LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 14 SEPTEMBER. - TWEEDE BLAD.
r Financieels Causerie.
|3I|I
s I 1§
s
1 8 I 3
I f g 11
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Beproefd© liefde.
<- ITo. 14589.
Auiio 1207.
vwwwvww
Zag do financieele horizon or verleden
'fovook onbewolkt uit zoodat do prognose niet
ie gewaagd, scheen, dat wij alhans voorloo-
feig de donkerste dagen achter den rug
hadden, ditmaal is er opnieuw een onbe
haaglijk feit te vermelden, dat wellicht op
'den algemeenen toestand der markt ongun-
.btig zal inwerken. Wij bedoelen de hevige
'daling, die in enkele dagen heeft plaats
Jjehad in Koper cn Koporshares. De daling
f' ing uit van Now-York en welke vcrwoes-
ing zo heeft aangericht, kan blijken uit de
Volgende cijfers.
O O H D O O t3 Cl O
c-j <M -3< t> CO
.O
It3
la
a xi
j3
B
bc
o
a
a
lOOOON
fNfflOO
H H N CO M
fe 2 ês
a
t> CO H H Ja
w
h
CO lO O O
O O O O O
O» Oi O) O*
CO IQ co C-
0 O O O O
01 G> O Oi OS
Het metaal Koper, meer nog dan ande-
Iro metalen, geniet de onderscheiding on
derhevig te zijn aan enorme fluctuaties,
(gevolg van groote speculatie, waaraan het
(altijd ten prooi is geweest. Dat was
reeds zóó, toen het in 1889 den val veroor
zaakte van het maohtige Comptoir d'Es-
icompto in Frankrijk, nadat haar president
iSécret'an getracht had er oen „corner" in
'te vormen. Sedert is het zoo gebleven en
Wo reden daarvoor is niét zoo ver te zoe-
jken, vooral sedert de uitvindingen op eleo-
trisch gebied en do toepassingen in do
practijk groote vraag uitlokte naar het
metaal, dat zich bij uitnemendheid leent
ivoor deze doeleinden. Naarmate nu dit
gebruik en de vraag toenam, word de spe-
jculatiegeest geprikkeld; men droomde zien
gouden bergen van do toekomst, die' liet
ïnctaal beloofde. Inderdaad scheen het als-
iof ditmaal de fantasie der speculanten
in werkelijkheid bewaarheid zou worden,
'po vraag nam buitensporige verhoudingen
'aan, de productie steeg niet in proportie,
'de wereldvoorraad bleef stationnair, zoo
hij zelfs niet afnam.
Alle elementen voor een krachtige rij-
fcing in den prijs van het metaal waren
'dus aanwezig, eu inderdaad zagen wij dien
Ivan 50 h. 60 pond per bon tot bijna het
dubbele van dien omhooggaan. Een en
lander in do hand gewerkt door de vorming
,van een trust, in casu de Amalgamated
)0opper Company, die, op dezelfde wijze
als de Steeltrust dit doet in de staalbran-
Kïko, wilde trachten productie en vraag to
controleeren en in bedwang te houden, eer-
lebens om winst to maken dat spreekt
.vanzelf en tweedens om juist te groote
fluctuaties fce voorkomen. Intusschen is
het aan de A. 0. Coy nimmer gelukt zich
op afdoende wij zo do suprematie to verze
keren, die zij noodig had om mot gunstig
en zeker gevolg haar doel te bereiken.
Verschillende producten bleven onafhan
kelijk en hoewel zij dus wel een hoofdstem
hadden in het kapittel, was deze niet
krachtig genoeg. Daarbij komt nog, dat
juist do hooge prijs van het metaal ten
gevolge had, dat nieuwe concurrenten, op
wier bestaan men ten eenenmale niet bod
gerekend, te voor&ohijn tradon. Wij bedoe
len die mijnen, die bij con koperprija van
60 pd. st. niet loonend konden worden ge
ëxploiteerd, doch wèl bij een van 80 pd.
st. en zeker by 100 1-20 pd. st.
