ft*. 15066. Vrijdag 2 April. A0. 1909. feze (Ceurcnt wordt dagelijks, met uitzonderiag van (Zon- en feestdagen, uitgegeven. Dit nommer bestaat uit TWEE Biaden. Eerste Blad. ©bïz© Verzekering. Offieieele Kennisgeving. Onder onze Vroede Vaderen, FEUILLETON. Het wonderoog. ntlJS UKZER COURANT» Voor Lelden per week 6 Cents i per 8 nundei I I J J f 1.10. Bniten Leiden, per looper en wear «genten gevestigd rijn 1.30. Franco per post 1 1.65. PRI.'S DER ADVERTENTIEN: Van 1—6 rogele 1.05. Iedere regel meer A 0.171. - Orootere lettere naar plaaternimte. - Kleine «dvertentiêe van 30 woorden 40 Cents oootanti elk tiental woorden meer 10 Oenta. - Voor het iooaaseeren wordt 0.05 Wokend. Hedenmorgen werd aan ons bureel kennis gegeven, dat Willem Frcdcrik de la Rie, wonende Maredijk 47b, van beroep kellner en houder van polis nummer 2161, gisteravond ten gevolge van een nood lottig toeval zie gemengd nieuws ia dit fclad is gestorven. Zijn hoed willende grijpen is hy te water geraakt. Wanneer blijkt dat liet ongeval zich al dus heeft toegedragen zal aan de weduwe jeen bedrag van vijfhonderd gulden moeten worden uitgekeerd. Vee- en Kannmarkt. Burgemeester en Wethouders van Leiden, herinnoren bij deze d© belanghebbenden, 3at ingevolge de verordening van 3 Maart 1G0-1 (Gemeenteblad No. 4) de Vee markten de Kaasmarkt in plaats van op V r ij dag 9 April a.s. (Goede Vrijdag) zullen gehouden worden op Woensdag 7 April te voren. Burgemeester co Wethouders voornoemd» DE RIDDEft, Burgemeester» VAN HEYST, Secretaris. Leiden, 2 April 1909. HIÜBESWET. Burgemeester en Wethouders van Leid.n, Gezien het adres van A. W. VAN DER POEL, houdende verzoek om vergunning tot het oprichten eener rookerjj on zoutenj in het perceel Duizcnddraadstseg No. 6, kad. bekend in sectie H. No. 890. Gelet op de artt. 6 cti 7 der Hinderwet; Geven bij deze kennis aan het publiek dat genoemd verzoek, met de bijlagen op do Becrctarii dezer gemeente ter visio ge legd is; alsmede dat op Vrijdag 18 April aanst des voormiddags te elf uren, op hot Raadhuis, gelegenheid zal woeden gegeven om bezwaren tcgeQ dit verzoek in te bren gen, terwijl zij er de aandacht op vestigen, dat niet tot beroep gerechtigd zijn zij, dio nie1 overeenkomstig art. 7 der Hinderwet voor het gemeentebestuur of een zijner lo den zijn verschenen, ten einde hun bezwa ren mondeling toe te liebten. Burgemeester en Wethouders voornoemd, DE BIDDER, Burgemeester. VAN HEYST. Secretaris. Leiden, 2 April 1909. Er zijn dingen, die men ziet, en dingen, die men niet ziet. En wat de heer Vorgou- wen over deze voor het gewone publiek on zichtbare dingen ter aanbeveling wn de wodde-verhooging van don commandant der Brandweer aanvoerde, zou_ wellicht óök-aan gevoerd kunnen worden tegen hen, die zei den, dat do gemeenteraad gisteren"" niet veel heeft gedaan. Men zou a la Vergouwen kunnen opmer ken: „zeker, de Raad verdaagcio punten on stopte over andere heen, maar de heeren hebhen éón uur lang de deuren gcalolea ge had, doch wat moeilijk work ze daar heo- ben gedaan, daar kunt ge niet over oor- deelen. Maar ik zog u dat het heel moeilijk ia." Gelukkig voor ons dat wij ons alleen te bepalen hebben tot do openbare vergade ring. De Raad begon met zijn goedkeuring er aan to hechten dat B. en Ws., zonder hem er in te kennen, aahaesie hadden betuigd aan een adres van het gemeentebestuur van Leeuwarden a*.n de Tweede Kamer om aan de Middelbare Meisjesscholen, zooals vóór 188b weder subsidie te verleenen waarin dan onze H. B.