N>. f4ü2$
"Vrijdag 25 October.
a\ mr.
$eze fëourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Offieieele Kennisgeving.
Onder onze Vroede Vaderen.
1
FEUILLETON.
t' Irma» eaa Walter.
IDSCH
PRIJS DEZER COURANTi
Voor Leiden pei week 9 Oentei per 8 maanden J 5 J f 1,10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd rijn IJ, 1.30.
Franco per poet1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIES
Van 1—8 regels /T.05. Iedere regel meer /0.17J. - Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine edrertentiën van 30 woorden 40 Gents contant; elk
tiental woorden meer 10 Oents.-Voor het incasseeren wordt/'0.05 berekend.
Burgemeester cn Wethouders van Leiden
Gezien art. 8, Is to alinea, der Hinder
wet;
Brengén bij dezo ter algemeene kennis,
dat door hen vergunning is verleend aan
ide firma R. M. BEUTH Zonen cn recht
verkrijgenden tot het uitbreiden van haar
fabriek van veeren cn kapok aan de Kai-
Berstraat door bijtrc&I.ing van perceel Kai-
serötraat No. 10 kad. bekend Sectio F No.
1111, ingericht voor kantoren, magazijnen
en werkplaatsen van gewatteerd© dekens,
gedreven door electromotoren.
En geschiedt hiervan openbare kennisge
ving door plaatsing in het „i^cidsch Dag
blad'.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
DE RIDDER, Burgemeester.
VAN H EYSTf Secretaris.
Leiden, den 25sten October I9Ö7.
Voor onze mclkvcdkoöpers gaf de Raads
zitting van gisteren al dadelijk geen aan
genaam nieuws. Zij hadden met den heer
Van der Lip gehoopt en verwacht dab do
melkverordening, die door Ged. Staten aan
de Kroon ter vernietiging was voorgedra
gen, in hoofdzaak omdat dit Ooi lego met
rechtsgeleerden ala mr. Vos en andoren van
oordeel was, dat het publicecren van von
nissen wegens overtredingen van do veror
dening in strijd ia met de wet.
B. on Ws. cn daarvan was do voorzitter
do woordvoerder waren een ander gevoe
len toegedaan. Men herinnert zich het ju
ridisch debat misschien, vroeger tusschen
hem en den heer Van der Lip hierover ge
voerd, en eerlijk gezegd hadden ook wij ge
dacht, dat do hoogst© uitspraak in dezen
linde ra had geluid.
Het was dan oo(k niet te verwonderen
Hlat do voorzitter met een eigenaardig lach
je r>. dedeeldo het ontvangbericht van Gcd.
JSfcalcn en triumfanteiijk rondkeek toen do
secretaris voorlas, „dat geen termen ter
Vernietiging aanwezig waren gevonden." Hij
had de gelegenheid en het genoegen niet d©
pogen van mr. Van der Lip te ontmoeten,
idezc keek voor zich neer.
De verordening zou nu reeds 7 November
a.s. in werking kunnen treden, doch B. cn
Ws. ^stelden voor dit te doen op 1 Januari
1908. Do mcllkverkoopcrs konden dien tijd
gebruiken om zich aan tc passen aan den
nieuwen toestand. Wat ze met tegenzin
zullen doen. Het zal echter wel wat meo-
vallen. Laten ze bedenken, dat do wetten
©r zijn voor do kwaden en zelf good doen,
dan zal het ook met deze verordening wel
schikken.
