LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 29 JUNI. TWEEDE BLAD.
Aniio 1CG7.
Eerste Kamer.
Financieele Causerie.
HET ZO^ERFidSJE.
Y
melde mogelijkheden, zou gou din voor echter
althans dit bewerken, dat wij eon« eindelijk
do distinctie verliezen de duurste geldmarkt
der beschaafde wereld te zijn.
Onder invloed der 7 pOt. prolongatie-
rente sloegen trouwens alle buitenlandscho
wisselkoersen een dalende richting in.
Voorop in de beweging stond Cheque Lon
den, die op 1205 3/4 zich nog maar nauwe
lijks 1 cent boven practisoh goudpunt be
vindt.
De oogstberichten in de Unie luiden ge
decideerd beter, ofschoon mon het zoo lang
zamerhand er over eens wordt, dat wo ons
zullen moeten voorbereid houden op oogsten,
die verre onder hoog record blijven en op
lijn best onder het normale zullen zijn. Op
zichzelf is dit geen bezwaar, want men is het
er evenzeer over eens, dat de expansie te
snel ging, en dat rust gewenscht is. Boven
dien behoeft de Amerikaansche boer bij „dol
lar wheat" nog geenszins tot verarming te
komen en vindt hij in den hcogen prijs, die
zijn producten opbrengen, ruimschoots ver
goeding voor de lagere quantiteit, die hij
ten verkoop kan bicden. ïïetzelfdo geldt
voor den invloed op de betalingsbalans van
het land.
Terugkomende op de .waardon der
i'eruilian Corporation, zoo valt het feit te
boekstaven, dat de Maatschappij er ten
langen leste in is geslaagd een overeen
komst te treffen met het Gouvernement in-
zako de verschillende punten in dispuut se
dert Januari 1890. Wederzijds wordon daar
toe alle rechte i en lasten tot op 30 Juni
1907 als geroyeerd beschouwd. Behoudens
eenigo geschilpunten, dio aan arbitrage
worden onderworpen, is do regeling geba
seerd op de betaling eener jaarlijksche som
van 80,000 pd. st., door het Gouvernement
aan do Corporation en wel in maanclelijk-
sche termijnen van 6666 pd. st., waartegen
is verpand de belasting op de suiker, die
wordt geïnd door de ,,Compania Kecauda-
c.ora." Indien er een tekort zou ontstaan
uit deze ontvangsten, verplicht zich de
,,C. R." dit aan te vullen uit andere, be
lastingen, die door haar tusschenkomst op
gehaald worden. Ten overvloede garandeert
het Gouvernement de bestaling dezer bedra
gen en verbindt het zich de suikerbelasting
niet te verlagen, zonder toestemming der
Corporation.
Aan den anderen kant verbindt zich Öe
Corporation om per kwartaal 3000 pd. st.
to betalen als belasting aan het Gouverne
ment voor do eerste 10 jaren, 3750 pd. st.
voor de tweede 10 jaren en 5000 pd. st. voor
do derde 10 jaren en daarna evenveel ala
andere Spoorwegen in Peru betalen. De
termijn der door de Corporation geëxploi
teerde Spoorwegen .wordt met 17 jaren ver
lengd.
Behalve dat aan een zeer ïandurig dis
puut een einde is gemaakt en de wrijving
die er het gevolg van was, ophoudt te be
st; i, zoodat we voor do toekomst kunnen
hopen op een harmonisch samenwerken
tusschen Regecrïng en Corporation; om bet
land tot ontwikkeling en bloei te brengen,
vindt het groote instemming, dat do Ro-
gpf-ring erkend heeft de annuïteit van
80,000 pd. st. schuldig te zijn; in de vorige
voorstellen, die zij deed, wilde zij dezo ver
plichting geheel ontkennen.
Toch begroette de Beurs het' feit met een
vrij gevoelige daling. Wij gelooven wel
niet, dat de voorwaarden der regeling te
gengevallen zijn, maar men ontveinst zich
niet, dat als rcchtstreekseh gevolg er van
de Maatschappij geld noodig heeft, dm den
verplichten bouw van 300 K.M. niéuwe
spoorwegen te kunnen gestand doen; en nu
viaog'u men zich direct at, hoo zal de
Peruvian Corporation, onder de tegenwoor
dige moeilijke geldïnarkten aan hieuw ka
pitaal komen en op welk© voorwaarden?
