LEXBSGH DAGBLAD, Zaterdag 1 Augustus.
Anno 1908.
Ho. 14359.
Gemengd Nieuws.
FEUIL_LET(m
De kleine KoboM.
Financieel© Causerie.
In de „Clirouicle" van 18 dezer komt een
interessant artikel voor omtrent de voorge
stelde verhooging van tarieven der Ameri-
ltaanscho spoorwegen. Reeds sedert maan
den werden deze plannen gekoesterd en be
sproken, thans echter schijnen zij tot uit
voering te zullen geraken. Zoo heeft de
New-York Central een nieuw tarief onder
worpen aan de goedkeuring der „Inter-State
Commerce Commission," waarin dc vracht op
suiker tusschen New-York cn Chicago wordt
verhoogd van 26 tot 28 cents per 100 pond
(in die op koffie van 27 tot 30 cents. Deze
tarieven zouden van kracht worden op 1
Aug. ms. en het schijnt, dat de Maatschap
pijen, die deze artikelen van uit Zuidelijke
'havens vervoeren, overeenkomstige verhoo
gingen zullen invoeren, zoodat de bestaande
toestanden met betrekking tot concurrentie
Diet zullen worden aangetast. In het Zuid
westen treedt op 10 Augustus een verhoogd
tarief in werking, dat zijn invloed zal doen
gelden op bijna alle artikelen en ongeveer
5 pCt. verhooging van vrachten zal uit
maken. En ten slotte zijn bij de Oostelijke
hoofdlijn plannen in bewerking tot matige
verhooging van tarieven in dc Gewesten ten
Oosten van den Mississippi en ten Noorden
van dc Ohio- en Potomac-rivieren. Oorspron
kelijk wilde men deze nieuwe tarieven laten
ingaan op den lsten October, het blijkt thans
echter, dat het feitelijk onmogelijk zal zijn,
de nieuwe tarieven gereed te hebben voor
den lsten December. Cargadoors en fabrikan-
kanten zijn zeer tegen de voorgestelde ver
hoogingen gekant, en met reden. Het land
ligt tevreden onder den druk van een
geweldige depressie in zaken, die wellicht
dcchts de helft in volumen bedraagt tegen
15 maanden geleden, terwijl iedereen er op
uit is ora de onkosten van zijn zaken tot
het hoognoodigc te beperken. Desniettegen
staande komt men thans voor den dag met
een voorstel dat den kostprijs der producten
zal verhoogen. Er is echter op gewezen dat
dc bedoelde verhooging, waar ze aan den
Henen kant van groot belang zou zijn voor
de spoorwegen wegens den omvang hunner
vrachten, aan den anderen kant slechts een
minimale vermeerdering in den kostprijs der
artikelen zou uitmaken. 13ij voorbeeld be
rekent men, dat een verhooging van 10 pCt.
in de vracht op wollen goederen tusschen
New-York en Chicago, slechts 75/1000 cent
per yard zou bedragen, waardoor dan dc
kostprijs van een kleedingstuk, waarvoor 12
yards is gebruikt, 9/i0 dollarcent hooger zou
worden. Dat is zoo weinig, dat er waarlijk
geen onrecht wordt gedaan hetzij aan ver
bruiker, of aan verkooper, wie dezer twee
din ook het slachtoffer zij. Terzelfder tijd
ia het duidelijk dat de tijden zoowel voor
fabrikanten als voor kleinhandelaars op 't
DOgenblik moeilijk zijn. Zelfs tocgegev'-n dat
de hoogcre vracht ten slotte zal worden
betaald door den verbruiker, zoo is het noch
tans geenszins zeker, dat het reads op 't
wgenblik mogelijk is hem die t-c laten bi-
talcn. Wij leven in een tijdperk vau terug
gaande prijzen, met een scherp.*r concurrentie
dan in jaren en in zulke tijden is het moei
lijk de prijzen van artikelen te verhoogen.
Bovendien zijn de verbruikers niet in staat
meer te betalen. Hun inkomen is in vele ge
vallen aanmerkelijk verminderd, terwijl er
honderdduizenden zijn, die heelemaal geen
inkomen hebben, omdat ze zonder werk zijn.
