LS1DSCH DAGBLAD, Donderdag* 30 Juni. Tweede Blad.
Anno 1910.
Tweede Kamer.
Gemengd Nieuws
Buitenlandsoh Overzicht
FEUILLETON.
Ko. S5445.
Hooger beroep van het
O. M. in strafzaken.
De heeren Van Hamel en Limburg heb
ben een wetsvoorstel ingediend tot wijziging
en aanvulling van het Wetboek van Straf
vordering betreffende het hooger beroep
yan het openbaar ministerie in strafzaken.
Zij stellen voor in den vijfden titel van
genoemd Wetboek in te voegen een artikel
251 bis, luidende:
In afwijking van het bepaalde bij artikel
228 kan hooger beroep door den officier van
justitie niet worden ingesteld:
lö. tegen een vonnis waarbij de beklaag
de' is vrijgesproken, op grond dat deszelfs
schuld niet is bewezen;
2o. tegen een vonnis waarbij de beklaagde
van alle rechtsvervolging is ontslagen
3o. tegen een vonnis waarbij de beklaag
de is schuldig verklaard.
Voorts wenschen de voorstellers aan art.
353 toe te voegen een tweede lid, luidende:
In de gevallen bedoeld in artikel 251 bis
nr. 2 en nr. 3 kan cassatie door het open
baar ministerie worden gevorderd na het
verstrijken van den termijn voor hooger be
roep, en, in geval van hooger beroep, na
de daarop gegeven' uitspraak.
i.
Dit wetsvoorstel gaat vergezeld van een
uitvoerige toelichting, waarin de heeren
Van Hamel en Limburg allereerst de aan
leiding tot de samenstelling van het ont
werp bespreken. Deze is gelegen in de be
slissing over het regeeringsvoorstel om de
gerechtshoven te doen vonnissen met drie
raadsheeren. Van meer Aan één kant werd
in den sterken overgang van het vonnissen
met 6 tot het vonnissen met 3 raadshee
ren een gevaar gezien voor een deugdelijke
strafrechtspraak in hooger beroep.
Ook de voorstellers zien tussohen de be
slissing omtrent de bezetting der gerechts
hoven bij de rechtspraak in hooger beroep
en het denkbeeld om dat beroep niet te doen
strekken ten nadeele van den beklaagde,
een zoo nauw verband, dat zij in die beslis
sing een aanleiding hebben gevonden tot
dit voorstel. Daar zij zulk een voorstel van
de Regeeringstafel niet verwachten, hebben
zij gemeend zelf het initiatief te mogen en
te moeten nemen, opdat deze hervorming
de nu aangenomen herziening in de on
derstelling dat deze wet wordt op den
voet kunne volgen.
Ten aanzien van het voorgedragen stelsel
merken de voorstellers op, dat bij die von
nissen, waarin de rechter neerlegt het re
sultaat, waartoe het onderooek ter terecht
zitting hem heeft geleid, vonnissen van ver
oordeeling dus, van vrijspraak of van ont
slag van rechtsvervolging, van-het stand
punt der vervolging, het zwaartepunt vol
strekt moet en kan liggen in de behande
ling in eersten aanleg. In den eersten aan
leg zit en oordeelt het rechtsprekend staats
orgaan, voor hetwelk het vervolgend staats
orgaan de beklaagden daagt. Het strijdt
tegen de beteekems der strafrechtbedeeling
van staatswege en moet aan bet vertrou
wen op de juistheid dier reohtebedeeling
schade doen, wanneer het vervolgend staats
orgaan den aangeklaagde, die werd vrijge
sproken of wien een lichte straf werd opge
legd, nog kan trekken voor een anderen
rechter, die toch niet uit eenig ander ge
zichtspunt de zaak beziet dan de vorige, in
de hoop alleen, dat deze schuld moge vin
den waar de ander die niet zag, of een
zwaardere straf moge opleggen, waar de
ander een lichtere voor voldoende hield.
Men ontneme dus aan het oüenbaar mi
nisterie het hooger beroep
De voorstellers behandelen vervolgens
het vraagstuk van het hooger beroep in de
geschiedenis der Nederlandsche wetgeving
en de beteekems van het hooger beroep in
de tegenwoordige rechtsontwikkeling, dee-
len iets mede uit buitenlandsche wetgevin
gen en auteurs, bespreken de analogieën in
onze eigen wetgeving, en geven ten slotte
nog een nadere verdediging van hun voor
stel.