Heb verzoek van do landbouwcrsverceni-
gfrigen Leiderdorp, Zocterwoudo cn andere
plaatsen om den aanvang der vcemarfct
niet to vervroegen cn de vette koeien zóó
te plaatsen dat dez: zich aansluiten bij het
mager vee, werd in handen gesteld van B.
en Ws. Die zullen het nu met do markt-
commissie en den marktmeester wel uit
zoeken. Het spreekt vanzelf dat men gaarne
het belang zal willen dienen van belang
hebbenden. Do markt is er voor do bezoe
kers, en niet omgdkcerd de bezoekers om do
markt. t
Dcch er zijn nu eenmaal wat rnen noorat
tegenstrijdige belangen; wat den een aan
genaam is cn voordeclig, hindert of schaadt
een ander. Wat ook bleek toen de voorzit
ter voor B. en Ws. machtiging vroeg om
een ovontuccl verz.ek van dc tentoonstel
lingscommissie van kosteloos gebruilk der
Gehoorzaal tot 7 November te mogen toe
staan. De heer Fockema Andreae raaakto
zich tot de spreekbuis dergenen, die voor
aansluiting hadden gecontracteerd en nu
ongeduldig werden, en dit vooral omdat an
deren reetis licht h~ddcn. Jaloezie dus, voor
neringdoenden ecnigszins to verklaren, jwo
als do vliegen op do lamp worden dc bezoe
kers door het eleetrisch licht aangetrokken
„Een beetje geduld, beste contractanten,
zouden we verzoenend in het midden der
honderd willen werpen, „straks komt go
ook aan dc beurt. Wij hebben het al zoo
vele jaren buiten don clectrischen stroom
moeten stellen, een veertien dagen vroeger
of later zal den dood niet aandoen.
Dc tentoonstelling to sluiten terwijl nog
ho-derden hoilbegeerigen er voor staan,
dat zou zonde en jammer zijn.
Als straiks do stroom der kwartjes- en
zeven stuivers-bezoekers aan het luwen
gaat, laat men dan ook hen nog eens laten
profiteeren, dio noode meer dan een dub
bel tjo kunnen missen, zooals de heer Roem
het wenscht.
Misschien dat do commissie termen vindt
den werkgevers voor hun werklieden oolk een
belangrijke reductie te geven, zooals do
heer Mulder scheen te wonschen.
De heer Roem, die, nu hij zich wat in de
Raadzaal heeft georiënteerd, toont uit don
hoek to durven komen en zijn taak ernstig
op te vatten, zetto zich schrap te
gen do benoeming van een ingenieur van
gemeentewerken. Hij trachtte zijn medele
den aan to toonen, dat een jong ingenieur,
zonder practischc ervaring, niet past in het
kader van het ambtcnaarspoTsoncel aan ge
meentewerken cn zijn plaats tuBSCÜon den
directeur van gemeentewerken en den
hoofd-opzichter allerminst zin heeft. De
spr. verkreeg met zijn sober, zakelijk be
toog aldra het oor der vergadering toen dc
voorzitter hom deed opmeriken dat hij ging
buiten de orde. Het liep hier over do be
noeming, niet over de al- of niet wenschc-
lijkheid van het handhaven dezer betrek
king. Do voorzitter had volkomen gelijk.
Hij wees te- gelijk den spreker een ancr.ren
weg aan. Hij Ikon voorstellen de benoeming
aan te houden.
Wcnschelijk achtto do voorzitter dit
echter niet. De gemeen ta heeft nu eenmaal
de betrekking gecreëerd; sollicitanten zijn
opgeroepen, een ondeïzock naar hun be
kwaamheid is ingesteld, en een voordracht
opgemaaktnu alles weer óp losse schroe
ven tc zetten leek hem riet wenschelijk. In
derdaad, het was zoo. Maar het geldt een
jaarlijksclio uitgave van A2000, meendo de
heer Sijtsma cn waar een deskundig man
als de heer Roem meent duidelijk to kun
nen maken, dat dc betrekking niet noodig,
zelfs niet wcnschelijk is, dan aohtte hij uit
stel toch wel wenschelijk.
De voorzitter wees cr op, dat vroeger
een niet minder deskundig man, do heer
Pa;.\ er toch ook zijn licht over had laten
schijnen.
De heer Korevaar zelf nam de zaak hoog
cp. De Laad schijnt nu eenmaal belust te
zijn op conflicten, gezien do slaehtnuis-
kwestio, welnu door deze benoeming onge
daan to malken, zal do Raad ook een con
flict in het leven roepen.
