N°. i4 n z
Y rijda^ 13 Mtiai't.
A0. 1908.
<§eze <€curcnt wordt dagelijks, met uitzondering
van <§on- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
getrouw.
lEssr
I")
PRIJS DEZER OJt'RANT;
Voor Leiden per week 9 Oentei per 3 maanden I I I f 1.10.
Eciteo Leiden, per looper en waar agenten gevestigd «i]n 1.30.
Franco per poet 1.65.
PRI.'S DER ADVERTENTIESt
Van 1—6 regels g 1.05. Iedere regel meer 10.17{. Grootere letten naar
plaataroimte. - Kleine advertenties van 30 woorden 40 Oenta contant i elk
tiental woorden meer 10 Oenta. - Voor het tnoaaseeren wordt/ 0.05 berekend.
Wij leven in de eeuw van het kind. En
Üaar mot het kind nauw samenhangt liet
©nuerwija, met name het lager onderwijs,
is het alleen reeds daarom verklaarbaar,
dat de, zaak van het onderwijs en wat er
wee samenhangt, do belangstelling in hoo-
ge mate wekt, overal waar het in openba
re lichamen ter 6prake komt. Daarin ligt
I cckcr voor 'n groot deel de verklaring van
j bet feit dat onze vroedschap na een paar
andere, fluks afgedane zaken, gisteren den
heelcn langen namiddag heeft gewijd aan
do vaststelling der salarisregeling van het
onderwijzend personeel aan de openbare
lagere scholen.
Oppervlakkig zou men zeggen, dat een
wvlarisregeling van het personeel al in
«eer verwijderd verband staat met het ob
ject van het onderwijs, het kind, maar
voor wio wat dieper doordenkt, is dit
toch niet zoo. Do levensomstandigheden
van den mcnsch oefenen in het algemeen
ook invloed uit op zijn werk, vooral op zijn
geestelijk werk, en het heeft daarom ook
voor hot onderwijs waarde, dat do onder
wijzer met opgewektheid zijn taak kan ver
vullen en daartoe draagt vooral ook bij
een cenigszins onbekommerd bestaan.
Een salarisregeling heeft dan ook niet
I alleen betrekking op den ambtenaar zelf,
maar ook op het onderwijs in het algemeen-
Wat een bespreking over ondcrwij zaken
i cn vooral over de financieel© zijde er van,
chaus zooveel minder onaangenaam maakt
i dan voor eenige jaren, is het feit, dat dc
voor- en tegenstanders van het openbaar
onderwijs niet meer zoo fel tegenover el
kander staan, 't Muga waar zijn, wat gis
teren do heer Pera* opmerktc~dafc het bij
zonder onderwijs niet uit de gemeentekas
j trekt, wat do rijksbijdragen betreft staat
i bet op voet van gelijkheid met het open-
I bare onderwijs cn w ij meenen, dat de voor
standers cr van ook geen bijdragen uit de
gemeen teka-s! jen vragen cn begeeren cn
evenmin als eisc-h stellen zooals de heer
j Pera. het wilde, dat voor do openbare on
derwijzers zou worden gecollecteerd, al
rnooht het dan ook voor de betrokkenen
I oen eer zijn, dat niemand minder dan de
heer Pera daarvoor zelf collcctanten-dien-
sten wilde verrichten.
Overigens kwam gisteren een herinnering
I aan den ouden strijd nog elders even om
1 den hoek kijken.
Toen do heer Sijtsma or ovor klaagde,
dat er geen enkele toon van waardeering
1 klonk voor de onderwijzers in de toelieh-
ting van B. en Ws., die aan do regeling
1 voorafging, er niets van eenige blijdschap
In was to bespeuren, nu dc wct-Rink hen
In do gelegenheid stelde iets voor deze
ambtenaren te do-en, wat hem verwonderde
I van een (Jollege, dat in zijn meerderheid
I voorstander van liet openbaar onderwijs
ifl, vatte daarop de Voorzitter vuur.
