No. 15106.
LEIDSOE DAGBLAD, Zaterdag 22 Mel.
Anno 1909.
Brieven van een Leidenaar.
Financieele Causerie.
Burgerlijke Stand.
FEUILLETON.
jXindieHïefaie.
r CCLXXI.
Gfctrouwo lezers van het ..Leidich Dag-
Rad'' tullen het tich nog wel herinneren,
Val er In dit blad langen tijd geleden een
Kwiltgeichrijf heeft plaats gehad tusschen
doe courant cc het „Utrechtsch Ste<!felijk
Dagblad." Dit laatste blad had in een
jgrtikei van onze gemeente gezegd„Leiden
gaat niet achteruit, maar Leiden holt ach
teruit," en als oorzaak daarvan werd op
gegeven dat er door ons niets werd gedaan
gan verfraaiing en verbetering der stad.
SYaarschuwend werd Leiden daarom als 'n
voorbeeld gesteld aan de Utrechtsche
Vroedschap.
Ik weet hoe bij die gelegenheid men van
verschillende kanten er by de redactie van
het „Leidsch Dagblad" op aandrong, tegen
deze onware voorstelling op te komen. Dat
iwas de eer van Leiden -te na, dat mochten
wy niet op ons laten zitten. Nu, het
:,Leidsch Dagblad" is er tegen opgekomen.
Hot heeft er op gewezen dat Leiden niet
achteruitging en dat ons allerminst ten
laste gelegd kon worden verwaarioozing
waar wy o.a. nog juist de Paardensteeg
hebben verbreed tot een ruimen verkeers
weg naar het hart der stad. En wat voor
Oen blad uit Utrecht vooral indruk moest
maken„gewezen werd er op hoe het aan
tal studenten, dat in Leiden komt studee-
ren, jaarlijks toeneemt en hoe Leiden als
academiestad nog altijd de kroon spant
over Utrecht.
Ik weet ook weer, hoe menig Leidenaar
met dit antwoord ingenomen was en de ver
onderstelling uitte dat Utrecht juist ons
dezen bloei benijdde en gaarne zou zien dat
.Utrecht door de Academieburgers meer
veraangenaming te kunnen aanbieden, on
hoogeschool leerlingen kwam aftrogge
len.
Ik wilde toen en ik wil nog deze veron
derstelling niet gaarne verwerpen. Concur
rentie beheerscht nu eenmaal heel de maat-
schappij en zij bestaat ook wel degelijk
tusschen wetenschappelijke instellingen.
Zeker zou Utrecht gaarne zien dat zij
door haar meerderen r'y'kdom en weelde
ook ons zou kunnen overvleugelen als aca
demiestad. En daarom meende ik en meen
ik nog dat wij voor zoover het niet boven
onze krachten gaat, wij alles moeten
doen wat onze gemeente oofe als a cade-,
raiestad kan aantrekken. Stel dat elk stu
dent jaarlijks f 1000 verteert, dan beteekent
elke student minder reeds uit materieel
oogpunt oen nadeel voor de gemeente in
de eerst,e plaats voor de neringdoenden
Daarom heeft my de oppositie tegen
het ook door mij gesteunde denkbeeld dat
de gemeente voor een terrein zou zorgen,
waar liet Leidsch Studentenkorps het vol
gend jaar zyn lustrumfeest zou kunnen vie
ren, zeer verwonderd.
Laten wie feestvieren willen, dat zelf be
talen, ook de studenten, is er gezegd. Er
zal, wil ik antwoorden, buiten een feest
terrein nog wel genoeg te betalen over
blijven voor de studenten, die dit tradi
tioneel feest organiseeren en vieren, waai
de gemeentenaren ook van profiteered
„Maar die zes of zeven duizend gulden
kan er nog wel by, was het wederantwoord.
Ik geloof graag dat als d;e gemeente de
hand op den zak houdt, het feest even
goed zal gevierd worden. Zeker die f 6000
zal er uit eigen middelen ook wel komen,
maar daardoor zal zich in de Studentenwe
reld de meening vastzetten, dat Leiden
v,oor de Academie en hare burgers niets
overheeft en daardoor zal het kunnen ge
beuren, dat in de kringen, waaruit de jon
gelui voortkomen, die krachtens stand en
opvoeding studeeren moeten, zicli een ver
keerde dunk vestigt over Leiden als aca
demiestad tot schade van onze gemeente
nu en in de toekomst.
