LEIDSCH DAGBLAD, WOENSDAG 3 APRIL, - TWEEDE BLAD.
PERSOVERZICHT.
u
Kerkeiyke Berichten.
FEUILLETON.
Het I'oi-ti-et.
jfo. wm
Do manifestatie -ran een aantal Limburg-
iche burgemeesters, die zich hebben veree-
jiigd tot 'tgeen geheeten wordt een „bond
ïegen aigemeenon dienst-,
j) 1 i o b fc," vindt in de „N. E o 11 e r d am-
6 c h e. Courant" sterke afkeuring. Op
lichzclf is natuurlijk tegen de oprichting
Cvan die vereeniging niets in te brengen,
tnaar het komt het blad in hooge mate be-
^donkelijk voor, dat het een aantal burge
meesters z.ijn, die zich van die beweging aan
jhefc hoofd plaatsen ou haar steunen met het
jgezag van hun ambt.
Als iemand in do gemeente zich in den
.politieken strijd zoo verre mogelijk op den
'achtergrond moet houden, het is de burge
rmeester „man van do gemeente", verplicht
|om met elke richting, die tijdelijk in de ge
meente den boventoon voert, eerlijk en een
drachtig samen to werken. Buiton do bur
gerij om in het gemeentebestuur geplaatst,
kan hij niet scrupulus genoeg zijn, waar
jhet geldt een zij het ook slechts indirecte
inmenging in het partij-gewoel. Zijn eerste
leus moet zijn onthouding, of het verfcrou-
(wen, dat de burgerij noodzakelijk hebben
pioet in zijn strikte onpartijdigheid, gaat
^onherroepelijk verloren.
Nu willen wij gaarne aannemen, dat door
Jiefc initiatief van de Limburgsche groot-
^Waardigbeidsbekleoders tot oprichting van
'een bond tegen algemeenen dienstplicht do
ïrosfc in* hun gemeenten allerminst zal wor
den verstoord. Wij vallen zelfs gelooven,
Hat alle Limburgsche ingezetenen als één
Iman in beminnelijkeeensgezindheid de
denkbeelden hunner burgemeesters zullen
!deelen. Doch dat is op hot oogonblik de
kwestie niet. Het beginsel schuilt dieper.
Vandaag is het om een oproep tegen „mi-
Jnister Staal en zijn helpers" te doen, maar
•morgen misschien tegen „dr. Kuyper en zijn
ffcrawanten", en overmorgen geldt het wel-
Üioht een zaak, waarover ook binnen de ge
meente heftig wordt gekrakeeld.
Waar is de grenst Of alles óf niets zou-
Hon wij zeggen. En dan moet naar onze
(Overtuiging voor den burgemeester in dc
eerste plaats het woordje „niets" het wacht
woord zijn. De burgemeester, die het an
ders inziet, doet schade aan zijn waardig
heid en moet óp den duur het gezag van
fcijn ambt, het gezag der overheid bedenke
lijk ondermijnen. Verwonderlijk is, dafc van
Sde verschillende Limburgsche burgemeesters
jgeen onkele dit schijnt te hebben ingezien.
„Land en Yolk" zegt, dat de oprich
ting van een bond tegen algemeenen
'dienstplicht door een aantal katholieken
(Vveer eens eigenaardig heeft toegelicht de
(verwarring, die onder de partijen der
(rechterzijde heerschfc ten aanzien van het
Hefensievraagstuk.
De oprichting van dezen Bond soliijnt
'ons niet aangenaam voon de christelijke
Coalitie, die het kabiuefc-De Meester omver
■Wierp. „Het Huisgezin" vraagt al,
Oi men niet „enkele maanden"' had kun-
tien wachten. In dio enkele maanden kon
.öanj dbor de Katholieke partij „een be
slissing in zake dc militaire kwestie zijn
genomen."
,,H et Huisgezin" stelt zich dit wat
$e gemakkelijk yoor. Maar dit staat vast:
öo bond zou nu bij do rechtsoho candida-
èen weinig succos hebben.
