Kip in den toosti.
No. 14637.
LEIDSCH DACBLAD. ZATSRDAC 9 NOVSNVBEIE - TWEEDE BLAD.
Anno 1907.
Financieels Causerie.
Do financieel© ziekte is op het hoogte
punt barer crisis. De thermometer wijst al
lerwegen een hoog koortscijfcr aan. Zag do
Engelsch© Bank zKa genoodzaakt op 31
October haar discoDto met- een vol procent
te verhoogen on op 5* pCt. te brengeu,
kort daarop gevolgd door een verdere ver
hooging tot 6 pCt. op Maandag 4 dezer,
gisteren, Donderdag bracht ze het op 7 pCt
Men moet tot het crisisjaar 1873 teruggaan
om zoo'n hoog percentage to vind°n. De
Fransche Bank brac! t het bare op 4 pCt. en
teg-lijkertijd do Belgische Nationale Bank
het nare op 0 pCt. Do Duitsche Rijks
bank eindelijk kwam op 7A pCt.
Zeer merkwaardig is deze strijd der Ban
ken om de goudreserve te besehermen, in
het leven geroepon door de enorme goud-
vraag, van New-York uitgaande. Men re
kent, dat in enkele dagen een 30 millioen
don. aan gemunt en ongemunt goud naar de
Overzijde van den Atlantisch.cn Oceaan is
verhuisd. Zeer merkwaardig is ook het ver
schil in politiek tusschen de Duitsche Rijks
bank en de Engelsclie Bamk. Wezen wij er
i.D ons laatste overzicht op, dat de Reichs-
bank alle pogingen in het werk stride om
den gouduitvoer te verhinderen, zoodat de
Duitsche valuta ten gevolge daarvan eenig©
weken lang bleef dooTdalen en den spot
dreef met de theorie der wisselkoersen, die
aan beide zijden een grens stelt, beneden
welke hij niet zou kunnen dalen en boven
welke hij niet zou kunnen rijzen, het eenig©
resultaat, waartoe de verhooging van het
Bankdisoonto heeft geleid, is, dat de wis
selkoers eeD stijgende richting heeft aange
nomen. Hij is thans 5896 (bij een theoretisch
laagste punt van circa 5895tegen 5871
28 October. Met den goudinvoer naar Hol
land is het dus voorloopig gedaan. Echter
schijnt het nog zeer loonend te zijn naar
Engeland uit te voeren, althan., door fir
ma's hier te lande wordt voor Duitsch
goud, met bestemming naar Londen 1653
gld. per kilo fijn betaald, tegen den prix
fixe van 1650 gld. der Nederlandschc Bank.
Zien wij thans wat het gevolg is geweest
van de discontover hooging der Engelsen
Bank. In de eerste plaats staat zij toe, dat
er 6 a 7 millioen pond aan goud uit haar
kelders wordt weggehaald voor export naar
New-York. Eerst dè,D verhoogt zij de bank
note met pCt., lie' op een Maandag, om
als het ware het volle licht te laten schij
nen op clen maatregel. Want de Engrische
Bank gaat in normale tijden alleen op Don
derdagen over tot verandering a van haar
rentevoet, op dcD dag, waarop haar directie
gev oon is do wckelijkscbe vergadering te
houden. Waarschijnlijk omdat zij bevreesd
was vo~r verdere onttrekking vaD goud,
ondanks het stormsignaal verhoogt zij hl-
Donderdag opnieuw haar disconto, thans
wel een vol percent. Nu het resultaat. De
wissel Londen, die hier lang© tijd in dc
buurt van het goudpunt stond, om en nab'j
1205, (zelfs was hij op 26 October nog mair
1205 1/8) dat wil zeggeD op eeD niveau,
waarbij schier goud uit Engeland naar uier
tan worden ingevoerd, stijgt in korten -yd
krachtig en is thans 1214, op óén cent n&
den gouduitvoer naar Engeland toelatende
Scherper veroordeeling van het Duitsche
systeem: protectie van handel cn nijverheid
door de rente zoo laag mogelijk te houden,
tegenhouden van gouduitvoer, die het tegen
overgestelde resultaat zou hebben, is haast
ondenkbaar. Met r«leD vraagt men zich af,
of do verhooging van het disconto door de
Reichsbank als maatregel niet veel te laat
is genomen, met bezorgdheid ziet men de
toekomst te gemoet; want mocht inderdaad
dc 7 pCt. rentevoet niet doeltreffend blij
ken, dan is verdere verhooging onvermijde
lijk en wie zal durven voorspellen, welke
onheilen ons dan oog van den kant van het
Duitsche rijk boven het hoofd hangen. Een
geweldige crisis in handel en industrie zou
het gevolg zijn en bij het internationaal ka
rakter van het verkeer zou de geheelc we
reld daarvan den terugslag ondervinden.
