LEIDSCH DACBLAD. WOENSDAG 9 OCTOBER. TWEEDE BLAD.
Anno 1937.
PERSOVERZICHT»'
FEUILLETON.
Irma ©n Walter,
JiO.
ui?'
In „Van den Haagschcn Coren" in de
f,M iddelburgsoko Courant' la-
zon wij:
Do Vredesoonfercnti© is nog
inaar steeds nietuitgodincerd.
IDe vermelding van de „gastmalen"
blijft^ nog een vast nummer in do bladen
de hotelhouders benevens do attaché's
en secretarissen, dio bij doze feesten do
^denkende hoofden" zijn, raken bijna uit
geput in het verzinnen van' niéuwe schotels
en nieuwe arrangementen.
Men hoort andera curieuze dinger* over
het leven en de avonturen der heeren.
Hier in ons burgerlijk landje zal" fftèn "bijv.
«enigszins vreemd opkijken over liet feit,
Tclat er oen kleermaker is, die al de Russi
sche hoeren bedient in dier voege, dat
'iateeds een .coupeur tusschen Parijs en Den
«''Haag reizende is met een koffer, soms twee
koffers, waarin do spulletjes zitten. Elko
/week komt de man om de „orders" op te
•halen en die koffer met broeken en jassen
circuleert bij de Russen precies als bij ons
'leen leestrommel. Die h^ereu houden er dus
twol van zich met fraaie gewaden te om
hangen.
Verleden week heeft men dcq armen cou-
f jpcur echter bijna den nek laten breken.
vEen van de klanten was n.l. niet tevreden
en die ontevredenheid uitte zich op eon
manier, dat het slachtoffer langs verschil
lende wentelbrapjes, evenals een bal, naar
beneden werd gegooid.
Terwijl de coupeur beneden wat opge-
frischt werd, stapte een kwartier later de
voorname klant het hotel uit, sigaret in
den mond, met een gezicht alsof er niets
■gebeurd was.
Rare klantjes toch om den „wereldvre
de" tot stand te brengen; ja zelfs tot „hu
maniseering van den oorlog", zou men zoo
neggen, dat zulke gasten niet precies de
geëigende personen zijn.
Maar men moet billijk zijn. Wie zou er
in Rusland nu ook niet boos worden, als
een broek niet goed zit? Iemand, die
hem zoo .iets levert, moet men bepaald de
jruimte geven.
'Met de in Scheveningcn geherbergde di
plomaten is dat anders nu niet meer het
geval. Zij zijn nu allen ondergebracht in
Jict „Palace-Hotel." De andere hotels zijn
gesloten. Dat is voor de directie der Trust
hotels wel een koopje. Alleen voor de di
plomaten dat groote hotel open te houden,
kost veelgeld. Reeds aan de 20 electrische
kachels, die gekocht en cr geplaatst moe
ten worden, u een aardig sommetje heen
gegaan, en dan is men nog genoodzaakt
geweest ora de „Electrische Centrale''
aan den gang te houden; anders zaten do
heeren in het donker. Dc diplomaten kosfc.n
dus nu geld aan de Trust in stede van ora
gekeerd. Maar als men bedenkt, dat, naar
berekend wordt, aan kamerhuur alleen
van het „Palace-Hotel" voor 1400 gld. per
dag is geïnd, dan kan men begrijpen, dat
er nog wel een klein schadepostje af kan
Ook omdat dc gasten er steeds zeer tevre
den waren, wat voor Scbvcningcn een
mooie reclame is.
Over de werkzaamheden der heeren
hoort men niet veel spreken. Alleen ver
neemt men voortdurend, dat zo het niet
een3 zijn en dat cr dan kleine diners geor
ganiseerd worden om te trachten een „op
lossing" te vinden. Hot doet werkelijk
donken aan de kostelijke dagen der Repu
bliek, toen, zooala Bonten mantel, de Am-
sterdamsche patriciër, hot zoo leuk wist
te vertellen, de heer De Witt, als de oli
garchen ruzie hadden, de provincies af
reisde, al etende, drinkende en be3oignee-
rende. In de tijden der Republiek kwam or
zonder gastmaal niets tot stand en zoo is
nu ook in deze dagen, als cr iets van de
verplichts arbitrage terecht moet komen,
onze eenigc hoop gevestigd op do Haagsche
koks.
