No. 15147.
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag* 10 Juli.
Anno lOOS».
PERSOVERZICHT.
yEHOlEiEÜ.
keltje ook door ons is vermeld. Het blad
regt hiervan i
Dr. Kuyper houdt dus de eer aan rich.
Het is een fcrotech gebaar, dit kleine ma
nifest, maar men merkt ook den bitteren
glimlach. Vrienden, mannen-broeders, gij
solt geen last meer van mil hebben En
hoe men denke over de verhoudingen in
de „coalitie-partijen", wat er ook in den
boezem der anti-revolutionnaire decer da
gen moge gebeurd rijn, men kan toch do ge
dachte niet van rich zetten, dat nog ande
ren dan de partijen ter linkerzijde dr. Kuy-
pera weder-optreden, elk weder<rprijzen
van dezen zeer machtige, uiterst onge-
wensciht moesten vinden. Dat bleek zonne
klaar, wat de Roomsoken betreft, onmid
dellijk na de verkiezingen, en wat de an
dere partijen en groepen aangaat laten
wij, om billijk te zijn, 't er voor houden,
dat de opzienbarende, voor den betrok
kene compromittante zaak, hun op dit
oogenblik niet ongelegon komt. Geen en
kele uiting in de gezaghebbende organen
van rechts, de vorige week vernomen, kan
ons doen gelooven, dat dit vrijwillig terug
treden van den invloedrijken man anders
ontvangen zal worden dan met een zucht
van verlichting.
Toen dr. Kuyper kort vóór de beslissing
in Juni te Dordrecht was opgetreden met
een verkiezingsrede, bespotte een tegen
stander den innigen eettoied, de haast ko
ninklijke huldebowijzen, waarmede de lei
der daar ontvangen werd door zijn getrou
wen; en Kuypers volgelingen wezen dion
spot geërgerd terug, immers: den Koning
wat den Koning toekomt 1-En de ,,H o 1-
landsche Revue" bracht een prent
van Hahn: bovenaan de Ohristus, tentoon
gesteld door Pilatus; onderaan, als tegen
stelling, de Ohristen Kuyper te Dordt
zichzelf verheffend. Het was alsof deze
satire wel het hoogtepunt van dr. Kuypers
buitengemeens staat smenrioopbaan in
hoeld moest brengen
En nu, weinige weken later, deze retraite
met stille trom.
Sio transit I
„Het Huisgezin" schrijftt
Dr. Kuyper heeft, bij mond o van „De
S t a nd a a r d", een reconstructie van het
ministerie-Heemskerk afgelast
Die verklaring komt acht dagen te Laat.
Ze had moeten zijn afgelegd onmiddellijk
nadat, daaga na de herstemmingen, de
„Stichtsohe Courant" een weder-
optreden van dr. Kuyper als uitvloeisol
der stembusuitspraak proclameerde.
Hoe dit zij, wo weten nu, dat „De
Standaard" en dr. Kuyper de anti-
revolutionnaire ijveraars tot ingetogenheid
vermanen en de samenstelling van het
ministerie-Heemskerk ongewijzigd aan
vaarden.
We zdjn dus, naar we mogen verwachten,
van het gezeur, dat het Kabinet toch eigen-
Lijk geen echt christelijk ministerie is, af.
Maar men is nog niet vergeten, dal de
aandrang tot reconstructie, nu uitgeoefend,
eigenlijk door ,,D e Standaard1" zelf
in het leven is geroepen.
Of hoeft niet dit blad na bet optreden
van het ministerie-Heemskerk uit den
treure herhaald, dat de samenstelling van
het kabinet er, gelet op do omstandighe
den, mee door kon, maar dat het, won
rechts bij do stembus van 1909, gerecon
strueord diende te worden?
V.rat wonder dus, dat er geestverwanten
zijn, die, deze uitspraak indachtig, tlxana
de in uitzicht gestelde reconstructie ver
langen.
Dat „De Standaard" bakzeil haalt,
is tactisch verstandig, maar oog tactiacher
ware het geweest indien w van den aan
vang af het ministerie-Heemskerk welwil
lender had de bejegend.
IX5 politieke speurzin, anders bii dat blad
tamelijk sterk ontwikkeld, was het vorig
jaar op een dwaalspoor.
