N°. i4 n z Y rijda^ 13 Mtiai't. A0. 1908. <§eze <€curcnt wordt dagelijks, met uitzondering van <§on- en feestdagen, uitgegeven. Dit nommer bestaat uit TWEE Bladen. Eerste Blad. Onder onze Vroede Vaderen. FEUILLETON. getrouw. lEssr I") PRIJS DEZER OJt'RANT; Voor Leiden per week 9 Oentei per 3 maanden I I I f 1.10. Eciteo Leiden, per looper en waar agenten gevestigd «i]n 1.30. Franco per poet 1.65. PRI.'S DER ADVERTENTIESt Van 1—6 regels g 1.05. Iedere regel meer 10.17{. Grootere letten naar plaataroimte. - Kleine advertenties van 30 woorden 40 Oenta contant i elk tiental woorden meer 10 Oenta. - Voor het tnoaaseeren wordt/ 0.05 berekend. Wij leven in de eeuw van het kind. En Üaar mot het kind nauw samenhangt liet ©nuerwija, met name het lager onderwijs, is het alleen reeds daarom verklaarbaar, dat de, zaak van het onderwijs en wat er wee samenhangt, do belangstelling in hoo- ge mate wekt, overal waar het in openba re lichamen ter 6prake komt. Daarin ligt I cckcr voor 'n groot deel de verklaring van j bet feit dat onze vroedschap na een paar andere, fluks afgedane zaken, gisteren den heelcn langen namiddag heeft gewijd aan do vaststelling der salarisregeling van het onderwijzend personeel aan de openbare lagere scholen. Oppervlakkig zou men zeggen, dat een wvlarisregeling van het personeel al in «eer verwijderd verband staat met het ob ject van het onderwijs, het kind, maar voor wio wat dieper doordenkt, is dit toch niet zoo. Do levensomstandigheden van den mcnsch oefenen in het algemeen ook invloed uit op zijn werk, vooral op zijn geestelijk werk, en het heeft daarom ook voor hot onderwijs waarde, dat do onder wijzer met opgewektheid zijn taak kan ver vullen en daartoe draagt vooral ook bij een cenigszins onbekommerd bestaan. Een salarisregeling heeft dan ook niet I alleen betrekking op den ambtenaar zelf, maar ook op het onderwijs in het algemeen- Wat een bespreking over ondcrwij zaken i cn vooral over de financieel© zijde er van, chaus zooveel minder onaangenaam maakt i dan voor eenige jaren, is het feit, dat dc voor- en tegenstanders van het openbaar onderwijs niet meer zoo fel tegenover el kander staan, 't Muga waar zijn, wat gis teren do heer Pera* opmerktc~dafc het bij zonder onderwijs niet uit de gemeentekas j trekt, wat do rijksbijdragen betreft staat i bet op voet van gelijkheid met het open- I bare onderwijs cn w ij meenen, dat de voor standers cr van ook geen bijdragen uit de gemeen teka-s! jen vragen cn begeeren cn evenmin als eisc-h stellen zooals de heer j Pera. het wilde, dat voor do openbare on derwijzers zou worden gecollecteerd, al rnooht het dan ook voor de betrokkenen I oen eer zijn, dat niemand minder dan de heer Pera daarvoor zelf collcctanten-dien- sten wilde verrichten. Overigens kwam gisteren een herinnering I aan den ouden strijd nog elders even om 1 den hoek kijken. Toen do heer Sijtsma or ovor klaagde, dat er geen enkele toon van waardeering 1 klonk voor de onderwijzers in de toelieh- ting van B. en Ws., die aan do regeling 1 voorafging, er niets van eenige blijdschap In was to bespeuren, nu dc wct-Rink hen In do gelegenheid stelde iets voor deze ambtenaren te do-en, wat hem verwonderde I van een (Jollege, dat in zijn meerderheid I voorstander van liet openbaar onderwijs ifl, vatte daarop de Voorzitter vuur. Do veronderstelling mocht volgens den I Voorzitter niet parit vatten, dat de miu- I dorheid, waartoe ook hij behoorde, niet veel zou voelen voor het openbaar onder wijs, dat mode aan haar zorgen is toe vertrouwd. Als overheidspersoon en staats burger is ook hij van het groot© belang van bit openbaar onderwijs overtuigd. Deze uiting, zoo rondeman gegeven, is te waardceren, er werd dan ook dankbaar akte van genomen door den heer Sijtama, en er blijkt weder uit wat wc boven