische compensatie in
hooger krachten.
Dat alles is thans bezonken. Het land
zal blij zijn, als 't de Ropublikeinsche re
geering kwijt raakt, een ndgeering, die blijk
baar te lang en te goed gestuurd heeft en
nu kracht wilde zoeken in niouwigheden.
Maar bovenal, in enkele weken zullen d)
Staten bevrijd zijn van den last der ver
kiezingen, van 't politiek gedoe, dat daar
wellicht meer dan elders ingrijpt in 't da-
gel ij ksch leven. En inmiddels heeft 't tijd
perk van rust uitstekende diensten bewezen
en zijn er tal van factoren ontstaan, die
alleszins hoopvol stemmen.
Natuurlijk is de allereerste plaats de ze
kerheid van een prachtoogst, die reeds thans
zijn invloed doet gelden op de veel gehekelde
betalings-balans-cijfers. Do export in Sep.
tem her bedroeg bijna 15 mill; oen dollaT meer,
de import 33/i millioen dollar minder. Nog
daargelaten, dat er oi. voor een ongunstige
beoordeeling dezer cijfers weinig reden was,
gezien, dat zij slechts een onvolledig beeld
geven van den toestand. Immers de uitvoer
.van fondsen in de aigeloopen 10 maanden
is eenvoudig enorm geweest. Indien 'tland
een liquid at ieproees noodig had, dan hoeft
't dit door don uitvoer van aandeelon en
obligation zeer zeker gekregen.
Moge de Staalhandel er vooralsnog niet
zeer opwekkend uitzien, men zou toch ver
keerd doen m .t zich daarbij te baseeren op
bijv. den laatsten staat van uitgevoerde or-
26)
Zijt gij daarvan vast overtu!gd?"
Nu, mij dunkt, ik zal toch mijn Schauffer-
tjo wel kennen. Het is echter wel vreemd,
dat hij er tegen mij met geen syllabe nog
iets van gezegd heeft, terwijl toch de akten
in haar vak moeten staan. Stiglmair contra
Rodrian 1 Dat moet hem zeker niet opgeval
len zijnl"
Ook Loni was het overige van den tocht
zeer nadenkend. Maar even voordat zij hun
pension hadden bereikt, zeide zij, zich tot
een resoluten toon dwingend: „Wij moeten
voor het oogenbl.k alle ravenzwarte gedach
ten op zijde zetten. Morgen zullen wij duide
lijk zien. En 't blijft er bij: ik haal je af en
gij vergezelt mij."
„Ja, Loni, ik vergezel jol"
In den huize Rodrian heerschte storm.
Rudi von Schauffert had het voor de
eerste maal gewaagd, zich tegen de heer
schappij van mevrouw Kitty te verzetten.
En wel 's morgens na het opera-bezoek.
Dat Ru-di zich na afloop daarvan niet bij den
schouwburg had bevonden, bad mevrouw
Kitty aanleiding tot een geduchte strafpre
dikatie gegeven.
Op haar angstige wijze trachtte Christa
bemiddelend tusschenbeide te komen, doch
zij prikkeldë Rudi's trof» daardoor slechts
te meer. -
„Denk tooh eens na, Christa", zeide hij
wrevelig, toen mevrouw Kitty diep gekrenkt
den aftocht had geblazen, „wat zij in mijn
leven beteekent, wat zij voor mij kan zijn?
Zij ia ons beiden tooh eigenlijk geheel
vreemd."
Zij bevonden zich in Rudi's fonkelnieuwe,
geheel in stijl ingerichte werkkamer. Dit
was gewoonlijk het eenige vertrek, waarin
zij konden veronderstellen, een tijdje onge
stoord met elkaar te kunnen spreken. Want
mevrouw Kitty, die geen andere bezigheid
bad dan de zorg voor haar toiletten, ver
scheen minstens een dozijn malen per dag
in de andere villa.
„Gij zegt altijd, dat zij het niet zoo
erg meent. Nu, schat, waarom zou zij ons
ook vijandig gezind rijn? Maar de uitwer
king van haar bemoeialligheid is niet zoo
onschuldig. Want de wijze, waarop rij ons
in alle groote en kleine dingen de wet stele,
ons in haar kringen, waarin wij niet thui3
be hooren, haalt, die verstoort ons huwe
lijksgeluk."
Christa stond treurig voor het raam.
„Maar dat weet zij niet, want dat voelt zij
niet."
„Ik heb het haar- nu duidelijk genoeg ge
zegd."
Zij knikte zuchtend. „En wanneer gij weg
zijt, krijg ik de verwijten te hooren."
„Ja, ziet gij, daaraan hebt gij zelve wel
een beetje schuld, Ohrista. Gij voelt je nog
altijd veel te onzelfstandig, veel te afhan
kelijk. Tante Kitty is hier de meesteres ;n
huis. Zij regeert over je dienstboden; zij be
veelt over je hoofd heen. Waarom laat gij je
dat welgevallen?'
„Ter wille van den lieven vrede, Ru li,
zeido zij mat.