Dat het slotprotocol over veertien dagen
geteekend zal worden, gelooft niemand. De
Amerikanen hebben vóór 28 October geen
plaats op de booten besproken.
,,H cfc Centru m" zegt iu een slot
artikel over de katholieken en hot
kiesrecht, dat hot niet do uitbreiding
van het kiezerstal is, die de katholieken
afschrikt, maar een regeling, welke alles
aan den gewonen wetgever overlaat, cn
een kiesstelsel, dat op onjuiste grondslagen
is gebaseerd.
„Onze partij staat thans nuchter en on
vervaard tegenover liet electorale vraag
stuk. Eu al zullen ook onder ons de
meeningen niet volkomen gelijkluidend
zijn, dat de- toeleg van Borgesius c.s., om-
door middel van het blanco-artikel do
groepen der rechterzijde te vcrdeolen,
fiasco zal maken, daaitvan zijn wij, wat
onze partij betreft, vast overtuigd.
Finale kiesrechtregeling uitstekend.
Maar dan ook een regeling, die in werke
lijkheid finaal is, en niet alles op losse
schroeven zet, zoodat voortdurend het on
opgeloste kiesrechtvraagstuk den gang der
werkzaamheden komt vertragen.
Een Grondwetsherziening, die niet an
ders dan dat zou brengen cn toch uiter
aard veel tijd zou kosten, waro voor ons
weinig aanlokkelijk, te meer, daar toch-
urgenter sociale maatregelen t p afdoening
wachten.
„H e t V o 1 k", sprekende over. de a n t i-
revolutionairen en het kies
recht, zegt
Thans verzekert men allerwegen in het
clericalo kamp, dat men op eenigo duizen
den kiezers meen of minder niet ziet; de
heer Kolkman heeft openlijk zijn bekccring
tot de democratie beleden.
Nu herinnert ook de antirevolutionaire
partij zich, dat de wet-Van Houten uit den
poel van revolutie en conservatisme is geko
men, nu willen de heeren wel wat anders
en gaan zij op zoek in do ordinantiën, naar
een stelsel, dat^ het christelijk volksdeel
kan bevredigen." Nu komt het vergeelde
rapport der. drie-mannen voor den dag, te
gelijk met een advies van het osntraal
comité, cn een buitengewone Deputaten-
vergadering, die om allerlei redenen nood
zakelijk werd, wordt met zonderlinge over
haasting gesteld voor de oplossing van een
vitaagstuk, dat in dc laatste jaren zoo
zorgvuldig mogelijk "was vermoffeld.
Dat de sociaal-democratie met volle
kraoht., en de vrijzinnige democratie zonder
groote geestdrift, het kiesrechtvraagstuk
naar den voorgrond schoven, zou op zich
zelf de antirevolutionaire partij niet heb
ben bewogen mee naar een definitieve op
lossing der kwestie to gaan zoeken. Maar
nu ook bij het tegenwoordige kiesrecht do
antirevolutionaire partij met haar bondge-
nooten van het oogenblik niet op een vaste
meerderheid kan rekenen, nu het tegen
woordige kiezerskorps met hen evenmin als
met de liberale bewindslieden tevreden
blijkt, nu stellen zij, cvonals do liberalen,
in 's hemels naam ook maar de kiesrecht
kwestie aan de orde-, maar op een wijze,
die een hoon is aan do eer, aan het begin
sel en aan de democratie.
In een asterisk Huisrecht zegt „De
Standaard":
Ds. Rudolph merkt op, dat dc nacht-
r u a t dor bakkers alleen d*tn afdoen
de te verzekeren is, zoo ook de particulie
re bakker des nachts slapen gaat.
Toegegeven.
Maar als hij nu verder zegt, clat de wet
hier dan maar verbieden moet, dan grondt
hij dit op de stelling, dat deze kwestie
niet het huisrecht, maar het bedrijf
raakt.
Ook hierin gaan we accoord, in zooverre
dc wet op de bescherming van den arbeid
hier nooit tot hot- voorgestelde doel zou
komen, en er noodig zou zijn een wet o p
do regeling van het bedrijf; cn
we erkennen, dat onderzocht moet worden
of zulk een regeling mogelijk is, zonder 't
huisrecht te na te komen.