reeds uitspraken, dat de schoolstrijd, zijn scher pe kanten heeft verloren. Wat een verschil do heer Fokkor her innerde or nog oven aan bij 1902, toen de behandeling van de salariaregoling in gezet werd met een onverkwikkelijk debat over een motie, waarin bij de Regeering werd aangedrongen op een betere bejege ning van het bijzonder onderwijs. Er is over cn naar aanleiding van do door B. en Ws. vastgestelde regeling heel wat gesproken ©n den meosten, die er het woord over hebben gevoerd, ging zij in meer of mindere mate niet ver genoeg, wat ook reeds uit de ingediend© amende menten bleek. Het minst bevredigd was dc heer Fok ker, die in uitvoerig© algemeen© beschou wingen daarvan blijk gaf. Daarop volgd© de heer Sijtsma, die met den heer Fokker zijn wenschen in eenige amendementen had belichaamd, welke, naar een berekening aan de secretarie gemaakt, een kleine 8000 gulden extra zouden kosten. Daarop volgde in onvoldaanheid de heer Zwiers, die niet, zooals gisteren stond ver meld, een eindsalaris van 825 gld. genoeg vond, maar die gelijkstelling wenscht© lus- schen onder wijzeressen en onderwijzers, met dien verstande, dat rekening zou wor de gehouden met de lagere pensioenbijdra ge, die de vrouwen hebben te storten. Nu kwam de heer Vergouwen, die alge heel© gelijkstelling wilde tussohen onderwij zeressen en onderwijzers en dus den onder wijzeressen op 20-jarigen diensttijd ook 903 guiden wilde toekennen. Dit amendement zou der gemeente naar berükening van B. en Ws. per jaar 1925 gulden extra kosten. De verdediging haalde den voorsbeller het verwijt van den heer Pera op den hals, dat hij op een dwaalweg was cn toen hij later uit het adres der afdeelmg van den Bond van Ned. Onderwijzers ci teerde, interrompeerde do heer Pera; ,,Ben je daarbij in do leer, dan ben je verloren 1" Do heer Sijtsma juichte in deze afzak king en noodigde den heer Vergouwen uit bij links pLaats to nemen. De heer Vergouwen zeide nog altijd de zelfde te zijn. Do heeren Bosch en Mulder wilden na 15 jaren dienst den onderwijzeressen in plaats van 25 gulden, 50 gulden verhoo ging geven en aan de onderwijzers zonder hoofdakte na 20 jaren dienst nog een laat ste verhooging van 100 gulden toekennen. Dit amendement, dat als een zeer beschei den verbetering door den eersten voor steller werd aangeprezen, zou toch nog 1425 gulden extra moeten kosten, terwijl het amendcraent-Stigter c. s., dat intacu liet hetgeen de heeren Vergouwen, Sijtsma en Fokker wilden ben opzichte der gelijk stelling na 15 dienstjaren, nog voorstelde den onderwijzers na 20 dienstjaren nog een verhooging van 100 gld. toe te 'kennen, hiermede dus met dat van Bosch c. s. ver schillend, dat niet alleen de onderwijzers zonder, maar ook dio mot hoofdakte deze verhooging zullen genieben. Dit amendomont zou dc berekening werd staande do vergadering gemaakt 800 gulden extra bed ragen. Hot wil ons voorkomen, dat cr in dc toekomst veel meer mede gemoeid zal zijn. Eindelijk was er nog een amendement van den heer Van der Eist, dio de aan vangswedde op 000 gulden wilde bcpaaki zien, om na 6 jaar dienst weer met B. en Ws. in 'fc gelijk te ikomen. De gTief geldt volgens hem voor dc Lage beginwedde. Dat eeno sprongetje omboog zou der gemeente 800 gulden kosten. Heb is te begrijpen, dat de toelichting en de verdediding van deze apundementen en er waren er nog heel wat meer heel wat tijd in beslag namen. De Wethouder van Onderwijs, do heer v. Hamel, had het niet gemakkelijk. Wel werd hij in de verdediging van do rege ling bijgestaan door den Voorzitter en door don heer Pera; maar in hoofdzaak moosi, hij alleen tegen de stroomen van welspre kendheid der voorstellers oproeien. En hij heeft het, dit moet te zijner cere gezegd, heel goed gedaan. Hij zat in het onderwerp. Wat er voor het minimum