Onze maaltijden.
2D© Auxetophone.
kwam de chef op hem toe en reikt© hem de
hand.
,,De volgende weck zal je verzoek wor
den ingewilligd. Neen, nicfc jij alleen zult
het beter hebben; allen, c'ie in mijn dienst
zijn." En toen mompelde hij toonloos in
zichzelf: „Wanneer Gij offers neemt, Al
machtige, 1 eem dit offer van mij. "Wanneer
ik met geld, met weldadigheid iets goed
kan doen, dat zij mi n gave." Als een gebed
klonken die woorden.
Pct**r Sund stond als vastgeuagelddat
was geen werkelijkheid, dat ,was ceu
droom.
En in de doodschc stilte, die hierop
volgde, belde de telefoon. De slanke man
luisterde, op zijn gelaat lag een spannende
angst.
„Daar is het!" riep hij met waanzinnige
stem.
„Neen, het kan niet zijn. Almachtige,
red mijn kind!"
„Ik kom dadelijk. Ik breng den dokt-r
mee."
Hij hijgde naar adem, toen hij Peter
voorbij stormde zonder overjas, den hoel
in zijn hand. Als aan den grond genageld,
onmachtig zich te verroeren, stond de ar
beider daar een oogenblik.
Langzaam wondde hij zich naar de deur.
Hij voelde een brandende schaamte, zijn
knieën trilden hevig, toen bij voorzichtig,
bedachtzaam in de werkplaats terug ging.
Hoe ondankbaar was hij.
Waarlijk, men is zijn geluk niet b-cvuet,
dacht hij. Gelukkig moest hij zich noemen
Hoe treurig werd hij, wanneer hij zich
voorstelde, dat zijn Elsje een ongeluk (con
overkomen; dat dc dood in zijn huis koa
binnentreden.
De man, die daar als een waanzinnige
had voor hem gestaan, wilde zijn gehcelo
vermogen voor het leven van zijn kind op
offeren. Had hij hem niet een benijdens
waardige, een gelukkige genoemd'?
Peter Sund beefde, als hij aan de zijnen
dacht. Hij moest moeite doen, om zijn aan
doening to verbergen.
In de machinekamer dreunden de machi
nes. Door het rumoer heen uoordo hij de
ptem van zijn chef en er ging een glimlach
over zajn gelaat. Het was hem, alsof hij
den vroolijken groet zijner kleine Els© had
vernomen alsof hij het lieve bleek© gelaat
zijner Grete had gezien.
De machines dreunden. „Gelukkig
menseh! Gelukkig menschsuisden de
raderen.
Kjjk geworden vrouwen.
Dat vrouwen in haar eigen levensonder
houd voorzien, is lang geen nieuwtje moor;
maar dat vrouwen millioonen vera.onen,
komt tot due ver zeker nog wel alleen in
Amerika voor.
Een verbazingwekkend talent om op do
Beurs gelukkig te werken heeft zeker© me
vrouw Hetty; zij gaat door voor een finan
cieel genie; geniet het vokt© vertrouwen
en heeft zich in korten tijd een reuzeuver-
mogen verworven.
Op andere wijze is een bloedverwante
der Vanderbilts. een juffrouw Oolrichs, tot
rijkdom gokomen. Zij moet door gelukkig©
spoorwegspeculaties in cón jaar 40 milliocn
mark „verdiend" hebben.
Wat men verder van de schoone juffrouw
Gallins verhaalt, klinkt al heel romantisch.
Als kind in dc vlakten on bergen van Mou-
tana opgegroeid, door Indianen geroofd cn
weder losgelaten, leidde zij con avontuurlijk
leven en sloot zich, ouder geworden, bij een
troep kooplieden aan, om met hen jaren
lang het wilde Westen te doorkruisen. Voor
een twintig jaar trof men daar kudden buf
fels aan, zóó talrijk en dicht, dat men, om
don weg vrij te maken, er op los moest
schieten. Hot slimmo meisje bedacht, dat
men met die kudden veol geld zou kunnen
verdienen, en het rustte niet voordat het
een middel gevonden uad, om zich een klei
ne boerderij en ecu kudde aan te schaffen.
Uit dit bescheiden begin zijn thans haar
waggonladingen rundvee, die zij zelve van
Montana naar Chicago ten verkoop brengt,
tot een Amcrikaansche beroemdheid ge
worden.