Do veronderstelling mocht volgens den
I Voorzitter niet parit vatten, dat de miu-
I dorheid, waartoe ook hij behoorde, niet
veel zou voelen voor het openbaar onder
wijs, dat mode aan haar zorgen is toe
vertrouwd. Als overheidspersoon en staats
burger is ook hij van het groot© belang
van bit openbaar onderwijs overtuigd.
Deze uiting, zoo rondeman gegeven, is
te waardceren, er werd dan ook dankbaar
akte van genomen door den heer Sijtama,
en er blijkt weder uit wat wc boven reeds
uitspraken, dat de schoolstrijd, zijn scher
pe kanten heeft verloren.
Wat een verschil do heer Fokkor her
innerde or nog oven aan bij 1902, toen
de behandeling van de salariaregoling in
gezet werd met een onverkwikkelijk debat
over een motie, waarin bij de Regeering
werd aangedrongen op een betere bejege
ning van het bijzonder onderwijs.
Er is over cn naar aanleiding van do
door B. en Ws. vastgestelde regeling heel
wat gesproken ©n den meosten, die er het
woord over hebben gevoerd, ging zij in
meer of mindere mate niet ver genoeg,
wat ook reeds uit de ingediend© amende
menten bleek.
Het minst bevredigd was dc heer Fok
ker, die in uitvoerig© algemeen© beschou
wingen daarvan blijk gaf. Daarop volgd©
de heer Sijtsma, die met den heer Fokker
zijn wenschen in eenige amendementen had
belichaamd, welke, naar een berekening
aan de secretarie gemaakt, een kleine 8000
gulden extra zouden kosten.
Daarop volgde in onvoldaanheid de heer
Zwiers, die niet, zooals gisteren stond ver
meld, een eindsalaris van 825 gld. genoeg
vond, maar die gelijkstelling wenscht© lus-
schen onder wijzeressen en onderwijzers,
met dien verstande, dat rekening zou wor
de gehouden met de lagere pensioenbijdra
ge, die de vrouwen hebben te storten.
Nu kwam de heer Vergouwen, die alge
heel© gelijkstelling wilde tussohen onderwij
zeressen en onderwijzers en dus den onder
wijzeressen op 20-jarigen diensttijd ook 903
guiden wilde toekennen. Dit amendement
zou der gemeente naar berükening van B.
en Ws. per jaar 1925 gulden extra kosten.
De verdediging haalde den voorsbeller
het verwijt van den heer Pera op den
hals, dat hij op een dwaalweg was cn
toen hij later uit het adres der afdeelmg
van den Bond van Ned. Onderwijzers ci
teerde, interrompeerde do heer Pera;
,,Ben je daarbij in do leer, dan ben je
verloren 1"
Do heer Sijtsma juichte in deze afzak
king en noodigde den heer Vergouwen uit
bij links pLaats to nemen.
De heer Vergouwen zeide nog altijd de
zelfde te zijn.
Do heeren Bosch en Mulder wilden na
15 jaren dienst den onderwijzeressen in
plaats van 25 gulden, 50 gulden verhoo
ging geven en aan de onderwijzers zonder
hoofdakte na 20 jaren dienst nog een laat
ste verhooging van 100 gulden toekennen.
Dit amendement, dat als een zeer beschei
den verbetering door den eersten voor
steller werd aangeprezen, zou toch nog
1425 gulden extra moeten kosten, terwijl
het amendcraent-Stigter c. s., dat intacu
liet hetgeen de heeren Vergouwen, Sijtsma
en Fokker wilden ben opzichte der gelijk
stelling na 15 dienstjaren, nog voorstelde
den onderwijzers na 20 dienstjaren nog
een verhooging van 100 gld. toe te 'kennen,
hiermede dus met dat van Bosch c. s. ver
schillend, dat niet alleen de onderwijzers
zonder, maar ook dio mot hoofdakte deze
verhooging zullen genieben.
Dit amendomont zou dc berekening
werd staande do vergadering gemaakt
800 gulden extra bed ragen. Hot wil ons
voorkomen, dat cr in dc toekomst veel
meer mede gemoeid zal zijn.