Waar dus op ziclizelf de regeling geen
baisse-argument 1b, wordt zij dit onder den
druk der omstandigheden voor het oogen-
blik; Zoodra de omstandigheden beter wor
den en het der Maatschappij gelukt de be-
noodigde fondsen op redelijke voorwaarden
te erlangen, moeten o.i. de Peruaantjes
daarvan profiteeren. A plus lorte raison,
waar, nu de regeling compleet is, het oude
hausse-argument ten allen tijde weer uit do
doos kan worden gehaald, n.l. een rege
ling van de financiën der Maatschappij
zelve. Op de preferente aandeelen, die
cumulatief zijn voor 4 pOt. dividend, is in
den loop der tijden circa 50 pGt. dividend
achterstallig geraakt. Wordt dit op de een
of andere wijze gefundeerd, hetzij door cre
atie van nieuwe preferente en (of) gewone
aandeelen of anderszins, dan zouden de ge-
wono aandeelhouders in een geheel ander©
positie komen. Zonder twijfel zal van een
werkelijke of vermeende regeling door het
speculanten-heir af en toe gebruik gemaakt
worden om „upe" en „downs" te bewerk
stelligen. Peruanen zijn nu eenmaal geen
„placement de père de familie" en leenen
zich bij uitstek tot manupulatie in dien
zin.
Yan de locale markten valt vrijwel niets
te vertellen. De meerdere levendigheid in
den Amerikaansehen hoek heeft de laatste
dagen bovendien de weinige belangstelling,
ciie cr bestond, nog naar nieuw terrein ver
plaatst. W.
Vergadering van Vrijdag.
De beraadslaging over het Arbeidscon
tract werd voortgezet door don heer Yau
Houten, dio betoogde, dat het volk zou ge
troffen worden door de aanneming dezer
wet, die op geheel abnormale .wijze was
voow,jereid.
Het was niet de bedoeling geweest dat
prof. Drucker een wetsontwerp zou gereed
maken, waaraan uitvoering zou worden
gegeven en tijdens het beheer van het Ka
binetVan Houten werd het ontwerp van
1894 achter gehouden. Toon de heer Cort
van der Linden hem opdracht verleende,
was de toestand anders geworden. De heer
Druckbr was toen opgetreden alb leidjer
eener invloëdrijlke partij in de Kamer. De
drie opvolgende Ministers van Justitie heb
ben zijn ontworp gehouden in hun bureaux
en er niemand officieel over geraadpleegd.
En de heer Druoker is voorzitter geworden
der Comm. van Rapp. 1 Dat was een geheel
abnormale handeling, te minder juist, om
dat, gelijk de heer Gloichman eens vau den
heer Drucker zcide, deze zoo gevaarlijk was
omdat hij zoo knap is.
De economische grondslag van dat ont
worp was echter bijzonder zwak, want die
gïöndslag was, dat qo arbeider in een
noodstand verkeerde, daar de arbeid als
koopwaar vergankelijk is. Het argument
dat do arbeid verkocht wordt op een mo
ment waarop hij verloren gaat, was geheel
valsch, gelijk spr. trachtte aan te toonen.
En dit was juist do onderbouw van deze
op den kop staande pyramidc. Werd dit
ontwerp aangenomen, dan zou het noodig
zijn een opzeggingstermijn tot een mini
mum to roducccren.
Dit wat de bruikbare arbeidskrachten be
trof, de minderwaardige zouden op do on-
ereuze voorwaarden die dit ontwerp stelde,
geen werkgevers kunnen vinden. Niemand
zou ze nemen, tenzij met de bevoegdheid om
ze spoedig weer weg te zenden.
Do fondsenmarkten zijn inderdaad ia
kalmer vaarwater aangeland, ofschoon in
de fundamenteel© oorzaken, waaraan do
'depressie werd toegeschreven, nog weinig
verandering is gekomen. YY ellioht vindt de
verbeterende tendenz van het oc(genblik
eerder haar oorzaak in het feit dat de spe
culatieve mankten uitverkocht zijn, dat do
geforceerde opruimingen zijn opgehouden;
waarschijnlijk was dc slinger van de koers-
klok te ver terug gezwaaid en brengt de wet
der zwaartekracht hem thans in meer nor
male positie.