In een driestar over vroegere uit
betaling zegt ,,D e Standaar d" t
Het vraagstuk van de uitbetaling der
s 0 h o 0-1 s u b s i d i e heeft nu kans
op oplossing in den gewonsohton zin, waar
onder te verstaan is, dat deze uitbetaling
niet eerst 14 k 16, ia tot 18 maanden toeve,
maar evenals bij ae gemeenten, vroeger
plaats hebbe.
Bij de gemeenten geschiedt deze uitbeta
ling bij voorschot, en zoo kon het ook bij de
Vrije scholen worden, en dat zonder eenig
risico voor het Rijk.
Reeds wezen wo er meer dan eens op,
hoe dit op uiterst eenvoudige vrijze te vin
den ware, zoo bijv. een honderd schoolbe
sturen zich voor elkander verantwoordelijk
stelden, zoodat, kwamen er wanbotalera, de
risico over de honderd besturen werd omge
slagen.
Dit nu klemt te meer, tx>o men nagaat wat-
de firma Van Eijk, te Amsterdam, op dit
stuk reeds tot stond braoht.
Deze firma heeft reeds ver over de drie
millioen aan voorschot aan schoolbesturen
afbetaald, en haar ondervinding over al
deze jaren is geweest, dat &n de aflossing
ën de rentebetaling steeds vast en geregeld
en zonder eenig nadcelig saldo op te leve
ren heeft plaats gehad. Bij al onze bestu
ren is gelijke ervaring opgedaan. De soli
diteit van deze onderneming is dan ook op
overtuigende wijze gebleken. Van achter
stand in afbetaling is geen sprake geweest.
En do voor dit doel uitgogoven obligation
zijn gebleken volkomen prijswaardig te zijn.
Wel hebben enkelen gemeend bij beredde
ring van een boedel, waarin zulke obliga
tion gevonden werden, deze te drukken,
door ze slechts voor 80 pCt in rekening to
brengon, maar dit geschiedde dan door no
tarissen, die niet op <fe hoogte waren.
Wie dit wel is, neemt zulke stukken voor
de volle 100 pCt. over, en weet vooruit, dat
hij geen rouwkoop zal hebben.
Maar juist deze ervaring kan or dc Re
geering dan ook toe leiden, om eveneens
den weg van voorschot in to slaan. Vooral
zoo zo daarbij gedekt wordt door een groep
van besturen, die onderling do verantwoor
delijkheid voor elkanders risico aanvaarden
„Hel Huisgezin" schrijft:
Men herinnert zich, dab minister Pier-
son indertijd een voorstel tot t a r i f e-
verhooging lieoft ingediend.
Een bescheiden verhooging, die de schat
kist, naar raming, con achttien ton mecT
zou opbrengen.
Men herinnert zich ook het rumoer, dat
uit den vrijhandelaarahoak opsteeg. Do aan
voerder, professor d'Auluis, vond, dat
Pieraon ongeveer een verrader van do goo-
de zaak en hot vaderland was.
Pierson heeft het ontwerpjo stilletjes la
ten liggen.
En de liberalen zijn blijven boworen en
zweren, dat tariefsverhooging de doodsteek
zou zijn voor ons land.
In den laatsten tijd heeft vooral de vrij-
züini g-de mocratisch 0 sl&ath u i shou dkunxfi go
Schilthuis in kranten- en tijdschriftartike
len zich in dealen zin krachtig geweerd.
Thans komt mr. J. 15. Kan, oen liberaal
financier van gezag, in „De Gids" met
den voorslag: latenwe het met de proteo-
Dr. Bruinama sohrijft m „V o x Medi-
0 0 r u in" over vrije artsenkeus
foor dienstboden:
Art. 1608ij van het Arbeidscontract zegt
O. in.
De werkgever is verplicht in geval van
ziekte of ongeval van eenea bij hem in-
wonenden arbeider... voor diens o e h o o r-
1 ij k e verpleging en geneeskundige be
handeling zorg te dragen, voor zoo
ver daarin niet uit anderen
hoefde i6 voorzien.
