Brieven uit Katwijk.
Gemengd Nieuws.
rechtspositie, welke bij geheime stemming
wordt benoemd en bij geheime stemming
wordt afgezet, zonder dat eenige reken-
sohap is verschuldigd of gegeven wordt
van do redon, dio er too leidt. Gevolg zal
natuurlijk omgekeerd ziijn, dat bij eon
vriendelijke verhouding de Baad den col
lega ook bij ongeschiktheid met
naar huis zendt, vóór hij vol pensioen
heeft.
Het wethouderschap wordt soms zeer
jong veroverd. Bedrieg ik mij niet, dan
b daartoe onlangs te Utrecht nog een zeer
jong advocaat gekozen. Bij een regeling,
als hier wordt voorgesteld, kan deze op
een leeftijd van 30 jaren een levenslang
pensioen hebben van 2000 gld. Waar gaat
men op deze wijze heen 1"
Anders staat het met den burgemees
ter, die Koninklijk benoemd wordt en Rijks
ambtenaar is. Intusschen, de schrijver is
beducht, dat zijn schrijven niet baten zal:
„Maar, wat praat ik: het zit immers
in do lucht? Men is jaloersch op de eere-
posten en de eer en wil ze voor ieder en
voor allen onder het bereik brengc-n, om
zo dan te maken tot vette baantjes, welke
om het geld behouden blijven. Men deed
dan beter om ze terstond alle maar om
te zotten in betaalde ambten en het voor
beeld te volgen der Amerikanen, die, naar
ik mij wel eens heb laten vertellen, den
vriend des huizes, welke de huisgenooten
met zijn virtuositeit op een of ander in
strument vergast, 's avonds enkele dollars
in de hand stoppen, omdat zij niets voor
mets willen hebben. Men heeft dan ten
minste het voordeel, dat men voor elk
ambt den bekwaamsten kan kiezen."
Onder het opschrift, „Beter ten halve
gekeerd"schrijft „Land en Volk,"
in verband met de Kamer-veranderingen
voor het analytisch verslag:
Het was was een goed denkbeeld van de
Tweede Kamer, eerst eens de analytische
nieuw i_h:id tot haar uiterlijke consequen
tie ic willen aanschouwen, voordat zij werd
ingevoerd. Wij stellen ons voor, dat het
plan bij de leden niet aan sympathie zal
hebben gewonnen. Willen ze bij elkander
komen, van rechts en links, dan moeten zij
zich door een drietal gangetjes heenwrin-
gen. Voor een oploop cm de voorzitterstri-
bune heen is geen ruimte meer. Het zal
niet mogelijk zijn, de plek tusschen steno
grafen en sprekersplaats vrij te houden.
Om de Regeeringstafel kunnen de leden
zioh ook niet meer posteeren. Zij staan
als koeien op een veemarkt langs de koor
den geschaard.
En dat waarvoor? Om met 40,000 gld.
per jaar zekere kleine pers in Nederland
en zekere partij-propaganda te subsidee-
ren. Door middel van een instelling, waar
aan nimmer behoefte is gebleken; clie niet
uit het instinctieve leven is opgekomen,
maar door de reflexie in de Kamer is
uitgebroed. Een overbodige nieuwigheid,
waardoor velerlei klachten, allereerst van
6preker9, dio zich tekort gedaan voelen,
zullen worden uitgelokt.
Zou men de 40,000 gld. niet liever aan
iets anders besteden?
In een driestar Raad van Defen-
6 i e ze gt „D e Standaard":
Van allen kant gaart men bedenkingen op
tegen de regeling v.-n den Raad van Defen
sie, gelijk die thans bij Kon. Besluit is in
gesteld.
Is dit billijk?
Het zou dit zijn, indien men te doen had
met een definitieve regeling, en zoo men
achten moest, dat dit nu de Raad van De
fensie is, waarin duurzaam het heil van ons
land wordt gezocht.
Dan zou men kunnen vragen, of niet bi]
promotie plotseling zoo groote verschuiving
in den Raad zou kunnen komen, dat de
continuïteit in het lichaam te loor ging.