Hoe de goudinvoer naar New-York moge
lijk was bij de vigeerende wisselkoersen,
was velen een raadsel, dat echter spoedig
werd opgelost toen bleek, dat het goud 3
pCt. premie doet daar te lande. Zoodat do
wisselkoersen, als zoodanig, niet als basis
konden dienen voor de berekening.
Of het tot nu too ingevoerde goud vol
doende zal zijn voor dc«n dringenden nood
van het oogenblik, zietdaar de kwestie,
waarvan voor de naaste toekomst het we«
of wee van den toestand afhangt. Het acute
stadium der ziekte, dat wij thans doorma
ken, is zonder twijfel verscherpt, zooal
niet grootendeels veroorzaakt door angst,
door bet wegvallen van enkele schakels
uit de keten van het crediet, zonder het
welk do zaken., vooral in den tegenwoor-
digen tijd niet kunnen bestaan. Zoodra
men er in slaagt dien angst te verdrijven,
het vertrouwen te berstellcta, zullen do
deposito's, hetzij in denzelfden vorm, het
zij door andere kanalen, in het verkeer
terugvloeien. Hoe snel deze volte-faoe in
ha-ar werk kan gaan bleek proefondervin
delijk in do run op de Spaarbank te Rot
tendam dezer dagen. Ook daar veroorzaak
te ongemotiveerde angst een plofcselingen
strijd om do gedeponeerde gelden terug te
brlangen. Resultant: onttrekking van do
liquido middelen door de Spaarbank ter
plaatse, waar die tijdelijk belegd waren
en een beroep op de Nederlandschc Bank,
dio met beid© handen wilde cn kon hel-
poD,. Maar toch, tijdelijk en op zeer kleine
sohaal eeD desorganisatie van ruilmiddelen
ten gevolge hebbende, middelen, die thans
in koue of ladetafel werden opgeborgen en
zoodoende ten ccnenmalc aan het verkeer
werden onttrokken. Nauwelijks is het pu
bliek overtuigd van. den solventen toe
stand der Bank, van de veiligheid om daar
z-jn gold te bewaren, of het komt terug on
gaat bijna evcD gauw weer inloggen, als
het heeft weggehaald. Iets dergelijks, stel
len wij ons voor, zal ook in Amerika
plaats vinden. En dat zal dan aan het
acute stadium een einde maken. Daarmee
is volstrekt nog niet gezegd, dat do ziekte
overwonnen is. Want onder invloed van
dc gebeurtenissen der laatste weken, is hei
zeer do vraag of do Vereenigde Staten
ja, do goheelo wereld, er in zullen slagen
do reactie, die dreigt, het hoofd te bie
den. Men kan zich ten deze in allerhan
de theorieën verdiepen en al naarmate
de theoreticus optimistisch daD wel pessi
mistisch aangelegd is, zal het oordeel uit
vallen. De laatst© vergenoegt zich motte
wijzen op den voortdurenden geldnood der
Spoorweg-maatschappijen, op do notes, die
de laatste jaren zijn uitgegeven en die
aanstond» moeten worden afbetaald. Blijkt
dit onmogelijk, zoo redeneexen do Rwairt-
gal li gen, dan schiet er niets anders op
over dan reconstructie der Maatschappij,
of op z'n Hollndsch bijstorting op do aan-
deelen. Zoo voortbordurende, wrijven zij
zich do' handen- m het vooruitzicht van
nog veel lager koersen, van Sporen in re
ceiver's handen, van aandeelen op spotprij
zen, met bijstortingen om van te water-
tainden. En dan de industrie 1 Beroofd
van bestellingen, zonder werk, zijn ze ge
doemd de fabrieken te sluiten. O, neen, de
industrie is vast opgeschreven 1
En do optimist? Hij wijst op den zeer
voldoenden oogst, i den grondslag van de
welvaart, die den Vereenigden Staten toe-
Laat een aanzienlijk quantum in Europa
t© plaatsen tegen bijna record-prijzen op
den enormen vooruitgang, dien het land
heeft doorgemaakt, sedert de laatste cri
sis, waardoor het maken van vergelijkin
gen mot vroegere perioden niet zuiver is,
op de snelheid, waarmee de dreigende
moeilijkheden in 19031901 werden te bo
ven gekomen. Op het zeer lage niveau dor
prijzen, waarin reeds zeer veel denkbaar of
mogelijk slechts is verdisconteerd. Zij
voorzien, dat do tegenwoordige houder der
notes bij ietwat gunstiger toestanden, vol
gaarne bereid zal zijn óf te verlengen óf
wellicht te fundccren, waarmede de Maat
schappijen dan Dog meer gebaat zouden
zijn. En vrat betreft den geldnood, ook aan
dien honger zou op den duur kunnen
worden voldaan uit de besparingen der
menigte, die après tout doorgaat te aoou-
muleeren en die wacht op gunstige gelegen
heid tot belegging.