Wil dj do heer Korevaar er een porte
feuille-kwestie van maken? Wo meenden
er zoo iets uit to kunnen opmaken en ver
moedelijk rook ook de heer Roem lont,
want hij trclk, ondor de verzekering, dat
hij geen conflicten begeerde, heb voorstel in
en do benoeming ging door. Wij willen ho
pen, dat do heer Rückert do vrees van den
heer Roem, dat hij een ,,sta-in-den-weg"
tusschen directeur en hoofdopzichter wor
den zal, zal kunnen beschamen, zoowel
voor dc gemeente als voor hem.
Daarna werd met grooto eenparigheid
tot adjunct-directeur der stedelijke fabrie
ken voor gas en elöctriciteit benoemd do
heer F. A. Holleman Jr., een keuzo, waar
mede wo dc gemeentd- van hart© geluk wen-
schen. Van don bouw der elcctrieit:itsfa-
briek was hij de ziel cn do (kracht en toonde
daarbij naast grooto technische kenuis, man
der practijk te zijn en daaraan een grootc
mate mcnschenkennis te paren, noodig voor
iemand die staat aan het uoofd van een
gr cot bedrijf. Met den heer Van Doesburgh
schijnt do heer Hollcman ons toe een man
te zijn, v.io zoo mogelijk de electriciteitsfa-
bric'c tot bloei zal brengen.
Dat de hoofdboekhouder en de directeur
op het maximum van hun salaris werden
gebracht, ontmoette bij geen der leden be
zwaar men weet dat cr aan do gasfabriek
hard woregewerkt en het work zal, nu do
cent.ralo er aan verbonden is, nog wel toe
nemen.
Het bekende verzoek van den heer A. G.
den Boesterd om toekenning van een bij
drage in do kosten der voorbereidendo
werkzaamheden voor den aanleg van een
spoorwegverbinding LeidonZocterwoudo
Aienthuizen Hazerswoude Boilkoop
Waddingsveen en Gouda, werd terecht af
gewezen. Zulko kosten moeten dc onderne
mers zelf aandurven. D© heer Reimeringer
kon zich echter niet veroenigen met het
praeadvies. Hij zou en wij stemmen
daarmede geheel in tot-stand-koming
dier lijn van Harte toejuichen cn hij meendo,
dat de lijn wel zou kunnen rendeeren. Dat
de Maatschappij tot exploitatie van Staats
spoorwegen dit lijntje zou moeten exploi-
tceren, achtte hij niet "noodig, integendeel
een concurroerendo lijn zou z i. aanbeve
ling verdienen.
Vermoedelijk heeft do Voorzitter er oor
spronkelijk ook wel zoo over gedacht. In
het adres van den lieer Den Boestcrd wordt
althans gememoreerd, dat mr. N. de Rid
der, burgemeester van Leiden, ook gunstig
voor het plan gestemd wps.
De twee volgende voorstellen, het eerste
schoolgeld-verhooging, heb, tweede salaris-
verhooging van r mmige onderwijzers be
treffende, werden tot nader erde van de
age-nda afgevoerd, xj. en Vvs. schijnen deze
twee ncmon met de eeno en geven met
de andere hand een Beetje aan elkander
gekoppeld te wcnschcn. Nu hebben twee
leden der commissie van financiën, de hee-
ren Reimeringer en Zaalberg, na de
schoolgeld verhooging van B. en Ws. con
zelfstandig voorstel e:i vrijwat gcoompli-
eeerder zelfs, en dat nog een weinig meer
geld in do gemeentekas zal brengen, inge
diend.
Wij hebben tegen cit voorstel, afgeschei
den van andere mogelijke bedenkingen,
botzclfde bezwaar als tegen dat van B. en
Ws. en wat odk tegen de salarisverhoogiog
kan aangevoerd worden; het is stukwerk en
anders niet. Heb verband, dab toch vroe
ger gelegd is tusschen de verschillende deo
len der verordeningen, wordt er door ver
broken.
