Verbetering van bout door suiker.
Er is een method© voor het verbeterd!
of tot op zekere hoogte conserveeren van
hout; een vinding van een Engelschman,
W. Powell, en het resultaat van een aan
tal proefnemingen, die oorspronkelijk ten
doel hadden het hout voor bederf te bewa
ren en een begin van bederf tot staan te
brengen.
Do bewerking bestaat daarin, dat het
hout met een suikeroplossing wordt verza
digd. Het moet kortoren of langeron tijd,
afhankelijk van de houtsoort, in de ver
warmde oplossing liggen, tot het er geheel
\an doortrokken is. Hierna wordt door dro
ge warmt© het vocht verdampt.
Het. hout neemt door dit proces'geheel
andere eigenschappen aan. Hel wint zeer
aan vastheid en taaiheid; het krimpt niet,
scheurt niet, ja zelfs worden reeds aan
wezige scheuren er voorgoed door gesloten;
het is beier bestand legen vuur en laat
geen vocht door en het volumen ondergaat
geen verandering.
Men weet nog niet. met juistheid, wat
eigenlijk met het hout gebeurt bij deze be
handeling. Eet schijnt, dat ren gehccle che
misch© verandering van de suiker in d©
houtvezels plaats heeft. Men 7.011 mcencn,
dat de suiker, wanneer zc eenvoudig "n
het hout gebracht was, zonder meer, ook
g, makkelijk weder door middel van water
Sr uit getrokken kon worden, of dat de
frater aantrekkende eigenschap van do sui
ker oorzaak moest worden, dat het hout
meer vocht opnam. Dit is echter niet het
geval, want, zooals reeds gezegd is, wordt
het hout juist voor vocht ondoordringbaar
gemaakt.
Men heeft een groot aantal proeven ge
nomen met. beuken-, dennen-, sparren-,
iepenhout en nog andere houtsoorten. Wat
het opnemen van vocht betreft, bestend er
groot verschil tusschen de verschillende
houtsoorten; maar er werd bij elke hout
soort waargenomen, dat het niet geconser
veerd© hout veel meer water opnam dan het
geconserveerde. Zoo was bijv. door gecon
serveerd beukenhout, nadat het veertien da
gen in het water had gelegen, slechts' ceni
vijfde van do hoeveelheid water opgenomen,
welke door het nict-geconserveerdc hout
verwerkt was.
Men heeft bij de behandeling geen gis-
tingsversehijuselon waargenomen, zoodat
met echigeö grond mag gedacht worden aan
diep ingrijpende veranderingen tusschcn
bout en -suiker.
De voornaamste voordeelcn van de bo
venbedoelde behandeling van het hout lig
gen daarin, dat het belangrijk wint aan
vastheid, Deze nieuwe eigenschap is vooral
voor het bouwvak niet gering tc achten,
vooral, omdat dc naald-houtsoorten niot in
gewicht toenemen door de behandeling,
aiaar zelfs iels lichter worden.
Met dc lichte houtsoorten is het echter
anders. Het gewicht van het populieren-
hout bijv. wordt verdubbeld, doch het krCigt
daarvoor een dichtheid als het beukenhout.
Beukenhout werd 50 pCt. zwaarder, doch
verloor de eigenschap van te scheuren en
werd zoo hard als staal. Andere houtsoor
ten, als csschcn-, eiken-, ahorn- en maba-
goniehout werden ongeveer 12i pCt. zwaar
der. Ook de omstandigheid, dat het gebrek
van het scheuren voor een groot deel wordt
weggenomen, is voor het bouwhout van zeer
veel belang. Het houtplaveiseï gaat hier
door levens een nieuwe periode te gèmo%
want als het minder springt, moot het daar
door veel duurzamer worden» Teg-'-n hot
houtplaveiseï zijn 111 den laatsfon tijd hy
giënische bedenkingen ingebracht. Tot
neemt namelijk veel vocht cn daardoor dier
lijke uitwerpselen op cn liet vormt daar
door een geschikte voedingsbodem voor!
de ontwikkeling van ziektekiemen. Kan nu
dat opnemen van vocht, verhinderd worden,
dan is ook het genoemde bezwaar .opgehe
ven. Volgens genomen proeven staat de
hardheid van lift geconserveerde houtpla
veiseï gelijk met die van graniet.