Ten slotte werd do toestand nog be
moeilijkt door de achtervolging der Stan-
tard Oil Company. Tot juist verstand van
het verband dieno men te weten, dat de
Petroleum-koningen, Rockefeller, Rogers
vooral, enz., in olie niet het ecnigc ijzertje
hadden, dat op hun vuur lag. Ook in de
koperwereld zijn zij de „leading men", en
te verwonderen valt liet daarom geenszins,
dat zij thans niet kunnen ingrijpen, wat
zij waarschijnlijk zeker zouden gedaan heb
ben, indien hun positie even onaantast
baar ware, aTs zij voorheen was. Dit ver
klaart in niet geringe mate waarom hen
proces thans zoo uiterst snel in zijn werk
gaat.
Wat do gevolgen van den boven geschet-
sten toestand zullen zijn en of wij reeda
nabij het laagste punt zijn, zietdaar, vro-
gen, waarop wij het antwoord moeten
schuldig blijven. Veel hangt af van de won
den, die het slachtoffer zelf zal ontvangen
en dio indirect hun invloed zullen doen ge
voelen op de Amcrikaansohe en van haar
op de andere markten.
Misschien is het ten slotte nog zoo
kwaad niet, dat, nu de patiënt eenmaal
gepokt heeft, hij ook maar tevens mazelen,
roodvonk en andero besmettclijko ziekten
meemaakt.
Een troost, al zij hot een zeer magere,
is, dat hij zelfs aan de oombinatie van al
deze rampen niet permanent het graf zal
ingaan.
Dezer dagon werd het syndicaat, dat in
dertijd gevormd was om de Union Pacific
Convertible obligaties te plaatsen, ontbon
den. Aangezien het publiek slecht zeer ma
tig heeft meegegeten aan het schoteltje, dat
haar in zoo verleidelijken vorm word opge-
discht, kregen de syndicaats-leden bijna huil
volle portie naar huis.
Bij den immer voortdurenden toestand
van apathie in do beleggingswaarden en van
hooge rente-lcoersen, spreekt het vanzelf,
dat het tijdstip dezer ontbinding heb sein
z >u geve tot een algemeen.© poging om de
bonds zoo goed en zoo kwaad als het gaat,
onder clak te brongen. Voor den bankier,
wien het er om tc doen was, een paar pro
cent winst te maken óp zijn participatie,
alleszins rechtmatig, als we het risico in
aanmerking nemen, con risico, dat in het
onderhavige geval maar al to reëel bleek t©
zijn is het natuurlijk geon affaire om de
bonds to houden als belegging; dat hij er
nolens volens toe overgaat om ten kosfco
van zijn winst, ja zelfs met aanzienlijk ver
lies, dit stropje buiten de deur te zetten, is
begrijpelijk en het beteekent zeker niet dat
de bonds uit dien lioofdo niet deugen. In
tegendeel kunnen zij voor anderen wel dege
lijk een gcwenschto belegging zijn en wij
■willen daarom niet nalaten ze even door
het glas dor kritiek te bezien. Allereerst
dient te worden geconstateerd, dat ze niet
zijn „bonds" in den geest van den „puri
tein" geldbelegger, dio afwijzend beschikt
op elke Amerikaanscho spoorweg- of indus
trieel© obligatie, tenzij zij absoluut eerste
Hypothecaire rechten heeft.