Onder die omstandigheden is het zeer wel mo
gelijk, dat de fabrikant of de kleinhandelaar
zelf do nieuwe-belasting moet", dragen. Ter
wijl hij in goede tijden -daartegen ge?n be
zwaar zou gehad hebben, is het thans een
zeer gewichtige quaestie voor hem. Zijn jaar-
lijkscho uitgaven mogen slechts een paar
honderd of misschien een paar duizend dol
lars hooger worden, afhankelijk van de groot
te zijner omzetten, doch elke vermeerdering
van uitgaven op dit oogenblik, nu hij ge
noodzaakt is zijn onkosten in alle richtingen
te beperken, schijnt onredelijk en hard.
Hoewel oeconomische overwegingen van de
zen aard het plan al bijzonder onpopulair
maken, zoo zijn de argumenten ten gunste
eener verhooging in de vrachten waarlijk
overweldigend. De reden daarvoor is, dat de
spoorwegen, ten gevolge van hun veelzijdigen
en uitgebreiden werkkring, den grondslag
vormen van alle bedrijvigheid en voorspoed.
Wanneer zij hun uitgaven moeten inkrimpen,
hetzij omdat zij geen voldoende nieuw kapi
taal kunnen krijgen, of omdat hun inkomsten
geringer zijn, dan zal iedere tak van handel
en industrie den slechten invloed daarvan
ondervinden. Door de ongunstige wetgeving
cn de toepassing daarvan door de Regeering
gedurende de laatste jaren, is den spoorwe
gen een geweldige slag toegebracht. De
vermindering hunner ontvangsten is niet de
©enige moeilijkheid waarmede zij te kam
pen hebben. Hun crcdiet heeft zoozeer ge
leden, en het vertrouwen van beleggers in
de veiligheid en stabiliteit van spoorwegon
dernemingen ten gevolge van de wijze
waarop zij achtervolgd werden is zoozeer
geschokt, dat de Maatschappijen geen kapi
taal meer kunnen vinden, noodig om verbe
teringen en uitbreidingen te ondernemen. Het
is waar, dat schier iedere week een nieuwe
obligatie- of aandeelenleening wordt aange
kondigd, maar zij vormen slechts een droppel
in den emmer. Maatschappijen, werkzaam
op ander gebied, ondervinden dezelfde moei
lijkheden om haar obligation te plaatsen. Zoo
bleek begin Juni, dat het Syndicaat gevormd
in Februari 1906, en waartoe ecnige der
grootste bankiers behoorden, tot plaatsing
van 100 millioen 4 pCt. 30-jarige oblïgatièn
van dc American Telephone en Telegraph-
Company, ontbonden was en dat van het gc-
heele bedrag vau 100 millioen dollar, slechts
iets meer dan Vio gedeelte geplaatst was on
der beleggers, terwijl het restant zich nog
in handen bevond van de oorspronkelijke
syndicaatsleden.
Terwijl nu de Spoorweg- en andere Maat
schappijen niet in staat zijn nieuw kapitaal
te vinden van eemg belang, zijn de orders in
de IJzer- en Staal-Industrie tot een mini
mum ingekrompen, zoodat deze branche
slechts op 4050 pCt. van haar volle ca
paciteit werkt. Dit heeft op zijn beurt stag
natie veroorzaakt op menig ander gebied,
zoodat de verbruikskracht vau de geheele
bevolking is verminderd. Bij dit alles komt
nu nog de geweldige vermindering in ont
vangsten. Zoo toonden de ontvangsten over
de maand Mei van de Pennsylvania een ver
lies aan naar den maatstaf van 75 millioen
dollar per jaar, en die van de New-York
Central van 50 millioen dollar. Van alle
spoorwegen te zamen bedroeg dit cijfer tus
schen 500 en G00 millioen dollar en de resul
taten van de maand Juni schijnen nauwe
lijks beter te zijn. Zoodat dc Spoorweg-Maat
schappijen zich niet alleen den weg tot ka
pitaalsopname zien bemoeilijkt, zoo niet. af
gesneden, doch tevens over meer dan 500
millioen dollar per jaar minder kunn?n ver
voegen tot productieve doeleinden.