Wordt hun gevraagd, of zij vóór alge-
taeencn dienstplicht zij'n, dan zullen zij
Antwoorden:
„Dafc weet ik niet; ik vraag het straks
>|Ka.h de commissie van meneer Talma."
„Het Huisgezin" schrijft:
Goede buren en vrienden kunnen, neen,
moeten Nederland en België zite
.Op het gebied van handel en verkeer is
/ongetwijfeld wel een en ander te verwezen
lijken in de richting van een hartelijker
Verstandhouding.
Doch op militair gebied doen wij het
ïrciligst, met geen nauwo vereeniging na te
fetreven.
Het is gevaarlijk in zioh, omdat het zoo
licht verleidt tot het verzwaren van de
militaire lasten. In Belgic zijn er thans
reeds van heel de toenadering afkeerig,
omdat sommigen daar in een bondgenoot
schap met Nederland een prachtige gele
genheid zien om België's achterstand in
militaire zaken wat te doen verminderen,
m. a. w. den militairen last voor de natie
drukkender te maken.
En het is gevaarlijk, omdat wij dan zeker
onder verdenking zullen komen, dat wij
in de internationale politiek een rol ven-
achen fce spelen.
Kunnen wij daar maar eenigszins buiten
blijven, dan moeten wij zulks doen, want
die politiek is niets meer dan een groot
wespennest.
>,H et Yolk" zegt, dafc in eenige afdee-
lingen der S.-D. A.-P. en in een enkelen
bestuurdersbond de vraag geopperd is, of,
.nu de partij en de vakbeweging in ons land
een beweging op touw gezet hebben om den
wettolijkon tien-uren dag fce verorveren, de
Mei-beweging niet voor die beweging
dienstbaar moet worden gemaakt door ook
die leuze aan te heffen en de vroegere:
don acht-uren-dag, al of niet geflankeérd
door die van algemeen kiesrecht, zoolang
te laten vallen. De reden daarvoor zou
dan zijn, dat sommige elementen in de ar
beidersbeweging, die aan de agitatie voor
den wettelijken fcien-uren-dag deelnamen,
ook voor deelneming aan de Mei-beweging
zouden zijn te winnen.
Met het Partijbestuur ontraadt „H e t
Yolk'' deze wijze van doen.
De Mei-beweging is en moet blijven een
manifestatie van het bewuste proletariaat
voor de algchcelc- vrijmaking der wereld
van het kapitalisme, en de acht-uren-dag
is in die beweging slechts genoemd, om de
gemeenschap van belangen van het prole
tariaat duidelijk te doen uitkomen. Dn
brongfc dan ook met zich mede, dafc die Mei
beweging niet kan worden ondergeschikt
gemaakt aan eenige tijdelijke, landelijke be
weging, voor eenigen ah deren eisck.
Het spreekt vanzelf, dat op de Mei-ver
gaderingen en in de Mei-geschriften de
fcien-uren-dag kan worden besproken als
liggende' in de lijn van den internationalen
eisch, maar die internationale cisoh zelf
moet bij de Mei-beweging onveranderd ge
handhaafd worden, zonder ons af fce vra
gen of de een of andere organisatie, die
niet op het standpunt staat van den klas
senstrijd, daardoor van de deelname weer
houden wordt.
Yoor de Mei-bcweging blijve dus de leuze
weerklinken: Voor den acht-uren-dag, de
eisch van het internationale, klassebewuste
proletariaat.
