mm IMQ3Ë
N*. 14459
Zatenlag 13 ApriL
A®. 1907.
feze <Qourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- erl feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
VIJF Bladen.
Eerste Blad.
FEUILLETON.
GERDA.
LEIDSCH
DAfrBLAD
PltlJH DKZEII CO UH A NT I
Tooi Lolioi po» «eel 9 Oentit pei 8 maande® I I I f 1.10.
Bulten Leiden, pei loopet e® waar agenten g«vertigd ifln I B 1.80.
Franco pei poet L6Ö»
PIU'8 DEB ABVEKTHNTIENj
Van 10 regela 71.05. Iedere regel meer f 0.17|. Groolero lettere naar
plaatsruimte, - Kleine advertentiön van 80 woorden 40 Oenta oontantelk
tiental woorden meer 10 Oents. - Voor het inoasseeren wordt f 0.06 berekend.
(Een
woord tot etudenten aan de
findiNCho Inrichting)*
Het zal nu een goede 15 jaren geledon
(rijn, dat ik or toe besloot voor Indisch
ambtenaar te studcerenik heb ten min
ste naar heorschend© begrippen over
pnomotic niet te kjagun gehad, heb als amb
tenaar een goeden naam en naar „men"
zegt een schitterende toekomst voor me on
toch, als een jonge man bij mij kwam met
voornemens om als ambtenaar naar Indie
te gaan, zou ik hom dat bepaald afraoén;
liet gaan naar In iö in het algemeen
■wil ik niet ontraden, maar wèl het daar
heen vertrekken als ambtenaar.
Drie hoofdgrieven bestaan er m. i. tegen
den Indischen Staatsdienstlo. het lage
aanvangsalaris, 2o. het lage verlof «trak
tement, 3o. do lange duur der verbintenis.
Ad. lo. Oxn duidelijk te doen uitkomen,
dat het aanvangsalari-i te laag is, zal on
derscheiden moeten worden tu&schen a den
administratieven dienst en heb Binneu-
landsoh Bestuur, b. de rechterlijke macht
omdat de salarissen geheel verschillend ge
regeld zijn.
De eerste categorie van ambtenaren, de
administratieve, die van B. B., beginnen
met een aanvang _laris van 150 gld. 's
maands. In Nederland klinkt dat heel
aardig, maar voor Indiö is dat beslist on
voldoende, Wij willen het meest gewone
geval aannemen, dat nl. de jonge amb
tenaar gehuwd uit komt, immers het be
sluit om naur Indiö te gaan, houdt gewoon
lijk verband met trouwplannen. Nu moet
do jeugdige echtgenoot niet denken dat hij
die 150 gld. schoon in handen krijgt: voor
pensioen-en weduwen- en wecoenfonda,
gaat or onmiddelij.k elke maand een negen
pCt. af, zoodat hij in werkelijkheid mes
meer dan 136,50 gld. ontvangt. Hij moet
nu in Indié trachten ergens met zijn vrouw
onderdak te komen daar men als jong amb
tenaar nooit vooruit kan woten hoe lang men
op één plaats blijft is aan een eigen inrich
ting niet te denken en ia de jonge ambte
naar aangewezen op een hotel; de minste
prijzen in een eenigszins behoorlijk Indisch
hotel rijn 100 gld. per maand misschien 00
gld. per persoon, een echtpaar zal natuur
lijk minder berekend worden, maar onder
de 150 gulden zal wei geen hotelhouder
gaan.
Do hotelkosten alleen verslinden dus
reeds meer dan het tracteraenfc, andore le
vensbehoeften, kleeding, enz. moet oe
joDge ambtenaar zich maar op krediet aaa-
schaffen, zoo begint ieder ambtenaar zijn
carrière met schulden maken. Immorcclcr
kan het «igenlijk niett Alles moet worden
aangeschaft in de hoop op vlugge promotie
en die promotie kan nog lang op zich la
ten wachten, want tegenwoordig duuit het
allicht een drie jaren aleer een ambtenaar
een salaris van 300 gld., minus weer de 9
pCt,, zie boven, geniet.
Met de eerste categorie van ambtenaren
(de rechterlijke ambtenaren) is het beter
gesteld. Zij beginnen met een aanvangssa
laris van 250 gld. ook wel onvoldoende
zooals uit bovenstaande berekening blijkt,
maar rechterlijke ambtenaren komen be
trekkelijk spoedig, na^ een twee- of drie
tal jaren, op een salaris van 500 en 600 gld
zoodat dan het grootste leed geleden is.
