Ho. ism.
XiBIDSCH DAGBLAD, Zaterdag* 5 Jüai.
Anno 1909,
Gemengd Nieuws.
Verhalen, die flauw doen vallen.
Alle week ab0UDé 8 'n Loif1en
Br wordt aan herinnerd, dat
bij gelegenheid van de doopplechtigheid
van de dochter van Willemijntje en Prina
Willem V, de ouders van onzen eersten
Boning, in de Groote Kerk te 's-Graven-
bage den lOden Deo. 1770, de diaoonie ool-
Jecteerde een' som van 4352.10.
Het Woensdagavond te 8oh e-
yeningcn uitgestelde vuurwerk zal, bij gun
stig weer heden, Zaterdagavond, worden
afgestoken. Tevens is het plan, heden- en
Zondagavond nog eens de fraaie electrisohe
.verlichting te ontsteken van den gevel en
den koe. el van het Kurhaus en van -ie
Kurha us-bar.
Mishandeling en berooving.
A. 15. Sr. te Rotterdam ging gisternacht
met rijn zoon A. B. Jr., in gezelschap van
een derde persoon, die nog onbekend is,
Uit wandelen.
Tusschen 12 en 1 uur keerde de koopman
H. M., te Overschie woonachtig, van Rot
terdam huiswaarts en ontmoette op den
Schieweg bij het Galgenveld dit drietal, j
Onverwacht vielen zij den koopman aan.
,Met ecu hard voorwerp sloeg nïen hem op
het hoofd, zoodat de man een oogenblik
zijn bewustzijn verloor en op den grond
viel en van die gelegenheid maakten de
straatroovers gebruik om hem geheel uit te
schudden. Met het geroofde, een bedrag van
'4 gulden, een zilveren horloge en eenige
snuisterijen, die de koopman in zijn zakken
droeg, verdwenen de daders in de duister-
I nis, den bewusteloos geslagen man aan rijn
i lot overlatende. In den loop van den naoht
is de vader in de Zandstraat en de zoon
j in rijn woning in de Hofstraat aangehouden.
J Zij. werden als twee van de- vermoedelijko
daders, op het politiebureau in de Pau-
wensteeg opgesloten. (N. R. 0.)
Van de Veluwe schrijft men
aan de ,.N. R. 0.": De bijen, die van hier
naar de Betuwe zijn gebracht, hebben tot
heden veel honig verzameld. Eerst waren
het de vrucht-hoornen en thans is het vooral
'de herik die druk bevlogen wordt. "Voor
het oogenblik is het vooruitzicht op oen
goed honingjaar gunstig.
Daartegenover staat dat er op groote
Behaal vergiftiging heeft plaats gehad en
wel door de boullie Bordelaise. Daarmede
rijn om Herveld de kruisbessen bespoten en
alle bijen, die deze bevlogen hebben zijn
Vergiftigd en sterven langzaam weg. Men
schat dat er ruim 150 bijenvolken totaal
Verloren zullen zijn.
Te Wageningen reed giste r-
tniddag de Oosterstoomtram een 2-jarig kind
aan, dat daarbij een ernstige hoofdwonde
Het was een van die heerlijke avonden,
Waarvan Juli er vele te genieten bood. Wij
zaten, in gemakkelijke stoelen en bij het
zachte Licht van een paar Ghineesohe lam
pions, in de warande; een vijftal zieke of
slechts moede zieden, die in het gezonde
en rustgevende buiten herstel waren komen
zoeken. In den tuin toefde nog een laatste
grauwe glans van den verechemerenden
dag, deed de pijlen der witte lelies glinste
ren als stalen schichten, en wegsterven in
den somberen, bosch-onrustigon en drei-
gend-spookachtigen tuin.
Binnen de wingerd-omwonden zuilen van
'de warande echter was het niets dan zacht
heid en vriendelijk-gezind* kalmte.