Te Haarlem had gisterochtend
door het op hol slaan van een der paarden
in do Grooto Houtstraat bij de Grooto
Markt een botsing plaats tussclien het rij
tuig van mevrouw Onderwater te Heem
stede, dat van dr. Goedkoop en een trouw-
rijtuig.
De botsing was hevig, en alleen dr.
Goedkoop kwam er met zijn rijtuig goed
af. Door den schok werd het rjjtuig van
mevrouw Onderwater tegen don trottoirband
geduwd, waardoor de paarden konden wor
den gegrepen; de koetsier was van den bok
gevallen, het rijtuig was hem over de borst
gegaan, zoodat de man ernstig gekwetst
naar het gasthuis moest worden gebracht.
Mevrouw Onderwater, in het rijtuig ge
zeten, kwam met den schrik vrij.
Hot trouwrijt Ag word ©enigszins bescha
digd. (O. H. Ot.)
Eon nieuwe scheur in do Beurs
te Amsterdam. Kon hot „Hbl." onlangs
melden, dat hot Beursgebouw na do repa
raties en versterkingen zich in goede con
ditie bloof bevinden, gisteren blo ik ons
zegt het blad dat deze vreugde slechts
van korten duur geweest is.
In den zijgevel aan de Beursstraat is oen
nieuwe scliour gekomen, die bswijst, dat
do werking van het gebouw, ondanks alle
voorzieningen, nog niet tot staan gekomen
is. Do scheur, thans nog smal, loopt van
eon dor bovenkozijnen tot de lijst en gaat
nog wel dwars door de nieuwe steenen
heen, die hier tor „opruiming" van een vroe
gere scheur destijds zijn ingemetotid.
Slecbtkersenjaar! D e a a o-
voer van kersen op de fruitveilingen is
sterk afnemend Werd te Gcldermalsem in
1909 voor f 45,000 kersen geveild, nu
werd even het cijfer f 5000 bereikt. Uit een
boomgaard ran f 53 werd 4o pond kerson
geplukt; op 'n anderen van f 690 werd f 400
verloren. Do kersen krijgen gouden steel
tjes; meikersen brachten gisteren te Tiel
38 cent per pond op.
Twee meisjes verdronken.
Men meldt uit Meppol aan de „Leeuw. Ct."
Twee meisjes, 17 en 20 jaar oud, doch
ters van de heeren M. en B., werden Dins
dagavond vermist. Haar hoeden werden la
ter in een boschje aan de Hoogeveensche
vaart teruggevonden.
De politie ging op deze plaats dreggen,
met het gevolg, dat de lijken van beide
meisjes werden pp gehaald. Do lijken zijn
ter schouwing naar het ziekenhuis vervoerd.
Luitenant Hofrichter. Do
Weensche correpondent van de „N. R. Ct."
schrijft 26 dezer:
De veroordeeling van Hofrichter tot 20
jaar tuchthuis ging mot allerlei ouder wc t-
sche formaliteiten gepaard. Zonder sabel,
maar overigons in parade-uniform, moest hij
voor zijn rechters verschijnen. Hij zag er
slecht en vervallen uit, doch hield zich
goed. Hjj salueerde flink, waarbij hij, vol
gens Duitscho militaire gewoonte, de hak
ken tegen ejkéar sloeg. Daarna maakte de
voorzitter een Verzegeld couvert opon, waar
in het vonnis zat, dat door don auditeur
werd voorgelezen. Vooraf echter werden da
vensters aan do straatzijde geopend, waar
door trompetters signalen geblazen werden,
om aan het publiek te verkondigen dat hot
vonnis zou worden uitgesproken, oen ce
remonie .waarop do menschen al don hoo
ien namiddag gewacht hadden, zoodat er
groot gedrang was. Gedurende de voorle
zing trok een van de officieren zijn sa
bel bijwijze van militair saluut.
Na de verkondiging van het vonnis werd
Ho£richt> naar zijn oei gebracht, waar hij
de uniform moest verwisselen met het blau
we pakje van militair veroordeelden. Een
openbare degradatie, zooals in Frankrijk,
vindt hier niet plaats. De degradatie ge
schiedt hier door de verwisseling van uni
form met hot boevenpak, dat voor Hofrich
ter klaar lag toon hij weer in zijn cel kwam.
