No. 15089.
LE1DSCK DAGBLAD, Zaterdag* 1 Mei.
Anno 1909,
WEDER-OPTREDEN VAN PIERROT.
De geboorte vau de
Prinses van Oranje.
Uit Den Haag;.
In het Paleis.
Van een har er Haagsohe correspondenten
ontvangt de „N. K. C." de volgende be
schrijving:
Gistermiddag was op het Paleis allee in
'diepe rust. Ha het treffen van de eerste
beschikkingen en het verzenden der offi-
cdeelo kennisgevingen van de geboorte, is
Prins Hendrik eindelijk gaan slapen, en
heeft ook de Koningin-Moedor zich voor
het eerst v/eer rust gegund, overtuigd dat
het alles goed gaat in de roode salons, waar
de kraamkamer is. Daar, aan den achter
kant van het paleis, met het uitzicht op
jetan prachtig in blad gekomen tuin, dringt
niets door van het feestrumoer m de stad.
Ook ten paleize dus een weldadige ont
spanning in de overtuiging, dat daar nu
weer een Oranje-Kindje in Neerlands
Hkermat is neergelegd, en dat de zoete
inocderweelde de Koningin beloont voor do
wsor spoedig vergeten, lange en moeilijke
i&ren.
Want, inderdaad, de Lang© duur der be
valling begon ongerustheid te wekken. En
h9t is waarschijnlijk vooral tc danken aan
den taot en de volkomen openhartigheid,
waarmod© Hr. Ms. partiouliere secretaris,
jLr. Van Geen, en later ook de opperhof
maarschalk, graaf Van Bylandt, de verte
genwoordigers van de groote pers voort
durend geruststellend heeft ingelicht, dat
do bezwaarlijke stemming onder de men-
Bohen niet hier en diaar in paniokjes is over
gegaan.
We mogen nu wel een en ander van
dezen voortreffelijken maatregel vertellen.
Aan de vertegenwoordigers van de Ti
mes", de „Daily Mail", de „Daily Chro-
niclo", „Le Journal", „Berliner Tageblatt",
„Local Anzeiger", „Het Algemeene Cor-
respondeDtiöbureau voor Nederlandsohe
dagfoladen" en van de „Nieuwe Rotterdam-
echo Courant," later nog aangevuld door
een redacteur van het „Handelsblad" en
„De Nieuwe Courant", had jhr. Van Geen
verlof gegeven om hem op alle uren van
den dag en nacht inlichtingen te komen
vragen, tor voldoening van de zoo recht
matige belangstelling bij h^t Nederland-
ooho volk on verder van heel Europa.
Zoo hadden wij reeds Woensdagochtend
vroeg op hot paleis vernomen, dat do blijde
gebeurtenis ter vermelding waarvan velo
journalisten immers reeds weken en weken
lang in Den Haag vertoefden, nu toch,
naar de doktoren hoopten, in vervulling
zou komen.
„Daar ben ik weer 1''
Pie p-giechel-j uichend kopjebuitelde hij
over den fluweelen rand heen, de arena in.
Cen gedaver van vroolijkheid en toejui-
oüiing klonk op van alle rijen, van af de
fiauteuils dor loges beneden tot aan do
plank harde banken onzichtbaar-ver boven-
aau. De enorme circus leek niet bijzonder
vol, afsohoou ar veel meer mensohen waren
dan op een gewonen avond. Tegenover den
Ingang tot de stallen zaten zij schouder-
aan-schoudcr; maar aan de zijkanten, en
vooral van-aohteren, gaapten er ontzetten
de leegteix. En toch overstemde het gedaver
bij zijn entr-o de schetterende, fanfarende
muziek heclemaal.
„Daar ben ik weerl"
In oogenblikken van groote emotie ont
snapte hem vaak nog het Hollandach;
verried hij onwillekeurig, dat heel die
mooie, nu wereldberoemde, quasi-Oosten-
rijlcfiche clown nader verwant was aan de
Jodpu-Breedstraat dan aan de Kaiserstadt.
Maar dat deerde niet, het publiek, het
Soheveningsoh publiek, vond het wel aar
dig, daverde nog méér.