Wij hadden een poos wie wist hier van
tijd? stil gezeten in de volkomen stilte
om ons heen. De een had geslapen, een
an dor was maar wat gebleven, gedachten-
loos en met de oogen dicht; oen derde wel
licht had zitten staren in den donkerder en
donkerder wordenden tuin, langs den straat
weg, waar nu en dan een late wandelaar
ging, een fiets zijn lichtje verglimmen
deed. En ik had wat zitten peinzen, mijn
gedachten ongebonden rondfladderend als
Vlinders, over de stad, over het groote
leven, waar ik mij binnen enkele dagen
weer in begeven zou, hersteld. Wij alle vijf
waren min of meer herstellenden; en toen
'de rust onzen geest weer voor een uur
ïiieuwe frischheid had gegèven, staken wij
als herstellenden doen wat den draak
toet. ouze ziekte.
,,Ik", zei een jonge vrouw, die voordat
zij hier kwam verpleegster was, „ik was
,'in het begin zóó zwak, dat ik flauw viel
toen ik op een keer bij Gerriteen een kip
hoorde slachten."
„Dat was zeker de wraak van de kip,
'dat jij zooveel menschen naar de andere
Wereld geholpen hadt." De kleine, half-
'toegeknepen oogjes van hem, dien wij den
'schoolmeester noemden, schitterden weer
koel-eynisch als toen de energie, de lust
tot leven nog niet in hem waren gedoofd.
(Achter de groote brilleglazen leken yjj
fwee facetten in de zwarte, plaid-omhulde
figuur.
,,0f de wraak van Anna voor al de kee-
ren, dat zij zich tegen haar zin overeind
had moeten houden", verdedigde Karei
Van Woerden. Wij hadden het al lang ge-
Weten Kareltje, midden uit de cijfers in
eens tusschen levende menschen gekomen,
was gaan houden van het verstandige,
zaehto meisje.
„Bravo, Karei! Bravo 1"
Degoen, die zijn toejuichingen óp d'dze
Spijze bij de mijne voegde, was een klein,
ineengekrompen, zou je zeggen, oudaohtig
toamietje, van wien wij nooit hadden kun-
Jfcen te weten komen, wat hij uitvoerde ia
bekwam, waaraan het een paar uur later
stierf.
Spaarbankboekjes voor pas-
geborenen. In een 30-tal Belgische ste
den ontvangt elk in die gemeenten gebo
ren kind uit de stedelijke gelden, een
spaarbankboekje, met 1 franc inlage, bij
de geboorte ten geschenke, onder bepaling
dat het saldo, voorkomende op dat boekje,
gedurende het leven van den pasgeborene
ten minste 1 franc moet blijven bedragen.
In navolging daarvan heeft ook het
gemoentebestuur te Marseille enkele weken
geleden besloten, dat aan elk kind te Mar
seille, uit Fransohe ouders geboren (tenzij
deze het niet wenschen,) bij de geboorte
aangifte een spaarbankboekje met een in
lage van 1 franc, uit de stedelijke kas ten
geschenke zal worden gegeven, op voor
waarde eveneens dat gedurende het leven
van den jongeborene ten minste één franc
op het bockjo moet blijven staan. De
spaarbankboekjes zullen door het gemeen
tebestuur te Marseille worden genomen bij
de Bijzondere Spaarbank, aldaar, de „Caise
d'Epargne et de Prévoyance des Bouch.es-
du-Rhöne."
Het doel van dezen maatregel is, geleide
lijk alle Fransche inwoners van Marseille
in het bezit van een spaarbankboekje
met ten minste één frano, te brengen.
Te Londen heeft Woensdag
een Duitecher, 0. W. Fernickel, terecht
gestaan, dieuit heimwee eon zeil
jacht had gestolen. Hoewel hij van zeilen
heelemaal geen verstand heeft, stak hij
met het jacht in zee om de reis naar het
Euro-peesche vasteland te ondernemen.
In 't Kanaal dreef hij wanhopig zeeziek
en hulpeloos rond op de golven, en ten
slotte was hij wüt blij, dat hij door een
stoomtrawler werd opgepikt en naar Lon
den teruggebracht.
Hij werd veroordeeld tot drie maanden
gevangenisstraf.
Aardbevingen, Mon seint
uit Lissabon: Bijna dagelijks worden lichte
aardschokken, gepaard gaande met onder-
aardsch gerommel, waargenomen in de om
geving van Ribatejo, Jienige muren en een
huis zijn ingestort.
Te Reggio di Galabria is gisteren een
hevige golvende aardschok gevoeld, die
eenige seconden aanhield.
