Fransciie schrijvers en uitgevers.
ETOFGOUa.
pen van eenigszins bittere scherpte, die
zich ontwikkelen in de bladoksels van de
in de landen der Middellandsche Zee thuis
behoorende kaperplan ten, die met haar
klimmende stengels op steenachtigen bo
dem, op rotsen en muren, sierlijke ranken
vormen.
Nog veelvuldiger vindt men ze tusschen
de ruïnen en zandwoestijnen van Egypte
en zo geven iets karakteristieks aan het
overigens zoo eenzame Afrik aan sche land
schap. Deze pikant smakende bloemknop
pen worden, nadat ze op den juisten tijd
geplakt zijn, in de schaduw gedroogd en
meermalen met azijn begoten, eer ze ter
verzending in kleine vaatjes gereed zijn.
Als do beste kapertjes gelden die kleine
knoppen, welke vaak met de gelijkvormige
.knopjes onzer dotterbloemen verwisseld
'worden. Maar het verschil is zelfs vooreen
leek duidelijk waar te nemen. Men hoeft
daartoe slechts de bloemblaadjes te tellen.
Vindt men in plaats van acht slechts vier
bloembladeren, dan is de vervalsching
bewezen.
Een andere donkerkleurige specerij, die
zeer veel in dc huishouding wordt gebruikt,
is de saffraan, die uit de gedroogde nerven
der saffraanplant, een leliënsoort uit het
morgenland, bestaat.
Kruidnagelen zijn de onontwikkelde, ge
droogde bloesemknoppen van den kruid
nagelboom, die oorspronkelijk slechts op d©
Molukken gedijen wilde. Later gelukte het
ze ook in Cayenne, West-Indië en in Afri
ka te kweeken.
De door velen zoo geliefde gember wordt
vooral in Oost-Indié gecultiveerd. Zij stamt
van de bijwortels der gem herplant, een le
liënsoort. Die wortels worden gereinigd,
geschild en vlug in de zon gedroogd. Om
'witte gember te verkrijgen, broeit men
'haar voor het drogen even met heet wa
iter. Goede gember moet vast en broos zijn
en een vurigen aromatische^ smaak hebben.
Oude gember heeft weinig waarde en wordt
daarom door gewetenlooze handelaars met
een mengsel van leem en krijt uiterlijk
weer opgefrischt.
Een der edelste specerijen is de echte
muskaatnoot. Reeds in oud© tijden was ze
bekendin Europa gebruikte men ze echter
pas in de twaalfde eeuw. Na de ontdekking
van den zeeweg naar Oost-Indië bemachtig
den de Portugeezen dit winstgevende han
delsartikel en wisten dese groote bron van
inkomsten geheim te houden, tot ze door
de Hollanders werd veroverd.
De boomen maken met hun lederachtige
spitse bladeren en geel-witte bloemen en
later met hun hangende bessen een aan ge-
namen indruk. Op eiken boom ontwikkelen
zich ongeveer 20C0 noten, die in 7 maanden
rijp worden. Iedere vrucht heeft een in
den aanvang vleezig, later verdrogend om
hulsel. Daaronder ligt het eerst karmijn-
roode, later saffraangele zaadomhulsel,
dat onder den naam van foelie in den han
del is en de noot omsluit. Goede muskaat
noten moeten lichtbruin of grijs, zwaar en
jniet wormstekig zijn. Valsche muskaatno-
;ten zijn gemaakt uit een deeg van meel,
1 krijt, lijnzaad en gemalen muskaat. Ze ver
raden zich door hun breekbaarheid en den
flauwen smaak er van.
1 Even aromatisch als de muskaatnoot is
[de kaneel. Hoofdzakelijk worden van den
'.kaneelboom de bast en het binnenste deel
jder schors van drie- a vierjarige takken ge-
ibruikt. Nadat men de grijze bittere schil
'verwijderd heeft, droogt men de stelen
'eerst in <3© schaduw en later in de zon. Het
laatste restje van vochtigheid verliest de
kaneel door een laag peper, waardoor te-
rens het aroma nog meer ontwikkeld wordt.
De Ceylonsche kaneel geldt als de beste;
daarna volgt de Chineesch© en de Z.-Ame-
rikaansche. Gemalen kaneel wordt veelvul
dig vervalscht, met oker, gepulvriseerd ma
honiehout, geklopte amandelschillen, enz.