Wil men schoolgcldverhooging, acht men
haar noodig, welnu men late do regeling al
lo scholen omvatten cn legg© niet uitslui
tend een grooteren last op dc kleine burge
rij, op don middenstand. Meer willen wij
er nu niet van zeggen; cr zullen nog wel
wat woorden over vallen voor een der aan-
liangigo voorstellon is aangenomen-
Hierop kwam men eindelijk aan het
voorstel van B. en Ws. tot verbreeding
van dc Paardensteeg en van do Borstel-
brug, waarmeo een kleino 40,000 gld. zal
heengaan.
Voor een winkelgalerij aan de westzijde
nam niemand' het op. Men scheen door het
rapport van den Directeur van Gemeente
werken overtuigd, dat de cxpilo'itatio or
van weinig vdordeel zou opleveren cn
waarom dan die soesa?
Do heer Zaalberg dcod staande de verga
dering het voorstel do brug aan het Noord-
einde aan den kant van do Borstelbrug te
verbreeden, waardoor er aan het eind meer
ruimte zoude komen. Een teekening, waar
mede dit voorstel werd verduidelijkt, cir
culeerde bij do Raadsleden cn kwam einde
lijk bij den Voorzitter terecht, die al te
haastig verklaarde, dat B. en Ws. het over
namen.
Ter toelichting van het voorstel zelf kon
do geachte voorsteller niet veel zeggen; het
sprak trouwens voor zichzelf; een verbete-
riing is het ongetwijfeld. Maar do voor
steller kon geen raming van kosten geven
cn dat was oorzaak, dat de behandeling
tot later werd uitgesteld.
„Ik ben 't er mee eens," zeido dc heer Dc
Vries, „als do kosten niet hooger dan een
1500 gulden zijn."
Maar het kwam hem voor, dat die veel
- meor zullen bedragen cn dan zou hij het
niet willen. Het blijft toch klein werk.
Do heer Roem wilde het niet zoo klein
doen.
Hij ontpopte zichv als, do minderheid der
Commissie van Fabricage, die behalve de
vorbreeding der Paardensteeg en Borstel-
brug ook het Kort-Rapenburg wildo over
bruggen. Ook hij had zijn denkbeeld in
teekening gebrafcht en domonstneerdo bet
voor heel den Raad.
Later zal men cr toch toe moeten komen
en het is veel voordeeliger zulk een werk
ineon3 te doen dan in twee tempo's.
Do Wethouder van Fabricage erkende,
dab het plan van den heer Roem rationec-
ler is, doch financieele overwegingen heb
ben B. en Ws. er van teruggehouden. Een
40,000 gulden meer of mindor, dat is in
dezen moeilijken» financieelcn tijd geen
kleinigheid. En men kan het cr waarlijk
wel mee doen voorloopig. Moet men later
tob do overbrugging van het Kort-Rapen
burg overgaan, dan zullen de kosten niet
zooveel grooter zijn dan nu.
Er werd nog wat over gedebatteerd, en-
kelo leden motiveerden kortelijk hun stem
voor of tegen en toen viel het voorstel*
Roem met 18 tegen 12 stemmenhet voor-'
stel van B. cn Ws ging er zonder, hoofde
lijke stemming door en h:fc amendement-
Zaalberg verbreeding brug Noordcinde
werd uitgesteld tot een volgendo verga
dering.
De Directeur van Gemeentewerken zal
intusschen een kostenraming er van ma
ken, Valt die mee en dat zal vermoedelijk
wel, dan zal do Raad. het aannemen eu
dan krijgen wij hoek Brcestraat nog wat
meer ruimte.