Op alle aanplakplaataen van Amsterdam,
Rotterdam, Leiden, Delft, Rijswijk, Voor
burg, Den Haag en Sohoveningcnop alle
stations van S.-S. en van H. IJ.-S.-M.; op
de groote borden aan weerskanten van don
ingang van den circus eiken avond een
glorie van licht en vreugde tegenover den
donkeren monumentaal-kocpelenden Kur-
hauetempel en het liohtsprookjo van de
Baroveral had het oog dagenlang, tot
vervelens toe, de enorme groene affiches
ontmoet met er op in reuzige zwarte
letters:
WIEDERAüFTRETEN DES AUGUST.
Das erst-e nach seiner Kranlcheit.
De strooibiljetten vermeldden het bleed-
rood op geel; de programma's zwart op
wit; dubbel groote advertenties hadden de
lezers van alle bladen verwittigd.
Schumann was nooit gelukkig geweest
met zijn clowns. En toch ia een goedo clown
een van de meest-bogaerenswaardige din
gen voor een paardenspel. Schumann, daar
ging je naar toe om zijn prachtig gemon
teerde balletten, zijn wonder-gelnsconeerde
pantomimes, en óók wel om zöjn dochter
Dora. Maar de clown bij Schumann, dat
was nooit veel bijzonders. Toch lag het niet
aan den directeur. Hjj zooht, hij zocht, met
zijn balletten, pantomimes in het hoofd,
maar er zdjn geen bovcn-middelmatige
Aagusten meer; een goede clown doet
tegenwoordig opgeld.
Tosn had hij dezen Amsterdamse hen
Sedert hadden de mannen van de pers
geen rustig oogenblik meer, want ieder
wilde zich immers beijveren om het groote
bericht zoo snel mogelijk mede te deelen
a-an zijn blad. En zoo waarlijk, de meesten
hunner zijn sedert hun ontwaken op
Woensdagochtend niet uit de kleeren ge
weest.
Trouw hebben zij hun meer dan vijftig
uren meegemaakt, en de langste tijden
daarvan op de zoo uiterst welwillend ie
hunner beschikking gestelde kamer van jhr.
Van Geen zelf. Hier, of in de antichambre
te zamen, hebben zij het Woensdagnacht,
Donderdagochtend, Donderdagavond, Don
derdagnacht zien worden. Met steeds wit
ter gezichten en in machtelooze gezakte
houdingen bleven zij zitten, om den zooveel
tijd weer uit den dommel g^eohrikt, wan
neer daar stappen klonken door den oorri-
dor van het geheimzinnig-stillc paleis.
Dan kwam, zijn vermooidheid bedwin
gend on onverstoord bereidvaardig, de
partiouliere secretaris weer uit de adjudan
tenkamer naar ons toe. En steeds beklem-
merder voor de oververmoeide journalis
ten klonk zijn telkens glimlachend her
haalde mededeeling: de heeren zullen nog
geduld moeten hebben, maar de dokto
ren rijn tevreden over den toestand van
de Koningin. En weer voor enkele uren
zakten de mannen van de bladen in hun
loomheid terug. Pauvre Reine!
Als het opnieuw nacht was geworden
kwam de opperhofmaarschalk de heeren
zelf mededeelen, dat er een avondmaal
in een der zijkamers voor hen was aange
richt. En ook graaf Van ByLand herhaal
de: Ca va lentement, mais la Reine se
porte toujours bien et les medecins sont
contents.
Het souper gaf wat afwisseling, werd in
weer wat oplevend internationaal discours
gerekt, gerekt tot jhr. Van Geen verscheen
en weer glimlachend, ja, wel haast veront
schuldigend kwam zeggenGeduld, memo
Herrshaften, geduld. Of dan weer: „Ik
zou de heeren heusch raden zioh in hun
hotels wat te gaan verfrisschen, een paar
uur te rusten. Voor heb vermelden van
de groote gebeurtenis beloof ik u, u te
zullen waarschuwen".
Evenwel, dc journalisten aarzelden.
Men kan niet weten.... als de geboorte nu
eens onverwacht plaats had. En de een
voor den ander durfde het niet te wagen.