Eindelijk was er nog een amendement
van den heer Van der Eist, dio de aan
vangswedde op 000 gulden wilde bcpaaki
zien, om na 6 jaar dienst weer met B. en
Ws. in 'fc gelijk te ikomen. De gTief geldt
volgens hem voor dc Lage beginwedde. Dat
eeno sprongetje omboog zou der gemeente
800 gulden kosten.
Heb is te begrijpen, dat de toelichting en
de verdediding van deze apundementen
en er waren er nog heel wat meer heel
wat tijd in beslag namen.
De Wethouder van Onderwijs, do heer v.
Hamel, had het niet gemakkelijk. Wel
werd hij in de verdediging van do rege
ling bijgestaan door den Voorzitter en door
don heer Pera; maar in hoofdzaak moosi,
hij alleen tegen de stroomen van welspre
kendheid der voorstellers oproeien.
En hij heeft het, dit moet te zijner cere
gezegd, heel goed gedaan. Hij zat in het
onderwerp. Wat er voor het minimum van
500 gulden was aan te voeren, heeft hij ter
tafel gebracht en evenmin heeft hij één
wapen, dat togen gelijks killing van onder
wijzeressen en onderwijzers kon worden
aangevoerd, in het tuighuis gdaten, al
vond hij in dit o-pziehb in den heer Ver
gouwen iemand, die de argumenten er voor
ook alle ter beschikking had.
Natuurlijk deed hij het financieel bezwaar
bij elk umendoment g.ducht glden.
Heb artikel, regelende de salarissen der
onderwijzers plaatsvervangende hoofden,
waarbij van het stelsei werd uitgegaan, dat
dezen, afgescheiden van de akten, door
henzelf verworven, 100 gld. hooger zouden
worden bezoldigd dan een ander onderwij
zer met hoofd- en bijakten, terwijl boven
dien aan hen nog twee vethoogingen van
50 zullen worden toegekend., vond krach ti-
go bestrijding van den kant der heeren
jtsma cn Stigtcr.
Hier geldt het nu niet, zeide de laatste,
dat iemand slapende rijk wordt, maar hier
wordt iemand slapende knap, althans voor
knapheid beloond, die een ander verwerft.
Do heer-v. Hamel zwichtte eindelijk voor
de bewijsgronden van de bestrijders, en
ook de heer Pera, hoewel als lid van do
Schoolcommissie tot do redactie van het
artikel hebbende medegewerkt, zag in, dat
er onbillijkheid in school.
Het amendement Sijtsma c.s. werd inge
trokken om ruim baan te maken voor dat
van den heer Stigtcr c.s. met even ruimer
strekking, <lat eindelijk door de meerder
heid van B. en Ws. werd overgenomen.
Bepaald is nu, dat de onderwijzer plaats
vervangend hoofd geheel gelijk gesteld zal
worden wat hoofd- en taalaktcn b-treft
met andere onderwijzers, maar alleen voor
zijn betrekking als plaatsvervangend hoofd
een extra toelage ontvangt van 100 gld.
Do Voorzitter, die daarin een achteruit
gang zag van dozo func-tionnarissen, al
zullen do thans in betrekking zijnden er
niet onder lijden, bleef er zich tegen ver
zetten.
Een amendement-Sijtsma c.s. op art. 14,
om de vergoeding voor bijakten slechts tot
een maximum van 300 gulden te do;n gaan,
werd ingetrokken en toen ging men aan
het stemmen.
D© Voorzitter deed daarbij een zeer prac
tische volgorde aan de hand, zooals hij de
geheele behandeling zeer handig heeft we
ten te leiden, waaraan de Raad het te dan
ken heeft, dat do regeling gisteren tot
stand is gekomen. Hij lir-t eerit over de
aan van gs wed de stemmen. Dat van 600 gld.,
voorgesteld door den heer Van der Eist,
werd verworpen met 19 tegen 6 stemmen.
