VOOR DEJEUGD
V 1SID5CH DAGBIAD
No. 14692,
Woensdag* 15 Januari.
Anno 1908.
Uitslag van den Teekenwedstrijd.
De uitgestelde feestdag.
Harras, de vermetele springer.
•♦.a
Het aantal deelnemers aan den wedstrijd
bedroeg 111. Verdeeld als volgt:
Afdeeling I: teckcninjrcn ver
vaardigd naar de modellen, door mij opge
geven: 42.
A f d o o 1 i n g IIfceekoulngen, onder
werp naar vrije keuze: 69.
In aldceling I viel de prijs ten deel aan
W. F. F 1 n r i s s o n, oud 13 jaar, dio
v. .i dc v.ier voorbeelden, een roed geslaagdo
en met zorg. uitgevoerde vergroot! ng
vervaardigde, terwijl voorts in doz© af-dee-
ling eervol vermeld worden
Cia. Koren hof f. 14 jaar.
Gor van Voorou 3C. jaar',
J. Brcukink 12 jaar.
E. T. Grooss
Frans Groenendijk 16 jaar.
De laatste, sedert vier jaren ziek zijndo
en de rechterhand niet kunnende gebruiken,
heeft de tcekening met de linkerhand
vervaardigd.
In afdeeling II viel de prijs ten doel aan:
J. P. R. C 1 o r, o u d 12 j a a r,
voor zijn fraai uitgevoerde teckening: Een
trio ezels, terwijl eervol vermeld wor
den:
Richard Yoglesang 13 jaar, Wintergezicht.
P. do Klor 16 jaar, Drie humor-teekenïn-
gen.
F. Löwcnsteyn 12 jaar„ Drie t ekeningen.
.Toban Brusche 13 jaar, Michael A<ür. de
Ruyter.
Gerard Wakka 12 jaar, Hond.
Jan van Loef 13 jaar, Bloemenvaas.
J G. van der Stc' Humor-teekening.
A. J. Duyverman, Mannenkop.
JohaD van Loef 13 jaar, Eendenjaeht.
„Segama", Roodborstje.
C J. de Nie 14 jaar, Landkaart van
Azië.
Ik bob gemeend slechts do namen van de
prjjswinners en van hen, die voor een eer
volle vermelding in aanmerking komen, te
moeten vermelden. Maar ook hun, die niet
genoemd zijn, moet ik uen woord van dank
bren'gen voor de moeite, die z!j zich gegeven
hebben, om huD krachten elk naar zijn
vermogen aan onzen wedstrijd te wijden.
De verschillende teekeningen zullen in
ctaze Vestibule worden tentoongesteld.
Do Redactrite.
,,Nog maar één dag en ik zal de zee
zien," zeido Mina, terwijl zij de gordijnen
van het venster openschoof, ,,maar één en
kelen dag meer. O, wat zal dat heerlijk
zijn," voegde zij er aan too, terwijl zij
zich haastte met aankleeden, „ik geloot
dat zoo'n laatste dag veel langer zal du
ren dan eiken voor fga&ndén."
Maar dit viel nog al mede, want Mina
had het erg druk dien dag en moest nog
heel wat af doen, voordat de school begon.
Eerst moest zij nog een jonger broertje en
zusje aankleeden, die niet altijd even lief
tegen haar waren, en juist dezen morgen
waren zij lastiger dan anders, maar einde
lijk was zij er toch mede klaar en toen liep
Mina verheugd het tuintje in. Moeder bleef
toch nog een halfuur liggen, dus had zdj
nog wel even tijd vóór zij het ontbijt ging
klaar zetten en wilde ze een paar radijsjes
plukken.
Juist toen zij daarmede bezig was, kwam
cr iemand het tuintje langs, die Mina
aansprak. Het was Bella, haar beste
school vriendinnetje.
„Heb je ook een nieuwe jurk gekregen
voor het feest van morgen, Mina?" vroeg
zij. ,,Ik wel."
Mina. keek haastig op met een droevige
uitdrukking op het straks nog zoo vroolijk
gezichtje. Maar deze verdween spoedig
weer, want zij dacht aan morgen en dat al
leen was reeds voldoende om eiken schaduw
te doen verdwijnen.
,,Een nieuwe jurk," zeide zij, „dat denk
ik niet, Bella, maar moeder zegt, dat zij
zal zorgen, dat ik er zoo knap mogelijk
uitzie."
„O, dat;, geloof ik wel," hernam Bella,
„maar iedereen krijgt toch een nieuwo jurk
voor het groot© schoolfeest; mijn moeder
zou althans niet willen dat ik in mijn ge
wone kleeren met al die dames meeging."