Deze bepaling en vooral de laatste door
mij onderstreepte zinsnede heeft reeds aan
leiding gegeven tot menige besipreking,
doch is m. i. nog nimmer nauwkeurig toe
gel: ebt.
Vooreerst dient de vraag overwogen of
„behoorlijke" alleen op verpleging slaat
of ook op „geneeskundige behandeling"
Waarschijnlijk is alleen aan het eerste ge
dacht; doch dan dient te worden aangeno
men. dat een aroeide-r (dienstbode) met
iedere geneeskundige behandeling genoe
gen moet nemen.
Niet in Nederland bevoegde personen
rijn natuurlijk buitengesloten, al zijn
daaronder ook, die zicih met geneeskundige
behandeling afgevenmaar onder de art
sen rijn or ook, met wier wijze van prak
tiseer en velen niet zijn ingenomen of op
wier personen eu handelingen met of
zonder grond misschien, maar toch gelden
de in de oogen van sommige lijders
aanmerkingen zijn te maken.: moet een ar
beider ("dienstbode) dan toch met genees
kundige behandeling van dozen tevreden
crijn
Verschil in godsdienst of politiek, die
ook dikwijls de meer of mindere ingeno
menheid met een geneesheer bepalen,
voorshands ter zijde latende, komt hierbij
toch zeker in aanmerking een moreel laag
staand karakter van den arts, diens mis
bruik maken van alcoholische dranken,
morfinisme of iets dergelijks ook onder
do arbeiders (dienstboden) zijn er, wien
bet niet alleen tegen de borst stuit, derge
lijke personen aan hun ziekbed te zien of
wier vertrouwen er door gesoliokt en daar
mede allicht de genezing vertraagd wordt..
Hot is bekend, dat geneeaheeren met
zulke minder nette eigenschappen zioh
toch somwijlen verheugen in zekere repu
tatie van kennis en bekwaamheid, moeten
nu de arbeiders (dienstboden), die niet
van hen gediend wensehen te zijn, met hun
behandeling genoegen nemen?
Doch veel ernstiger nog is het volgende.
Sommige artsen hebben een bijzondere
Voorkeur voor een bepaalde behandeling
hunner zieken, bijv. door koudwaterkuren,
Hoor physisebe of eleotrische therapie e. a.
en onder de leeken zijn er, die hoogo inge
nomenheid hebben over zulk een bijzondere
beliandelïng. moet nu ook de arbeider
(dirrstbode) deze zich laten welgevallen?
Vooral in één richting kunnen conflicten
Sliet vermeden worden; in sommige kringen
rij ft ware dwepers met homoeooathie, ter-
Wijl anderen absoluut niets willen weten
Van zulk een behandeling. Moet de dienst
bode, toevallig wonende In het gezin van
zulke hartstochtelijke voorstanders, rich
'd alar aan dan toch onderwerpen? Zoovele
vragen, zoovele moeilijkheden.
De door mij in de bovenaangehaalde zin
snede onderstreepte bewoordingen bieden
6og meerdere aan
Wat wordt verstaan onder de restrictie:
Voor zooverre niet uit andere hoofde is voor
den in geneeskundige behandeling?
Wat een feest bij den leerlooier Fransen I
Het eerate kind zou gedoopt worden: een
Jongen.
In de vroegte was dc baas 'e Zondags op-
gestlvon en naar „De witte Duif" geloop en,
een eind buiten het stadje. Daar had oom
Jan se, die van buiten kwam en rich thans
als peetoom verdienstelijk kou maken,
*s nachts geslapen.
Et had een hartelijke bogroeting plaats
fcUBSohen oom en neef. Neef nam oom mee
ttaar huis, waar de dikke oom met het aar
dige vrouwtje van zijn vriend en rijn
schreeuwend petekind kennis maakte.
's Middags had de plechtige gebeurtenis
plaats, en toen kwam tante Jetje in actie,
'de petemoei, die met haar man, den krui
denier Willem8, verschenen was.
Todereen kon het tante aanzien, hoe zwaai
het haar viel gedurende de plechtigheid te
«vijgen: liefst had zijzelf dc redevoering
gehouden, die dan stellig oen beetje heel
uitgevallen zou zijn. Maar op den te
rugweg haalde tante Jetje haar schade in
en vertelde haar buurman, oom Janae, boo
Verliezend veel nieuws, dat het bem ging
'duizelen.