In een gedeelte van West-
Duitschland hebben Woensdag jl. zware
onweders gewoed, die gepaard gingen met
hagel en zware slagregens. Uit Frïchen
bijv. wordt bericht, dat daar hag?h*eenen
vielen, zoo groot als walnoten en da* dc
velden er gedurende korten tijd een aan
blik boden als midden in den win>er. Tui
de gewone wereld en waarom hij in dit
stille, afgelegen herstellingsoord zijn ten
ten had opgeslagen. Hij was er eer dan een
van ons allen en van weggaan sprak hij
nooit.
Nu kromp hij weer in elkaar, kleintjes
in rijn hoogen stoel, en zat als een sfinx.
Maar toen niemand meer sprak, was hij
bet, die het gesprek weer ophief, na een
poos
„Je spreekt daar van flauw vallen, juf
frouw, en je hebt veel gedaan aan ziekte
kunde, verbandleer en weet ik wat, maar
weet je nu wel ééns was flauw vallen is?"
„Wat het is?" opperde de verpleegster.
„Ja, een verschijnsel, voorkomend bij
fysiek zwakke personen..."
„Sta mij toe, dat ik u oven in de rede
val", zei de schoolmeester. „Dus u denkt,
dab een flauwte voorkomt, wanneei het
lichaam zwakker is dan de geest? Ik voor
mij houd mij meer aan de meening, dat
het verschijnsel een gevolg is van een
geest, die te sterk is voor het liohaam."
Het meisje leek even in^de war gebracht.
Maar de verliefde, boekhouder schaterde
het uit. Allen lachten, alleen zij keek
onthutst.
„Dat ia immers hetzelfde I"
O ja, dat was hetzelfde; het een zwakker
dan het ander is hetzelfde als het ander
sterker dan het een 1
„Weet je wat?" kwam opeens de sfinx
achtige oude heer weer. „Ik ken een aar
dig spelletje; dat moesten we hier nu eens
doen 1"
„Wat ia dat danl"
„Ik heb het eens bijgewoond, 't Is ontzet
tend aardig. Je mag ieder, beurt om beurt,
een verhaal vertegen, boo griezelig moge
lijk, en als één van het gezelschap flauw
valt onder je verhaal, dan heb je het ge
wonnen."
De zuster en Kareltje vonden het engj
zouden nooit meedoen. Maar de oude heer
ging onverstoorbaar voort:
,Wil je juffrouw Anna laten flauw vullen,
dan fantaseer je een vreeselijke snijtafel-
goschiedeni8. Wil je Leo laten flauw val
len, maar dat zou ik je niet aanraden, want
het zal niet makkelijk gaan dan disch
jo maar op van iemand, die vijf en twintig
feuilletons in de week moet schrijven. Wil
je, bijvoorbeeld, hier onzen vriend den
schoolmeester laten flauw vallen, dan maak
je een schrikbarende fantasmagorie van een
(Lucullusmaal. Jij houdt immers zoo van
biefstuk, hè, ouwe jóngen?"
„O, mijnheer, hou op 1
„Zie je wel, hij leit al bijna van z'n stok-
kiel En Van Woerden heb je onder de ta
fel, als... Maar ik zal ook wat voor het
vindingrijk vernuft overlaten 1 Willen we
het doen?"
Het kleine, onbegrijpelijke oude mannetje
was opeens heelemaal in vuur. De school
meester en ik hadden wel plezier in het
nen en boomgaarden werden dan oox groo-
ter.deels vernield.
Een bericht uit Weiden aan de „Köln.
Zeit." meldt, dat door do zware regens de
grond over een groote uitgestrektheid werd
doorweekt en het te velde staande gewas
werd weggespoeld, terwijl door den hevigen
hagel al het groen van 'de boomen werd af
geslagen, zoodat deze wijd en zijd hun
eomertooi hebben verloren.
Kippen en andere vogels werden door
den hagelslag gedood, terwijl een nrtto'gtö
kleinvee ia verdronken.
Bergongeluk. Vier Fian-
sche Alpinisten, Gérard, Bonroux, Toppete
en Ziandró en twee Italianen, vergezeld
van twee gidsen, keerden, naar de „Stam
pa" meldt, terug van een moeilijke beklim -
ming op de Gran Den te, een gevaarlijke
top van de Zeealpen.