Kunnen vragen, of de geschiktheid voor het
lidmaatschap van zulk een Raad steeds go-
acht moet worden saam te vallen met de
Geschiktheid voor een plaatselijk coraman-
dement in een stelling. Kunnen vragen, of
het gewenscht is, dat bij gewichtige decisiën
de Minister den Raad presideert. Kunnen
vragen, of de werkkring van den Raad
breed genoeg is opgevat. En zoo ook kun
nen vragen, of de vier civiele leden goed
ecplaatit zijn.
Maar al deze vragen zijn thans niet aan
de orde.
Het Kon. Besluit is, zoo we Eet wèl ver
staan, niet dan een voorloopige maatregel
om de zaak op gang te brengen; al aan
stonds aan den Minister een ruggesteun tc
geven; cn ervaring voor de komende wet
telijke regeling op te doen.
Eerst bij die wettelijke regeling zal dö
zaak dan tot definitieve beslissing komen,
sn kan ze een geheel ander karakter er
langen ook meer conform de denkbeelden,
die in de Kamer door de sprekers van
Rechts geopperd zijn.
Doch juist met heb oog daarop moest de
regeling nu oen meer onschuldig karakter
verkrijgen. Er kon en mocht nu niet te diep
worden ingegrepen. Er mochten thans geen
verwachtingen worden opgewekt, die straks
misschien blijken zouden niet voor vervul
ling vatbaar to zijn.
En in zoo\erre kan gezegd, dat de nu
ingestelde Raad juist geeft, wat hij op dit
oogenblik alleen geven kon en moest.
Over de verplichte verzeke
ring zegt ,,D e Standaard":
Toen het Centraal-Coraité de verplichte
verzekering in het Program van Actie voor
stelde, merkte het op, dat door do verplich
te verzekering ons volk aan de verzekering
wennen moest, en dat zoo de dag moest
worden voorbereid, waarop alle verplich
ting zou kunnen wegvallen, en eigen inia-
tïof den toestand handhaven kon.
Bij de behandeliag van de Ongevallenwet
wees dr. Ku3rper er in de Kamer op, dat
de wet zoo was ingericht, dat men steeds
vrij bleef om van systeem tc veranderen.
7 nu ook gaan er thans stemmen op,
om de verplichte rociale verzekering door
te zetten eerst naar een min gewenschte me
thode, omdat het niet anders kan. Maar
met het uitgesproken bedoelen, om steeds
op wijziging in onzen geest te b^jven aan
dringen, allengs de organisatie van pa
troons en arbeiders op gang te brengen, om
dan later, zoo deze organisatie haar beslag
kreeg, op den beteren weg over te gaan.
Dien weg moet het op.
Niet ter wille van de theorie de arbeiders
nog jaren lang in hun ellende te laten zit
ten. maar met een warm christenhart zoo
spoedig mogelijk voor de arbeiders zorgen
op de eenige wijs, waarop dit nu kan.
Maar het hier niet bij laten zitten, doch
inmiddels het bet. j voorbereiden, om, zoo-
dra ons dit gelukt is, de rails te verleggen.
De principieele strijd, die nu uitbrak,
ie dan ook alleen daaraan te wijten, dat
men geen uitweg voor het heden openhield
en om theoretische bedenkingen de nood
lijdenden aan hun lot wilde overlaten.
Dit mocht niet toegegeven. Er moet nu
gehandeld. De handen moeten uit de mou
wen gestoken.
En inmiddels moet aan de voorberei
ding gewerkt.
Iets, dat we niet zeggen met opdicht
tot de verplichte verzekering. Die
zal stellig een halve eeuw noodig hebben,
eer Z9 het volk gewend heeft.
Maar wel met het oog op do tegenstel
ling tusschen^do Duit-sche en de door ons
gewenschte methode.
Beginnen met de Duibsche methedo, en
straks als oeht-Nederlandsche methode,
ons eigen pad banen, dat is de weg, dien
het op moet.
XVIII.