De aangenaamste specerij is wel de va-
n iel je, een orchidee die in het tropische
Amerika in het wild groeit, maar in alle
warme landen gecultiveerd wordt. Een
plant draagt gewoonlijk reeds in het derde
jaar vruchten en levert dan ongeveer 40
jaren lang 20 30 stuks per jaar. De vruch
ten worden geplukt eer ze geheel rijp zijn.
en in wollen dekens of in daartoe vervaar
digde toestellen voortdurend verwarmd,
waardoor het openspringen voorkomen en
de aangename geur verhoogd wordt. De
stof, die het aroma der vanielje vormt,
heet vanillin, dat nu ook kunstmatig mr
het sap van coniferen bereid wordt. 10
Gr. van dit product geven dezelfde uitwer
king als 500 Gr. vanielje.
Over de betrekking tusschen Fransche
schrijvers en uitgevers in de negentiende
eeuw wordt het volgende verteld
,,Toen Napoleon erkennen moest, dat
het voor het vasteland uitgevaardigde ver
bod tot invoer van Engelsche producten
den Fransehen handel meer schaadde dan
den Britschen, kondigde hij een aantal
besluiten af, waarhij de invoer, van Engel
sche koloniale producten wel is waar werd
toegelaten, maar onder voorwaarde, dat
voor de geïmporteerde waren een gelijke
waarde aan Fransche producten moest uit
gevoerd worden. Daarop ontwikkelde zich
een druk handelsverkeer in Engelsche
consumptie-artikelen, en wat de Franschen
als overeenkomstige waarde naar Engeland
zo n den w arenroman s
De Fransche boekhandel lag in die da
gen van strijd tegen den grond en met
beide handen werd de gelegenheid aange
grepen, de reuzenhoopen boeken, die onver
koopbaar in Parijsche boekenhuizen lagen,
kwijt te worden. Bij duizenden exemplaren
werden de werken van Dclilex, Chenedo-
lié, Michaud, Parseval de Grandmaison,
Eunenaid en andere dichters van het
zelfde slag naar Engeland gezonden, maar
deze producten bleven in de verecnigdo
koninkrijken even onbekend, als ze to Pa
rijs onverkoopbaar waren geweest. Maar
daarvoor is niet een slechte literarische
smaak van het Engelsche publiek verant
woordelijk te stellen, de oorzaak lag „die-
pier," namolijk op den bodem van het Ka
naal. Want al die mooie boeken bereikten
nooit de Engelsche kust. De met-literaire
of misschien al t© literaire kooplui hielden
het voor onzinnig, de twijfelachtige waar
ook nog met het hooge Engelsche invoer
recht te belasten en kozen den eenvoudi-
gen uitweg die boekenmassa in zee te
gooien. Dit probate middel bleeik voor
treffelijk to rijn en voor meer dan 20 mil-
lioen francs aan boeken vond in den zilten
vloed een heerlijke rustplaats. Daar men
voor een pond koffie, dat men in Liverpool
voor 50 centimes kocht, in Parijs acht
francs terugkreeg, kon men zich deze phi-
lanthropische zaak veroorloven.
Met de restauratie ontwaakte ook in
Frankrijk voor het overige een wilde lees
honger en nu vonden zelfs de treurigste
werken hun bewonderaars. Vroeger betaal
de een uitgever voor een mooien roman
niet meer dan 300 francs. Met het niveau
der werken stegen toen langzamerhand de
honoraria. Balzac kreeg voor den eersten
roman uit do jonge romanfabriek, die de
dichter toen in vereeniging met St.-Alme,
Arago en anderen had saamgesteld, 800
francs; voor den tweeden 1300 francs; voor
den derden 2000 fres. Stendhal was minder
gelukkig; zijn boeken werden niet ver
kocht en de ontvangsten waren in zijo
geheele leven nauwelijks 30,000 fncs. Deia-
vigne kreeg van den bekenden uitgever
Ladvocat 7000 fres., Chateaubriand
300,000, en Guizot en diens vrouw kregen
van Ladvocat ieder een maandroiite van
500 fres., om mistig hun wérken to kunnen
schrijven.
De vaderlijke zorgen van een uitgever
blijken uit een aan Bossange ge richten
brief van een vriend: „Mijn zoon,'' aldus
schrijft de zorgvolle vader, ,,hecf' mijn
raad niet gevolgd en heeft nu ook rijn
loon. Hij beschrijft, neen, ik moet veeleer
zeggen, hij vermorst het papier Wat ik
sedert zijn kindsheid het st vreesde is
gebeurd. Ik kan hem er niet vaa terug
brengen. Zal hij genoeg talent hebben om
rijn kost te verdienen? O wee, o wee!" De
koppige papiervermorser is ten slotte toch
geslaagd; het was Amatole Franc©.