Een juffrouw King is haar geduchte me
dedingster; dez© bezit een reuzenboerderij,
die veertig Engelschc mijlen lang is en ze
venmaal zoo groot is als het ganschc dis
trict Middlesex. Het bedrijf omvat 20,000
stuks vee en 12Ö0 paarden, die door 300
mensehen verzorgd worden. Deze model
boerderij doet d© ondernemende dame alle
eer aan en Beeft haar bovendien het niet
te versmaden peulschilletje van een ronde
20 millioen mark opgebracht.
Uit de Vademecum-bibliotheek van Van
Holkema en Waiendorf te Amsterdam is de
volgende critiek op de, Engelschc, Ameri-
kaantoho en Hollandsche verdeeling der
maaltijden aangehaald:
Tegenover dc Engelschc en Amcrikaan
sche gewoonte, om een krachtig en zeer
substantieel ontbijt te gebruiken, staat die
in Holland, waar het ontbijt hoofdzakelijk
uit brood bestaat; brood en koffie zal in
d© meeste gevallen wel juister zijn. In een
root deel van Nederland volgt op dit ont
ij t het twaalf uurtje",- dat teekenend koffie
drinken heet en dat wederom uit brood en
koffie is samengesteld.
Voor zoover aldus de regeling is, kan
met stelligheid worden gezegd, dat zij voor
de gezondheid niet bevorderlijk is Want
zij brengt mede, dat cr maar één hoofd
maaltijd is, dio 's middags na den arbeid
woidt genuttigd. In .de meeste gevallen
zal bij dien hoofdmaaltijd het tekort, moe
ten worden aangevuld, dat het lichaam den
geheelen dag door de brood-voeding heeft
geleden. Die maaltijd wordt daardoor te
zwaai* en te overvloedig en stelt te grootc
cischen aan dc functies van het spijsver
teringsorgaan.
Bovendien heeft de broodvoeding eigen
aardige bezwaren. Brood wondt meestal
versch gegeten en dan zeker, maar ook
vaak als het oudbakken wordt genuttigd,
heel slecht gekauwd. Wij hebben vroeger
gezien, dat brood voor een goed deel door
bet speeksel in den mond moet worden ver
teerd. Dit feit maakt het duidel^x, dat
slecht gekauwd brood zulk een hinderlijke
en zwaie belasting voor het spijsverterings
kanaal wordt. Daarbij wordt brood meest
al met behulp van koffie omlaag ^-wirkt
en al te dikwijls wordt vergeten, dat kof
fie een vergift bevat, dat in te groot© hoe
veelheden zeker niet minder 'schadelijk is
dan alcohol. Zeer terecht wordt koffio de
alcohol der vrouwen genoemd.
Voor don arbeider heeft de late maaltijd
nog ander© bezwaren. Hij moet 's moi-j.ns
reeds vroeg aan den arbeid en zal dus, om
de verei6chte hoeveelheid slaap te kunnen
krijgen, ook vroeg naar bed moeten gaan.
Iu dit geval echter volgt zajn naar-bed-gaan
to spoedig op zijn voedsel-opneming en
vóór het spijsverteringsproces is afgeloopcn.
Bekend is het aloude voorschrift, dat hot
niet bevorderlijk is voor do gezondheid,
zich kort voor het ter-rustc-gaan sterk to
voeden. De spijsverteringsorganen trekken
bij hun arboid een groot deel van hot
bloed tot zich, hetgeen aan een rustigen,
verkwikkenden en dc vermoeienis verdrij-
venden 6laap in den weg staat.
Daarentegen is er geen grond to vinden
voor not volksgeloof, dat het schadelijk zou
zijn voor de gezondheid, nuchteren op
straat en aan den arbeid te gaan. Waar
schijnlijk is dit geloof ontstaan door het
onaangename gevoel, dat een maag, die
langen tijd ledig was, den bezitter ver
schaft. Tusschen onaangenaam gevoel en
schade voor de gezondheid ligt echter nog
een lange weg.
Of het nu noodig of vrenschelijk is, dat
men een zwaai ontbijt gebruikt vóór men
den arbeid begint, valt to betwiji len.