van 500 gulden was aan te voeren, heeft hij ter tafel gebracht en evenmin heeft hij één wapen, dat togen gelijks killing van onder wijzeressen en onderwijzers kon worden aangevoerd, in het tuighuis gdaten, al vond hij in dit o-pziehb in den heer Ver gouwen iemand, die de argumenten er voor ook alle ter beschikking had. Natuurlijk deed hij het financieel bezwaar bij elk umendoment g.ducht glden. Heb artikel, regelende de salarissen der onderwijzers plaatsvervangende hoofden, waarbij van het stelsei werd uitgegaan, dat dezen, afgescheiden van de akten, door henzelf verworven, 100 gld. hooger zouden worden bezoldigd dan een ander onderwij zer met hoofd- en bijakten, terwijl boven dien aan hen nog twee vethoogingen van 50 zullen worden toegekend., vond krach ti- go bestrijding van den kant der heeren jtsma cn Stigtcr. Hier geldt het nu niet, zeide de laatste, dat iemand slapende rijk wordt, maar hier wordt iemand slapende knap, althans voor knapheid beloond, die een ander verwerft. Do heer-v. Hamel zwichtte eindelijk voor de bewijsgronden van de bestrijders, en ook de heer Pera, hoewel als lid van do Schoolcommissie tot do redactie van het artikel hebbende medegewerkt, zag in, dat er onbillijkheid in school. Het amendement Sijtsma c.s. werd inge trokken om ruim baan te maken voor dat van den heer Stigtcr c.s. met even ruimer strekking, <lat eindelijk door de meerder heid van B. en Ws. werd overgenomen. Bepaald is nu, dat de onderwijzer plaats vervangend hoofd geheel gelijk gesteld zal worden wat hoofd- en taalaktcn b-treft met andere onderwijzers, maar alleen voor zijn betrekking als plaatsvervangend hoofd een extra toelage ontvangt van 100 gld. Do Voorzitter, die daarin een achteruit gang zag van dozo func-tionnarissen, al zullen do thans in betrekking zijnden er niet onder lijden, bleef er zich tegen ver zetten. Een amendement-Sijtsma c.s. op art. 14, om de vergoeding voor bijakten slechts tot een maximum van 300 gulden te do;n gaan, werd ingetrokken en toen ging men aan het stemmen. D© Voorzitter deed daarbij een zeer prac tische volgorde aan de hand, zooals hij de geheele behandeling zeer handig heeft we ten te leiden, waaraan de Raad het te dan ken heeft, dat do regeling gisteren tot stand is gekomen. Hij lir-t eerit over de aan van gs wed de stemmen. Dat van 600 gld., voorgesteld door den heer Van der Eist, werd verworpen met 19 tegen 6 stemmen. Daarop kwam aan de beurt 550 gulden naar de amendementen-Sijtsma c. s. en -Vergouwen, wat werd aangenomen nut 18 tegen 7 stemmen, zoodat voortaan te Lei den do aanvangswedde 50 gulden boven het wettelijk minimum zal zijn. Het geheele amendement-Sijtsma c. s., een. andere en snellere bevordering met een eindwedde na 15 jaar van 1000 gld. voor de onderwijzers cn 950 gld. voor de onder wijzeressen en een enkele toelage van 200 gld. voor de hoofdakte, kon maar 5 stem men verwerven. Het amcndemcnltv-Vergouwen, gelijkstel ling van onderwijzers en onderwijzeressen na 15-jarigen dienst, werd aangenomen met 13 tegen 12 stemmen. De wethouder mr. Eerstens, die het laatste stemde, deed de schaal ten gunste van het amendement over slaan. De overige voorstanders toonden zich zeer ingenomen met deze uiting van feminisme, die men blijkbaar niet had ver moed. De voorzitter keek den wethouder een beetje bestraffend aan, verbeeldden we ons. Het volgende amendement van den heer Stigtcr met algemeene stemmen aangeno men: na 20 jaren dienst nog een verhooging allee n voor de onderwijzers, deed echter do boven gehuldigde gelijkheid weder te niet. Het amendement-Bosch-Mulder, dat alleen deze verhooging wilde voor onderwijzers zonder hoofdakte, had nu geen zin meer en werd ingetrokken. Het amendement-Sijtsma c.s. om den on derwijzeressen 2de klasse in de handwerken twee verhoogingen van 