EÜBOPEESCHE VORSTINNEN. tuchtigd cn neergebogenzulk een les ver geet men niet." Hij heeft haar niet vergeten. Na zijn ge nezing was hij wel ernstiger en stilzwijgen- dcr, maar het was spoedig een openbaar geheim, dat hij de grootste weldoener der armen en de zachtzinnigste echtgenoot was, een voorbeeld van deugd. Ncvembep. Dc maand November is in oude land- beuwkringen de weerprofeet voor den winter. Geen wonder daarom, dat op do weers gesteldheid van enkele Novemberdagen bijzonder wordt gelet. Is het bijv. op Al- lerhciligendag vochtig, dan kan men veel sneeuw verwachten. Ook koude; want: ,,Zoo het op Allerheiligen sneeuwt, Leg dan uw pels gereed". Ook 11 November Martinus is een belangrijke dag. >an hem heet het toch: Martinus droef, Winter niet stroef. Is hij helder, Bloempjes in den kelder 1 Wolken op Martinusdag, Winter onbestendig worden mag." Dan volgt St.-Elizabetsdag, 19 Novem ber? „Sankt Elizabeth zegt het fin. Wat de winter is voor man." Een bijzondere beteckenis heeft verder de lustige Katrijn, 25 Nov. Is het koud op dezen dag, dan zieb het er slecht uit; want: ,,Katharijnen-winter, Een plakwinter 1" En: „Zoo dc dag is op Katrijn, Zal de gansche zomer zijn." Van 30 November St.-Andreas heet het: St.-Andreas mist. Winter in de kist." (in 't vefscliLt.) Sneeuvren mag het op dezen dag niet; *antï „Andreas-eneeuw, Doet de zaden wca.'b Htoderd dagen blijft zo liggen! Met de „Lusitania." Iernaid, te New-Y'ork, vroeger hier t« lande wonende, kwam dezer dagen over. Hi.) had den overtocht gemaakt met de „Lusitania", de nieuwe boot van de Cu- nard-lijto. Op 19 October uit -New-York vertrokken, was hij 24 October aan de Tersche kunst. De reis vau werelddeel tot werelddeel, dat wil zeggen van Sandy Hook (Ameri ka) naar Daunts Rock, Ierland, werd ge maakt in 4 dagen, 22 uren. dat is -23.61 knoop per uur als gemiddelde snelheid. Welk een overwinning 1 Een reuzcnschip van 45.000 ton of 45 millioen K. G. met zulk een snelheid door b^t water te bewe- gen! Niet miuder dan 25 ketels en machines, die 68,000 P -K. kunnen ontwikkelen, zajn daartoe noodig. Deze passagier zei van zijn reis o. m. ,,Het mooie van de zeereis gaat er af. Men voelt zich niet meer aan boord van een schip, maar in een groot hotel. Men wan delt door corridors, hallen en zalen, groo ter dan in de meeste hotels: men stiigt en daalt per electrische lift 5 verdiepingen; zit. voor open baarden, waarin houtblokken knetteren, telephoneert uit zijD hut met do heelo wereld, precies als in een groot botcl van den eersten rang. Op dagen met slecht weer merkt men van de zee niets Alleen wat schommeling en schecpsgcluidcn berinneren er aan, dat men drijft op den grooton oceaan tusschen twee werclddeelen. En aan den anderen kant merkt meu van die twee werclddeelen te veel Het zorge- looze, rust-gevende go voel. dat men vroe ger ©p de zeereizen had, doordien geen be richt van land ons kon bereiken, ia nu ook weg door de Marconi-fcelegrammen. Ik hoorde dat de boot zoo goed als ge heel vol was, ©p een 40 plaatsen na; er kun nen 500 1ste klasse, 500 2de klasse, 1400 3de klasse meegenomen worden. Voeg daarbij S0J kop bemanning, dan hebt ge een zie lental van 3200; een kleine gemeente op zichzelf. Go kunt begrijpen welk een verantwoor delijke positie de kapitein van zoo'n schip heeft cn .wat de hofmeester heeft te doen, die voor al de papieren moet zorg dragen, en dit nu binnen de vijf dagen moet klaar spelen. In do bureclen van bet schip worde dikwijls 