Ad. 2o het lage verlofstrak
tement.
De ambtenaar heeft dan eindelijk rijn
vijf ïijdensjaren volbracht, wij hopen, dat
hij in de daarop volgende vijf jaren ge
lukkig gediend heeft, zóó dat hij niet al
leen de schulden in de eerste vijf jaren ge
maakt alle heeft kunnen afdoen, maar
ook iets heeft kunnen oversparen; dan
breekt voor hem de tijd aan dat liij mei
een jaar verlof naar Nederland mag
gaan. Aannemende dat hij, toen hij m
indië zijn betrekking neerlegde het had
gebracht tot 600 gld. 's maanda, rechter
lijke ambtenaren en de heeron van de
bureaus brengen het in tien jaren gewoon
lijk niet verder, terwijl de ambtenaren
van B. B. er verre b en e d e n blijven,
dan zal hij een verlofstraktement genieten
van ongeveer 3000 "gulden.Dit lijkt zeer
veel, maar wanneer de ambtenaar in die
tien jaren met eenige kindertjes gezegend
is, beteckent het niets. Allereerst toch zal
hij zich en rijn vrouw en kinderen in de
idecderen moeten steken, want bij hun aan
komst in Europa hebben zij in den waren
zin deB woords geen Europeesch
kleed aan hun lijf. Ook de inrichting der
huishouding voor zoo korten tijd ver
slindt veel geld.
Verder is het dien ambtenaar er niet
euvel te duident dat hij, die in geen tien
jaren een goed concert, een goede opera
gehoord heeft, ook eens wil genieten. Van
die 3000 gulden verlofstraktement gjaat
dat niet en zoo ziét men veelal gebeuren,
dat die ambtenaar na tien jaren dienst
nog veel berooider in Indië aankomt dan
toen hij do eerste maal op Java den voet
aan wal zette.
Ad 3um de lange duur der
dienstverbintenis; twintig jaren I
Zoolang men nog jong is-, denkt men
daar licht over, maar wanneer men na
tien jaar dienst een jaartje met verlof in
Nederland is geweest, ziet men er zeer te
gen op nogmaals voor tien jaar afscheid
van familie en vrienden te moeten nemen
een afscheid, waarbij de kans op weer
zien zeer gering is, want alles i3 onder
tusschen een tien jaar ouder"geworden.
Maar er is nog iets, waar men eerst door
de ondervinding achter gekomen is. Het
twintigjarig dienstverband
is feit eirij k een dertigjarig
verband, omdat het pensioen, waarop
men na 20 jaren dienst recht heeft, ge
woonlijk niet voldoende is om daarvan
fatsoenlijk in Nederland te leven. Na een
twintig jaren dienen staat toch de ambte
naar op een niet booger traktement dan
800 gulden per maand, de meesten staan
zelfs lager. Wanneer men kinderen heeft,
die men voor de opvoeding naar de hoofd
plaats of n/aar Europa moet zenden, is
dat net genoeg om van te leven niet
om over te sparen. Het pensioen bedraagt
dan 2400 per jaar. Daar men daarmee in
Nederland niet behoorlijk zijn stand kan
ophouden vooral wanneer men nog kin
deren ten rijnen laste heeft ziet de
ambtenaar zich wei genoodzaakt cr in
Gods naam nog tien jaartjes bij te dienen,
waardoor het pensioen met vijftig percent
verhoogd wordt, terwijl ook juist het derde
tieDtal jaren het tijdperk van de vettere
baantjes bevat 1
Kan ik dus in normale tijden' nie
mand aanraden, als ambtenaar naar In
dië te gaan, in de tegenwoordige tijdsom
standigheden moet ik bepaald het kiezen
van een dergelijke loopbaan afraden.
Men kiest de ambtenaars loopbaan, omdat
het Gouvernement zoo secuiu is: eiken
eersten van de maand kan men verzekerd
zijn, rijn traktement al is het niet veel
in ontvangst to nemen. Inderdaad, dit
is een groot voordeel en ik twijfel er niet
aan of het Gouvernement van Ned.-Indië
zal altijd aan deze zijn verplichtingen te
genover rijn ambtenaren kunnen voldoen.