De Londensche liquidatie, dio gisteren
haar beslag kreeg, is zeer meegevallen.
Slechts één firma staakte haar betalingen,
doch ze was gelukkig niet van zeer groot be
lang. Het schijnt, dat haar oliënteele nog
al betrokken was bij do waarden der Pe
ruvian Corporation, in Londen heette het
althans, dat do flauwe stemming in deze
fondsen veroorzaakt werd hoofdzakelijk
door geforceerde liquidaties van dien kant.
Wij komen hieronder nog nader terug op
de Peruanen.
De Egyptische krach schijnt ook bezwo
ren te zijn, althaDs is het acute stadium
gepasseerd. Een der Baniken, die met na
me genoemd werd en die gecommanditeera
werd door ccn Weensche collega, heeft er
een flinko veer bij gelaten, doch sedert zijn
de prijzen van Egyptische bankaandeeleu
ter Beurze van Londen weer gemonteerd.
Ook Berlijn toont een beter humeur dan in
langen tijd het geval was.
Het was echter vooral New-York, dat bo
ter gedisponeerd bleek te zijn. Kenmerkend
daarbij is, dat de uiterst stille Beurzen, die
wij tót vóórgisteren te zien kregen, niet
meer leidden tot een dalendo richting in dö
koersen. Weet men hierbij, dat er een aan
zienlijk baissebelang is, dat zich nog moet
dekken, dan is dc conclusie geenszins ver
werpelijk, dat we het eind der liquidatie
zijn genaderd, indien al het begin van
monteerende markten, voortvloeisel van
deze constellatie, niet is aangebroken. Te
meer wordt dit waarschijnlijk, waar New-
York te kampen had met goudexporten,
immer een sterk argumoE-c voor de bais
siers om hun aanvallen te ondernemen. Er
moet zoo zoetjesaan wel een 15 b. 20 mil-
licen dollar aan goud naar de oude wereld,
met name naar Parijs, verhuisd zijn. Oos
Londen kreeg een klein gedeelte en, naar
verluidt, werd ook ons land begunstigd.
Wij rekenen dat de steun der Nederlandsche
Bank do transactie beeft mogelijk gemaakt,
want de momcnteele Araerikaansehe wissel
koers op zichzelf liet den prnctischen invoer
nog ternauwernood toe Indien echter onze
Ban.k don importeur heeft schadeloos ge
sfold voor het renteverlies op het goud in
transit, stelt zich de zaak andere.
Dat de versterking van onren goudvoor
raad een onverdeelde zegening zon zijn, zou
den wij niet dnrven beweren. Althans indien
onze suppositie, juist ia, dat het dure geld
ten onzent groote.ndeels op rekening te stel
len is van de zeer groote. speculatieve posi
ties in Amerikanen, die door ons publiek
worden gehouden. Mocht do ontspanning,
die do geldmarkt aldra zou ondervinden
door verruiming der credietmiddclen, leiden
tot hernieuwde uitbreiding dezer positiën,
dan zou de goudinvoer inderdaad eerder zijn
bedenkelijke ziido hebben. Hetzij dan dat
de New-Yorkscho Beurs de koersen dermate
doet monteoren, dat een gedeelte dezer posi
ties, gedurende do jongste depressie ge
creëerd, aan het buitenland wordt overge
daan. Onder voorbehoud der hl rboven ver-
Het was een prachtige .zomer, heel an
ders dan deze: tot Juli geeD twee dagen
regen achtereen 1 Mijnheer en mevrouw Del-
man zouden zich dan ook zeker verheugd
hebben in het vooruitzicht nu hun drie
weken vacantie naaf De Steeg te gaan,
wanneer niet een bijzondere omstandigheid
dit voor hen verzuurd bad, en wel het feit,
dat mevrouw Delman mee zou gaan, na
tuurlijk, en dat deze op het punt van
weersgesteldheden het tegenovergestelde
van een mascotte was.
