No. 14761
LEIDSCK MCrBLAD, Zaterdag" 4 April.
Aam© 10-OS.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
Een SsSpi'oolcje.
Mr. S. van Houten schrijft in No. 7 van
de nieuwe serie zijner „Staa tk undige
brieven";
De wijze van optreden van het minis
terie-Heemskerk opent het vooruit
zicht, dat met eerbiediging wederzijds van
alle verschil van b giuselcn, samenwerking
niet uitgesloten is tot oploBsing van belang
rijke hangende vraagstukken. Het ministe
rie blijkt niet in den Kuyperiaanschen go-
dachtengang te leven die overal conflict van
christendom en paganisme onderstelt en de
gemeenschap van allen, als zonen van het
zelfde volk, op den achtergrond dreigt te
■schuiven.
Men mag zelfs verwachten, dat aanne
melijke denkbeelden voortaan weder in on
partijdige overweging kunnen komen, on
verschillig van welke zijde zij worden voor-
Besteld, daar het ministerie aan geen elec
toraal program vast zit en geen conflict
met de Kamer zoekt. Bij de gebonden
marschroute, aan het vorig ministerie op-
-- gelegd door het stembus-verbond Borgc-
•ius-Drucker c. s., was geen onpartijdige
waardeering van eenig denkbeeld te ver
krijgen of te verwachten. Eindelijk is ook
de verhouding tusschen Regeering en kie
zers weder normaal geworden. Deze Re
geering is niet, als de vorige, dienaresse
van kiezersgroepen, wier leiders, wetende,
dat zij voor hun blanco-doel de meerder
heid van deze Kamer niet konden winnen,
^voortdurend het oog gericht hielden op do
gunstigo wijze, waarop zij hunnerzijds
met die meerderheid in conflict konden
geraken
I Het ministerie schijnt den heer Van
.^Houten meer conservatief dan clericaal
"stellig minder clericaal en meer conserva
tief dan dr. Euypcr behaaglijk is. Tegen
hetgeen de schrijver vroeger do verkuype-
ring der voormalige conservatieve partij
heeft genoemd, is, zegt hij, eenige reactie
zichtbaar; er is een begin van ontkuype-
ring. En dan gaat mr. Van Houten voort:
Een liberaal kan de geschetste politieke
evolutie met ingenomenheid begroeten en
- slechte hopen, <lat op gc-lijkc wijs aan de
linkerzijde de invloed der arbeiders-evan
gelisten moge worden ingepeikt, ten einde
do Kamer weder ten volle een orgaan voor
rechtsvorming worde cn haar ontaarding
in een strijdperk voor kerkelijke cn klasse-
belangen geen verderen voortgang make.
T© zijner tijd moge dan ook door zooda
nige wcderzijdsche evolutie invloed worden
uitgeoefend op de stembus-actie der el
kander in het centrum het naast staande
m groepen. Namen behoef ik niet te noemen;
Sr ieder liberaal vindt toch aan de rechter
zijde der Kamer leden, die hij niet voor
een sociaal- of vrijzinnig-democTaat zou
willen ruilen, en anderzijds zijn cr lib^ra-
len genoeg, aan wie conservatieve gelcovi-
gen toch do voorkeur zouden geven boven
i fanatieke Kuyperianen of ultramontanen,
wanneer de partijgroepcoring het slechts
gedoogde. Zoodanige toenadering ter be
strijding van uitersten zit in de lucht en is
inderdaad reeds op dit oogenblik de sterk
ste steun van liet Kabinet.
In dozen godachtengang maakt de schrij
ver eenige opmerkingen over do politiek
van het ministerie.
Heemskerk, zegt hij, weet blijkbaar, van
zijn gematigd standpunt, niet recht raad
met de kwestie der Grondwetsherziening.