-S. voor Meisjes ook zoude deeleo. Het was eigenlijk een rooruitloopon op een raadsbesluit, maar niemand nam dat B. en Ws. kwalijk. Men wist dat er haast bij was cn zoo'n subsidietje van eemge dui zenden zouden wo wol kunnen gebruiken. Jammer, dat adres noch adhaesie-aores effect hebben gesorteerd. Het wetsontwerp waarbij de kwestie moest worden geregeld, is gisteren in de Kamer aangenomen en do Middelbare Meisjesscholen zajn er weder buiten gehouden. Dan was er nog ingekomen een verzoek om 8ub6idio van de veroemging van Ned. Arbeidsbeurzen voor het oprichten van een Arbeidsbeurs in het Ruhrgebied ten dien ste van Nederlandsche werkzoekenden. Er is daar voor Nederlandsche werklieden, die in de mijnen willen werken, work on brood te vinden, maar wie er op eigen ri sico heengaat, komt mot altijd goed tereebt Een bemiddelingsbureau daar ter plaatso zou uitnemend kunnen werken. Daartoo wil bovengenoemde vereeniging wel bet ini tiatief nemen, maar hot kost veel geld, naar raming eon kleine 5000, wat do ver eeniging behalve van het Rijk van de groo- te gemeenten hoopt te krijgen. Het stuk werd in handen van B. en Ws. gestold. De reeks bepoemi opende mot het stemmen van een lid der Gomnussio van beheer over het Krankzinnigeng vsticiit „Endegeest" en het banatonum „Knyn- gcost", die een verrassing bereidde. Op de aanbeveling van de Commissie zelve waren geplaatst twee der jongste raadsleden, do heeren Corts en Hartevelt, mot voorbijgang van hot oud-lid den heer Rera, die inder tijd uitviel, omdat hij bij een periodieke verkiezing niet weder als raadslid wera herkozen. Toen werd in het jaarverslag der Commissie met lof gewag gemaakt van de werkzaamhedon van don hoor Mora. Het scheen de meerderheid van den Raad daar om nu te machtig zich aan de aanbeveling te houden en zoo zag de hoer Pera zich me- een vrij groote meerderheid benoemd. H«« vcreenigde 18 stemmen op zich tegen 8 op den heer Corts. De heer Pera stak het niot onder stoelen en banken, dat hij door deze benoeming zeer getroffen was en hij dankte den Raad har telijk er voor. Er waren voor hem grooter on meerdere herinneringen verbonden aan de gestichten d&T voor elk dor andere Commissieloden, zoide hij, zonder dit nader te verklaren. Dat men licm niot op de aan beveling had geplaatst, bad hem dan ook zeer gekrenkt. Dadelijk wilde hij echter over de aanneming nog niet beslissen. Aan het einde der vergadering heeft hij echter de benoeming aangenomen. Ot dit ook ge volgen zal hebben, weten wij met, maar wo hoorden er wel van, dat uit clozg benoe ming wel een bedanken van een onder lid der Commissie kon Jgen. De Raad heeft door af te wijken van do aanbeveling dor Commissie deze wel eenigszins getroff n. Wo kunnen evenwel den uitslag der stem ming begrijpen cn billijken. Bij de benoeming van een oommissaris dor Stads-Bank van Leening werd eveneens afgeweken van do aanbeveling in zooverre, dat niet No. 1, maar No. 3 werd benoemd. Hebben wij het goed begrepen dan is do meederheid van den Raad van oordeel, dat pas ben oom do raadsleden, indien daar toe geen bijzondere aank-iding bestaat, niet dadelijk in allerlei commission moe ten wonden benoemd, zooals in den laat- sten tijd nogal eens gewoonte pleegt te zijn. De heer Corts behoeft dus niet te inee- ncn, dat het paseeren bij deze benoemin gen iets met zijn persoon heeft uit te staan. Tot debat kwam het eerst bij het voorstel om r.an den commandant cn den ondor- oomniandant der Brandweer een verhoo ging toe te kennen, respectievelijk van 400 en ƒ200. Het bleek daarbij, dat hot voorstel, uitgaande van B. en Ws., zijn ooi sprong vond in een verzoek om ont slag van den heer Stam. Het voorstel werd bestreden door de heeren Fokker, Sijtsma en Van Hoeken. Do eerste wees daarbij op de benarde financieele positie, waarin do gemeente verkeert, zooda-t er al zeer groo te ernstige motieven moeten zijn om tot verhooging der uitgaven over te gaan. Dio ernstigo motieven kon spr. "niet vinden in het feit, dat do heer Stora b'j niet-verhoo- girg zal bedanken. Dit zou het eerst kun nen zijn, als men zou moet4?n aannemen geen behoorlijken opvolger to kunnen vin den. Hij had geïnformeerd in verschillen de