Wanneer mijnheer Delman uitging en
het regende, dat het goot, dan was hij nog
geen vijf minuten op weg, of do hemel
klaarde op cn de zon brak door. Maar
wanneer zijn vrouw met hem mcegiDg, al
was het prachtig weertje, dan werd het
oogenblikkelijk zoo donker als de nacht
en een zondvloed bleef neerstroomen tot op
bet oogenblik, dat het echtpaar de huise
lijke woning weer betrad. Nog erger was
net, wanneer, zij samen op reis grngen, en
het ergste werd het zooals nu, wanneer ze
eenige weken naar „buiten" gingen. Ging
mijnheer* alleen do stad uit, het was aan
houdend het mooiste weer van het jaar. Of
mevrouw dan op haar eigen jioutge c©k
een uitstapje ging doen, dat hinderde niet
Maar het fatale zat hem, naar het scheen,
In do combinatie. Had hij het ongeluk
rijn vrouw mee te nemen, en hij had het
ou al heel do acht jaren van hun trouwen
ondervonden dan werd god Pluvius ja-
loer6ch en hij zond zijn breedste en onuit-
puttelijikste waterstrooinen naar do door
weekte aarde.
Dit was de reden, dat hij odk dit jaar
Weer zijn vakantiereisje zag nadcron met
®en gezicht als een boer, die kiespijn heeft.
I«der jaar opnieuw had hij dit gedaan.
Ieder jaar opnieuw had hij zich suf zitten
zinnen op een manier, om do natuur te
slim af te zijn. Ieder jaar opnieuw was hi^
geëindigd ófwel met te denken: het is
dwazo bijgeloovigheid, het is toeval, het zal
nu wel eens mooi weer blijven, ófwel met
in plaats van naar buiten, naar Parijs te
gaan of een andere plaats, waar het on
gunstige weer hem minder deerde. Zijn
vrouw wiido hij niet doen boeten voor het
noodlot, dat buiten haar schuld op haar
drukte.
Ook nu had hij gezegd:
Marie, zouden we nu maar niet liever
naar iParijs gaan? Ik yirud je heel lief,
maar je weet wat ik tegen je heb?"
„Och kom," had ze geantwoord „dat is
immers te idioot om ernstig over te pra
ten; ik wou nu zoo graag eens rustig naar
De Steeg. Het komt me bijzonder goed na
het drukke seizoen, dat wij gehad hebben;
en bovendien, je weet, dat het ook beter
is in verband met je beurs."
„Dus je hebt nóg niet geleerd? Mij is
het goedl Laten wij dan maar naar De
Steeg schrijvenl"
Doch in zichzelf had hij er nog geen vrede
mee. En hij zon en zon, het werd een idee
fixe hoe meer de dag van hun vertrek na
derde; tot hij eens zijn leed klaagde aan
een kennis, dien hij tegen het lijf liep.
Het was op straat en zoo maar onder heel
alledaagsche omstandigheden, dat hem de
ei-van-Col umbus-achtige weldaad bewezen
werd.
„Is het anders niet?" zei de kennis ver
baasd. „En kan je daar niets op vinden?"
„Ik heb er een lapje van duizend voor
over 1"
„Nu, dat is nu minder noodig 1'.'
„I(k zal je mijn leven lang dankbaar
zijn 1"
„Ik heb niet veel tijd," zei de ander;
„maar ik zal je met een enkel woord het
denkbeeld aangeven: Je zegt, wanneer jq
alleen uitgaat is het mooi weer, ook wan
neer jelui allebei ieder op zijn eigen houtje
uitgaan. Maar wanneer zij met jou mee
gaat, is het mis. Welnu, jelui gaan elk
apart naar De Steeg, de een desnoods, om
het middel radicaal te maken, een trein la
ter dan de ander. Daar doe jo of jelui
geen man en vtouw zijn en of je elkaar
toevallig onmoetten. Je speelt desnoods
„mijnheer" on „mevrouw" tegen elkaar;
je (kunt samen uitgaan natuurlijk, samen
aan de table d'hóte verschijnen; maar jelui
nemen elk een kamer voor dag en nacht.
Ik wed, dat je op die manier de natuur
er tusschen kunt nemen. Nu, adieu, kerel,
doe wat ik je gezegd heb 1"
Toen hij alleen liep, lachte hij er wat
om; maar langzamerhand Bloop de gedach
te in zijn brein; „verdraaid het zou toch te
probeeren zijn l"
En zij besloten de comedie te spelen.
Zij huurden elk afzonderlijk een kamer;
zij zou met den tirein van acht urenhij om
elf uren vertrekken. Zij zouden heel ver
baasd zijn elkaar te ontmoeten en „mijn
heer" en „mevrouw" tegen elkaar spelen.
