N«. 14580
Woensdag 4 September
A°. 1907.
§eze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
DRIE Bladen.
Eerste Blad.
Onder onze Vroeds Vaderen.
FEUILLETON.
Beproefd© li©fd©.
H
lEirsci
PRIJS DEZER COURANT*
Voor Leiden per week 0 Oents; per 8 maanden T f 1.10.
Bciten Leiden, per Looper en waar agenten gevestigd zijn 2 1.30.
Franco per post2 l 1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIES:
Van 1—6 regels ƒ1.05. Iedere regel meer 70.171. - Grootere letters naar
plaatsruimte. Kleine edvertentiën van 30 woorden 40 Oents contant; elk
tiental woordon meer 10 Oents.-Voor het inoasseeren wordt/-0.05 berekend.
Do door do Wet voorgeschreven vergade
ring op den eersten Dinsdag in Septem
ber, bestemd voor do benoeming van web-
Qoudera cn do hernieuwing der vaste oom-
missiën, is uit den aard der zaak niet een
,van de amusantste.
Zijn do partijen in don Raad ongeveer
even sterk en staan zij bovendien scherp
tegenover elkaar, dan kan zij onaange-
naam-spannend cn hartstocht-prikkelond
zijn; gaat het Lü de benoemingen kalm toe
en betwist men elkander de zetels niet,
dan wordt het aldoor stemmen saai en
vervelend, voor de stcm-opnemers niet het
minst.
Gisbernamiddag hecrBchte er voor zoover
het aftredenden betrof, scldzamo eenstem
migheid. Het begon al met de wethouders,
die beiden met bijna eenparige stemmen
werden herbenoemd, wat don heer Juta
aanleiding gaf in het bijzonder dank te
zeggen voor het bijna unaniem in hem ge
stelde vertrouwen. Den hoer Van Hamel,
over wiens beleid als wol houder van onder
wijs buiten den Raad althans minder
tevreden waa, zal vooral deze groote meer
derheid van stemmen aangenaam hebben
verrast.
Er waren in de oommissiën enkele vaca
tures, daarover hcerschte geen eenstemmig
heid natuurlijk, echter werden do perso
nen, die door de meerderheid waren voor
opgezet, allen benoemd. Do meeste aan
dacht trok de benoeming van twee leden
van dc commissie voor het Openbaar
Slachthuis. Do heeren Van Gruting on
Sijtema, die, sooals bekend is, in de vorige
zitting hadden bedankt, waren, naar is
verluid, niet genegen zich weder een herbe
noeming to laten welgevallen. De stem
ming hierover was wel ecnigszins ver
deeld, maar toch werden ook nog bij eer
ste stemming do hecren Fokker en Zwicrs
benoemd.
Wij zouden van deze vergadering al wei
nig meer kunnen zeggen, had zo niet voor
en na de benoemingen meer belangstel
ling ingeboezemd.
Onder de ingekomen stukken trok, bo-
halve de adressen van do afdeeling Leidon
van den Ned. Typ. Bond cn van de Tim
merliedenverceniging Vooruit", die we
door publicatie in ons blad beleend mogen
veronderstellen, vooral de aandacht eon
verzoek van do Vcreeniging van Bezoldig
de Ag nten van Politie alhier, om bij ver-
ordening to willen vaststellen een rege
ling van dienst- en rusttijden voor het
politiepersoneel, waarbij tovens bepalingen
voorkomen, regelende de vergoeding van
overuren, het verlof en vrije dagen en
voorts om het straffenstclscl bij verorde
ning te willen regelen cn daarin op te ne
men, dat er een scheidsgerecht zal worden
opgericht. Het adres ging vergezeld van een
uitvoerige memorie van toelichting, waar
van geen voorlezing werd verlangd, ter
wijl het hoofdbestuur van den Bond van
Politic-Beambten in Nederland een r .Ires
van odhaesie had ingezonden, mede met
een toelichting en een in druk uitgegeven
redo van dr. L. Heijcrmans, over: ,,De
invloed van het beroep van den politic-be
ambte op de gezondheid."
Wij komen op dit verzoek, waarbij zeker
ter sprake zal komen de kwestie of hierbij
de Raad betreedt het terrein van don bur
gemeester als hoofd dor politic, wellioht
nader terug.
Het verzoek werd evenals de voorgaande
adressen, in handen van B. en Ws. gesteld
om praeadviee.