Tot de vermoeienis het bewegcnloos zit
ten in steeds hetzelfde vertrek ondraag
lijk werd, en zij besloten te zamen weer
even wat rond te wandelen, even, gekleed,
wat op bed te gaan liggen in het hotel
„De Zalm," waar de overige correspon
denten gebivakkeerd bleven.
Al spoedig buiten het paleis geen nist
Oostenrijker gevonden in een derde-rangs
reizend kormisspel in Beieren; en Onmid
dellijk had zijn scherpe blik de goudmijn
gezien, die in dit kleine, sjofele ventje
schuilde. Hij had één voorstelling bijge
woond, inoognito onder het onaanzienlijk
publiek, en dienzelfden avond had hij hem
geëngageerd voor 75 mark per week.
Twee dagen later debuteerde „der"
August, in een schitterend, fonkelnieuw
pakje, in Berlijn, vulde er de entre'actes
met zijn dwaze flauwiteiten. En de gezel
lige Moffen en Moffinnetjcs hielden hun
buikjes vast van het Lachen: „nein, aber,
eo'ne guter, das hatte der Sohumann nu'
nooh n i e gchatSohumann reilde met
hem door Duitschland en Denemarken,
kwam ook met hem een zomer naar Sehe-
veningen, 9oheepte zich in aan Hoek-van-
Holla-nd, kwam terug oter DoverCalais,
Frankrijk, Zwitserland door, weer naar
Berlijn terug, maar,,6o'ne guter das
hatte ermein Leben noch nie gehat
De balletten, de pantomimes, de dochter,
raakten in de reputatie op den achter
grond. Naar Schumann, daar ging je naar
toe om den August, die de oude creatie
schitterender had doen herleven. En August
droog het programmaAugust trad avond
aan avond drie-, viermaal op, onder oe-
muziek-overschreeuwend gedaver; August
zag in een jaar tijds zijn honorarium ver
vijfvoudigd; August verzon iedere repetitie
nieuwe moppen, elke nieuwe véél geestiger
dan de vorige. Maar zijn voorkomen, zijn
optreden, die deden het hem hoofdzakelijk.
De moppen zonder August zouden
flauw zijn geweest, bar-flauw; maar met
hem waren rij de hoogste en zuiverste hu
mor. Ieder lachte; hij kreeg bedankbrief
jes, overvloeiend van weelde en geluk,
van zieko menschen, die zioh Gezond-
goLaohen hadden. Ziekenwagentjes in den
circus als August optrad en dat deed hij
altijd waren geen zeldzaamheid. Het
was zoo in-gcestig, en vooral het was zoo
kern-gezondIllustraties drukten zijn por
tretten af; reporteurs kwamen hem in zijn
luxueus appartement interviewen over
sociale of politieke kwesties. Het bestuur
van een vereeniging van reformdraagsters
kwam hem het eer e-voorzitterschap aan
bieden (zeker omdat hij 's avonds zoo dik
wijls optrad in een hobbezakkie), delega
ties kwamen hem h'ntjee brengen. Als j©
spr^k van „August" (zonder meer), dan
wisten de lui, dat je niet je dusnamigen
neef of broer bedoelde, maar natuurlijk
August van Schumann. Zoo kreeg hij een
wereld-reputatie. En de kas van den
circus vulde rich.
Toen kwam Schumann weer naar Sche-
veningen. Overal werd het uit gebazuind,
nit de verst-klinkende bazuin, die de
drukpers ia, dat den eereten avond al
en zoo ging men, den eon na den ahder
terug, de Koningspoort door. Sommige der
buitenlandsche collega's lieten zioh aan
vankelijk door de Atmosfeer van het hof
inspireeren. Zij schreven daar eindeloos
door hun Fransahe, Ouifcsche en Engelsohe
telegrammen, waarbij den lezers geen de
tail, ja zelfs geen mogelijkheid werd ge
spaard.
Doch dat schrijven luwde. Een lakoniek
EngoLschman, die altijd met een deel van
Nietzsche onder den arm loopt, had den
wijsgeer ook hier meegebracht. Een enkele
maal las hij een kapittel voor ter ver
sterking van onze bedenkelijk verslappen
de energie.