Zelfs had zij haar jongemeisjesnaam weer
aangenomen.
Zij pakten e'k afzonderlijk hun koffers,
en bij stilzwijgende afspraak repten zij van
dien dag af aan niet meer tegen elkaar
van do reis.
Angstig bespiedden beiden eiken nieu
wen morgen den hemel. Aan den baro
meter hadden zij niets, want als zij Bamen
gingen, dan stoorde het weer zich toch niet
aan alle barometers en weervoorspellingen
ter wereld. Óó(k naar-de-lucht-kijken was in
dien gedachtengang wel is waar nutteloos,
maar dat deden zij onwillekeurig.
En de zon bleef schijnen.
Zij zouden nu de weergoden eens lekker
bij den neus nemen.
Den beslissenden morgen ging zij om
half acht de deur uit».
„Ca jo op reis?" vroeg hij.
„Dat zie jol* antwoordde zij allerbe
minnelijkst.
Wie last had van een reglement, zou het
don vorm van een arbeidscontract geven.
Alle bepalingen van de wet zouden daar
door illusoir (kunnen gemaakt wordenmen
kon voor dienstboden een opzeggingstermijn
van een uur stellen. En lieten de arbeider*
zich zulk een beding niet ondringen, dan
was de heele wet onnoodig. Men had eens
moeten nagaan, wat de ervaring in Duitsch-
land had geleerd en wat tegen dit ontwerp
pleitte. Ook do verplichting om dienstboden
bij ziekte te verplegen, kon door een op
zeggingstermijn te niet worden gedaan. Ar
tikel 1639s kon een werkgever allerlei over
last bezorgen; de condities der wet waren
niet te aooepteeren voor de broodheetren
der dienstboden.
De beperking der vormen, waarin het
loon mag worden uitbetaald, vernietigdo
allerlei tot nu toe geoorloofdo contracten.
Waarom in to grijpen? Waarom in allerlei
onschuldige nietigheden? Allergekst was
ook de uitbreiding van de competentie van
den kantonrochter tot elk bedrag, mits
uit arbeidsovereenkomst voortvloeiend.
Wat de overgangsbepalingen betrof,
morkte spr. op, dat een streep werd ge
haald door de bepaling dat contracten wor
den beoordeeld naar de wet van don tijd,
waarin zij ontstonden en zoo de Grondwet
van ons recht werd geschonden.
Een lichtpunt achtte spr., dat gebroken
werd met de bepaling die trouwens niet
veel schade had gedaan aan de mindere
klasse dat do meester op zijn woord ge
loofd werd.
Uit een oogpunt van recht was dat ont
werp dus niet noodzakelijk. Maar een groot
lichtpunt was ook de verbetering van den
rechtstoestand der vrouw bij het sluiten van
het arbeidscontract, al was de bevoegdheid
der gehuwde vrouw to ruim.
Deze lichtpunten intusschen beletten spr.
niet de aanneming van het ontwerp ernstig
te ontraden. Hij voorspeldo dat dezo wet
verkeerd zou werken. Er was niets verloren
bij verwerping.
Bij twijfel moest men zich onthouden. Do
Tweede Kamer zag door de hoornen het
boscb niet. En was deze wet niet reeds ver
oordeeld, waar de Staat, groot-werkgever,
zich uitzonderde?
De heer W aller opporde bezwaren tegen
het uitbreiden dezer wet tot degenen, dio in
huiselijke diensten zijn; tegen de bepalin
gen, dat de arbeider ongeoorloofd loon be
houden mag en dan nog het geoorloofde kan
invorderentegen het introduoeeren van de
collectieve arbeidsovereenkomst in ons recht
zoolang een gocdo regeling van hot vakver-
een igingswezen niet tot stand was gekomen.
Hooger loon koh er uit volgen, doch ten
nadeele van de morcelo verhoudingen tus
schen werkgevers en werknemers. Dit be
zwaar zou hun vooral weorhoudon voor de
wet to stommen, waar hij overigens nog
voorbehoud maakte.
Eon voorstel van den heer Yan der
B i e s en, om morgen niet to vergaderen,
werd verworpen met 19 tegen 15 stemmen.