gemeenten, waar het salaris van zulk een ambtenaar op verre na niet zoo hoog is: Delft 300, Tilburg' f 200, Groningen met 75.000 inwoners en waar men een be roepsbrandweer heeft, 1200, terwijl in Haarlem, Dordrecht en Ensohedee geen vast salaris wordt genoten. De heer Vereouwen kwam daartegen op. De cijfers waren voor hem niet overtui gend. Het kan in andere plaatsen wel een ©erepoet zijn. Hier is het dit niet en als men een berekening maakt hoeveel uren de commandant moet werken, dan stelt hij daartegenover het vele werk, dat niet wordt gezien en de groote verantwoorde lijkheid, die do betrekking meebrengt. Hij wau het mooht paradoxaal klinken uit zuinig-huid voor d© verhocging. Onze commandant tooh is een uiterst zuinig oona- mandant en dat komt de gwaccntc u goede. De heer Sijtsma sloeg weer een geheel anderen toon aan: Voot zeven jaar werd do functie bezoldigd met GC0 a 700. Toen werd het gebracht op 1000 en het werd voorgesteld, dat men cr daarmede af zou zijn. Van achteren is gebleken, dat men den Raad heeft beetgenomen. Men heeft het als oen aanvangsalaris beschouwd, wat thans blijkt, nu dadelijk 2 driejaarlijkrche verhoogingen van 200 zullen worden toe gekend. Door een bedreiging mot ontslag mag de Raad zich niet laten leiden. Men bczoldige zijn ambtenaren naar behooren en willen ze ondanks dat heengaan, men late zo gaan. Er is nog nooit een mensob onmisbaar geblekenmet a! zijn verdien sten is ook de heer Stam dit niet. Het aan tal branden blijft In den Icop der jaren 8tabid en liet is waarlijk niet zoo eroot Schakelt men de schoorsteen- en kleine binnenbranden uit, dan houdt mon er 7 a 10 branden van oenlc© boteekeni» over. En als do heer Vergouwen den Raad toeroept: gij weet niet wat een administratie en ander werk er aan verbonden ia, dan vraagt spr.: maar weet go dit dan welt Mr. Aalherso deed zich in oen sympathie ke rede nis voorstander kennen. Er is niets moeilijker dan een salaris te bcpal-on, meen de hij, cn in een geval als dit mag men het niet per dog of per uur uitmeten. Maar voor een zoo verantwoordoÜjke betrekking aoht hij oen bedrag als B, on We. voorstel len niet te groot als men weet een uitste kend ambtenaar daarvoor te bcaitten. En een uitstekend ambtenaar is do heer Stam. Hij heeft na do eerste moeibjike jaren het corps gedisciplineerd en spr. is van de uit stekende wijze, waarop do brandweer is georganiseerd, bij den laatsten grooten brand van nabij getuige geweest. B. en Ws. rijn in den regel niet scheu tig, dikwijls gaan verhojgingen uit van den Raad, waar B. cn Ws. het ditmaal doen, zou hij niet gaarne tego.istemuien, vrccsonde, dut tie uitkomst zal leereu, dat de zuinigheid de wijsheid bedriegen zou. De voorzitter slovt zich gaarnj bij do heeren Vergouwen en Aalbcr&o aan, die hij dankte voor den warmen steun en wees in tegeustclling met do door mr. Fokker zangovoerdo oijfers o.a. op Arnhem, waar het salaris vau dun commandant bedraagt van 1200 tot 1800 glil Het heengaan van don hoer Stom zou B. cn Ws. in groote verlegenheid brengen; <k> hoogbto militaire autoriteit ha»d hior ter 6todo don voorzitter nog zijn groote tevredenheid over het optredeu van de Loid&die brandweer betuigd. Inderdaad wordt hc-t beheer zuinig ge- voord, zoodat do koeten in do laatste jaren rijn verminderd oa waar op voorstel vAn den commandant zelf niot lang geloden de belooningen van het personeel zijn ver hoogd, zou het onbillijk zujn deze verhoo ging niet toe te staan en inderdaad zou het blijken, dat bij afetomming do zuinig heid do wijshoid bedroog. Do heer Pera, dio, toen hij naar den Rand ging, nog niot had gswoten, hoo hij zou stemmen, was door dobotoogoa van do voorstanders tot voorstemmen geneigd. Het was dan toch maar waar, dat de man nooit rust hod on nacht en dag gereed moet zajn om uit to rukken. De heer Van Hoeken daarentegen