Wat nu dit punt aangaat, zou men kun
nen bepalen, dat niet ieder, dio bij den
bakker iu kwam wonen, cn allerminst do
bestuursleden van coöperatieve vereen i-
gingon of vennootschappen, cn ook Diet de
zetbaas van een groote maatschappij, zich
ten deze op het huisrecht konden beroe
pen. In strikten zin geldt het huisrecht
alleen voor den bakker zelf, voor zijn
vrouw cn zijn kinderen; althans voor zoo
ver zijn kinderen niet door hem in liet
bedrijf gehuurd zijn.
Of nu, onder deze beperking, de concur
rentie van de particuliere bakkers ernstig
te duchten zou zijn, mag betwijfeld.
Maar bleek dit het geval, dan zou ook
o.i. onderzocht moeten worden, hoéver de
invloed., van deze concurrentio ging,--en of
ook hiertegen maatregelen waren te ne
men, urita altoos onder het voorbehoud,
dat men het huisrecht, zooveel dit eenigB-
zins kan, eerbiedige.
Zeker, het zou altoos regeling van
he t bed rijf zijn, maar een rogeling van
hot bedrijf, die met het huisrecht in conflict
kwam, en bij zulk een oonflict kan en mag
men niet zeggen, dat dan het huisrecht
eenvoudig heeft te wijken.
Hoe hoog ook de belangen van de bakkcre
staan, huisrecht als grondslag van heel
onze samenleving mag niet eenvoudig op
zij worden geduwd.
Vermoedelijk zou do beste oplossing nog
te vinden zijn, door den verkoop Yan
brood eerst op een bepaald uur te doen
aanvajigen.
Dit ware even doeltreffend, cn iaat het.
huisrecht ongemoeid.
Maar waar het huisrecht als zooda
nig in het gedrang komt, hebben vooral
wij, anti-revolutionairen, steeds iu de bres
te staan.
Een uitgebreid artikel over onze
landsverdediging wordt door het
,,U tr.rec h t ach Dagblad" besloten
met deze conclusie:
lo. Geen geld meer wegwerpen aan dc
waardelooze modderstelling, do muizenval
van Porth-Arlhur-Amstordam.
2o. Ons veldleger niet des organ i see re n
3o. Het rapport der Commissie voor de
Kustverdediging openbaar maken.
4o. Het in de Troonrede aangekondigde
wetsontwerp spoedig indienen, waarbij dc
golden worden aangevraagd, die deze Com
missie voor het in-behoorlijken-staat
brongen onzer kustverdediging noodig
acht.
Naar aanleiding van het ook door ons ver-
melde „G i d s"-artikcl van den hoer Bon*
dewijnse over don gang vanden
p a r 1 e ra c n t a i r c n ar beid schrij ft
do „Provinciale Groninger
Courant":
Het denikbcold-Boudewijns© zou meer dau
waarschijnlijk snel'er werk leveren. Maar
het is een paardenmiddel. Een, waarbij do
Kamer gevaar loopt tot een debatingclub to
worden gemaakt cd dat in handen van do
commissies een macht speelt, tegen welker
omvang dr. Bos nog met heel wat meer fel
heid, cn dan terecht, zou to keer gaan.
Scherpzinnig uitgedacht, is het te radicaal,
om eenigo kans to hebben in afzienbaren
tijd verwezenlijkt te worden.
Zoodat wij in het moeras moeten blijven
zitten? Wij hebben reeds meermalen gezegd,
dat, als de parlementaire groepen alléén
hun voormannen bij jiet openbaar debat in
het vuur wilden brengen, op do wijze,
waarop dit de vrijzinnig-democratische
f< actie nu reeds als regel doet zoodat do
mindere goden, gelijk in do dagen van
voorheen, een wachter bij hun mond plaat
sten, on als daarnaast de indiening van
amendementen zóó werd geregeld, dat de
geïmproviseerde tot een onmogelijkheid
werden gemoaJkt dat het dan zou blijken,
dat zeer voel was gewonnen. Maar van deze
medicijn is men niet gediend. De heeren
willen alle honderd praten cn allo honderd
redigoeren. Zoolang zij dit blijven wil-
-len doen, is tegen de kwaal geen kruid go-
wasseu, al (kwamen cr nog honderd dokters
naast de vele, die reeds hun kunst hebben
beproefd.
Hot Kamerlid dr. Nolens schrijft in de
„Yenlooaehc Courant" over vorrn
cn inhoud van de Troonrede zooala
die "tot dusver bij ons gebruikelijk is.