„D^ Nederlander" gaf o\1er de
voorstellen der Staatscommissie voor
Grondwetsherziening een serto
'artikelen, voornamelijk bestaande in een
uiteenzetting van den inhoud, doch hiei en
daar van eenige eigen aanteekeningen
voorzien. Over het voorstel tox toekenning
van het recht van amen dement aan
de Eerste Kamer schrijft het blad nu
een bespreking van prof. Oppenheims be
zwaren daar fc. gen:
Wat de algemeene bezwaren van den heer
Oppenheim tegen het nieuwe instituut be
treft, zeker kan niet ontkend worden, dat
ze hun waarde hebben. Maar het komt hier
op de toepassing aan. Ook wanneer haai
het recht van amendement zal zijn toege
kend, za.1 de Eerste Kamer niet moeten
vergeten, welke plaats zij in ons staatsor
ganisme inneemt; en gelijke reserves, als
ze zich in het verleden heeft opgelegd bij
het beoordeelen van ontwerpen in hun
geheel, zullen haar ook in de toekomst te
stade komen bij de gebruikmaking van het
amendementrecht. De nota van prof. Op
penheim zou in het kort kunnen samenge
vat worden in deze woorden: „In beper
king ligt kracht". En dit ia, bovenal ten
aanzien van de Eerst© Kamer, zeer juist;
maar een dergelijke zelfbeperking kan ook
bij het amendeeren van ontwerpen in acht
genomen worden. Werd de Eerste Kamer
inderdaad in dien zin „een volledige
tweede instantie", dat ze ook op haar
beurt de wetsontwerpen nog eens in al hun
bijzonderheden ging onderzoeken en de re
dactie van elk artikel op een goudschaal
tje wegén, dan zou zij ongetwijfeld op don
duur haar bestaand karaktei verliezen en
diaarmee iots van „haar zedelijk aanzien
en het geloof in haar nut en noodzakelijk
heid" inboeten. Maar dit behoeft niet en
dit behoort ook niet. YceJ engere grenzen
zijn voor haar werkzaamheid, ook voor haar
amendeeringswerkzaamheid, haar van na
ture aangewezen. Wij stellen ona voor, dat
de wijzigingsvoorstellen, waartoe zij het ini
tiatief zal kunnen nemen, in hoofdzaak van
tweeërlei aard zullen zijn: lo. die, waar
door anders onoverkomolijke bezwaren te
gen onderdéélen worden opgeheven en dus
een goedkeurend eind-votum. haar mogelijk
wordt gemaakt; 2o. die, waarvan de juist
heid ook door de Regeering wordt erkend en
waarschijnlijk ook voor dc Tweede Kamer
aannemelijk is, en die dus eer hot herstel
van onwillekeurig begane fouten dan het
doorzetten van eigen afwijkende meening
beoogon.
Mits blijvende binnen het kader, waarin
de Eerste Kamer ook thans werkt, kan het
recht van amendement dior Kamer van
hoilzamen invloed worden op den wetge-
venden arbeid der Statcn-Generaal.
In „Hoagscho Kout" In de „Provin-
o i a 1 e Gr o n i n g e r Courant" lazen
wij o.m.
Ziehier oen kiekje, een instantané, op
witten Donderdag in de Prinseafcraafc (Den
Haag) tegenover de magazijnen van „Eigen
Hulp" genomen. Op het verhoogd voetpad
(trottoir) bestormen drie lieden de grooto
brievenbus van het postkantoor, maar wor
den hierin gedwarsboomd door twee jonge
meisjes, ieder met een fiets aan de hand op
het voetpad, iu oen druk, halfluid gesprek
gewikkeld, waarbij een „hij" de hoofdrol
"speelt. Deze Hij-aanhangsters letten na
tuurlijk niet op een moedorfcje» van do te
genovergestelde zijde aankomende, dat een
gevulden kinderwagen tracht voort te--du
wen, en naast rich nog twee hemeltjes ran
omtrent twee en drie jaar meesjouwt.
Rondom deze voetpadstormers een dichte
kluit brievenbestellers, die hier blijkbaar
vergaderen en een gezellig praatje houden
vóór zij hun uitdeeling aanvangen.
