RECEPT.
STERK GEHEUGEN.
Als een bijzonderheid omtrent het enor
me geheugen van Hugo de Grooc vinden
wij vermeld, dat onze beroemde landge
noot eens, op bevel der Staten van Holland
eenïge krijgsbenden monsterende, niet al
leen terstond daarna al de krijgsknechten,
die hij nooit te voren gezien had, van aan
zien kende, maar hen ook zonder haperen
allen bij name noemde.
Een ander niet minder opmerkelijk staai-
tje is het volgende:
Toen De Groot in 1645 op zijn reis uit
Frankrijk naar Zweden door Holland te
Amsterdam kwam, om zich van daar naar
Hamburg te begeven, werd hem op den
morgen van zijn vertrek door de Amsteiv
damsche burgemeesteren statelijk uitge
leide gedaan, gaande tussehen hen van den
Dam te voet langs het Water naar de
Nieuwe Stads-Herberg aan het IJ. Terwijl
zj hier een pooze bij hem vertoefden, om
dat zijn rijtuig nog niet was aangekomen,
merkte Huig de Groot iets op omtrent het
opschrift van een uithangbord, dat hij op
het Water gezien bad en dat bijzonder zijn
oplettendheid getrokken had. Een van het
achtbaar gezelschap der Vroede Vaderen
betuigde hierop zijn verwondering en wel
voornamelijk over het feit, dal De Groot,
schoon onder ,de wandeling in aanhoudend
en ernstig gesprek gewikkeld, neg acht ge
slagen had op een uithangbord en onthou
den, wat daarop te lezen stond. De Groot
gaf hierop te kennen, dat er niet één zulk
een bord op den ganschen weg was, dat hij
niet had opgemerkt en waarvan hij het op
schrift niet gelezen had, ja, dat hij ze zelfs
.alle achter elkaar zou kunnen opnoemen!
Dit scheen nauwelijks geloofbaar; men
verzocht hem daarvan eenig nader bewijs
te geven. Hij beschreef ze daarop alle, met
bijvoeging van hetgeen er op te lezen
stond, doch in een omgekeerde volgorde,
y.oodat hij eerst d&t opschrift noemde, het
welk hij het laatst gezien had, enz., opdat
jhet vroede college, langs denzelfden weg
•terugkeerende, zich des te gemakkelijker
tou kunnen overtuigen, dat hij niet gemist
had
En inderdaad bevond men, dat geen ver
gissing in de opgave van De Groot was
\Hgeslopen.
Een zekere Franschman, La Motte gp-
heeten en schrijver van verscheidene too-
neeLstukken, muntte ook door een wonder
baar geheugen uit. Een jong dichter las
hem eens een pas door den jongeling ver
vaardigde tragedie voor. La Motte hoorde
liet geheele.stuk met een zichtbaar genos-
gen, verzekerde den auteur, dat het uit
muntend was en hij er voor in stond, dat
het op de planken zeer zou voldoen;
„maar," voegde hij er bij, ,,gij hebt u aan
een kleine letterdieverij schuldig ge
maakt. Ten bewijze daarvan zal ik liet twee
de tooneel van het vierde bedrijf van uw
treurspel geheel voor u opzeggen."
De jeugdige poëet verzekerde den heer
La Motte, dat bij het mis had, wijl er geen
enkele uit een ander werk ontleende regel
in het geheele treurspel voorkwam.
La Motte hervatte: „Ik heb niets ge
zegd dan hetgeen ik kan bewijzen."
En hierop herhaalde bij het geheele too
neel met precies dezelfde woorden en met
zooveel vuur en enthusiasme, alsof hij het
*elf gemaakt had.
Daar er nog een aantal andere personen
bij dit onderhoud tegenwoordig waren,
voelde de jonge dichter zich geheel ver
slagen en verlegen: hij wist ni£t meer hoe
hij het had
Toen La Motte zich eenigen tijd met de
verwondering der gasten vermaakt had,
loste hij het raadsel op; zich tot den jon
gen dichter wendende, zeide hij: ,,Het too
neel, dat ik heb opgezegd, is zoo zeker uw
eigen werk als het overige van het treur
spel, maar het kwam mij zoo schoon en
treffend voor, d L ik niet kon nalaten het
onder uw voorlezen van buiten te leerea»."