Na volgde de maaltijd. Dc gelukkige va
der had in de mooie kamer een feestdisch
laten aanrichten. Allerlei heerlijkheden
lachten den gasten tegen, en weldra was
ledoT aan het smullen. Ook met den wijn
(ködcrs een zeldzame gast in het huis van
den spa ar 7. amen man was men niet 7.uinig
en tl af was een ware troost voor oom Janee.
Dadelijk, toen men aan tafel plaats nam,
Kad hij tot rijn grooten schrik bemerkt, dat
in en hem naast tante .Tetjo had gezet.
Deze begon ook reeds voor de soep haar
arbeid; haar sterk ontwikkelde Onderkaak
was voortdurend in beweging op dezelfde
J&ijze als een tennisracket, en alles, wat
In een wet kan men moeilijk aannemen,
dat iets anders sou bedoeld rijn dan een
wettelijke, althans een nauwkeurig omschre
ven voorziening, zooals bijv. bij ae militai
ren, waar geheel het huisgezin, de dienst
boden inoluis, vrije behandeling genieten
door officieren van gezondheid of ook bdj
sommige groote Maatschappijen, bij de
spoorwegen zpowel als bij takken van han
del en nijverheid, die voor geheel het per
soneel met arbeiders en dienstboden in hun
dienst, één of meer artsen met de genees
kundige hulp hebben belast.
Dooh de groote vTaag is Behooren ook
riekenfondsen daaronder en welke?
Vele, in de groote steden de meeste,
dienstboden rijn leden van ziekenfondsen;
mag nu de werkgever aannemen, dafc uit
anderen hoofde" In geneeskundige hulp is
voorzien en hij derhalve van de zorg daar
voor is ontlast?
Het I9 niet te denken, dat zulk een wets-
duiding de juiste wezen nou, de dienstbode
zal toch ieder oogenblik haar lidmaatschap
kunnen doen eindigen en de geneeskundige
hulp zou achterwege blijven. Alleen wan
neer de werkgever, met goedvinden van
rijn orbeideT (dienstbode);, de verplichte
premiestorting voor het fonds overnam,
kan geacht worden door hem „uit anderen
hoofde" in de noodige hulp te zijn voor
zien.
Wanneer echter, en nu rich speciale
verzekeringsmaatschappijen hebben ge
vormd met het oog de risico over te nemen,
is dit punt van bijzonder gewicht wan
neer echter de werkgever voor rijn arbeider
(dienstbode) niet in het fonds zijner eigen
keuze een premie stort, maar in een ander
fonds, bij deze of gene Maatsohappij, mag
dan worden aangenomen, dat hij aan zijn
verplichtingen heeft voldaan, zonder de
reohten van rijn arbeider (dienstbode) te
schenden Het is toch mogelijk, vaak waar
schijnlijk, dat de dienstbode thans iri fc meer
zijn (haar) gewonen dokter krijgt-, maar
iemand anders van een fonds, of door den
Maatschappij hem (haar) toegezonden.
Nu kunnen zioh juist dezelfde moeilijk
heden voordoen als die wij hierboven be
spraken, wanneer de werkgever zonder
ruggespraak met rijn arbeider (dienstbode)
den arts aanwijst.
De gevallen kunnen zioh meer voordoen
dan allicht verondersteld wordt, men den
ke bijv aan de plaatsen, waar verschillen
de dokters elk een ziekenfonds hebben en
de familie een anderen huisarts heeft dan
het fonds, waarbij de dienstbode ingeschre
ven is.
Do zaak schijnt dus niet anders te rege
len dan dat een werkgever de premie van
het lidmaatschap overneemt van het fonds,
waarbij rijn arbeider (dienstbode) is aange
sloten, tenzij bij onderling goedvinden an
ders wordt bepaald, of dat, wanneer deze
nog geen lid was van een fonds, bij onder
ling overleg de arbeider (dienstbode) worde
ingeschreven bij een fonds zijnor (haver)
keuze op kosten van zijn (haar) werkgever.