Eensklaps braken de koorden waarmee
zij aan elkander'gebonden waren en de rei
zigers vielen van een vreesëlijke hoogte
naar beneden. De vier Fransohen werden
dood opgenomen. De twee Italianen waren
doodelijk gekwetst. De twee gidsen waren
er in geslaagd zich aan een rots vast te
klemmen en zijn slechts licht gewond.
Een liefdesdrama. Weder-
om hebben twoe jonge menschen eergiste
ren te Berlijn den dood gevonden in oen
liefdesdrama, waarin zij vrijwillig de rol
van slachtoffers hadden gekozen.
De 22-jarige Hongaarsohe student in de
chemie, Jonel Dima, en zijn 18-jarige ge
liefde Klara Wolter, die verkoopster was
in een bazaar, pleegden zelfmoord, door
zich met cyankali te vergiftigen.
Dima had het mooie meisje leeren kennen
in het Warenhaus, waar zij in dienst was.
Toen haar moeder hiervan hoorde, waar
schuwde zij haar dochter dringend, en
dreigde met strenge straf, wanneer ze op
den ingeslagen weg zou voortgaan.
Het jonge meisje wilde eohter haar be
minde niet opgeven. Eergisteravond schij
nen beide jonge menschen, toen zij zagen,
dat er tegen hun duurzame verbintenis
groote bezwaren zouden bestaan, besloten
te luebben, gemeenschappelijk in den dood
te gaan. Zij bezochten verscheidene café's
in Charlottenburg en begaven zich toen
naar de woning van Jonel Dima. Deze had
izich het sterke vergift reeds vroeger aan
geschaft, hetgeen hem als student in de
chemie niet moeilijk moet zijn gevallen.
's Naohts werd de rampzalige daad vol
bracht.
Luchtvaart, Niet alleen
uit technisch, maar ook uit militair oogpugt
is de laatste tocht van Zeppelin een groote
overwinning voor hem geweest, zoo be
ide», en dus werd bij meerderheid van j
stemmen tot de uitvoering er van beslo
ten. Anna en haar vriend Kareltje moesten
nu wel meedoen, wilden ze niet uitgelachen
worden en bovendien voor spelbrekers gol
den.
Er werd geloot voor de volgorde. Van
Woerden trok bet larvgBte papiertje en
moest dus beginnen. Hij kreeg een kleur
en zei, dat hij niet wist. Maar hij m o e s t j
daar hielp nu eenmaal niets aan. Toen be
gon hij, aarzelend, een verhaal van cijfers.
Een eentonig, weinig-artistiek verhaal van
een jongen, die van '6 morgens negen tot
's middags vier uren op een hooge kan
toorkruk voor dikke folianten "met niets
dan cijfers zat. Die cijfers had hij op te
tellen, af te trekken, to vermenigvuldigen,
te deelen; msnar hoofdzakelijk op te tellen.
Een kolommetje cijfers van een heelo blad
zij had hij op te tellen, en dan maar weer
het kolommetje van de volgonde bladzij. Hij
werd naar van de cijfers; de cijfers draai
den hem op het eind voor de oogen, de cij
fers hingen hem de keelgaten uit. Toen
kwam het opmaken van de balans. Hij tel
de cn tolde en bracht over, on zij draaiden
nog harder dan anders. En toen hij vijf
weken er op had zitten zweoten, de koorts-
van-de-cijfers hem koude rillingen joeg
over zijn rug; toen kwam de balans niet
uit. En hij kon weer cijfertje voor cijfertje,
en kolommetje voor kolommetje, en bladzij
voor bladzij na gaan rekenen, heelemaal
van voren af aan.
Niemand was er flauw gevallen onder
het eentonig, met droge 6tem gereciteerd
verhaal. De verteller zelf alleen was wat
bleek geworden. Bezorgd zag de pleegzus
ter hem aan.