Hiermee was de agenda afgehandeld,
doch do heer Witmans vestigde bij dc rond
vraag nog dc aandacht op een paar feiten,
voorkomendo in „Do Politiebode", or
gaan van den Bond van gemeente-politie
beambten in Nederland, van 17 October
welke feiten bij dc politic te Leiden zouden
zijn gebeurd.
Een agent vroeg om uit nachtdienst een
uur vroeger to mogen inrukken, ten einde
een familielid te begraven. Het verzoek
werd door den Commissaris toegestaan,
onder voorwaarde, dat die agent een vol
genden keer tob des morgens 8 uur in
nachtdienst zijnde, alsdan van 8 tot U uur
voort moest dienen, om het verleende ver
lof in to halen.
Op dczelfdo wijzo werd gehandeld met
iemand, dio verlof kreeg om aan een gods-
dienstigo plechtigheid, het Avondmaal,
deel to nemen.
Hij vroeg of daar.van ict3 aan den Voor
zitter bekend was, cn, zoo niet, of dezo als
hoofd der politio hiernaar een onderzoek
wenschto in to stellen.
Do Voorzitter antwoordde, dat hem dezo
feiten ook ter kennisso waren gekomen, dat
hij do zaak onderzoekt cn later daarom
trent mededeeling zouc'.j doen.
Wij zullen er dus wel spoedig een en an
der van hooren.
Leiden, 25 Ocfobei*.
Do leerlingen onzer ambachtsschool
in hoofdzaak die van het derde en ook
wel van het tweede leerjaar bezoeken ge
regeld fabrieken, werkplaatsen, bouwwer
ken, enz., al naar het ambacht| dat zij be
oefenen.
In bijzondere gevallen nemen al dc leer
lingen aan zulk een excursie deel. Dit had
heden weder plaats, daar de comm. voor do
Electriciteits tentoonstelling do welwil
lendheid had hen de tentoonstelling to la
ten bezichtigen.
Onder technisch geleide en met de ver
klaringen, die heeren exposanten van het
tentoongestelde cn het eleetrisch bedrijf
gaven, kregen zij, voor zoover het bevat
tingsvermogen hot toelaat, een duidelijk
boeld van liet vermogen der electricitcit.
De maehine-bankwerkers en de onder hen
aanstaande electriciens genoten dubbel en
waren niet eer tevreden of alles, tot do
kleinste bijzonderheden, moest verklaard
cn zooveel mogelijk in werking gezien
worden, waaraan met liefde cn toewijding
werd. voldaan.
Dit nuttige en hoogst leerzame bezoek
geeft niet alleen een algemeeno ontwikke
ling, maar mag tevens als een les in do
Electricit^itsleer beschouwd worden.
De Tcntoonstsllings-commissie heeft'
hiermede getoond, dat zij doze expositie
niet alleen ten nutte onzer Elcctrischo
Centrab heeft ingericht, maar ook, dat zij
49)
Nog denzeifden dag bracht do jonge vor
stin den arbeiders aan de smeltovens dc
goede tijding.
Tot haar vreugde vernam zij bij deze ge
legenheid, dat ook de Güldenpforter werk
lieden het gewcnschto doel hadden be
reikt. Het was den baron werkelijk niet
gemakkelijk gevallen, zijn inwilliging te
geven, want hij gevoelde zich zeer gekrenkt
door do wijze, waarop men te werk
gegaan was. Maar zijn oprechte zorg
f"" »or het welzijn van het volk, ondersteund
>or do verzoeken zijner dochter, hadden
ndelijk de zego bevochten.
Antoon Bruneck brandde na alles, wat
gebeurd was, de grond onder do voeten.
Hij zeide kort daarop den Duitschen grond
vaarwel en wendde zich naar Italië, b.:t
land zijner moeder. Den oudsten cn groct-
sten dezer familie, smid Jaoob, had Gret-
chen voorloopig den iust tot revolutiema
ken benomen. Plij vergenoegde zich nu
maar met hamer cn aanbeeld en zijn won-
derkuren, welke laatste, hoewel beperkter
dan vroeger, hem nog altijd tot een be
roemd man maakten.