Ten opzichte van het verzoek der Tim-
merlicdenvereeniging „Yooruit'' ('t bevor
deren van een verkorten werktijd geduren
de de wintermaanden ter leniging van do
werkloosheid in de bouwbedrijven) drong
de heer Sijtsma aan op spoed. Bleef het ad
vies zoo lang uit als gewoonlijk, dan zou
het te laat komen cn geen doel meer kun
nen treffen.
De heer Korevaar wenschte als voorzit
ter van Fabricage eenige toelichting te ge
ven en vroeg het woord, doch do waarne
mende voorzitter als hoedanig de heer Ker-
6tenB fungeerde vóór de herbenoeming als
wethouder van den heer Juta, scheen zoo
onder den indruk van het feit, dat de heer
Pcra weder zijn intrede in den Raad heeft
gedaan, dat hij zei-de: ,,het woord is aan
den heer Pera," die natuurlijk vreemd op
keek van deze zeor zonderlinge attentie.
De vergadering lachte even haj-telijk om
de "vermakelijke vergissing.
De heer Korevaar en do Voorzitter stelden
overigens den vrager tevreden. Het praead-
vies zou zeer spoedig komen.
Ten slotte werd do vertegenwoordiging
van het gild der paardenslagers op de pu
blieke tribune deed zoo iets reeds
half en half vormooden we
der een lang adres voorgelezen
van de gozamenlijko paardenslagera in deze
gcc-cento eerste onderteekenaar M. Blan-
koDstein waarin zij aandringen op een
onderzoek naar dc toestanden op het Open
baar Slachthuis. Evenals vroegere adressen,
uitgaande van de paardenslager3, was ook
dit stuk er op aangelegd nu cn dan de hee-
ren raadsleden te vermaken al zal Kot me
nig lid leed hebben gedaan, dat het een
bijna doorloopendo aanval was op den di
recteur. De paardenslagers achten zich
ziedaar in hoofdzaken het adres zeer be
lemmerd in hun broodwinning doordat de
directeur volgens ben in strijd met do wet
niet meer dan tien paarden op het Slacht
huis toelaat. Dan doet de directeur van het
aba/ttoir te Utrecht andors, maar dat ia
dan ook volgens adressanten een govoolvol
Christenmensck. De directeur sohijnt hef
er op toe te leggen, mecnen adressanten, duf
zij zelf een paardenstal zullen maken. Do
Raad ga eens een zelfstandig onderzoek in
stellen, dan zal het hem blijken, dat or
voldoende ruimte is. Bij voorbaat liet men
in het adres do stallen A, B, O, D, E do re-
vuo passeeren om dit duidelijk te maken,
en Echoof ton slotte oudergewoonte do
schuld weer op de proefdieren, die daarin
werden onder dak gebracht en ete-n van den
gemeentegrond, terwijl het graagewas an
ders wel pl.m. 200 gulden zou kunnen op
brengen.
In Nederland met dit verhaal eindigE
het adres was ook eens een directeur
dfe er voor zijn eigen onderzoek proefdie
ren op nahield op kosten der gemeente,
18)
Johann had geen oogenblik zijn oog van
haar afgehouden. ,,En nu doet het je toch
goed weer terug, weer thuis te zijn, is
het niet?'*
Aan zijn trillende stem was het duidelijk
te booren hoe gretig hij haar antwoord
ycrboiddc.
,,Natuurlijkl Natuurlijk!" Zij zeido dit
tnct zooveel nadruk, dat het iets geforceerds
aan haar woorden bijzetto; blijkbaar er te
gen opziende langer hij deze bevestiging
zijner vraag stil te staan, ging zij voort:
»>Ik heb geheel naar mijn bcsto weten ge
handeld, Johann, geheel en al; ik heb tegen
over niemand mijn woord gebroken. Tot
op het laatste toe ben ik mijn contract na
gekomen elke rekening heb ik afgedaan; al
ïoijn geld heb ik op naam van mevrouw
Maxstcad doen overschrijven, al wat ik be
zat, uitgenomen een drio duizend gulden,
die ik voor hem opgespaard heb, voor hem
on voor jou." Zij zag hem weder in het ge
laat. Geloof je niet, Johann, dat zelfs do
nicest nauwgezette mensch, hoe streng van
beginselen hij ook zijn moge, mijn handel
wijze zon goed gekeurd hebben Dat ik het
zoo goed mogelijk er afgebracht heb, nu, ten
laatste 1" Mot spanning verbeidde zij zijn
Antwoord.
Hij zag haar vaag verwonder 1 aan.