Met zijn excepties, dat vóór 1909 de tijd
te kort is en dat ook andoro wijzigingen
in overweging moeten komen, dan van
Hoofdstuk III on IV, is hij er niet af. Ook
voor hen toch. die noch ter-zijde-stelling
van het attributief kn srecbtstclsel, noch
do toelating tot de stembus van bedeelden
on wanbetalers van belasting, noch ontbind-
baarheid van de Provinciale Staten noodig
achten, zijn or direct schadelijke bepalin
gen in de Grondwet, waarvan de verwijdc-
Jring urgent is. Voor m;j bijv. de bepaling,
die het onmogelijk maakt, geleidelijk aan
vrouwen het kiesrecht to verleenen en die,
welks do troonsopvolging bij kinderloos
overlijden van de Koningin regelen.
Zouden niet aïïen, die in de. Grondwet
eenige verandering noodig vinden, zich
reeds nu kunnen vereenigen met een voor
stel tot vergemakkelijking van Grondwets
verandering? Vooral in dien zin, dat op
Sneeuw err ijs zijn verdwenen.
Grauwwitte wolkgevaarten, gedreven cn
I opgestuwd door west-noordwestenwinden,
I doornen plotseling op, en verdwijnen weder
evon snel als zij gekomen zijn, slechts een
spoor van schril, hel licht op de aarde
derwerpende. Zij legeren zich in het oosten
p en in het zuiden als legerbenden op een
I slagveld; zij stapelen zich opeen en vormen
fe reuzengebergten, hangende in de lucht, cn
dédr, aan dien gezichteinder, losgeweekt
r- door de stralen der zon, wier gloed gedra
gen wordt door do naderende zwoelte, los-
sen zij zich op, en verdampen, als vóór haar
I de sneeuw deed, toen zij rustte op gras-
f ipriefc en kruiden, zich wiegde op de tak
ken van boomen en heesters, en vastkleefde
aarr do huizen en op de wegenals vóór
haar het ijs gedaan had, wegsmeltende, ver
brokkelende, afdrijvende tot het niet meer
was.
En matblauw is dc kleur van het fijne
doek, dat zich nu weeft en welft boven het
aardrijk, sinds zoo'n langen tijd in rouw;
dat zich spiegelt in den stroom, wiens golf
jes cn kabbelingen gedurende weken waren 1
vast\ legd; cn dat al wat ademt en leeft
omsluiert.
Een matblauw, zich verliezende in een
wazig wit, als kantwerk het azuur om zoo- j
een daartoe strekkende wet niet in ieder go-
val een ontbinding der Kamers zou behoe
ven te volgen. Er zijn verschillende midde
len om zonder Kamerontbinding waarbor
gen tegen lichtvaardige verandering in het
leven te roepen. Enkele meerderheid bijv.
kan voor aanneming in de Kamers onvol
doende worden verklaard, of verdubbeling
ad hoe van het aantal afgevaardigden kan
worden voorgesohreven. Al heb ik voor een
dezer oplossingen voorkeur, stel ik mij op
dit oogenblik voor geen daarvan partij.
Hoofdzaak is, dat de verplichte ontbinding
vervalle. Waarom zouden Kamers, die een
Grondwetsherziening aannemen, steeds door
wettelijk doodvonnis moeten worden getrof
fen? Het is haast alsof de grondwetgever
van 1848, in zijn vrees voor reactie, deze
tot misdrijf, zelfs halsmisdrijf heeft willen
stempelen. Ook de tijden zijn veranderd.
Met het kleino kiezerslichaam vóór 1887
was een ontbinding voor de groote meer
derheid der leden geen zaak va.i gewicht,
evenmin als thans nog voor die der Eerste
Kamer. Maar voor de Tweede Kamer be
staan er na 1896 slechts nog benedrn den
Moerdijk vaste districten, en ook daar is
kentering. Do menschen nemende, zooals
zij zijn, kan tegenwoordig alleen kort voor
de periodieke aftreding der Tweede Kamer
een voorstel tot Grondwetsherziening in aan
merking komen. Een pas verkregen, in ons
land in den regel hoogst precaire, meer
derheid en h°t daarop steunende ministerie
izijn ongeneigd tot een daad, die ve 1 heeft
van een politieken zelfmoord, al blijft er
een kleine kans van lijfsbehoud.
