Nieuwe Eaadsels.
Het scheen niets te beteekenen, maar de
Boer wist, dat zijn Afrikaansche pony daar
^ooit overheen zou springen en het was ook
fciet hoog genoeg om er onder door te gaan.
Het kon niet anders of hij zou omver ge-
vorpen worden, als zijn paard in aanraking
'net het ijzerdraad kwaJm en dan was er
sluit haar meerderheid te doen uitkomen. Zij
slaagde er in zich zoo onaangenaam moge-
ijk te maken, maar het gelukte haar niet
lady NoggB op te doen stuiven; want deze
bad allen tdjd gehad tot de slotsom te ko
men, dat het haar vrij onverschillig was,
wat Elisabeth omtrent haar verstand dacht
of reide, aangezien zij zelve haar nichtje
een domoor vond. Elisabeth was zeer ver
bolgen over die ongevoeligheid. Zij voelde
•zich des avonds echter eenigszins getroost,
toen zij lady Noggs van haar zwerftocht
door de bosschen thuis zag komen zonder
.hoed, met gescheurde jurk, krabben over
het gezicht, hinkenden tred en een in een
bebloeden zakdoek gewikkelde hand. Elisa-
beth haastte zich te doen uitkomen hoe on
zinnig het was zijn jurk te scheuren, iets,
dat alleen door domme, kleine kinderen
werd gedaan.
jj Lady Noggs was voor het oogenblik in
geen bijzonder beleefde stemming.
I ,,Hoe kon ik vooruit weten, dat die beest
achtige tak mij niet zou dragen?'' ant
woordde zij driftig. ,,In elk geval liadt jij
niet in den boom kunnen klimmen."
I „Ik zou nooit geprobeerd hebben iets zoo
doms te doen I" verklaarde Elisabeth op
koelen toon, en verwijderde zich met het blij
bewustzijn haar nichtje vernederd te heb
ben.
Den volgenden morgen vond de minister
de ontbijtafel slechts voor twee personen
'gedekt en geen Elisabeth.
I „Waar is je nichtje?'' vroeg hij met de
geduldige onderwerping van iemand, die
over een doorn in zijn vleesch 9preekt.
geen ontkomen meer mogelijk, cn tocli moest
hij het er op wagen, want eenimaal door oe
Britten gegrepen, zou hij onmiddellijk het
lot der verkenners ondergaan, d. w. z.
doodgeschoten worden.
Hij rende dus voort; maar de krachten
van het dier waren uitgeput. De Engelschen
,,Zij eet haar pap bij Miss Stetson,"
antwoordde lady Noggs vroolijk; „ik wilde
niet hebben, dat zij uw ontbijt nog eens be
derven zou.')'
Ondanks zichzelven, begon Lord Erring-
ton er opgewekter uit te zien; toch zei hij:
„Maar, maar dat is niet bijzonder beleefd.
Men moet de gevoelens zijner gasten spa
ren I"
,,0, alles is in orde," hernam Felicia op
denzelfden vTOölijken toon. „Elisabeth weet
niets van beleefdheid af. Ik denk, dat zij
daar te knap voor is. Zij zeide, dat ik het
deed, omdat ik jaloerscb was u zoo met haar
ingenomen te zien. Dus liet ik haar dat maar
denken Zij scheen er verrukt over te zijn."
De minister, die gaarne welgemoed aan
den arbeid ging, nam vrede met het geval,
ofschoon niet zonder eenig gewetensbezwaar.
Midden onder het ontbijt zeide hij:
,,Je schijnt het niet bijzonder goed met
Elisabeth te kunnen vinden."
,,Neen, niet bijzonder, en dat is heel
vreemd. Gewoonlijk kan ik het best met de
menschen vinden," antwoordde de kleine
erfgename nadenkendb
,,Je moet de prikkelbaarheid eener zieke
in aanmerking Demen," zeide haar oom.
,,Ik geloof niet, dat het daaraan hapert,1
sprak lady Noggs nog nadenkerder; „al
was zij ook nog zoo gezond, geloof ik, dat
zij zich precies eender tegenover mij zou
gedragen. Zij wil omgaan met iemand van
verstand.