'Hofrichter heeft dadelijk om - zijn vrouw
gevraagd om afscheid van haar te mogen
nomen, wat hem werd to ages taan.
Hij zal als gewezen officier vrij goed be
handeld worden in het militaire tuchthuis,
waarin de 31-jarige 20 jaren voor zijn daad
zal moeten boeten. Hij mag zijn eigen lin
nen cn beddegood hebben en hooft zijn lioofd
niot to laten kaal scheren. Hij krijgt beter
eten dan de gewone gevangeniskost, en is
verplicht S uur por dag in het kantoor
der gevangenis te werken. Dat -werk be
staat in hoofdzaak uit het schrijven van
stukken, het opmaken van staten, het doon
van berekeningen en in het maken van
teckeningen. Hij komt in een ruime cel,
krijgt boeken in zijn vrije uren, behoeft
zijn kamer niet schoon te maken en kan,
als hij zich goed gedraagt, onder toezicht,
militair onderwijs aan do veroordeelde sol
daten geven. In kleine hoeveelheden krijgt
hij iedcron dag brood, vlcesch, groenten en
soep.
Klaarblijkelijk uit de pen van een der
leden van den krijgsraad wordt er in het
„Fremdonblati" der volksvertegenwoordiging
een grief van gemaakt dat ze hot ont
werp van een nieuw strafwetboek nog niot
behandeld heeft cn het dus niet de schuld
van de militairen is, als or recht gespro
ken wordt naar boginselen die in strijd zijn
met do liedendaagsche begrippen. Het mili
taire strafwetboek dateert uit de 18do eeuw
toen hot leger uit huurlingen bestond.
Naar de bladen melden, is de ontmoeting
tusschcn Hofrichter en zijn vrouw zeer roe-
rond geweest. Hofrichter viel zijn vrouw
herhaaldelijk om den hals en smeekte haar
goed voor hun kind te zorgen. Zijn oerste
vraag gold dan pok zijn kinA Ook de ad
vocaat Prosburger heeft Hofrichter bezocht.
Toen Hofrichter vernam, dat hij den ad
vocaat niet tegelijk met zijn vrouw mocht
ontvangen, zeido hij snikkend: „ik wist al
dat do koele wereld mij verlaten had." Hij
ibe zwoer zijn vrouw hem niet te verlaten.
„Gij zult weder mijn 'tweede ik zijn, dan
zal God ons ook niet verlaten." Hij klaag-
do over Ac hardheid van dc wet en zeide
dat hij slechts ter wille van zijn vrouw
en kind bekend had.
Ook Hofrichter's zuster heeft hem be
zocht.
Eenige bladen zeggen dat uit Hofrioh-
ter's gedrag zonneklaar is gebleken dat hij
abnormaal is. Men weet, dat dit vroeger
ook al verteld is, maar dat deskundigen
simulatie bij Hofrichter hebben vastgesteld.
Inmiddels is door Ac geding weer een schril
licht geworpen op de zoozeer verouderde
militare rechtspleging in Oostenrijk-Honga-
rije en te meer aandacht verAent daarom
de zinsnede At de jongste troonrede ter
opemng van den Hongaarschen Rijksdag,
waarin een herziening van de militaire
rechtspleging werd aangekondigd. Sommi
gen blijven volhouden dat Hofrichter on-
schulAg is en dat hjj slechts bekend heeft,
omdat hij, na de lange hechtenis en gebro
ken As hij was, feitelijk niet meer wist
wat hij deed.
Het is nu Afgekomen zoo schrijft nog
de Weensohe correspondent van de ,,N. R.
C." waar Hofrichter het vérgif vandaan
had. Hij had indertijd cyankalium van zijn
vader gekregen voor photographische doel
einden en toen eens zijn hond door een an
deren hond gebeten werd, zei Aj thrns dat
men zoo'n gevaarlijk dier moest vergiftigen.
Dit braoht Jiem op het denkbeeld dat Aj
syankalium in zijn woning moest hebben.
Hij was toen al gepasseerd voor den staf en
het vergif eens in handen hebbende, kwam
de gedachte bij hem op of Aj daarmee met
de officieren uit don weg zou kunnen mi
men die vóór hem tot stafofficieren waren"
bevorderd. De rest is bekend.
De geheimzinnige effect en-
Uit Socrabaja werd den 27sten MA aan het
„Ind. N. v. d. D." gemeld:
Heden verhoorde de rechter-commissaris
te Soerabaja Felix, Leijdelmeijer en Romer
naar aanleidmg van de bij huiszoekmg in
de wornng van eerstgenoemde gevonden
effecten.