25 gld. toe te Een non, telkens na 2 jaren dienst werd door B en Ws. overgenomen. Vervolgens werd de geheele regeling zon der hoofdelijke stemming vastgesteld, waar bij ook nog is bepaald, dat de hoofden der scholen ieder nog een derde verhooging vau 100 gld. zullen ontvangen. Ten einde belangstellenden een duidelijk overzicht van de geheele regeling te geven, laten we de hoofdzaken, zooals deze na amendeering zijn hieronder volgen: Aanvangswedde f 550, na 2 jaar dienst f 600, na 6 jaar f 650, na 8 jaar f 700, na 10 jaar f 750, na 12 jaar f 800, na 15 jaar f 900 en na 20 jaar 1000, alleen voor de on derwijzers. Voor het bezit der hoofdakte wordt eerst toegekend f 100, na aanstelling als onder wijzer met verplichte hoofdakte, of na 3 jaar bezit dezer akte weer f 100, terwijl een derde verhooging wordt toegekend 5 jaar nadat de tweede is toegekend. Een onderwij zeres zonder hoofdakte zal dus na 15 jaar haar maximum van 900 gld. hebben bereikt en met hoofdakte zal zij kunnen klimmen tot 1200 gld. Een onderwijzer zonder hoofdakte zal na 20 jaar zijn maximum van 1000 gld. hebben bereikt en met hoofdakte kunnen klimmen tot 1300 gld. Deze bezoldigingen kunnen worden ver: hoogd met 100 gld. voor elke akto van dri» talen Frsusch, Hoogd uitec-b en En gelach cn voor de wiskunde, doch alleen voor bc.u« die de bevoegdheid moeten hebben dio vak» ken te onderwijzen. Voor de akten teekenen en gymnastiek wordt met dezelfde beperking 50 gld. voor elke akte toegekend. Dc geheel© regeling, dio gea?ht wordt met 1 Januari 1908 in werking te zijn ge treden, zal kosten 9075 gld. plus 1925 gld» plus 800 gld. plus 200 gld. is 12,000 gld., in dien niet door W. amendement in zak© de onderwijzers plaatsvervangende hoofden het oorspronkelijk door B. cn Ws. vastge stelde bedrag iets minder zal bedragen, dat wel niet meer dan 1000 gld. zal bedragon. We kunnen dus aannemen, dat de rege ling meer zal kosten pl.m. 11,000 gld. Van het Rijk wordt daarvan genoten 9975 gld., zoodat de gemeente zelf nog ruim 1000 gld. zal hebben bij te passen. Onze gemeente zal dus het verwijt niet kunnen treffen «dat zij een deel van do Rijkssubsidie in don zak steekt. Integendeel. Leiden, 13 Ki&ari. Naar wij vernemen, kunnen oud-lcer- lingen van de Practische Ambachtsschool, die wenschen in te zenden op de jubileum tentoonstelling einde April, nog dagelijks daarvan aangifte doen bij den voorzitter. De heer A. J. van Achterberg herdenkt op Zondag 15 dozer, den dag waarop hij 25 jaren geleden, als directeur der Am bachtsschool alhier optrad. En do Commissie voor de Volk9L>ijeen- komsten èn de bioscoop-directie van het ,,Flora"-the»ter te Amsterdam kunnen met voldoening terugzien op den avond van gisteren, toen in de Stadszaal, b no den en boven geheel bezet, in do zevende bij- een'komst met die bioscoop een voorstelling werd gegeven. Met groot© belangstelling, meelevend met de tableaux op het doek, werd de heele voorstelling door <1© massa men-.ehen gOrolgd. Zij boeid© zoo, dat er geen tijd overbleef voor do gedachte aan eenige rust verstoring of wanordelijkheid, nog minder voor de uitvoering daarvan. Het program ma was zeer goed samengesteld. D© beel den lieten niets te wensohen over. Het eeni ge incidentje, dat voorviel, was h-t mid den in een tafereel ontbreken van voldoen den stroom, de Leidsohe Centrale is nog in haar prillo jeugd, verontschuldigd© do leider van den avond waardoor een paar minuten gedwongen gepauzeerd moest worden. Maar er waren een piano en een pianist en daardoor vielen dio mi nuten niet lang. Velen hebben zich geamu seerd; dat is zeker. Geslaagd is voor het examen ln de nuttige handwerken te 's Gravenhage mej. C. Boteimans, van Leiden, loerlingo van mej. E. C. M. Aewerdonk. D© Zaanlandsche Famer van Koop handel cn Fabrieken heeft besloten