Verandering van liet to kwader ure in
1848 aangenomen stelsel is inderdaad zeer
noodig, en de eerste helft van 1909 is de
geschikte t'jd, omdat de grondwettige Kar
merontbinding voor de Tweede Kamer do
periodieke aftreding kan vervancren.
Do voorstanders van elke afzonderlijke
wijziging zouden, hoe oneenig onderling,
tooh allen in groot© mate gebaat worden.
Zij zouden eventueel ieder voor de door hem
beoogde verandering op zichzelve propt-
ganda kunnen maken, haar afzonderlijk in
debat kunnen brengen, en naar haar eigen
verdienste zien bcoordeelen. Zij zouden niet
steeds stuiten op de tegenwerping, dat, als
men zich toch eenmaal al den omslag cener
herziening der Grondwet op den hals haalt,
er veel meer aan te verbeteren valt. Zij zul
len niet steeds weer in het alternatief ge
dreven worden, om óf hun wensch te laten
ru6ten óf zioli met allerlei heterogene ele
menten te verbinden, ten einde een alge-
meeno Grondwetsherziening te ontketenen,
op gevaar af vele ongewenachte veranderin
gen op den koop toe te moeten nemen.
Mij drijft bepaaldelijk ook do wensch, om
de kwestio der troonsopvolging rijp te ma
ken voor een snelle en gcïsoleerdo beslis
sing Het gaat met die zaak als bij particu
lieren met het maken van een testament.
Men stelt het steeds uit on dan komen er
opeens omstandigheden, dat men niet spoe
dig gonocg den notaris er bij kan krijgen.
Men weet uit No. 3 dezer Brieven, dat het
mij niet te doen is om eenige bepaalde be
slissing of om het weren of bevorderen van
de kansen van ecnig bepaald Vorstenhuis.
Ik wensch slechts, dat het Nederlandsche
volk bevoegd zij, als het geval zic'i mocht
voordoen, zelf de zaak naar de dan be
staande toestandeu te regelen, zonder ge
bonden te zijn aan de letter van grondwets
bepalingen, die dan wellicht, mag ik niet
zelfs zeggen waarschijnlijk, in geen enkel
opzicht met de gevoelens en bdangen eener
natie, die op waardigheid en zelfstandig
heid prijs stelt, zouden strookon.
Zelfs ook hij, die geen enkele matericele
verbetering der Grondwet noodig, veel min
urgent oordeelt, kan toch de verbetering
der bepalingen omtrent haar v randcring
ondersteunen. Zoowel uit zuiver theoreti
sche gronden, als uit overwegingen van
practische staatkunde. Maakt men de baan
niet vrij voor particele herzieningen, dan
moet toch ieder voorzien, dat d© verschil
lende vraagpunten, welke reeds aan dc orde
zijn, na korter of langer tijd weder, als in
18S7, drijven naar een algemeene herzie
ning.
Minister Talma schijnt den heer Van-
Houten op ccn weg te zijn, die den Minis
ter slechts teleurstellingen kan opleveren.
Kan, zoo vraagt de schrijver, Talraa wer
kelijk rueenen in staat te zijn, niet alleen
mend; dat nederhangt in brecde plooien
over veld en bosch, omwindende en omhul
lende liet dorre geboomte en het weeke
hout, zwevende over de korst der aarde, cn
met zijn warmen adem het jonge leven, dat
daarin sluimert, wakker kussende.