I Korten tijd nadat Laüderos aan zijn
.Mercedes het vrije ingrijpen in de zaken
der smclterij had veroorloofd, vroeg bij,
Izich plotseling do jonkvrouw van Gulden-
'pforten herinnerend: „Wat is er van Ir
ma geworden V'
i De naam was sedert door beiden nooit
meer genoemd, hoewel Mercedes met dc be
woners van Guldenpforten, die een warme
deelneming betoonden in het tragische on
geluk van Landeros, in stilte briefwisse
ling onderhouden had. Niet gering was do
verbazing, toen men daar van het huwelijk
van den vorst met Meoedes hoorde. Deze
laatste meende ooïk Irma een korto ver
klaring schuldig te zijn en schreef: „Nu
gij, mijn lieve Irma, verneemt, dat ik de
vrouw van Landeros geworden ben, gevoel
ik mij gedrongen u tot beter begrip hiervan
mede te deelen, dat ik vroeger zijn bruid
ben geweest, maar dat een treurig geval
dozen band had doorgesneden".
Toen Landeros zijn vraag: „Wat is cr
van Irma geworden?" had gedaan, keek
zijn vrouw hem een oogenblik onderzoekend
aan. Do rustige uitdrukking echter bemoe
digde haar, om te antwoorden: „Van Ir
ma? Zij leeft stil cn teruggetrokken op
haars vaders slot."
„Ik had gedacht, dat deze „ridder, van
de droevige figuur" haar zou weggevoerd
hebben", zei Landeros. Een lichte wolk
trok over zijn voorhoofd. Na een poos
merkto hij op: „Wat haatte ik haar toch/
nog voofl kort! Nu ben ik niet boos meer.
Zij heeft goed gehandeld, toen ze cr van
schuwde zich met zoo'n man als Alexander
Landeros to verbinden."
Mercedes haastte zich de schaduw te ver
drijven. „Daartoe behoort dc moed van een
Mercedes Sadolizza", sprak zij lachend en
deed allo moeite, dien lach zoo bekoorlijk
mogelijk te doen zijn.
Do kwado luim vau haar echtgenoot was
nu weer verdwenen. „Zeggen we liever uw
veroveringskunst," antwoordde hij galant.
Terwijl nu de jonge gemalin vau vorst
Alexander geen ander doel scheen te heb
ben, dan hem te verplegen, op te vroolij
ken cn te verstrooien, ging er toch geen
uur van den dag voorbij, waarop zij niet
aan de opdracht daoht, welke de stervende
moeder haar had op de schouders gelegd.
Het kon haar niet bevredigen, te zien, hoe
zij haar man steeds dierbaarder, en onont-
beerlijkcr werd, hoe dat alles ook voor zoo
menig bitter uur een vergoeding was; im
mer klonk haar het woord in het oor:
„Voer zijn ziel tot God". In warm gebed
smeekt© zij haar Schepper, dat Hij haar
licht en leiding zou geven op dit donkere
pad.
En haar bedo zou niet onverhoord blij
ven. Hij. dio de harten der menschen ver
mag te leiden als water stroomen, wijzigde
nu ook de richting van dezen levens-
stoom naar Zijn .wil en welbehagen, eer
hij zich in de zee der eeuwigheid uitstortte.
Wie vermag te zeggen, welke paden do ge
nade zoekt, om do ziel door het labyrint
van haar inwendige wereld eindelijk naar
den uitgang tot het licht te voeren? In den
toestand van den zieke trad een verande
ring in; do onrust verdween meer en meer
met do lichamelijk© kre1 Een zekere
afmatting maakte zich van hem meester,
doch dc verlangens der ziel werden leven
diger.
Toen men vorst Landeros na een jaar
naast zijn moeder in do aarde bijzette, kon
zijn treurendo v'cduwe zich verheugen in
den troost, dat zij do belofte, welke zij ceu
stervende gedaan had, trouw was nage
komen.