,\Vie daar uit een plicht der erkentelijk
heid jegens de studenten niet mee kan
gaan met de royale aanbieding van B. en
lWs;. hij mag er althans niet tegen zijn uit
louter practische overwegingen.
Daarom heb ik indertijd, toen het voor
stel van B. en W. pas verschenen was,
mij er voor verklaard en ik blyf er nog
voor, al heb ik cr heel wat over moeten
liooren en zijn er eenige wezenlijke bezwa
ren tegen aangevoerd.
Men versta mij echter goed. Ook ik
geef die f 6500 liever niet uit, als cr een an
der behoorlijk terrein te vinden is, waar
voor men deze of althans lang niet zulke
groote kosten behoeft te maken. Zeker dan
zie ik dit ook lievec. En daarom verheugt
het mij dat eindelijk nog weer onderhanden
iingen aangeknoopt zijn met het bestuur
van „Musis Sacrum". Reeds vroeger deelde
ik op gezag van iemand, die het weten kon,
moe dat er al een poging was aangewend
om „Musis Sacrum", zoo noodig uitge
breid voor 'dit en wellicht andere doel
einden, te krijgen.
^Velk resultaat de aangeknoopte onder
handelingen zullen opleveren, weet ik niet,
maar ik wil dit wel zeggen dat ik het jam
mer zou vinden als „Musis" voorgoed
moest verdwijnen en daarmede de zomer-
concerten. „Zomerzorg," dit welen we
gaat er op den duur ook aan, en dan
zou cr in Leiden eigenlijk geen enkel aardig
zitje meer overblijven voor de menschen die
op mooie zomeravonden bij honk willen
blijven en van muziek genieten.
Heeft de 3-Oclober-vereeniging, heeft
Vreemdelingenverkeer feitelijk ook niet 'n
terrein noodig met een feestgebouw, waar
over kan worden b'eschikt? En nu komt
er het Studentenkorps nog bij
'Zouden met deze en misschien an
dere corporaties de gegoede burgers,
waarover ik vroeger reeds sprak en waar
op ik ook straks zinspeelde, niet iets tot
stand kunnen brengen dat met behoud van
„Musis" als uitspanningsplaats voor hen
die op zomeravonden een concert willen
hooren, in de eerste plaats voor de lus
trumfeesten, het Leidsch Studentenkorps
bevredigen kan en waar ook andere vcr-
eenigingen haar bijeenkomsten op kunnen
concentreeren Zou de gemeente, die eige
nares van den grond is en buiten wie
het dus niet om gaan kan, daartoe wel
licht ook niet willen medewerken, desnoods
met eenige financieele opofferingen? Het
zou ook voor haar een mooie oplossing
zijn van het vraagstuk dat het gemeentebe
stuur reeds maanden bezig houdt en waar
van het de handen niet aftrekken kan.
Vanavond vergaderden de loden van
„Musis Sacrum", wellicht mede om dit
vraagstuk eens gezamenlijk onder de oogen
te zien en aan te hooren welke stappen het
bestuur reeds heeft gedaan oï nog zou wil
len doen.
Laat men dan ook eens de aandacht
wijden aan het denkbeeld door mij opge
worpen: „Musis" zooveel noodig vergroot,
blyft bestaan, doch behalve voor de zo-
merconcertcn wordt het ook voor andere
bijeenkomsten en feestelijkheden gebruikt
en om elke vijf jaar wordt 't eenige weken
gebruikt door de Studenten ter viering van
de gedachtenis van het oprichten der Leid-
sche Hoogeschool. Het zou voor het Stu
dentenkorps een voordcel van belang zijn
wanneer het niet eiken keer een nieuw ge-
gebouw moet laten bouwen om het na eeni
ge weken weder voor afbraak te laten ver-
koopen, terwijl tevens dit aanleiding zou
kunnen geven tot een meer voortdurende
samenwerking tusschen studenten en bur
gers, dat niet anders dan heilzaam kan
werken voor beiden en aanleiding zal ge
ven tot meerdere onderlinge waardeering.
