J. en Annie v. cl. Berg, Johan Jansen, Hen
drik Heus, Gretha Kurrels, Helena, Mar-
garetha en Johan Tierolf, J an Ziegelaar,
Annie Rijnboutt. Diilk Zirkzee, Margare-
tha Zirkzee, Aletta, Maria, Hendrik en Phi-
lippus de Nie, Hendrik, Frans en Toos
Boom, Elias Midderham, Willemien de
Visser. H. Gulay, Jo en Maria v. Galen,
Cecilia en Gerard Paulides, Eetje v.,
Braam, Johan, Mathieu, Hendrika en Ali-
da Blom, Piet Bik, Dora Boom, Jacobus
Bonsel. Willem Guyken, Marie Faes, Cor
Dirkse, Carolientje Hooikaas, Johanna
van Reykom, Lize Meykamp, G. Wakka,
Marie Raephorst, Coba Stijger, Eddy Ball,
Jacobus v. d. Velden, Helena Verhoog,
Trnus Broekhuizen, Mientje Blom te
Leiden.
Betsy, Marie en Jo Boers, te 's-G raven-
h a ge.
Alie en Neeltje Baldkenes, te Hoeve
laken.
Hazina, Mientje en Jo Lemmerzaal, to
Kaag.
W. Verloop Jzn., te K a t w ij k a a n
Zee.
H. G. van der Zee en G. en M. Dorre-
paal, te Koudekerk.
Jannie 1 immers, te Oegstgeest.
Anna van Delft, Helena de Mooy, Jansje
enAlbert den Haan, Wilhelmina Oden-
daal, te R ij n s b u r g.
I Anna en Nelly Binnekade, Teunis Mar-
bus, F. en S. Speelman, te Sassenheim
De prijzen vielen ten deel aan: Coba Stij
ger. te Leiden. Anna van Delft, to
Rijnsburg.
Corr e sp cndentie.
Corrie v. d. Laan; Keen kindje-lief
jullie briefjes vervelen mij nimmerinte
gendeel de correspondentie met mijn jeug
dige vriendjes en vriendinnetjes is mijn
meest geliefkoosde bezigheid. Je behoeft
je daarover dus niet te bekommeren, en als
je tijd en lust hebt schrijf je me maar gerust
een langen brief. Wat je me over je school
werk scbreeft begrijp ik volkomen en ik
ben het met je eens, dat het beter is niet
Lchter te komen met de verschillend© lessen
want als je te veel ten achter geraakt zou
je het misschien niet meer inhalen, Hoe
gaat het overigens met je gezondheid? Ik
hoop dat je geen reden tot klagen hebt en
de hoofdpijn je een poosje met rust zal la
ten. Vriendelijke groeten aan je Ma en voor
je zelf.
Mientje Blom. Wel, meisjelief, wat
ga jij naar een heerlijk oord; het is prach
tig in het Geldersche 1 Ik twijfel dan ook
niet of een verblijf aldaar zal je gezondheid
zeker ten goede komen. Je moet me later
maar eens schrijven, l.oe het je bevallen ia
en of je veel genoegen hadt.
Coba Stijger. Met innig leedwezen
nam ik kennis van het treurig verlies dat
jullie geleden hebt; ik kan me zoo voorstel
len, hoe je je lieve Moeder zult missen en
toch zal je moeten toegeven, dat het een
verlichting is te weten, dat rij nu van alle
smarten en pijnen verlost is; want het ia
zoo hard hen, die men liefheeft, te zien
lijden zonder in staat te zijn dat lijden te
verzachten.
Ik hoop maar, dat er een regeling ge
troffen zal kunnen worden, waardoor jul
lie niet al te veel verspreid wordenvooral
voor de kleintjes vind ik jullie toestand
in-droevig. Hartelijke groeten voor je zus
ter en verdere familie en niet het minst
voor je' eigen persoontje.
Dora Boom. Neen, meisje-lief, ik
neem je je verzuim niet kwalijk, daar ik
me best kan voorstellen, dat je de raadsels
in den steek liet voor een mooi fietstocht
je. Hoe is het je te Katwijk en Noordwijk
bevallen, was het er nog even stil als te
Scheveningen of waren er al badgasten"?