De laatste Raadsvergadering geeft mij stof
tot dezen Brief, mij tevens herinnerend aan
een belofte, in één mijner vorige Brieven
reeds gedaan. Blijkens het in dit blad ver
schenen verslag, deelde de Voorzitter mede,
dat de plannen der vaartverbetering Katwijk-
aan-ZeeIJmuiden, dit jaar bij de Staten
der Provincie zullen worden behandeld. Toen
verleden jaar October deze aangelegenheid
opnieuw een punt van behandeling bij den
Raad uitmaakte, beloofde ik reeds daarop
nader terug te komen; beter gelegenheid
dan thans meen ik niet, dat mij daartoe
zou worden geboden.
Uit den aard der zaak zal ik het natuur
lijk hebben over het oeconomisch belang der
aangelegenheid. Vergis ik mij niet al te zeer,
dan zijn besproken werken reeds meer dan
een kwarteeuw bij het gemeentebestuur aan
hangig. Ik maak mij sterk, dat reeds toen
het begrip bij onze Vroede Vaderen levendig
was dat een dergelijk plan hier zoowel als
elders niet zoo spoedig tot stand komt. Niet
alleen toch, dat do autoriteiten elders moes
ten worden bewerkt, ook in de gemeente zelf
moest men voor het plan nog, wat men zou
kunnen noemen: warm worden gemaakt.
"Want, zoo redeneerde men, waar moeten de
vischvrouwen blijven, wat zal het lot zijn der
voerlieden, enz., die toen nog alleen beston
den van het uitrijden der vangst en insche
pen der ledige tonnen en proviand, mits
gaders het vlotbrengen der vaartuigen aan
het strand. Het blijkt echter reeds nu in
den tegenwoordigen tijd, dat deze categorie
van personen in hun beroep niet alleen zijn
vooruitgegaan, doch dat ook vermeerdering
van het aantal ondernemers een gemak in
hun werk kan worden geconstateerd, zoodat
bij het eventueel tot-stand-komen der Vaart-
verbetering ook hun bedrijf nog tot meer
deren bloei zal komen. En wat de vischvent-
sters betreft, iedereen weet, dat reeds nu
zoo goed als alle visch, die door onze Kat-
wijksche vischvrouwen wordt verkocht, niet
door de Katwijksche vaartuigen wordt aan
gebracht, doch uit IJmuiden met de traw
lers in afslag komt. Werd oorspronkelijk de
haringvisscherij uitgeoefend door kleine pin
ken, die weldra plaats maakten voor de groo-
tero bommen, ook dit vaartuig gaat hoe lan
ger hoe meer uit den tijd.
Wij leven 'nu eenmaal in een tijd, dat alles
vlug moet gaan, en hoe zeewaardig ook de
bom moge zijn, niemand zal haar onder de
snel zeilende vaartuigen willen rekenen
Waar de haring van jaar tot jaar Noorde
lijker wordt gezocht, dient ook met de uit
rusting der vaartuigen daarmede rekening
te worden gehoudenallengs werd de bom
groot er, maar ook trager in de vaart en
van lieverlede vervangen door loggers, kiel-
vaartuigen, die niet aan het strand kunnen
landen, doch havenplaatsen moeten binnen-
loopen. Voeg hierbij, dat de bestaande bom
men voor het meerendcel worden voorzien van
donkey's, stoomwerktuigen om de grootere
vleet binnen te halen, en dat er tevens een
kiel bij vele is aangebracht, dan is het dui
delijk, dat dit twee-slachtig vaartuig ook
niet meer kan stranden en eveneens een ha
ven moet binnenvallen. Langzamerhand is
dan ook de bom op den achtergrond ge
plaatst. Werd de haringvisscherij bijv. tien
jaren geleden uitgeoefend met 73 bommen en
slechts 6 loggers, in 1907 geschiedde dit met
65 bommen en 67 loggerswel een bewijs voor
mijn bewering, dat de bom uit den tijd gaat
en weldra geheel zal hebben uitgediend.
De vaartuigen komen dus binnen en per
stoom- of motorboot en per schipper wordt
de vangst met vleet binnendoor naar Katwijk-
aan-Zee gebracht, wat natuurlijk wel zijn
bezwaren heeft, maar wat de reederijen zich
gaarne getroosten, omdat het nu eenmaal
moet. Doch ook de enkele bommen, die er
nog zijn, zonder kiel en donkey, loopen ook
do havens binnenzij zijn dan met van weer
en wind afhankelijk om weder uit te zeilen,
zooals aan het strand; de sleepboot brengt
haar in het volle sop. De daarop vallende
kosten, worden voldoende vergoed, door het
spoediger ter visscherij zijn, door minder slij
tage aan de vaartuigen en het touwwerk
van het strand, ten gevolge van liet bonken
der schepen op de zandbanken bij golfslag.
