JAPANSCHE VROUWEN.
Japan is onze tegenvoeter evengoed als
Australië. Als Australië rijn Kerstmis heeft
midden in den romer en zijn kersen met
pitten buiten de vrucht, dan heeft Japan
zijn oranjeappelen zonder pitjes en doet
vele dingen onderste boven, van ons stand
punt uit gezien.
De vrouwen dragen haar kinderen op den
rug in plaats van in haar armen en maken
haar tanden zwart in plaats van ze wit te
houden. Zij doen ook zoo haar best om er
oud uit te zien als anderen jong en hoe
lager in stand zij zijn, hoe meer geacht zij
worden door haar mannen.
De roden, waarom vrouwen uit de lagere
klasse meer in aanzien staan bij haar man
nen dan die van de hoogere kringen, is,
dat rij in staat rijn haar eigen onderhoud
te verdienen, wat deftige Japansche dames
niet kunnen. Dit is zoo algemeen erkend,
dat een vrouw uit de mindere klasse van
haar man scheidt, als zij niet tevreden is;
iets, wat nooit gebeurt in de aristocratie,
tenzij de vrouw een rijke erfgename ie, :n
welk geval de man niet veel beteekent in
haar oog.
Alleen wanneer lij geen broeders heeft,
kan een Japansche vrouw geld van haar
ouders verwachten; ala dese slechts één
dochter hebben om hun geld aan na te la
ten, moet de schoonzoon haar naam aan
nemen.
In de echt Japansche huishoudens is een
vrouw, onverschillig van welken stand
ook, een dienstmeid; behalve als haar man
het anders verkiest. Zij moet hem bedie
nen, zijn kleeren afborstelen en verstollen,
alleen spreken, als zij toegesproken wordt,
en altijd de eereplaats geven aan de heeren.
Hoe lager de Japansche vrouw in stand
is, hoe meer rij in aanzien staat, maar ook
hoe mooier zij is; menig Japansch meisje
uit do volksklasse ziet ©r uit of zij niemand
minder dan Greuze tot model heeft gediend.
Haar oogen zijn meestal zwart, maar heb
ben niet den amandel vorm van hanr meer
bevoorrechte zusters, integendeel zij zijn
bijna geheel Europeeochhet schijnt, dat de
lagere volksklassen der Japanners tot een
geheel verschillend ras behooren, en de ge-
leenden hebben nog Piet kunnen ontdekken,
waardoor dit verschil is ontstaan.
Men heeft wel eens beweerd, dat de Ja
panners een half Maleisch en een half
Mongoolsch volk rijn ou dat het Moógool-
ache type overheerscht bij do aristocratie
on het Maleische bij het volk, maar deze
beide raasen sohijnen in dit type niet ver
tegenwoordigd, eerder zou men zeggen,
dat de schoonheid der Japansche boeren
meisjes te danken is aan den invloed dei-
bruine rassen van de Zuidzee-eilanden, met
wie zij meer overeenkomst vertooncn.
Het is gelukkig voor haar, dat rij mooi
is niet alleen, maar ook vriendelil: en
goed, want Japan is een land van mannen,
waarin vrouwen bitter weinig in tel zijn.
De Japanners spreken ran drie gehoor
zaamheden voor oen vrouw: zij moet hair
vador gehoorzamen totdat zij getrouwd is,
haar man terwijl zij getrouwd is, en haar
aoaen wanneer zij als weduwe met kinde
ren achterblijft.
En dit is het ergste nog niet, want haar
vrouwelijke gehoorzaamheid strekt zich uit
tot de ouders van h3ar man en zelfs tot
zijn oudere broers. Een Japanner trouwt
dikwijk alleen, omdat zijn moeder iemand
noodig heeft om haar te bodioncn, en de
eenige kans voor een Japansche vrouw om
iets te beteckenen is schoonmoeder te wor
den, d. w. z. van haar zoonsvrouw, niet van
een dochtersman.
Japansche schoonmoeders zijn haast zon
der onderscheid hnrdvochtig jegens haar
schoondochters; dit is d&n ook de eenigo
gelegenheid voor haar, om zich tegenover
iemand te doen gelden.