Is er ter plaatse in het geheel geen zieken
fonds of een, waarvan werkgover of dienst
bode of beiden niet gediend willen zijn,
en zoo kunnen er ongetwijfeld rijn d'an
schiet or niets anders over dan dat bij het
aangaan van de dienstovereenkomst wordt
bepaald, door wolken arts de dienstbode
eventueel bij ziekte zal worden bchandold
„Het Nieuws van den Dag"
apreekt in een artikel over dr. Kuyper ook
over do driestar in ,,D e Standaard"
aangaande d r. Kuypers aiet-o p-
treden als minister, welk axti-
haar man die men heel gemakkelijk voor
doofstom zou kunnen verslijten niet zei-
de, vertelde tante Jetje nog bovendien.
Verder zaten nog aan tafel: de gastheer,
zijn broeder met vrouw, de huisbaas, de
meesterknecht Spijkers mot zijn wederhelft,
twee kegel vriend en en zijn uitstekende
knecht Trouw.
Men at en dronk met groot genoegen
oom Janse, dio een speech hield, werd zeer
gecomplimenteerd door tante Jetje, die hem
ook vroeg waarom hij niet getrouwd was.
Oom, die over dit punt zooals trouwens
de meeste vrijgezellen een dik boek had
kunnen schrijven, antwoordde alleen: „Ach,
dat. rijn oude geschiedenissenEen, die ik
bijna genomen had, liep altijd met scheu
ren in de kleeren, en haar schoenen vooral
schrikten me erg af. De andere had een
neus, daar ik maar niet overheen kon ko
men, hoe goed de partij overigens ook was.
Dan nog een, die ik opeens zag, terwijl zij
in een kwade bui was. neen maar, zoo'n ge
zicht als zij toen hadIk zal het nooit ver
geten. Uit vreugde, dat hij aan dit gevaar
ontsnapt was, dronk oom een paar glazen
wijn achter elkaar uit
In de ziel van tante hadden deze woorden
eohter talrijke gedachten opgewekt, en on
vermoeid vertelde zij nu van menschen, die
niemand belang inboezemden. De mannen
en vooral oom J an se traohtten onderwijl de
verveling te verdrijven door steeds meer
wijn naar binnen te slaan.
Middernacht naderde reeds. Voor de deur
stond reeds lang het rijtuig te wachten, dat
oom naar „De wit*- Duif" zou terugbren
gen. Maar de opgewonden jonge vader
wilde nog van geen soheiding weten en
liet aan den koetsier, tegelijkertijd eigenaar
van den wagen, een flesch wijn buiten bren
gen. Oom had reeds hetzelfde gedaan en
zoo kwam het, dat de koeteler insluimer
de. Telkens als hij voor een oogenblik ont
waakte, greep hij naar een van de beide
fleesohen.
Eindelijk scheen tante Jetjes tong toch
moe te worden, de huisbaas en zijn vrouw
waren reeds vertrokken; de beide kegel-
vrionden mompelden alleen nog een beetje
in dronkemanstaal en Trouw sliep kalmpjes
in de keuken.
Togen twee uren dacht men ten slotte
eens aan opstappen. Oom Janse verhief zich
van zijn stoel, dooh ging dadelijk daarop
weer ritten. Hij liep toch al een beetje on-
7«oker, en de groote hoeveelheid wijn, ver-
eenigd met de spraakzaamheid zijner buur
vrouw, hadden hom geheel van streek ge
bracht.
Zijn neef, op wiens aan matigheid go-
wend denkorgaan hot druivensap bijzonder
sterk had ingewerkt, had tooh nog zooveel
bezinning, dat hij tegen zichzelf zeide, den
ouden man niet alleen te kunnen laten rij
den. Hij bood 'bis aan hem naar „De witte
Duif" te begeleiden.
Heb geheele gezelschap vertrok; men om
armde elkaar verscheidene keeren en na
dat natuurlijk alleen door de duisternis
op straat een paar maal de verkeerde
personen waren aangepakt om in het rijtuig
te hijschen, zaten eindelijk de gelukkige va
der en oom Janse samen er in
Een uur te voren was een vriend van don
koetsier voorbijgekomen. „Je zit daar zoo
op een droogje 1" had deze medelijdend uit
geroepen, en onmiddellijk had! hij een volle
flesch voor den koetsier uit een naburige
herberg gehaald.