Daarop kwam aan de beurt 550 gulden
naar de amendementen-Sijtsma c. s. en
-Vergouwen, wat werd aangenomen nut 18
tegen 7 stemmen, zoodat voortaan te Lei
den do aanvangswedde 50 gulden boven het
wettelijk minimum zal zijn.
Het geheele amendement-Sijtsma c. s.,
een. andere en snellere bevordering met een
eindwedde na 15 jaar van 1000 gld. voor
de onderwijzers cn 950 gld. voor de onder
wijzeressen en een enkele toelage van 200
gld. voor de hoofdakte, kon maar 5 stem
men verwerven.
Het amcndemcnltv-Vergouwen, gelijkstel
ling van onderwijzers en onderwijzeressen
na 15-jarigen dienst, werd aangenomen met
13 tegen 12 stemmen. De wethouder mr.
Eerstens, die het laatste stemde, deed de
schaal ten gunste van het amendement over
slaan. De overige voorstanders toonden
zich zeer ingenomen met deze uiting van
feminisme, die men blijkbaar niet had ver
moed. De voorzitter keek den wethouder
een beetje bestraffend aan, verbeeldden we
ons.
Het volgende amendement van den heer
Stigtcr met algemeene stemmen aangeno
men: na 20 jaren dienst nog een verhooging
allee n voor de onderwijzers, deed echter
do boven gehuldigde gelijkheid weder te
niet.
Het amendement-Bosch-Mulder, dat alleen
deze verhooging wilde voor onderwijzers
zonder hoofdakte, had nu geen zin meer en
werd ingetrokken.
Het amendement-Sijtsma c.s. om den on
derwijzeressen 2de klasse in de handwerken
twee verhoogingen van 25 gld. toe te Een
non, telkens na 2 jaren dienst werd door B
en Ws. overgenomen.
Vervolgens werd de geheele regeling zon
der hoofdelijke stemming vastgesteld, waar
bij ook nog is bepaald, dat de hoofden der
scholen ieder nog een derde verhooging vau
100 gld. zullen ontvangen.
Ten einde belangstellenden een duidelijk
overzicht van de geheele regeling te geven,
laten we de hoofdzaken, zooals deze na
amendeering zijn hieronder volgen:
Aanvangswedde f 550, na 2 jaar dienst
f 600, na 6 jaar f 650, na 8 jaar f 700, na
10 jaar f 750, na 12 jaar f 800, na 15 jaar
f 900 en na 20 jaar 1000, alleen voor de on
derwijzers.
Voor het bezit der hoofdakte wordt eerst
toegekend f 100, na aanstelling als onder
wijzer met verplichte hoofdakte, of na 3
jaar bezit dezer akte weer f 100, terwijl een
derde verhooging wordt toegekend 5 jaar
nadat de tweede is toegekend. Een onderwij
zeres zonder hoofdakte zal dus na 15 jaar
haar maximum van 900 gld. hebben bereikt
en met hoofdakte zal zij kunnen klimmen
tot 1200 gld.
Een onderwijzer zonder hoofdakte zal
na 20 jaar zijn maximum van 1000 gld.
hebben bereikt en met hoofdakte kunnen
klimmen tot 1300 gld.
Deze bezoldigingen kunnen worden ver:
hoogd met 100 gld. voor elke akto van dri»
talen Frsusch, Hoogd uitec-b en En gelach
cn voor de wiskunde, doch alleen voor bc.u«
die de bevoegdheid moeten hebben dio vak»
ken te onderwijzen.
Voor de akten teekenen en gymnastiek
wordt met dezelfde beperking 50 gld. voor
elke akte toegekend.
Dc geheel© regeling, dio gea?ht wordt
met 1 Januari 1908 in werking te zijn ge
treden, zal kosten 9075 gld. plus 1925 gld»
plus 800 gld. plus 200 gld. is 12,000 gld., in
dien niet door W. amendement in zak©
de onderwijzers plaatsvervangende hoofden
het oorspronkelijk door B. cn Ws. vastge
stelde bedrag iets minder zal bedragen, dat
wel niet meer dan 1000 gld. zal bedragon.