Hij wen sok t die anders cn schrijft:
Het constatco ï'jondo gedeelte heeft
geen waarde; daarover zijn .wel allen het
eens.
En het aankondigend gedeelte?
Ih de eerste Troonrede van een optre
dend Kabinet wordt meestal met jeugdigen
ijver het geheele Regeering6program zoo
breed mogelijk opgezet.
Natuurlijk kan in de volgende jaren
slechts herhaald worden wat reeds was toe
gezegd.
En als het niet herhaald wordt, volgt
dan daaruit-, dat het van de agenda ia
afgevoerd
Mij dunkt het kan wel cenigszins anders
mot de Troonrede.
Vooral nu het met het adres van ant
woord anders is gegaan.
Wat in „voorbereiding" heet te zijn, al
is het dan ook „in gevorderden staat van
voorbereiding" wat eerlang", „wel
dra" enz. zal ingediend worden behoort
zeer dikwijls tot datgene, wat volgens het
spreekwoord de gekken in vreugde doet
leven.
Een vorm voor de opening dor zitting
moet er natuurlijk zijn.
Maar die vorm zij dan ook zoo redelijk
mogelijk.
Men kan cr vrede mee hebben, dat een
Kabinet in zijn eerste jaar zijn program
mededeele in de Troonrede als het cr
geen anderen weg voor vinden kan.
Maar de volgende jaren zou het zich
kunnen bepalen tot het aankondigen van
die b e 1 a n g r ij k o wetsontwerpen, die
zonder eenigon twijfel in den loop
van het jaar ingediend zullen worden.
Hot- nietszeggend economisch verslag
kan gevoeglijk achterwege blijven.
Zoo zou cr meer waarheid in de Troon
rede kunnen komen.
,,H]ct Huie_gczin" maakt, iu ver
band met do in-werking-treding van het
nieuwe briefport voor het interna
tionaal verkeer, do volgende opmerkingen
Het binnenlandse!» tarief is ongewijzigd
gebleven.
Dit heeft voor gevolg, dat men in sommi-
gevallen goedkoopcr met het buitenland
kan corrcspoudeercn dan met het binnen
land.
Een brief van Zcvcnaar naar het vlakbij
gelogen Didam, die 20 gram weegt, kost
tien cents.
Een brief van hetzelfde gewicht van Ze
venaar naar El ten of Kleef, iu Duitsch
land kost maar vijf cents.
Men zal ook in het vervolg voor minder
geld een brief naar Oost- of West-Inclic
kunnen verzenden dan naar een naburige
gemeente.
In ons land bedraagt het port voor een
brief van 20 gram 10 cents.
Welnu, con brief van dat gewicht naar
dc Oost of do "West, per mail verzonden,
Ikost maar vijf cents.
Gaat het nu aan, deze anomalieën te be
stendigen, cn dient ook niet voor het bin-
ncnlandsch verkeer do gewichtsgrenn van
den cnkelvoudigen brief van 15 tot 20 gram
te worden verhoogd 1
Mr. I>. li. graat Van Bylandt. f
Naar aanleiding van liet overlijden van
mr. Graaf Yan Bylandt meldt men nader
uit Den Haag:
De dood verloste Hr. Ms. gezant te Kon
stantinopel uit zijn langdurig lijden, ten
gevolge van een kwaal, waarvoor dez© di
plomaat tevergeefs genezing had gezocht,
aanvankelijk te Weenen, van waar hij in
het begin dczës jaars naar hier werd over
gebracht.
Dc overledene was 53 jaar oud.
In 1872 aan do Rijksuniversiteit te Lei
den bevorderd tot doctor in de rechts- en
staatswetenschappen, op een procfschritt
over het blokkade-recht, trad hij in 1880
in dlplomatieken dienst als attaché bij het
corps diplomatique. Tn dien rang werd hij
geplaatst te Londen, alwaar zijn vader,
Graaf Van Bylandt, jarenlang als gezant
van het Ncd. Hof werkzaam was, en bleef
ook als secretaris van legatie bij dien post
verbonden, tot het jaar- 1887, toen hij, se
dert 1885 bevorderd tot gezantschapssecre
taris Isle klasse, als zoodanig geplaatst
erd bij Hr. Ms. gezantschap te St.-Pe
tersburg.