De aigoloopen week in weer gunstig ge
weest voor houders van Amerikanen. Vooral
■Metaalwaar den war on gefavoriseerd, met
Steels voorop. De geledoren van hen, die moe-
non, dat 'n nieuwe periode van voorspoed in
de Vereenigdo Staten is aangebroken, win
nen met den dag in aantal. Naarmate hun
getal toenoemt vermeerdert ook het getal
van bewonderaars der Steeltrust. Geen won-
dor dat zij, die deze overtuiging bezitten,
in de eerste plaats het oog vestigen op
Steels, want als werkelijk de barometer in
ernst mooi woot gaat aanwijzen, zal de Trust
in de eerste plaats c^iarvan moeten pTofitee-
ren. Is het aan den eenon kant waar, dat
de aandeelen met betrekking tot hot hui
dige dividend, 2 pCt. per jaar, veel te hoog
noteeren, aan den anderen kant moet niet
vergeten worden, dat de fluctuaties in hot
bedrijf geweldig zijn en dat, waar de'Corpo
ration in de slechtste tijden het dividend
op 2 pCt. kan handhaven, alle reden bestaat
om te hopen, dat zij in werkelijk voorspoe
dige tijden dat dividend spoedig zal kunnen
verhocgen. Zoodra Steels weer op een 1 pCi.
basis komen, zal een koers van 60 reeds
lang overschreden, cn dan door de omstan
digheden gewettigd zijn. Men meldt uit Lon
den, dat de aandoelen door allereerste hui
zen "worden opgenomen en verwacht daarom
een belangrijk hooger koei^niveau.
Chesapoakes zijn nu op een 4 pCt. basis
gebracht, het ja&ixlividend van 1 pCt. zal
thans elk kwartaal worden uitgekeerd. "Wij
hebben deze eventualiteit reeds zeer lang
te voren in uitzioht gesteld, toen de aan
deelen nog tusL-ckcn 10 en 60 gld. geilen. Daar
entegen is het dividend van do Union Pa-
cifio en Southern Pacifio onveranderd ge
handhaafd op respectievelijk 10 en 6 pCt.
basis. Dit bracht wel wat teleurstelling, want
men had verhoogingen verwacht. Ook kwam
do markt ©enigszins onder invloed van het
overlijden van don lieer H. H. Rogars, den
President der Amalgamated Oopper en van
de Standard Oil. Men vreesde namelijk, dat
het fondsenbezit van den overledene nu aan
de markt zou komen, hetgeen wel wat voor
barig schijnt. Trouwens de heer Rogers was
roods lang ljjdende en uit de onmiddellijke
benoeming van den vroegeren vioe-preeident
Ryan in zijn plaats, kan men afleiden, dat
de dood niet onverwachts kwam en bereids te
voren maatregelen waren getroffen.
Ons publiek begint eidelijk wqer fonds
op tb nomen, vooral in Steels. Als de Ame
rikaans oh© sirene nog lang haai' verleide
lijk gezang laat hooren zal de Holland-
sche ulysse3 ongetwijfeld voor haar beko
ringen bezwijken. Dat hier een niouwe laag
koopers in 't spel is, 6laat bij ons vast.
,Want wij zouden ons al heel sterk in hot
koppigo, conservatieve, kalme karakter van
ons volk moeten vergissen, als de luitjea dio
gestadig hebben opgeruimd met mooie win
sten, thans plots weer zouden gaan koopen.
Die nieuwe laag vormt natuurlijk het ele
ment, dat straks, bij verandering van ten-
denz, met de stroppen blijft zitten en dan
den mond vol heeft over Yankee snoodheid.