We kunnen dus aannemen, dat de rege
ling meer zal kosten pl.m. 11,000 gld. Van
het Rijk wordt daarvan genoten 9975 gld.,
zoodat de gemeente zelf nog ruim 1000 gld.
zal hebben bij te passen. Onze gemeente
zal dus het verwijt niet kunnen treffen
«dat zij een deel van do Rijkssubsidie in don
zak steekt. Integendeel.
Leiden, 13 Ki&ari.
Naar wij vernemen, kunnen oud-lcer-
lingen van de Practische Ambachtsschool,
die wenschen in te zenden op de jubileum
tentoonstelling einde April, nog dagelijks
daarvan aangifte doen bij den voorzitter.
De heer A. J. van Achterberg herdenkt
op Zondag 15 dozer, den dag waarop hij
25 jaren geleden, als directeur der Am
bachtsschool alhier optrad.
En do Commissie voor de Volk9L>ijeen-
komsten èn de bioscoop-directie van het
,,Flora"-the»ter te Amsterdam kunnen
met voldoening terugzien op den avond
van gisteren, toen in de Stadszaal, b no
den en boven geheel bezet, in do zevende bij-
een'komst met die bioscoop een voorstelling
werd gegeven.
Met groot© belangstelling, meelevend
met de tableaux op het doek, werd de
heele voorstelling door <1© massa men-.ehen
gOrolgd. Zij boeid© zoo, dat er geen tijd
overbleef voor do gedachte aan eenige rust
verstoring of wanordelijkheid, nog minder
voor de uitvoering daarvan. Het program
ma was zeer goed samengesteld. D© beel
den lieten niets te wensohen over. Het eeni
ge incidentje, dat voorviel, was h-t mid
den in een tafereel ontbreken van voldoen
den stroom, de Leidsohe Centrale is nog
in haar prillo jeugd, verontschuldigd© do
leider van den avond waardoor een
paar minuten gedwongen gepauzeerd
moest worden. Maar er waren een piano
en een pianist en daardoor vielen dio mi
nuten niet lang. Velen hebben zich geamu
seerd; dat is zeker.
Geslaagd is voor het examen ln de
nuttige handwerken te 's Gravenhage mej. C.
Boteimans, van Leiden, loerlingo van mej.
E. C. M. Aewerdonk.
D© Zaanlandsche Famer van Koop
handel cn Fabrieken heeft besloten geen
steun te verleenen aan het adres van de Ka
mer van Koophandel te Leiden tot hot ver
krijgen van eenheid van tijd op grond dat
reeds vroeger zelfstandig bij de Tweede Ka
mer op invoering van Amsterdamse-hen, of
zoo hieromtrent geen overeenstemming zou
zijn te krijgen, van Grcenv ichtijd w..s aan
gedrongen.
Zii keek hem onderzoekend aan.
„Neen, miju jong n, dat was geen phra-
lïo; dat gezegde kwam uit jc hart. Op Tor-
JA.au ontbreekt jo juist datgene, dat licht
len warmte aan j© leven zou kuunen geven.
jAls j© toch eindelijk mijn wens- eenskr.n
fervullen! I'k zou haar nog zoo graag w!l-
|Ien zegenen, die licht en warmte aan je
Ibcstaan geeft, wie het ook zal zijn."
11 ij fronste zijn voorhoofd cn keek Re
late rcherp en onderzoekend aan. .Hoort
we!, mevrouw Werken tin, ik wcr-d weer
eens verraderlijk uitgehuwelijkt. Ia het
iet wreed mij zoo t© kwellen?"