Door dit warrelige menechen kluwen
baant zich nu een electriseho wagen bru
taal en vastberaden den weg. En gij en ik
grootestadsbewoners alsjeblieft! hou
den ons hart vost, als we die overrompelen
de herrie, die woelende, ongedisciplineerde
bende overzien. Ieder voor zioh en onze
lieve Heer voor ons allen 1
Een neef uit Hattum, die dit oorverdoo-
vend od oogver rassend straat-tooneeltje
met stomme verbazing aanschouwt, schiet
in een lach over al de korte „boenders" ol
schuiers, dio de paarden, in plaats van den
mooi golvenden langen staart, aan het
eind van hun rug vertoonen. Medelijdend
schudt hij het hoofd over zulk een idioto
verminking. Wacht maar, hij zal zich nog
wel meer verwonderen
Als wij straks over den Kneuterdijk ko
men en hij belangstellend voor de vroegero
woning van Prins Alexander staat, ver
neemt hij schuddebollend, dat de nieuwe
secretaris van het Duitsche gezantschap dit
aristocratische huis gehuurd heeft voor
13,000 gulden 's jaars. Ongeloovig schudt
hij het hoofd. Wie heeft ooit van. zóó'n
huurprijs gehoord I Wij hebben altijd van
onze ouders gehoord, dat de huur der wo
ning slechts ©en zesde van het gezamenlijk
inkomen mag bedragen. Wat moet naar
dien maatstaf de Duiteche diplomaat goed
voorzien zijn van het aardschc slijk.
Een eindje verder schiet mijn provinciaal
in een gullen lach, als fcusechen de Hoogo
Nieuwstraat en het Lange Voorhout, aan
een zeer smal huisje en zoo petieterig als
een poppenwoning, hij de voorname aankon
diging leest: „Een Heerenhuis te huur."
Als men in de 'knussige kamertjes van dit
vogelkooitje vier natte paraplu's kan uit
zetten, mag men mij gerust een leugenaar
noemenHet uitzicht is echter aanlokkend,
de ligging voornaam, de sfcaod hoogst-def-
tig. Leve het Heerenhuisje I
Toen wij, al wandelende, door dc Wagen
straat kwamen, wees ik mijn neef het hoek
huis van Wagenstraat en Gedempte Gracht,
dat tegenwoordig een handel in tabak en
koffie bevat. Daar woonde, op de kamers
der ecrBte verdieping, een veertigtal jaren-
goieden, zei ik, de onlangs te Utrecht
overleden oud-minister Sprenger van Eyk
Het was destijds een bedden winkel en de
bovenbewoner was toen als surnumerair dor
registratio tijdelijk bij het ministerie van
financiën, afd. domeinen, geplaatst.
Sprenger van Kyk was toeu een leven
dig, vroolijk, pretlievend jonkman, die het
geaellig samenzijn gaarne mocht, een man,
die zich iu verschillende kringen bewoog.
Dikwijls gebeurde het dan ook, dat deze
drukke prater heel laat (of heel vroeg: al
naarmate van de vcrdeeling der 24 uren)
zich ter ruste begaf.
Aan de overzijde zijner woning, op den
hock van Wagenstraat en Gedempten Burg
wal, vatte eiken avond een zuurkraampje
post, dafc zijn beste klanten onder do voor
bijgaande „plakkers" en de naar huis keo-
rende „nachtpifcjea" fceldo. Als nu onze a.s.
staatsman, toen nog een onbezorgde, vroo-
Lijke jonkman, des avonds laat thuiskwam,
wisselde hij altijd een jovialen groet of een
opgewekt praatje met de koopvrouw, die
trouw bij haar brandende lantaarn achter
de harde eieren, het zuur en do gebakken
vischjea hokte.
Nu wilde het noodlot, dat in het gemel
de beddenmagazijn op zekeren nqphfc plot
seling een heftige - brand uitbarstte, zóó
plotseling en zóó schrikbarend anel, dat
men vergat den bovenbewoner fce wekken,
die, juist op oen vergevorderd .nachtelijk
uur eerst thuisgekomen, uit zichzelf niet
wakker werd.
