Hoofddepot Phoenix Brouwerij, Amersfoort.
Maatschappij „DE FAAM", Vischmarkt.
de Heer H. Th. Cr. GOSTHE, Hort-Bapenhurg 5. Telefoonn 660.
Reusachtige voorraden in Colbert-Kostuums,
Vraagt ons RECLAME-Kostuum „Star COBtiHg*" f22.50,
goede Groentea-Straatklanten,
SCALA.
HEBT U
NIETS
VERGETEN
PRACHT-REVUE
DE GRACIEÜSE, f Ul*\2 per Kwartaal.
HENRI TER HALL's
AI»STIinl9A]ll. P. VAN DER MBEU ZONEN. Mm) llU JL JL SHIlAM.
Afdeeling HEEREMKLEEDINQ. „B
2- en 2-rij-moifellen, in blauw en Fantasie, prijzen van af f7.50.
3XTaar Maat f S3.—.
Wenscht U naar den laatsten smaak gekleed te gaan, en tevens tegen billijken prijs een solied
Kostuum te koopen, bezoekt dan onze Magazijnen.
2den Pinksterdag geopend.
W. KURR£LS,
Men wachte zich J,Xnam".ltn
BOLDOOT's ZEEP
Maandag 16 Mei
(2den Pinksterdag)
GROOTE
REVUE-GEZELSCHAP,
FEUILLETON.
Irma 'Harding*.
_A_la JEEoofddepoth-ouder aangesteld voor Iieiden en Omstreken: eswa)
alwaar de Bieren gebotteld op flesch en per fust verkrijgbaar zijn. DE ZAAK "W ORDTi GEHEEL O JE* DENZELFDEN "V OET VOORTGEZET,
mm m0M|nn«l|Sa mia Vertrekken lederen avond 7 uren van Amsterdam, Leiden en Rotterdam. .a ory^a
-
v x r - - -
7v-.- - '.7-r
In Den Haag ter overneming aangeboden
tevens Paard, Brik, Tweewielige Wagen en
een Handwagen. Bewijzen van omzet voor
handen. Br. No. A 6700 Burean Haagsche
Courant, Den Haag.
f WEET GIJ
W*«t gU waaneer g(J de Sangulnoaa moet gebruiken?
Wanneer Uw bloed arm is en daardoor de stofwisseling traag.
Wanneer gU last hebt van bleeks kleur, bleeke lippen, bleek landvleeech.
Wanneer gU te iwak z(Jt om t0 eten;
Wanneer gU te moe zt)t om te slapen;
Wanneer g(J nooit eena recht verkwikt, uitgerust en versterkt
wakker wordt.
Wanneer gty gedurig moede zt)t, en aliea U te veel la;
Wanneer gt) last hebt Tan p|)n in da maag, pijn In de lenden.
Wanneer gU prikkelbaar of gedrukt z(Jt, of angstig zonder dat
g(J weet waarvoor.
DAN moet gU de Sanguinoae gebruiken.
Neem dan eena geregeld een tUdlang tweemalen per dag één
eetlepel SANQUINOSE.
SANQUINOSE veroterkt Uw bloed, zuivert eu vorr(jkt het. En
doordat z(j Uw bloed vereterkt, grUpt z(j met vaste band In de oor
zaak van vele kwalen, die in echün zeer verschillend zj)n. Voor
jonge meiejea, In den t(jd der vorming van het geste), la de Sang-
gulnose een welbeproefd middel.
SANQUINOSE wordt verkocht in grooto vlerkante flacons van
ruim 800 gram inhoud en koet. per flacon 1.60, 6 flac. f 8.
12 flac. f 16. 630i 76
Zorg dat gU de echte krygt. Wees gewaarschuwd tegen namaak.
VAN DAM en Oo. Don Haag.
Ta Leiden by D. M. KRUI3INQA, J. H. DIJKHUIS, HEIJST
KRAK, S A. BROERSE, QEBR CHRI3TIA ANSE, D. H.TERBURQH;
te Katwjjk a/ZeeP. BLOOTte NoordwykJOHs. v. d. VEQT, O. A. E.
DUYSTER; te Oudshoorn: J. R. SCHOUTEN; to Voorschoten:
A. J. DEURLOO; te Lisas: HANSEN—Rickkrs; te Hlllegom:
C. BR0EKE3; te Alfen s/d. Rjjn: VAROSSIEAU Zn.; te Hazers-
woude: J. ZWEUSTRA; te Koudekerk a/d. RynJ. MAAT; te Bont
huizen: J. RENSINQ; te Oegalgesst: Th. VAN BEEK; te Wasse
naar: A. L. R00YAKKER3; te Itynsburg: C. ZANDBERO; te Lei-
muiden: Firma J. v. v. SCHAFT.