geen steun te verleenen aan het adres van de Ka mer van Koophandel te Leiden tot hot ver krijgen van eenheid van tijd op grond dat reeds vroeger zelfstandig bij de Tweede Ka mer op invoering van Amsterdamse-hen, of zoo hieromtrent geen overeenstemming zou zijn te krijgen, van Grcenv ichtijd w..s aan gedrongen. Zii keek hem onderzoekend aan. „Neen, miju jong n, dat was geen phra- lïo; dat gezegde kwam uit jc hart. Op Tor- JA.au ontbreekt jo juist datgene, dat licht len warmte aan j© leven zou kuunen geven. jAls j© toch eindelijk mijn wens- eenskr.n fervullen! I'k zou haar nog zoo graag w!l- |Ien zegenen, die licht en warmte aan je Ibcstaan geeft, wie het ook zal zijn." 11 ij fronste zijn voorhoofd cn keek Re late rcherp en onderzoekend aan. .Hoort we!, mevrouw Werken tin, ik wcr-d weer eens verraderlijk uitgehuwelijkt. Ia het iet wreed mij zoo t© kwellen?" Z'j keek hem niet aan, toen zij op doffen °on antwoordde: nïu kan het me zeer goed van uw raoe- cr voorstellen. Een man als u kan alleen poor ren huwelijk volmaakt gelukkig wor den >.Lcn man als ik? In hoeverre kent u mij Lm ma* kunnpn beweren? Mij ontbreekt PP Tornau niets aan mijn g-luk. Ik heb Fr alles, wat iik noodig heb, daar kunt u fan op aan." keek ze hem weer aan en den blik zij ontmoette, deed haar inecn'irim- >eo. |0ok mevrouw von Tornau had dezen blik tl? T en ^iaar vermo:%<J n werd bijna V Croeid. Zoo kan een man slechts de frouw zijner keuzo aanzien Het was be- Pa ecn heerlijk© gedachte voor de oude dame, dat dit jonge wezentje naast haar, met het hoogstaande (karakter en ham- goed hart, misschien nog eens de vrouw van haar zoon zou kunnen worden. Zij greep losjes donates hand. „Waar denk jc zoo somber peinzend over, mijn kind? Je ziet cr uit alsof iets je hinderde.'' Renate glimlachte gedwongen. „Och, er kramt., dwau gedachten bij mij op." „Mogen wij dio niet weten?" vroeg Rolf. „Ja, ik zal ze u en uw lieve moeder op biechten. Ik dacht er over na, wat er wel van mij zou worden, als Tornau eens een jonge heerscheres zou krijgen." Hij greep haar andere hand, die op den rand van het rijtuig rustte, en drukte die met warmte, „Ik geef u hierbij mijn woord Nimmer zal u iets uit Tornau verdrijven, dan uw eigen wil. Kan u dat rust geven?" Mevrouw von Tornau legde vol liefde den arm om dc jonge vrouw en zei: „Wat denki u wel van ons? Gelooft u werkelijk, dat wij u zouden laten gaan, ,.ls het niet beslist uw eigen wil zou zijn V' Renate drukte dankbaar haar hand aan haar wangen en knikte Rolf vriendelijk toe. Zij dwong zichzelf vroolijk te zijn, maar in wendig hoorde ze een stem, die haar niet met rust liet. „Als mij nu echter toch iets wegdrijft; iets, dat ik nog niet onder woorden kan brengen; iets, d uw goeden wil en mijn wensch vernietigt?" dac< t ze. In Rolf gingen andere gedachten om. „Ik mag me niet verraden, voordat ik geheel zeker ben, dat zij van mij houdt. Als zij mij niet liefheeft en zij komt tot dc ontdekking van hetgeen ik verlang en wensrli, dan ver drijf ik haar l-.ch van hier." Zoo waren zo dicht bij het slot Berkow aangekomen. Ecnigo oogenblikken later was het rijtuig voor de breed© stoep aange koman en nog voordat het geheel stilstond, kwamen twee lakeien toesnellen om hot portier te openen en de familie te ontvan gen. Berkow was met de hoogst mogelijke comfort ingericht, voor de zalen had men empire-stijl gekozen. Do witte lambrizee- ring en liet geel damast behang der wan den met glanzend zijden patronen vormden een effectvollcn achtergrond voor do En- gelsche mahoniehouten mcubcücn met mooi geciseleerd bronsbeslag. De eetzaal met eikenhouten lnmbrizec- ring en meubelen werd dcor twee grooto lichtkronen heldor verlicht cn dc lange, feestelijk gedekte tafels, met zeldzame bloemen versierd, schitterden als een schouwspel uit