Voor tweeërlei opvatting is voorshands
dus volop plaats en wij zouden niet gaar-
dc met beslistheid partij kiezen, zoolang do
omstandigheden niet helderder zijn. Alleen
moeten wij beslist bij onze meening vol
harden, dat de zuivere belegger zonder
schroom zijn voordeel kan trekken uit den
chaotischen toestand. Vroeg of laat her
vat de arend zijn vlucht
Do figuur van Morgan steekt schouder-
breed boven zijn collega's financiers uit.
Hij heeft blijkbaar kalm zijn gelegenheid
afgewacht en plukt thans do zoete vruch
ten van boleid en geduld. Wat hij voor de
Steel Corporation heeft bereikt in de ver
overing der Tennessee Coal, Iron Rail
way Company, is voor de aandeelhouders
van zeer groot© waarde. Daarmede is im
mers op eigen oonditiee vrede gesloten met
den vijand en is deze voortaan als soldaat
in eigen gelederen ingelijfd. Zeer ver
klaarbaar is daarom de neiging van on3
publick, om zijn belang bij do onderneming
uit t© breiden. Het ware zeer te wenschen,
dat dit vertrouwen in stijgende koersen
werd beloond, wat, gezien het enorme be
lang van ons publick bij do Steeltrust,
niet weinig verlichting zou geilen. Wij
blijven overtuigd, dat op den duur veel
hoogere koersen zijn weggelegd voor deze
waarden.
Wij zullen onze lozers niet vermoeien ract
vergelijkingen van koersen of het vermel
den van d© tallooze koopjes, die op elk
gebied te halen zajn. Slechts even willen
wij verwijzen naar ons overzicht van 22
Juni, waarin wij uitweidden over de Santa
Fë Land Company en een dividend voor
spelden van acht percent. Het verslag is
thans verschenen en mag in alle opzich
ten schitterend genoemd worden. In tijden
als de tegenwoordig© is het waarlijk een
genot zich te vermij en in een verhaal van
zoo gestadigen en snellen vooruitgang, als
waarvan dit verslag, de lezing waarvan
wij onzen lozers ten zeerste aanbevelen,
gewaagt. W.
Gemengd Nieuws.
Spiritusdrinkers. De een
was hakker de ander lapt© schoenen, heel
lang, heel lang geleden.
Nu deelen zij sinds langen tijd het lief
en leed van hun zwerversbestaan en den
slc-ehten reuk waarin zij bij de politie
staaD. Des nachts overnachten zij in een op
een weiland aan den Westerdijk tc Arnhem
gelegen hooiberg, die een ietsje beschut te
gen de vinnige koude van den nacht; des
morgens heel vroeg strompelen ze huive
rend, rillemd van koude cn honger, weer
voort-, een stok in de hand, een zak op den
rug, een rammelend lichaam, den onder
zoekenden blik vol duistere misèr© naar de
straatsteenen gericht.
Ze zoekende Arnhemsche voddenra
pers 1 Ze zoeken en wroeten met handen en
stok in den modder der riolen, in de vuil
nisbakken, in den rommel laügs den weg,
ze vullen hun zakken, om ze straks, na
moeizamen tocht, te leegon bij den kcopman
in vodden, die alles sorteert en eenige cen
ten in ruil voor de vuilnis geeft. Dan
trekken ze naar den bakker, koopen wat
korsten oud brood, voor de rest een flesch
zuivere spiritus.