E e t j e v ja n Ba aam. Zoo, kleintje,
ben jij ook al zoo'n liefhebster van fiet
sen? Jammer, dat ik het altijd zoo druk
heb, anders zou ik je voorstellen samen
eens een tochtje te maken.
Met genoegen vernam ik je ingenomen
heid met het feuilleton; het verhaal is bij
de meeste kinderen bijzonder in den smaak
gevallen en allen betreuren het, dat het
uit is, doch laat ik je geruststellen met
de mededeeling, dat het volgende feuille
ton minstens zoo mooi is 1
Willemien Visser. Zooals je ziet,
heb ik mijn vriendjes en vriendinnetjes
nogmaals in de gelegenheid gesteld een op
stel of versje bij het plaatje van de haasjes
te makenals je dus nu meer tijd hebt dan
de vorige week, kan je je kunst nog too-
nen.
I. Slager. Ja vriendje, je opmerking
was volkomen juist, doch de fout in het
bewuste raadsel heeft weinig of geen in
vloed op het aantal goede oplossingen
had. In vriendelijker dank ontving ik je
beeldig mooie prentkaart*
Piet en Lucas Leemans, Het
spijt me, dat je teleurgesteld waart, geen
prijsje te ontvangen voor je ingezonden:
versje; doch ik moet je doen opmerken,,
dat ik niet aan alle inzenders prijzen kan,
toekennen en dat ook nimmeï beloofd heb.
H©t moet een eer voor je zdjn, als ik
werk een plaatsje in onze courant waardig
keur; bovendien moet men niet alleen aan
de kindercourant medewerken om daarme
de een prijs te verdienen, doch ïn hoofd
zaak uit liefhebberij.
D. v. KleeffAangenaam kennis te
maken, vriendje 1 Ik vind het heel prettig,
dat je in het vervolg met ons mee wilt
doen en hoop op je trouwe medewerking te
mogen rekenen.,
Hermine Huntelman. Ik kan
me best voorstellen, dat je liever een meis
jesboek hadt gehad, dook veronderstel, dat
de heer uitgever geen bezwaar zal hebben
het te ruilen. In elk geval zou je het kan
nen probeeren. Gaarne voldeed ik aan je
verlangen de onderlinge correspondentie
betreffende.:
Geertruida, A en 'J'OweI. Het
ia mij nog niet mogelijk je te zeggen of de
ingezonden raadsels al of niet voor plaat
sing geschikt zijn, dat zal je dna kalmpjes1
af moeten wachten,
„Rooaje". Alhoewel ik het volstrekt
niet met je eens ben, dat je te oud bent,
om aan onze kindercourant mede te wei
ken, wil ik gaarne aan je verlangen vol
doen en je voortaan „Roosje" noemen,
doch wil er dan aari denken je briefjes,
steeds met je waren naam om je schuilnaam
te onderteekejaeiiti
Snze Tegel ftax. Tk kan me best
grijpen, dat je de vervolgverhalen, die ini
onze kindercourant "voorkomen, mooi ge
noeg vindt om te bewaren; doch we kunnen')
m het formaat van ons blad geen vcrande»,
ring brengen, er rijn echter wel kinderen,
die de courant bewaren en daarvan dan
aan het eind van den jaargang een boek
laten maken. Dat zou je misschien ook
.wel willen doen.
MARIE VAJÜT AMSTEH,
Zij kan onderwijs geven van de Duitsche
oethode sprak Felicia, met een rilling bij
iie herinnering.
Mijnheer Gregg scheen dat echter prach-
ig t© vinden.
,,Ja," hernam lady Noggs: ,,en u begrijpt
lat het een groot compliment is, als er
emand, -die zóó knap is, zooveel van uw
>reeken houdt.
Dat scheen de hulpprediker ook te vinden.