En vreemd genoeg zal een Japansche
vrouw in de hoogere -'■anden er nooit aan
denkon echtscheiding aan te vragen, ter
wijl de man behalve de gewone redenen, in
alb wetboeken vermeid, er nog zeven heeft,
n.l. ongehoorzaamheid jegens haar schoon
ouders, kinderloosheid, jaloerschheid, ste
len, onrustatoken tusschen de familieleden,
twist veroorzaken in het huishouden door
te veel praten en oneerbiedige uitlatingen;
bovendien melaatschheid.
Het komt in den geest van een Japanner
niet op, dat een vrouw vrijwillig ontheven
wcnscht te worden van den last des huwe
lijks; in de lagere klassen echter gaat de
vrouw er toe over als zij een al te lastige
schoonmoeder heeft of als zij denkt door
haar verdiensten een beteren man te kun
nen krijgen.
Het huwelijk is in Japan een handels
zaak en niets meerhet bcetaat in het drin
ken van kopjes thee op zekere bijzondere
manier. Het is niet gebruikelijk, dat een
meisje van haar vader een bruidsschat out-
vangt als zij trouwt of een toelage van
haar man, als hij haar verlaat.
Men zegt, dat 33 pCt. van de Japansche
huwelijken door echtscheiding eindigen
beide partijen hertrouwen echter bijna al
tijd.
Zoo diep ongelukkig is dus het lot der
vrouw cLAdr, waar het licht van het Evan
gelie niet straalt, en zóó laag gezonken is
de waardigheid van het huwelijk déér, waar
de Ohristelijke godsdienst niet heeracht.
Toch, hoe menigmaal tracht men ons het
voorbeeld van de heidensobe volken tot
voorbeeld te stellen.
Met den eerbied der vrouw verheft of
daalt het zedelirk© poil eener natio en
slechts het Christendom kan haar d© eere
plaats schenken, die haar toekomt.
Dansen volgens plattegrond.
Allen, die bedroefd zijn omdat zij geen
hoogte kunnen krijgen van de wonderbaar
lijke verwikkelingen der walsfiguur; ollea,
voor wie deze zoo eenvoudig schijnende
walspas de verschrikkingen vertoont van
©en duister Minotaurua-labyrint, mogen
troost putten uit de mcdedeeling, dat een
Londeneche dansleeraar, de heer H. P."
White, een uitvinding heeft gedaan,
die hen in staat zal stellen, hun func ies
van danszaal-pilaarversicringen te ruilen
met een meer «daadweréelijk optreden in
de aan Terpsichore gewijde ruimte.
Men weet, dat vele dansondorwijsers zich,
hij bijzonder hardleerscho scholieren, reods
lang behelpen met krijtstrepen op den
vloer, die „nagedanst." moeten worden.
White nu heeft deze methode eenvoudig
volmaakt, door op een wit fond zwarts
voetstappen te laten aanbrengen, Hn de
natuurlijke grootte en in de volgorde van
den walspas.
De leerling heeft niefs to doen dan zijn
voeten te zetten op de zes voetafdrukken,
die hot alpha en omega van den walspas
omvatten. De zes voetstappon staan op een
kaart, die over den dansvloer kan worden
verschoven. Ook bostaat er geen bezwaar,
dien ganschen vloer met „walskaarten" te
plaveien.
Met behulp van deze kaarten, zoo beweert
White, het zou ons overigens niets ver
wonderen, wanneer we dezer dagen hoor
den, dat de „uitvinding" steenoud is, en
van een Hollander kan iedereen, al is
hij zoo log als een waJvisch, binnen 20 mi
nuten zoo uitnemend leeren walsen, dat hij
in een balzaal met te weinig heeren zijn
gewicht aan goud waard is.
Als we nu eens een bescheiden raad mogen
geven, zoo zei iemand, vervang de geschil
derde voetstappen door uitgehakte. De
leerling behoeft dan niet meer Voortdu
rend naar den grond te staren, maar tast
mot zijn verlakte t-eenen zoo lang rond,
tot hij een gat vindt. Wel zoo practisch,
dunkt ons.
Uit een brief uit Amerika
over brieven.
„Bij ons in Holland hebben wij nogal
eens brandjes in brioyenbuesen gehad, ten
gevolge van het „spel" onzer wijd en zijd
beruchte straatjeugd.