Waarom nu de vaart ver betering noodig
is, wanneer toch reeds nu alles per scheeps
gelegenheid binnendoor kan worden ge
bracht? Juist omdat niet alles van uit
Vlaardingen, Maassluis of IJmuiden paar
Katwijk-aan-Zee kan komen; de smalle, op
vele plaatsen zeer ondiepe vaart oorzaak is,
dat de loggers niet kunnen worden ge
bracht naar de plaats, vanwaar uit do vis
scherij feitelijk wordt uitgeoefend. En juist
dat is voor de Katwijkers van zoo groot
belang; jaarlijks moeten deze vaartuigen voor
de haringvisscherij opnieuw worden toege
rust Dat geschiedt thans elders, en daarme
de wordt per vaartuig op zijn minst genomen
jaarlijks voor ongeveer 600 buiten de plaats
verwerkt; scheepstimmerman, smid, verver,
ja wat niet al, zullen er bij profitceren wan
neer alle deze werkzaamheden weder te Kat
wijk-aan-Zee kunnen plaats hebbeu, gelijk
vroeger bij do bommen aan het strand. En
nu behoeft men zich niet alleen tot deze
vakken te bepalen, het spreekt van zelf,
dat, wanneer de evengenoemde categorie van
personen onder elkaar* voor f 600 per vaar
tuig, dat is dus thans voor f 40.000, in to
taal verwerken, dat de geheelo plaat-s daar
van profiteert. Winkeliers, in den meest uit-
gcbrciden zin des woords, bakkers, slagers,
huistimmerlieden, ververs, metselaarskort
om alle nijveren zullen er wèl bij varen,
wanneer de loggers binnendoor kunnen wor
den gebracht en hier uitgerust voor de vis
scherij.
Maar daaruit volgt ook, dat, wanneer de
bestnauue toestand blijft bestendigd, al die
voordeelen door do ingezetenen blijven ge
derfd en er wel eens een tijd van malaise
in de visscherij kan aanbreken, waarin zich
het gemis der goede en voldoende gemeen
schap te water met de zeevisschcrs-havens
zeer gevoelig zou wreken.
Natuurlijk zullen de voorgenomen werken
veel geld kosten, maar waar liet een natio
naal bedrijf als de visscherij geldt, werd
dan ook Rijks- en Provinciaal subsidie ge
vraagd en zullen de reederijen ongetwijfeld
het leeuwen-aandeel in de kosten, die voor
de gemeente zullen overblijven, hebben bij te
dragen. Doch dat zal dan ook zonder be
zwaar mogelijk zijn; komen de vaartuigen
toch door naar Katwijk-aan-Zee, dan haalt
dit voor de reeders heel wat reisgeld voor
zichzelf en hun volk uit, nog niet gesproken
van den tijd, dio ook zeer gemakkelijk tot
geld is te herleiden. Door het heffen van een
liggeld ten laste der vaartuigen, die van do
werken gebruik maken, zal zeer zeker reeds
veel, zoo niet alles, gevonden kunnen wor
den. De reeders hebben getoond geloof in de
zaak te hebben, door, niettegenstaande do
enorme moeite en last, die zij nu moeten on
dervinden van het gemis der vaart, toch met
den aanbouw en aankoop van loggers voort
te gaan. Zij hebben daarmede te kennen
gegeven tegen een stootje bestaaid te willen
zijn; zij hebben den moed niet verloren, al is
er dan ook reeds gedurende meer dan 25 jaren
voor de zaak gestreden, zoodat het er thans
maar van afhangt of men Katwijk zal wil
len helpen, al dan niet. Geschiedt dit niet,
m. a. w. komt de thans zoo vurig begeerde
vaartverbetering met hulp van Rijk en Pro
vincie niet tot stand, dan zal zich dat nood
wendig op de geheelo plaats wreken. Ik
weet wel, een zoo oud bedrijf als de vissche
rij, laat zich niet op éénmaal verplaatsen,
maar men vergete niet: andere zeevisschers-
plaatsen staan met open armen gereed om
onze reeders te ontvangen on nu is het voor
mij nog niet zoo zeker, of niet na korter
of langer tijd de ecne reederij vóór, de andere
reederij na, naar elders zou worden overge
bracht, wat langzamerhand met een uitster
ven van het bedrijf hier zou gelijk staan.