Daarop begonnen zij te praten over den
volgenden dag en over alle pretjes, die
hun te wachten stonden, totdat Mina een
van de jongere kinderen luidkeels hoorde
schreeuwen, hetgeen haar noopte naar bin
nen te gaan, waarna zij het ontbijt ging
gereed zetten. Maar haar gedachten waren
bij voortduring op den dag van morg n ge
richt; zij zag zichzolre al in den brik stap
pen, die haar en de andere schoolkinderen
naar het nabijzijnde station zou brengen.
Zij verheugde zich al op den rit. en op do
spoorreis en dan ten laatst© do zee. Wat
zou dat heerlijk zijn En dan zoo met el
kaar te mogen spelen en stoeien op hot
strand!
Hoe deze laatste dag voorbij ging, wist
Mina zelf niet, maar eindel'.'k brak do
lang verwachte feestdag aan. Do lucht was
dien ochtend donker en regenachtig. „Mis
schien zal do zon wel doorkomen, als wij
aan zee zijn," dacht Mina. Moedor zou
haar helpen met aankleeden opdat zdj er
netjes zou uitzien en Bella zoü naar komen
afhalen. Maar te midden van deze vroolij-
ke gedachten, kwam moeder eensklaps haar
kamertje binnen met een brief in do hand
en toen Mina de uitdrukking van haar go-
laat zag, Bloeg do schrik haar om het hart.
Zij begreep eensklaps dat er iets waa geko
men tuEsehen haar en het genoegen, waar
op zij al zoo lang bad gehoopt en was niet
eens verbaasd meer, toen haar moedot
haar zeido, dat zij dien dag uit
moest en Mina bij gevolg bij de kleintjes
moest blijven. Zij wist zeer goed dat zij to
arm waren om het geld, dat haar moeder
in dien brief werd aangeboden, indien zij
dien dag do huishouding bij iemand kwam
waarnemen, to weigeren en ook dat nie
mand dan zij haar moeder bij de kleintjes
kon vervangen.
Maar zij huilde of klaagde niet dat zij
het groote feest nu moest missen, want zij
wist dat haar moeder er nog meer verdriet
van had dan zij zelf. En toon kwam Bella
en ging zonclor haar, met de belofte dat zij
's avonda haar nog al lea zou komen ver
tellen. Het kleine meisje dacht daar nog
voortdurend aan, terwijl zij door het raam
naar de donkere wolken keek en spijt had
dat het al spoedig hard begon te regenen.
Even na twaalven hoorde zii iemand op
een drafje komen aanloopen en een paar
minuten later stond BelLa eensklaps vóór
haar.
„Een mooi ding," riep dez© op teleurge-
stelden toon, nu hebben ze voor dit ééne
regenbuitje het geheel© feest eon week uit
gesteld."
Maar opeens brak zij haar woordenvloed
af, want zij zag tranen opwellen in Mina's
oogen, tranen van blSjdschap, terwijl de
groot© teleurstellingen van dien morgen
haar geen enkelen traan had doen storten.
„O, Mina, wat ben ik toch een naar,
zelfzuchtig schepseltje," barstte Bella nu
plotseling los. ,,HcUsch, ik had daar niet
aan gedacht, dat jij nu ook van het feest
kunt genieten. Vergeef het mij, ik ben heel,
heel blij dat het een week is uitgesteld.
ToeD do leerlingen van juffrouw Sophia
Leewald na het eindigen der zomervaean-
fcio weder het schoollokaal binnentraden,
zagen zij op do achterste bank een „nieuwe
linge" zitten. In haar volle grootte en
kalmte zat zij daar, een flinke gestalte,
met do armen over clkandor gekruist, ter
wijl zij zonder een zweem van verlegenheid
met brutale oogen haar toekomstige mede
leerlingen opnam.
Dezen schaarden zich al spoedig om haar
heen, en vroegen haar hoe zij heette on
vanwaar zij kwam. De nieuwelinge stond
hen dadelijk goed te woord. Ik heet Hilda
Busch en ban de dochter van een landeige
naar ir) Kranenborg. Tot nu toe genoot ifc
nwt mijn broeders huisonderricht, maai
daar jk to veel jongensstreken kreeg, voa
gens hun meening, werd ik na^ar d<?zo
meisjesschool gezonden. Jelui moet weten
dat ik thuis met Paul en Hans om het
hardst vocht; ik reed... „Wat kan je paard-