's nachts overgewerkt, evengoed als op het land." Een enkelo reis 1ste klasse kost 181 gld. Dio prijs varieert echter met het seizoen cn de hut. Trouwens, op de boot gaat het als in den schouwburg; elke plaats beeft haar eigen prijs; in de advertenties wordt echter alleen van de laagste prijzen ge sproken en van deze zijn er gewoonlijk slechts^in zeer beperkt getal. Het is dan ook niet aan te nemen, dat zulk een boot rendeert. Denk eens: do ke tels alleeD verslinden 1000 Eng. ton, de ton is 540 K. G. kolen per dag. Zulk een schip is alleen mogelijk als do stoombootmaatschappij door den Staat ge holpen wordt met goedkoop geld en een jaarlijksche subsidie De Maatschappij zal dit ontvangen, zoo dra zij er in slaagt een heen- on terugreis te maken met een gemiddelde snelheid van 25 knoopeu. Daar het schip op zijn proef tocht over 1200 mijlen 25^ knoopen maakte, verwacht men dat, als de bemanning ge heel gewend en de machinerieën ihgcloopen zijn, aan den bovengeslelden eiscb gemak kelijk zal worden voldaan. De reis van Queeustown naar New-York zal dan vier en een halven dag duren. De Zaterdagsche Engelsche mail zou dan op Donderdagavond te New-York kunnen binnen zijn en één dag vroeger dan thans het geval is. worden uitgedeeld. Dit is zeker wel een offer uit de schatkist waard; doch de beweegreden van het kolossale subsidie moet tocb meer daarin worden ge zocht, dat de Engelsche regeering in tijd van nood dit snelvarende schip bij haar marine zal kunnen voegen. Bij den bouw is daarop gerekend. Kort geleden hebben wij den lezers er aan herinnerd, dat het dezer dagen hon derd jaar geleden was, dat het eerste stoomschip de wereld verbaasde. Niet on aardig is het na te gaan hoe de snelheid in do jongste vijftig jaren geleidelijk ver meerderde. In 1656 maakte de „Persia" ©en record door den overtocht van Engeland naar de Ver. Staten te doen in 9 dageD, 1 uur en 45 minuten. In 1866 bracht de „Scottia" het record op 8 dagen. -2 uur en 48 minuten. In 1669 maakte de ,,City of Brussels" de reis in 7 dagen, 22 uren en 3 onnuten. Het. duurde II jaren voor het record on der de 7 dagen werd gebracht. Dit deed de Alaska" in 1882, toen zij in 6 dagen, 13 uur en 37 minuten overging. Zeven jaren later, in 18S9, bracht de ,,City of Paris" het record op 5 dagen, 19 uur en IS minuten. Achttien jaren zijn noodig geweest om van het 5-dagen-record op het 4-dagen- record te kom:n. Men ziet daaruit, welke technische moei lijkheden bij het vergrooten der snelheid te overwinnen zijn. Waarschijnlijk is deze jongste overwinning daaraan te danken, dat de „Lusitania" met stoomturbines werkt, een wijze van voortbewegen, welke bovendien het voordcel heeft, het schip min der te doen trillen. Engeland is nu weer in het bezit van het „blauwe lint", het denkbeeldige zegsteeken van de stoombootmaatschappij, die he: transatlantisch record beeft gemaakt. Wat oen heel grootsch gezichc is, de blik in dc haven van Liverpool, als daar de dne grootste schepen der wereld, de „Lusita nia". de „Mauretania" en de „Lucaaia" bij elkaar liggen. Dat zijn van die over tuigende en tastbaie bswi.'sstnkkcD van na tionale kracht, waarvoor men zijn hoed af neemt. De ,,N©w Rotterdam", die de Holland- Amerrka-lijn op stapel heeft gezet om id het voorjaar van 1903 in de vaart te ko men, wordt slechts 7000 ton kleiner dan de Lusitania" en dat schip wordt niet gebouwd met Regeer ingssubsi die, maar uit de winst dor onderneming. Nog altijd denken vele menschen, dat