«.Natuurlijk heb je goed gehandeld," zeido
lachte eenig6zins zenuwachtig cn licht
te den rand van haar hoed wat op waar
deze op het baar rustte. ,,Dank je, Johann 1
Je doet me zooveel goed. Tijden lang heb ik
er op gewacht dat iemand dit tot mij zou
zeggen, juist dit; je woorden zijn mij een
groote geruststelling."
Vermoeid en afgemat leunde zij teg?n do
toonbank aan.
Jobann trad op haar toe. „Je ziet heel
moe/' zeido hij. ,,Ik heb nog haast nooit
iemand zoo dood-moe voor me gezien. Zou
je niet een beetje gaan uitrusten Wil je
niet naar boven gaan? Je kamertje..." Er
was iets smeekends in den toon zijner stem.
„Je kamertje is g:-heel gebleven zooals het
was; ik heb hot eiken dag geveegd cn in
orde gehouden."
Even verbleekte haar gelaat en wendde zij
zich om; maar al spoedig vermande zij zich
weer.
„Dank jo wel, Johann; ik wil graag
even naar mijn kamertje gaan. Maar zou
ik niet eerst..." Weer duidde zij met haar
blik de kamer boven het winkelvertrek aan.
Hij maakte een afwerend gebaar met zijn
hand. „Neen, neen," zeicle hij, „nu niet,
nu nog niet; je bent veel te moe, veel ie
overspannen."
Opgewonden zag zij hem in het gelaat.
„Jawel, Johann, nu dadelijk, onverwijld;
ik wil alle3 ineens, in óén adem afdoen;
ik wil het ergste, hot allerergst© weten. Ik
heb ruim, ruim genoeg van aile onzeker
heid; ik heb al mijn stomme schepen ver
brand; ik zal mij geen droombeelden meer
maken, nimmer meer." Haar stem rees,
daalde cn stokte toen.
Johanna glimlach week andermaal voor
een uitdrukking van ctorame verbazing; on
gedurig stond hij nu op het cene, dan op
hem werd daarvan een verwijt gemaakt en
nu bekostigt hij deze liefhebberij zelf. Zoo
moet het ook hier, meencn adressanten.
Ook dit verzoek ging naar B. en Ws., die
vooraf het gevoelen der Slachthuiscommïs-
sio er wel over zullen inwinnen. Zoo vindt
de nieuwbenoemde oommissie dadelijk werk
aan den winkel.
Stippen wij ten slotte aan, dat de Raad
de voldoening smaakte, dat de Minister in
zake een geschil tusschen Ged. Staten en
den Raad over de verordening op wegen en
Voetpaden, den Raad in het gelijk heeft
gesteld. Ged. Staten hadden dez© verorde
ning ter vernietiging voorgedragen, de
Minister vond daartoe voorshands geen ter
men.
Bij de behandeling der agenda gaven nog
enkelo punten aanleiding tot meer of min
der uitvoerige gedachtenwissoling, waarbij
we nog kortelijk zullen stilstaan.
Hot afwijzend voorstel van J. P. W. Rij
ke en anderen om do op de Hooigracht
staande boomen door jongeTO te vervangen
of te doen rooien, waartegen andere bewo
ners dezer gracht zich evenwel reeds bij
(vobrbaat hadden verzet, deed don heer
Stigtcr vragen, wanneer B. en Ws. het
oogenblik gekomen zouden achten wol tot
rooiing dezer boomen over te gaan.
Men zal deze hooge boomen door herhaal
delijk te snoeien, dermate moeten verleelij-
ken, dat ton slotte rooien niet kan uitblij
ven en snoeit men ze Diet geregeld op, dan
oordeelt hij do gezondheid der bewoners
daardoor ernstig bedreigd.
De voorzitter kon daarop natuurlijk geen
antwoord geven. Dat zal van de omstan
digheden afhangen.
Men offert tegenwoordig graag wat op
voor de hygiëne en als deze door de twee
mooi© boomenrijen bedreigd wordt, dan zou
den we noodgedrongen de schoonheid der
aantrekkelijke Hooigracht er aan opoffe
ren.
Bczinne men echter voor men begint, oer
men aan deze forsche bocmenreuzon vanda
lisme pleegt. Zijn ze eenmaal verdwenen,
dan houdt het mensohengeslachten aan vóór
ze or weer zijn. Misschien denken de men-
schen over don invloed Van een schaduw
rijke boomkruin lang te voren weer geheel
andera.