Zoo ziet men do rampzaligen dan han
gen, ganseh den dag, op een bank in het
plantsoen, om, wanneer de duisternis in
valt, weer te waggelen naar hun schuil
plaats over den dijk.
Meermalen heeft men te Arnhem reeds
getracht het tweetal zwervers werk te ver
schaffen, doch zij wensehen in goon inrich
ting t© gaan, hun vrijheid en vriendschap
te offeren voor e©D warmer huis en wat
brood. Sinds eenige dagen wordt de zaak
door slecht© een der vennooten uitg oefend,
de ander nam wat te voel van het bran
dend goed en. ligt in 't bureau in zijn roos.
Voorwaar, rampzaligen 1 (Dordr. Ct.)
Een 102-j arige overleden. Tg
Arnhem overleed in den ouderdom van 102
jaar mevrouw de wed. J Juta, gcb. Valls
y Orfilla.
Men meldt uitEnschedoe, dat
er toch staking uitgebroken ïb bij de fir
ma Menko aldaar, die niet aangesloten is
bij do fabrikanten-vereeniging.
Het spoorwegongeval to Üül-
ken Men schrijft uit Venloo aan ,,De
Tel." omtrent het spoorwegongeluk, dat
jl. Woensdag to Dülkcn plaats had:
D© eerste trein uit- Bruggen, bestaande
uit 5 personen- cn 25 geladen goed-renwa-
gens, meest dakpannen, is over het stoot-
blok gereden en in het stationsgebouw te
rechtgekomen. Naar men mededeelt, moest
deze trein op het hoofdspoor binnenloopcn,
doch is op bet zrijspoor tcrc-ohtgokonucm
waardoor de snelheid veel grooter was dan
anders. Nadat de groote, driegekoppeldo
zwairo tendermachine 't stootblok als een
paaltje wegschopte, doorboorde zij den bui
tenmuur van het station, om zich, na het
telegraafkantoor vernield te hebben, een
doortocht te banen tot hot plaatskaarten
bureau. Onder eerstgenoemd bureau be
vond zich een kelder, doch de machine heeft
alleen den vloer, respectievelijk het gswelf,-
verbrijzeld en is met de voorste wielen m
de tweede muur blijven hangen, terwijl do
tender op den buitenmuur bleef rusten.
In 't eerste bureau, alwaar een ware
ruïne was aangericht, hing de machine als
't waro in de lucht.
Telegraaftoestellen lagen verbrijzeld, een.
draden massa versperde den gcicgcldcn door
gang; brokken stecncn lagon op en naast
den kolossus. In het tweede bureau wae 'fc
niet veel beter. Daar ko3ton do kaartjes,
die anders door de steuer goed betaald moe
ten worden, geen geld, want ze lagen waar
deloos onder stof en steenbrokken op den
grond, terwijl lessenaars en tafel als splin
ters in' elkaar lagen. Kortom, het geheel
vormde een gezicht als slechts zelden wordt
geboden. Tusschen duizenden toeschouwers
door moest men zich een weg banen om nog
meer t© zien. En op 't tor rein was 't even
eens een ruïne. Men vereend© kracht n was
men bezig om don boel op to ruimen, doch
eenige wagens, als lucifers vcrsplinto. d,
lagen hier en daar nog door elkaar. Do
eerst© wagens, bestemd voor do reizigers,
zijn, op een laatst© helft na, totani ver
splinterd. Gelukkig -zaten in dc eerst©
wagens geen reizigers, doch een 25-la!
werklieden hadden in dien laatsteu half
vernielden wagen plaats genomen
Van ben werden er negen verwond. 'J m.
werd een 16-jarige zoon van dr. Meblkopf,
uit Briiggon, die te Vierscn naar het gym
nasium inoest, inwendig ernstig gekneusd;
bovendien heeft hij beide bcenen gewro
ken. Een timmerman uit Brüggen werd
ovemeens ernstig verwond; vijf persomm,
de ergst verwonden, werden in het zieken
huis opgenomen.
Als men alles ziet, mag liet een wonder
genoemd worden, dat nog niet meer onge
lukken te betreuren zijn, te rncer, daar bet
machine- en treinpersoneel ongedeerd ge
bleven is.
Van heb station uit werden direct d©
noodig© maatregelen genomen, om de ver
wonden te verzorgenzoowel geneeskundi
ge hulp als politie was voor handhaving
der orde ruim vertegenwoordigd.