De justitie meende toen, dat deze effec
ten behoorden tot die, welke aan de firma
Kikkert, te Vlaaxdingen waren ontstolen
Dit is echter Aet zoo, de stukken zijn Ale
aandeelen in Indische mijnbouwmaatschap-
pijen als Totok. Ketahoen. enz. Felix had,
volgens zijn zeggen, deze aandeelen van
Leijdelmeijer gekocht.
Felix was te zamen met Romer executeur
van een boedel, waarin zich ook effecten
bevonden. Romer Ead bijna geen bemoedems
met Aen boedel gehad. Do achterhaalde
effecten schijnen dan ook Aet tot Aen boe^
del te behooren.
Door de leden der Nederlandse h-
Belgischo Commissie is gisteren
een bezoek gebracht aan Antwerpen.
Zij bozochten er de verscAllcnde merkwaar-
Aghedea der stad; dejeuneerden A het
Stadhuis en legden (of liever prof. Treub
deed het) een grooten krans neer aan ien
voet van het standbeeld van Rubens; bezoch
ten het graf van Jan van Rijswijck.
Bij de ontvangst op het Stadhuis, waar
do Maagd van Antwerpen met haar beide
pages de bezoekers afwachtte, voerde bur
gemeester De Vos het woord.
Van ganscher harte heette Aj de be
zoekers welkom in het aloud stadhAs;
wees er op, dat in deze 6tad een kolome
van 17,000 Nederlanders is, Ac met de
bevolking in de beste stemming samenwo
nen.
Hij hAAgde minister Heemskerk, mr.
Tydeman en, langs do andere zijde, staats
ministers, Beernaert cn Dupont.
De Mimster van Staat Beernaert, in het
Fransoh sprekend, bedankte namens de Bel
gische leden, waarna mr. Tydeman net
woord voerde om namens de Nederlandsche
leden dank te botuigen.
De burgemeester zeide vorder o.a. nog:
,,Bij ons te Antwerpen bestaat nog het al
oude gebruik, dat wij ouzo gasten onthalen
op bloemen, uit ons blazoen als At bet
hart van het volk, geplukt. Het was de zin
nebeeldige taal, waarin onze vaderen de be-
teekonig legden van gulle gastvrijheid en
oprecht gemeende genegenheid.
Zoo de wisseling der jaren voor ons zoowel
als voor wie ook, veel dingen andere deed
worden, dan hebben wij dj© bloemonhAde
toch getrouw bewaard, omdat zij de weer
geving is van onze inmgsto gevoelens. Het
is nog Atijd uit het volle gemoed, dat wij
onzon gasten het welkom toesprekenonze
handslag is het zegel onzer vriendschap en
do bloemen zijn nog altijd de stem uit ons
hart.
Geboft At dc hand der maagd van Ant
werpen dus de roos te ontvangen, die zij u
biedt als het pand onzer innigste genegen
heid."
Do plechtigheid eoheon op do Nedcr-
Bindera grooten inthuk te maken, en,
hoofsoh als altijd, kostte do heer Beernaert
de Maagd de hond, welk voorbeeld mr
Tydeman volgde.
Daarna teekenden de aanwezigen het Gul
den Book der stad.
Het feeetmaal werd opgediend in de
trouwzaal.
Aan de. eeretafol zat de burgemeester,
aan zijn zijde rechts zaten de hoeren Beer
naert, Staatsminister; graaf De Bailleb-
Batour gouverneur; Dupont, Staatsminis
ter; jonkheer van Aseh van Wjjok, lid der
iweede Kamer.
Links de heeren ïydemon, lid dor Tweede
IJ11 j'"Aeneraal Tan Sprang; do hoor
Treub, hd der Tweede Kamer; H van den
Berg, consul-generaal der Nederlanden.
Aan de andere tafel do heeren leden der
Eerste Kamer en dor tweede Kamer, sena-
teura en volksvertegenwoordigers deeluit
makend van de commissie, de andere leden
er van en do leden van het scheponoollego
en vaD Antwerpen's gemeenteraad.
Een keurig concert werd godurendo het.
feestmaal op den beiaard uitgevoerd.