Andere journalisten in de antichambre
van jhr. Van Geen ton Paleize schetsten
reeksen van maikanders min of meer gelij
kende portretten uit tijdverdrijf, vertelden
elkander do ervaringen van hun rusteloos
reizend en trekkend journalistenbcstaan. En
vooral de heeren, die de blijde gebeurtenis
aan het Spaansohc hof, met haar eigenaar
dige openbaarheid hadden bijgewoond, von
den do algemeene belangstelling.
De details van het pasgeboren konings
kind je, dat daar door den president-minis
ter aanstonds op een groot zilveren blad
werd rondgedragen door het paleis om het
den honderden daar in de zalen verzamelde
autoriteiten en journalisten te vertoonen,
hoorden enkele op bijzonderheden beluste
buitenlanders gretig aan, en rij betreurden
het wel, dat de tradities aan ons hof geluk
kig bescheidener, ingetogener, gereserveer
der zijn dan in Madrid, en.... minder
Spaansch
Een waarlijk oritiek moment kwam
Woensdagavond. Toen drongen ook einde
lijk tot ons in het paleis de geruchten van
buiten door, dat er indordfcuad een Prinses
zou rijn geboren. Waren er immers geen
bulletins verspreid, was de grenadierskazer
ne niet geïllumineerd, liepen de militairen
niet in groot tenue, had de vlag dan niet
van de Rotterdamscho Beurs gewaaid? En
zoo waarlijk, nu en dan klonk door de zwa
re paleismuren heen het gejuich van het
volk hoorden we duidelijk het Wilhelmus
ringen.
Weet dan iedereen in stad en land wat
ons ton paleize niet meegedeeld is vroe
gen de odgeruste journalisten zich steeds
angstiger af. „Mijne heeren" kwam de
particuliere secretaris nu met klem zeg
gen: „Ik verklaar u op mijn eerewoord dat
het een betreurenswaardig misverstand is.
H. M. is welvarend en de doktoren zijn te
vreden, maar u zult goed doen met rustig
af to waohten en voorbarige tijdingen togen
te spreken.
Dan., le Journal dort; dor Daily Mail
sahlaft auch de Lokal-Anzeiger begint
August, „der" August (er behoefde niets
meer bij) zou optreden. Het huis was uit
verkocht. En de knwlit van Auguot, in
livrei, kwam 'a middags geheimzinnig op
Sohumann af, die in „Alteburg", te bit
teren zat: rijn meestor kon niet optreden,
zijn meester was krank. De groote man,
in onbcrispelijko gekleede jas en met
hoogen hoed, werd bleek ah een lijk. Hij
liet zijn Gatsje staan en rijn vrienden
zitten en snelde naar hot Kurhaus, den
knecht achterna.
Maax er bleek niets aan te doen. De
dokter kwam, liet den Clown transportee
ren naar een stil pension in de Bosohjea
hij had te veel van rijn kraohten en van
rijn geeetigen geest gevergd, hij had rioh
overwerkt.
„Daar ben ik weer 1"
Terwijl hot publiek daverde, koppetje-
buitelde hij in het hobbiozakkie de arena
door.
Ook een Clown kan zioh overwerken.
Terwijl hij rieken gozond mopte, mopce
hij zichzelven langzaamaan ziek. In die
twee maandon, dat hij daar in de stilte
van de Bosch]03 had gelegen, was het hem
duidelijk geworden, hoe hij het eigenlijk al
lang had voelen aankomen; hoe die walg,
die zich den laatsten tijd van zijn optre
den in hem naar boven had gewrongen
tegen zijn emplooi, eigenlijk niets andere
was geweest dan een nadering van zijn
ziekte. Wat was er nu vroolijker, aardiger
baantje dan Clown te zijn! En hij dacht
■n-i.n 't vele goede dat hij toch ook had ge
daan, door die zieke juffrouwen te genezen.
Vroeger had hij nooit tijd gehad om zoo
eens rustig en helder in zichzelven in te
keeren. Dan wa« het maar een drijven
van nieuwe moppen verzinnen, ze ten uit
voer brengen. Nu, die twee maanden had hij
nagedacht. En 's avonds als hij in zijn bed
wakker lag en hij hoorde ver en zwak, de
schoten knallen van do pantomime, dan had
hij He i m w e e naar den circus, dan zou
hij met zijn uwakke uitgewerkte lijf, wel zóó
weer er heen hebben willen loopen om dade
lijk weer te beginnen van voren af aan. En
hij drong zich op, dat 't een heerlijk leven
tje was, Clown te zijn.