Heb voorstel van B. on Ws. om aan het
1 opartoment Leiden dor Mij. van Nijver
heid ten behctövo der tentoonstelling van
electriciteit in ambacht en woning een sub
sidie van ten hoogste 1500 guldon te ver-
leenen, onder dien verstande, dal de sub
sidie slechts voor zoover zal worden gege
ven als noodig is om het deficit ts dekken,
bleef niet onaangevochten.
In de tweede plaats had het Departement
grjvraagd een opgave van den prijs tegen
weiken liet electrischo cnorgie en kracht
kon worden geleverd. B. en Ws. wilden al
leen de brandstof en olie in rekening bren
gen. Do heer Zaalberg had gedacht, dat B.
en Ws. zouden hebben voorgesteld rt gra
tis af te scaan, do heer Korevaar merkte
echter op, dat do gemeente zich dan ging
overleveren aan de tentoonstellingscommis
sie; zij weet immers niet wat er zal go-
bruikt worden en de voorzitter zag er in
een tweede subsidie; waarbij de heer Zaal
berg het verder liet.
Krachtiger was het verzet tegen do wij
ze van 8ubsidieering.
Do heer Reimeringer dacht, dnA de sub-
hot andere been, en eindelijk raakte hij
nogmaals zachtjes haar arm aan.
„Maar het doet jo toch goed, weer terug
weer thuis te zijn, is het niet?"
Zij vermande zich en zag hom in het go-
laat. „Dit ia hot eenige plekje op dé
wereld, Johann, waar plaats voor mij is;
geloof mij, ik mcon wat ik zeg. Laten we
nu naar boven gaan."
XXXVI.
D© steile trap met do hobbelige treden
had altijd smal geschenenthans leek het
Anna wel de trap van een poppenhuis.
Onder het naab-boven-gaan stootte haar
rechterschouder telkens tegen den kalen,
donkeren muur, en bij do minsts beweging
kwam haar linkerarm in aanraking met dc
wankelige leuning.
Zij volgde Johann op den voet, met op
geheven hoofd, en een vastbesloten trek
om haar monddezelfde onderdrukte gees
teskracht, djio gedurende de laatste vier
weken haar dool was geweest, toonde zich
in elk gebaar, in elke hnrcr fcewogingen.
Een zeer nauwlettend toeschouwer zou
zich bang te moede hebben gevoeld bij de
gedachte aan een mogelijke reaotie.
Het houtwerk ritselde en kraakte; de
strook van haar japon bleef aan een spij
ker haken en scheurde.
Johann stond even stil en bukte zich om
haar te helpen; maar zij voorkwam dit
door de zijde los te rukken. Toen ging
het weer verder.
Op het portaal was het lichter; en hior,
op het portaal, begon de moed haar voor
het eerst té ontzinken. Zij strekte haar
sidie eenvoudig verleend moost worden
zonder die beperkende bepaling en niet
eerst, voordat het door de burgerij gestor
te waarborgfonds was verbruikt.
De heer Fockcma Andreao was het in dit
bijzonder geval met B. en Ws. oena, wees
nog op hit gcvaarlijko in de veldwinnende
meening, ook weer door den heer Reime
ringer -voorgestaan, dat particulieren maar
tot iets, het algemeen belang rakende, mo
gen besluiten, er gelden voor verzamelen
om voor het nog ontbrekende bij de gemeen-
to aan te komen cn deze er voor het mes
op de keel zetten.
Do beer Sijtsma herinnerde er aan hoe
bij aanneming van het voorstel tot oprich
ting dor Electrischo Centrale, door den
heer Juta in uitzicht werd gesteld een ten
toonstelling tot recla. e der nieuwe zaak.
Had do gemeente dit moeten doen, het had
haar ongetwijfeld wel meer gekost Nu ko
men plaatseiijko vereenigingon haar dit
werk uit dc hand nemen en vragen eenigen
geldelijken steun van haar. Moet nu de ge
meente, in wier uitsluitend belang de ten
toonstelling gehouden wordt, niet royaal
zijn? Hem dunkt daarvoor 1500 gulden niet
te veel.
Do heer Stigter woes ten slotte op een
verwarring, die er schijnt ts bestaan tus
schen waarborgfonds en subsidie. Wat de
burgerij stortte is eon waarborgfonds, dat
eerst mag worden aangesproken als de an
dere middelen, waaronder subsidien, zija
uitgeput. Zooals B. en Ws. het willen, is
het te verlcenen bedrag geen subsidie, maar
een tweede garantie-fonds.