De Temps" vindt, dat er teveel ophef is
gemaakt van de overeenkomst, die Frank-
r ij k en D uitschland met elkaar rijn
aangegaan betreffende hot gebruik van ei
kaars telegraafkabels. Dezo over
eenkomst, zegt het blad die van zuiver
tochnischen aard is, werd 25 Maart getee-
kend en heeft betrekking op dc Zuidameri-
kaansche kabels en die van Oost- en West
kust van Afrika. Aangezien ze geen poli
tieke beteekems had, werd de oudertoekc- i
ning van de overeenkomst tc harer tijd niet
eens in de pers vermeld.
Het ontwerp van de F. r a n b o h-e bè»
grootin g voor 1911 is, zonder loening,
in volkomen ovenwicht.
De Regooring zal kredieten aanvragen
voor de toepassing der wet op de ouder
do rus pensioen en.
De koning en de koningin van
B u 1 g a r ij e hebben Parijs verlaten
KoAng FerAnand heeft aan den voorzit
ter van den Parijschen gemeenteraad 10,OOG
franken gegeven voor d© armen. Van Parijs
gaan de vorstelijke bozoekere naar Brus
sel, maar ne houden zich eerst ©en paar
dagen tc Chantilly op om wat op rust to
komen.
In parlementaire kringen te Londen
liep gisteravond het gerucht, dat do oonfe-.
rentie der partijleiders over de constitutio-
neele kwestie niet tot overeenstemming n
kunnen komen.
Het gerucht is echter nog Aet bevestigd.
Tijdens do vergadering van do I t n-
liaansohe Kamer ia Mazza, republi.
kein, door eem beroer t e getroffen, ou
niettegenstaande hom alle mogelijke hulp
word verleend, overleden.
Te midden van een algemecne ontroering
is de vergadering opgeheven.
Naar de Lokal-Anzeiger" uit Boekarest
verneemt, is het geschil tusschcn R o tv
moniö en Griekenland bijge
legd. RoemcAë aanvaardt de genoegdoe
ning, waartoe GriekcAand in verband met
den overval van dc ,,Imperatal Tra jan" bo-
rcid was.
De keizer van Oostenrijk is van
Weenen naar I s o h 1 vertrokken, om daat
den zomer door te brengen.
Een oorrespondent van do Parijsoho
Matin" had een onderhoud met don mou
wen Po rtugeeschen premier,
over het program, dat hij gedurende
zijn ministerie wenscht af tc werken.
Minister Teixeira de Souza hoopt dc Ka
mer, die in Augustus a.a. bijeenkomt, be
reid te vinden tot het brengen van conige
gewichtige veranderingen in de g r o n d-
wot. Een Senaat zal worden ingesteld,
die godeeltelijk gekozen on godeeltelijk door
de Kamer benoemd wordt. Het systeem van
reohtspraak 2A geheel gewijzigd worden,
en eveneens het kiesrecht. Ten slotte zal do
minister den Koning verzieken, een algo-
meene amnestie af tc kondigen, om aldus da
rust in het land te herstellen.
Merkwaardig is nog dezo opmerking, die
de minister den correspondent maakte:
„Kardinaal Merry del Val hoeft beproefd
in Portugal oen katholieke partij
op te richten; deze poging is geheel mis
lukt, want de invloed der geestelijkheid op
do bevolking is zeer gering. In Portugal!
bestaat geeu godsdienstkwestie zooals in
Spanje, want de Portugeezen zijn niet ker
kelijk."
Sir Richard Solomon, de hoog© com
missaris van Z u i d-A f r i k a te Londen,-
heeft Dinsdag, At naam van rcgecring en
volk van de Unie van Zuid-Afrika, aan
koningin Marie van E n g o v
1 a n d tor gedachtenis aan A» Unie van
ZAd-Afrika, zes diamanten sieraden aangoV
boden. De steenen zijn afkomstig van den
groo-ten C u 11 i n a n-d i a m a n t, waar-1
van het grootste deel indertijd aan koAng
Eduard en nog andere stukken alle ge
slepen en gezet aan koningin Alexandra
zijn aangeboden.
Van de zes diamanten, die nu aan ko-
Angin Marie zijn vereerd, weegt er een 92
karaat, een ander 62; dan zijn er drie van
gemiddeld 10 karaat, en een kleinere, die in
een ring is gezet. Dc andere zijn in hangerf
gezet.
De oorspronkelijke Cullinan woog onge
veer 3000 karaat. De firma Ascher Co., te
Amsterdam, spleet er twee grootc diaman
ten af, die, geslepen, 516.1 cn 309 karaat wo
gen en nu tot de kroonjuweelen behooren.