En in dien nevelaclitigcn schemerschijn,
die 's morgens zwaar nederhangt, cn later
op den dag opkruipend zich schijnt te ont
binden, verdampende als een reukoffer ter
eere van zijn Schepper, doch die des avon<l3
zich weer samenvoegt cn samenbindt al wat-
hij aanraakt, en dichter wordt, cn zich ver
dikt, heeft zich een jonkvrouw gehuld als
in eon bruidsgewaad.
Do sleep van haar kleed, met gouden loo-
veren bezaaid, rust op de aarde, die zij
ternauwernood beroert; zóó licht is haar
tied.
Een diadeem van het edelst metaal drukt
het blondlokkigo voorhoofd en toovert door
zijn gloed een gouden glans op het zachte
gelaat.
Lentebloemken s, tot kransen ineenge
strengeld, hangen af van schouder en heup,
en slingeren zich om do sylphide-gestaltc,
welke schijnt to zweven, evenals het ge
waad, hetwelk haar tot kleed strekt.
Onhoorbaar naderend en voortschuivend,
alles aanrakend, zonder iets te bewegen,
wordt voor geen enkel oogenblik het ge
kwinkeleer van het vooglenheir verdoofd,
clat met liaar opgaat ten hooggetij; dat de
bruid vergezelt naar het altaar, waar de
bruigom haar wacht; dat zijn zang doet
hooren en klinken als een liefdeslied, krach
tiger cn welsprekender dan een orgeltoon,
omtrent ziekte- en ouderdomsverzekoring
aannemelijke projecten te kunnen voordra
gen, maar nog bovendien voor een inval i-
ditciUverzjkeringï
Moge do Regeering toch, ook uit mede
lijden mot do thans schriel of niet verzorg
den, die voor hulp in aanmerking verdienen
te komen, de niet mogelijke invaliditeits
verzekering (inclusief ouderdoms- en ziekte
verzekering) laten varen cn de wel moge
lijke invaliditeitsverzorging (ook hi&r het
begrip van invaliditeit ruim genomen),
daarvoor in do plaats stellen l Verzorging
der invaliden kan men het best bevorde
ren door aan openbare en bijzondere arm
besturen van Staatswege hiervoor steun te
verleenen. Daarbij heeft men geen simular
tic te vreezen, omdat bij verdenking van
simulatie do beurs eenvoudig gesloten kan
worden gehouden. Men werkt op die wijze
ook ten gunst© van allen, die steun behoe
ven en verdienen, en maakt geen klassewet
ten gunste der loontrekkenden. Voor een
goe<r doordacht verzorgingssteloel door sa
menwerking van krachten, vindt men, naar
mijn overtuiging, ook de gezindheid om de
noodigo middelen uit direct© belastingou
toe to staan. Men kweekt geen nieuwen
kostbaren tak van administratie, daar de
armbesturen alom georganiseerd zijn, en ac
armendoctorcn blijven in hun traditionec-
len werkkring. Hatelijke dwangwetten to
ondergaan en er ook nog gelde''jk voor te
mo ten bijdragen, is een onredelijke eisch,
welken vele gegoeden afwijzen, die gaarne
ruim zouden bijdragen, ten einde zekerheid
te erlangen, dat er even behoorlijk voor
versletn oudjes, gebrelckigen en incura-
belen gezorgd wordt, als thans voor arrne
krankzinnigen.
De verandering van ministorio geeft we
der kans op terugkeer van gezond verstand
bij do behandeling van dit onderdeel der
sociale wetgeving cn op afwijzing, voor
goed, van dc pogingen om verzekering en
verzorging te verwarren, dio vooral uit
gaan van hen, di© in troebel water een
pensioentje hopen op t© visschen, waarvooi
geen evenredige premie betaald is.
Mr. Van Houten zegt verder, dat ook do
minister van jusfeitio een moeilijke beslis
sing heeft te nemen, n.l. wat te doen met
de wet op het arbeidscontract.