Voor hen, die do geschiedenis der Union
Pacific en Atchison reorganisaties hebben
meegemaakt, is het niet noodig to vermel
den, dat zelfs de oude 6 pCt. 1ste Union-
bonds, kor tem tijd 83 k 88 pCt. noteeren,
ofschoon hun Hypotheek onaantastbaar
heette en inderdaad ook bleek te zijn. Wat
de status zou zijn dor Convertible Unions
bij een reorganisatie, wie zal het het zeggen 1
Zij zijn de laagst in rang staande obliga
ties der Maatschappij ou komen vlak vóór
do preferente en gowone aandeeleD. Van
Hypotheekrechten, laat staan lsto, geen
Bprakel Een ander quaestie is, of we one
druk behoeven to maken over de mogelijk
heid, of als men zwart wil zien, waarschijn
lijkheid eoner reorganisatie. O. i. zijn dio
dagen, althans voor do Union Pacific voor
bij, na de langdurig© periode van voorspoed
en do prachtige wijze waarop de Mij. ge
bruik heeft gemaakt van de toestanden oril
zich krachtig te ontwikkelen en weg ©n
werken in schitterenden staat te brengen
uit haar overwinsten. Elimineeren w© deze
mogelijkheid dan kunnen wij uit de ont
vangsten aantoonon dat de Mij. dubbel en
dwars in staat is de rente op deze obligation
t© betalen en tevens dat op den huldigon
koers van circa 84 pOt. de bonds een ge-
wonschto belegging zijn, die den kooper
5 1/2 pCt. rendceren. Immers bij 84 brengt
4 pCt. rente 4 3/4 pCt. netto. De bond's
zijn aflosbaar 1 Juli 1927 pari, zoodat do
kooper 16 pCt. op den koers verdient in
circa 20 jaren, of circa 3/4 pOt. por jaar,
t© zamen 61/2 pCt. Het conversie-recht,
van kracht tot>l Juli 1917, dus gedurende
10 jaren, om de bouds dollar tegen dollar
t© ruiLn tegen gewone aandeelen, 176
pC't., krijgt do kooper daarbij gratis. Wat
er met Unionshares kan gebeuren in lö
jaren, weet ieder, die maar eenigezina be
kend is met de Amerikaan sell© markt I Ver
gelijken wij de bonds met do preferente
aan dealen die 4 pCt. geven ©n nooit meer,
c-n die tlians ongeveer 82 pCt. noteeren,
terwijl zo in rang bij de bonds ten achter
staan, dan ook lijden de Laatst© uitermate
goedkoop. Thans laten wij volgen de be
drijfsresultaten <L7 Maatschappij.
•uojoapav» g t2 8
OUOAIOÜ 09 0}OM o
-0J9JJ do paopjAip co g pj
uoAoSoSun S co" S
•paopjAjp
BIB jü«q^Tqo6oa
•spaoq
do 169I9ÏOI
TlOUIOJtUJ
own
uoisSuoAjao
<mon
•aojÊÜuu.^ao
07013
GJ (S CD »Q CO
SS8SS =-
3 s JL
O r-4" tC Q p Cj" Q
8 g 8 8 00 8 8
o h' w o co af co"
.3
gSS|8
o co cn o ip
"5 CD* CO N
<5 N i S
KJ C) O O) (O
a s gj 9"
8
S3
rn" Of
s s s s s"
r? Iq «8 S ïo
3
a
Hieruit blijkt dus, dat zelfs in het jaar
1902, toen het inkomen der Maatschappij
nog slechts 60 pCt. bedroeg, van wat het
thans is, d© rente op allo uitstaande
bonds ruim 2 maal verdiend werd.
W.
Do door een automobiel op
den Haagwcg Woensdagavond aangere len
bod© Berg, heeft weinig liohamel jko
kwetsuren. Zijn hoofd baart echter nog
bezorgdheid, daar nog niet ia uitgemaakt
of inwendig iets gekwetst is. Het nummer
der automobiel, welke hot ongeluk veroor
zaakte, is H 1510.
Een monster ontploft. In
do afdeeling „vertrek van drukwerk en
monsters" aan het hoofdpostkaaitoor to
Amsterdam kwam gisteravond om zeven
ur- n bij het sortccren een' monster tot ont
ploffing toen er een pak drukwerk op ge
worpen werd. Het bleek dat het monster
uitgeholde kurken bevatte, gevuld met een
of ander ontploffingsstof. Door de ont
ploffing werd alleen schade aangericht aan
een atodbr pakket. (H.)(
Er zijn te Amsterdam weder
v&lsche bankbiljetten in omloop. Het zijn
biljetten van 40 gld. die uitstekend moeten
zijn nagemaakt, wat kleur, zoowel als pa
pier en druk betreft.
Zij zijn genummerd M. Z. 943 en een dei
grootste bankinstellingen heeft een paar
dier valsch© biljetten in betaling ontvan
gen, doch eerst te laat bemerkt, dat ze
waardeloos papier had gekregen. (N. v. N.)
Twee gedetineerden in de gc-
vangenis te 's-Hertogenbosch, die gister-
namiddag daaruit waren ontvlucht, zijin
enkele uren later op den Pettelaarschen
weg, ongeveer een halfuur van Den Bosen
weer gearresteerd.
