Ho, 15083,
LEIBSCH DAGBLAD, Vrijdag' 30 April. Tweede Blad.
Anno 1909.
Tweede Kamer.
Kunst, letteren, enz.
FEUILLETON.
Kinderliefde.
Concert van mevr. ReindcM-Hekker,
Bfj. Van der Harst en mevr. Ktinst-Nalngaj.
Het was ons bijzonder aangenaam, mevr.
BcinderboffHekker, wier naam tot onae
verwondering niet veel op oonoert-pro-
gramma's voorkomt cn die ook hier sedert
Jan. 1906 niet optrad, weer eens te hooren.
Met onverdeeld genot hebben wij naar haar
mooie warmgevoelde vertolking van
Brnhm's eerste vioolsonate geluisterd. Zij
voldeed ons in dit heerlijk werk nog meer
dan in haar andere nummers, waarin men
natuurlijk de orkestbegeleiding nogal mis
te. In het middendeel hiervan sprong een
snaar en ook overigens had de soliste hier
met de stemming der viool to kampen. Took
deed mevrouw Reinderhoff ook hier Mo-
tórt's edelen eenvoud en innemende gratie
ten volle uitkomen en viel haar virtuosi
teit te bewonderen
De verdiensten van mej. Harry van der
(Harst als zangeres, rijn hier algemeen be
kend en ook door ona herhaaldelijk bespro
ken. Ook ditmaal maakte zij veel indruk
mot haar negentaJ liederen, waarvan wij
nog vooral het eerste ,,dem Freunde Tod"
(naar wij vernemen, eon nog onuitgegeven
compositie van haar leermeester) en het
„Eenzaam Moedertje'van Cath. van
Hennes memoreeren, die bijzonder mooi
gezongen werden. In het eerste lied van
'Brahma (O wüsst ich doch) was de voor
dracht ons niet eenvoudig genoeg. Het
•laatste nummer, een aardig effectvol liedje
van Löwe, moest, y/»ó gezongen, het publiek
wel meeslepen.
De derde soliste mevr. KunstMaingay,
toonde zich, zoowel in de begeleidingen
als in haar drie solo-nummers, opnieuw
een began fde en bekwame pianiste. Met
name in de voortreffelijk gespeelde Fanta
sie van Mozart viel haar mooie stijlvolle
voordracht en vergevorderde technisoho
bekwaamheid te bewonderen. En het is
waarlijk niets gerings, de moeilijke, fijne
muziek van Debussy zoo uit te voeren. Zij
vond, eveneens de beide andere dames,
biet haar voordrachten vee! bijval.
Hoewel er in de Pieterskerk ook een
concert was, met een aantrekkelijk pro
gramma en nog door vergaderingen enz.
velen naar elders getrokken werden, was
do zaal toch tamelijk goed bezet, O.
Muziekuitvoering Pieterskerk*
NieUegoiiauiaiido het ooncorteeizoen
eigen 1 ijk. achter den rug is, zouden er cLze
week toch nog twee concerten plaats heb
ben, die door bijzondere omstandigheden
samen vielen.
Voor een vrij talrijk publiek gaf Willem
F. Branse's Vocaal en Instrumentaal So
listen-Ensemble een uitvoering in de Pie
terskerk.
Ofschoon bestaande uit alle nog jongo ar-
tisten, die of pas hun opleiding voltooiden,
of deaw voltooiing naderen, gaven zij ons
veel te genieten. De cüreoteur, organist
der liegen tessekerk, te 's-Gravenhago,
bracht ons direct onder den indruk door
rijn voordracht van het .Grosse Praelu-
dium und Füge" van J. S. Baoh,
Door de uitvoerigheid van het program
ma zullen wij niet alles afzonderlijk aan
halen. Zeer mooi werd voorgedragen de
vioolsonate van Handel No. 4 D-dur, door
don heer Willem Graai. Vooral het 3de ge
deelte trof ons; in het begin scheen er iets
geagiteerds in zijn spel.
De altzangeres, mej. Katche© Rudolph,
bekoorde ons door haar bijzonder vol,
krachtig, sympathiek geluid, hetgeen voor
al uitkwam in Got.tee Zeit", van J. 8.
Bach.
Ook de bariton, de heer E. Zoetmuller
gaf veel te genieten in zijn aria uit de
„Paulus".