En mocht de visscherij weg zijn, dan kan,
ook gerust gezegd worden, valt Katwijk-aan-
Zee: liet grootste deel der bevolking drijft
op de visscherij. Denkt men zich dan ook
wegde haringpakkerijen met kuiperijen, de
nettenboetcrijen met taanderijen, de rookc-
rijen met speetsters, de scheepstimmerwerven,
smeden, ja wat niet al; en ik vraag, heb ik
geen gelijk, wanneer dat alles weg is, dan
is ook Katwijk-aan-Zee niet meer.
Lk kan mij dan ook niet begrijpen, dat zij,
die nauw, zeer nauw aan de visscherij ver
want zijn, de zaak zoo kalm opvatten; wel
heb ik gehoord, dat in den laatsten tijd van
uit de gemeente adhaesie-betuigingen zijn
verzonden, maar dat alles gaat te kalm, er
moest meer op de groote trom worden gesla
gen. Er moest geen week voorbijgaan, waar
in niet bjij de betrokken Ministers, bij Gedepu
teerde Staten en andere colleges door depu
taties uit de verscliillende bedrijven, met
de reeders voorop, op audiëntie werd ge
gaan. Ik zou bijna zeggen, de Katwijkers
zijn te fatsoenlijk, en ik geloof nooit, dat,
wanneer men bijv. te Schevoningen de ha
venplannen met evenveel lauwheid had be
handeld deze plaats ooit haar haven had ge
kregen! "Wil 'men iets verkrijgen, dan dient
er ook voor gewerkt, hard gewerkt, met vol
harding gewerkt.
Deze aangelegenheid toont ook weder, hoe
ver wij, om een land te noemen, bij Ame
rika, in deze achterstaan; daar legt men
spoor- en tram-, zoowel als waterwegen aan
om een plaats productief te maken en men-
sclien te lokkenhier roept de bevolking dik
wijls tevergeefs jaren en dagen naar de tot
stand-koming van dergelijke werken!
Doch genoeg; Ik begon mijn Brief, die in
tusschen lang wordt, met de mededeeling,
dat het laatste Raadsverslag mij tot deze
regelen aanleiding gaf. En hoewel reeds vrij
lang voor mijn schrijftafel gezeten, kan ik
toch dezen Brief nog niet eindigen, zonder
ook nog op iets anders uit dezelfde Raads
vergadering te hebben gewezen. In die ver
gadering dan had de stemming plaats over
het voorstel tot bestrating van den weg langs
de Mierenweide, toen uitgebreid met ccn voor
stel tot aanleg en bestrating van den weg
achter *langs do jiakhuizen van den heer
N. Parlevliet tot liet P.-II.-Kanaal. Over
het eerste voorstel hadden in de vorige ver
gadering de stemmen gestaakt en zietdaar,
ook op 13 April had men dezelfde grap;
ook toen zes voor- en zes tegenstemmers. De
Voorzitter verklaarde, dat Burgemeester en
"Wethouders thans hun voorstel introkken en
in een volgende vergadering nieuwe plannen
zouden aanbieden. Na deze laatste vergade
ring nu is er beweerd, dat art. 50 der Ge
meentewet Diet was gehandhaafd; dat de
Burgemeester do wet had geschondenIk
ben wel geen jurist, maar toch maakte die
bewering mij nieuwsgierig naar wat hot. be
wuste artikel dan wel voorschrijft; ik schar
relde dus een Gemeentewet op en sloeg ar
tikel 60 open en daar las ik dan o.m.„Bij
staking van stemmen wordt het nemen van
het besluit tot een volgende vergadering
uitgesteld"; uit de volgende zinsnede blijkt,
dat doze bep.atyng Slaat op onvoltallige ver
gaderingen.