Doch voor dezen La Mottedeed in gee-
nen deele onder een jong Corsicaan, van
.wien de schrijver Muretus verhaalt:
Deze Corsicaan had op zich genomen eens
in tegenwoordigheid van een aantal perso
nen een proeve van zijn talent te geven.
Toen men op bepaalden tijd bijeengekomen
was, begon Muretus Grieksche, Latijnsche,
vreemde, zelfs van beteekenL geheel ont-
bloote woorden op te geven en wel in zoo
grooten getale, dat hijzelf moe werd van het
sprekende klerk, die de woorden opving,
insgelijks moo van het schrijvenzij, die
aanwezig waren, werden moe van het hoo-
ren. Ofschoon de Corsicaan steeds nog meer
woorden verlangde, vond men toch ten
laatste goed het er Dij te latea, waarop die
wonderman alle woorden van het eerste tot
het laatsteJ toen van het laatste tot het
eerste, daarna, het eerste, derde, vijfde en
zoo vervolgens inéén woord, in welke orde
men wilde, tot verbazing van allen, zonder
haperen, teruggaf.
De beroemde Eng'elsche wiskunstenaar
Johan Wallis had een zoo verbazend sterk
geheugen, dat hij in donker uit een getal
van 53 cijfers den vierkantswortel kon trek
ken.
De boodschappenjongen ais
kamermeisje.
De werkzaamheid van de Londensche bood
schappenjongens strekt zich op allerlei ge
bied uit. Zij brengen brieven en bestellingen
niet alleen door geheel Londen, maar ver
trekken, onvoorbereid en zooals ze zijn, op
een reisje naar Chicago, om daar een brief
te overhandigen. Zij brengen schooljongens
en -meisjes door drukke straten naar scho
len, wachten bij de uitgangen van schouw
burgen urenlang op hun meesteressen, maar
tot één beroep waren zij tot nog toe niet ge
promoveerd, en wel tot <ïat van kamermeis
je In een bestelhuis van boodschappenjon
gens te Londen kwam kort geleden een heer
binnenstormen, die zeer opgewonden vroeg:
,,Kunt ge mij terstond een jongen sturen,
die een damesjapon dichtmaken kan?" Met
wanhoop in het hart wachtte de maJi op
het antwoord, waarvan hij reeds voor zeker
verwachtte, dat het ontkennend zou luiden.
Des te grooter was dus zijn blijde ver
rassing, toen de dief van het kantoor kalm
antwoordde: „Zeker, mijnheer. Uw adres?"
Dit werd gegeven.
De heer vertelde later, dat hij in den
meest fatalen toestand verkeerd had; het
dienstmeisje was plotseling ziek geworden,
de keukenmeid bad haar uitgaansdag, hij
zelf had een wonde aan den vinger, die hem
belette de japon van zijn vrouw dicht te
haken. De jongen schijnt zijn taak goed vol
bracht te hebbenvolgens he-t getuigenis
van de dame was hij zoo vlug en had zulke
fijne vingers als een meisje. Binnen een
minuut had hij zorgvuldig haken en oogen
dichtgemaakt en het toilet was in de beste
orde. De dame droeg hem vervolgens op
eenige zaken uit haar kast te krijgen en
op te vouwen voor de reis. Ook van deze
opdracht kweet hij zich wonderbaar. Daar
bij kostte de heele geschiedenis slechts één
kwartje.
Komkommersoep.
Men sohilt drie groote komkommers,
snijdt ze in vieren en verwijdert het zaad.
Nu 6mjdt men ze in kleinere stukken, die
men gaar kookt in water met een weinig
zout. "Vervolgens laat men ze op een vergiet
goed uitdruipen en zet ze dan een halfuur
te stoven met een lepel boter, wat peper,
zout en een half theelepeltje suiker. Nu
roert men twee lepels boter met een groo
ten lepel bloem op het vuur door elkaar,
voegt er langzaam anderhalven liter kippe-
of kalfsbouillon bij en een hal ven liter melk.
Al roerende, laat men het even .doorkoken,
doet er de komkommers bij, en laat allés
te zamen nog 20 minuten koken, waarna
men de massa door een zeef giet. Men klopt
twee eierdooiers met twee theekopjes room,
voegt ze bij de soep en verwarmt die voor
zichtig totdat ze gebonden is. Men presen
teert ex croütons bij.
De inmaak in bussen.