Er werd vastgesteld, dat door het dren
ken van hout raet suiker het gevaar van
scheuren werd vermeden. Men heeft echter
ook proeven genomen met reeds gescheurd
hout. Heb resultaat daarbij was, dat de
meeste scheuren zich sloten en ook later
niet meer opengingen Bij iepenhout geluk
te het zeer goed, doch bij eikenhout minder.
Omdat suiker op zichzelf een licht brand
bare stof is, zou men kunnen mecnen, dat
heb geconserveerde hout het brandgevaar
zou vergrootcn. Doch ook deze vrees bleek
bij de. genomen proeven ongegrond te zijn.
Waarschijnlijk door d© ~.cr nauwe verbin
ding der houtvezels wordt de lucht er groo-
tendeels uit verdrongen en hout in een meer
vuurvasten toestand overgebracht.
Zoo was bijv. gewoon sparrenhout in 25
minuten verbrand, terwijl geoonserveerd
sparrenhont het 17 minuten langer uithield.
Het laatste behield in een meer verkoolden
toestand zijn oorspronkelijken vorm, terwijl
het niet-geconscrveerde hout in asch uiteen
viel.
Do behandeling is, door de verschillende
voordeelcn, er aan verbonden,, niet tc duur.
Minder geschikt hout kan er zeer bruik
baar door gemaakt, worden; goedkoope
lichtere houtsoorten kunnen voor bouwdoel
einden in aanmerking komen; het hout kan
versch geveld aan de behandeling onder
worpen en kan direct voor het doel gebruikt
worden.
LAMPEGLAZEN.
Dc zuinigst© lichtende branders zijn cirkel
vormig cn hebben een lampegias noodig,
niet alleen om de vlam tegen tocht t>e be-,
schermen, maar voor nog tal van andere
dingen.
Yoor een goede verlichting is het in do
eerste plaats zaak, dat de hoeveelheid gas
totaal verbrandt, ©n verder moet. het glas
zorgen, dat dc daartoe benoodigde lucht er
door heen gaat.
Naarmate do temperatuur stijgt w ordt de
snelheid van de lucht verhoogd cn die snel
heid hangt af van hot verschil in tempera
tuur van het glas en dat van de omringen
de lucht.
De invloed, dien hot glas op het nuttig
effect van den brander heeft, is vrij groot.
Meer van dc lengte dan van de wijdt© van
het glas hangt het af of aangevoerd zal
worden de hoeveelheid lucht, noodig om
van het gas heb hoogste lichtgevend vermo
gen te krijgen. In de allereerste plaats moet
natuurlijk de constructie van den brander
goed zijn, wil men een rustige, helder licht
gevende vlam krijgen. In de tweede plaats
is het noodig, dat het glas dc geschikte
lengte heeft.
Ook heeft dc hoogte van het glas invloed
op de lengte van de vlam, dus al naarmate
het gasverbruik per uur hooger of lager
is. Van veel belang is het ook, dat de in-
stroomende lucht in goede richting in de
vlam komt, anders gaat een tc groot ge
deelte van dc lucht direct door het glas
omhoog zonder ergens anders voor te die
nen, dan voor bet misvormen en ontlichten
van do vlam zij ontwikkelt minder lucht,
maar dezelfde hoeveelheid warmte. Gewoon
lijk gebruiken de gasfitters te lange of hoo-
ge glazen in plaats \an eerst door probeo-
ren 11a te gaan, welke lengte van glas cle
best© resultaten geeft.
RECEPT.
Krenten met v a t: i c 1 j e-s a u s.
(Deensch recept.)
Krenten: 200 Gr. krenten, 4 dL. water,
2-t dL. bessensap 100 Gr. suiker, 20 Or.
sago; aan?: L. melk of room, 1 stokje a-
niel.jc. !o Gr. Maïzena, 2 eierdooiers, 00 Gr.
suiker.
Ben ding: De krenten" worden goed ge-
wasschen cn opgezet met hel. water, waar
in ze laat kokoiv, i-oli zc mooi gezwol
len zijn; voeg er dan 'Je suiker bij, ue t*s-
sensap en de aangemengde sago, laat het
nog even doorkoken en doe het dan op een
schaaltje. Bedek hor met ee.n vanieljc-saus,
die men maakt van de melk met dc suiker
I en do vanicljo gebonden met de maïzena en
j de eierdooiers
Schoollucht in Amerika.