Voor de geregelde uitbetaling van zijn
traktement behoeft dus niemand, die thans
in den Indischen Staatsdienst treedt, zich
ongerust te maken. Een twintig vijf en
twintig jaren zal Holland het in indië nog
wel uithouden. Maar voor de geregelde
uitbetaling van het pensioen in do
daaropvolgende jaren zou ik niet zoo
durven instaan. De laatste jaren hebben
in het Verre Oosten kolossale veranderin
gen gebracht. Het prestige van den Euro
peaan, waarop onze heele heerschappij op
Javk steunt, heeft door de overwinning
van Japan een geweldigen knak gekregen.
Ook ïs China aan het ontwaken. Het zou
dus al te kortzichtig zijn om nu, anno 1907,
met vastheid te heweren, dat over een veer
tig jaren ik reken 30 jaren dienst en 10
jaren pensioen in 1950, do Nederland-
sche vlag nog op Java zal waaien. Aller
minst dat ik zou willen adviseeren om
zoetjesaan te liquideeren, maar wel mocht
verwacht worden, dat de uitbetaling dor
pensioenen van de ambtenaars geheel on
afhankelijk was van latere politieke ge
beurtenissen hetgeen zoi kunnen ge
schieden door een fonds in het leven to
roepen, waaruit die pensioenen betaald
worden. Men spiegele zich aan Trans
vaal, waar alle Nederlandsche ambtenaren
na het einde van den oorlog hun betrek
king verloren, zonder eenige tege
moetkoming, van de nieuwe wacht*
hebbendon.
In dit opzicht zijn particulieren in Indië
in betere conditie: ook zij hebben een twin
tig, misschien dertig jaar in Indië door te
brengen^ maar hebben dan~ook met dat land
afgerekend, wat er verder met Indië ge
beurt, is hun vrijwel onverschillig: de in
Indië gewonnen gelden zijn reeds lang be
legd in solide Europeesche effecten l
Daarom, jeugdige studenten met aspira
ties voor den Indischen gouvernements
dienst: bezint oer gij begint! I
DECEPTÜS.
Leiden, 13 April.
In d^ gisteravond in het Nutagebouw
gehouden vergadering van do Maatschappij
der Ned. Letterkunde hield dr. W. Mar
tin, onder-directeur van het Mauritshuis
te 's-Gravenhage, en privaat docent in da
kunstgeschiedenis aan de Universiteit al
hier, een voordracht over de ontwikkeling
van de HollondBche landbouwkunst in
vroeger eeuwen.
De-ze belangrijk© voordracht word door
spreker toegelicht door een roeka interes
sante lichtbeelden.
D© lering had overigens dezelfde strek
king als de lezingen door dr. Martin te
Londen in de Royal Institution of O cat
Britain ©n in de Universiteit aldaar ge
houden.
Op Dinsdag TG en "Woensdag 17 April
a, 8. zal de verkiezing plaats hebben van
27 gemachtigden Lu bet kiescollege der Ned
Herv. Gem. alhier.
De kiesvereenigingen „De Ned.-Herv.
Kerk" en Geloof on Belijdenis" hebben
met het oog daarop candidaton gesteld,
wat de aftredend© en herkiesbare gemach
tigden betreft, beide dezelfde oandidaten,
maar wat aangaat de 5 vacaturen niet de
zelfde.
De heer S. J. de Hoest, ca-nd. tot den
H. D. alhier, die de benoeming heeft aan
genomen als hulpprediker bij de Ned.-
Herv Gem. te Enter (gem. Wierdon),
blijft zich beroepbaar stellen,
Dg Minister van Buitenlandsche Za
ken, jhr. Yan Tets van Goudriaan, ver
trok heden naar Het Loo ter audiëntie bij
H. M.
Maandag a.s. begeeft Minister Rink zich
daartoe naar Apeldoorn.
De Nationale Oranjebond „Wat ook
vali', trouw staat pal", heeft aan Z. K. H.
den Prins een eenvoudige gedenkpenning
met album aangeboden, als herinnering aan
22 Februari 1907, welke medaille Z. K. H.
bij uitsondering gaarne heeft aangenomen.
Blijkens een bij de familie te 's-Gr*
venhage ontvangen bericht, ia to Parijs
plotseling overleden de bekende dienstwei
geraar D. Ph. de Bruin.
Bij H. M. do Koningin-Moeder di
neerden Donderdag j I. sir Henry Howard,
Engclsch gezant, en lady Howard; jhr. mr.
Van Tets van Goudriaan, minister van
buitenlandsche zaken, cn luitenant~g;neraal
graaf Du Monoeau.