Een uur later arriveende reeds een ex
tra-trein uit Keulen met spoorweg-autori
teiten en werklieden, om een cn ander
in oogón schouw to nemen en hulp 1© ve>r-
leencn.
Opmorkclijk rnag het nog genoemd wor
den, dat zoo'n gevaarte van circa veertig
ton is blijven hangen boven den wijnkelder
van den stationschef, zonder daar noe
menswaardig© schade aan te richten.
Den geheelcn dag wemelde het van v roem
de] ingen, om ooggetuigen t© zijn van de
ruïne, doch niettegenstaande dat, we ('en
dc orders kalm gegeven en werd met ov r-
leg gewerkt, om alles in den kortst mogo-
Iijken tijd weer in orde te brengen.
Dc schade aan het slation, benevens da
materieel© schade, is zeer aanzienlijk.
Z\A/\/V/S/\/V\#V/\AA
Het werd Februari, Maart. Men
wachtte van dag tot dag op het 1 ;gen
gaan van heb Augusthenueke. De drie
oudere kippen stapten door d© wijde reu,
het jonge dier aanziend met den nek cn
met een air van ,,nou jijl"
Ze hadden drie vier jaar lang, zij bet
ook in een andere ren, in een ander leg
hok, om den anderen dag een versch eitje
gelegd, behalve in zeer periodieks buien
van broedlust en nu zagen zij op do din
gen neer als de matrone, die al haar zoons
aan- een fatsoenlijke betrekking en -1 haar
dochters aan een fatsoenlijken man heeft
geholpen en wie nu geen ander© taak in
dit leven meer rest dan toe to zien of de
andere menschen op hun beurt wel fat
soenlijk hun plicht doen.
De drie kippen snaterden in bevliegin
gen van wreveligheid tegen bet jonge
nichtje: ,,Doe me dat cons na ©n in aan
vallen van welwillendheid kakelden zij:
„Jo gaat maar zitten in het leghok, en 't
overige komt vanzelf: 't i3 heusch zoo erg
niet als je wel denkt I"
De jonge kip, die in Augustus geboren
was en daarom „Augusthenneke" heette,
■wist niet wat zij bedoelden. Dergelijke
wijsheden komen kippen, als -menschen,
t© weten hetzij van het vertelleu van
broertjes, zusjes, vrindjes, hetzij van het
afkijken. Het Augusthenneke was een
eenig kind, in zoover, dat al haar broer
tjes geslacht en opgegeten waren, omdat
het broertjes waren.
Jongens zijn, tenzij geplukt, weinig ge
tapt in de kippen wereld. Vriend je* haci
ze óók niet. En van het afkijken, dat kon
al evenmin, want de tantes waren opge
houden met leggen kort nadat zij het e©rsto
levenslicht aanschouwd hadden.
Menschen, die het liefst© voor kinderen
zouden zijn, krijgen er geen, Menschen,
dio op ze© de beste stuurlui zouden zijn,
staan op den wal. Menschen, die geboren
zijn voor ideaal-kippenhoudcr, koopen
kippen van drie jaar oud en broeden ha
nen uit. Zoo ook mijnheer Van Stugge, de
eigenaar van boven vagelijk aangeduiden
hoenderhof. Mijnheer Van Stugge spitte
dagelijks de reD om, toen er nog geen kip
pen waren, strooide nieuw turfmolm,
nieuw fijngestampte schelpen, legde versch
sfcroo in het leghok. Toen kwamen vier
kippen, waarvaD één kort daarna stierf
van gebrek aa.D jeugd. Do drie anderen
bleven, trippelden rond, legden nog spo
radisch eieren. Eód werd or zelfs bro dsch l
Van Stugge liet do beste ,,broedcieren"
komen uit eeD dorp in den Achterhoek. Zij
arriveerden iD twee kistjes met zaagsel:
zes miDorca's en zes braina-poetra's. Zij
werden met zorg onder do kip gelegd, in
een stillen hoek op zolder. Drie weken
lang bleef het beest er op zitten, ging om
de vier dagen er af om aan zekere kippc-
lijko behoeften t© voldoen; snauwde als
men eten bracht: broodpap van pure melk,
warme gort, snauwde bij piertjes zelfs, en
op een morgen kropen er acht donsballe-
tjea onder het moederlijf het pleegmoe
derlijf vandaan, keken onbescheiden
het kippen-leven in. Zij kwamen in heb
kuiken ren netje, zij werden gespekt, zij
groeiden met den dag. Dat was in Augus
tus. En in October kraaiden er zeven.