In comité-generaal werd behandeld het
verzoek van den Haagsohcn gemeenteraad,
om do vergaderzaal der Kamer to mogen be
zigen tijdens de verbouwing van 't raadhuis.
Heb bleelc dat do buiskoudelijko commis
sie ernstig© bezwaren had (brandgevaar,
meerder arbeid der boden, meerdor slijtage
der meubelen en beklccding) en dat zij dus
adviseerde tot afwijzing van het verzoek,
met .welk advies de Kamer zich in Comité
had vereenigd.
De beraadslaging óver het Arbeidscon
tract werd voortgezet door den heer Kist1
die dezo Reg. hulde bracht voor haar moei
lijken arbeid.
De tegenwoordige arbeidsovereenkomst
„Waar ga je naar toe?"
,;Dat gaat jo niet oanlf'1
„Mag ik met jo meo?"
„Neen, want dan gaat het weer regenen 1
Ga jij nu ook maar op jo eigen houtje je
vacaJitle doorbrengen, dan blijft liet
droog 1"
„Een verstandig standpunt. Nu, adieu
d/an, goede reis en veel plezier 1"
Zij praatten zoo luid mogelijk en zij
hadden voor dit gesprek opzettelijk do
tuindeuren opengezet.
Toon gaven zij elkaar een kus en zij
vertrok.
Hij ging zich scheren en zich kleeden,
keek toen zijn koffer nog eens na. En te
gen halfelf ging hij op weg als onbestor
ven weduwnaar.
Onderweg zag hij in een blo omen winkel
smakelijk geëtaleerd. Zou hij wat irozen
meenemen en op haar kamer laten zetten?
Hij durfde niet.
Het was heerlijlk weer: geen wolkje aan
de lucht. Toch eigenlijk een idiote comedie;
maar het scheen te helpen. Zou het nu ge
regend hebben, als
Voor het station ontdekto hij tot zijn
schrik, dat zijn horlogo tien minuten ach
ter liep. Hij zou nog net den trein kunnen
halen 1 Hij holde naar het plaatskaarten
bureau, moest daar nog een poos queue
maken, cn wierp zich in den juist afflui
tenden trein, in den eersten coupó den bos
te, dien hij open zag staan.
Tegenover hom zat zijn vrouw. Onmiddel
lijk echter was hij in zijn rol. Hij liet zich
niet door de omstandigheden in do war
brengen, cfm ineens alles te bederven.
„Hé, mevrouw Yigné, U hier?" zei hij,
haar vlug het woord afsnijdend.
„Hé, dat is toevallig, mijnheer Dclman;
lioe maakt u het?,;
Zij had bijna cr bij gevoegd: „En hoe
gaat het mevrouw?"
„Ja, ik had al om acht uren weg denken
te gaan, maar er waren zóóveel menschou
was onvoldoende, ook in verband met dó
voranderde tijdsomstandigheden. Na een.
hulde aan de kundige helpers der Regee
ring, betreurde hij te moeten zeggen, dat"
de regeling in conflict kwarn met do be-;
ginselcn van hoogo rechtvaardigheid in ons'
burgerlijk recht neergelegd. In strijTl met
recht en zedelijkheid oordeelde hij de bepa-
lingen betreffende do bestanddeelen van
het loon en het behouden door den werkman'
van onwettig loon, behoudens diens aan
spraak op het wettige loon.
Sprekers derde bezwaar gold het bediDg
van gedwongen winkelnering. De tegen,
misbruiken hier voorgeschreven middelen
keurde spr. af. i.^n had deze bepalingen
overhaast in het leven geroepen. Deze be
palingen waren afwijkingen van het gemee*-
ne recht en spr. hoopte dat do Minister,
alsnog aan minder stuiteudo sanctien de
voorkeur wilde geven. Een strafbepaling
zou veel beter zijn dan de burgerrechterlijke
regeling, in strijd met de billijkheid. Vóór
de inwerkingtreding der wet kon een wijzi3
gi-g worden voorgesteld. Dan zou spr.
met meer gerustheid vóór do wet stemmen,
ook wanneer do wet nog op eenige andere
punten werd gewijzigd.
Heden te 11 uren voortzetting.
Bedevaart der Theologaxiteu van
Warmond naai* Bridle.