Zal minister Nelissen, jurist en magis
traat van goeden naam. de verantwoorde
lijkheid voor de in-werking-treding van dit
wetgevend product van DruckerVan
Raait© aanvaarden; dezen draak ontkete
nen? Hij behoeft het niet. Niemand kan het
hem ten kwade Huiden, als hij in do wet
meer te \crbeteren vindt dan zijn voorgan
ger, en de hoofdgrieven nog aan een nieuw
onderzoek onderwerpt, alvorens zich met
een verantwoordelijkheid to belasten, als do
minister Six ten aanzien van Kappeyne's
schoolwet aanvaardde. Trouwens, kon deze
zich niet beroepen op een opschortende
toezegging, als ten aanzien van do wot op
het arbeidscontract van Regepringswcge
in de Eerste Kamer gedaan. Voor Van
Raai te persoonlijk sloot dio toezegging
slechts wijziging van een enkel gebrek
in, maar voor zijn opvolger geldt deze be
perking niet, die met de natuurlijke inge
nomenheid van zijn voorganger met eigen
werk en de vrees om daaraan woder te ra
ken, verbond hield.
Ds. Rudolph schrijft in „D o Rotter
dammer":
„H t Volk" maakt cr in een hoofdar
tikel ,,Zij hebben den tijdminister
Talma een verwijt van, dat hij het ont
wei p ouderdomsverzekoring van
Veefflsns heeft ingetrokken, omdat hij do
voorkeur geeft aan het vroegere onwerp-
Kuyper to dezer zake, waarin de invalidi
teitsverzekering was aangpnomen. ,,Op
zichzelve goed", zegt ,,H c t Vol k",
maar zou het, als do ellende van heden goed
bedacht wordt, geen tijd zijn om maar vast
binnen te halen wat er lag en het andere
later te regelen?" (Het Volk" van 24
Maart 1908).
Wat een redenatie!
Wi© kan nu werkelijk een oogenblik aan
nemen, dat d© redactie van „H e t V o 1 k"
waarlijk meent, wat zij hier schrijft?
Wie zijn mode oorzaak, dat we thans nog
een ouderdoms- en invaliditeitsverzekering
missen
Do soc.-democraten!
nu duizenden van gevederde kelen harmo
nieus samenstemmen. Wie zal haar bruigom
zijn
Niet één bruigom, maar twee dingen cr
om haar hand; twee maken haar het hof,
treden haar tegen, trachten haar te beha
gen en tc veroveren.
Jeugd cn schoonheid wedijveren om den
voorrang bij dien fieren jongeling, die daar
nadert cn haar zijn koninginnc noemt. Het
ovale gelaat wordt omlijst door ravenzwar
te lokken; het schitterende oog tintelt van
leven, is vol van vuur en liefde; de mond
plooit zich tot den zoetstcn lach; do brecde
borst is blinkend als elpenbeen overtogen
met saffieren. Opwekkend maatgeluid om
zweeft zijn gestaltezacht ruischcn de to
nen der lier, welker isnaren hij tokkelt,
harmonieus klinkt het minnelied, dat hij
der schoon© wijdt.
Het klinkt baar tegen met zilveren klan
ken: „Rozerood zijn uw lippen, en uw mond
plooit zich als een roos, die wakker gekust
wordt door den morgendauw; ivoor zijn uw
tanden o, liefste mijn, z© zijn van het
blankste ivoor; en het wit uwer wangen is
aan de leliën gelijk.
Het morgenrood kleurt zo; on de avond
verft uw wimpers.
Zacht, als de glans der maan, is het licht
uwer oogen; starren zijn ze mij.
Gij zijt het, die de aarde ontsluit, en do
knoppen doet breken; met uw komst wor
den do bloemen gezien, genaakt de zangtijd
der vogelen, en wordt de stem van den tor
tel gehoord in ons land.
Handen vol goud strooit gij neder en pa-
Hadden zij Kuyper aan het werk gelaten,
wij hadden thans reeds con heel stel verze
keringswetten gehad.
En hoe hebben do sociaal-democraten in
Duitschland gedaan?