Z'j keek hem niet aan, toen zij op doffen
°on antwoordde:
nïu kan het me zeer goed van uw raoe-
cr voorstellen. Een man als u kan alleen
poor ren huwelijk volmaakt gelukkig wor
den
>.Lcn man als ik? In hoeverre kent u mij
Lm ma* kunnpn beweren? Mij ontbreekt
PP Tornau niets aan mijn g-luk. Ik heb
Fr alles, wat iik noodig heb, daar kunt u
fan op aan."
keek ze hem weer aan en den blik
zij ontmoette, deed haar inecn'irim-
>eo.
|0ok mevrouw von Tornau had dezen blik
tl? T en ^iaar vermo:%<J n werd bijna
V Croeid. Zoo kan een man slechts de
frouw zijner keuzo aanzien Het was be-
Pa ecn heerlijk© gedachte voor de oude
dame, dat dit jonge wezentje naast haar,
met het hoogstaande (karakter en ham-
goed hart, misschien nog eens de vrouw
van haar zoon zou kunnen worden.
Zij greep losjes donates hand. „Waar
denk jc zoo somber peinzend over, mijn
kind? Je ziet cr uit alsof iets je hinderde.''
Renate glimlachte gedwongen.
„Och, er kramt., dwau gedachten bij mij
op." „Mogen wij dio niet weten?" vroeg
Rolf.
„Ja, ik zal ze u en uw lieve moeder op
biechten. Ik dacht er over na, wat er wel
van mij zou worden, als Tornau eens een
jonge heerscheres zou krijgen."
Hij greep haar andere hand, die op den
rand van het rijtuig rustte, en drukte die
met warmte, „Ik geef u hierbij mijn woord
Nimmer zal u iets uit Tornau verdrijven,
dan uw eigen wil. Kan u dat rust geven?"
Mevrouw von Tornau legde vol liefde den
arm om dc jonge vrouw en zei: „Wat denki
u wel van ons? Gelooft u werkelijk, dat wij
u zouden laten gaan, ,.ls het niet beslist
uw eigen wil zou zijn V'
Renate drukte dankbaar haar hand aan
haar wangen en knikte Rolf vriendelijk toe.
Zij dwong zichzelf vroolijk te zijn, maar in
wendig hoorde ze een stem, die haar niet
met rust liet.
„Als mij nu echter toch iets wegdrijft;
iets, dat ik nog niet onder woorden kan
brengen; iets, d uw goeden wil en mijn
wensch vernietigt?" dac< t ze.
In Rolf gingen andere gedachten om. „Ik
mag me niet verraden, voordat ik geheel
zeker ben, dat zij van mij houdt. Als zij mij
niet liefheeft en zij komt tot dc ontdekking
van hetgeen ik verlang en wensrli, dan ver
drijf ik haar l-.ch van hier."
Zoo waren zo dicht bij het slot Berkow
aangekomen. Ecnigo oogenblikken later
was het rijtuig voor de breed© stoep aange
koman en nog voordat het geheel stilstond,
kwamen twee lakeien toesnellen om hot
portier te openen en de familie te ontvan
gen. Berkow was met de hoogst mogelijke
comfort ingericht, voor de zalen had men
empire-stijl gekozen. Do witte lambrizee-
ring en liet geel damast behang der wan
den met glanzend zijden patronen vormden
een effectvollcn achtergrond voor do En-
gelsche mahoniehouten mcubcücn met
mooi geciseleerd bronsbeslag.
De eetzaal met eikenhouten lnmbrizec-
ring en meubelen werd dcor twee grooto
lichtkronen heldor verlicht cn dc lange,
feestelijk gedekte tafels, met zeldzame
bloemen versierd, schitterden als een
schouwspel uit liet feeënland.
En do heerscheres dezer zalen geleek een
machtige tooverfeo, toen zij met een lieflijk
lachje haar gasten te gem o et ging. Zij
«droeg een schitterend, ruischend toiler,
het blonde, mooi g krulde kopje stond zoo
trotseh en flink op het jeugdige lichaam,
dat het bepaald een genot voor de oogen
van schoonb idslieveude menschen was,
haar aan te kijken.
Toen zij, naast Renates eenvoudige ver
schijning staande, Rolf met vurig© blikken
en hartelijke woorden begroette, was zij bij
na zeker van haar overwinning, want zij
zag, dat de jong.; man vol bewondering zijn
oog op haar liet rusten.