In het vrije Amerika gevoelt do school
jeugd ziel) bedenkelijk vrij; in vaktijd
schriften wordt er zoo wel eens een boekjj
over open gedaan.
Op een school in Washington had een
jongen op het bord geschreven: Roosevelt
heeft fcijn eer verbeurd door met een neger
aan tafel t© gaan zitten." Do schuldige
werd opgespoord en van school gejaagd;
maar het hoofd der school, ongetwijfeld
een beslist negerhater, liet den jongen po
liticus weer toe.
Op con andere school kwam een heeJe
klasse te laat, omdat zij aam een honkbal-
wedstrijd haar hart had opgehaaldde
meester deelde een geducht standje uit.
Maar daarop staakt© dc klasse en in een
breed-gèmotivcêrd en behoorlijk ondertee
kand stuk vroegen de kwajongens om ont
slag van den t© weinig sp or tl i even den
meestor.
Schoolstakingen zijn anders geen zeld
zaamheid in do Vereenigdc Staten. In
Nieuw-York staakten onlangs SO leerlingen,
omdat zij niet tevreden waren met het lo
kaal. waar zij zaten; en in Chicago wapen
schoolstakingen epidemisch, zoodra onder
kruipende vrachtrijders gdboyicotle steen
kolen naar school brachten.
Het lastige Amerikaansche schoolvclkj©
laat zich slecht regeeren.
En toen op het laatste onderwijscongres
in Sint-Louis het gebruik van het Spaan-
sch© rietje ter sprake werd gebracht,
sprongen er 4000 onderwijzers van hun
plaatsen op, om met geestdrift, een motie
te steunen, om dit pacdagogisch hulpmid
del in te voeren.
Onder do schoolhoofden, onderwijzeressen
en onderwijzers van Niouw-York en Chi
cago heeft men <?<?ns een rondvraag; gehou
den, hoe men over kastijden'dacht: 90 per
cent waren er sterk voor
Een Finsche sage.
Onder het Finsohe volk gaan verscheiden
sagen van mond tot mond. Zeer zinrijk
is do volgende kleine sage over het ont
staan van het land der duizend meren,
waar het klare daglicht maandenlang door
geen nacht, onderbroken wordt.
Er was eens een machtig heerschcr over
den Oceaan, die aan zijn dochters haar
bruidsschat uitdeelde. Zijn dochter Azië
gaf hij de grondvesten zijner macht, Afri
ka ontving de zor.nekroon, Amerika goud,
schoonheid en x ruchtbaarheid, Austrahc.de
rijke schatten der zee en de echte parelen.
Voor Europa, zijn jongste doohter, hield
hij van den bruidsschat van al de oudere
zusters iets terug cn strooide het haar in
den schoot, want zij was zijn lieveling.
Do dochters huwden met machtige berg
koningen; hun nakomelingen zijn do tal-
looze landen on volken, die elk een deel
van de drfenis hunner stammoeder ont
vangen hebben. Do vorstin Europa was
liet rijkst mot kinderen gezegend en schonk
ieder wat uit haar eigen volheid. Spanje
bekwam den vurïgen Xeres-wijn, Frank
rijk den prikkelenden champagne, Italië
den geuriger. oranje-appel, Duitschland
den edelen Rijnwijn, Zweden het ijzer, En
geland de kolen, Rusland het goudgele
graan, enz. Alleen voor Finland was niets
overgebleven. -
„Hebt u niets meer voor mij, moeder?"
klaagde doze.
,,lk hob de warmt© der zon weggegeven,
maar licht wil ik jou schenker:, licht, bij
na zonder nacht. In vele duizend meren
zul je de zonnestralen zich zien breken cn
niet diamnritöp van het zuiverste water
wil ik bestrooien en versieren, mijn
jongste lieveling."
„Ik dank u, moeder," antwoordde do
Noordscho jonkvrouw, dan zai uw
grenswachter zijn tcgmi de eeuwige kü-outv.
Ik hen het. laatst© uit. dc zee voortgekomen
aJs een parol, die zich san uw hecischors-
kroon hecht."-