De heer Meuleman gif nog hot bemidde
lend v: rstel aan de hand om de gemeente
voor 1Ö00 guldon te doen deelnemen aan
het garantiefonds, dan was er van bevoor
rechting aan weerszijden geen sprake.
De voorzitter wilde ecLbcr ook daarvan
niet weten met taaie volhardinj hield hij
het oorspronkelijk voorstel vast, dat er met
op 2 na algeraeeno stemmen doorging. De
hoeren Reimeringer en Sijtsma stemden te
gen. Het zou ons ï'-ict verwonderen, of ve
len, die voor het waarborgfonds, dat, Daar
we hoorden, reeds 4500 gulden bedroeg,
hebben gestort, zal dit oen teleurstelling
zijn.
De schuld ligt o i. bij het bestuur indien
het althans wilde wat door den hoer Rei-
meringor werd voorgestaan.
Het had zich dan in de eerste plaats tot
do gemeente moeten wenden en niet het al
lerlaatst.
Wij willen echter hopen, dat dit geen na-
deeligen invloed zal hebben op het welsla
gen dezer tentoonstelling.
Bij liet voorstel tot beschikbaarstelling
van geldon 5100 gulden voor don aan
leg van een olectrisc-he installatie ton be-
hocvo der verlichting der Stadsgehoorzaal,
welk bcdrr.g B. cn Ws. wilden lecnen om
hek in vijf jaren uit de gewone middelen
woer af te lossen, gaf de heer Fokker in
overweging op langer termijn te lecnen. Die
installatie zou vele jaren duren. Wïo na
ons komen, mogen er dus ook wel iets too
bijdragen, meende hij.
Do Heer Juta was het daarmede niet eens.
Het bedrag ia te groot om in eens te wor
den betaald en te gering voor oen leening
op langer termijn. Deze gulden middenweg
was verreweg do verkieslijkste. Hij is dan
ook Binds jaren gevolgd, en had men an-
ann uit cn greep Johann bij zijn mouw
vaBt.
„Johann, hoe ziet hij er uit?" Zij moest
zich andermaal staande houden tegen den
muur.
Hij sloeg do oogen op. „O, volstrekt niet
akelig, heel oud en heel mager, maar ver
der niets akelig om te zien."
Zij hield haar adem in cn haar gelaat
stak wit tegen den somberen zwarteu
muur af.
„Denk jo, dat hij mij zal herkennon?"
Er volgde geen dadelijk antwoord.
„Jo bent veranderd." Johann bracht
deze woonden aarzelend uit.
Zij streek zich met do hand over de oogen
én zag toen op. „Ja, dat zal "wiel; bot
is heel goed, dat jo mij er aan herin
nert. Ga jij maar het eerst naar binnen.
Ik zal ccrat oven buiten do deur blijven
staan en een blik op hem werpen, zonder
dat hij mij in hot oog krijgt; daarna zal
ik verder zion, wat de besta weg voor mij
is in do gegeven omstandigheden. Ga nu,
alsjeblieft, naar binnen, Johann."
Andermaal lichtte zij den rand van haar
hoed wat op, als drukte dezo haar, waar
bij zij hetzelfde zenuwachtig© gebaar van
zoooven maakto, cn, aan haar vensch ge
hoor gevend, stak Johann het portaal over.
Bij do deur van het vertrek, dat dc
oude Solny bewoonde, was het weer don
kerder; toen Johann zijn hand naar den
deubknop uitstak, greep Anna hem bij den
arm vast-,
„Wacht nog even zeide zij.
Hij gehoorzaamde haar terstond.
Zij trad eenige stappen achteruit, totdat
zij weder bij het boveneinde van do trap
was gekomen, en keerde toen weer terug;
ders gedaan, wij zouden nog aan heel wat
kleine schulden vastzitten.
Do heer Fockeraa Andrea© was het met
deze redeneering volkomen eens, doch wil
de even mededeel dat hem was gezegd,
dat vooral in concert- on vergaderzalen dé
eleotrische verlichting veel duurder uit
komt dan gasverlichting. B. on Ws. mogen
daar nota van nemen bij heb verhuren der
zaal.
D© voorzitter zei met do medcdeclingen
van den heer Fockema Andreao rekening to
zullen houden, maar deed hot voorkomen,
dat hij do vrees van het zooveel duurder
zijn niet deeldo. Welnu, het moge zoo wezen,
zouden wij zeggen, ah het licht dan ook
maar veel beter is. De gasverlichting laa/
inderdaad in de Gehoorzaal wel eens iets
to wenscbon over. Onder elcctrisch licht
zal het prettig vergaderen zijn en dat. ié
ool wel een beetje meer waard.