Ik herhaal, dat ik niet ben jurist, maar
zoo oogenschijnlijk maakte reeds de lezing
van dt> aangehaalde alinea op mij geenszins
den indruk, dat liier wetsovertreding had
plaats gehadhet nemen van een besluit moet
worden uitgesteld tot een volgende vergade
ring, natuurlijk met het doel om afwezendo
raadsleden in de gelegenheid te stellen ook
van liun meening te doen blijken, zoodat het
voorstel opnieuw in behandeling cn beraad
slaging mag wordon genomen. Hierin ligt
dan ook, zoo oppervlakkig lezend, geenszins
opgesloten, dat Burgemeester en Wethouders
niet het recht zouden hebben, de besprekin
gen, in de eerste vergadering gehoord, het
voorstel te wijzigen, o. te amendeeren. Ik
herhaal, dit was do indruk, dien de lezing
van artikel 50 op mij maakte; de zaak vond
ik echter interessant genoeg, om er eens over
te spreken met een mijner kennissen el
ders, een rechtsgeleerde met reeds tal van
jaren praktijk, specialiteit in administratief
recht.
Deze stelde mij al aanstonds gerust en
gaf te kennen, dat ik goed had gelezen, hij
slingerde mij eenige wetboeken en juridische
bladen voor oogen, waarin hij mij liet lezen,
dat hetgeen in den Katwijkschen Raad was
geschied, reeds een Kalf eeuwtje(l) geleden
plaats had in do Tweede Kamer, waar het
gelijkluidend artikel 101 der Grondwet in
denzelfden zin werd toegepast; hoe reeds
daarvoor in 1854 de Prov. Staten van Gro
ningen dit deden ten aanzien van art. 76 der
Prov. Wet. In de Tweede Kamer kwam het
zelfs meermalen voor, o.a. nog in 1887 en
1891. Mijn rechtsgeleerde vriend ging zelfs
nog een !stap verder, en beweerde, dat alles,
wat niet bij te wet of wettige verordening
verboden is, naar den algemeenen regel moet
worden beschouwd als te zijn geoorloofdOn
willekeurig deed mij deze rechtskundige uit
spraak genoegen, want al moge worden aan
genomen, dat de Voorzitter van den Raad,
niet tegen beter weten in het bewuste artikel
zou hebben overtreden, toch zou het voor
hem, en voor Burgemeester en Wethouders
vervelend zijn geweest, wanneer hij zich aan
wetsovertreding had schuldig gemaakt, waar
zulks blijk was geweest van niet voldoende
wetskennis, al moge het dan ook waar zijn,
dat de beste breister wel eens een steek laat
vallen.
Ik vond de aangelegenheid belangrijk ge
noeg, om ze nog in dezen Brief op tc ne
men, doch zal nu moeten eindigen, hoewel
ik nog over iets uit diezelfde Raadsvergade
ring gaarne zou hebben geschreven. Wellicht
kom ik daarop later wel eens terug.
1 i wordt nu ook te Tangor beslist tegenge
sproken. Het verhaal van den moord bevat
niettemin een kom van waarheid. De lie
den, die Raisoeli trouw hebben bijgestaan
in de moeilijke dagen, dat hij Mac Lean ge
vangen hield, zijn door Raisoeli verwaar
loosd toen hij ze ni t meer noodig had. De
ze lieden, in woede ontstoken over de on
dankbaarheid van den Marokkaanschen
roover-hoofdman, hebben hom een hinder
laag bereid. Maar Raisoeli is den dans ont
sprongen.
Hij is tegenwoordig een van de steunpila
ren van. het wettig gezag. Hij is de vriend
der Europeanen, de beschermer van sultan
Abd-el-Azis geworden.
Kindermoord. Vrouw v.
d. M.v. K., tc Delft, die in December 1906
haar eigen dochtertje van 10 maanden op
hing, is op last van den officier van justi
tie gearresteerd en naar Den Haag overge
bracht.
Opadviesvandr. Postisnaar
het ziekenhuis to Rotterdam gebracht het
lijk van een schippersvrouw, die aan boord
van een aan de Maaskade Z. liggend vaar
tuig is overleden, vermoedelijk na het in
nemen van pillen door een zoogenaamde
„wonderdokter" verstrekt. Na in- en uit
wendige schouwing in het ziekenhuis is het
lijk weder ter beschikking der familie ge
steld.