Na afloop der audiëntie te 's-Graven-
hago van H. M. de Koningin aan den af
getreden Minister van Oorlog, is generaal
Staal ontvangen door Z. K. H. den Prins,
die daarna den nieuw benoemden Minister,
generaal Yan Rappar<h gehoor verleende.
Z. K. H. Prins August Wilhelm van
Pruisen, vierde zoon van den Duitschcn
Keizer, die aan do Universiteit t© Bonn
studeert en een kunststudioreiB maakt, be
vindt zich thans, nadat hij laatstelijk eeni
ge Belgische steden had bezocht, ook te
's-Gravenhage, doch onder het strengst
incognito^ ten einde eenige musea en kunst
instellingen te bezoeken.
De Prins, die in het „Hótel dee Indea"
is afgestapt, denkt morgenochtend de Re
sidentie reeds to verlaten.
H. K. H. de Hertogin van Albany
heeft gisteravond de residentio te 8.18 por
Holl. Spoor veriaten om zich via Vlissin-
gen naar Engeland te begeven.
H. M. de Koningin-Moeder vergezcldo
Hare zuster tot aan het Hollandsche Spoor
station en nam daar op het perron van
hot Vorstelijk Paviljoen, vanwaar de trein
vertrok, op do hartelijkste wijze afscheid.
Ter uitgeleide van do vertrekkende Vor
stin bevonden zich mede aan het station do
EngeLsche gezant en eenige leden van do
Engelscho legatie, de gouverneur dor V.
dentio generaal Van Ermel Soberer, do i i
gemeesber baron Sweorts de Landa.s
borgh, zoomede eenige dames en hecren,
hoerende tot de Hofhouding van H. M.
Koningin-Moeder.
Van het station begaf H. M. de Koningin-
Moeder zich naar het gebouw van „Pulehri"
aan het Lange Voorhout, ter bijwoning van
de feestelijke herdenking van het 60-jarig
5 beetaan van hot schilderkundig genoot
schap.
Van het stationsgebouw was do driekleur
ontplooid.
Van de eersfco audiëntie, welke de Mi
nister van Marine gisteren na geruimen tijd
verleende, maakten vele vLag- en andere
zee-officie ren gebruik om hun opwachting
bij den heer Cohen Stuart te maken.
De Groothertog van Luxemburg heeft
den heer J. J. Perk, referendaris bij het f
Departement van Koloniën, benoemd tob
oommandeur in d© Luxemburgsche Orde
van do Eikekroon.
Bedankt is voor liet beroep bij d©
Ned.-Herv. Gem. tet Oudcw^ter door da.
F. de Gidte, te Goedereedo, voor dat te
Mijnsheerenland dooT ds. G. A. van dor
Hooft, te Domhui®.
Voor bet akte-oxamon lager onderwijs
ie te 's-Gravenhage geslaagd mej. T. Over-
diep, van Voorschoten.
Do „O. H. C." deelde dezer dagen
medo, dat van do zijd© des Kerkeraads to
Haarlem erf der Gemeente pogingen zou
den gedaan worden om ds. W. R. Pool
man te bewegen zijn ambt tegen Juli a.s
niet neer te leggen. Zij vernam thans mei
genoegen, dat Z. W. Eerw. niet het voor
nemen heeft zijn ambt vooralsnog neer te
Door do a it.-rechtbank te Alkmaar
ia, ter vervulling der vacature van kanton-
reobter te Hooru^ opgemaakt do volgende
alfabetische lijst van aanbeveling: mr. J.i'
Kleinkantonrechter te Schoonhoven; mr.
J. Plet Jz. kantonrechter te Tholen,' en
mr. G. F. haron thoo Schwartzenberg en,
Hohonlansberg, kantonrechter te Parama
ribo, thans met verlof te 's-Gravenhage.
In den ouderdom van 70 jaren is over
leden de heer J. S. Robinson, oud-lccraar
aan de Rijks Hoogore Burgerschool te
Utrecht.
Gisteren was a; u liet gebouw van heb
R.-K. Ziekenhuis van den II. Joannes d©
Deo te 'e-Grnvonhhgo, de driekleur onb
plooid ter gelegenheid van het zilveron
jubileum van den heer L. C. G. Verhuist
als regent.
's Morgens werd dit feest herdacht mot
een Mis in do kapel van het Ziekenhuis,
opgedragen door deo rector vaii de stich
ting, den eerw. heer Zwart, daarbij bijg(v-
staan door de rectoren Hagcraats en La-
Gassen, en bijgwoond door den jubilaris cn
de andere regenten met hun dames, zoome
de door de zustors van liet Huis.