Zij heeft nu ook de zes diamanten voor
koAgin Marie geslepen. Gezet zijn leze te
Londen.
Stella.
19)
„Dat is zoo", bevestigt Stase, eemgsrins
buiten adem van haar zwemoefemngen eu
met heesche, sissende stem. „Wat h ij
denkt, zal je toch wel onverschillig rijn, en
hij zal je ontzettend frivole beweringen wel
Aet verder vertellen. En ik geloof ook, dat
hij te weinig belang in je stelt, om die lang
te onthouden."
„Kom toch eindelijk baden, gij rijt vree-
6elijk waterschuw" roept Kathrien intus-
schen Stella toe, die nog altijd op de hou
ten trap bedroefd voor zich uit zit te sta
ren, „trek je die geschiedenis toch Aet zoo
aan; die zou anders mets te beduiden heb
ben gehad, wanneer met Rohritz' tocht over
den oceaan niet werkelijk e.n zeer netelige
zaak samenhing
„A!" roept Stella, terwijl zij door het
water op haar tante toetrippelt, die, zich
nu aan de bewuste leuning vasthoudend,
het water over haar voeten laat spelen,
„werkelijk... iets romantisch?" vraagt zij
nieuwsgierig.
„Aan de geheele zaak was mets roman
tisch behalve zijn opvatting daarvan", zegt
Kathrien met een schamper lachje, „en
daarom is het wel mogelijk, dat de herinne
ring aan dit stuk van zijn verleden hem bij
zonder aaDgenaam is
„A. Maar dat was toch een getrouwde
vrouw, nietwaar? Vertel!" verzoekt Stella,
opgewonden van nieuwsgierigheid.
„Neen, Salomo"» antwoordt Kathrien, ,,'t
was een ongetrouwde jonge dame, maat
Aet zoo heel jong meer, ongeveer zes ze
ven en twintig jaar, van goede familie ba
rones von Föhren, een Lijflandsche met
Russisch bloed in haar aderen, arm, eergie
rig, verstandig en jAst geestig genoeg ora
de mannen te amuseeren, zonder ze af te
schrikken. Ik heb haar eens in het theater
gezien; zij was heel mooi, doch mishaag
de mij buitengewoon."
„Ik vind je een weirng streng tegen Sonja.
Haar gedrag was wel niet onberispelijk",
brengt Stase, Ao sinds jaren in een vriend
schappelijke verhouding tot de besprokene
staat, in het midden. „Niet onberispelijk,
maar..."
Wanneer haar bijzonder rierk ontwikkeld
gevoel op het punt van fatsoen m het spel
komt, dan valt er met Kathrien Aet te gek
scheren.
„Haar gedrag was Aet alleen Aet onbe
rispelijk, het was bepaald schandelijk
roept zij. „Wanneer zij je mogelijk interes
seert, Stella, dan k n ik jc wel een portret
van haar laten zien; men kon dat een tijd
lang overal koopen. Zij was er geheel do
persoon naar om een jongmensch het hoofd
op hol te brengen. Mannen hebben ten op
zichte van vrouwen werkelijk een misselij
ken smaak!"
„Oho, KathrienMen zou bijna geloovea.
dat gij dat uit dépit zeidet," roept Stase
schalks.
Men mag gelooven, wat men wil," zegx
Kathrien lakoAek.
Toe, vertel u mij het een en ander vaji
barones Föhren," smeekt Stella.
„Er valt niet veel te vertellen. Hij ging
druk met haar oml"
„Druk met haar omDit valt oven haas
tig van Stella's lippen, als een brandende
kool At iemands hand valt.
„Ja," gaat Kathrien voort, „het geval
speelde te Monte-Carlo, waar barones van
Föhren indertijd met een bloedverwant ver
toefde. Zij kwam ten slotte bij de een of an
dere gelegenheid in opspraak. Er wanhopig
over, dat hij de uitverkorene rijns harten
gecompromitteerd had, deed Rohritz dade
lijk aanzoek'om de hand van barones von
Föhren en deelde zijn vader zijn beslAt,
om met haar te trouwen mede. De oude
heer, een edelman van den ouden stempel,
Ao zich bovendien verantwoordelijk voelde
voor de waardigheid van de Rohritzsche fa-
milie, was eemgszins onaangenaam verrast
door At overhaast besluit, nam de gehaele
zaak van een minder romantisch en veel ver
standiger standpunt op dan zijn zoon, infor
meerde naar de bewuste dame en.... men
kan je dat Aet alles zoo precies vertellen,
kort-om, het resAtaat van zijn onderzoek
was, dat Aj Edgar meedeelde, dat hij zioh
wegens die avonturierster geen gewetensbe
zwaren behoefde te mak en dat hij zijn
toestemming tot de echtverbintenis weiger
de."