De argumenten ten gunste van een ver
hooging der vrachten zijn daarom zoo krach
tig, omdat zulk een verhooging bijna on
middellijk het vertrouwen in spoorwegwaar-
den als beleggingen zóu herstellen. Immers,
indien door ondoelmatige wetgeving en an
dere oorzakeD, de onkosten der Maatschap-
I>ijen zijn verhoogd, zoo zouden zij het fi-
nanciëele eVebwicht in haar financiën kun-
non heretellen door Jioogere vrachten. Als
gevolg zouden zij het nieuwe kapitaal kun
nen opnemen, dat zij zoozeer behoeven en ter
zelfder tijd de ontvangsten kunnen vermeer
deren. Zoodoende zouden do drijfraderen der
industrie spoedig opnieuw in beweging ko
men en dat wel met de snelheid van vóór
de paniek. De voordeden daarvan zouden
allen industrieën en allen klassen dar bevol
king gelijkelijk ten goede komen. En daar
om zou het zeer verstandig zijn, indien alle
kooplieden, fabrikanten, fklein- en groothan
delaars zich/ bereid verklaarden een ver
hoogd tarief-,te aanvaarden. Zij, die den last
op zich neuten, zouden 'indirect tienvoudig
beloond worden. Het is zeker noodig dat er
iets gedaan wordt en dat wel met spoed, om
de Spoorweg-Maatschappijen op een betere
basis te brengen.
Wij hebben gezien, dat de ontvangsten
naar den maatstaf van ruim 500 millioen
dollar per jaar, zijn afgenomen. -Terzelfder
tijd zijn do uitgaven gevvejldig j;Oeg?nomen
cn nu de scherpe reactie in zakên is inge
treden, zijn de Maatschappijen vrijwel bui-
tenn machte zichzelf te hod pen. Gedurende
de laatste 15 jaren zijn do werkloonen van
331/J50 pCt. gestegen, terwijl de gemiddel
de prijs van bijna alle soorten spoorwegma
teriaal van 50100 pCt. is "toegenomen. Een
vermeerdering in de loonen van spoorweg
beambten ten bedrage van 100 millioen dol
lar trad in werking in 't begin van 1907.
Deze vermeerdering werd niét vrijwillig door
de Maatschappijen toegestaan, maar was het
resultaat van wekenlange besprekingen tus
schen vertegenwoordigers van werkgevers en
geëmployeerden. Onmiddellijk op deze
enorme vermeerdering in loonen volgden wet
gevingen door het Congres en een aantal
Staten, waarbij de werkuren van dc spoor-
wegemployés werden beperkt, niet het ge
volg dat een verdere jaaiiijksehe uitgave
van 26 millioen dollar ontstond. Vervolgens
word de vergoeding voor 't vervoer der mail
met lO'/i millioen dollar per jaar verminderd
en eindelijk dreigt do Werkliedenverzekering-
wet, die in de laatste zittingen der Volks
vertegenwoordiging werd aangenomen, onbe
paalde bedragen te zullen eisc-hen als bij
drage van de Spoorweg-Maatschappijen. De
laatsten staan nu voor het alternatief van
een verhooging van vrachten of een verlaging
van arbeidsloonen. Dit laatste zou dc moge
lijkheid van een werkstaking openeü, en dat
moet tot eiken prijs worden voorkomen. Do
handel is er slecht genoeg aan toe ook zonder
dat! Trouwens in Februari 1.1. waren de
Spoorweg-Maatschappijen van plan dc loo
nen te verlagen. President Roosevelt heeft
toen in ronde woorden gezegd dat daaraan
niet mocht worden gedacht, en bijaldien de
Maatschappijen daartoe mochten overgaan,
bezat de Regeering de middelen ora tus-
schenbeidc tc treden!
Tcu slotte zij er aan herinnerd, dat/terwijl
dc kostprijs van alles, dat betrekking heeft
op spoorweg-exploitatie gedurende de laatste
10 jaren is gestegen, de vrachtprijzen onver
anderd zijn gebleven, ja ia sommige gevallen
nog verlaagd zijn.