Van mej. Lottie Swartfcouw klonken voor
al do hoogo tonen mooi, in de lagere was
rij somtijds wat hard. In de aria uit de
„Schöpfung" waren mooie oogenblikken;
maar het leek ons, dat, vooral bij het be
gin, organist en soliste het niet geheel met
elkander eens waren omtrent het tempo.
De cello-mimmere van den heer Kippel
werden goed voorgedragen, evenzoo do
harpsolo van mej. Roza Spier, dio later
met den heer Erkelens (fluit) een Andan
te van Mozart ton geüoore bracht. Jammer,
dat de fluitist in het begin .onzeker was;
later scheen hij meer op streek te komen.
Yóór dit stuk droeg hij een Largo van Yan
Beethoven voor, dat beter tot zijn reoht
kwam.
Over het algemeen, kunnen wij zeggen,
dat er veel muzikaliteit in de verschillende
voordrachten viel op te merken, on dfcvt
de begeleiding over het algemeen uitste
kend was. Ook al ware het programma
minder uitgebreid geweest., zouden wij loch
voldaan hebben kunnen rijn.
De Leidsche FabrieksschooB.
Gisteravond had do jaarlijkscho feestvie
ring en tevens sluiting van deD w intercur
sus der Leidsche Fabrieksschool plaats.
Door het geregeld aangroeien van het aan
tal jongens dat van deze inrichting gebruik
maakt, moesten zij ditmaal in twee groe
pen verdeeld worden. Een 80-tal jongens
woonden thans de feestviering bij, werden
op versnaperingen onthaald en zongon af
en toe een lustig lied. Een gramophoon,
welwillend voor deae gedegenheid afge
staan, bewees uitstekende diensten. De
verstgevordbrde jongens ontvingen nog een
nuttig stuk gereedschap en verlieten na
afloop mot dankbaar gemoed het slöjdlo-
kaal op de Langegracht. De meesten be
loofden reeds zich voor den volgenden cur
sus, vdie met September begint, te zullen
doen inschrijven.
Yoor wie de Leidsche Fabrieksschool nog
niet kennen, zij hier nog eens gezegd, dat
deze inrichting voor Fabrieksjongens van
12 tot 18 jaar is bestemd, die daar geilu-
rende de winteravonden onderwijs ontvan
gen in gewoon lager onderwijs on in hout-
slöjd. Belangstellenden kunnen met het
werk, dat dezen winter werd verricht,
kennis maken op de tentoonstelling van het
genootschap „M. S. G.", die op 8 en 9
Mei a.s. in de Stadszaal gehouden zal wor
den cn waar de vervaardigde modellen van
eenigo jongens zullen te bezichtigen zijn.
Bij de discussie over de Schepenwet
hield de heer Plate vol, dat, waar men
den huurder als eigenaar heeft aangeduid,
de redactie van het artikel niet juist is.
De heer Van Idsinga stelde alsnu
voor alleen te bepalen, dat de kost-en bij
uitreiking van het certificaat worden vol
daan, in het midden latende door wien,
welke redactie de Minister overnam,
waarna art. 6 werd goedgekeurd; eveneens
art. 7 betrekking hebbande op het verval
len van de certificaten van deugdelijkheid;
art. 8, dat eischt, dat de beide exemplaren
van een vervallen certificaat aan den eige
naar moeten gezonden worden. Op art. 9,
bevattende de verplichting va© den schip
per tijdens de reis, is door de heeren Scha
per c.s. een amendement voorgesteld, strek
kende om den sohipper o.a. ook te ver
plichten afschriften van het centificaat
van deugdelijkheid op zichtbare wi.,ze aan
te brengen in de vertrekken voor de
schepslingen, zoodat deze van de daarin
vervatte bepaling.n kennis kunnen nemen.
Door de commissie van rapporteurs 13
een amendement voorgesteld, strekkende
om te bepalen, dat inzage gegeven moet
worden of afschrift moet toegelaten worden
van de scheepsjournalen na volbrachte
reis of na verlaten van het schip
't Amendement der oommissie van rappor
teurs werd door den Minister overgenomen
dat van den heer Sohaper werd door den
Minister bestreden.
De heer Sohaper wijzigdo daarop
zijn amendement in dien zin, dat gelezen
wordt: op een voor alle schepelingen toe
gankelijke plaats, waarna de Minister
het amendement overneemt.
De artikelen 914 werden daarna goed
gekeurd; eveneens de artt. 1517.