was noff n»*»t holrnArd. Onder do beerez Van Lith en Maas ging het ook goed CU toe** was het salaris lang niet zoo hoog1000 gulden achtte do heer Ven Hoeken voldoen de, en hij, dio ondoc do leuze van zuinig heid in den Raad is gobraoht, vindt daar om geen vrijheid voor to stemmen. De heeren Fokker en Sijtsma wildon nog rcpliceeren, doch do voorzittor drong op het beëindigen dor discussie aan. Nadat de hoe* Fokker nog een enkel woord had gezegd, ging het voorstel van B. en Ws. er door en nog wel mot 19 tegen 11 st. Eon suejos voor B. on Ws., waarop straks nog een auoces zou volgen, want nadat do vaststelling van een paar vcror- deningen naar het einde der vergadering was verschoven, dank zij een voorstel vaa den heer Fockema Androac cn op voorstel van den heer Fokker do behandeling vaa het vorzock van het Collegium van het Lei&sch Studcnteukorps om liet gebruik van kei weiland aan den Zoeterwoudscbcn Singel eu van een gedeelte van het Plantsoen ten behoeve van de viering der lustrumfeesten in 1910, tot con vólgend» vergadering was verdaagd, rerd overeen komstig het advies van B. en Ws. afwij zend beschikt op verzoeken van eeuiga ouderwijzere om bestendiging van de door hen tot dusver genoten toelagen wegens het b.-zit der akten teekenen eu gymnastiek van 50 gld. en 25 gld. Genoemde ond nvijzers werden krachtens dc verordening van 1880 als onderwijzers in deze gemeente benoemd, toen voor go- noemdo akten dezo bedragen worden toe gekend. In de verordening van 189-1 word doeo bepaling in zooverre veranderd, dat alleen dij onderwijzers de verüooging genoten, welke in genoemde vakken les gaven. Dank zij een voorstel van de heoreii Do Goej® eu Van Hamel bleven do functionnarissen» in het bozit dor akten, hun toelagen be houden. In 1902 werd weder do verordening op het onderwijs gewijzigd, doch do bepaling van 1891 bleef stilzwijgend gchnndnanftL Ook in den bijgevoegden gedruktcu staat, waarop do salarissen waren uitgetrokken, was met dezo verhoogingen rekening go- houden. Ook bij de salariaregeling vau 190# werd er niet aan getornd, doch to«.u na goedkeuring doaer verordening do heeren hun salarissen van den ontvanger zouden halen, werden do tot dusverre genoton vorhoogingon ingehouden. Zij warcu vol gons autoriteiten sinds 1902 onrechtmatig uitgekeerd, dank zij een fout op do secre tarie gemaakt. Zij moesten worden geacht to zijn opgenomen in do vorhoogde redden, zoodat do onderwijzers cv rechtens geen aanspraak meer op konden l«»tcn gelden. Dit was voor dezo amutooren een bittere teleurstelling. Zij haddëh op een zekere verhooging gerekend en nu vielen daar van 25 gulden, 50 gulden en van sommigen solfs 75 gld. Een verzoek aan B. on Ws. had niet het gowenschto gevolg, waarna adressanten zich tot den Raod wendden. Het verdoek stond gisteren reeds voor d«> derde maal op dc agenda, doch werd steeds wegens te weinig tijd uil gest eld. Door de heeren Fokker. Sijtsma, Ver gouwen, Reimeringer en Zaalberg was een aanvulling der verordening voorgesle'd, waarbij de eenmaal verkregen rechten ge handhaafd werden. Do Koor FoUkor, dio op juridische aren den zich later aan do zijdo van B. en Ws, had geschaard, had zijn naam ran ««it voorstel onttrokken; de ace. Vergouwen, die oen afzonderlijke motie had ingediend he'zclfdc beoogerdc, eveneons Het deb-t liep gisteren over deze motio en het voorstel. Do heer Vergouwen, dio een brecdo schriftelijke toelichting bij do rnotie haé gagoven, verdedigde haar nu nog eens uit voerig, doch zag zich genoodzaakt harr in to trekken omdat hem duidelijk werd ge maakt dat een ven--1 >ning niet door een 26) Bh kendo sleohts baar naam; niet het eind doel van haar reis. Toch bad hy ih elk geval in Aden dien troost opgedaan, dat ze nog leefde, toen de berichten over den ondergang der ,Whampoo" en de redding van twee passagiers, van welke