Duitschland heeft een nagenoeg compleet
stel verzekeringswetten.
Maar wie hebben er tegen gestemd?
De sociaal-democraten
Frankrijk heeft een drietal ministers,
Clémcnceau, Briand en Viviani, die zelfs
voor den rechter door beklaagden met den
vinger worden aangowezen als do leermees
ters van het socialisme on anarchisme.
De uiterste linkerzijde heeft de meerder
heid in do volksvertegenwoordiging.
En wat was de eerste daad dezer volks
vertegenwoordiging
Om de toelage voor de Kamerleden van
9000 op 15,000 francs te brengen I
En heeft Frankrijk zijn verzekeringswet
ten reeds?
Merkwaardig was kort geleden een plaat
in ,,L e R i r e", waarin een soldaat, een
gepensionneerde arbeider en een volksver
tegenwoordiger werden voorgesteld.
Do soldaat marcheert in weer en wind,
enheefteen halven stuiver
daags.
De gepensionneerde arbeider loopt te be
delen want hij hcof t een stuiver
daags.
De volksvertegenwoordiger wandelt in
zijn pels, de geuren van zijn havanna savou-
reerend.. hij heeft 42 francs daags.
En dat durft in ons land dan nog een
toon aan slaan, en aan mannen, die altijd
met en voor het volk hebben geleefd, treu
zelen te verwijten.
Waarlijk, wanneer do ouden van dagen
cn invaliden het van do sociaal-democraten
moesten hebben, zouden zij zeker niet veel
krijgen.
Daarom het oor afgewend van dc tend n-
tieus© opschepperij van „H et Y o 1 k".
Men late Talma maar eens aan het werk.
En wij krijgen do zoo noodigo verzekerings
wetten wol.
In een asterisk Openbare onder-
wijzers bij de gemeentel ij ke
stombus z gt „De Standuard":
Bij do jongste gemeenteraadsverkiezingen
in de Residentie hebben dc openbare onder
wijzers zich weer op den voorgrond
geplaatst, en in grooteu getale aan dc bla
den een advertentie ingezonden, om de
keuze van ons ongewenschte leden van den
gemeenteraad aan to bevelen. En zij hen-
ben dit gedaan, niet persoonlijk, maar in
Hun cjualiteit van openbare onderwijzers.
Dit is niet zonder bedenking.
Nog onlangs deed zich te Rotterdam het
verschijnsel voor, dat dc openbare onder
wijzers verklaarden niet langer voor do
liberale candidaten te willen ijveren, ten
zij eerst de ondcrwijzerstraktcmcnten ver
beterd werden.
Er is bij zulk optreden minder politiek
belang van den Staat of van do stad,
maar in hoofdzaak het imancieel belang
van dc onderwijzers zei ven in het spel, en
afgezien van alle overige overwegingen,
moeten de gemeenteraden in onze groote
steden radidaal worden gemaakt, met dc
hoofdbedoeling, (lat do onderwijzers meer
geld in kas zullen krijgen.
Alzoo zullen dc uitgaven voor het Open
baar Onderwijs in onze groote steden al
door stijgen, en, overmits ook d© voorstan
ders der Vrije School gclijk-op in de ge
meentelijke lasten hebben bij te dragen,
lean het gevolg niet uitblijven, dat het on
recht, dat hierin schuilt, steeda zal klim
men, en de middelen zullen gaan ontbro
ken, om in cle groote steden het Christelijk
Onderwijs op peil te houden.
Hiertegen nu is maar één probaat mid
del geboden, en dat is, om dc financiën
van de Openbare school van d© Gemeen
ten op het Rijk over te brengen.
Het Rijk kan dan, gelijke monniken
gelijke kappen, voor heel het Volksonder
wijs dc middelen verschaffen, uit den Ge
meenteraad zal dit element van twist zijn
weggenomen, cn ook in onze groote steden
zal do Vrij© school breeder dc vleugelen
kunnen uitslaan.