„Jij bezit toch zeker genoeg helder ver
stand". zeide de minister met eenige
warmte.
naderden al meer en meer en begonnen u.i
derbij te komen.
Wetende dat het leger van Botha in dien
oftntrek kampeerde, losten zij nu geweer
schoten op den vluchteling en opeens, toen
hij nog slechts vijf meter van het ijzerdraad
verwijderd was, werd dat door een hunner
kogels doormidden gescheurd.
Met een kreet van vreugde zette de Boer
zijn pony tot een laatste krachtsinspanning
aan. Tien minuten later bereikte hij behou
den het kamp der zijnen.
Ingez, door Annie Zwiteeay
ie Leiden.
L
Mijn geheel staat voor kinderen heel lee-
lijk.
In een kelder is het gewoonlijk 6. 8. 2.
De hond gaf mij voor het stukje vleeech
een 2. 3. 4.
7. 6. 4. is een lichaamsdeel.
1. 3. 6. 7. 6. 7. doen wij 'a wintersavond»
Teel,
TL
„.rLk d..rt h-t Lngsk
In bovenstaand spreekwoord rijn de
klinkera door stippen vervangen. Wanneer
je nu de juiste klinkers er weer in plaatst»
welk spreekwoord lees je dan?
Ingez. door G. Walkka»
te Leiden.
HL
Een 2. 8. 4. 6. is ouder dan 60 jaren.
Een 1. 7. 8. 10. is een vrucht.
Een 3. 2. is goed voor zwakke menecheo.
Met een 6. 3. 1. schrijft men.
Een 9. 3. 3. ia een herkauwend dier.
Mijn geheel ie een plaats In Zuid-Hol*
land.
Ingez. door Piert en Lucas Leemans,
te Leiden.
IV.
Verborgen jongens- en meisjesnamen.
Gaat gij allen aan het oplossen der raad
sela meedoen?
Ik zie in den top iets hangen.
Wilt gij een el liever van dit goed hebben.
Hebt gij aan drie steenen genoeg?
„Maar ik ben niet knap in boeken,
klonk het vol overtuiging.
De minister verviel in een zijner peix>»
zende buien én nuttigde werktuigelijk alle»
wat zijn zorgzaam nichtje hem voorzette. Na
verloop van een heele poos, mompelde hij d
„Boeken zijn nuttig, zeer nuttig; maar heli
leven ia van nog grooter gewicht en het)
verstand komt in het leven uit." Hij had
deze woorden blijkbaar tot zichzelven go-
richt, want opeens ontwaakte hij als uit een
di oom en zeide tot Felicia:
,,Je moet Elisabeth weten te verdragen en
haar trachten op te vroolijken. Dat is zou
noocbg voor de gezondheid."
„Elisabeth opvroolijken herhaalde lady
Noggs, ongeloovig. „Nu, ik zal het pro-
beeren."
Met dat doel voor oogen begon zij inder
daad dien middag er naar te streven Elisa
beth te verstrooien. Zij haalde haar met,
veel moeite over haar te vergezellen op een
wandeling door het bosch, toonde haar haari
geliefkoosde hoekjes en wees haar de vogels,
en het wild, die zich bier of daar verborgen
hielden. Elisabeth wilde er niets van wetenj
zij verklaarde alle vogels en dieren verve
lend te vinden. Eindelijk echter ontdekte
zij een middel zich te vermaken. Zij braki
een takje af en begon met den grootsten'
ijver zooveel bloemen als zij slechts vinden
kon van haar stengel af te slaan. Dit er»
gerde lady Noggs vreeselijk.
(Wordt vervolgd.)
Ter afwisseling schrijf ik deze week op verzoek van enkele mflner raadselkinderen een
Opstellen-weJetrtjd uit.
De bedoeling is b{j bovenstaand plaatje een verbaaltje van een paar zljdjes, uit een gewoon
school schrift, te maken, tot titel hebbende: tDoor wolven vervolgd".
MU dunkt, dat het plaatje jullie duidelijk genoeg een aanschouwelijk beeld geeft van
hetgeen er gebeurt en geloof ik eenige bijdragen te mogen ontvangen, die voor plaatsing in
aanmerking komen.
Ook ditmaal is er weder een mooi boekwerk te verdienen.
e MARIE YAN AMSTEL.