Nummer twee was de schoolmeester. Die
vertelde iets uit zijn eigen leven. Hij ver
telde van zijn blijdschap, toen hij zijn
doctoraat in de klassieke letteren had ge
haald; van de vreugde van zijn moedor, die
de bullen niet lozen kon door de tranen,
die haar oogen befloersten. Hij vertelde
van rijn opgewekt en vertrouwensvol sol-
liciteeren bij elke vacature en hoe hij een
gat in den balk sprong en met zijn oudje
den cancan danste, toen hij, voorloopig voor
een jaar op proef, benoemd werd als leeraap
aan het Gym te Utrecht. Het leek een ver
haal van geluk en hoogste, reinste vreugde,
in plaats vzm een, c. t flauw doet vallen.
Maar toen kwam de ellende. Hoe de jon
gens hem sarden en plaagden en treiter
den. Hoe zij, zoo gauw hij zich maar in
de klas vertoonde, begonnen te sissen en te
blaffen, te fluiten, geniepig onder de ban
ken door, en brommend te neuriën. Zijn
moeder durfde hij er niet over praten, en
dapper ging hij met zijn lessen voort, die
op proef waren. Maar het werd o n m o-
g e 1 ij k. Het heele uur door, en het vol
gende weer precies eender in een andere
klas, had hij een bombardement te door-
toogt een Berlijnaoh medewerker van do
„Kölnische Zeitung."
De voorloopigo hersteling van het sterk
beschadigde luchtschip, die midden in het
vrije veld moest geschieden, heeft maar
korten tijd geduurd. De tweede landing
daarna, voor hot bijvullen van gas- en
benzine-voorraad, die door buitengewone
omstandigheden sneller uitgeput waren dan
anders, verandert niets aan den triomf
van de techniek. En het lijdt voor een vak
man geen twijfel, dat die triomf alleen te
behalen is geweest, danS zij den voordeelen
van het stijve stelsel. Een half-stijf of slap
luchtschip had na zulk een averij niet meer
op kunnen gaan; het had zijn gas moeten
laten vliegen en met alles wat er bij behoor
de op een wagen geladen moeten worden.
Tegenslagen als die van Göppingen zullen
te vermijden zijn, zoodra er in Duitschland
een aantal landingsplaatsen voor lucht
schepen met de noodige loodsen zijn, die
het luchtschip ook bij slecht weer tot
vluchthaven kunnen dienen. Men kan nu
wel zeggen, dat het stijve stelsel in tech
nisch opzicht de andere stelsels geslagen
heeft. Vooral voor militaire doeleinden
heeft het stijve luchtschip zijn meerderheid
bewezen. Een luchtschip, dat hijna 1000
K.M. achtereen in 38 uren tijds kan afleg
gen, is voor strategische verkenningen zeer
bijzonder geschikt, veel geschikter dan rui
terij. De luchtschepen van de andere stel
sels blijven voor kleinere opdrachten altijd
nog zeer goed te gebruiken.
Wilbur Wright heeft te Dayton (Ver.
Staten) tegen een berichtgever van de
„Daily Mail" zijn groote bewondering voor
graaf Zeppelin uitgesproken, naar aanlei
ding van diens prachtige reis van 1200 kilo
meters.
Het zou naar zijn meening we! mogelijk
rijn dat binnen een jaar met don bestuur
baren ballon de-reis over den Atlantisohen
Oceaan werd gemaakt
Het toilet' van de Koningin bij de
doopplechtigheid.
Voordat de plechtigheid plaats had, was
de Haagscho oorrespondent van de „Leeuw.
Ot," reeds in do gelegenheid het volgen
de te schrijven.
Het is eigenlijk overbodig om te zeggen,
dat het toilet der Koningin bij den plech-
tigen doop van prinses Juliana iets heel
bijzonders wezen moest, van een uiterste
élégance, die met vorstelijken eenvoud ver-
eenigd moest worden. Trouwens het toilet
van onze Koningin heeft al reeds van de
eerste jaren getroffen door een zeer bij
zonder gekuischten smaak.