Het eeno Augusthenneke bracht den
winter door tusschen do oude kippen, die
zich gereed maakten om op haar welver
diende lauweren te gaan rusten; toen
de dagen eenigszins merkbaar gingen len
gen, zag de heer Van Stugge icderen mor
gen, icderen middag, iederen avond met
spanning uit naar het eerste ei. Het hen-
r.eko werd verpleegd, verzorgd verkoes-
terd; het zou de trots worden van do ren-
Van-Stugge. Als het gekund had, zou men
het in watten hebben gepakt. Nu stelde
men er zich me© tevreden het beest eeni-
go malen daags in den tuin te laten wan-
delon, het in het zonnetje te leggen, gras
sprietjes te plukken, bloembedden onderste
boven te krabben, om malscbe wormpjes
te zoeken. Bij dit alles was het beest in
derdaad niet schuw. Hoe had het ook
schuw kunnen worden in den grooten, in
gesloten stadstuin, waar zorgvuldig all©
vreemde invloeden werden geweerd, waar
ieder hoekjo en gaatje tot droomens toe
bekend terrein was, waar elk hem te ge-
moet trad met een teedorheid en een liefde,
een vertroeteling, een schuchterheid, zou
ik haast zeggen, als waarmede de prieste
ressen van Vesta het altaar van baar god
delijk© meesteres plachten te naderen.
Men bracht het Augusthenneke het
lekkerst© kippeneten en men smeekte het
niet woordjes en intonaties, welke een steen
tot een spons zouden maken, het toch niet
onaangeroerd te laten. Des ochtcns
troonde men eerst de drie oudore kippen
met een zoet lijntje cn een bordje maïs het
leghok in, liet daarna behoedzaam het
klepje vallen, zotte vervolgens de ren open
en zonder jagen, want schrikken en jagen
zijn niet goed voor kippen in ei-verwach
ting, keek men toe of het hare majesteit
zou behagen naar buiten te stappen, als
wanneer de ren weer gesloten werd en de
oudere kippen haar zeer betrekkelijke
vrijheid herwonnen.
Na het eten, tegen zonsondergang, trad
mijnheer Van Stugge zelf bedaard op het
kuierende henneke boe, dat geloof ik, niet
eens wist wat jagen" was, en volmaakt
ongestoord zijn wandeling zou hebben
voortgezet, zelfs al hadt je het op de tce-
nen getrapt, nam het beestje zacht op
tusschen beid© banden en met een liefkoo
zing en e©n vleiend woordje werd het
plechtig weer naar huis (naar ren.) ge
bracht.
April en een gedeelte van Mei gingen
voorbij. Als het regende, bleef het August
henneke in de glas-overdekt© ren, bij
mooi weer trippelde het door den groenen
den tuin.
Een avond nam mijnheer Van Stugge het
dier weer behoedzaam in de handen, om
het naar de reD en Morpheus' armen te
brengen, toen hij opeens Bchreeuwde:
,,Toontje 1"
Dat was de voornaam van mevrouw Van
Stugge. Hij voltooide den uitroep echter
niet, want de kip, nu heusch geschrikt
van den buitengewoon luiden kreet was
aan zijn handen ontsnapt en in een der
onderste takken van den eikeboom gevlo
gen, die het leghok overhuifde. Intusschen
kwam mevrouw aangesneld, doch do kip
ziende, stuitte zij haar vaart en Dader
sluipend op do teenen, fluisterde zij:
Gunst, man, hoe is dat gekomen?'»
,,Ja", stotterde haar echtvriend, ook
zacht pratend, en met iets smeekends in
de oogen opziend naar de kip, die gemoe
delijk hooger kuierde, ,,ik ben er zelf ont
zet van 1 Ik weet het niet 1 Ik riep jou, om
dat Lk iets hards in zajn lichaampje voel
de, net een ei,...,»..."
Gunst, man, uIb hij nuu maar niet ge
schrokken is I"
,,Ja, hij is wc| e©D beetje geschrokken,
geloof ik Lk riep jou nogal hard en zoo
ineens, terwijl hij er niet op verdacht
was
„Maar waarom de© j© dat ook?"