De gunstige beschikking op het vcrar
der Leidscho Tuinderspatroonsverecniging
om do verordening op het veiloD zoodanig
te wijzigen, dat in act vervolg bloomkooten
op don walkant vóór den aanvang der vei
ling van andere tuinproduoten mogen wor
den geveild, en om over te gaan tot het
bouwen van een bergplaats voor manden
en bakken, ging er zonder eenig oponfv oud
door.
Niet alzoo de simpele wijziging van d
verordening, houdende regeling van do jaar
wedden der leeraren van do H. B.-S. -voé.
jongens, ten doel hebbende gelijkheid te
brengen in do salarieering van don z.g.
buitengewonen leeraar. dr. Ruiten, en do
gewone leeraren, wat de gemeente 120 gH.
per jaar zal kosten, doch waarmedo
het oordeel van B. cn Ws. tegenovr den
leeraar billijkheid zal worden betracht.
In ccn breed opgezet betoog, zooals wc
dit nog van vroeger tijd van hem gewend
waren, verzette het nieuwbenoemde lid. d£
h r Pera, zich daar mot klem tegen uit
beginsel, zooals hij zeide en op zuinigheids-
gronden.
Met blijkbaar welgevallen werd hij hier
over aangevallen door de beeren Zwicrs.
Sijtsma cn Fokker, terwijl do voorzibtél*
met do hem eigen kalmte zich verweerde to
gen het verwijt, dat B. en Ws. zich om dr.
Rutten ter wille to zijn, in bochten had
den moeten wringen, zooals de heer P. had
gjzegd. Men had enkel een kleine wanver
houding, die er langzamerhand was ont
staan tusschen het salaris van dezen en an
dere leeraren, uit den weg willen ruimen.
Dc heer Pcra Het zijn standpunt niot va
ren cn vroeg stemming, waarbij hij echter
alleen bleef staan. Met algemeeno stemmen
op do zijn© na, werd de wijziging aango-
nomen.
Het voorstel tot verhooging van het
marktgeld, benevens enkele andere wijzigin
gen in het marktwezen, wol het belangrijk
ste onderwerp van do gehcelo agenda, dié
als het Diet fegenlvalb 3500 h 3000 gulden
meer zal opbrengen, ging er bijna zonder
eenig debat door. Er was een adres ingeko
men van de Runder- cn Varkcnssbgcrsver-
eenrging om de wokelijkscho veemarkt niet
t© vervroegen met het oog op den handel
in vette kalveren, dio op kleur worden ver
kocht, wat niet bij kunstlicht kan gesohio-
den, en om het vette vee niet te verplaatsen
naar do nieuwe veemarkt, die daarvoor té
klein zal blijken.
Do heer Kerstcns, dit adres kortclijik bo
er was iets onzekers, iets be»sluiteloo3 in
haar wijze van doen.
„Het is een ontzettend oogenblik voou
me, Johann."
Johann hing ongedurig van het een©
been op het andere.
Weer hield zij zich tegen den muur
staande en sloot dc oogen; eindelijk ver
mande zij zich.
„Ga nu maar naar binnen Johann; wfl
je?" Het was als deed zich do echo van
haar stem hooren.
Nog één oogenblik van pijnlijke span
ning cn luid krakend vloog do deur open.
Johann trad langzaam het vertrek binnéu,
terwijl Anna, met een gevoel van duizelig-
hei l in het hoofd, tegen den deurpost
aangeleund, in de opening bleef staan.
Het vertrek had d.^clfdé afmetingen als
do woonkamer er onder, cn de zon, die dea^
ochtends op de achterzijde van liet huid
stond, scheen vroolijk door het lage, ge
opende venster naar binnen, al spelend
met de warrelende stofjes. Do planken
vloer was keurig aangeveegd, do stapels
bookon en vreemdsoortige kisten en doozen
stonden ordelijk gerangschikt op de ven
sterbank cn op den grond bijeen; en Hop
hooge ledikant de legerstede, van den
ouden man, was een toonbeeld van orde en
zorgvuldig© netheid. Alles sprak tot Anna
van de roerende nauwgezetheid, waarmeao
elko plielit nagekomen was, on onwille
keurig doorvoer haar ccn rilling van aan
doening; weldra echter had zij slechts
ooren cn oogen voor één ding, cn haax
handen inecnklcmmend, boog zij zich dood
stil naai' voren.
(Wordt vervolgd)-