een priDses of een koningin niets te doen" heeft; dat do vorstinnen een leventje lei den van pret, zorgeloosheid en traagheid, en haar tijd verdeelen tusschen de plich ten, aan haar positie verbonden, volgens de algemeene opvatting louter pretjes, uit rijden gaan, zorg voor haar kleeding cp andere aardige bezigheden. Yan haar huiselijk leven vernomen wij maar zelden wat. Een enkelen keer boo- reo wij van vorsten, dio door hun talen ten of eigenaardigheden de belangstelling opwekken, doch van koninklijke vrouweD bloeien de deugden in het verborgene. Een uitzondering op dezen regel maakt Carmen Sylva, koningin Elisaheth van Roemenie, wiei' roem overal verspreid is. Haar werken getuigen van een dichterlijke ziel en hebben er zeker veel toe bijgedra gen om haar land in wijden kring bekend te maken. Wel verre van niets te doen" te heb ben, moet Carmen Sylva haar dag ver standig indeelen, om tijd en kracht te vinden voor al haar.werk. Want de Konin gin werkt niet alleen met het hoofd, ook roet handenarbeid is zij goed bekend. Zij hanteert de naald oven handig en vlug als de pen, en kunstige borduurwerkeo zijn ontstaan onder haa-r handen. Zij heeft zich ten doel gesteld haar volk, dat ook nu nog niet in alle opzichten tot de beschaafde natiën kan gerekend wor den, te ontwikkelen en op te^ voeden. Daartoe is zij begonnen met de dochter-? der aristocratie bij zich op haar kasteel te noodigen, waar zij een leescumis open de, voordrachten en voorlezingen hield, eo zóó harten en hoofden van het jonge volkje vervulde met wat goed was en nuttig en schoon. Weldra breidde de belangstelling zich in ruimeren kring uit, en werd liét verzoek tot haar gericht, in hoogcscholen voordrachten voor jonge meisjes te willen houden, aan welk verzoek zij gaarne vol deed. Met liefde en deelneming trok zij zich het lot aan van haar armere onderdanen en aan koningiü Elisabeth is het te dan ken. dat ook in andere laDden dc aan dacht werd gevestigd op bet prachtige, kleurrijke borduurwerk der vrouwen uit het volk, zoodat op deze wijze niet alleen de bijzondere inkomsten, maar ock het na tionaal vermogen vergroot werden Koningin Elisabeth van Roemenie heeft haar geheele leven aan den ai beid gewied, on op haar zestigsten geboortedag schreef zij: „Ik denk er niet aan, tot led'ghcid te vervallen. Integendeel, ik hoop, als God mij tijd en krachten schenkt, brteren, rijperen arbeid te leveren dan tot dusver re." Ook koningin Amalia van Portugal is eeD toonbeeld van de goede, verstandige vrouw, die ernstige bezigheden heeft. Om den Koning, die noga! eens lijdende is, ten gevolge van zijn zwaarlijvigheid, naar den eisch te kunnen verzorgen, heeft zij in de medicijnen gestudeerd en legd? het examen af „summa cum lande." Zij is de eenige regeerende vorstin, die het recht heeft den titel clr med te voeren. Het grootste deel van den dag wijdt zij aan haar beroepsbezigheden, om het zoo maar eens te noemen. Vol toewijding ver zorgt zij haar gemaal, en helpt de armen met raad en daad, waar zij maar kan. Me nig arrp schepsel is door-haar voor onder gang bewaard; aan menig wanhopig vrou wenhart heeft zij opnieuw moed cn lust tot leven geschonken. Koningin Alexandra, van Engeland ver wierf aan de universiteit van OAfoid den t"-tel van dr. of music. Haar privaat-se cretaris heeft een gemakkelijk leven, want het grootste gedeelte van haar correspon dentie doet zij zelf af.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1907 | | pagina 12