Bij art. 18 (beroep) stelde de comm. v.
rapp. voor om ook beroep toe te laten van
de beslissingen der commissie voor de
uitgifte der certificaten van uitwatering.
De Minister nam dit amendement
over, daar het ook z. i. een leemte aanvult.
Door de heeren Verhey en Van Id
singa werd gewezen op den ernst van
hot beroep en op de noodzakelijkheid om
duidelijk t-e doen uitkomen wie het beroep
kan instellen. De wet moet uitmaken wie
het recht van beroep heeft.
Heden elf uren voortzetting.
Zaak overste Kook.
Door den heer Yerhey werd voorge
steld de oonclusie der commissie in deze
zaak aan de orde te stellen na de Schepen
wet,
De Voorzitter meende, dat bbans
geen wijziging is te brengen in de Regeling
der werkzaamheden.
Sohoponwot.
Door de Commissie van Rap
porteurs is als amendement voorge
steld art. 23.3. De eerste zin t-e le«zcn als
volgt:
Verder worden benoemd vijftien buiten
gewone leden, van wie drie reedero of
ou-d-reeders en drie schippers of oud
schippers, onderscheidenlijk van de groote
vaart, de kleine vaart eu dc zeoviscoherij
eeu werktuigkundige en electroteohnicus,
drie scheepsbouwkundigen, onderscheiden
lijk b kond met den bouw van schepen
voor de groote vaart, de kleine vaart eu
de zeevisscberij, con machinist of oud-ma
chinist en drie schepelingen of oud-scbe-
peÜDgen, onderscheidenlijk van de grooto
vaart de kleine vaart en de zeevisseherij.
De derde zin wordt gelezen als volgt:
De werktuigkundige, de electrotochnious,
de scheepsbouwkundige, de machinist of
oud-machinist en de schepelingen of oud
schepelingen nemen zitting wanneer de
voorzitter of de rood van oordeel is, dat
hun tegenwoordigheid door den aard van
het te behandelen geval wensohelijk wordt
gemaakt.
De theologie van dr. A.
K u y p e r.
Daartoe aangezocht door een comilé van
verschillende heeren, trad prof. dr. B. D.
Eerdrnans, uit Leiden, verleden week in
het kerkgebouw der ltemonstrantsche ge
meente te Haarlem op, om een voordracht
te houden over do theologie van dr. A.
Kuyper.
Het kerkgebouw was stampvol.
Deze rede is thans in druk versohenen bij
do firma S. 0. van Doesburgh alhier.
Ann het slot zijner rode zegt de hoog
leeraar:
De Thoologie van dr. Kuyper wil hot Go-
reformeerde volk halen uit zijn afgetrok
kenheid in het volle licht des levens. Daar
over kan men zich slechts verheugen. De
tijd zal wel komen dat ook dit Gerefor
meerde Volk, dat door den leidor geleid
werd, aan den golfslag zal merken, dat- zijn
scheepje in andore wateren vaart.
Bij „liberalen" geldt dr. Kuyper veelzins
als den man der reactie, die terug wil naar
een overwonnen standpunt. Men kan zulk
een oordeel alleen vellen, wanneer men
over dr. K. spreekt zonder to lezen wat hij
schrijft. Door den invloed van dr. Kuyper
wordt een groot gedeelte van ons volk ge
bracht tot ander denken en tot het aan
vaarden van waarheden, die het waarschijn
lijk van niemand dan van hom zou willen
hooren. Dr. K. is een rrm.n yan den .voor
uitgang", die door rijn optreden niet min
der bevorderd wordt, dan door de meest
radicale theorieën van die uiterste linker
zijde. Maar zijn theologie ie niet gerefor
meerd. Zij wil het toch rijn. Dit behoort
echter tot de middelen, waardoor deze voor
uitgang wordt verkregen. Zonder dit mid
del zou ons „Christenvolk" hem het ver
trouwen opzeggen en zich door geen trek-
ken aan-den teugel tot oen enkelen pas
voorwaarts laten bewegn.
i De onervaren ruiter slaat oen paard, dat
I steigert van schrik en het verder gaan wei-
gert, zonder ander gevolg dan dat het erger
steigert en harder achteruitspringt. Zoo
werkt op ons „Christenvolk" do zweep der
liberale wetenschap. De kundige ruiter
echter laat het schichtige dier het voorworp
van alle kanten in zijn onschadelijkheid zien
en leidt het er gemakkelijk langs. Zóó
werkt do theologie van dr. A. Kuyper.