Na afloop dezer godsdienstige plechtig
heid ontving de jubilaris zijn collega's
en de geneesbeeren in de regentenkamer,
waar hij werd toegesproken door den pre
sident van het college, den heer J. .L,
Duynsteo, die met dankbaarheid do groote
9)
Hij veegdo dus zijn kleine dikke hand
aan zijn schort af en reikte toen Gorda
do hand. „Ik feliciteer u. U weet mis
schien, dat deze citadel, waarin wij ons
thans bevinden, door den Byzantijnechen
veldheer Bclisar is gebouwd. Sedert dien
tijd heeft zij aan heel wat vijanden weer
stand geboden.. Saracenon, Arabie.cn en
Turken hebben haar niet kunnen innemen;
u is de eerste aanvaller, die over de mu
ren geklommen is cn dat nog wel op
klaarlichten dag l"
„Ja, do sergeant is daaraan volkomen
Onschuldig," zeide Gorda snel. Zij wilde
den goedhartigen, langen slungel niet in
ongelegenheid brengen.
„En mag men vragen wat u hier komt
doen, juffrouw?" vroeg do doktor verder,
terwijl hij grappig d© borstelige wenkbrau
wen fronste.
„Geneeskundige hulp, verder niets."
„Wa-wat?"
Gerda Roland bracht de hand aan haar
hals, terwijl zij antwoordde:
„Ik: geloof, dat ik een vreeselijken zon
nesteek heb gekregen. Alles schijnt te
branden. En daar toch- do kamer voor vrou
wen hiernaast leeg is, zou ik hier wel wil
len blijven, en wanneer ik weer beter ben,
kan ik bij de verpleging van mijn broer
helpen."
De tamelijk gezette, kloine officier van
gezondheid zag don kring van zijn getrou
wen eens rond en zéide, terwijl hij zich de
handen wreef, alsof hij een bijzonder gees
tigheid géhoord ha^:
„Zij kent niet eens do symptomen van
een zonnesteek. Sergeant, noteer eens ©ven:
de zieke wordt wegens aanvallen van dui
zeligheid tot nader order hier opgenomen
en heeft verlof haar broer te bezoeken. Hij
is toch werkelijk uw broer, nietwaar, juf
frouw
„Natuurlijk," antwoordde Gerda met
blos van verontwaardiging.
„En daar hij zich Roland noemt, is dat
zeker ook uw naam V'
Zij knikte; dé leugen wilde haar niet
over de lippen. Maar hier, bij het vreemde
lingenlegioen, deed men niet één, maar
zelfs wel twee oogen dicht. Spoedig was hot
register ingevuld, waarbij aan „Gerda Ro
land twee en twintig jaar oud, katholiek,
zonder beroép, üit'Duitschtend geboortig
werd toegestaan haar intrek in het militai
re hospitaal der oase El-Ariana te nemen.
Zij stak den dokter dankbaar de hand
toe. Hij lachte hartelijk en riep den zieke
bij het raam toe:
„Roland, nu wordt je gezond, hoor I"
„Jawel!" klonk het gehoorzaam terug.
De dokter knikte en zeide in het weggaan
tot Gerda:
„Eigenlijk scheelt hem niets meer. Den
typhus heeft hij achter den rug. Het is
slechts zwakte. U moet een bandje helpen
om hem er boven op te krijgen."
Hij verdween, door zijn staf van onder
geschikten gevoted. All°pn een bleekc vrouw
bleef achter, het waa de opziehteres van de
vrouwenkamer. Zij noodicde juffrouw Ro
land uit haar te volgen om een bed uit te
zoeken en het zich gemakkelijk te maken.
Bovendien moest de patient rust hebben.
„Ja, ik kom," antwoordde Gerda, doch
zij bleef staan en voegde haar broeder
haastig to©:
„Zeg eens, Otto, ken je een man, een
soort jager of zoo iets, een Duitscher ge
loof ik; hij ia vroeger ook in dienst geweest
ze noemen hem Frank."
„Ja zeker," antwoordde do kleine avon
turier, terwijl zij zich haastig van hem
had afgewend en ingespannen naar buiten
staarde, alsof ze iets heel bijzonders zag.
„Ik ken hem heel goed. Ik heb hem leeron
kennen, toen ons regiment hier kwambij
was toen nog in dienst. Aon den overkant
van het Zoutmeer woont een Fransch ko-
loüel, of liever een Elzasser. Frank woont
bij hem, half als kamoraad, half als rent
meester. Hij gaat veel op de jacht en tel
kens, wanneer hij hier langs komt, zoekt
hij mij op."