Maar, vreemd, nu de ziekte was ver
dwenen, nu hij was weer flink, kein-ge-
uond, was de walg gebleven, nog sterker
geworden alleen. En nu hij optrad voor het
eerst weer, het gedaver, dat niet ophield,
om hem heen als een vuurwerk, nu was hij
meer dan ooit Beu van rijn bestaan. Hij
kopjebuitelde en hij kraaide, en onderwijl
dacht hij: „Wat doe ik toch, wat doe ik
toch idioot 1 Wat stel ik me toch aan als
een gek! Ik maak de oaricatuur van een
uiensch, zóó onmogelijk, dat de gekken on
der hei publiek stikken van 't lachen, om-
hardop te droomen, ja... zelfs het Corres
pond en tiebureau heetv de oogen geloken-
De man van de „Times" aagt: Het is vier
uur, ik kan niet meer seinen, ga rusten.
De andere Engelsohe heeren, die rich in
den vreemde spoedig thuis plegen to roe
ien, strekken rioh lang uit... on als een
bleeke cauchemar begint de nieuwe dag
weer te lichten over den paleistuin. Bloc
ker en blocker wordt ook het dienareuper-
soneel, dat achter de gesloten deuren
voortwaakt.
Een nieuwe dag. De Koningin rust, de
Prins verfrischt rich op een wandeling in
den tuin waar de arbeid aan de perken her
begint. Dan kunnen ook wij weer voor een
poos ons exil verlaten. Tot nieuwe berich
ten nieuwe onrust wekken.
En op den dag volgt weer een nachtdo
verpoozing van het avondmaal... fcho poor
Queen 1 en do heer Van Geen bleeker en
bleeker, en onverstoorbaar hoffelijk on wol
gemoed: „het gaat goed mijne heeren, de
doktoren rijn tevreden."
Nu is het 3 uren. Het wordt 4 uren, 5
uren. De druilende ochtend komt weer door
de kieren der gordijnen heen. De interna
tionale pers verkeert in dosolatcn staat,
op het einde van haar krachten. Mais...
la pauvre RoineEn wij hervatten ons.
Een onbeschrijflijk gevoel van medelijden,
de indruk van den lii >-risoben nacht....
Zooals we ons voelen liet moeilijk te
beschrijven.
Halfzeven. De heer Van Geen: Ik raad
do heeren nu voor het laatst nog wat te
blijven. De doktoren zijn tevreden.
O, eindeloosheid van angstig waken. Ze
ven uren, do huishouding in het paleis ia
stipt weer bogonnen... daar komen stappen,
sneller en sneller.
De heor Van Geen, rich moeilijk mees
ter, kwam binnen: „Vijf minuten geloden
is er een Prinses geboren", zei hij, moei
lijk, en met tranen in de oogen. Dan ver
beet hij zijn ontroering en vervolgde: „Mij
ne heeren, do Koningin is wel. Ik kom zoo
juist van Prins Hendrik, die het ons kwam
vertollen."
Even een doodelijke stilte.
Ontroerd drukkten wtij den secretaris die
hand, om het historische nieuws voort to
jagen over de wereld.
Naar werd gemeld, bedroeg het gowicht
van hot Prinsesje bij de weging dadelijk oa
de geboorte zes en een half pond.
Buiten hot Paleis.
Ontzaglijk, de stoutste verwachtingen over
treffend was gisteren de geestdrift en het
feestrumoer in de Hofstad.