Waarschijnlijk zullen zij eerst nog wel een
tijdje gelijk krijgen, hot pendulum in Ame
rika zwaait altijd lang in één richting en
overdrijft 6terk, aan beide zijden. Om thans
reeds van flauwe markten te spreken, is
totaal „hors de saison", maar toch willen
wo niet nalaten er oven op to wijzen, dat
we reeds een geduchte rijzing achter don
rug hebben, waarbij reeds zeer veel gunstigs
is verdisconteerd. Vooral dat Londensohe ge
schreeuw over: „first class" buiging met
voorspellingen omtrent te bereiken koersen,
bovait ons al bijster weinig. Er is een oud
Hollandsch spreekwoord dat zegt: „Als de
vos de passie preekt, boer pas op je ganzen",
dat o. i. uitstekend op de Londensohe hee-
ren van toepassing is. Diezelfde wenschen kon
den op vrijwel de laagste prijzen niet flauw
genoeg zijnl Een verstandig inensch zorgt-,
dat hij thans geen belang meer heeft bij
Yankees. Mogeiijlc ziet hij wel nog hooger
koersen maar dan mist hij ook het voor
recht met stroppen te zitten, als de
markt in de andere ri oh ting marcheert I Men
z^l ons tegenwerpen, dat we aan den voor
avond staan van den voorspoed I Best mo
gelijk, maar ditmaal is aan dien vooravond
het koers peil ook ongemakkelijk hoog! En
dan, wiens geheugen is zóó kort, dat hij
zich niet dezelfde gunstige voorspellingen
herinnert uit 1905? Kort daarop begon de
gewoldigste paniek, die wij in de laatste
jaren zagen. Bovendien, die voorspoed zal
noodwendig het geld duur maken en daar
mede oen der krachtigste hefboomen van den
„boom" wegnemen. Ook ia het met den oogst
volstrekt niet zoo „oouleur de rose". Moge
lijk zullen de hoog© tarwoprijzen aanmoedi
gen tot uitbreiding der bebouwde oppervlak
te. Werkt dan het weer mede, dan bestaat
or hoop dat de zomertarwe zal goed maken
wat de winter tarwe heeft misdaan. Maar
de zomer-tarwe is van veel minder gewicht,
dan de winter-tarwo en de oogst van het
laatste produot staat bij andere jaren aan
zienlijk ten achter.
Van Zuid-Amerikaansehe fondsen waren
vooral Columbianen gezocht voor Londen
sohe rekening. Inderdaad schijnt dit fonds
hij een koers van 62 pOt. nog niet te duur.
De poetschap van Amerika werkt uitste
kend de remiaes voor de coupons worden
prompt betaald; zooals men weet is 15 pCt.
van do douane-ontvangsten bestemd voor den
dienst der leening. Zelfs thans geeft het fonds
nog bijna 6 pOt. rente. De toekomst laat zich
bovendien uitermate rooskleurig inzien, om
dat, als het Panama-kanaal voltooid zal zijn,
Columbia in de eerste plaats daarvan de
vruchten zal plukken. Zuid-Amerikaansehe
fondsen over H algemeen zijn in de laatste
2 decaden in aanmerkelijk beteren roep ge
komen, wij behoeven slechts te wijzen op
Mexioo, Brazilië, Argentinië. Op den duur
zullen ook de andere 6laten wel volgen,
nu zij leoron inzien, dat eerlijkheid op don
duur 't beste betaalt, waarvan de drie ge
noemde republieken 't sprekend bewijs leveren.
In aanmerking nemende de zehr groote na
tuurlijke rijkdommen en hulpbronnen van een
land als Peru, komt on9 c$p den duur een
hooger niveau van de waarde der Peruvian
Corporation daarom alleszins waarschijnlijk
voor. Het evolutieproces van Mexico, Bra
zilië en Argentinië was echter zeer lang
zaam, zij 't ook gestadig en wij achten den
aankoop dezer waarden daarom vooral ge
won scht voor lieden, die ze betalen en weg
leggen. Voor dezulken zal de waardovormeer-
doring van hun bezit in b. v. 10 jaren ruim
schoots schadeloos stellen voor gemis van
Tante. i
Geld is ook hier ten langen lesto ruim
geworden, na de Mei-dislocaties. De ge
stadige uitvoer van fonds naar 't land van
origine heeft ten slotte geleid tot .uitvoer
van l1/» millioou dollar goud naar ihier,
waarop ook de buit-enlandsoho wisselkoer
sen eindelijk hebben gereageerd door een
rijzing. Mochten de verkoopeu plaats maken
voor aankoopen van fonds, dan zal die rijzing
zeker verdere vorderingen maken. Een ar
bitrage firma, niet eens oen dor grootste,
had eiken Dinsdag en Vrijdag, de New-
Yorksohe maildagen, minstens 200.000 dol
lar ohoque te verkoopeudat geoft ©enigs
zins een beeld van wat pr in die richting
is gedaan.