Wederom is gisternacht ge
poogd ln t© breken in de roomboterfabriek
van den heer A. van Eekelen onder Hoe
ven, N.-Br. D© ei jen aar hoorde echter on
raad, stond op en lo6te eenigo schoten op do
inbrekers. Uit bloedsporen blijkt dat een
hunner aangeschoten i3. Ook hunnerzijds
werd 'teruggeschoten. Do inbrekers zijin
echter ontkomen zonder iets tc kunnen
mede nemen.
Gistermorgen is een arbeid er
van de wed. K., te Zevenbergen, aan een
groot gevaar ontsnapt. Terwijl hij met
een volgeladen wagen met haver van den
dijk reed om den overweg tusstlhen de
stations Lage-Zwial.uwe en Zevenbergen
over te steken, werden plotseling de af-
sluitboomen gesloten. Door de helling van
den weg was het niet mogelijk de paarden
tot staan te brengen. De personentrein,
die ruim drie uren t© Zevenborgen aan
komt, reed don wagen aan en vernielde
hem geheel. Do voerman was intijds er af
gesprongen. Een der paarden kreeg eenig
letsel.
Minder goed kwam de overwaehteres er
af, zij werd door een stuk der afsluit hoo
rnen getroffen, waardooi! een harer beenen
bralk. Do spoordokter uit Zevenbergen,
dr. W. d© Lint, verleend© do eerste hulp.
De trein had een kwartier vertraging.
Tien spoorwerkers kwamen den spoorweg
vrij maken. (N. R.)
Ten huize van Jb. Boon 1st©
Molenstraat 48 in Den Helder, is gister
middag tusschen 12 ©n 1 uur een jongetjo
van ongeveer twee jaar in een waschknip
gevallen, dio gedeeltelijk gevuld was met
water. De moeder miste het kleintje, ging
zoeken en vond het kind voorover gevallen
in de kuip, waarin het door het water is
gestikt. De ontboden dokter kon slechts
den dood constatcercn. (Dgbl. v. H.)
Te Zwolle is dezer dagen een
81-jarig vrouwtje overleden, dat meer dan
twintig jaar door het armbestuur onder
houden werd, dooh thans aan den ver
baasden erfgenaam nog een kapitaaltje
van ongeveer f 1200 aan contanten heeft
nagelaten.
De berichtgever te Slotordijk
van het „Hbld." meldt:
Tijdens de veldwachter Padmos in het
Rechthuis bij een aldaar gehouden bal
voor mogelijke rustverstoringen di2nsb
deed, liet een jonge kerel uit den Grooten
IJpolder hem roepen en verzocht hem mee
te gaan naar den IJpolder, daar hij hem
onder vier oogen wat had medo te deelen.
Do veldwachter, wellicht indachtig aan
het lot van zijn collega tc Mill, bedankte
voor de uitnoodiging en het heerschap,
hierover gebelgd, ging daarna zoo tegen
den politiedienaar t© keer, dat overbren
ging naar het arrcitantcnlokaal wol vol
gen moest.
Tijdens zijn vervoer wist do kerel de&
veldwachters jas te vernielen, en bij de
fouilleering greep hij hem bij de kool, zoo
dat een worsteling ontstond, die don op
posant nog lang zal heugen.
De omstandigheid, dat de vechtersbaas
P- den veldwachter niet kende en blijkbaar
opzettelijk naar hier was gekomen om met
Padmos te vechten, doet vermoeden, dat»;
hij tegen Padmos is opgehitst.
Een krachtige familie. I Dtf
vier gebroeders en twee gezusters Doze, ta
Giethoorn, hebben een gezamenlijken ou
derdom van 495 jaren.
Ze zijn resp. 95, 69, 82, 79A 77 en 73 ja
ren.
Hoe een kalf den dood vo n dl—
Een buurvrouw van den heer v. K. te
jBjoogkarspel bad Jkleeren te driogcn 'ge
hangen op zijn weiland. Een der bcsto
kalveren springt, geraakt vast in een hemd
dat afscheurt, waarvan liet grootste deel
om zijn kop blijft zitten.