Daar herinnert zich do koopvrouw aan de
overzijde, die den brand het eerst ontdekt
had, dat „de meneer van de bovenkamer"
haar nog goeden nacht had toegeroepen en
misschien nog sliep l
Snel grijpt' zij alles, wat ze onder haar
bereik vindt, en smijt dafc woest en krach
tig tegen de ruiten der bovenwoning. De
ruiten rinkinkclon; de bewoner wordt wak
ker door het helsch lawaai, ziet het gevaar,
waarin hij verkeert, aohiefc ijlings een paar
kleedingsfcukken aan en ontvlucht met al
len spoed het brandende huis. Zoo lia.« de
toekomstige wetgever het behoud van zijn
loven aan de vrouw van het zuurkraampje
te betalen.
En de zedeles, die er uit to trekken valt!
vraagt mijn neef of een ander.
Wel, dat iemand, die vriendelijk en
spraakzaam is, behoorlijk gered wordt,
wanneer hij In gevaar verkeert.
Herstellingsoorden van Misbedienden.
In de jaarljjksche algemeene vergadering
van de Nederlandsoho Vereeniging tot het
oprichten on in stand houden van Herstel
lingsoorden voor Handels- cn Kantourbc
dienden en Handelsreizigers, gehouden te
Rotterdam in het gebouw „Mcrcuriiui
werd het jaarverslag goedgekeurd.
Ter vergadering waren o. a. aanwezig
leden en afgevaardigden uit Delft, Dor
drecht, Gouda, Den Haag, Leiden, Rotter
dam, Tiel, Tilburg en Utrecht.
Op voorstel van Dordrecht word behan
deld do motie van de Propagauda-commissie
daar tor plaatse. Na discussie werd de
motie door de voorstellers gewijzigd in uien
zin, dafc de wensohelijkheid wordt uitgeapru-
ken van de omzetting der propaganda-com
missie in afdeelingen en van het benoemen
eener commissie, dio tal trachten samen
smelting te verkrijgen met do Vereeniging
„Verpleging en Rust'' en die de noodige
stappen zal doen tot de voorbereiding van
ovengenoemde omzetting.
Na toelichting van den heer Bax clie be
toogde dafc een fusie zeer waarschijnlijk is,
omdat, ala aan dc wensohen van vroeger
van Amsterdamse he zijde geuit, door wijzi
ging van statuten en huishoudelijk regle
ment wordt te gemoet gekomen, het motief
voor het voortbestaan der vereeniging
„Verpleging en Rust'' geheel vervalt en zij
de sympathie van allo vakgenooten niet
alleen, maar ook van het publiek zal verspe
len, indien zij zich tegen de algemeen ver
langde samensmelting verzet, werd do
gewijzigde motie met algemeene stem
men aangenomen.
Tot bestuurslid in de plaats van Gea
heer Jao. Verbuigt werd gekozen dé heer J.
F. Bentsnijder en ter vervulling van do va
catures Kampman en Friczc^-oerg werden
resp. gekozen de heeren N. A. A. Kamp
man on F. G. Mastenbroek Jr.
Als leden der commi^ë voor financieel*
controle werden oenoemd de heeren Joo.
Musly, H.. 0. Snel Jr. en Gh. Bogacrfcs.
Bepaald werd dat 10 pCfc. van de vaste
jaarlijksche inkomsten in 1907 zullen wor
den afgedragen aan het reducticfonda.
Punt 8 der agenda werd aangehouden.
Als leden der commissie voor Fusie, enz^
(door aanneming der Dordtschc motie noo-
dig geworden) werden benoemd dc heeren
H. Bax Jr., W. N. de Bruijn Jr Willem
C. Fiege Jr., Noorlander en E. Over-
broek. Deze commissie zal baar taak ten
spoedigste opvatten.
Na eenige mededeelingen van huishoude-
lijken aard werd de vergadering met een
krachtig woord van opwekking door den
voorzitter gesloten
Lager Handelsonderwijs,
In de groote bovenzaal van hot. Hotel
Americain te Amsterdam werd- gisteren
door den voorzitter van de Nationale Ver
eeniging voor Handelsonderwijs, dr. D.
oos, het congres voor lager Handelsonder
wijs geopend. Aanwezig waren o.a. znr.