„Maar weet je niet, wie hij eigenlijk is?"
„Neen, hij spreekt nooit over zichzelf."
„Maar hij is toch een beschaafd man,
nietwaar?"
„Zeker^ dat merkt men dadelijk."
Hij zweeg en ook Gerda vroeg niet verder
en volgde de oppasseres in de naaste ka
mer.
Nadat Gerda haar kamer in orde had
gebracht, hield ze zich den geheelen dag
roet haar broer bezig en verliet hora eerst
tegen den avond, toen hij in slaap was ge
vallen.
Ze stond naar buiten to kijken, naar de
verschillende groepen personen, die zich
io de oase ophielden en voor de citadel hoju
en weer gingen. Te midden van deze groe
pen verscheen plotseling een kleine wa-
j gen, waaruit de hoofden der beide Engel
scho vrouwen te voorschijn kwamen. Gcr
da liep op haar toe en zij informeerden har
telijk naar den welstand van haar broer.
„Je hadt wel bij ong in de karavansercr
kunnen blijveu," morkt© do oudste op.
„Dan zou je de boodschap vroeg genoeg
gekregen hebbent"
„Welke boodsohap?" vroeg Gerda ver
schrikt.
Do beide Engelsche® konden niets met ze
kerheid zeggen, doch de Arabisch© opzich
ter had verteld, dat kort vóór zonsonder
gang een man, een Turk schijnbaar, die
den geheelen nacht doorgereden scheen te
hebben, bij de karavanaerei was aangeko
men. Hij had een brief voor juffrouw Ro
land bij zich gehad, doch boen hij haar
da-ar niet meer vond, waa hij spoorslags te
ruggekeerd langs denzrifden weg, dien hij
gekomen was Hij had den indruk gege
ven, dat hij oen bediende of koerier van
een Europeaan was
„Groote Hemel 1" zeide Gerda bedrukt,
„wie zitten mij nu weer op de hiebn?"^
Zij nam hartelijk afscheid van do beide
zendelingen, die spoedig wncr verder trok
ken, en wendde zich af. Daar bemerkte zij
in de verte de gestalte van den jager. Hij
naderde snel, terwijl hij haar vroolijk toe
wenkte.
„Dus u heeft uw broer gevonden en u
blijft voorloopig bij hem 1"
„Hoe weet u dat nu reeds?"
„Voor hoe groot houdt u El-Ariana, juf
frouw Roland?" vroeg hij, terwijl zij lang
zaam naast elkaar voortgingen. „Zulk een
nicuwtjo verbreidt zich alg oen loopend
vuur. Bedenk, dat de Europeanen door de
inboorlingen voortdurend bespied worden
en ook onder elkaar too non rij een leven
dig© belangstelling voor elkanders zaken.-
Zoo heb ik ook reeds gehoord van den
vreemdeling, die u door de woestijn is
nagereisd."
„Die Turk?"
Hij zag haar verbaasd aan. „Hot is geen
Turk. Hij moet uit Duitschland k^cn,
maar hij heeft een Turk of een dergelijk
individu als tolk bij zich. Een uur geleden
is hij op de binnenplaats van „Sinbad da
Zeeman", een eindje hier vandaan afgeste
gen."
Gerda versnelde onwillekeurig haar tred,
alsof zij de bewuste herberg, die achter
haar lag, met allen, die er in waren, zoo
spoedig mogelijk wilde ontvluchten. Zif
was heel bleek geworden. Zwijgend gingen
rij naast elkaar voort. Slechts eenmaal
vroeg hij op gedempton boon:
„Wil-u misschien liever alleen blijven?"
Doch zij schudde ontkennend het hoofd
on beiden gingen voort in de richting \ari
do citadel. j
Dieper en dieper drongen zij het woud
van palmen in, dat zich achter het oud©
gebouw uitstrekte. Eerst toen het donkofl
begon te worden keerden zij terug.
Even voor rij de citadel bereikten, vcr^
namen zij van een voornasm uitzienden,
Arabier, met wien Sidi Frank goed bekend
was, dat juist een reiziger was aangekomen
en met Oosteracho omslachtigheid gaf bi)
op oen vraag van Gerda, die door Frank
werd vertolüfcL een beschrijving van dei<
1 man.
(Wordt vervolgd.)