Wij geven dit artikel bijna in -zijn geheel
weder, omdat het van groot actueel belang
is. Wij stellen ons voor een volgende maal
eenige critici aan 't woord te laten met be
trekking tot het hierboven behandelde on
derwerp.
Dé Amcrikaansche markt blijft zeer vast
van tendenz. De dricmaandclijksche staat der
Steel Corporation was natuurlijk slecht, wat
de cijfers betreft; doch de verwachtingen wa
ren evenmin hoog gespannen. Daarentegen
maakte het een uitstekenden indruk dat ge
durende de eerste 24 dagen van Juli met 72
pCt. der volle capaciteit werd gearbeid, te
meer daar dit geen loos gerucht is, doch een
officieel© kennisgeving van de Maatschappij,
toegevoegd aan den kwart.aalsstaafc. Dit ver
klaart waarom Je prijs der shares naar bo-
yen neigt, en allengs op een niveau komt,
dat met actuecle toestanden en rendements
basis niet in overeenstemming zou schijnen
to zijn. Staal is „either King or Pauper."
Dit kernwoord van Andrew Carnegie (en wie
kan 't beter weten dan een „Sta-allconing"
zal in de naaste toekomst blijken te moeten
luiden „Steel i3 King" om dan bij de volgen
de reactie eerst weer te kunnen heeten „Steel
is Pauper"!
W.
Op don bondswedstrijd te
Utrecht van den Nieuwen Nederlandschcn
Schaakbond behaalde bij den einduitslag in
do dorde klasse de heer J. Muurlink Jr., to
Leiden, den lsten prijs met 5 punten.
Gistermorgen ia een 3 9-j r 1 g e
Werkman to Scheveningen plotseling ineen
gezakt. Per brancard naar de ziekenverpleging
vervoerd, overleed hO daar spoedig. De dokter
constateerde een hartverlamming. De rnan
laat een vrouw eo 3 kinderen broodeloos achter.
To Rotterdam is eon felTe
brand uitgebroken in het benedenhuis van
een pand in de Alkemadestraat, bewoond
door Ch. Lcmire. Vóór bevindt zich een
winkel en magazijn, vol met doozon kunst
bloemen, veeren, garneersel enz., daarach
ter is een alkoof gelegen on vervolgens
komt de werkplaats. In de alkoof, waar men
met een brandende lamp geweest was, is
de brand ontstaan en van daar overgesla
gen naar de workplaats en den winkel met
het magazijn, waar heel de zoo licht brand
bare voorraad in korten tijd in lie r
laaie stond. Gaston van de vi r spuiten
blusckten den brand met op de waterlei
ding geplaatste slangen. Het gchee'e bene
denhuis brandde uit maar as urantie dekt
de schade. (,jN. R. C.")
Weereen politi e-k wc stie.
Men schrijft uit Rotterdam: Ook hier ter
stede schijnt met de politie iets ,,aan den
knikker" te zijn. Althans met een drieral
inspecteurs. Deze heeren waren inderdaad
speciaal aangewezen om controle te oefe
nen op de naleving der drankwet. Nu, dat
hebben ze braaf gedaanZóó hardhandig
dikwijls, dat ze zich door hun ruw optreden
den haat cn den wrok op den hals haal
den van talrijke caféhouders, on dezen schij
nen op hun beurt wraak genomen te hee-
ben. Ze hebben de inspecteurs een beetje
naderbij gevolgd, en daarbij opgemerkt,
dat dezen zichzelf meermalen in inrichtin
gen bewogen, waar een inspecteur van po
litic niet in de eerste plaats bekoort te ko
men. Een gevolg is geweest, dat aan alle
drie inspecteurs is aangezegd hun ontslag
te vragen. Dit is geschied. De heeren zijn
reeds een paar maal bij den burgemeester
geweest, bij wien alle moeite wordt gedaan,
om hen in betrekking te houden. Maar tot
nu toe is het onslag gehandhaafd gebleven.
(Het Yolk.)