IIaar!straat 90a. Leiden, ver
vaardigt Kunsttanden en Gebit
ten, tegen zeer bill Uk en prijs.
Reparation spoedig en net.
6806 6
naam Odol worden talrijke waar-
delooze, ja dikwyis zelfs schade
lijke namaaksels in doozen en
fle88chen verkocht. Daarvoor z|j men
op z|jn hoede. Het echte Odol wordt
alleen ln de bekende witte patent
flacons verkocht. 6330 13
Wie een verren tocht wil ondernemen, moet op zjjn rijwiel kunnen vertrouwen
Daarom berijden zoovele toeristen van ondervinding het FONQERS Rjjwiel, I
omdat dit bewezen heeft, zijn berijder niet in den steek te laten. 6332 60
BEEESTEAA.T SS.
-een bijzo..
en volgende Avonden
DOOR
6317 28
66)
In een dicht ge vulden coupé op de lijn
naar Dover viel het licht van de lamp, die
pas was opgestoken, o.a. op het gezicht van
een mooie vrouw van middelbaren leeftijd
en op dat van haar buurvrouw, een frisch
meisjesgezicht, dat er mistroostig uitzag:
de sporen van tranen waren er nog op te
zien. Het gezicht dor vrouw drukte niet
alleen vermoeidheid, maar ook ontstemming
uit, want de reis was langdurig en over
haast geweest en in tegenstelling met
vroegere ervaringen in de tweede klasse
gedaan. Vroegere reizen waren altijd te
raidden van de welbekende roode fluweelen
kussens gedaan, waarvan de kleur alleen
al de gunsten der fortuin scheen uit te
drukken; alle vermoeidheid was steeds te
niet gedaan door de hulpbronnen van het
moderne reis-systeem. Maar ditmaal was
er evenmin kwestie geweest van een eer
ste klasse ais van een slaapwagen. En dus
•^as het geen wonder, dat zij ontstemd was
en acu misplaatst gevoelde, want het
haastig' vliegeil "foor Europa had intusjchen
al zijn aantrekkelijks verloren en hei. was
ook bijna onvermijdolijk, ö.U xr-r gedaoh-
ten aangaande den man, aan wien rij
ongemak te danken had, niet bepaald zach
ter waren geworden.
„Is dit Londen?" vroeg Gabrielle, toen
zij hoe langer hoe meer vage omtrekken be
gon te onderscheiden van huicen, aan bei
de zijden van de spoorlijn. Zoo nn en dan
kwam er een gat in die lange rij van huizen
en was er een straat te zien met menscben
en voertuigen winkelramen en schitteren
de reclames, in vogelvlucht aanschouwd.
„Ik denk wel, dat dat Londen is. Je
moogt de bagage wel bij elkaar zoeken in
plaats van zoo te zitten staren."
Gabrielle zuchtte diep.
,,Ik zou wel eens willen weten of papa..."
begon zij fluisterend.
„Verzamel nu de dingen, Gabrielle."
Aan het Victoria-station wachtte hun nog
een onaangenaam oogenblik, dat or niet
toe bijdroeg om het humeur van mevrouw
Harding te verbeteren. Tot nu toe had
haar kamenier altijd voor dergelijke ktei-
nigheden gezorgd, terwijl zij er nu niet al
leen zelf naar moest kijken, maar ook, ten
gevolge van de barbaareche Engelsche ge
woonte, te midden van een duwende, drin
gende menschenmassa moest staan en haar
koffer aanwijzen aan een norschen pak
jesdrager.
Geheel uitgeput leunde rij eindelijk ach
terover in het rijtuig, dat hen naar Filbert
Gardens zou brengen. Zij was werkelijk te
moe, om te denken over datgene, wat baar
daar misschien zou wachten, ofschoon Ga
brielle naast haar zat te trillen van angst
voor het onbekende.
Toen het rijtuig stilhield, deed rij baar
oogen open. De koetsier klom van den bok
met de rheumatische langzaamheid van de
gewone huurkoetsiers. Voordat bij op den
grond stond was de voordeur al openge
daan met een snelheid, die verried, dat men
al op dë2- uitkijk had gestaan. Dadelijk
daarop riep Gjibrielle:
„Irma I Het is Irma .zelf 1"
In een oogenblik was rij ving gewerden
en toen mevrouw Harding den drempel be
reikte, hadden de twee zustere haar eerste
omhelzing al achter den rug.
„Welnu?" vroeg mevrouw Harding iet
wat ademloos.
Irma sloeg spontaan, en met een oogen-
blikkelijk vergeten van het verleden haar
armen om den bals harer moeder.