„Ja, omdat ik zoo blij was, hóKiep I
kiep I kiep 1 luep 1 kiep 11"
Maar het henneke, dat nu wist wat
schrikken" was, klom lakonick een wei
nig hooger, keek met een gezicht van zicb
veilig weten op de menschen neer.
„Dat ia verschrikkelijk I" zei mevrouw.
„Straks wordt het donker I Het beest kan
toch niet in dien boom blijven vannacht?"
„Nccd," beaamde haar man.
,,'t Is weer handig van je, hoor 1"
„Kon ik het helpen? 't Gaat me even erg
aan mijn hart als jou."
Intusschen sprong de kip nog een ver
dieping hooger; er was iets om zijn bek,
of hij Jachte.
Toen had mevrouw een inval, die nog
zoo dom niet was.
„Truitje", zei zo tegen de inmiddels ook
er bij gekomen meid, „je gaat do straat
op en je zoekt net zoo lang tot je een gla-
zenwasscher of zoo iets ziet. Dien haal jo
hier. Ik heb er een gulden voor over als
hij het beest er levend uithaalt I"
Do meid was al weg.
Een halfuur later halfuur van span
ning cn van emoekendc oogen kwam
Trui terug met eeD schoorsteenve
ger. Enfin, die durfde het ook wel aan.
De man logde roe en looden bal ter zijde,
de kip boven keek bevreesd met oogen van
„nu wordt het meenens I" en do man zat
in den boom eer iemand er op verdacht
was.
„Geen kwaad doen 1 Geen kwaad doen 1"
gilde mevrouw Van Stugge.
En haar man voegde er aao toe:
„Zacht beetpakken 1"
Maar de roetverjager had hem nog niet.
Met voel lawaai, jonge-bladeren-gcsuizel
cn jónge-veoren-gesproei vloog het beest
telkens een eind hooger, juist wanneer
zijn vervolger zóó dicht genaderd was,
dat hij hem met arm-uitstrekking zou kun
nen bereiken. D© ander echter was ook
onvermoeid. Aangevuurd door kreten als:
„Geen kwaad doen 1 Geen kwaad doen 1"
„Zacht beetpakken l"
„Je krijgt een gulden als jo hern onge
schonden or uit haalt", enz., kl.utcrdo
hij telkens een eindje hooger of een eindje
moer naar voren op de buigende takken,
al naar het noodig was.
Ten slotte bepaalde do kip, die nu vrij
wel het hoogste punt bereikt bad, zicb er
toe telkens een eindje verder te schuiven
op den tak, waar zij nu zat, wanneer de ver
volger haar to dicht op de hielen kwam,
tot zij eindelijk vrijwel op het uiterste
puntje zat. Do schoorsteenveger probeerdo
behoedzaam de draagkracht, schoof nog
iets verder, cn nog iets verder, doch be
greep, dat lnj haar op deze manier toch
niet zou kunnen bereiken. Doch hot opgo-
ven wilde hij niet. Ben jo mal? Die kip
zou best dat eindje naar beneden kunnen
vliegen I Dan zou bij zijn gulden ook wel
krijgen I
En het beest, dat zooeven voor het eerst
geschrikt was, leerde nu ook wat „jagen"
be toekende.
„Ksssch I" klonk het achter hiar Een
zwarte arm werd opgeheven, dreig nd,
spookachtig 1 En zij sprong in de ruimte...
Mijnheer cn mevrouw Van Stugge en do
meid Truitje benedeu gilden, thans onom-
sluiord.
Op het grind lag het Augusthenneke,
„de trots cn de hope van het huis", to
stuiptrekken. Hef. was bij den sprong te
recht gekomen ojj den kant van het glar
zen ren dak.
Een poot krampjichtig gestrekt, de an
der gebroken, een vleugel eveneens gebro
ken, lag het met glazig wijd staren do
oogen en schokt© geschrokken op en neer.
Allo drie snelden toe. Mijnhrcr en me
vrouw bevochten elkaar het beest als het
ware.
Het Augusthenneke werd in de huis
kamer onder het schelle lamplicht in me-
viouws schoot gelogd. Een rilling van
tijd tot tijd was het eenig teeken van
leven. Het kleine lichaam werd al koud en
stijf. Een druppel bloed kraalde te voor
schijn onder den vleugel.
En toen het gestorven was, tastte mijn
heer Van Stugge het zachtjes in het don
zen lijf.
„Voel maar", zei hij, terwijl zijn stem
brak, „daar zat het eerste eitje I"