Door tussc henkomst de r p o-
litie te Rotterdam heeft, de koopman S. lt
tc Sneek, wien door den bakker W. tc
Knijpe de quita-ntie was afgenomen ten be
drage van f IOC, zonder dat betaling had
plaats gc-.ad dit bedrag van W. ontvan
gen.
Surseance van betaling.
Zooals gemeld, heeft de Naamlooze Ven
nootschap Hollandsche Cacao en Chocolade
fabrieken voorheen Bensdorp en Co. te Am
sterdam, bij de reclmbank surseance van be
taling aangevraagd.
Van bevoegde zijde wordt omtrent de fi-
nancieelo moeilijkheden, waarin de boven
genoemde firma verkeert, het volgende me
degedeeld
De zaken der firma namen in de laatste
jaren een groote vlucht, en noodzaakten
voortdurend tot uitbreiding en aanbouw van
nieuwe fabrieken, waardoor steeds meer ka
pitaal werd vastgelegd. In het afgeloopen
jaar werd een tot dusver hoog omzetcijfer
bereikt-. Ongelukkiger wijze trad toen dc be
langrijke hausse der cacaomarkt in, dio
voor allo cacaofabrikanten hettr 1007 «oo
nadeelig maakte. Dit kostts de firn**., wil
de zij haar uitgebreide en door middjl vao
een hoog reclamebudget verkregon oli^nteC-
le niet belangrijk zion verminderen, groottf
geldelijk© offers, die haar financieel©
draagkracht eindelijk te boven gingen. Aad
ccn zoo noodige belangrijke uitbreiding van
kapitaal viel in verband met de algemeen©
financieele crisis van het afgeloopen jaar
niet te denken.
Dit is oorzaak, dat deze groote fndui-
trieelo onderneming zich tijdelijk in gelde^
lijk© moeilijkheden bevindt. Alle hoop be
staat echter, dat zij na verloop van eenigöri
tijd zich geheel zal weten te herstellen.
Gisteren z ij nb ij d© politië
tc Amsterdam een valschc gulden, twee dL
to kwartjes en 61 dubbeltjes gedeponeerd,
welke weder aan trampersoneel in betaling
waren gegeven.
Door h ©tover kokenvan lijn
olie is gisteravond te Nieuwersluis, Z.-H.,
de drogistzaak met woonhuis van den heer
H. van Alen, tot den grond afgebrand.
Weinig kon gered worden, zoo snel grepen
de vlammen orn been. Verzekering dekt
de-schade.
D oor onbekende oorzaak i i
te Tongerooi -gopasseerdeu nacht de hof
stede met schuur en stal van den landbou
wer J. van Duuren tot den grond afgo
brand. Niets kon gered morden. Een hond
die aan een ketting lag, doch in de haast
was vergeten los te maken, kwam in de
vlammen om. Alles is verzekerd.
In België duiken nogal-
tijd valsche bankbiljetten van duizend fran
ken op. Het „Handelsblad van Antwerpen"
meldt
Enkele dagen geleden ontving de Nationa
le Bank van Mcchelen twee brïefkens van
1000 fr., die bij ouderzoÓk valsch bleken tc
zijn, en tevens werd bewezen, dat rij deel
uitmaakten van een reeks, waarvan men het
bestaan niet vermoedde.
De persoon, die hcc, briefken bij de Bank
indiende, staat bovm alle verdenking. Hij
werd ondervraagd over do herkomst van het
briefken cn in die richting zoekt men de
uitgifte er van op.
Het ongeluk v a n de „E 1 sa s z".
Omtrent de toedracht van het ongeluk
aan boord van het Duitsche oorlogsschip
„Elsas-z" voor «..e monding van de Schley,
kan nader worden jncegedeeld, dat het schip
bezig waa mot oefeningen met epringpa-
troncn. Een dichtbczett© roeiboot, mot dc'
patronen aan boord, voer tot aan de ver
sperring. Daar had de ontploffing plaats,
waarbij twee man gedood cn meer of
minder ernstig gewond worden. De oorzaak
van het ongeluk woidt gezocht, in het wel
geren van het ontstekir.gsapparaat, dat bij
een onderzoek door een bootsman ontij'dig
ontbrandde.