Meestal kan op het ontbijt geen periode
van rust volgen. Het is niet ïn te zien wat
er voor nut ligt in het feit, dat de ar
beid begonnen wordt, die cp zichzelf al
veel van het hart oischt en een krachtiger»
bloedsomloop vordert, terwijl do spijsver
teringsorganen zelf druk werk hebben en
op een groot deel van het bloeu aanspraak
maken.
Do beste regeling schijnt wel deze: een
matig, niet zwaar ontbijt, dat niet alleen
uit brood, maar ook uit waime meelspijs
bestaat; het middagmaal, d.i. de hoofd
maaltijd, om twaalf uren, gevol~J door een
langeren tijd van rust; een matig avond
maal. dat minstens drie uren vóór het naar
bed gaan genomen wordt en eveneens voor
een deel uit warme spijzen moet bestaan.
Geen straatverlichting.
In een blad van 28 Maart 1819 worden
de volgende bedenkingen tegen straatver
lichting geuit:
1. Zij druischt in tegen do goddelijke
ordening in de natuur. Volgens deze orde
ning is de nacht bestemd voor de duis
ternis, die alleen door het maanlicht ge
temperd wordt. Wij, menschen, mogen niet
in het wereldplan ingrijpen en den nacht
in den dag verandeien.
2. Zij legt een belasting op aan hen, die
niet op verlichting gesteld zijn, omdat zjj
er seen voordeel van hebben en er zelfs na-
dcol van kunnen ondervinden.
3. Zij is in strijd met de hygiëne, want
do verbrandingsproducten werken nadeelig
op zwakke menschen en zoo wordt de grond
gelegd voor vele ziekten, wien het des
nachts op straat gemakkelijk en gezellig
wordt gemaakt, waardoor zij zich hoest of
verkoudheid op den hals halen.
4. Zij is verwerpelijk op filosofisch zede-
kundige gronden, omdat het kunstlicht den
afkeer voor de duisternis verjaagt, die toch
menigeen van het kwade afhoudt. Drinken
durven daardoor langer in de kroeg blijven
en jonge paien worden er door aaneenge-
koppeld.
5. Zij"maakt de paarden schichtig en de
dieven stoutmoedig.
G Zij eischt groote sommen, .".ie den
maatschappelijken rijkdom verminderen-
7. Zij doet schade aan het nationaal Ge
voel, dat vooral verhoogd wordt illu
minaties bij gewichtige feesten; deze illu
minaties nu maken veel minder indruk, als
er eiken avond verlichting is. Daarom ge
niet d© plattelander veel meer van een il
luminatie dan do stedeling.
De auxetophone is de laatste, d.w.z. de
nieuwste, vinding op het gebied van geluid
reproductie.
Een Lpndensch berichtgever schreef daar
omtrent:
„Daartoe uitgenoodigd door de „Gramo
phone Company", woonde ik op een avbnd
in Albert Hall- een zeer merkwaar' cod-
c©vt bij Deze reusachtigo concertzaal, die
ongeveer 10,000 toehoorders kan bevatten,
was nagenoeg geheel gevuld met een belang
stellend publiek. Vol als zij was leverde de
zaal een machtigen aanblik op. De „Gra
mophone Company" wilde dezen avond
het publiek kennis doen maken met een
nieuwe verbetering in haar instrumenten,
waardoor, zonder dat ook maar iu het
minst de indruk door het knarsen van de
naald over de cuboniet-platen verstoord
wordt, de klanl||kan doordringen tot in de
verste hoeken van een zaal als Albert Hall.
Ton einde daarvoor het beste bewijs te
leveren, liet do Company drie te Londen
zeer bekende en populaire personen, nl. de
zangeres Miss Anny Castles, den zanger
mr. John Harrison en den fluitspeler rar.
Eli Hudson, optreden. Eerstgencemden
brachten enkele liederen, laatstgenoemde
een paar uitnemend gespeelde aria's ten
gehoore, en alles, wat zij t© genieten ga
ven, werd daarna door de gramophoon
herhaald.
't Was hoogst merkwaardig, want in geen
enkel opzicht kon men eenig verscfcil
hooren tusschen zang en spel der kunste
naars, die daareven voor het voetlicht ge
treden waren, cn de herhaling door het in
strument. Het publiek was dan ook buiten-