„Nu. En?" vraagt Stella.
„Ik weet de zaak niet precies meer.'
zegt Kathrien. „Hans heeft mij die wel on
langs nog met karakteristieke verontwaar
diging verteld, maar toen heb ik er geen
acht op geslagen. De geschiedenis bleef nog
een poosje hangende, want Edgar, Ae 'n-
dertijd blijkbaar tot dwepen annleg had, wil
de niet van barones von Föhren afzienhij
wisselde brieven met haar ik had Ae wel
eens willen lezenen duelleerde ton
slotte met een van haar lasteraars, waarbij
hij zwaar gewond werd. Toen hij eindelijk
na maanden weer hersteld was, hoorde Aj,
dat barones von Föhren met een rijken Rus-
sischen edeAian was gotrouwA"
„Wat afschuwelijk I" roept Stella uit.
„Mijn liemcl, zij dacht slechts practisch",
bracht Stasë veAjnig m het midden. „Ik
zou, wanneer hei zoo ware gekomen, uit
liefde met een schoorsteenveger A het hu-
lijk zijn getreden maar gij, hedendaagsche
jongedames, 6chaamt je Aet te zeggen, dat
gij bij het trouwen aan de loge in het thea
ter, aan de equipage, aan de geschenken
van je tdekoinstigen man denkt. Do oude
Rohritz zou Edgar onterfd, hem ten minste
geen voldoende toelage gegeven hebben.
Vorst Oblonsky..."
„Vorst Oblonsky 1" roept Stella haastig.
„Oblonsky, zegt gij?"
„Ja, zoo heet de man, Boris Oblonsky.
Nu i6 zij weduwe en nog altijd bijzonder
mooi".
„Bijzonder mooi. Ik heb haar m Venetië
gezien op een bol bij vorstin Giavanolli",
zegt Stella, terwijl zij met haar groote
oogen starend voor zich uitkijkt. Dus Ae
was het?"
IX.
De slaperige namiddagstilte zweeft over
Erlachhof. In een koel priëel zit Anastasia
en borduurt roode Chineezen met gele para
sols op zeer fijn stramine. Niet ver van
haar af geeft barones Meineck, Ae zich
aangeboden heeft, Freddy tijdens haar ver
blijf te Erlachhof onderricht te geven, het
kereltje les in de wiskunde, stelt daarbij
de ongeloovigste eischen aan het verstand
van den zevenjarigen studiosus, die, eergie
rig en intelligent als hij is, bij zijn vruchte-
loozo pogingen, om (le hooge vlucht van
haar geest te volgen, zenuwachtig begint to
worden. Stella, bij wie elke opwinding
6teeds met groote behoefte aan muziek ge
paard gaat, speelt geheel alleen in het
sailon eeni^c brokstukken uit de „Kreisle-
riana". Met droomigc traagheid glijden'
haar vingers over dc toetsen. „Waarom
ging hij druk met haar om?" Steeds weer
klinkt diezelfde vraag door haar gemoed.'
Nooit in een intiemen omgang door erva
ren, oudere vricnAnnen over vele dingen"
op dc hoogte gebracht, heeft zij in menig
opzicht de vaagste begrippen. Voor haar \1
dat altijd nog iets, hetwelk met touwlad
ders en levensgevaar verbonden is, zooala
de bijeenkomsten van Romeo en Julia, iets,
dat zij zich niet denken kan zonder mane
schijn en een balkon. Haar onschuldige
nieuwsgierigheid fladdert als betooverd over
de Baden-Badener liefdesepisode in Roh
ritz' jeugd heen en weer. Haar gedachten;
kunnen zich niet losrukken van MonCo
Carlo, hetwelk zij wel is waar slechts van
hooren zeggen kent.
„Of zij heimelijk „je" tegen hem gezegd*
hem Edgar genoemd heeft?" vraagt Stellaf
zich af.
(Wordt vervolgd.)