Evenrijn, vertegenwoordiger van den mi
nister van landbouw, nijverheid en handel;
jhr mr C. Feifch, vertegenwoordiger van
den minister van binnenlandscho zakenj
vertegenwoordigers van de gemeentebestu
ren van Dordrecht, Amsterdam, 's-Graven-
hage, Delft, Enschedce, Deventer, Zaan
dam, e.a. afgevaardigden van een elftal
Kamers van Koophandelvan vereenigin-
gen van handels- en kantoorbedienden, o.a.
van „Kennis is Macht" uit Leiden; van de
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen
van do Maatschappij van Nijverheid; van
het Nederlandsche Schoolmuseum; voorts
schoolopzieners, inspecteurs van onderwijs,
middenstanders, onderwijzers, particulie
ren.
Do voorzitter heette allen hartelijk wel
kom, meer in het bijzonder de speciale
Regeeringsvertegenwoordigers. Spr. consta
teerde, dat alom in den lande belangstel
ling voor do vereeniging bestaat, in te
genstelling met den treurigen toestand in
1899, toen men de nieuwe vereeniging zelfs
vijandig gezind was. Dit suoces schreef
6pr. toe aan den vinnigen strijd door cte
vereeniging tegen de bestaande insfcellin-"
gen gevoerd. Allest wat tot verbetering
kan leiden, is bestudeerd on beeproken.
Naast H. B.-S. moesten komen of aan H
B.-S. moesten verbonden worden speciale
scholen van voorbereiding voor deu han
del. Aan de zaa-k van heb lager handelson
derwijs wordt en zal alle aandacht worden
geschonken dank zij steun van Rijk, pro
vincie, gemeente en particuliere
Hierna kwamen ter sprake de verschil
lende inleidingen, met de gestelde oonclu-
sios.
Naar aanleiding van de verdedigde stel
lingen werden door verschillende aanwezi
gen vragen gesteld, die door dc inleiders
beantwoord werden.
Behalve de aangekondigde sprekers voor
de ook het woord dr. H, Blink, van 'x f»ra«
venhage, die de organisatie van het lager
handelsonderwijs besprak.
Hierop ging dr. Bos over tob sluiting der
vergadering. Aan do hand van al het ge
sprokene kwam de voorzitter tot de volgen
de oonclusie. Voor goede inrichting van
het handelsonderwijs zijn drie factoren
noodzakelijk: a. richt scholen op; b. vormt
uw onderwijzers; c. geeft uw leerlingen tijd
tot leeren.
De bijeenkomst eindigde met de gebrui
kelijke plichtplegingen.
Leiderdorp: Ned. Hervormde Gemeente.
Donderdag te 12 uren dienst. Inzegening vnn
het huwelijk van ds. K, W. Vethake en W.
G. de Baas.
r
JBlol.)
„Ik zal het vanavond verzenden", ging
eij vastberaden voort, haar ontroering
^overmeesterend, „en later zal ik u doen
toeten, hoe uw kunstwerk ontvangen werd.'
iZij stak mij plotseling de hand toe.
Veertien dagen later, nadat ik juist heel
<druk bezig was geweest met een afschuwe
lijke débutante in eeh beelderig reoeptic-
ffcoilet, kwam men mij zeggen, dafc miss Ron
de 1 mij wenschte to spreken.
Ik spoedde mij naar do binnenkamer en
ontstelde van haar doodsbleek gelaat en do
Jdonkcre kringen on"der haar oogen.
„Zoudfc u mij niet een kopie kunnen too-
ben van het portret, dat ik wegzond I
frrroeg zij op afgebroken toon. Ik
iTroeg slechts één afdruk, maar misschien
is cr een kopie van
„Ja, het portret viel zóó mooi uit, dafc
5k er een diplucaat van maakte. Hier is
liefc", antwoordde ik, haar een gedrapeerd
ezeltje aanwijzende, waar zij niet op hao
feclet.