De speculatie hooft zich weer oens op de
mijnaandeelen geworpen. Vooral Ketahoens
ondergingen sonsationsele koersschommelin
gen, waarop heden Palelelis eon beurt kre
gen. In verband met de gunstige opinie om
trent koper, ondervonden Great Cobarsliares
een aanzienlijke rijzing. Naar verluidt zou
men er in geslaagd zijn 'n nieuwe debenture
leening te syndioeeren (tweede hypotheek?)
van 200.000 pond at. Men is daarophoen
gemakkelijk geslaagd in 't opzetten van den
koers der aandeelen, doch hoe dit preooiro
aandeel op den duur van dit nieuwe elemant
in den toestand zal moeten profitecren, blijft
ons een raadsel. Het aangaan van nieuwe
vaste rente-engagementen lijkt ons veeleer
een baissoargument.
Petroleum waard en zijn eerder in reactie,
handhaven hun niveau met mooi te. Tabak
ken zijn gedecideerd flauw, niet onwaar
schijnlijk in verband met de pogingen, die
worden aangewend om te geraken tot oen
uniforme reductie van 20 pOt in den aan
bouw, tonoindo de opbrengst te beperken.
"Waar tot zulke kunstmiddelen wordt over
gegaan, moet prsoniothing rotten in the state
of Denmark" zyn, wat reeds voldoende de
apatliio van het publiek verklaart. Overi
gons sohijnt do daling, gezien den uitne
mende n afloop der veilingen, althans voor
de goede maatschappijen, een anomalie.
Zuid-Afrikaansche mijuen voortdurend in
„high spirits". Central Mining rezen tot
163/4. East Rands tot 63/a» Goldfields tot
6'/i6» Rand Mines tot 9Vi- Do Banque de Paris
heeft van Wornher Boit Co. een groote
post Ferroira Deep shares overgenomen ter
introductie op do Parijeolie beurs. Daarvoor
Deep Level mij-nen algemeen vast gestemd,
wat in de eerste plaats ten goede komt laan
de Trusts, die vooral bij Deop Level mijnen
zijn geïnteresseerd, zooals Central Mining
cn Randmincs. Onder deze Deep Levels aoht
mesn "Witwatarsr.tnd D.cp, kortlied Islialvc Wit
Deep genaamd, bijzonder de aandacht waard.
Zij noteeren 53/4 pd. st. per 1 pd. 6t. share, dus
575 pCt., en betalen thans een halfjaarlijksch
dividend van 5shilLings G pence per share,
dus 11 shillings por jaar, wat byna 10 pCt.
uitmaakt. Binnenkort verwacht men eon ver
hooging van het dividend tot 14 shillings
per jaar wat hot rendement dan tot 12 pCt.
zou opvoeren. W.
Zuid-Afrikaanscba studenten in Nederland.
Dc heer v. R. uit Kaapstad, thans tyden
lyk in Den Haag, schrijft aan „De M.
Crt.":
Een oud-leerling en vriend van mij ging
per Duitsche boot eind Maart naar Neder*
land, een degelijke jonge man, die in Dc*
cember j.l. de Kaapsche B. A. verworven
had.
Door hem kwam ik té Amsterdam in
aanraking met den kring der Afrikaans
schc studenten.
Al dadelijk viel het me op. hoe volkomen
ze zich daar thuis gevoelen. Ze zyn wel ge*
heel in het gezellige Amsterdamsche leven
ingeburgerd en, ofschoon Afrikaners heb*
ben ze de warmste sympathie met Neder*
land, vorstin en volk. Zelfs mijn vriend,
nog maar enkele weken hier, was van at
't betreden van onzen bodem al dadelijk
volkomen op zijn gemak, 't Was hem een
genot tooneelstukken in 't Hollandsch tc
hooren; ieder jong cn oud, deftig of arm,
Hollandsch te hooren spreken; de verhc*
ven kunst der onvolprezen meesters in 't
Rijksmuseum tc bewonderen. Amstcrdan\
is hem een paradijs.