Op de veiling bij Frederik Muller on Co.,
te Amsterdam, had ao aangekondigde ver
koop plaats van Kamerbetimmeringen en
beschilderingen. Het grooto Louis-XVI-sa-
lon, afkomstig uit het peroeel van wijlen
mr. 0. Cook to Leiden, bracht 3100 op en
het daarin beboerende stel van 11 fauteuils
f 950.
Do volledige kamer uit hot perceel van
den heer M. J. W. Weeningh, Turfmarkt,
Amsterdam, ging voor ƒ3100; een Louis-
XVI-kamerversiering, bestaande uit 13
panneaux in de manier van Boucher, voor
f 3900 en twee panneaux met vogels in de
manier van Sohouman, voor 570.
-mk
De Rubens-tentoonstelling op de wereld
tentoonstelling te Brussel in 1910 zal niet
het werk van don meester latou zien, maar
vertellen van zijn leven. Er zal een soort
van „Rubcïi6-Huie" staan.
De bevolking der a ar de.
Een statisticus beeft op grond van
nauwkeurige berekeningen de bevolking
der aarde in den aanvang dezes jaars be
cijferd cp ea. 1167 millioen.
Gaat do .natuurlijke toeneming der bevol
king voort met dezelfde snelheid «als ie
do laatst© tientallen van jaren clan zou
over 1G3 jaren het zielental zijn bereikt,
door den statisticus aangenomen als bet
maximum zielental Gat door de aarde
kon word on gevoed, altijd volgens den
maatstaf der huidige metho
de van landbouw en veeteelt
en den huidige© stand der techniek. Hel
zielental der flardbevolking zou 'n dat kri
tieke jaar (2072 n. C.) 51,000,000 bedra
gen.
Bij zijn berekeningen hoeft dc statisticus
aangenomen, dat de bevolking van
JËur:<pa mot 8.7 pet. per 10 jaren, <üe
van Arid in eouzelfdo tijdsverloop met
6 pet., fan Afrika met 10 pet., van Austra
lië en Oceanic met 30 pet., van Noord-
Amerika met 20 pOt. cn van Ziiid-Amer.
mot 15 pCt. vermeerdert.
Het spreekt vanzelf, dat berekeningen
als de hier meegedeelde geen praktische
waarde kunnen hebben, wijl nieuwe ont
dekkingen op hot gebipJ van de landbouw-
on nijverheidstechniek, het vocdings-
vraa<gstukveen absoluut ander karakter
kunnen (en ook wel zullen) geven, gezwe
gen nog van do landontginninghet
vrucht dragen van de talloos braak lig
gende grondon.
S a r d o u's boedel.
Uit de veiling van Sardou's boe-del werd
verkocht: een wintcrlancUohap van Jan
va© Gov en, 2300 franken; Isaac en Ja-
oöb" door Ribera, 2200 franken; „Chris
tus en zijn Kerk" door Martin de Vos, 605
frainken„Hatjar en Rehaoca aan de
bron" door denzolfden sohildcr, 900 fr.
Het Bilde rdij k-M u s o u m.
Do reden, dat in zoo'n langen tijd niets
gehoord is over het Bilderdijk-Museum,
mopt, naar liet „Handelsblad" verneemt,
gezocht worden in do onderhandelingen,
gevoerd tusschen den heer Leeflang en het
Bestuur over den aankoop van des heeren
Leeflang'8 Bilderdijkvcrzaraoling. Partijen
konden het niet eens worden, omdat de
vraag van den heer Leeflang, 12,000 gld.,
het Bestuur te hoog voorkwam, zoowel ten
opzichte van de waardo der verzameling,
als in verband met de mogelijkheid om
zulke aanzienlijke fondsen beschikbaar te*j
krijgen.
Partijen besloten tot benoeming van twee i
taxateurs, die bij mot-overeenstemming eea
derden oollega zouden aanwijzen. De taxa<
teur va© den heer Leeflang, de heer G.
Hilhorst Wijn, schatte de waarde op
13,300 gulden, die van het Bestuur, do
heer R. W. P do Vries, op 2000 guldon.
Toen word door dezo beide heeren als der
de taxateur aangewezen do heer Wouter
Nijhoff, die t-ot een schatting van 3250 gld.
kwam.