liet feeënland. En do heerscheres dezer zalen geleek een machtige tooverfeo, toen zij met een lieflijk lachje haar gasten te gem o et ging. Zij «droeg een schitterend, ruischend toiler, het blonde, mooi g krulde kopje stond zoo trotseh en flink op het jeugdige lichaam, dat het bepaald een genot voor de oogen van schoonb idslieveude menschen was, haar aan te kijken. Toen zij, naast Renates eenvoudige ver schijning staande, Rolf met vurig© blikken en hartelijke woorden begroette, was zij bij na zeker van haar overwinning, want zij zag, dat de jong.; man vol bewondering zijn oog op haar liet rusten. Indien zij had geweten, dat deze bewon dering enkel en alleen haar uiterlijk gold, ■©n dat Rolf koel daarbij dacht: „deze vrouw verstaat de 1 i. st toilet te maken, men zou niet zeggen, dat ze de dertig reeds gepasseerd is", dan zou ze zeker niet zoo triomfantelijk naar Renates eenvoudige ver schijning hebben gekeken. Deze keek vol verbazing naar de verblin dende verschijning der barones. Zoo mooi had zc Melanie von Berkow nog nooit ge zien. Wel is waar was het ook do eerste j maal, dat ze Melanie in vol avondtoilet zag. i Zij zag de vurige blikken, welke M< ianio Rolf toewierp, cn een zachte, nog onduide- I lijke smart weixl in haar binnenste wak- j ker. Dat was het dus, dat tot nu toe onwetend haar had gehinderd. Als Melanie von Ber- kow heerscheres op Torr.au zou worden, j zou zij zeker moeten vertrekken. Deze vrouw haatte haar, dat had ze wel uit honderden j kleinigheden kunnen opmaken. Waarom? i Dat had zij tot nu toe niet kunnen uitvin- j den. Nu begon zij een flauw vermoeden te krijgen, maar snel en angstig verbande zij die opkomende gedachte weer. De Tornaus mengden zich lusschen dc J overige gasten. De heer von Diesterkamp legde voortdurend beslag op Rcnate. Hij mocht haar zeer graag cn onderhield zich gezellig met haar. (Xk zijn vrouw, een ge- zonde, goedig cn levenslustig uitziende j vrouw, voelde zich tot Rcnate aangjtrok- j ken. Zij beweerde, dat mevrouw von Tor- nau, haar beste vriendin, zeer te benijden was, dat ze zulk c i goed© hulp had gekrt gen, cn verzekerde haar, dat zij gelukkig zou zijn, als ze ook zoo'n jong ding bij r.ich kon hebben. Voor Melanie b"stond er sedert Rolfs aankomst maar één doel, hem zoa veel als mogelijk was aan zich te verbinden, en zij wilde met al -eb macht van haar schoon heid tegen zijn terughoudendheid te veld I trekken. Aan tafel zat hij naast haar en moest zich wel al die fijne koketterie laten welgevallen. Zij vermoedde niet, dat zijn blik telkens weer heimelijk op het lieve, blcckc gezichtje van Rcnate rustte, en dat Rolf zijn ouden vriend Diesterkamp ver schrikkelijk zijn tafeldame benijdde, want dc oude heer had liet zéó^eten te schikken, dat hij Renates tafelbuurman was gewor den. „Mot haar kan men nog eens een verstan dig woordje spreken; Rolf, Rolfje, dat is een bijzonder aardig sehrpsoltje l" had hij lachend tot Tornau gezegd cn de jonge man had dit niet tegengesproken, maar had slechts met glinsterende oogen Laar de jon ge vrouw gekeken. Toen bij een toost Melanie en Tornau samen klonken, keek ze hem met vochtig- glanzende oogen aan. „Ben je nu eindelijk met me verzoend, beste Rolf, of ben je nog sbcods boos?" fluisterde ze hem toe. „Ik heb geen reden boos op u te zijn, me vrouw de barones," antwoordde hij rustig en ernstig. „Mevrouw de barones! Wat klinkt dat koud en vormelijk! Ben jo dan heelemaal vergeten, dat ik eens andcr^ voor je heette? Rolf, heb je dan heelemaal vergeten, wat onze harten eens verbond?" „Onze harten? U vergist zich, mevrouw. Het mijn© was slechts gehouden; het uwe was vrij en ongebonden." „Dat leek maar zoo. O, Rolf, als je eens wist, wat ik oen jou heb geleden." (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1908 | | pagina 1