Op 7 Mei by dc geboorte van het prin
sesje lieten de Z.-A. studenten zich niet
onbetuigd. Velen hunner wonen ia de 3e
Hclmerstraat. Over die straat was een touw
gespannen en daaraan wapperde een reus*
achtige vierkleur, die niet weinig dc aan-;
dacht trok. Den heelen dag deden zc braaf
mee met de volksmenigte, die 't .Wilhelmus
en Oranjehoven zong en danste in dc stra*
ten.
't Was een dag, waarover ze allen groote
brieven naar Z.-A. schreven. Ze hadden
ook nog een lang (60 woorden) en hartelijk
telegram aan II. M. gezonden en daarop
een even hartelijk antwoord terug ontvan
gen.
Wat de studie betreft, ook daarover zijn
zc uiterst voldaan. Dc Nederlandsche pro<
fessoren zyn wel veel deftiger dan dc Zuid-
Afrikaansche, doch met de studenten uit
het Zuiden maken ze toch wel eens eep.
praatje in de collegekamer. En deze roe,
men de inschikkelijkheid en hulpvaardig*
licid hunner hooge meesters, vooral bij cxa*
mens. Een medisch student, die pas zjju.
propaedeutisch gedaan heeft, vertelde, dat
liy in enkele gevallen geen Hollandsclve;
woorden kon vinden op 't examen, clock
dat de examinatoren dan tevreden waren
met een Engclsch antwoord. Overigens is
onze taal hun een voorwerp van aanhou*
dendc en plezierige studie.
Dat zy zich hier gelukkig gevoelen mag
wel verder hieruit blijken, dat ze alles doen
wat zc kunnen om landgenootcn over te
halen in Nederland te komen studeeren.
Een hunner, de heer J., slaagde er zelfs in,
oen Z.-A. student, die reeds op weg was
naar Engeland te bewegen naar Amster,
dam te gaan. Een ander bewoog een mc*
disch student tc Edinburg zijn studie hier
voort te zetten.
Hulde aan deze studenten; hulde vooral
ook aan dc Nederlandsche regccring, die
hun deze studie mogelijk maakte cn'last
not least aan dc N. Z. A. Verccniging
en allen, door wier hulp de lasten van den
Z.-A. student verlicht werden en die hem
't leven hier aangenaam maakte. Eerbie
dige hulde ook aan de nagedachtenis van
dr. Coster.
P. S. Dc Z.-A. studenten alhier hebben
dr. Kiewiet de Jonge uitgenoodigd tot een
diner Zaterdagavond, waar zc met dezen
apostel voor Groot-Nederland nader hopen
kennis te maken cn uit zyn mond iets ho<
pen tc hooren omtrent hun geliefd vader-;
land. De bijeenkomst draagt geheel een pri<
vaat karakter; de persjs niet uitgenoodigd.
LEIDI'RDORL'. U •boten: Willem, Z. tan J.
W. KooiDg en D. A. Toni. Lamens. Tan J.
vnn der Wal en M. J. van Manen.
U ver leden: T/j»je Veermau, eclitgeDoote van
C. Immorzeel, 72 j. Fitter Zandbergen. 3d j
(overleden te Haarlem).
NOORD WIJ KËUIiOU 1'. G b o r n: Petrouoll*
Jobanna, D. van J. ven den Burg eu M. Brouwer.
Maria Roberta, D. van J.lmmeizeol en J. May land.—
Johanna La'barino, D. van L. van dor Putten en
de Rijter. Cornelia, 'L. van J. Warmerdam
en M. Slobbe.
Overleden: Antoniua Johannes ven Parera
15 md.
27)
hos goed begreep zy nu haar vader,
al 1 hopen en teleurgesteld wachten in
vivw-gero dagenl
„Morgen wordt het goed, als de dag aan
breekt, word ik weer vrooiyk." Fn den vol
genden morgen: „Vanavond wordt het goed,
vanavond als het donker wordt en 'de dauw
valt, dan komt ook by my de vrede."
Zoo had ook zy immers gedacht, dag op
dag, tydens de eindeloos lange zomerdagen,
einde zyu vertrek. Zy en haar leed waren
steeds alleen samen geweest en hadden zwy-
gend en elkaar innig omvat houdend, door
het raam van haar hart getuurd of hy niet
terugkwam; met gespannen gehoorzenuwen
had zy naar den klank syner voetstappen,
naar het geluid zynor stem geluisterd.