Hier is het anders. Hier zijn je brieven
veilig niet alleen in de bus, maar ook op.
de bus. Eerst, als je hier pas een paar we
ken bent, heiver je er nog voor terug om
brieven, dio te groot voor de opening zijn,
eenvoudig bo^en op de bus neer te leggen;
maar langzamerhand raak je er tan ge
woon om te d«>en wat iedereen doet en niet
ong:rust te zijn het lot van je b ieven.
Bovendien, als in dit land niot werkelijk
eerbied voor de correspondentie bestond,
dan zouden de bussen aan de nuizen wel
vaker van een goed slot voorzion zijn. Hier
in Loe Angelos (een reuzenstad van bunga
lows en cottages) ziet men hoogst zelden eon
slot op die bussen, w;lke buiten tegen hel
huip zijn aangebracht. Ook in alle andere
steden van California, welke ik bezocht,
scheen van vrees voor stelen van brieven
geen sprake te zijn.
Wat een eldorado voor balddadigheid zon
zoo'n land zijn voor onze Hollandsere
straatjeugdAls er eens een goed aantal
van onze straatjongens bier geïmporteerd
werd, zou het gauw uit zijn met het goed
vertrouwen. Geen brieven en pakketten zon
je meer op de stadsbrievenbussen zienel
ke familie zou er voer zorgen haar huisbuf
van een flink hangslot te voorzien.
Gelukkig zijn we hier een veertien dagm
van Amsterdam verwijderd en kan de post
bode de oorrespondentie gerust in het onge
sloten busje, de krantenjongen de krant op
de stoep deponeeren.
Hoe koffie ontHftigd wordt*
Niet weinig menschen, dio ter kalmei-
ring hunner door ingespannen beroepsar
beid overwerkte zenuwen of ook maar uit
gewoonte veel koffie drinken, hebben nar
deelige gewaarwordingen bij die gebruik
opgedaan, pijnlijk voor hart, maag en
zenuwen. Men heeft daarom gepoogd, aan
de kofficboonen de caffeine, waaraan deze
schadelijke invloeden zijn toe te schrijven,
te onttrekken, en het is na lange proefne
mingen gelukt, do kofficboonen, zonder
aan haar kenmerkende eigenschappen ook
maar iets ai te deun, bijna geheel caifeü»
vrij to maken.
Men kan een preparaat van nog slecht»
0.10.2 pCt. caffeine verkrijgen, terwijl de
gewone kofficboonen 11.3 pCt. koffiegifti
inhouden. Het proces is als volgt: eerst!
Worden de ruwo boonen aan do inwerking]
van samengeperste waterdamp blootgesteld,,
om haar schillen los te maken en het oaf-;
felne-zout te ontleden. Dan worden de,
boonen met ether of benzol behandeld, om
de caffeine in oplosbaren toestand te
brengen, wat tot op bovengenoemd gering,
percentage gebeurt. Behalve de caffeine
wordt een bruine wasachtige massa mede.
opgelost, en slechte een hoeveelheid van.
één tiende procent, zoodat alle voor den
smaak en bet aroma noodzakelijke facto
ren voor de koffieboonen behouden blijven.
Nadat de caffeine verwijderd is, worden
door stoom de chemische stoffen, welke
voor bet extraheeren benoodigd waren,
tot op de laatste sporen verwijderd. Daar
do caffeine een kristalliseerende, reuk-
looze en slechts zwak bitter smakende
•tof is, zullen de daarvan bevrijde boonen
met do gewone koffie in smaak in het go-'
heel niet verschillen.
EAADGEVINO.
Aangebrande spijzen kan
men als volgt weer eet
baar maken.
Zoodra men het aanbranden bemerkt,
neemt men de pan snel van het vuur en
plaatst haar in een grooteren pot, waarin
koud water is gedaan, en overdekt dan ie
pan met een uitgewrongen natten doek,
waarvan de punten in het water moeten
hangen. Reeds na rijf minuten is de spijs
vrij van reuk en smaak ran aanbranden
en kan de verdere bereiding natuurlijk
in een andere pan worden voortgezet.
Het bovenstaande vonden we in een
Duitsch blad. Het is voor huisvrouwen go-
makkelijk na te gaan, of het middel zoo
afdoende werkt als getegd wordt.