In verband met de herhaald e
inbraken in den „Grand Bazar de la Bour
se" te Amsterdam, zijn nog een drietal
personen, allen oude bekenden der justitie,
aangehouden.
Een treurig ongeluk had gis-
termiddag ongeveer te halfdrie plaats aan
de Oude Houthaven te Amsterdam. Een ze
venjarige jongen, André Michelsen, wonen
de in de Buiten-Oranjestraat, geraakte te
water en kwam vermoedelijk door de
zuiging van een stoomboot niet Tneer bo
ven. Later werd de drenkeling met dreggen
levenlooB opgehaald. Aan den kop van de
Houthaven trachtte men nog de levensgees
ten op te wekken en herhaalde die pogin
gen in de kliniek aan het WcBterpLintgoen,
doch zonder het gewenschte resultaat.
Menrnoldtons uit. Groningen,
dat bij een oefening in het hardloop-en de
20-jarige S. de Langen, lid der vcreeniging
„Gruno", dood is neergevallen.
Een verborgen put. Op do
heide tusschen Bussuin en Hilversum, Dabij
den obscrvatic-post van de vroegere ren
baan, thans waarnemingspost voor militaire
doeleinden, hield gisteravond tc halfvior
een gedeelte van het 1ste regiment veldar
tillerie uit Amersfoort praetïsche oefenin
gen. Plotseling zakte op de helling van een
heuvel een paard met do achlerlieencii en
hot achterlijf weg, zoodat bet slechts met
de voorbccncn en het hoofd boven den
grond bleef hangen. Toen men pogingen
aanwendde om het dier te bevrijden, zakte
het plotseling geheel weg en kwam dc ope
ning van ccn gemctseldcn put bloot, wreed
1 meter, en die later bleek 13 meter diep
te zijn. Het paard viel op den bodem. De
put was met planken gedekt, die thans ge
heel vergaan waren. Daarop was ongeveer
30 c.M. aarde, terwijl alles met heide was
begroeid, zooda-t niets de aanwezigheid van
dien put kon doen vermoeden. Onmiddellijk
werd uit Naarden de districtsvecarts, do
heer Susing, ontboden, die, nadat men lan
taarns in den diepen put had laten afzak
ken, den dood van het paard constateerde.
Men trachtte door graven van ter zijde een
grooten kuil te maken, doch dit bleek on
doenlijk, zoodat het lijk in den put moet
blijven.
De put wordt voorloopig van een houten
deksel voorzien in afwachting van de be
slissing van den Minister van Oorlog ten
opzichte vaD het in den put liggende, ge
tuigde, artilleriepaard, waarna de put wel
geheel zal worden gedempt.
Men gelooft dat in den omtrek meer van
deze putten zijn, die gemaakt zouden zijn
toen daar ter plaat-se nog een renbaan was.
Daarnaar zal nu voorzeker een grondig on
derzoek worden ingesteld.
Gisteren had in het Friese he
dorpje Winsv i een ernstig ongeluk plaats.
Bij de zich daar bevindende terp liggen een
aantal woon&cheepjes van menschen, die
bezig zijn deze terp af te graven. Toen nu
op een dezer scheepjes een vrouw bezig
was, het vuur aan te maken, en petroleum
op de reeds smeulende brandstof te wcr»
pen, sloeg plotseling de oliekan met groo
ten knal uiteen, en stond genoemde vrouw
in een oogenblik in brand. Eerst toen men
haar overhoord in hot water wierp, werden
de vlammen gehluseht, maar intusschen
was het lichaam reeds vreeselijk geblakerd.
Een in allerijl geroepen vrouw om do eer
ste hulp te vcrleenea, schrok zóó van n
aanblik, dat rij bewusteloos neerviel oa
eenigen tijd daarna overleed. Intusschen
werd geneeskundige hulp ingeroepen on de
wonden van de ongelukkige vrouw werden
voorloopig verbonden, waarna men zich por
vaartuig naar de Jourc begaf, waar de on
gelukkige thuis hoort. (Ned.)