In verband met d«.zc taxaties heeft, hot
Bestuur van het Bilderdijkmuscum den
heer Leeflang meegedeeld, dat het «v!1
trachten 3000 gld. bijoen tc brengen, wlko
som het dan besteden wil tot aankoop van
de Bilderdijkverzamoling.
ÏT.t Bildcrdijkmuaoum heeft den laatston
tijd vele en belangrijke Bildordijkiancn in
eigendom of in bruikleen ontvangen van da
heeren mr. M. Bilderdijk te Utrecht, ds.
C. P. van Eeghen Jr. te Amsterdam. W.
van Epen en M. G. Wildeman te 's-Gru-
venhage, G. van Arkel te Amsterdam en
van mevrouw Gouda do Vries en mevrouw
Roeters van Lenncp de Vries, d« Bruni-
melkamp. Don Hang; dr. J. Gunning W/ji.
en den heer J F M. Stcrck, Amsterdam.
Te 's-Hortogenbosoh is gisteren overleden,
na onkele dagen tc zijn ziek geweest, do
heer L. C, Ho zen mans, bekend als oudheid
kundige en belast, met do leiding van do
restauratic van do Sint-Janskcrk aldaar.
Voor onkele maanden mocht hij als zooda
nig zijn gouden feest vieren.
Tentoonstelling a u
h u i a v .l ij t.
H. M. dc Koningin-Moeder heeft 100
gulden beschikbaar gesteld als bijdrage ten
behoeve van, en als blijk van belangstelling
in de tc Amsterdam te houden Nederland-
scho tentoonstelling van huisindustrie.
De tolographi c-z onder-
d r a a d-z i e k t e.
Ook de telegraphie-zonder-draad schijnt
iiiot te ontkomen aa© do algemeeno wet,
dat iedere gewichtige toepassing van een
nog weinigonderzochte© tak van weten
schap aan do pathologie een nieuw hoofd
stuk toevoegt. Zoo ia het, dat dr. P. BclilJe,
officier van gezondhoid bij de Fransche
marine, in de „Archivee de Médecine na-
voJe" op verschillende aandoeningen wijst,
welke hij heeft waargenomen bij het per
soneel van do „Desoarfcee", waar de dienst
der telegraphie-zondcr-draad tijdens don
laatsten veldtocht in Marokko zeer druk
is geweest, en die het gevolg schijnen te rijn
va© deze nieuwe toepassing der llertz-gol-
ven.
Het zijn in dc eerste plaats gezicht-
stoornissen, waarover do telegraphisteu
veelvuldig klaagden. Soms constateerde
men een min of meor heftige oonjunctivitis.
Wanneer deoe conjunctivitis dikwijls reci
diveerde, ontstond niet ze'den een kerati
tis met als gevolg een vlek op de rechter
cornea van on regel matigen vorm, gelegen
tegenover de pupil in de verticale as,
m.M. hoog en li m.M. breed, en de gozicht-
soherpte belangrijk verminderende. Het
dragen van donker bLauwo of liever gein
brilleglazcn acht schrijver noodzakelijk.
Behalve oogaandoeningen, hoeft dr. Be-
lille ook 2 gevallen van eczema geconsta
teerd, die dezelfde aetiologio sohenen te
hebben En eindelijk schrijft hij ook ana
het elcotrisoh effluvium de nerveuse hart
kloppingen toe, welke, gepaard met prae-
cordiale pijnon, voor ontstonden, wannen*
de patiënt langdurig vóór de emissie-appa
raten had moeten staan. Ook vraagt dr.
BelUlc rich af, of de neurasthenische to>
stonden, welke tegenwoordig zoo veelvuldig
bij het roarine-porsoneel voorkomen, nio*
afhankelijk zouden kunnen zijn van de l<o
langrijke uitbreiding der electriciteit, aaa
boord der oorlogsschepen, e© of er geen
aa©leiding zou bestaan, om ook. ten nan-
rien der telegraphie zonder draad, de me
thodische onderzoekingen te doen verrich
ten, welke onderscheidene auteurs ten ain.
zien der Röntgen-stralen reeds gedaan
hebben. fMed. Wkbld.
si
En zyn gedachten dwalen verder van beeld
tot beeld. Hy ziet een wild kiüd van vier
jaren ia den tuin staan, midden in den he-
vigsten storm, welke haar lokken in wanorde
brengt en aan haar korte rokjes rukt en
trekt. Met een bal mikt zy op de ruiten van
zyn etudeerkamer. En hy ziet zichzelf uit de
deur onder de oude linden treden en het kind
op zyn arm nemen, ten einde het in veilig
heid te brengen.