Maar het was stil gebleven, donker en stil
In het eenzaam kamertje van haar hart.
Eiken dag, dadelyk na het middageten, had
*y by de zilverpopulieren gestaan en met
brandende wangen en zulk een hevig kloppend
hart, dat zy er zelf van schrikte, op de
post gewacht. Zy had luide kunnen schreeu
wen om een brief, om een enkel woord, om
een teeken van zyn hand; zy, die hem zelve
de belof.'e had afgeporst niet te schryven,
haar niet mee te deolen, waar hy zich in de
wereld bevond.
Ach, hoe terweet zy zlcbzelve, dat zy toch
▼oor haar vader niet geheel kon verbergen,
hoe zy leed! Zy, die al het goede van haar
ouders had moeten erven, hoe zelfzuohtig w»9
*y, hoe zwak en ondankbaarl
En zy had toch al die jaren verlangd, dat
de dag mocht aanbreken, waarop baar vader
in haar degene zou zien, die aan zyn hart
den viede zou kunnen teruggeven, aan den
avond van zyn leven glans en gloed verlee
een. Dan, zoo bad zy gedacht, wanneer zy
beiden elkaar geheel zouden begrypen, zou
baar leven volkomen gelukkig zyn.
En nu moest het gebeuren, dat zyn glim
lach en zyn blikken, zyn geheele wezen haar
verkondigden, dat die tyd was aangebroken.
Zyn ziel had uit haar oogen weer levens
vreugde geput. En nu was haar ziel ten
doode toe bedroefd, nu bloedde haar hart en
beefde als de kleine harten van het espen-
loof.
Nu pas begreep Vonne Forums woorden
volkomen. „Gy vermoedt niet, hoezeer de ach
tergrond van een beeldtenis daarmee is ver
eenzelvigd; hoe, met den achtergrond, het ge
heele karakter van de beeltenis veranderd."
Honderdmaal zeide zy tot zichzelve: „Gy
waart toch gelukkig of ln elk geval verge
noegd, voordat gy hem gezLia feadt, hy is
dus volstrekt geen levensvoorwaarde voor je.
Zet een streep onder de acht dagen van je
gelukeroes, zot een streep onder de scheiding,
onder thet gemis en wees vrooiyk als vroe
ger." Eq honderdmaal bad haar ziel het
antwoord gegeven: „Alles in my wachtte
immers slechts op hem; slechts daarom was
ik biyde en vol goede hoop, wyi alles in
my op het uur wachtte, waarin hy komen
en het gordyn ter zyde trekken zou, opdat
myn ziel do zon zou zien. Slechts daarom
was ik gelukkig; slochtB daaroml"
En dan voelde zy zich beklemd te moede,
dat haar vader op de een of andere wyze
verdenkiDg zou kunnen hebben opgevat. Hy
was in de laatste dagen zoo dlkwyie alleen
uitgegaan; wellicht had hy verwacht, dat zy
vry willig met hem zou gaan, maar misschien
wilde hy ook alleen zyn; zy wist het niet.
Een paar maal was de predikant to Lyng-
holt geweest by mevrouw Mette, die sinde
eenigen tyd eukkelde, en nu had hy mot
oom Dan urenlang in de heide gewandeld.
Had hy misschien willen informeeren?
Neen, dat leek niets op hem; zy wist, dat
wanneer zy hem geen vertrouwen beweee,
hy ook by andoren geen opheldering zou
zoeken.
En toch was het haar rordacht voorgeko
men, dat hy haar vanmiddag na den eten
by zich geroepen en een van mama's brieven
vooi den dag gehaald had.
„Ik heb gisteren juist dezen brief gelezen,
Vonne", begon hy, „dien ik nu, Gode zy
dank, xonder het knagend berouw, dat een
schaduw oror vele jaren van m|jn loven
heeft geworpen, kan lezen. God ie zeer goed
jegens my geweest en heeft Zyn aangezicht
over my laten lichten en my den vrede ge
geven, welke beter is dan bet hoogste geluk,
dat de wereld kan geven. Wsnt zyn aange
zicht is de gezegende dag. Maar kind, ik
weet wel, dat er uren lu het leren zyn,
waarin andere stralen de oogon verblinden en
het gezichtsvermogen verzwakken, zoodat zy
niet meer in staat zyo, Gods zon te verdragen.