de eene zekere miss Greane moest *Un, ook hem tor ooren waren gtkomen Slechts éón goede zyde had deze schipbreuk gehad, xoo dacht by by zichzelf. Indien hem de wraak van den priester van den wrekonden God vervolgde, en by wist hoe vor die wraak kon reiken dan moest ze by deze gebeui tenia opiiouden De wraak van den beleedigdm iy ger- god echter droeg by aan zyn hart in het uia- xnanten oog, dat by met in staat was te ver- vryderen of te vernietigen. Zou er geen middel bestaan zich met den bolsedigden God aan den anderen kant van de wereldzee in het verre Oosten te verzoe nen? Deze wensch en het brandende verlan gen naar het meisje, wier nabyheid hem reeds vrede en kalmte zou verschaffen, beroof den hem van zyn rust overdag en lieten hem nachts dikwijls langen tyd tevergeefs naar den slaap zoeken. Den volgenden dag koos Francis Barton een der bedienden uit, die hem door het verhuur kantoor waren gezonden. Het was een man van ongeveer vyf en twintig jaar, wiens stil en bescheiden optreden hem zeer aanstonden. Hy was voorzien van goede getuigschriften •n installeerde zich nog dlenzelfden avond in het eenzame huis," ia betselfde kamerijs, dat mrs. Bealy zoo langen tyd had bewoond. Daniel Holly was zyn naam en daar hy ge wend wan korlwog „Dan" te worden goDoemd, vond Barton, dat ook hy zich dezen naam maar dadeiyk moest aanwennen. De nieuwo tyding van den ouden advocaat gaf Francis Barton voldoende afleiding, om ten minste voor eemge uren zyn kwellende ge dachten te vergeten. Hy doorzocht de papieren van zyn vader, om Iets naders omtrent diens leven gewaar te worden Hy vond evenwel niets, hoe hU ook zochtalle mojzelyke ver halen van geheime laden in schryftafe'a en ver borgen vakjes vielen hem In en hy oordeelde zyn vader wel in staat om van dergeiyke dingen ge bruik te maken. Zoo beklopte, betastte en onder zocht by de eerstvolgende dagen in de studeer kamer van zyn vader en ln de daaraan grenzende bibliotheek, die het licht door drie groote, op den tuin uitkomende deuren ontviog, elk meubelstuk, elk open stukje wand alles echter tevergeefs. Of zyn vader moest zyn redenen er voor hebben gehad alles te vernietigen, óf dat, wat aan dien rroegeren tyd zou kunneu herinneren, was In den loop der jaren vanzelf verloren geraakt. Met een lichte aarzeling zocht hy de kamer vau zyn moeder op. Dit eenvoudig gemeutileer- de vertrek was meestal gesloten gebleven sedert haar dood en werd slechts van tyd tot tyd gereinigd en gelucht. Van ?yn moeder wist hy, dat zy langen tyd in Indiö bad gewoond dit had zy hem verteld, toen hy in zyn allereerste jeugd wel eens met haar alleen was geweestdan bad zy gespro ken over het verre wonderland met zyn palmen, zyn zon, zyn menschen en zyn byzonderheden. Dat herinnerde by zich zeer goed, en eerst later, toen hy dezen tyd nog weer eens in zjja gedacht® doorleefde, was het gevoel by hem opgekomen, dat er uit de zachte woorden van zyn moeder een vurig verlangen naar dit verre Indiö had doorgeklonken. Dan zou hot al heel natuuriyk z\)n geweest als zy zich ten minato met herinneringen aan dat land harer droomen, met to og .fh-ön en afbeeldln gen van die streek hau o ngevenmaar ook daarvan w^a niets te bespeuren. Vroeger was hem dit olies nooit opgevallennu bevreemde het hem in hooge mate als iets zeer onna- tuurlyks. Ook tot in de bibliotheekksmer zette hy zyn onderzoekingen voort; maar al spoedig gaf hy zyn pogingen op. Hy had im mers in al die jaren na den dood van zyn ouders dikwyis reeds boek voor boek van zUn plaats genomenneen, deze boekenkast, met baar groeDzyden gordyntjes, kon hom Diets vertellen van datgene, wat hy wenechte te weten. Zyn zoekend oog bleef ton slotte aan een gravure hangen, die vlak boven een eenvoudige schrijftafel hing, tus6chsn de beide ramen. HU had reeds vroeger dikwyis er verwonderd naar gekeken. De