Het kalf gaat aan het hollen, het ande
re vee er achter aan en het beest rent do
sloot in. Eer de boer te hulp kon komen,
was het kalf verdronken. („H.")
Gistermorgen te halfnegen
is tc Ginneken het zevenjarig zoontje van
Bisio, dat de 6traat over wilde steken om
naar do muziek te luisteren van do paa-
sccrcnde troepen, vlak voor de tram ge
struikeld. Niettegenstaande het dadelijk
remrncD, geraakte hij er onder en was on
middellijk een lijk.
Na een langdurig verhoor
heeft H. van Urk, t© Urlc, aan den bui go-
meester aldaar bekend den brand gesticht
te hebben, welke Dinsdagnacht zijn den
vorigen dag ontruimde woning in de asch
gelegd heeft.
Zijn verzekerden inboedel had hij op den
zolder mogen bergen. De dader is gisteren
ter beschikking der justitie gesteld en
naar Alkmaar gebracht.
Gisternacht heeft te Deven
ter on ongeval plaats gehad, dat aan twee
mensehen het leven heeft gekost. Donder
dag waren ondertrouwd F. J. de Ster en
B. H. Bronswyker. Beiden zijn gister
nacht in de Handelskade verdronken. Men'
vermoedt, dat zij, terugkeerende van ceu
partijtje, aan den kant van de gracht iu'
het gras zijn gaan zittoo en zoo tc water
zijn geraakt.
Beiden waren aan een industrieele Ln-
richting werkzaam.
Van andere zijde schrijft men aan hot
„Hbl." over'dit ongeval:
Gisternacht om óën uur hoorde een op
wacht staande infanterist achter de kazer
ne een noodkreet, waarvan hij onmiddellijk
kennis gaf aan de kazernewacht. De poli
tie gewaarschuwd, stelde ter plaats© een
onderzoek in en haalde even daarna een
meisjo uit de gracht op. Do politic cn ecni
gc militairen hebben tevergeefs getracht»
de levensgeesten op te wekken cn de inmid
dels geroepen geneesheer kon slechts den
dood constateercn. Later werd ook de jon
ge man opgehaald.
Nederlanders in den vree m-
do. In d© Engelsche pers komen eenigj
moe -deelingen voor omtrent een oorspron
kelijke Nederlandseho -familie te Londe'
Eon juffrouw Lewis zal namelijk in hj^
huwelijk treden me>ö een zoon van den
hcèr Duvcen, het hoofd der vermaarde an
tiquairsfirma.
Do heer H. J. Du veen behoorde, zooi
wordt geschreven, tot een aantal jonge
Hollandse he Joden, die te zomen huu ge
boorteland verlieten. Hij toog naar Huil,
waar hij zijn beroep van sinid eenigen tijd
uitoefende, maar spoedig bleek het, dat hij
hoogcr op de maatschappelijke ladder zou
stijgen. Hij kwam te Londen cd werd tori
slotte deelgenoot in een juwe!ierrzaakOn
derwijl deed hij allo mogelijke moeit© ora
zichzelf p tc voeden en alle bijzonderheden
van zijn nieuw vak te leeren. Ten slotte
namen de zaken zoozeer in bloei toe, d"t
hij met zijn broeder de zaak In do Bond-
street kon vestigen, welke thans zoo heinde
en verre vermaard is. Onlangs nog betaal
de hij meer dan een millioen p'.v\d sterling
voor de verzameling van wijlen den heer
Rudolf Kann te Parijs.
De bruid voornoemd is een dochter van
eon heor Lewis, die in vereeniging met don
heer Marks zich te Kimbeïley in de „dia
mantmijnen" eon hooge plas is wist te
verwerven. President Kruger wordt ge
noemd als eon groot vriend van den heer
Mark, en moest do firma wel genegen zijn
geweest.
ff
Ï8)
Het jonge meisje knikte toestemmend met
fret hoofd.
„En pas toch vooral goed op uzelf. Denk
pr aan, dat dit ook in zijn belang is; hij
zal uw zorgen misschien nog zoozeer be-
froevem"
„Ik zal er aan denken."
,,Dat is goed. Adieu 1"
„Adieu, dokter 1"
Hij verliet het vertrek, deed de deur ach-
'Jter zich dicht en daalde do trap af.