?ant hij knikte verheugd, vroeg toen schijn-
>aar zonder bijoogmerk, of zij den minister
liet naar de stad had zien rijden, en na
?élicia's bevestigend antwoord te hebben
ntvangen, liet hij zijn armenbezoek voor
litmaal varen en vergezelde haar naar het
asteel, waar het kind voor het thee-uur
eruggeroepen werd.
Miss Stetson ontving beiden zeer vrien-
elijk. Maar de gouvernante en de hulppre-
iker knoopten weldra een gesprek aan
ver zulk een geleerd onderwerp, dat lady
ïoggs, die minstens had verwacht dat mijn-
leer Gregg na al de moeite, welke rij zich
etroost had, aanstonds voor miss Stetson
leer zou knielen, zich haastte wat te eten
d te drinken en toen de bosschen introk.
Mijnheer Gregg bleef drie uren over ge-
eerde zaken praten, maar bleef nog altijd
'erlegen om een woord te zeggen over zijn
iefde en lady Noggs begon alle hoop reeds
>p te geven, toen op zekeren morgen miss
itetson zeideT dat zij naar Micklefield, het
i&astbijgelegen stadje wenschte te gaan.
Félicia bood aan haar daarheen te brengen
per hittenwagen en dit plan ging nog dien
zelfden middag door.
Op den terugweg zagen zij den hulppre
diker loopen, vermoeid en bestoven van een
langen tocht naar een rieken pachter. Op
eens weder vol hoop, noodigde Félicia hem
uit met haar mede te rijden, een voorstel,
dat met dankbaarheid werd aanvaard. Maar
toen het tweetal onmiddelijk weer geleerde
onderwerpen begon te behandelen meende
Lady Noggs dat de tijd was aangebroken
haar toevlucht tot paardenmiddelen te
nemen. Zij had reeds bemerkt, dat men op
het punt stond den straatweg te gaan her
stellen en tot dat doel overal hoopjes sfcee-
nen had aangebracht. Dapper stuurde rij nu
den hit op een daarvan af; het eene wiel van
het rijtuigje ging opeens omhoog en een
oogenblik later lag de hittenwagen omver
en zaten haar beide tochtgenooten als ver
suft op den grond. Daarop barstte de gou
vernante in tranen los.
rHet is niets, niets... alleen de schrik 1"
zeide zij weenend, terwijl mijnheer Gregg
overeind sprong om haar te troosten.
,Ja, do schrik, niet anders!'' verklaarde
Félicia, die, in het minst niet ontsteld, voor
haar stond" en ik weet er geen beter middel
op, dan dat U naar huis wandelt; het is
nog maar een kwartiertje en oom zegt altijd
dat men dadelijk na een rijtuigongeluk loo
pen moet."
,;Maar jij dan kind!1'
„Ik ben niet geschrokken. Ada mijnheer
Gregg mij slechts helpt den hittewagen over
eind t© zetten en U naar nuis brengt, is alles
klaar."
Vijf minuten later reed zij alleen verder,
terwijl de anderen langzaam te voet volg
den. Slechts eens keek Felicia om en zag
toen haar gouvernante op den arm van den
hulpprediker leunen.
Een halfuur daarna stormde miss Stetson
haar kamer binnen, sloot haar in de arrüen.
en kuste haar, tot lady Noggs als een pa
ling- spartelde om los te komen.
,,Ik ben zoo gelukkig 1'' riep de gouver
nante uit. „Ik moet iemand omhelzen.
Mijnheer Gregg en ik zullen samen trou
wen 1"
„O! dat doet mij erg veel pleizier; ik
wensch u hartelijk geluk", zeide Félicia
zich los wringende.
„En wij hebben het aan jou alleen' te
danken. Wij zullen jc nooit erkentelijk
genoeg kunnen zijn, jo hebt onze harten
bijeengebracht, mijn schattige lieveling!"
riep de opgewonden Miss Stetson.
„Ja, ilk moest wel een handje helpen. Dat
omslaan van den hittenwagen lukte prach
tig V' zeide lady Noggs.
En nu rij zulk een succes op Haar werk
heeft gehad, zullen wij onze klein© ondeugd
verlaten, om haar misschien later nog eens
weer te vinden in deze kolommen.