XXIII.
Weder was de lente over Duitrehlands
gouwen neergedaald en zwaaido zegenrijk
met haar groeno vanen. Dc zwaluwen, do^r
een verlangen naar het lieve vaderland, ge
dreven, kwamen uit verre landen terug.
De eerste trek was naar den ouden burcht,
op welks wapenschild het beeld- ran ten
zwaluw stond, dat van den zegen de:, vre
des getuigde; do vogels waren daar sinds
lange jaren thuis, en teen zo bij bun aan
komst in het venster keken, zagen ze het
zelfde als toen ze afscheid namen. In den
hoogen leunstoel een oude girijze aan het
schaakbord met een jongen man. Men kon
zo daar iederen dag op hetzelfde uur zien.
Hoe Walter ook rn:t bezigheden overladen
was, hij kon dit lievelingsspel aan den
grootvader niet ontzeggeu. Iets verder, in
een andere kamer, zat de burichtvrouw
over het teekenraam gebogen, reeds als :n
den laatsten herfst. Maar de menigte bloe
men, welke haar fijne hand op het stra
mien tooverde, was beduidend tocgenomeu
Zij minde dien stillen arbeid, want heb
zou een tapijt voor do huiskapel worden.
„Zwaluwen brengen den vredeI" heet
het in den volksmond; maar do nieuwe
gasten hadden niet noodig dezen aan rlc
bewoners van den buroht te brengei; hij
r.ustt© daar reeds.
Op het slot Guldenpforten zagen da zwa
luwen den vrijheer wandelen aan dc zijde
van zijn dochter. Zij bschouwdcn met
welgevallen den bloemenschat. Do oude
heer was uit zijn ziekte goed opgestaan en
had weer dezelfde flinkto van bou.iiiig als
vroeger. Maar Irma? Was zij rog dezelfde
als in den tijd, dat wij haar het eerst
ontmoetten? Wat beteekend© «li'ichle
wolk, welko over haar lief gezicht, ja over
haar g-eheele wezen lag? E-:n knaap kwam
naar beideu toegcloopen, mot glanzmde
oogen cn gloeiende wangen. „0© zwthi-
wen, do zwaluwen riep hij jubelénd. „tij
zijn er weer, zij z.ijn er weer, zij zijn zoo
pas gekomen! Kom, Irrna, ik zul ze je la»-
ten zien 1"
Hij vatto z.ijn zuster bij dc hand cn trek
haar met zich voort. Do vrijheer k'.ek zijn
kinderen met vaderlijken trots na.
„Wat is dab zwakko ventje opgeknapt!"
zoido hij -verheugd.. Daarna, verzonk hij in
gedachten. „Maar mijn Irma, wat scheelt
haar toch? Zij komt mij dikwijls zoo stil
en nadenkend voor, dat jonge kind. Wel
licht ontbreekt hot haar aan conversatio
in onze afzondering. Ik zal den wensch
van tante wel moeten opvolgen cn haar
weer verlof geven om naar do residentio
to gaan."
Werner was intusschen met zijn zusten
weggesneld -om dc nieuwe gasten to bekij
ken cn to zien hoe zo op cn neer vlogen.
„Zouden ze op den Zwaluwenberg ook
reeds aangekomen zijn?" vroeg Werner.
„Daar moeten zo toch wel het allereerst
aankomen," antwoordde Irm»a lachend.
Do jongen snelde verder, naar den hof
en do stallen, om den intocht van do lievo
vrienden in liet oude nest nog nauwkeuri
ger to beschouwen, terwijl Irma in gedach
ten achterbleef.
„Zwaluwen brengen vrede; zouden zo
mij ook vredo brengen?" vroeg ze, in zich
zelf sprekend, en do woorden uit het
Hooglied kwamen haar. in do gedachten:
„Ik zoek een boom, in welks schaduw in
vrede kan vinden voor mijn ziel."
(Wordt vervolgd).