Anna bleef onbeweeglijk in dezelfde hou
nding staan, met haar hand op haar vaders
(hand en met haar oogen stijf op den muur
'tegenover haar gericht,
i In den winkel gekomen, bleef de dokter
,<&ven bij den lessenaar staan.
I „Hij gaat hard achteruit," zeide hij.
Johunn zag ontsteld op.
„En ik maak mij een beetje bezorgd over
jflat jonge meisje. lik heb er feitelijk niets
too.ee te maken, maar ik kan niet goed uit
(■dat schepseltje wijs worden, en ik geloof,
[dat het zaak voor haar is zich wat in
'Jicht te nemen. Als wij niet oppassen, zal
py ook nog onder mijn behandeling moe-
Jen komen. Onze menschelijke natuur
|J)rengt nu eenmaal mee, dat het ons zwaar
uValt uit onze sfeer gerukt t© worden. Men
,kiet het haar terstond aan. dafc zij in een
f. T^ere omé>cying thuishoort."
Johann verbleekte bij deze woorden,
waarvan hij den zin slechts ten deele vat
te. „Hoe kan ik hieraan iets verhelpen?"
vroeg hij.
De dokter zag hem aan. „Zie op do een
of andero manier wat leven cn beweging
in haar te krijgen," zcidc hij; „breng haar
desnoods aan het schreien; wanneer je een
vrouw aan het schreien kunt brengen, dan
is het grootste gevaar voor haar geweken.
De uitdrukking van haar oogen bevalt me
niet; er is iets te stroefs, te smachtends
in voor iemand van haar leeftijd. Hoe oud
is zij? Een jaar of tweo cn twintig?"
„Yier on twintig."
„Al"*vier en twintig? Nu, ik kom van
daag nog wol eens kijken. chandel den
ouden man vooral met zachthoiJhij 2al
het zijn omgeving ni.t moeilijk maken.
Goeden morgen".
„Goeden morgen, dokter.'
Thans bleef Johann alleen achter.
XLIII.
'Akelig langzaam gingen de uren ora; drie
maal sloop Johann tusschen twaalf en vier
uren naar boven, doch telkenmale maakte
de aanblik van Anna's versteende gelaats
uitdrukking hem sprakeloos cn scboot hem
niets anders over dan zich met een wanho
pig gevoel in het hart te verwijderen.
Vroeg hij haar iets, dan antwoordde zij
met een enkel kort woord; trachtte hij haar
schoorvoetend een woord van sympathie
toe t© voegen, dan bleef zulks schijnbaar
onopgemerkt door haar.
Op do bepaalde uren gaf zij haar vader
zijn medicijn in of diende zij hem wat voed
sel toe; voor het overige lag zij steeds on
beweeglijk geknield voor het bed.
Tegen vier uren kwam de dokter terug.
Hij toefde bijna een halfuur in het zieko-
vertrek; maar wat hij er eigenlijk uit
voerde, of hij zich met den ouden Solny
bezighield dan wel pogingen aanwenddo
om eenigo ontspanning in Anna's geschokt
zenuwgestel teweeg te brengen, dit was
iets, wat Johann nooit te weten kwam,
daar hijzelf gedurende dieai tijd op een an
dere manier in beslag was genomen.
Toen do dokter na afloop van zijn be
zoek, door het woonvertrek den winkel bin
nentrad, zag hij een lange, slanke man
zich door do straatdeur verwijderen; hij
zag er uit als behoorde hij tot den gegoe
den stand, was goed gekleed en stapte
cenigszins haastig en geagiteerd de deur
uit.
De aandacht van den dokter werd even
door deze kleine episode afgeleid, doch hij
stond er niet lang bij atil. Al spoedig richt
te hij het woord tot Johann, die in elkan
der gedoken, achter de toonbank zat.
„Mij dunkt, dat je nog niet veel ver dei
met haar gekomen bent," zeide hij. „Haar
oogen hebben nog precies dezelfde strakke
uitdrukking van zooeven."
Johann antwoordde niet; hij scheen door
het een of ander zeer van streek gebracht
te zijn. Er was een ontstelde uitdrukking
op zijn gelaat en zijn lippen beefden.