staan van stukjes krijt, kleine steentjes,
grauwe erwten, ha: t n vol rijst, zelfs prop
pen met inkt besmeerd papier. Op een
ochtend bezorgde hem oen handig geslin
gerd stuk steenkool een gapende wonde aan
zijn slaap. Tooli ging hij met rijn lessen
dooromdat het op proef was, en het
voor zijn leven zou rijn, or op of er
onder. Tot 's middagB na vieren eens de
rector kwam en hem zei, dat hij wel zou
begrijpen, idat het zóó niet langer ging;
dat van jongo leeraren veel verdragen werd
en dat ieder op richzelf geheel werd vrij
gelaten in de manier hoe „zich er door
te slaan"; maar dat de leeraren in de
klassen naast de zijne rich niet verstaan
baar konden maken door het lawaai en dat
het algemeen prestige er enorm ODder
leeddat ten slotte hij maar het beste
zou doen met zich terug te trekken, het aan
deze inrichting geheel op te geven. Dat
was een vaderlijke raad, zei de rec
tor. En de ander wist niet of hij blij of be
droefd moest rijn; het was een zware last,
die van rijn schouders werd genomen
Maar zijn zenuwen waren zoo gesohokt, dat
hij rust moe3t zoeken in het herstellings
oord, waar wij tlians tevergeefs zaten te
wachten tot er iemand flauw zou vallen.
Toen kwam de voorsteller van het spel
aan de beurt: het geheimzinnige oude
mannetje. Hij gaf een griezelig verhaal
van een oude, schatrijke, maar ontzettend
gierige jufrouw, die, als zij 's avonds in bed
ligt en de kaars wil uitblazen, in den spie
gel een man ziet onder liaar bed. Zij durft
niets doen, niet om hulp roepen, niet weg-
loopen. Zij was heelemaal geparalyseerd
van schrik en van angst. In de groote,
duistere kamer lag zij maar doodstil, hield
zich of zij sliep, hopende, dat de inbreker
dan zijn gang zou gaan, haar met rust zou
laten. Maar na een onoindigen tijd van
benauwend wachten iu doods-beangste
spanning, hoort zij hem onder het bed
uitkruipen. Zij voelt het ledikant schudden
als hij met zijn schouders bij het zich om
hoog wringen, tegen den bodem er van
stoot. Dan staat hij opeen3 vóór haar, zijn
hand als een klemschroef om haar keel:
„Schreeuw niet, of ik worg je!" Hij vraagt
haar, waar haar sleutels zijn, waar haar
geld, waar haar zilver is. Als zij, fluiste-
rend-heesoh van ontzetting, hem alles goed
heeft uitgelegd, en bem Bmeekt haar te
sparen,- bromt Ej: „Neen, je mocht me
facie eens onthouden hebben, ouwe tang!"
En hij trekt het dikke, zware kussen met
een ruk onder haar kleine, grijze hoofdje
uit, drukt het op haar geacht. Het kussen
drukt en drukt, al zwaarder. Zij, sparte
lend met haar magere beentjes, tracht zich,
hopeloos, te verweren. Maar het wordt
blauw en groen voor haar oogen; en zij
stikt onder het steeds zwaarder drukk- nde
kussen.
Het verhaal was mot veel vorbeeldings-
Het Koninginne-toilet voor de doopplech
tigheid is, zoowel wat den hoed als het cos-
tuum betreft, „style empire", en vooral heb
kleed is een prachtig-zackte nuanceoring
der „champagne-kleur".
De hoed is een stukje kunstwerk \un
haar, die al van de eerste jeugd-jaren dor
Koningin „de Koninginne-hoeden" hoeft
gemaakt.
Nu 't „Maison-Anciaux" iu 'l vermaarde
„Maison de Paris" werd opgenomen, waa
het duidelijk, dat er uit de bandeu van
deze bescheiden werkster, artiste in haar
vak, weer iets te voorschijn zou koraeu,
schitterend door fijn-gevoelden artistiekeu
zin. Deze hoed, voor de plechtigheid ven
den doop bestemd, is in 't model „Turban
Empire", en gemaakt van champagne-
kleurige tulle met echte „point d'Alen-
Qon," het geheel bekroond door een witte
„aigrette colonel."
De Haagscho firma Kuhue, die op don
Kneuterdijkkook in haar salons aan ollöö
„haute volée'' kan toonen, dat wij op haar
terrein by het buitenland werkelijk niet
achterstaan, zag aan haar ateliers de
vervaardiging van het kostuum toever
trouwd, dat evenzeer als ecu prachtvolle
mode-creatie mag gelden.