Op bijna ruwe wijzo greep zij de fotogra
fie en verslond haar met de oogen, waarna
.Bij onverwacht in tranen uitbarstte.
„O, het is nog orger dan ik mij voor-
'stelde!" snikte zij'. „Ik hoopte tegen alle
hoop in, dafc het aiefc zoozoo
<pnwaar zou zijnl"
„Maar, lieve mias Ronde!, zeg mij, bid
jk u de reden van uw droefheid 1" smeekte
*k, onwillekeurig deo o^rm om haar tril
lende schouders slaande. Wij waren nog
slechts twee vrouwen meer.
„Ja, ik zal het u vertellen," antwoordde
zij, achterover leunende met die afmatting,
welke op een uitbarsting van herige aan
doening volgt. „Gisteren ontving ik een
brief uit Inclië, meldende, dat de schrijver
naar Engeland zou komen. Do datum van
vertrek zegt mij, dafc hij, binnen do maand,
nadat huj liet portret ontving, het origineel
zien zal. Ik weet niet hoe ik zijn uitdruk
king van ontsteltenis zal dragen, als hij
tegenover mij staat!'
„Maar hijzelf zal ook veranderd en ouder
geworden zijn 1"
„Ja, maar hij heeft mij geen leugenachtig
portret gezondenHij zal verwachten hcc.
jonge meisje te zien, wier fotografie
hem dezer dagen zal bereiken, juist voor
zijn vertrek, en hij gaat tot do v ro uw, die
al zijn hoop en geloof zal teleurstellen.''
„Maai' indien hij u liefheeft, wat zijn
getrouwheid bewijst zullen de onvermij
delijke sporen van den tijd hem onver
schillig laten," verzekerde ik.
„Ja, misschien zal hij. zioh daarom
niet bekommeren; maar wel om mijn elleo-
dige leugenHad ik slechts niet toegegeven
aan de jammerlijke ijdelheid eener verwelk
te vrouw, dan zou hij niet vol verwachting
zijn teruggekeerd.
Ach, indien hij dat portret slechts nooit
kon zienMaar klagen helpt niet meer.
Het is eenmaal geschied.....hij heeft
gezien en zal zienl Vaarwel, miss Haa-
nel, en vergeef mij u hiermee te hebiwn
opgehouden 1'
Terwijl zij fcusschen de zeegroene pelu-
cben gordijnen verdween, voelde ik, dafc ik
veel zou gegeven hebben, om het eind fce
hooren der geschiedenisdie van de oofc-
goochèling van een man en een gebroken
vrouwenhart.
Drie maanden later, toen allerlei zaken
en voorvallen bijna de herinnering aan het
gebeurde hadden uitgowLscht, ontving Ut
den volgenden brief:
„Geachte Mise Hannel.
Dikwijls heb ik gehoopt dat wij elkander
nog eons zouden ontmoeten. Ik vergat geen
oogonblik uw medegevoel; dafc waaraan de
mensch hier op aarde het meeste behoefte
heeft. Wilt gij morgenmiddag thee bij mij
komen drinken? Ik verlang er naar u mijn
man voor te stellen.
Was gefceekend: MAUD DUFRESYNE."
„Maud Dufresynel"
Dus had het Onware portret hen toch
niet kunnen scheiden 1 De liefde van een
man had vergiffenis gevonden voor
dc rimpels eener vrouwHoe edel
Verdeeld tusschen gevoelens van bewon
dering en ongeloof, schelde ik aan het op
gegeven adres aan; maar het duurde niet
lang of liet laatste, onedele gevoel was ge
noodzaakt de vlag te strijken.
Met uitgestrekte handen kwam mijn
gastvrouw op mij toe en ik was sprakeloos
van verbazing over de verandering, welko
zij had ondergaan.