In 1890 benoemd tot minister-resident in'
Japan, werd hij in 1896 op zijn verzoek van
dien post teruggeroepen, en na ccn jaar
ter beschikking te zijn geweest, in 1897 be
noemd tot zaakgelastigde met den persoon
lijkon titel van minister-resident te Bern.
Sedert 3904 vervulde hij den post van
minister-resident met den rang van buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd minister!
bij dc Verheven Porte, te Konstantinopel,
alwaar sedert dc ziekte, di© hci.i ten grave
sleepte, te zijner tijdelijke vervanging als
zaakgelastigde is opgetreden mr. J. p.
Graaf Van Limburg Sfcir.um, gezantschaps-
raad.
In 1898 verwierf gezant Van Bylandt d©
ridderorde van den Ncd. Leeuw.
De ontslapen'e laat in binnen- en buiten-
lanschc dplomatickc cn in dc maatschappe
lijke kringen, wegens zijn aangenaam en
eenvoudig karakter, (al van vrienden na,
die zijn verscheiden diep h.trc^rcu, vooral
na het tijdperk van zwaar lijden, daaraan
in het laatsto jaar voorafgegaan.
Gevolgd door ccn uitgebroken stoet van
diplomaten, van vertegenwoordigers uit
do ambtskringen cn van vrienden cn bc-
l angst-el lenden is het stoffelijk o ver-schot
°P >»Eyk cn Duinen" te 's-Gravenbago
ter aardo besteld. Vele bloemeik dekten do
lijkbaar.
Onder do aanwezigen waren ocik jhr. Bo
red, burgemeester van Haarlem, cn pro
fessor Van der Vlugt, laatstgenoemde met
enkele andere vrienden, studiegenooteu
van den overledene. Do hooglceraar hield
een treffende, welsprekende grafrede, go-
tuigende yan diepe vcrecring van den no-
helen vriend, wiens teer, zacht Cn innig
karakter hij in gloedvolle bewoordingen
schetste.
Een- tiental bloemstukken was gegroe
peerd om een prachükrang van „La Déló-
gation Impériale Ottomane."
Biet kic.sreditrapport
der Katholieken.
Naar „De Post" uit goede bron ver
neemt, is do commissie, benoemd door het
bestuur van den Bond van Ii.-K. kiesver.
in Nederland, tot het samenstellen vaneen
rapport betreffende het kiesrechtvraag
stuk, met haar taak gereed cn zal ze vóór
November haar rapport aan ncdoeld be
stuur indienen.
Motor- en Rijwiéireglcnient,
Bij Kon. besluit van 18 September j.l.r
Staatsblad No. 252, zijn eenigc wijzigingen
gebracht in het Motor- cn Rijwielrcglcmcnt.
In dc cersto piaats is aan bestuurders
van motorrijtuigen toegesta a buiten be
bouwde kommen der gemeenten geïïruik te
maken van do zoogenaamd© sirene cn d>j
mechanische fluit.
Voorts is bij militaire oefeningen niet va,i
toepassing de bepaling, dat rijwielen tus
schen oen halfuur na zonsondergang en
ii halfuur voor zonsopgang moeten voor
zien zijn van -een lichtgevende lantaarn.
Ten opzichte van do verlichting van
voertuigen op vaste assen in liet landbouw
bedrijf is bepaald:
lo. dat het licht ook kan worden ge
plaatst: a. aan de voorzijde van het voer
tuig zooveel doenlijk naar links; b. links
aan het gareel van het trekdier of van heb
meest linksche van meer trekdieren; c. aan
het vooreinde van den disselboomd. hij
voertuigen op twee wielen onder d© as oil
bij voertuigen op vier wielen onder aan
do vooras; e. gedragen voor de borst of in
de hand van ^len bestuurder of door een
geleider, mits dez© zich ter linkerzijde op
of nevens het voertuig bevindt;
2o dat bsdoeldc verplichting in de pro
vinciën of gedeelten van provinciën, waar
voor dit door Gedebuteerde btatcn wordt
bepaald, niet van toepassing is van 16 Mei
tot en. met 15 Augustus
Ten slotte is bepaald, dat het reglement
niet van toepassing is op motorrijtuigen,,
door openbare bestuurders gebezigd ten
dienste der brandweer.
