Het PaascMeest in Rusland. Voetwassebiog door eeo Keizerlijk paar. RECEPT. „Het is toch üiet voldoende." „Ziehier betrouwbare en bevoegde getui gen," zegt de heer D., die een paar be kende vriondon wae gaan halen, die beves tigden, dat het werkelijk de hoer Dupont was, die in leyonden lijve op het bureau van het 26ste Arrondissement stond. „Het ia tooh niet voldoende," antwoordde de onvermurwbare vertegenwoordiger van de administratie, D® h^pr Dupont moest „stukken" indie nen, bevattende een cortifioaat eerstenh dat hij in leven was; verder een door de ad ministratie afgegeven bewijs van eenige ge tuigen, die bevestigden hem vóór het over lijden zijner eerste vrouw gekend te heb ben; eindelijk nog een gewaarmerkt afsohrift van de akte van overlijden zijner eerste vrouw. Deze stukken werden ter spoedige behan deling gezonden aan het Parket va?t den Procureur der Republiek. Sedert deze spoedbestelling zijn zeven maanden verloopen en de beer D. .vernam «r absoluut niets van. Dezer dagen is hij naar aanleiding van de herziening der kiezerslijsten naar de Maine van zijn Arrondissement gegaan. „Ik jnag toch wel kiezen V' vraagt hoi den ambtenaar. „Zonder twijfel moogt u dat," wordt hem geantwoord. „U geniet van uw volle burger- Rjke en politieke rechten en zijt daarom op de .kiezerslijsten ingeschreven." „Welnu, laat me dan ook een huwelijk duiten." Onmogelijk, mijn beate meneer; overle denen kunnen immers niet meer trouwen." En zoo gebeurt het, dat in Frankrijk een dood-levende uit Batignolies niet in het huwelijk mag worden verbonden, ofschoon in leven: en zijn kiezersplicht mag ver frollen, ofschoon dood. PASCHEN. Paecheni Paschenl Voorjaarsbode, Levenbrenger, mild en blij, Somerwereld wordt weer vrij 1 Bloemen bloeien, Kind'ren stoeien; Heel natuur zich tot ons spoedt Met haar blijden welkomstgroet. Sluimrend leven komt weer boven, 't Licht verdrijft den duist'ien nacht, 'i Leven® zon herkrijgt haar macht. d'Aard, ontslapen, Blijkt herschapen; Liefde en lioht gaan hand in hand. Schoon m heerlijk door het land. .'t Leven, dat in kluisters zuchtte, Komt bevrijd er weder uit; Blad en bloent, als jonge spruit Weer hergeven Aan het leven, Als het harte, jong en blij, Vroolijk om het feestgetij. Reeds met het krieken van den dag ko men den eersten Paaechmorgen de diensbo den hun meesters gelukwenschen. Zij over handigen daarbij bontgekleurde eieren, on der het uitspreken van de woorden: ,,Chris- tos woskree 1" (Ohristus is opgestaan). Met de wisseling dezer woorden begroeten alle Russen elkaar op straat, en ieder bezoeker spreekt ze uit bij he>t binnentreden eener woning. Ontmoeten twee bekenden elkan der, dan gaan deze woorden vergezeld van den broederkus, die niet alleen vrienden van elkander, maar ook de dienaar van den heer, de geringere van den voorname ont vangen, en welke door niemand geweigerd mag worden. Reeds den avond vóór Paschen ziet men bij de voorname Russen het heilige Paasch- maal gereed staan, nadat dit vooraf door een priester is gewijd Het eigenlijke volks feest heeft eerst den tweeden dag plaats. Reeds een week van te voren is het aller wegen een drukte van belang door de voor bereidingen voor het kerkelijk en wereld- ,Uik feest. J^hooge mate geldt dit voor de heilige stad, het oude Kiew. Men richt op verschillende plaatsen der stad sohommels, caroussels en andere inrichtingen op voor de Paasch-spelen van het volk. Da klokken luiden bijna zonder ophouden dag en nacht. Men voelt, dat