De uitgelaten menigte beseft het echter
zelf, hoe noodig het is in de omgoving van
het Paleis eerbiedige stilte te bewaren. Daar
dat rij een collega meenen te zien, en. dat
de enkele verstandige goedig rijn mond cen
beetje vertrekt on denkt: hij is zoo niet als
hij wel lijkt, want dan moest je er modelij
den mee hebbenmaar hij is een heel go-
woon mensoli, die probeert naïevere men
sohen dan ik to am usee ren en daar ook
prachtig in blijkt te elagen. Wat doe ik
toch idioot I Wat stel ik me toch aan als
oen gek! En hot leven ia zoo ernstigI
Ginds in de Bosohjea heb ik een meisje
zien begraven* dat de tering hod I Bah,
ik walg van mezelven 1"
En hjj koppotjebuitolde en hij kraaide;
morgen zou hij 'fc weer moeten doen, en
overmorgen weer. Beu was hij er ven 1 En
't werd met den dag sterker. Maar hij kon
er niet moer uit, hèl
„Kerel", tei Schumann tegen hem op een
middag op de helft van September (hij was
nu al weer kleine twee weken aan 't werk,
die hem een eeuwigheid lekenover
een dag of acht zou de circus opbreken),
„kerel, ik weet niet maar 't is net of jij
sedert je riekte er minder op bent gewor
den. Je moet je wat anstrengeu, man, want
dat gaat zoo niet, hoor l Ik kan er perfect
in komen, dat die klap je een eind achter
uit heeft gezet, maar nu je heelemaal boter
bent.... jo hebt toch over niets te klagen,
hè? nu moet jo dat weer inhalen,hè? Ik zal
je Zaterdag een benefiet geven, een rnooien
avond, maar zorg dat je iets pyramidaals
dloet, hoor. Want dat east too niet."
„Daar ben ik weer I"
Hij walgde er ran" 1
Ditmaal was de circus nok-voieen bene
fiet van August, hij zou bijna den hcelen
avond in de arena rijn! Nergens, tot tegen
den ingang van de stallen aan, nog niet
eens, do gaping van een enkel leeg plekje.
Geheel in 't rond rijen boven rijeD, aaneen
gesloten en dichtbezot, tot beel-hoog, waar
de samendringende mensohenkoppen on
kenbaar werden van miniotuurheid. En het
gebulder der toejuichingen overbulderde na
niet alleen de fanfares, maar klonk ver
door buiten den circus ais onweer-gebrom
door Scheveningen in den nacht. Dat was
weer het oude suoooe!
Hij deed zijn afgezaagde, vervelende mop
pen van koppetje-buitelen en kraaien, en
de menschen gilden hot uit van ploirior.
„Wat 'n flauwerds t Wat 'n fLanwerds 1"
dacht de clown. „De circus is nu vol flau
werds, omdat i k vul het heel© programma.
Anders had je ten minste nog enkele ern
stige menschen; maar die blijven nu weg,
omdat de pantomime al is ingepakt, de bea
te paarden al verreisd rijn. O, nu ieta wer-
kelijk-groota te doen voor de oogen van die
flauwerds 1"
En koppetjebuitelend duikelde hij van
den rand van de arena, dwars door het
geen gierende, joelende, hossende en zwim
rende benden. Maar toch, onweerstaanbaar"
voelt men zich eenmaal aangetrokken
tot dio plaats, tot dat gebouw en het i*
alsof de witte muren, daarvan iets afstra
len van het geluk en de ouderwedde, die
daar thans worden gesmaakt. Daar voelen
oud on jong zich zoo recht gelukkig, zoo
dicht bij .do beminde Koningin, met Wie
men zoo innig meegeleefd heeft in de laatste
dagen, en hot Oranje-Kindje, de hoop der
toekomst.
Groote vreugd© brengen dan ook telkens
onder de wachtende menigte, waaronder zicli
grappige en aandoenlijke taf rooi tjes afspelon,
de gunstige berichten omtrent Moeder on
Kind, die men verneemt uit den mond van
hen, die zelf aan het Paleis daaromtrent
inlichtingen zijn gaan vragen.
Maar wat vooral oen bijzondere verrassing
was voor de dichte menigte en aanleiding
gaf lot oen apontane manifestatie van ge»
lukwensch en sympathie, dat was do veis
schijning van Prins Hendrik voor een dor
vensters van de eerste vordieping van het
Paleis. Een stormachtigo ovatie werd den
vader van het jonge Prinsesje gebracht en
het was of do duizenden in dat gejuich
en gewuif ook wilden uitdrukken met hoe
vurig verlangen zij het oogenblik verbeiden,
waarop do Koninklijke Moeder, weer geluk
kig en volkomen hersteld, zich zal kunnen
vertoonen aan Haar dankbaar en jubelend
volk.