„Nu," ging de dokter voort, ,,hob je
niets op haar kunnen vermogen?"
„Ik heb mijn best genoeg gedaan, maar
zij wilde niet tegen mij sproken."
De dokter trok de lippen samen.
„Dat is ook niet de manier mijn goede
vriend I Ik had gewild, dat jij eens met
haar zoudb spreken. En nu", ging hij
voort, terwijl hij even op zijn horloge
keek, „moet ik weer vender."
Onrustig schuifelde Johann op zijn stoel
heen en weer; hij soheen aan een innerlij
ke ontroering ten prooi, blijkens de uit
drukking van zijn gelaat.
De dokter sloeg hem even opmerkzaam
gade en trad toen op de deur toe.
„Ik kom vanavond nog even aan", zeide
hij, „En denk er aan, wat ik je gezegd
heb: j ij bent het, die met haar moet spre
ken.
Johann hief het hoofd op. „Ja", her
haalde hij niet klem, „ik ben het, die met
haar moet spreken." Er klonk een eigen
aardige intonatie in zijn stem bij het uit
spreken dezer woorden, als waren ze niet
voor zijn toehoorder, maar voor hemzelf
bedoeld.
Peinzend over het zonderlinge optreden
van den jongeman, verwijderde do dokter
zich met vluggen, veerkrachtigen tred.
Tot zes uren bleef Johann achter de
toonbank zitten. Toen sloot hij den win
kel. Tien minuten later werd Anna opge
schrikt door een zacht geklop aan kaars
vaders kamerdeur.
Met blijkbare verlichting ving zij liet ge
luid op. Zij was bezig een mcdicijnfleschj©
dicht tc kurken, doch haar vingers trilden
zOo, dat het haar onhandig afging. Het
was nog zoo vroeg op den avond, doch de
kamer, die het eerst dc och te netzon kroeg,
was ook dc eerste,, waarop de kille scheme
ring haar invloed deed gevoelen. In do
hoeken van het vertrek vielen reeds schadu
wen en de witte beddclakens begonnen een
ietwat blauwige tint aan te nemen Dc
wijze, waarop zij het geklop aan de deur
beantwoordde, gaf duidelijk blijk van dc
overspannenheid, waarin zii verkeerde.
Johann trad zachtjes het- vertrek binnen,
schreed nagenoeg op zijn teenen een eindje
verder en bleef toen hij de vensterbank
staan.
Anna hief met een waarschuwend gebaar
haar vinger op. „Hij is weer in slaap geval
len I" Zij drukte het kurkje wat vaster op
het mcdieijnfleschje en trad toen oveneens
zachtjes op de vensterbank toe.
„Johann", begon zij. „Ik ben zoo blij,
dab je uit je zelf weer naar boven komt.
Ik dacht, dat ik jo op de een of andero
wijze beleedigd had, en ik begon me zulke
dwaze denkbeelden in het hoofd te halen
en mo tc verbeelden, dat jo voorgoed zoudfc
wegblijven. Onzinnig van me, is 't niet?
Zij lachte, een onvast, flauw soort van
lachje, maar vermande zich weer oogen-
blikkelijk. „Hoe afschuwelijk!" zcidc zij..
„Ik was hoegenaamd niet vanzïns te la
chen, het geluid ontsnapte me op eenmaal
zonder dat ik er iets aan doen kon; mijn
zenuwen moeten deerlijk in de war zijn.,
Johann, maak ik den indruk alsof mijd
zenuwen in de war zijn?"
Johann hield tzijn blik van haar afgc-'
wend. „Wat meen je daarmee?" vroeg hij.-
„Wat bedoel jo met jo „zenuwen"?"
„Wel l" Zij maakte een veelzeggend hand
gebaar. „Wel," zei:1-3 zij, „ik bedoel er
incde clsit zekore gevoel, alsof iemands zenuy
won alle aan touwtjes zitten en men 'Ach
doodstil meet houden uit angst van anders
zijn zelfbehcersching totaal te verliezen;
het wil 7.':ggen, o, het wil zeggen, dat de
maat vol is, dat er niets meer bij kan, dat
men verpletterd, ten eenenmale verpletterd
is.
(Wordt vervolgd).