Het voorste deel van dc boot is geheel on
al weggeslagen; het achterschip bleef onbe-
schaeigd. Een .aantal manschappen slocgeö
overboord doch konden gered worden.
Dc „Elsasz" ging den volgenden dag weer
in zee om de oefeningen voort te zetten.
Op den Monte Rosahoof6
men het goed bewaarde lijk gevonden van
den gids Nagi, die een-en-twintig jaren ge
leden, toen hij een gezelschap uit MiLaaii
den weg wees, in een gletscherspleet geval
len was.
TeL&zareth, inPennsylva-
rria, is de leider van een sekt©, bekend on-'
der den naam van duivelsjagers, in hech
tenis genomen, omdat het uit was gekoraeü,
dat op zijn drijven een zesjarig meisje, dat?
van een duivel bezeten heette te zijn, dood
was geranseld. Ook do ouders van het kincl^
leden derzelfde sekte, zijn opgesloten.
Het nieuwe S a n-F r an c i s c o.
Ofschoon het puin, r.og van de i ardbeving
afkomstig, niot geheel is weggeruimd,
merkt men er niet veel meer van. Het ge
mccntcbestuur heeft n.l. overal zaad van
snelgroeiende bloemensoorten laten uit
strooien, zoodat dè blik in plaats van op da
vroeger zoo in het oogloopend© zwart ge
rookte huizen-ruïnes, zich nu op geurig
groen en frisch rood kan vestigen. De ener
gie van de bevolking heeft sedert d© ramp
buitengewoon veel t-ot stand gebracht. Nog
zijn geen twee jaren na dio aardbeving ver-
loopen, of 10.000 huizen zijn gebouwd, dte
samen 111.000.000 dollars geke t hebben
Daar dc 28000 verwoeste gebouwen eeü
waarde van 103 000.000 dollars hadden, is
het duidelijk dat er nu grooter en beter
gebouwd wordt- dr.n vroeger. De nieuwge-
bouwde huizon hebben bijvoorbeeld veel
grooter oppervlak.
De bewoners van San-Franoisco zijn zeer
trotsch op deze aanwinsten, te meer daar
zo veel tegenslagen hebben ondervonden'
knoeierijen in het gemeentebestuur, verwik
kelingen met arbeiders en een builenpest»
epidemie.
Lijst van onbestelbare brieven en briefkaarten
van hier verzondtn gedurende de Iwecde helft
der maand April.
Nota. Aau de afzenders wordt aaDbcvoloU
h *n naam on adres op de stukken to verc
melden, opdat deze bij onbestellaarheid
aau hen kunnen teruggegeven wor.ieu.
Binn.nland. Brieven: Mej. H. Geer1
lings, mevr. Mulder, Amsterdam; m<*j. E.
a Kop, Bussum; mej. J. Ketting Olivier,
mej. O. Hajcniua, A. Meynhardt, 's G aven-
kage; A. de Borst, Hendrik-Ido-Ambacht$
J. v. Yeen, Hilversum; J. E. Ho tink,
LeidenB. H Staat, II. Hond, Rotterdam;
Effecten- en Wisselbank, Almeloo; Effceteri-
en Wisselbank, Enschcdee; Pruvce, H lvcr-
sumBur. v. d BI., niet vermeldG. d'
Groot, Oegstgeest.
Briefkaarten: A. v. Laarse, Aala*
meer; mej. Lena, W. Haken, Amsterdam;
S. v. Asperen, Arnhem; mej. M. Nic, mej/
Polmcr, mej. A. v. d. Hoop, mej. Arcr.d'
sen, R. W. Po], 's-Gravanhage; (onlees
baar) Utrecht; ircj. J. Mulder, Zutfen.
10 briefkaarten zonder adres.
Uit het buitenland terugontvangen.
Brief: P. I. A. Aarssns, J'.hren-
fcld.
Briefkaarten: F. Kopijn, Altona;
fnm. Borgmann, Essen Ruhr.