Men schrijft o. m. aan „De Tijd:"
•Het was den i eden Br iel le naren niet
kwalijk to nemen, dat zij Djnedag met
achterdochtige blikken do stoomboot van
Y iaardingen hun haven «".gen binnenloo-
pen. AVel is de tijd van precessies wederom
aangebroken, waarin vele Katholieken zich
opmaken do graven en rol; eken der Gor-
kumsche martelaren aldaar te vereeren,
zoodat heb stille stadje dan weder eenigo
dagen met heb vasteland in betrekking
komt, maar een nroocc.ie als deze haddon
do bewoners in geen jaren gezien. Het
waron de seminaristen Tan Warmond, die
getoogd en gesjerpt in vreedzamen optocht
hun oude vesting binnentrokken.
Had Warmond reeds eonige j^ren geleden
zijn eeuwfeest met deze bedevaart besloten,
van nu af zulle i iedor jaar de kweokeiin-
gen van heb Groot-Seminarie opgaan naar
Den Briel, om, gelijk do hoogeerw. heer
President in een gloedvolle toespraak zijn
studenten uiteenzette, èn do traditie, dio
Warmond aan deze plok verbindt, te hand
haven, èn omdat zij vooral, meer dan an
deren, in dezo Priesters-martelaren hun
voorgangers en voorbeelden mochten zien.
Onder de plechtige Hoogmis, die in de
martolaarskapel gecelebreerd werd, voerde
de Schoia Cantorum der theologanten do
„Missa- Fcstiva Sb. Antonii" van Philip
Loots uit, waarbij zij blijk gaven zoowel
van hun geoefendheid als van do groote
geestdrift, die heb dezen dag vervulde; blijk
gaven oou van hun gevoel voor net heerlij-
ko werk van den gevierden componist, dio
hiermeo een feestsfemming zijner ziel ir
zoo echten on gevoelvollen rijkdom van
acc jrden heeft weergegeven. Niet minder
slaagde de uitvoering van Loots' Sacra
mentsgezangen onder het Lof, terwijl rij
ders de processie met do reliquieon en het
Allerheiligste hot Grogoriaanso'i werd af
gewisseld met liederen, voor dezo gelegen
heid door do heeren Theologanten gedicht
en door pastoor Janson, Ph. Loots cn den
Delftschen componist Wierts getoonzet.
Op do martclplaats werd de predikatie
gehouden door den eerw. heer Wanna.
aan het loket 1 Toen iieD ik den trein go-
mist en hier een kleine drie uur moeten
wachten."
„Dat is ontzettend vtervolend."
Met een glimlach van voldoening keken
beiden door het portierraampje, waar de
zonnige weilanden aappig lagen te bla
ken en het blauw© hemeltje weerspiegelde
in do slootcn.
Het bleef goed gaan. In het pension gin
gen ze elk naar hun kamer om zich wat te
verfrisschen en vóór het eten gingen zaj sa
men een wandelingetje doen, steeds pra
tend van „mijnheer" cn „mevrouw". Aan
de table d'hóto zat een Lcidonaar, dio hen
(kendo, maar zij stoorden er zich niet aan
en zetten do comedie dapper voort.
Do avond was heerlijk. Do mugjes dan
sten. En nog laat zaten zij bij de schemer
lamp onder de veranda. Toen zeiden zo el
kaar officieel goeden nacht en elk ging
naar zijn kamer.
Nog lang lag hij in zijn bed zich to ver
kneukelen van plezier, dat de foef zoo
prachtig gelukte. Toen deden do reis cn de
wandeling in de buitenlucht zich gelden en
hij dommelde in, met een glimlach op do
lippen.
En hij was net in zijn eersten slaap, toen
do deur van zijn kamer werd opengesmeten
en zijn vrouw in nachtgewaad naar binnen
stormde.
„Mevrouw Yigné..." stamelde hij ver
baasd.
Doch zij snikte: „O, EetjeHelp mol Er
is een muis op mijn kamer 1"
„Mevrouw..." begon hij, haar van zich
afduwend.
Doch hot was tc laat. Een bliksemstraal
zette een oogenblik het vertrek in licliteiv
laaie; buiten grorndo het onweer en een
regenbui gutste en plaste neer. Zij schoten
beiden in een lach.
„Die nare muis 1" stamelde zij. „Het ging
zoo heerlijk 1"
Do rest van de drie weken regende het..