Indien zij had geweten, dat deze bewon
dering enkel en alleen haar uiterlijk gold,
■©n dat Rolf koel daarbij dacht: „deze
vrouw verstaat de 1 i. st toilet te maken,
men zou niet zeggen, dat ze de dertig reeds
gepasseerd is", dan zou ze zeker niet zoo
triomfantelijk naar Renates eenvoudige ver
schijning hebben gekeken.
Deze keek vol verbazing naar de verblin
dende verschijning der barones. Zoo mooi
had zc Melanie von Berkow nog nooit ge
zien. Wel is waar was het ook do eerste j
maal, dat ze Melanie in vol avondtoilet zag. i
Zij zag de vurige blikken, welke M< ianio
Rolf toewierp, cn een zachte, nog onduide- I
lijke smart weixl in haar binnenste wak- j
ker.
Dat was het dus, dat tot nu toe onwetend
haar had gehinderd. Als Melanie von Ber-
kow heerscheres op Torr.au zou worden, j
zou zij zeker moeten vertrekken. Deze vrouw
haatte haar, dat had ze wel uit honderden j
kleinigheden kunnen opmaken. Waarom? i
Dat had zij tot nu toe niet kunnen uitvin- j
den. Nu begon zij een flauw vermoeden te
krijgen, maar snel en angstig verbande zij
die opkomende gedachte weer.
De Tornaus mengden zich lusschen dc J
overige gasten. De heer von Diesterkamp
legde voortdurend beslag op Rcnate. Hij
mocht haar zeer graag cn onderhield zich
gezellig met haar. (Xk zijn vrouw, een ge-
zonde, goedig cn levenslustig uitziende j
vrouw, voelde zich tot Rcnate aangjtrok- j
ken. Zij beweerde, dat mevrouw von Tor-
nau, haar beste vriendin, zeer te benijden
was, dat ze zulk c i goed© hulp had gekrt
gen, cn verzekerde haar, dat zij gelukkig
zou zijn, als ze ook zoo'n jong ding bij r.ich
kon hebben. Voor Melanie b"stond er sedert
Rolfs aankomst maar één doel, hem zoa veel
als mogelijk was aan zich te verbinden, en
zij wilde met al -eb macht van haar schoon
heid tegen zijn terughoudendheid te veld
I trekken. Aan tafel zat hij naast haar en
moest zich wel al die fijne koketterie laten
welgevallen. Zij vermoedde niet, dat zijn
blik telkens weer heimelijk op het lieve,
blcckc gezichtje van Rcnate rustte, en dat
Rolf zijn ouden vriend Diesterkamp ver
schrikkelijk zijn tafeldame benijdde, want
dc oude heer had liet zéó^eten te schikken,
dat hij Renates tafelbuurman was gewor
den.
„Mot haar kan men nog eens een verstan
dig woordje spreken; Rolf, Rolfje, dat is
een bijzonder aardig sehrpsoltje l" had hij
lachend tot Tornau gezegd cn de jonge man
had dit niet tegengesproken, maar had
slechts met glinsterende oogen Laar de jon
ge vrouw gekeken.
Toen bij een toost Melanie en Tornau
samen klonken, keek ze hem met vochtig-
glanzende oogen aan. „Ben je nu eindelijk
met me verzoend, beste Rolf, of ben je nog
sbcods boos?" fluisterde ze hem toe.
„Ik heb geen reden boos op u te zijn, me
vrouw de barones," antwoordde hij rustig
en ernstig.
„Mevrouw de barones! Wat klinkt dat
koud en vormelijk! Ben jo dan heelemaal
vergeten, dat ik eens andcr^ voor je heette?
Rolf, heb je dan heelemaal vergeten, wat
onze harten eens verbond?"
„Onze harten? U vergist zich, mevrouw.
Het mijn© was slechts gehouden; het uwe
was vrij en ongebonden."
„Dat leek maar zoo. O, Rolf, als je eens
wist, wat ik oen jou heb geleden."
(Wordt vervolgd).