Te Zaandam bemerkt© gister-»
ochtend de winkelier Kee, dat een onbe
kende uit zijn toonbanklade vier rijksuaal-
ders had ontvreemd. Op aanwijzing van
den winkelier werd als verdacht door do
politie gearresteerd een 19-jarige Amster
dammer, die echter ontkende. Do vier rijks
daalders waren niet meer in zijn bezit,
doch werden in een tuin in de nabijheid
teruggevonden.
Slot.)
„O, wat een mooi balkostuumHebt u dat
vroeger gedragen?"
„Neen, dat ie nog nieuw. Waarom denkt
u, dat ik dat vroeger zou hebben gedra
gen?"
„Ik dacht, dat u niet meer danste, juf
frouw von Goldc. Oom Olof dacht het ook
Hij wilde u vragen, a.s. Zaterdag op het
bal van de club mijn balmoeder te zijn."
„Ik balmoeder!?" Kobold lachtte luid en
Het ccn paar heldere, hooggelakte, zijden
schoentjes over den vloer dansen. „Neen
maar, die is goed! Ik balmoeder, ik, die
steeds mijn balkaart aan beide zijden vol
heb, zoodra ik de balzaal maar betreed!
Maar wij zullen ons heerlijk met elkander
amusccren. Danst uw oom ook?"
>,Ja, ik geloof het wel."
„Is hij eigenlijk uw oom wel?"
„Neen, hij is eigenlijk mijn oom niet,
maar hij is een hcelcboel ouder dan ik. Hij
is al vijf en twintig en ik ben nog pas
zeventien."
Margarete kreeg plotseling een inval en
2e> op beschermenden toon:
,,Dan bon je eigenlijk nog heelemaal een
bind. Als je wilt, mag je mij wel „tante"
noemen"
„Dat wil ik heel graag doen. Oom Olof
meende ook, dat dat het beste zou wezen."
„Nu, het schijnt wel, dat hij al een heelen
boel heeft geineend. Ik hoop, dat hij maar
niet oproerig wordt. Maar luister eens,
schat: waarmee amuseeren jelui je hier m
Kraaicnburg?"
„Tante, onzo stad heet
>»Ja, ja, ik weet het wel. Ik bedoel, welke
amusementen heb je hier zoo al?"
„Och, eigenlijk heelemaal niet. Oom Olof
meent, dat' men geen inspanningen buitens-
buis noodig heeft, als men het zich thuis ge
zellig weet te maken."
„En dat doen jelui beiden, hè?"
"O ja, wij hebben liet heel gezellig!"
Kobold's hart begon weder sneller te klop
pen Zij nam stil haar heldcr-zijdcn schoen
tjes en zette ze achter in dc kleerenkast.
Oen volgenden dag, toen de burgemeester
thuis kwam, was zijn woonkamer geheel ver
anderd. De meubelen waren smaakvol ge
rangschikt cn overal stonden bloemen in
hooge kristallen glazen, die de nieuwe huis
juffrouw ergens had gevonden. Het was er
hupsch, zonnig en gezellig en midden in het
vertrek stond juffrouw von Golde in een
goedzittende, hoogroode huisjapon van
zachte wollen stof.
Het geheel maakte den indruk van een
mooi schilderij en hij stond lang stil om
het te beschouwen.
„Is het hier nu niet gezellig?" vroeg zij,
nadat hij een cn ander met belangstelling
had bekeken.
„Ja, het ziet er heel goed uit. Waar is
Anna?"
„Bij de kleermaakster om zich voor een
balkostuum de maat te laten nemen."
„U is zoo vriendelijk geweest, Anna toe
te staan, dat zij u tante noemtIk zou
heel graag zien, dat u cn Anna zich ver
trouwelijk bij elkander aansloten. Zij heeft
tot nu toe zoo'n eenzaam en eentonig leven
gehad."
„Zij had toch haar oom, den burgemees
ter, die voor haar dc Alpha en de Omega
schijnt."
„Gelooft u dat?"
„Ja, zij bewondert' u grenzenloos."
„Dat doet mij genoegen, hoe vreemd en
zelfzuchtig het ook moge klinken. Zoudt n
met uw rijke ervaring mij willen helpen de
kleine eens in vertrouwen te nemen? Ik
mag haar heel graag lijden en..."