„De Standaard" schrijft:
De ,,T cm p s" nam een eersten aanloop
om van do kwestie der Troon sopvol-
relen bij een milden regen. Gij wekt op tot
lieven en minnen. Door uw adem ontkiemt
het jonge leven.
Koin in mijn armen, mijn liefste mijn,
en laat mijn leven samensmelten met het
uwe."
En do jonge bruid lacht met haar hel-
dersten laehzij luistert naar het zoet ge
vlei, doch al verhoogt zich de blos op haar
gelaat, zij weifelt het „ja" uit te spreken,
nu een andero stem zich doet hooren.
Het is dio van den man in do kracht
zijr" levens, met iets rustigs, iets statigs in
gang en houding.
Ernst spreekt uit het fijn besneden ge
laat, mannelijke vastbo-adcnhcid uit geheel
zijn wezen.
Gehuld in de breedc plooien van een hel
der witte tunica, vlekkeloos en smetteloos
als versch gevallen sneeuw, komt zijn ma
jestueuze gestalte schitterend uit.
Het lijkt een beeldhouwwerk, zoo pas in
de werkplaats van een Helleensch maestro
voltooid.
Niet als bij dien anderen rui&cbt het om
hem heen als der engelon gezang. Geen tril
lende muziek van eitcr of harp doet hem
huppelend voorwaarts treden, als werd hij
op het maatgeluid voortgedragen, cn regel
de zich zijn tred naar dor klanken toon, cn
niettemin verkondigt hij ook den lof zijner
bruid, en stroomen do woorden in breedc
rijen van zijn lipDon.
Hij beschrijft de schoonheid van do jonk
vrouw zijnor droomen in fraaie beeldspraak;
ieder woord beeldt een deel zijner gedachten
afhet is een kunstig mozaiëk, waaraan
ging ten onzent een internationaal vraag
stuk te maken, en bracht dit met het be
zoek van den Duitechen Keizer en van
den Koning van Wurtembcrg in verband;
alsof we weten niet welk komplot gesmeed
werd, om Nederland in Duitsch© handen
te spelen.
Dit is een bemoeizucht, die tc ver gaat,
cn aan wat de „T c m p s" blijkbaar
wenscht, eer afbreuk dan goed zal doen.
Voor een republiek in don Franschcn
geest en naar Fransch model bestaat ten
onzent niet de flauwste sympathie. Alleen
dc socialisten gaan meto de redactie van
dit Parijscho blad accoord. En al zulko
inmenging in onze nationale aangelegen
heden wekt hier niet dan weerzin.
Wij, Nederlanders, geven nog altoos dc
hoop niet op, dat te zijner tijd onze natio
nale verwachting in vervulling zal gaan.
En mocht dit aan Nederland onthouden
worden, dan voelen we ons mans genoeg om
onze eigen nationale zaak te beredderen.
Buitenlandsche adviezen wijzen wij hierbij
beleefdelijk af.
Ook maakt het een verre van aangena-
men indruk, dat de heer Meysandicr, dio
do zegsman van de „Temp s'' was, cn
die hier den toestand verkennen kwam,
zoo weinig een man van zijn woord is.
Uitdrukkelijk heeft hij aan dr. Kuypor
verzekerd, dat Hij niet kwam om een in
terview, en in geen geval zijn naam noe
men zou. Mocht dit onvermijdelijk blij
ken, dan zou hij in elk geval hem vooraf
ter goedkeuring zenden, wat publiek zou
worden gemaakt.
En thans ziet men, hoe deze verkenner,
zonder eenig verder schrijven, doodleuk,
als had hij niets beloofd, met naam cn
toenaam, publiceeren Hot wat hij zegt op
te hebben gevangen; iets, waarbij uittor-
aard elke waarborg, dat het juist is mede
gedeeld, ten cenenmalc ontbreekt.
Gevaarlijke geschenken.