Men heeft twee soorten van bussen, welke
het meest gebruikt worden: de knipbus en-
do olifantsbus; de eerste wordt gesloten met
een caoutchouering en 4 of 5 veeren of knip.J
pen, welke door een „bijpassende tang"'
worden bevestigdde laatste sluit men met
een ring en één veer. De bussen worden vóór!
het gebruik uitgekookt, evenzoo de deksdaj
en ringen. Daar de bussen gevernist moe
ten zdjn, en soda het vernis aantast,
men nooit voor het reinigen of uitkokenl
sodawater gebruiken.
Zijn de groenten behoorlijk &choonge-j
maakt, dan laat men ze gedurende!
eenige minuten koken, om ze te doen slii*
ken, en tevens de bederflciemen, zoo dew'
aanwezig mochten zijn, te vernietigen. Dffel
voorkoken duurt bij alle groenten niet even,
Lang: harde, als worteltjes, sla- en snijboe-'
nen, enz., moeten 10 minuten koken, zachte,
dus bladgroenten, slechts 5 minuten. Trucli-
ten doet men rauw in de bus, welke dan met
koud, gekookt water wordt bijgevuld. Bit
bijvullen geschiedt- tot 1A c.M onder den
rand, zoodat de inhoud door het water is
bedekt. Caoutchouering en deksel worden
daarna opgelegd; en de bus wordt met vee*
of knippen gesloten. Het eigenlijke koken
of nakoken duurt 1 uur, 1} of II uur, naar
gelang de bussen I L., 1 L. of li L. inhoud
hebben. Zijn de bussen na het koken afge
koeld, dan lette men er op of bodem en dek
sel hol staan. Is dit het geval, dan is de
inhoud goed gekookt; bij bollen stand is de
inmaak mislukt en zal de boel bederven.
Kul van oude kranten.
Behalve alle nieuwe en goede dingen, die
onze kranten ons dagelijks brengen, kunnen
zij, nadat zdj uitgelezen zijn, ons nog ver
schillende diensten bewijzen.
Algemeen bekend zal het wel zijn, hoe
practisch het gebruik is van kranten, om er
winterkleeren in weg to bergen, oindat mot-1
ten een bepaalden afkeer hebben van be
drukt papier. Ook zijn zij uitstekend onder
tapijten of matten; maar de beste eigen
schap van krantenpapier is de lucht te kun-,
nen afsluiten. IJs, bedekt met kranten, zoo
dat er geen lucht in kan dringen, zal lan
ger bewaard blijven dan op elke andere ma
nier.
Een karaf met ijswa^r in kranten gewik
keld, zoodat alle lucht buitengesloten is,
houdt zich den geheel en nacht goed in een
warme kamer. Een ander gebruik, dat men
van zijn oude kranten kan maken, is daar-
mede de reten of spleten in houtwerk, voor
al vlooren, te vullen. Hiertoe snijdt men het
papier in reepen, en laat het dan in kokend
water weeken, waarbij men stukken aluin
(geen poeder) voegt; alles wordt gekookt tot
een zachte massa en dan met meel aange
lengd, zoodat het de dikte van stijfsel ver
krijgt. Men drukt het mehgsel dan in de
spleten door middel van een mes en wrijft
het glad. Als het mengsel geheel gedroogd
is, kan met het afwrijven en het is zoo ef
fen, dat men het evengoed beschilderen kanf
of het hout ware.
Wat vorstelijke bezoeken kosten.
Nu de vorstelijke bezoeken aan de orde
van den dag zijn, is het niet onaardig iets
te vernemen over de kosten, die daaxaaa
verbonden zijn.
Het Engelsche Lagerhuis heeft een over
zicht ontvangen van de sommen, welke voor
vorstelijke visites en contra-visites van de
civiele lijst van den Koning op de uitgaven
der schatkist moeten worden overgebracht.
Uit deze opgave blijkt, dat het bezoek van
koning Eduard en koningin Alexandra aan'
Scandinavië ruim 73,000 shilling, dat van
den prins van Wales aan Canada ruim
40,000 sh., het bezoek van den Franscheu
president aan Engeland ruim 90,000 «h_
aan de schatkist gekost heeft. Het duurste
bezoek was echter dat van den koning en
de koningin van Zweden aan Engeland: de
kosten hiervoor bedroegen 153,620 Bh. 1)
1) Een shilling is 60 cente Ned^ ongeveer.