Het was het jonge meisje van mijn por
tret, uit het verleden weergekeerd I
„Het doet mij zulk een genoegen u te
zien," zeide zij; „ik ben paa terug van Ge
nua, waar wij onze wittebroodsweken door
brachten. Maar nu moet ik u mijn echt
genoot voorstellen. Roy, hier ia miss
Hannel."
Een lange man trad te voorschijn en rijn
vtouw geleidde, ja, hij scheen zijn weg niet
alleen te kunnen vindon, hem tot mij.
„Vergeef mijn onhandigheid," zqidto hij
met een aller lief sten glimlach, „maar de
slag, dio mij trof, dagfceekenfc nog van
zoo kort geleden, dafc ik er niet aan ge
woon bon geraakt. Maud heeft u immers
verteld, dafc zij zioh over een armen blin
de Önfcfermde."
„Mijn man verloor hot geziohfc door een
ongeluk in Indic, drie dagen voordat hij
mijn portret ontving," sprak zij haastig.
Onzo blikken ontmoetten elkander cn
toen begreep ik.
„Ja, en ik kan niet zcggcu, dafc ik mijn
verlies al fco zeer betreur," hernam haar
echtgenoot. „Ik zou anders niet met pen
sioen naar het moederland zijn gezonden
en dan had Maud waarschijnlijk nog Lan
ger moeten wachten. Het gaat beter zon
der zijn oogen dan ronder zijn hart te le
ven*', vocgtfe hij er bij, de fijne hand
drukkende, die zijn arm geleidde.
Een oogenblik kon ik niets antwoorden.
Ik dacht aan de woorden, door Maud geuit
bij haar laatste bezoek aan mijn atelier:
„Indien hij dafc portret slechts nooit kon
zien I"
Haar wensch was vervuld geworden, en
zooals meestal geschiedt was er smart ver
bonden aan die vervulling.
Ik staarde hen aan, zooals zij daar naast
elkander stonden in don zonneschijn der
vroege lente, en opeens verdween alle leed
wezen uit mijn hart.
Zij waren gelukkig; het lot had hen veree-
nigd en voor hem zou zij altijd het jonge
moisje zijn.
Do Voorzienigheid had de verwoestende
sporen van don tijd verborgen en liefde
deed het overige.
Andermaal was er een jaar verloopeu. Do
Duf rosy no's hadden zich zoo hartelijl
tegenover mij betoond, dafc ik hen her
haaldelijk opzocht dien winter, om den
Zondag bij hen door to brengen. Ik wijt
altijd even welkom aan hun gastvrijen
haard te zijn en het deed mij goed getuigo
van hun volkomen geluk te wezen. Du-
freayne had veel geleden in Indic eu zag
er buitengewoon oud uit voor zijn leeftijd,
maar hij bleef een zeer mooi menseti eu
wat Maud betreft, zij nam het zee kwa
lijk, toen een hunner bloedverwanten oong
zeide, dafc zij gemakkelijk zou tunuoa
doorgaan voor zijn dochter. Hij bleef al
tijd even jong in haar oogen.
Omstreeks half Januari begaven zij zich
voor drie maanden na/ir het Zuidon cd
hoorde ik weken achtereen niets meor van
hen. Maud wist, dat ik met den besten wil
ter wereld geen tijd tot correspondeer en
kon vinden, cn vergenoegde zich mij een
briofkaarfc t© zcncicu. meldende, dafc zij
behouden to Cannes aangekomen warjlï;
In het begin van Mei zat ik op een
avond te lezen over een nieuwe ontdekking
ten opzichte vau dc fotografie niemand
maakt er zich een donkbceld van welk een
voortdurende studie cr voreisqjit wordt, wit
men op de hoogte van ons vak blijven
toen de deur mijner zitkamer zachtjes mfc-
sloten werd en tot mijn groote verbazing
Roy Dijfrcflync binnentrad.
„Vergeef mij onaangemeld tot u fre ko
men," 6pralc hij op gejaagd.en toon. „U