J9)
Irma \au Güldenpforten scheen in den
ienvoud van haar jonge leven niets van
dit alles te bemerken. Zij ontving dó op
merkzaamheid van den gastheer, weinig
bekend als zij nog was mot de gebruiken
tier groote wereld, slechts als goed bedoel-
do vriendelijkheid. Waar haan vlerccrder
Verzekerde, dat men van zijn kindsheid af
in de weer was geweest om al zijn wenschen
to vervullen, kon Irma harerzijds beweren,
dat steeds alle harten tot haar waren ge
trokken, maar de vreugde, welke zij onder
vond over die betoovering, welke zij ver
spreidde, was niet die van ccn ikokette,
maar die van een liefde verspreidend, lief
de vragend, zonnig jong mcnschenkind.
De bedruktheid, welke gedurende ceni-
gen tijd op haar had gelegen, was gewe
ken. „Waarom", zoo vroeg ze zichzelf
af, „raag de vroegere verhouding, die niets
vraagt en mets belooft, niet weder ont
staan De prins had haar kort voor het
diner door dc zending van ecu bouquot
van de uitgelezensto rozen verrast; op
een daaraan bevestigd lint waren als toe
speling op haar vroegere rol do woorden
t© lezen: „Gelijk cn gelijk gaat go©d sa
men." De gravin was cr getuige ran ge
weest, hoe Irma hem voor zijn opmerk
zaamheid bedankte.
j „Hoe vriendelijk van u, goodc prins,"
(had ze gezegd, „hoe vriendelijk mij zoo te
verrassen. U weet toch altijd weder iets
nieuws en bijzonders om te verheugen."
Hoo geheel anders dacht Mélanie de
Longmirön, zou zij zelf op geestig pikante
manier voor zulk een geschenk, waar
van zij reeds langs omwegen kennis had
gekregen bedankt hebben, als het*Ti aar
ten deel gevallen .was 1 Maar de schenker
scheeD geheel tevreden te zijn en drukte
warm de kleine hand, wellke zich daarbij
vertrouwelijk in de zijne legde.
Na het diner begaf men zich naar de
danszaal, welke nog boven dc pracht der
andere vertrekken uitstak. Omgeven door
de lichtzoo, moest Irma al spoedig den
ouden burcht cn het ontstemde gezicht van
den jongen burchtheer vergeten. De
ruischende tonen der dansmuziek hadden
zijn: „Leef well" spoedig doen wegklinken.
Niet slechts de negentienjarige student
von Banenklau, die tot prins Alexanders
grootste genoegen dikwijls poogde, hom in
do huldiging, welke hij Irrna bracht, te
overtreffen, maar ook de overige jeugd
genoot met volle teugen.
Het was reeds zeer laat, toen dc jonge
dame zich na afloop van het feest in do
haar aangewezen kamer terugtrok. Do in
richting daarvan was geheel overeenkom
stig het karakter der bewoonster. Het bou
doir, dat naar de kleedkamer en slaapka
mer voerde, was met zacht rose zijden ta
pijten bedekt; er hing een rozengeur en de
vele sierlijke voorwerpen, die de ruimte
opsmukten, schenen alle het bij'^nderc d<xj
te dienen, een jong hart en jonge oogen
te bekoren. Doch toen Irma's blik eindelijk
was gewoon geraakt yan die pracht, onder
zoekend rondgleed langs dit alles, ontmoet
te deze niets, wat aan het verkeer tusschen
aarde en Hemel herinnerd©.
„Hoe laat wordt morgen vroeg de Heili
ge Mis gelezen?" vroeg zij aan het kamer
meisje, dat haar bij hot iiitklceden hielp.
„Wij hebben geen Heilige Mis in onze
slotkapel, juffrouw," luidde hot antwoorel.
„Is de huiskapelaan op reis?"
„Wij hebben ook geen huiskapelaan hier,
juffrouw."
„Geen huiskapelaan? Ik zag toch in het
voorbijgaan den ingang van een kapel?"
„Ja, een kapel hebben wij wel, on zelfs
een zeer mooie, maar geen priester. Bij den
vorigen bezitter werd daar dagelijks de Mis
gelezen. De prinses wilde het ook invoeren,
maar zijn doorluchtigheid de prins wensch-
te het niet."
Irma beet zich heftig op de lippen. „Hoo
ver is do weg naar de dorpskerk, waar
langs we op weg hierheen voorbij zijn geao-
men?" was Irma's volgende vraag.
„O, bcpaald^een halfuur."
„En hoe laat. begint de dienst?"