Margarete wandelde langzaam naar een
leunstoel. Zij zette zich op een der armen
neer en haar hand speelde met het snfjwerK,
dat den rug versierde.
„Wou u haar trouwen?"
De burgemeester schrok op. Die vraag
kwam er zoo onverwacht en bruusk uit.
„Ja, wanneer zij mij hebben wil."
„Natuurlijk wil zij dat!"
Het was bepaald sterk, zooals deze jon
gedame over deze uiterst teere en kiesche
onderwerpen durfde sprekenEn haar klei
ne voeten trommelden daarbij op het tapijt,
als lagen daar eenige dozijnen mannenhar
ten, waarmede zij naar goedvinden kon han
delen.
„U zegt daar zoo kalmweg „natuurlijk!"
juffrouw von Golde, maar dat ia toch nog
zoo heel natuurlijk niet. De liefde laat zich
niet dwingen."
„Nu, ja, maar zoo buitengewoon sterk be
hoeft zij toch ook niet te zijn om een hu-
weijk tot stand te brengen, op welbegrepen
eigenbelang gebouwd 1"
,,U is, u hebt een zeer eigenaardige opvat
ting van die zaken, juffrouwZou men zich
zelf op deze wijze overreden voor een keuze
voor het geheele leven?"
„Nu, dat komt vaak genoeg voor." Zij
keek met minachtenden blik om zich heen.
Plotseling viel hem wat in cn hij haard©
een briefkaart voor den dag.
„Is u dat, juffrouw von Goldc? Noemt
men u „Kobold"? Die kaart zat bij mijn
correspondenties. Uw familie schrijft u al
heel gauw."
Margarete bekeek het adres. „Hoe komt
hij er aan?" lachte zij: „Kobold von Gol
de!" Die kaart is van mijn oom en voogd.
Hij schrijft; nu ja, dat zal u natuurlijk wel
hetzelfde wezen I"
„O neen, volstrekt niet; integendeel!"
„Nu, lees het dan zelf maar
De burgemeester las:
„Sedert onze Kobold is vertrokken, zijn
zon, vreugde, scherts en geluk bij ons ver
dwenen. Keer terug cn breng dat alles we
der medeOp algemeen verlangen selirijf
ik dat.
Uw oom, voogd en onderdanigsto slaaf:
Gustav von Golde".
„Men schijnt u nogal le missen."
In gedachten voegde hij er bij: „Ja, Ko
bold is een aardig stuk speelgoed, te aardig
om hier te zijn."
III.
Thans kwam Anna thuis. Zij liep lang
zaam met. linksche, onzekere bewegingen en
zag er ontzettend gladgekamd cn stemmig
uit. Het was Olof vroeger nooit zoo opge
vallen.
In de volgende dagen werden intusschen
den burgemeester nog wel heel wat meer
zaken duidelijk en toen zijn nieuwe huisge-
noote op het eerste clubbal onmiddellijk bal»
koningin werd, bewolkte zijn voorhoofd
toch Hij maakte zichzelf intusschen wijs,
dat het alleen daardoor kwam, omdat An
na uitsluitend met scholieren had gedanst.
Het jonge meisje had zich op die wijze uit
stekend geamuseerd, maar toch niet op
zulk een wijze als voor een aanstaande bur
gemeestersvrouw paste.
Op het bal volgden andere, pretjes en bij
eenkomsten en Margarete scheen het als
iets, dat vanzelf sprak, te. beschouwen, dat
zij en Anna daar geregeld aan deelnamen
De burgemeester moest er dan natuurlijk
ook bij zijn en het was nog niet zoo heel
lang na haar komst-, toen het hem reeds
duidelijk was geworden, dat het niet Anna
was, maar Kobold, de kleine, luimige,
vleiende, bruuske en toch zoo onweerstaan-
bare en betooverendc Kobold, op wie hij
verliefd was geraakt. Ja, het was waar,
hij was tot over de ooren op zijn huisge-
noote verliefd, die zijn huis bestuurde op
een wijze, welke hem in détails volstrekt
niet in alle opzichten beviel, maar toch in
haar geheel van dien aard was, dat al zijn
bezoekers het allergezelligst bij hem vonden
als een betooverendc heerscheres, die ge
woon was to bevelen, maar zoo, dat het
haar ondergeschikten een genot was, haar
te gehoorzamen. „Zij is als een zonneschijn,
niemand kan haar weerstaan", verklaarden
allen, oud en jong. Anna aanbad haar
„tante" cn had altijd allerlei geheimpjes
met haar. Het viel niet te ontkennen, dat
haar geliefde oom Olof door die „tante"
eenigszins op den achtergrond was ge
sehoven.