Gelijk gezegd, is ook dit in heel zachte
ohampiiguc-kleur, rijk cn vorste lij k-de ft ig
met „d'Alengon" gegarneerd. Werkelijk
wo behoeven op het gebied van toilet het
mooiste en mecst-elegante niet meer in heb
buitenland te halen.
en omliggende gemeenten van
het „Leidsch Dagblad" 7.\In
verzekerd tegen ongevallen in on
óuiton bedrijf Bi! algoheele iuvaliditoit wordt
uitgekeerd /*1000; b\j overlijden ƒ500;
bi) verlies van hand of voet /"250; by ver
lies van éón oog /I50; bU totaal verlies
van een duim /*IOO; bi) verüos van een
wijsvinger f 60 en bi) verlies van eiken
anderen vinger voor f 15 op voorwaarden, iu
de polis vermeid.
Bakkersnachtarbetd.
Woensdag 9 Juni, dog namiddags lialf-
twee zal in Krasnapolsky te Amsterdam
een algemeene ledenvergadering van het
bakkerscomitó plaats hebben, waarin o. m.
door de heoren G. de Jonge, bestuurslid, en
mr. H. Blaupot ten Gate, neoretarig van
het comité, zal worden besproken het bij
de Tweede Kamer der Staten-Generaal in
gediend wetsontwerp tot beperking van
den Zondags- en nachtarbeid in broodbak-
korijon.
kracht gezegd. De glimmende oogen van het
kleine mannetje in den hoogen stoel straal"
den als kooltjes vuur door de schemering.!
en er viel niemand flauw.
Maar de verhalen werden hoe langer koo
enger; en toen do pleegzuster, eenvoudig,
maar met een ontzaglijke suggestie, vertel
de van eon brand, dien zij had meegemaakt,
in een krankzinnigengesticht, zat ik rade
loos mij te pijnigen en me af te vragen,
wat ik, die de laatste beurt had, vertollen
zou.
Een goede engel redde mij. Toen zij
nad uitgesproken, on or nog eon oogen
blik stilte ruischte na haar pretensieloos,
ontzettend verhaal, naderde op den weg een
wiegelend lichtje. Do post!
De komst van oen post was voor elk
onzer daar buiten een heerlijkheid En
waar wij ook mee bezig waren, het werd
afgebroken als dc schel van den besteller
klonk door do gang. Ik was dus waar
schijnlijk van mijn verhaal afen het
speet mij niet, want ik had niets meer ge
weten, dat na he>t gehoorde nog passen
zou.
Maar de post bracht voor ons tafeltje
niets dan kranten, en alleen voor mij een
brief. Uit Rotterdam; van mijn meisje-
De legde stil hem ter zijde, met een Hof»
koozenden blik, en ik wilde dan maar,
gelaten, ook wat beginnen te vertellen.
Maar dat wilden de anderen nu weer
niet. „Eerst jo brief lezen, en dan vertel
len 1" luidde het.
Dubbel dankbaar aanvaardde ik dit uit
stel van executie. Ik brak de licht-blauwo
- enveloppe open cn las. En toen ik heb
eerste zijdje omsloeg, kwam er een glim
lach op mijn lippen, om het naïeve be
grip, dat mijn meisje (dat niet wist wat
zick-zijn was) van mijn beterschap had.
„Waai-om lach je?" vro<?g het oude
heertje.
„Moeten jolui hooren," zei ik, blij glim
lachend. En ik las voor:" 01 wat heerlijk
vind ik het, dat jo Zondag weer bij ona
benbl Wat zullen wij jo allemaal vertroe
telen! Ik had al gedacht, lieveling, als
we nu eens Zondagoohtend heerlijk, rus
tigjes samen een victoria namen, cn we
lieten ons dan rijden naar het Kralingsche
Veer, om daar een paar broodjes rnefc
versohe zalm te etey? Daar hield je im
mers altijd zoo van? Hè, hoe vindt je da*
Idee?"
Ik hield op, glimlachend keek ik rond.
Maar Rij, dien wij den schoolmeester
noemden, wae opgestaan, met rijn zak
doek krampachtig voor rijn mond. Hij
wankelde naar achteren.
„Wat scheelt hom?" vToegon een paar.
stemmen te gelijk.
De zuster, ongerust, snelde hem na.
Hij was flauw gevallen, zei ze, toen w
na ,een kwartiertje terug kwam.