Aan „Het Huisgezin" wordt ge
schreven:
Het geven van cadeautjes op den dag dor
Eerste H Communie heeft onder alle
standen zulke buitensporige afmetingen
aangenomen, dat het, omdat de aandacht
van den grooten dag er deerlijk door afge-
leid wordt, daarom reeds onze instemming
niet kan verwerven.
Er is echter nog meer aan los.
Was dit gebruik vroeg r b perkt tot den
naasten familiekring, dio dan met ecnigo
degelijke geschonken voor den dag kwam,
thans durft niemand, die mot do feestvie
rende familie op eenige wijze in betrekking
staat of komt, nalaten dien dag een ge-
schenk aan te bicden.
Want wee, zoo men dan op het reeds da-
gen te voren gereedgemaakte lijstjo ont-
breckt, als kennis verliest men do vriend
schap cn wat voor velen nog erger is, alt
leverancier vaak de klandizie van dc niet
geëerde familie.
Hoe kinderachtig goed beschouwd, doch
zeg maar eens, dat het niet gebeurt.
Welk een last en onkosten deze modo-grll
bezorgt aan hen, die er zich niet aan kun
nen onttrekken, is niet te zeggen. Het hce-
tcn dan ook „gesch nken", maar „cijns"-
of „belasting" zou beter klinken.
En ds aard dier geschenken?
Van alles cn nog wat, meest prullen;
maar daar blijft het niet bij. Er worden
dien dag, als wc de zaken goed beschouwen,
Ixqmald schadelijke cadoaux gegeven. Z<x>
ben ik er vast van overtuigd, dat menigo
knaap op jeugdigen leeftijd een rookm* is
geworden, alleen door de talrijko sigaren
en sigaretten, welko hem bijwijze van ca
doaux op den Coromuniedag werden ge
schonken.
„Trompenburg."
Do faillietverklaring van
do automobiclcnfabriek „Trompenburg" zal
niet ten gevolge hebben dat het bedrijf
wordt stopgezet.
Met machtiging van den rochter-commis
saris, hebben curatoren besloten onvoor
ziene omstandigheden voorbehouden do
zaken voort tc zotten, omdat zij daartoe ia
staat zijn gesteld.
Zij verklaren te vertrouwen, dat na af
loop van het faillissement „Trompenberg"
zal blijven voortbestaan. Men i3 bezig daar
voor do middelen bijeen te brengen.
niet één stukje zou kunnen ontbreken; con
glasschildering, waarvan het samenstel door
het wegvallen van slechts éérr nuance, zou
verloren gaan.
Hij schildert met forsche kleuren dc lief-'
do, die hij haar toedraagt; soms zijn do
tonen week cn smeltendcn klinken zc haar
tegen als liet klateren van een beek; dan
veder, waar do wanhoop zijn hart komt
overmeesteren, schijnen zij gelijk het. neer
storten van con bergstroom, donderend cn
overweldigend; of, waar hem d© hoon be
geeft, zijn zij angstig klagend en smcckend
weemoedig.
Hij ziet in die bruid liet licht en het
leven, der zonnen gloed en deu morgen
dauw; hij vleit cn lacht, cn bidt cn vraagt,
en ook van hem keert de jonge bruid
zich af, zonder hem haar „ja" te schenken.-
En toch zijn beide aanbidders haar even
welgevallig.
Als een koningin, die weet, dat zij recht
heeft op aa.nbidding en vcreering, hoort zij
beider ontboezemingen aan, cn gaat voort'
met over dc aarde vooTt te schrijden, zich
zelve bloemen strooiende op haar weg, het
voeelengezang medevoerende on haar tocht,
welke in waarheid een triumftocht is, want
de Lente is het, di© in den lande kwam, door'
poêzio cn nroza bewierookt, en aan wie die,
1 iciden het beste wilden geven, dat zij had
den om der bruid, hun vorstin, welgevallig
te zijn.