Toen zij naar haar ouders ging, weende
zij er op het station bitter om, dat „tante
Margarete" haar niet kon vergezellen.
Olof en Margarete reden alleen na-ar huis.
Hij was ernstig en in zichzelf gekeerd en
werd ook thuis niet spraakzamer, niettegen
staande er een heerlijk vuur in den haard
knetterde cn dc geheele huiskamer een ver
bazend gezellig aanzien had.
Margarete zette zich in de schaduw Zij
vond het tête-a-tête pijnlijk en het vooruit
zicht kwam haar allesbehalve aangenaam
voor, dat zij tijdens de feestdagen op deze
wijze tegenover elkander zouden zitten, hij
met zijn gedachten bij het goedhartige, een
voudig opgevoede meisje, en zij, door ja
loezie gekweld, bang zich te verraden en
toch gelukkig in zijn nabijheid te mogen
verkeeren
Hij zuchtte diep.
Margarete schrok er van.
„Zij komt gauw weder terug", geide zij
zacht.
„Wie?"
„Annacnwees niet boos, om
datomdat zij bij haar vertrek niet zoo
vriendelijk tegen u was, als ze wel had moe
ten zijn Zij is eigenlijk nog heelemaal een
kind. Zij houdt intusschen heel veel van u."
„Gelooft u dat?"
Zijn stem was onzeker, bijna angstig.
„Ja zeker en zij zal een heel lieve, goede
vrouw voor u worden."
„Heeft zij iets dergelijks tegen u gezegd?"
„Neen 1"
„Nu, clan is het goed."
Hij nam haar hand in de zijne.
„Ik geloof, dat u hebt beproefd invloed
op haar uit te oefenen. Weet u of zij mij ook
liefheeft?"
„Anna, u liefhebbon? Neen!"
Thans lachte Kobold hartelijk, maar werd
het volgend oogenblik weder ernstig. „"Neen,
gelukkige, kleine Anna Zoo' ver is zij nog
niet gekomen. Dat moet u haar eerst leeren,
dan wordt zij gelukkiger, maar blijft niet
meer zoo kalm als vroeger."
„Het wreekt zich, wanneer men zijn plan
nen voor de toekomst aan het toovernet. der
kobolden toevertrouwt", zeide hij, haar han
den vast in de zijne houdend. Zij vlechten
wonderbare mazen, waarin zij de arme men-
schenkinderen vangen."
Zij antwoordde niet, maar trachtte haar
handen los te maken.
„O, Grete, wat heb je me omgetooverdl
Ik denk zoo weinig aan Anna. als had ik
haar nooit gekend. Jij bent het, die ik lief
heb, jij alleen. Wat heb je mij daarop tó
antwoorden?"
Zij sloeg haar armen vast en hartelijk ooi-
zijn hals.
„Lieveling, wij hebben alleen een bectjö.
blindemannetje met elkander gespeeld 08
was het misschien verstoppertje? De kleine!
Kobold was zoo bang, dat zij uw hart zon.
winnen."
Hij kuste haar hartelijk.
„Maar," vroeg hij, „waarom wou je juisB'
mij hebben?"
„Ik weet het niet. Ja, missohien omdaSj
jij jij bent!"
Zij lachte gelukkig.
Olof Granberg lachte ook. De zon des !e^
vens straalde iri haar heldersten glano ©Hè
hij dacht er niet meer aan, dat het „mia*
schien maar beter was, dat zij weder heen^
ging-"