Do Prins dankte zichtbaar ontroerd voor
dezo sprekende bewijzen van sympathie en
vreugde met minzame groeten aan allo kan
ton.
Toon de avond was gedaald, scheen het
alsof do ganscho bevolking zich in 't centrum,
der stad had geconcentreerd. Noch de drei
gende wolken, noch de koude wind, noch do
lage temperatuur konden de menschen in
huis houden.
Zoo lang had jnon moeten wachten; nu;
moest de vrougdo uiting vindon!
Zelden word er zulk oen uitbundigo feest
stemming waargenomen als gisteravond; hot
jonge volk en vooral do soldaatjes waren
gewoon door het dollo heen. Zij zongen on
joolden hun kelen schor.
Ook do omliggcndo gemeenten leverden oen
belangrijk contingent tot do feestvierende
drommen die de pleinen en hoofdstraten, ba
dend in een zee van licht, vulden.
Op sommige oogenblikken was er in Lango
Poten, Spuistraat, Veenestraat, Groenmarkt,
Graveetraafc en Vlamingstraat geen doorko
men aan.
Op de pleinen schoen het nu en dan, alsof
men oon bal cbampêtro had georganiseerd.
Als dit nu al zoo'n echt Oranjefeest wordt
nu hot nog .maar cen voorproefje is van de
algemeene feestviering en illuminatie op den
tienden dag Maandag 10 Mei a. 8.
wat zal het dan wol zijn 1
Als één groote familie viert het Haagscho
zand heen, over een stoel, die daar in 't
midden was gezet, u een salto mortaTe»
zijn oude toer.
Hij ging terug naar don fluweel-bek lee
deu rand, op een drafje, dat het publiek
deed schateren.
„Noch ein Stuhl" riep hij machinaal.
Een stalknecht cfcrM j nog een stoel aan,
zotte dien bovenop den anderen. En de
clown weer koppetjeduikelend met een
aalt© mortal© er overheen.
„Noch ein Stuhl 1"
De derde word er opgezet. Het publiek
schalordo. Maar hij liet zich niet, zooals
anders, ditmaal tegen de stoelen aanvallen,
dat re v-an elkander vielen met den clown
boven op de ruïne. Hij ging er weer over
heen met een salto mortal©. Enkelen ap
plaudisseerden; de meesten schaterden;
August k o n nu eenmarl niets doen of je
moest or om lachen. De stalknecht* alleen
keken verbaasd.
Noch ein Stuhl 1" commandeerde hij. Zo
brachten er een, en hij herhaalde den toer.
Toen huppelde hij weer terug naar don
rand.
„Nooh ein Stuhl 1" schor-schreeuwde hij
nu, toen ze niet gauw genoeg er een brach
ten. En zachter voor zichzelven brommend!
,,'t Kan me niks scholen I" Do lui, die bij
hem in de buurt zaten, proestten het uit om
die mop
Met een trapjo werd do vijfde stoel er
boven op gezet. Wcor buitelde hij or heen
en met een magnifieken zwaai... was hij bo
ven op de heole stellage, die onder hem fr©
waggelen stond. Het publiek wilde los
barsten, maar op het stilte-geroep van an
deren hield hot zich in. En op hetzelfde
oogenblik pirouetteerde de clown zich van
de stoelen af.
Hij kwam op rijn hoofd terecht. Zijn
lichaam sloeg cr over hoen on bleef plat en
roerloos liggen. Gejuich van aLe rijen, ge.
schater.... en.... opeens... gesis l
Een dame op do eerste rang gilt, zakt
flauw weg onder hr bank.
Menschen draaien zich om, snollen ver
schrikt *«reg; anderen bliiven zitten ver
stijfd, met do handen voor do oogen. Hoeren
trachten hun dames kalmeerend hoon te
leiden.
En de olown blijft liggen, als een plank.
Schumann wordt zichtbaar onder de ver-
ward-doend© stalknechts, in oolbert. Hij
geeft hier en daar een gefluisterd bevel.
Dan richt hij zioh, moeilijk rijn Hollandsch
sprekend, tot het publiek. En Angust achter
hem wordt weggedragenbloed droppelt
uit rijn mond.
Hij had ieta pyramidaals gedaan.