PAcb, Axel, nu had ik juist zulk een schik
ln baar; geof haar toch den bal; ik zou zoo
gaarne eens zien, wat zy doet".
En weer is de bal in de hand van het
kind en in het volgende oogenblik barst
krakend een der groote ruiten van het stu
deervertrek.
„Neem haar toch den bal afI" zegt plot
seling mevrouw Minna heftig.
„NeenT antwoordt de predikant. „Nu ls
het te laat".
„Zyt gy je wel bewust", had hy op zekeren
dag gezegd, toen zy alleen samen in zijn
kamer zat, „dat Anne Margrete de geheele
pastorie regeert?"
„Neen, Axel", had mevrouw Minna haastig
geantwoord, „daarin vergist gy je; het kind
is echter nog te klein om opgevoed te worden.
Er gebeurt toch altyd, wat 1 k wil. Wel ia
waar" had zy er lachend bygevoegd
,geef ik toe, dat ik steeds het liefst wil, wat
ook Anne Grete wil".
En het kind was grooter geworden en
haar wil was nog sneller opgeschoten dan zy
zelve.
Toon zy zes jaar was, geleek zy een etyf
geworden tak, die zich niet meer liet buigen.
Alle andere gevoelens werden door dezen
sterken wil beheerscht: haar liefde voor dieren
en bloemen, baar teederheld jegens de ouders.
Alles was in hetzelfde oogenblik vergeten, waar
in zy iets begeerde, wat zy niet kon krygen.
Zelfs wanneer het kind tydens den siryd de
belangstelling vcor hetgeen op het spel stond
had verloren, dan was voor haar de tegen
stand op zichzelf reden genoeg, om den stryd
voort te zetten, tot by baar altyd zegepra-
lenden kinderwil de anderen aan het kortste
eind hadden getrokken.
En zoo was op een goeden dag zyn vrouw
bleek en bevend by hem gekomèn, met de
bede: „Neem gy haar onderbanden, voed haar
op en maak een meosch van baar. Breek
haar wil, opdat de liefde in haar kan wortel
schieten 1"
„Nu is het te laat", had hy gezegd. „Haar
eigenzinnigheid heeft al haar goede eigen
schappen ouderdrukt."
En op zesjarigen leeftyd waa het kind weg
gezonden; niet voor óón jaar en niet voor
twee, maar voor al haar kinderjaren.
Overal had het verlangen naar haar zich
doen gevoelen. Elk plekje in den tuin, eik
hoekje in do woonkamer schenen, sinds de
kleine Anne Grete weg was, eenzaam en
verlaten.
„Uat moet zoo zyn", had de predikant ge
zegd. „Een mensch kan niet te duur gekocht
worden."
Bovendien had de dokter reeds lang ver
andering van lucht voor het kind aangeraden.
Het scheen, alsof de koude wind, welke dien
morgen, waarop het go vonden weid, met de
haren van het kind on om bot bloot e halsje
had gespeeld, het bloed voor altyd bad ver-
etyfd, want het had bet altUd koud en hoesite,
wanneer er maar een deur openstond; zells
op den warmston zomerdag kwam het niet
onder den indruk van de hitio en men had
kunnen gelooven, dat het eigeniyk nimmer
weer goed zou ontdooien. Toen het kind op
gloeide, werd het dun en mager en kreeg
een huid zoo doorzichtig als een maandroos.
Anne Margrete was naar de oude tante
Yvonne te Kopenhagen gezonden; naar de
verstandige tante Yvonne met het groote,
onstuimige hartren ^et de gelukkige hand,
die den wil van de kleine spelend wist te
buigen, totdat zy dien onder de heersc.happpy
van haar eigen wil had gebracht, geheel on
merkbaar en zonder dat de kleine had gevoeld,
dat zy overwonnen was.
In zulko zaken had tante Yvonne haar eigen
mat.ier en haar eigen meening.
„"Willen volwassenen een kind tot toegeven
dwingen, dan zya zy in den regel tegenover
den kleine te weinig mededeelzaam; in het
beste geval wordt hec kind omtrent dit punt
met de koite verklaring afgescheept: „Omdat
een kind geen wil heefc." Zonder een nauw
keurige uitlegging over deze, voor het kind
geheel onbsgiypeiyke bewering."