En ook die moeten doorleefd worden. Lieve
Vonne, ik wilde je dit slechts zeggen: doDk
aan mama's woorden, aan haar beschuldiging
en aan haai' verdediging: „Ciy waart de eeni
ge man, dien ik kende; het leven had my
nooit gelegenheid gegeven tot het maken van
vergelykingen, my geen keuze gelaten."
„Denk -daaraan eons, waoneer ge be-
grijpt my toch, liefste Vonne het is
treurig wanneer de tweede komt, en dat hy
de laatsto is, die de eerste had moeten zyn;
trourig voor Jou en diep treurig voor hom,
die zyn vol, warm hart heeft goschonken en
zyn versmaad geschenk weer moet terug
nemen."
Vonne had merkwaardig verlegen geknikt.
- „Begryp my goed, Vonne; lk bedoel, dat de
eerste Diet ie, ten minste niet altyd en ten
allen tyde de ware en eenige behoeft te zyn.
Gy weet wel, dat de zomer nog niet in 't
land is gekomen, al verblinden de eerste
stralen der lentezon iemand ook de oogen.
Het is niet alleon de stralenglans, maar hoofd-
zakeiyk de warmte, welke, zoowel in de na
tuur als in de harten der menschen, den
zomer laat bloeien. Er kan nog menige nacht
vorst tussohon de eerste lentezon en de volle,
beetendige warmte van den zomer komen."
Zy had half verlogen gezwegen en toen hy
geen antwoord kreeg, had by er bygevoegd:
„Het ls zeer kwaad, wanneer de knoppen
der boomen op het punt staan open te bre
ken en de nachtvorst vernietigt al het ont
kiemende leven. Beter laat te ontluiken dan
voor den dag gelokt worden door een zon,
die wel scheppen, maar niet voeden kan."
„Vader," had zij gezegd en hem recht, met
een smeekenden blik, in de oogen gezien,
„waarom zegt gü my dit alles?"
De oude predikant had zyn hoofd afgewend,
alsof hy een uitdrukking wilde verbergen,
waarover by niet meester was en die hem
had kunnen verraden.
„Ik zeg je dit, wyi lk je een verzoek heb
te doen. Gy moet naar tante Yvonne gaan
en een jaar lang by haar blyven, andere
menschen leeren kennen dan de weinigen,
met wie gy hier kunt omgaan. De ouden
mogen niet verlangen, dat de Jongen het
morgenrood des levens den rug toekeeren en
hand in hand mot hon slechts in de ondor-
g&ande zon van hun loven turon."
Hy had zacht gesproken sn zyn mond had
gebeefd. Toen had zy plotseling het goroel
gehad alsof al de nooit geheelde wonden van
haar kinderjaren woor bloeddon; zy had zich-
zslve en haar eigen beboefto aan goluk, haar
eigen'Jong verlangen vergeten; slechts haar
oude, eenzame vader had ln dit oogenblik
voor haar gesst gestaan.
Zy was in tranen uitgebarsten en had haar
armen om zyn hals goslagon. „Vader, vador(
Gy wilt my toch niet wegzenden? Gy zoudt
Immers niet weten, wat gU zonder mU moest
beginnen! Ik houd imuiers juist van deu
avond, wanneer alle stemmen zwygcn ea
slechts de stem van de ziel spreekt."
En toen had hy, haar oude vader,
er zoo stralend en dankbaar uitgezien; by
had haar telkens opnieuw gekust en tranou
waren over zfju wangen gevloeid.
Doch nu, uu zy alleen was, deed haar eigen
leed zich met dubbele kraobt geldon; nog
grooter werden de schaduwen om haar hoen,
want nu voelde zy met volkomen zekorhoid,
dat, als haar vader afstand van haar deed
en haar aan deu ander gaf, dat dit dan het
tweede, groote leveneoffer zou zyu, hetwelk
hy moest brengen. Zy bad dat heel duideiyic
in zyn dankbaren blik gelezen, toen zy hem
zeide, dat zy hem niet wilde verlaten. In zyn
vreugde over de zekerheid, dat hy zich ver
giet had, dat haar hart nog alleen hera toe
behoorde.
(Wordt vervolgd.) I