De koetsier, voor geen klein geruchtje
vervaard, had in rijn bescheidenheid na
tuurlijk niet willen weigeren en had ook
deze fle6oh geledigd.
Bij het instappen der feestgangers was
hij plotseling ontwaakt en de zweep niet
meer vast kunnende houden, had hij enkel
een rwak „hoep" laten hooren en toen ra
telde het rijtuig door de leege straten.
Toen de gasten zioh in alle richtingen
hadden verspreid, kwam over Trouw, die
in het huis woonde, een gevoel van verant
woordelijkheid. Hij dronk een paar koppen
koffie, rookte er een pijpje bij, om zioh
wakker te houden, tot de hoer des huizes
zou zijn teruggekeerd.
Het was nu twee uur. Met de regelma
tigheid van oen slinger liep het door den
slaap gekwelde factotum op en neor.
Het werd drie uren, halfvier, maar de
baas kwam niet terug. Toen zette de flinke
wachter dijn hoed op, nam een stevigen
stok mee, sloot het huis en wandelde door
de doodstille straat naar koetsier Morkel.
Op zijn bellen en kloppen verscheen juf
frouw Morkel met een nachtmutsje op aan
het venstor. „Ja", antwoordde ze op Trouws
vraag, „mijn man is thuis; wat wil je van
hom?"
„Heeft hij de heeron Fransen en Janse
naar „De witte Duif" gebracht?"
Dat kon de vrouw niet met zekerheid
«eggen en dus trad Trouw het huis binnen
en ging naar het bed van den koetsier.
Met zeer veel moeite werd deze wakker
gemaakt, hij stamelde iets van „De witte
Duif", van het kanaal en van water en
verzonk dadelijk daarop weer in diepe rust.
Nu vernam Trouw van de vrouw, dat rij-
zelve het paard had uitgespannen, den wa
gen in de remise had gebracht en haar man
in bed. Trouw rikte van angst, want Langs
den weg naar „Dc witte Duif" bevond zich
een diep kanaal. Na nog een vergeefsche
poging in het werk te hebben gesteld om
den koetsier wakker te maken, ijlde de
wakkere man naar „De witte Duif'. Hier
wist men niets van den gast en due keerde
Trouw, vergezeld van een kellner, terug,
naar de stad. Met een paar nachtwakers,
die zij ontmoetten, gingen «e nu in het ka
naal dreggen. Zeker was het paard in het
kanaal geraakt, de twee mannen waren uit
gestapt en... het was vreeselljk om aan het
slot te denken.
Daarop zou volgons hun gedaohtengang
het paard met den wagen en den dronken
koeteler naar huis rijn teruggekeerd.
tionleten eens probeoien. Worden de af
gewerkte fabrikaten met 2$, de balf-fabrika-
ten met 1 percent verhoogd, dau brengt
dat een vijf millioen in de schatkist.
De heer Kan vindt voor deze proefneming
wel wat te zeggen, omdat het, zonder ta-
riefsverbooging, een toer is aan de millioe-
nen te komen. (Nu, gij, liberale verkiezings-
redonaars, die de millioencn maar uit uw
mouw schuddet) I
Een waagstuk vindt mr. Kau de proefne
ming niet, omdat, al worden de zwartgallig-
sto voorspellingen van den meest fanatiekon
i vrijhandcLaar bewaarheid, ernstig nadeel
voor onze economische verhoudingen in
geen geval te duoliton staat
Waar blijven nu dezelfde liboraU- ver-
kiez in gsr eden aars, die van de govolgen van
tariefsverhooging een zoo somber gekleurd
tafereel hebben opgehangen?
Het land niet ten gronde, de welvaart
niet raar do maan en vijf millioen in de
schatkist. Kan bet mooier?
Nationale Vereeniginn legen de Werkloosheid.
Gisteren vergaderden te Utrooht onder
leiding van mr. O. J. baron van Tuyl van
Sorooskerkon de nationale vorccniging te
gen de werkloosheid O. m. was aan do or
de gesteld de vaststelling van statuten en
huishoudelijk reglement.
Bij art. 1 der oonccpt-statuten maakte de
heer Gertz dc opmerking, dat er moest ge
let worden dat de vereoniging niet doet
wnt andere lichamen reeds hebben gedaan.