De Londensche trams.
Op het net, dat ongeveer 170 KM. lang
is en waarin een kapitaal van 38 millioen
is gestoken, word£ 2h ct. betaald voor eeD
rit van 1 KM., 5 ets. voor 2, Th ct. voor 3.
10 ets. voor K.M., enz.
Meer dan de helft der ritten rijn die van
5 ets.: ruim 62 pCt., en 20 pCt. zijn 2i-
cts.-ritten. Slecht» 2 3/5 pCt. van het
totaal reizigers ruim 314 millioen pei
jaar verrijden meer dan tien ets. per
rit.
Bij de Londensche trams zijn 7250 amb
tenaren en beambten in dienst. PensioeD
bestaat niet, evenmin zieken-gelden. De
werktijd is tien uren daags, maar hij
loopt tot dertien en soms vijftien op.
Stuurders en conducteurs komen io
dienst op 3 per dag; het loon der conduc
teurs kan klimmen tot 3.75 pier dag en
dat der stuurders tob 4«
Do stunrdeTs krijgen f 3.15 na zes maan
den dienst en het met gunstig gevolg af
leggen van een examen de tram heeft
een opleidingsschool voor stuurders en
na twee jaren, na het afleggen van het
eindexamen, f 4. Het leven te Londen
is zeer duur, zoodat f 4 clë&r slechts een
f 2.50 hier waard is.
T E R I? E f.3 THJ 8d,
Misschien is het nog wel niet algemeen
babend genoeg, welke groot© diensten ter
pentijn iii de huishouding kan bewijzen.
Terpentijn is ten eerst© een voortreffelijk
middél oéü aan verlakt leer don glans weer
te geven: sohoenon, rcistaschjes, enz., die
met terpentijn worden afgewreven, zien er
als nieuw uit. Terpentijn, met was vermengd
geeft een uitstekend poetsmiddel.
Om verfvlekkcn uit schildersschorten te
verwijderen, legt men ze 24 uur in terpen
tijn en wascht ze diarna fli'nk" in warm
zeepwater uit. Door cenige druppeltjes ter
pentijn in stijfsel te doen, wordt het vast
kleven van het strijkijzer verhinderd. Wil
men enkele verfvlekkcn verwijderen, dan
doopt men een borsteltje in terpentijn en
wrijft daarmee de vlekken van buiten naar
binnen uit.
Een uitstekend meubclpolitoor kan mei»
zelf (klaarmaken door twee dcelen olijfolie
met dón deel terpentijn te vermengen.
Eenige druppels terpentijn, in laden en
kasten gegoten, verhinderen, dat er mot in
komt; evenals in terpentijn gedrenkte lap
pen muizen verdrijven kunnen, wanneer zo
in muizenholen vrrden gestoken. Gewoon
lijk moet dit middel eenige keeren herhaald
worden, maar over het algemeen is men
dan ook zeker zijn dool te bereiken.
Het is dus wel voor elke huisvrouw aan
te raden, altijd terpentijn bij de hand te
hebben, ten ©indo zc bij voorkomende gele
genheden tot deze verschillende doeleinden
t© kunnen gebruiken.
Wanneer onze materieele behoeften be
vredigd zullen zijn, blijft ons over aan onzt
psychische behoeften te voldoen. Deze larA-
sto rijn de essentieele van den mensch.
H u y s m a n i.
Nergen8 op aarde gaapt breeder afgrond
dan die klove, welke leed en geluk scheidt,
en toch is daar wel niemand, die niet
althams eens in zijn leven de groote uit ver
getelheid, geduld en berusting gebouwde
brug moet slaan, die de beide gescheiden
oevers weer verbinden moet.
A. S. C. W a 11 i a.
Geen bitterder tranen bij het graf dan die
er vloeien om hetgeen niet gezegd en niet
gedaan werd. „Zij beeft nooit geweten, hoe
lief ik haar had." „Hij heeft nooit geweten,
wat hij voor mij was." Zulke uitdrukkingen
zijn de vergiftige pijlen, die de wreede dood
van de deur van het graf op ons afschiet.
Beecker Sto we.