gravure was waardeloos, een tameiyk dwaas genrestukje, dat op een byzondere manier omiyst was, zoodat hot niet met zyn achtervlak tegen den wand hing, maar er zoo ver van verwyderd, ais de breedte van de lyst was. Hy had reeds te dikwyis zyn blik onverschillig langs dit voorwerp laten giyden dan dat het hem op dit oogenblik als iets vreemds kou opvalleD. Toch flitste plot seling de vraag door zyn hoofd, waarom zUn vader een waardelooze gravure toch zulk een hoofdplaats kon hebbon afgeslas/i. Wat kon de reden er van zyn, dat dit voorwerp zyn vader zoo uiterst dierbaar was geweest? Werktulgiyk strekte by zyn arm uit om het van zijn plaats te nemen en het by het raam nauwkeuriger to bekyken. Maar toen hU het afnam, ontsnapte hem een gil van ver bazing. De vooruitstekende lyst was met be- doellDg zoo gemaakt; het waardolooze gr a vuretjo diende om een ander, kleiner, te be dekken, dat ln een kostbaar, oud-Indisch gewerkte lyst ln odel metaal was gevat. Het wai het poiiret van een mooie, jonge vrouw in Indische dracht, en nu ontsnapte aan Bartons lippen een tweede, zachte kroot. Hy herkende in het gelaat van dezs vrouw do trekken van zyn moeder. Het duurde lang eer ds wilde chaos zUner gedachten tot ka mte kwamen. In duizelige verwarring keek hy tolkens en tolkens weer naar het portret. Was zyn moedor een Indische geweest? De woorden van den inspecteur uit Calcutta schoten hem weer te binnen, die hem spottend bad gevraagd of hy misschlon met een droppel Indisch bloed in zUn aderen kon hebben stroomon. Maar noen, dat was immers niet mogetyk 1 Hy herinnerde zich de blanke, zachte huid van zyn moeder, waarnaast by reeds als kind geheel bruin had geleken. Marga ret Gwynne was de naam zUner moeder geweest; zy was dus zonder twyfel een Engolscbe. Hoe echter kwam zy nn hier aan eon dracht, zooals dis door vrouwen vau Indische vorsten wordt gedragsn Paarlensnoeien hingen van het haar af op haar voorhoofd. Een Indisch keursje omsloot de borst, terwyi het do aimon vry het, waaraan zich met juwoelen bezotle armbanden vertoonden. ZU scheen in dezo dracht nog mooier dan by haar hid gekend. Schuw en stom trok hU zich van dit geheim zinnige terug. Welke vreemde gebeurtenissen verborg het verleden zyner ouders? Uier, in het verborgene, had zyn vader een portret bewaard, dat het daglicht blykbaar niet mocht aanschouwen. Een gedachte rees in hem op, die h»m het blood naar de slapen joeg. Zou Forrester gelUk hebben? Zou er wer- keiyk eon druppel Indisch bloed door zyn aderen stroomen? XI. In de Londeimche wyk St.-Giles, niet vor van Leicester Square, verschynt ook ln Lot Wostond, als een vuilnishoop in een andor0 gusd onderhouden tuin, liet gebrek en do ar moede, te midden van chique toiletten en rU- ko huizen. In kelderwoningen, waarin nau welijks eenmaal per jaar een zonnestraal ver dwaalt; ln achterkamertjes, die men door vuile tuintjes kan bereiken, wonen armoede en gebrek dicht naast elkaar. Evenals ln Wbitecbapel en in bet Oosten van Londen zyn hier schuilhoeken voor misdadigers en het ie voor de politie gewooniyk lang niet gemaL keiyk dengene op te sporen, dien men zoekt» ln een der hoekige, nauwe, vochtige si? dompige straaten, die deze wyk doorkruisen, bevindt zich een kroeg van de gowone soort, waar behalve slechte ale en een zoetachtig gemberbier, de whiskey en dergeiyke scherpe dianken de hoofdrol spelen. „Herborg der wildo vrouw" werd deze kroeg genoemd Deze naam was zeer on vry willig er aan nej^r de bezitster gegeven, een man-vrouw van robuston lichaamsbouw en met buitengewone kracht voor haar geslacht, zóó zolfs, dat dc andera niet zoo g-miakkelyk te verschrikken stamgasten van dat lokaal, die herhaaldeiyt. met de wet in conflict kwamen, er voor bevroosd waren. (Wordt vervol«d.\

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1909 | | pagina 1