men in de heilige stad zich bevindt. Gansohe scharen bedevaartg ingers trekken de straten door en zoeken zich een plaatsje aan bronnen en in kerken, waar zij in stof en zonneschijn op de staenen slapen. Men beschouwt ze als bedelaars en geeft hun gaarne een kleinigheid. Voor een deel zijn zij dan ook werkelijk arm, terwijl daar entegen een ander gedeelte de gelofte heeft afgelegd op dezen pelgrimstocht sleohta van aalmoezen te leven. Zoo komen ze te voet van uit verre streken en rusten ook in Kiew niet, maar trekken met gezwollen voeten, vermoeid en bestoven, van de eene kerk naar de andere, bidden voor elk heilige- beeld, dat zij op him weg tegenkomen, en voeden zich met zwart brood, dat de mon niken hun geven. De eenige weelde, die rij zich veroorloven, het eenige, dat zij naar hun verre haardsteden medenemen, z'jn gewijde kruisen, medailles, hedligebeelden t>n kaarsen, die zij voor de kerken koop en. Minstens eenmaal in zijn leven hoopt elke Rus naar Kiew te gaan om er te kunnen bid den. Ëen bedevaart derwaarts namelijk geeft hem vergeving van zonden. Iemand, die zich verleden jaar met Pa schen te Weemen bevond, schreef: De voornaamste kerkelijke plechtigheid, die door haar hoofsohe praal steeds buiten gewoon de aandacht trekt, de voetwas- sching door den Keizer, blijft achterwege. Daartoe is hij te oud geworden. Toen de Keizerin nog leefde, was die plechtigheid bijzonder mooi en de indruk, dien zij toenmaals op uuj gemaakt heeft, is mij altijd bijgebleven. In de groote ridder zaal waren tribunes gebouwd, van waar de genoodigden de twee met bloemen versierde tafels konden zien, waar voor twaalf oude mannen en vrouwen gedekt was. Deze waren in een pak gestoken, dat aan de dracht der 16de eeuw herinnerde en heel goed paste bij het middeleeuwsch karakter der ceremonie. Nadat zij aan tafel waren gaan zitten, gaf de ceremoniemeester met zijn staf het toeken, waarop de lijfwachten de sabels uit de scheé trokken en het publiek in dood- aohe stilte 'a Keizers komst verbeidde. Hij was in generaals-uniform en omgeven door zijn familie, de Keizerin en haar dames in groot toilet en met de kiroon op het hoofd. Nadat de Keizer had post gevat aan de ta fel der mannen en de Keizerin aan die der vrouwen, werd het eten door hoffoeriers binnengedragen, waarop de Keizer de scho tels vóór iederen grijsaard op tafel zette en met wien hij, zooals de etiquette dit uitdruk kelijk zegt, moet praten en niet maar stil mag toekijken. Nadat de oudjes hun soep op hebben, neemt de Keizer en ook de Keizerin do bor den weg en geeft die aan de foeriers, die, voorafgegaan door een officier van de gar de, weer vier schotels binnenbrengen. Dit herhaalt zich viermaal, zoodat 16 spijzen worden rondgereikt. Natuurlijk is die heele maaltijd slechte een schijmnaaltijd. Het zou anders te lang duren. Al het eten vordt »n een mand gepakt en in het hof rij tuig ge stopt, dat na afloop der plechtigheid den ouden man of vrouw naar hun woning terug, brengt. Intusaohen zijn lakeien bezig om den oud jes schoenen en kousen uit te trekicap er» gaat do hofkapelaan de toepasselijke plaat sen uit het Evangelie voorlezen, terwijl twee andere geestelijken een gouden wasch- kom aanreiken, waarop de Keizer op zijn knieën de voeten van een grijsaard bevoch tigt en afdroogt. Op zijn knieën voortsohm- vende herhaalt hij die handeling tot alle grijsaards hun beurt gekregen hebben. Reeds bij den Keizer maakt die gewilde nederigheid een grooten