Hij wond zich steeds meer op. ,,De« te
meer égarde verlangt rij van ons. En niet
alleen égards voor richzelve, neen, ook voor
menschen, met wie wij niet het mins-e ge
meen hebben. Wij hebben nu vijfmaal van
den winter van die pronkerige avondpar
tijen bij Mollenkopf genoten. Neen, Chris
tel, daar behooren wij niet. Ik verdraag het
eenvoudig niet langer. En al moge tante
Kitty nu ook van ontzetting over mijn bru
taliteit op haar hoofd gaan staan: van
avond ziet het buis Mollenkopf ons niet."
„Rudi!"
Hij keek haar ernstig, bijna streng aan.
„Gij begrijpt mij daarin niet? Werkelijk
niet?"
„Ach, Rudi, om zoo opeens met alles te
breken; neen, daartoe heb ik den moed
niet."
„Dan moet ik dien hebben!" zeide hij
vastberaden. Hij sloeg zijn arm om haar
heen en trok baar naar zioh toe. „Ik hoop,
dat mijn strijdlustige stemming je aan
steekt. Een ware paleisrevolutie wordt op
touw gezet."
„Gij maakt mij angstig," zeide zij,
slechts half in scherts.
Nu bleef hij staan en legde zijn handen
op haar schouders. „Christel, en bij die
paleisrevolutie gaat het ook omweet ge,
hoe ik mij hier in je groot Wannseepaleis
voorkom? als de prins-gemaal.
Zij wilde hem uitlachen, maar de lach be
stierf op haar lippen, toen zij dien diepen
rimpel op zijn voorhoofd ontdekte. „Rudi,
maar dat is tooh slechte gekheid?" zeide zij
haperend.
„Neen, bittere ernst! De beschuldiging,
welke daarin ligt, rioht zioh immers hoofd
zakelijk tegen mijzelf Ik had mij mijn po
sitie vóór onze verloving goed moeten voor
stellen. Nu valt het zeer moeilijk, nog iets
te veranderen. Wellicht was dat onmogelijk,
wijl, nu, wijl ik jou tot vrouw wilde hebben."
Zij keek hem lang sprakeloos aan. Haar
oogen vulden rich met tranen. Plotseling
li-et zij zich in een fauteuil neervallen, druk
te haar gelaat in haar handen en snikte.
„Gij hobt mij dus niet meer lief!" stiet
zij uit.
Hij kon haar niet zien weenen; dat deed
hem pijnlijk aan. „Ach', Christel, wat ik je
daar zeg, ia immers niets anders dan een
eenige, groote liefdesverklaring. Hoort
gij die er niet uit? Met je fijnen tact, welke
in dit huis zoo misplaatst is? Met je teeder,
gevoelig hart?" Hij boog zich nu over de
tafel heen en steunde, haar aankijkend,
daarop met zijn ellebogen. „Weet ge, Chris
tel, ik ben ontevreden over mij zei ven. Ik
bied je voor de wereld niets anders dan mijn
tamelijk goed klinkenden naam. Maar een
man, die zijn vrouw werkelijk liefheeft, die
wil ook, dat zij een beetje trotsch op hem
kan zijn. En daartoe geef ik je helaas geen
aanleiding."
Zij keek verschrikt op.
„Zoo is bet, Christel. Gij kunt mij dat
niet uit het hoofd praten. En ik weet nu
ook, dat de anderen het daarover reeds
lang eens zijn."
„De anderen?"
„Ja. Het huis Mollenkopf bijvoorbeeld.
In de eerste plaats tante Kitty. Hebt ge
dan daar straks niet uit al haar zinspelingen,
haar spotachtige halve zinnen en tusschen-
werpsels opgemerkt?"
„Ach, lieveling, zoon paar domme woor
den. In drift gezegd]"
„Zij spreken boekdeelen, schat. In ieders
oogen ben ik een indringer. Ju, zelfs in de
oogen van je dienstpersoneel. In het eerst
heb ik daarover gelachen. De nijd speelt
daarbij immers een groote rol. Ma.a nu be
gint het mij te geneeron. En daarom peins
ik op verandering."
„Ja, beste lieve man'" zeide zij zacht
.„dat is toch diep treurig; daarmee geeft gij
immers niets anders te kennen, dan dat gij
berouw hobt."
Hij trok zijn schouders op. „Berouw heb
ben? Dan zou ik je immers niet liefhebben,
Christel. Maar ik betreur hot, dat de uitere
lijke omstandigheden niet anders zijn ge
weest, toen ik jo leerde kennen."
„Mijn leven behoort jou toch toe, RudL
En ik begin immers pas nu met jou tc
leven."
Hij kuste haar innig. En met smeekende
woorden trachtte zij hem, terwijl zij hem
onder tranen glimlachend aankeek, do on
tevredenheid en de muizenissen uit het
hoofd te praten.
Nu sloeg de pendule olf. Onthutst sprong
Rudi met den uitroep op: „Ik heb een con
ferentie
Aldus eindigde het gesprek w^er zonder
eenig bepaald resultaat. En toen Rudi
eenige oogenblikken later in de naar Berlijn
snellende auto zat, kwam do oude ontevre
denheid weer boven.
Was hij misschien reeds door het goede
leven, hetwelk haar rijkdom met zich
bracht, te gemakkelijk geworden, om nog
ernstig in verzet te komen? Hij was nie*
zeker van zichzelf.
(Wordt vervolgd.)