De Voorzitter antwoordde, dat reeds voor
loopigo besprekingen waren aangevoerd
roet het Oentraal Bureau voor Sociale Ad
viezen, zoodat do gegevens dezer beido li
chamen elkander zouden kunnen aanvullen.
Te dezen opzichte hebben do plannen ech
ter nog geen vasten vorm aangenomen. In
art. 3 werd op voorstel van den heer Gertc
een zoodanige wijziging gebracht, dat do
voorzitter door de alercmeene vergadering
wordt, aangewezen.
Behoudens een kleine redactiewijziging
werden vervolgens allo artikelen van het
concept goedgekeurd.
Op de statuten zal de Koninklijke goed
keuring worden aangevraagd. Eveneens
werd het conoept-huishoudelijk reglement,
bohoudens enkele kleine wijzigingen, goed
gekeurd.
Op voorstel van den heer J. G Kruvs, uit
's-Gravenhage, werd besloton, dat het voor-
loopig bestuur zal blijven fungeeron tot de
eerstvolgende algomeene ledenverg -lering,
alwaar het rijn mandaat ter bc^chikkint» der
leden zal stollon.
Nog werd besloten, dat in het najaar een
bijeenkomst zal gehouden worden, alwaar
de ervaringen in de laatste twee jaren met
don werkloozenstoun en de werkloozenvor-
zckAfing opgedaan, een ondorwerp van be
spreking zullen vormen.
Mot de gebruikelijke plichtplegingen
werd de vergadering gesloten.
B'jitenlandichc arbeiders In Pruisen.
Werden tot dusverre buitenlandsche ar-
beidors in Pruisen bij gebrek aan logimlta-
tiobewijncn het land uitgewezon, door een
ministerieole beschikking hebben de grens-
autoritêiten on politie een nansch rijving
ontvaDgen, dat zij tegenover deze arbeiders
meer toegevendheid zullen toonen. Bij ge
breke van deze bewijzen zullen de buiten
landers eeret worden aangemaand rich hier
van te voorzien, terwijl de politie hen niet
te streng moet beoordoolen om den schijn
te vermijden alsof rij bij binnenlandscho ar
beiders worden Achtergesteld (A. Ot.)
I— II III Z*\SX£VR -i flClflï:- .—TT*
In de stad werd het gerucht van hot on
geluk onderwijl verspreid!. Er ontatond een
oploop en ook de vrouw van koetsier Mor
kel was in doodsangst de straat opgeloo-
pen, om het nieuwste nieuws te hooren.
De mannon, die in het kanaal aan het
dreggen waren, vonden oven wel niets. De
burgemeester stelde voor, het naburige
bosch te laten doorzoeken. Do geheele stad
was in oproer; zoo iets wae nog nooit ge
beurd, dat twee menschem eensklaps op zulk
oen raadselachtige 'ijze verdwenen
Oom en neef waren, toen zij goed cn wel
In het rijtuig caten, spoedig ingeslapen.
Wanneor een van hen voor een oogenblik
ontwaakte, zag hij rondom rich een diepe
duisternis en mompelde: „Nog altijd niet'
aan het eind 1'' Dan sliep hij weor in.
Zoetjes aan drong het toch tot hen door,
dat de weg zeer long duurde, en eindelijk
bemerkten ze, dat de wagen stilstond.
Ten slotte schreeuwde Fransen tegon den
koetaier, maar er kwam geen antwoord. Zij
opendon het portier en zagen niet» dan
duisternis om zich heen. „Wat ia er toch'
gebeurd?" mompelde oom Janse.
Fransen tastte op den bob, vond echter
geen koetsier, en spoedig riep hij ook: „We
rijden zonder paard,"
„Rijden zonder paard?" antwoordde ootü
en kroop er ook udt. Beiden stootten na
tegen een muur aan on dit vreemde gevoel
ontnuchterde hen geheeL
Een der wanden was van hout en hier
tegen klopte ze nu, en toen juffrouw Motf-
kel eindelijk de deur der remise typende,
was het elf uur.
Op hetzelfde oogenblik zochten on ge vee*
zestig mannen in het boach naar 'de verotv
gelukten.