„O, juffrouw, ontzettend vroeg, al om
halfzeven."
„Vindt men dat hier zoo ontzettend
vroeg?" spotte de jonge dame en voegde er
snel bij: „Zorg, dat men mij om hallzes
wekt."
Het meisje zette groote oogen op, maar
antwoordde onderdanig: „Zooals u beveelt."
Eer Irma zich ter ruste begaf, keek zij
nog eens rond in de kamer. Wat zij gehoord
had, lag zwaar op do ziel! Neen, cr was
zelfs geen kruisje (e zien Zij dacht aan haar
eigen slaapkamer thuis. Daar waren do
wanden niet met zijde en kpsfcbacr naald
werk bekleed, maar er stond voor het beold
van den gekruiste een bidstoel, waarop haar
moeder reeds in vrome aandacht had ge
knield, en boven het. kleine wijwaterschaal-
tje, dat een mooie engel in zijn handen
droeg, hing het beeld van Gods Moeder,
die beschermend neerzag op Haar kind.
Irma gevoelde een eigenaardige beklemd
heid. Wat zij xoocvcn gehoord Jiad, lag haar
zwaar op het gemoed. Zij trok de zijden
gordijnen op zij cn opende hot groote ven
sterraam. De nachtlucht streek verkoelend
over haar verhitte wangen. Aan het firma
ment schitterden duizenden sterren.
Toen haar oogen do haar welbekende
sterrenbeelden aanschouwden, dacht zij aan
de stille uren, dat zij met den vriend der
jeugd zoo dikwijls tot die sterren had opge
zien en hun zielen met elkander opstegen
naar hoogcro streken. Gevoeld© zij, dat op
het platform van den ouden toren van den
burcht ook hij op dit oogenblik tot dezelfde
sterren opzag en ccn gebed ten hemel zond
voor de lieveling van zijn hart? Er kwam
iets als een geheimnisvolle weemoedige
groet uit de verte ov r haar en zij vroeg
zichzelf af: „Zou de andere, in wiens ar
men zij, in lichten dans, nog voor een uur
had gerust, haar bij 'naar vlucht opwaarts
kunnen begeleiden?" Zij twijfelde daaraan.
Twee tranen rolden over haar wangen.
In het slot heerschte nog diepe stilte,
toen Irma den anderen morgen <lo wijde
hallen voor den voorgenomen kerkgang
doorliep. Haar gang voerde voorbij da dans
zaal, welker deuren nog wijd geopend ston
den. Een kaars, welke men vergeten had te
dooven, streed met den dood en op den par
ketvloer lagen verwelkte bloemen. Weer
kwam het beklemmende gevoel over haar,
maar het verdween, zoodia zij zich buiten
in de heerlijke natuur bevond.
Weldra had zij de kerk, waarnaar zij den
w'Z gemakkelijk kon vinden, doordat do
toren van uit dc vei'o zichtbaar was, be
reikt. Schoon klonk het gelui van de toren
klok haar uitnoc-igend tc gemoêt, ©n zij
trad het kerkportaal binnen. Hoo eenvou
dig zag het er daar uit. Zij beschouwde met;
meer deelneming dan ooit de eenvoudig©
boeren, dio van verre en nabij gekomen wa
ren. Toen de kerkelijke plechtigheid hen
einde was, hielp zij een oud moedertje, dat
haar plaats naast haar had, en wie het
moeilijk viel, van d© stijve knieën op to
staan, met een soort van eerbied op. Zij
was, toen zij liet kerkje verliet, zóó in ge
dachten verdiept, dat zij niet bemerkte, dab
een slanke vrouwengestalte dicht bij haar
kwam cn do vingertoppen van een bleek©
liand te gelijk met de hare in den wijwater
bak .^doopten. Reeds was zij langzaam do
treden der kerkstoep afgestapt, toen ccn
bekende stem naast lvaar zeidc:
„God zegone u, zoo in gedachten?" Zij
keek op en keek nu in het schoonc gezicht
van prinses Mcroedos, dat nu door het
liefste lachje was opgeklaard. Zij vatte Ir
ma's hand cn drul t© ze warm. Beiden namen
samen den terugweg en genoten van d6
schoonheid van den morgen. Hoe blonk en
schitterde heb op het gras cn op do boom
bladeren van den morgendauw; hoe sjilpt©
cn trilde het in dc zonnige wereld hen too-
(Wordt vervolgd)-