Tante Yvonne versmaadde het niet, de kleine
Anne Margrete te verklaren, waarom zy haar
wil niet kon doorzetten, en het kind luisterde
met verstandige oogen en al begreep het ook
alles nog nibt recht, stelde hec zich in het
vervolg met tante Yvonnes zachte, haiteiyke
verzekering tevreden: „Geloof me, lieve Grete,
ik zou je zeer gaarne verklaren, waarom gy
niet moogt, maar er is zooveel, wat kleine
kinderen nu eenmaal niet kunnen begrypen.
Wanneer gy groot zyt, zult gy dat begrypen
en dan inzien, dat lanio Yvonne je ook niet
bet allerkleinste geoorloofde genoegen heeft
willen misgunnen."
Toen Anne Margrete twaalf jaai was, keerde
zy naar do pastorie terug als een levendig,
verstandig kind, dat de geheele pastorie met
lachen en zonneschyn vervulde. Maar reeds een
jaar later stierf de domineesvrouw en zyn oud
gerool van verantwoordeiykhoid en de angat
iets te veizuithen van hetgeen hy togenover
het kind als zyu plicht beschouwde,ontwaakten
met nieuwe kracht in het gemoed van den
predikant. Wol het meest droeg daartoe bydat
de oude eigenzinnigheid van het kind weer
door spel en lachen begon heen te schemeren.
De oude predikant moest aan een met bloemen
bezaaid rotsachtig dal in Noorwegen denken,
waardoor by eens had gewandeld. Hy herinnerde
zich, hoe hy letterlyk door bloemen en mos haf
moeten waden, maar een paar malen was ui'ge-
gleden en dan had gevoeld, dat hy toch op oen
stceDachtigeo bodem liep, want als hy zich
weer had opgericht, was zyn hand bebloed en
zun knie geschaald geweest.
En voor de tweede maal zond hy het kind
weg en wel naar een kostschool te Lausanne,
van waar het slechts tweemaal in het jaar, in
de kerst- en in de zomervacautie, thuis kwam.
In den tusschentyd loefde hy van de brieven van
het meisje.
El.e week fladderden die, overstroomend
van jeugd en levenslust, by hem bimion, als
jubileorende trekvogels, welke aan het raam
kloppen en het vaderland en hdn nest be
groeien.
„Want by u is het toch het bestl" Met
die woorden eindigde zy dikwyis baar brie
ven. „En u kan vast overtuigd zyn, oom
Axelf dat, ris ik. dea volgenden zomer thuis
kom en eenmaal achttien jaar ben, ik in uw
heldewoesterny voor eeuwig biyf.
Hy haaldo zelf die brieven 's avonds van
het statioo, want anders had hy daarop lm-
more tot den volgenden middag moeten wach
ten, en op zulke dagen moest de preuikant
de Voorzienigheid loven, als hy heelhuiii
weer thuis kwam, want zyn paard Lotto zag
slecht en hy hield den brief wel vas', maar
de teugels daarentegen z er Jos ln de hand,
en keek evenmin naar rechts aJs naar linke
over hot papier heen. Het rytuig had daar
om hooi goed Jn de Leidesee kunnen te
recht komen, voordat hy or lets van had ge
merkt.
De dominee verheugde zich zeer over dezo
brieven; ja, by betrapte er zich zelfs op, dat
by byna met een gevoel van wrevel aan de
naderende vacant ie dacht, welke de brief-
ecbryfster ln eigen persoon zou brengen
Haar brieven waren immers zoo vol verlan
gen naar hus, een verlang.n, dat hem ol-
uitsprekeiyk goed deed; maar was Anne
Margrete er zelve weor, dan was bet verluu-
gen over en dan zou mogolUk een heimwee
naar het drukke, vroolUko leven ginds in baar
ontwaken, zoodat zy wellicht met dezelfdj
bodschap, waarmee zy was gekomen, weer
vertrekken zou.
Bovendien konden in den dageiykscben om
gang dikwyis uren komen, waarin de oude
predikant den steenachtigen grond onder de
bloemen bemerkte. Daarvan was ln de brie-
▼on nooit ieis te ontdokken.
En dan kwam er ook nog by, dat zy daar
in bet zuilen nooit hoestte, terwyi thuis
boesten en vermoeidheid steeds met het ver
trok der eerste trekvogels begonnen en pas
weer verdwenen, wanneer de aardbeien in don
moestuin ryp werden. (Wordt vervolgd.)