indruk, maar dit is nog niets in vergelijking met de Keizerin, als men die, in het zwart, maar met - rach- tige parelen en diamanten getooid, zoo over den vloer riet schuiven. Ik herinner me nog duidelijk hoe dit tafereel het publiek aan greep en hoe de dames allen in het voorga schreven zwart stilletje® meebaden zonder een oog van het schouwspel af te wanden. Na afloop der voetwaseohing zag ik den Keizer opstaan en om den van eiken* grijsaard een zakje met 30 zilverlingen han gen, waarop die de zaal verlieten. Het is ditmaal, geloof ik, de eerste keer, dat de plechtigheid niet plaats heeft, oi« door het oontrast tussohen de groote hoof- sche pracht en de nederige handeling steeds diepen indruk maakt. Gebatikte Paasoheierem Het Slavische ras schijnt zeer sterk de behoefte te gevoelen, alle voorwerpen, die het gebruikt, te versieren, en de vtouw heeft aan deze behoefte eeuwenlang toe gegeven, waardoor de versiering steeds meer ontwikkeld is. Toch heeft het moderne leven deze hoerenkunst ook hier op vele plaatsen verdrongen. Een der dingen, waarop de Slavische vrouw van het land, vooral in Galicië en Moravië, haar lust om te versieren botviert, is het Paaschel In die streken is het ge woonte, dat men elkaar P aas oh eieren ca deau geeft, en die zijn dan veelal versierd,- meest met geometrische of plan ten-motie ven, die dikwijls eenigszms doen denken aan die van de borduursels in de streek in zwang, waarbij de teekenares heel vrij is in het kienen van haar dessin, en dikwijls ook haar fantasie vrij spel laat. Merkwaardig is, dat het gevolgde procédé veel overeenkomst heeft met het batikken. Ook h;er wordt was vloeibaar gemaakt en gehouden; door middel van een pijpje wor den strepen en andere teekeningen, die on gekleurd moeten blijven, op het ei gebmoht. Dan wordt 't gekleurd met saffraan, dat met de vingers of met een lapje er op wordt gewreven. Daarna worden de plekken, die geel moeten blijven, met was bedekt. Dan volgen andere kleuren en ten laatste de kleur van het fond. Eindelijk, nadat het goed gedroogd is, wordt het ei zorgvuldig afgeveegd, en de kleurige teekening blijft over. Waar men op letten moet bij het wielrijden in 't voorjaar. 1. Ga niet voor de eerste maal na dé win ter rust rijden zonder uw fiets aan een nauwkeurige inspectie te hebben onder worpen. 2. Rijd zelfs bij mooi, zonnig weer niet te dun gekleed. 3. Ga bij een korte rost niet op den grond ritten, doch leg iets onder u. 4. "Voor een lange rust mijde men de buitenluoht. 5. Drink liever een kop koffie of een warme melk dan bier. 6. Draag als wielrijdster nooit een zwarte voile. Voorjaarszon op een zwarte voile ia een teintvermoordster. 7. Denk er aan, dat het vroeg donker wordtregel hiernaar uw tochten. 8. Neem u in acht, wanneer ge u warm gereden hebt 9. Maak niet dadelijk groote tochten. 10. Lees deze regelen tweemaal en ge draag u er naar; dan blijft ge voor verkoud heid en andere onaangenaamheden gespaard. Een smakelijke, geurige jus bij ooteletten, lap/en of ander vleeech ver krijgt men door te nemen tm gladgestreken eetlepel bloem, die in een kom met twee Eetlepels water wordt aangemaakt. Het vet, waarin het vleesch is gebraden, wordt er af gegoten en terwijl het kookt, wordt de aan gemaakte bloem er zachtjes doorheen ge roerd totdat alles flink dik is. Dan worden er +wee eetlepels azijn doorgproerd en go hebt een pikante saus, die er wezen mag*

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1910 | | pagina 24