„O, mama," hij is gelukkig wat beter 1
Do dokter meent, dat het gevaar voor het
oogenblik geweken is. Hij maakt het wer
kelijk wat beter en als hjj u ziet, dan, zal
hij bepaald heelemaal beter zijn. Ik dank u,
dat u gekomen is T'
„Betert" zei mevrouw Harding en na
dat eene woord zei zij niets meer, misschien
voelend, dat het een wanklank was.
„U komt toch dadelijk naar binnen, hè?
Hij wacht op ul"
„Maar onze bagage, Irma! Je zult me
toch zeker wel toestaan om den koetsier
eerst weg te sturen. Logeeren we hier?"
„Neen, er is hier geen, plaats. Ik heb
een kamer voor u gehuurd in No. 42, een
pension, een paar huizen verder. Pattie,
zeg hem waar hij de koffers moet brengen.
Dezen, kant uit, mama."
„Ik had wel graag eerst even mijn han
den wilien wasschen. Je vergeet welk een
lange reis we achter den rug hebben."
„Neen, dat vergeet ik niet, maar de span
ning is slecht voor papa' daar ben ik zeker
van. We hebben hem den afgëïoopen nacht
morphine moeten geven, om hem wat kalm
te houden. Denkt u, dat het er voor hem
wat toe doet of uw handen gewasschen zijn
of niet? Dezen kant uit, mama."
Zij deed zachtjes de deur open en ging
naar binnen in de schemerachtig verlichte
kamer, gevolgd door haar moeder, die te
vermoeid was om zich te verzetten tegen
zoo'n kras optreden.
„Papa," zei zij, terwijl zaj achter het
scherm bleef staan, alsof zij hem haar aan
blik wilde besparen op dat uiterste oogen
blik, waarnaar met zooveel angst en geluk
zaligheid was uitgezien. „Mama is geko
men, Zij is bier."
Toen deed zij een stap achteruit en liet
den doorgang vrij. Zij trok Gabrielle mee
naar haar eigen kamertje en liet het echt
paar alleen.
Het is niet aan buitenstanders, om er
naar te raden wat er gesproken werd tij
dens het echtelijke tête-è-tête. Intusscheu
werden er door de zusters woorden gewis
seld, die misschien minder scherp, maar
even veel boteekenend waren.
„Och, Irma, eindelijkIk begon al te
denken, dat we elkaar nooit meer zouden
ontmoeten! Heb je een akeligen tijd ge
had? Je bent zoo mager geworden!"
„Jij bent niet mager geworden; je bent
bijna dik!" zei Irma lachend, terwijl zij,
met haar arm om het middel harer zuster
geslagen, naast elkaar op haar bed zaten,
want de ©enige stoel in de kamer zag er
niet uit alsof men er op vertrouwen kon.
Het was voor haar een halfvergeten ge
waarwording van vreugde, nu zij Gabrio! les
wang tegen de hare voelde. De stem des
bloeds sprak nu toch luider dan rij ver
wacht had.
;,0, ik hoop, dat ik niet te dik ben", zei
Gabrielle onrustig. „Het is zoo leelijk om
dik te zijn. Maar het is te Serelmes wel
moeilijk om or aan te ontkomen. Tante
Amalia dringt er altijd voo op aan, dat
men flink eet, ©n de boter is zoo versch en
zoo lekker en de kuikens zijn zoo prachtig
opgemaakt
Irma lachte weer; rij kon nu veer lachen
na die twee dagen van angst.
„Arme Gabrielle 1 Wat een vrocsel ijk«
toestand I Dat is mij ten minste bespaard
gebleven. Ik herinner me niet, dat iemand
mij het laatste jaar heeft trachten over te
halen om te eten, behalve Pattie, en aan
gezien hetgeen we aten gewoonlijk koud
schapovleesch of droog geroosterd brood
was, was het niet moeilijk om weerstand te
bieden aan die verleiding. Zoo nu en dan
een van jouw kuikens zou nog niet zoo mia
geweest rijn I"
Gabrielle9 oogen stonden al weer vol
tranen.
„Och, Irma, boe vrecselijk is het idee,
dat je werkelijk honger hebt geledenAla
die kuikens van mij waren! Maar je zult
nu geen boDgcr meer hebben. Want je gaat
nu met ons mee terug, nietwaar?"
Onmiddellijk liet Irma haar armen valleo.
„Begin nu niet zóó, Gabrielle! Je weet
heel goed, dat ik papa niet alleen kan la
ten, minder dan ooit nu zijn gezondheid
zooveel te wenschen overlaat."
„Maar als er iets gebeurde met papa,
dan zoudt ge toch bij ons komen?"
„Er cal niets gebeuren", zei Irma he£-»
tig. „Ik heb je immers gezegd, dat het go;
vaar geweken is? Hij zal weer heelemakï
opknappen."
("Wordt vervolgdj"
