No. 14343.
LEIDSCH DAGBLAD, ZATERDAG 24 ÊMOVEfVIBER. - VIERDE BLAD.
Anno 19CG.
Brieven van een Leidenaar.
FEUILLETON.
l>e arme nielït.
Eerste Kamer.
CLX.
Waar Lot hart vol van ia, vloeit do mond
yan over.
Als dat spreekwoord waarheid bevat, zal
er, dunkt mij, vandaag heel wat gesproken
gorden over Zondagsrust.
Do Leidsche afdeeling van de Verceni-
|jing tot bevordering van Zondagsrust is
gisteren do gastvrouw geweest van de Ver-
eeniging, waarvan zij een deel uitmaakt:
'do algemeeno vergadering heeft in Leiden
plaats gehad.
Alleen van den materieelen kant ge-
zieD, verdient dc afdeeling, die daartoe de
eerste stappen heeft gedaan, onzen dank.
Zij heeft daardoor een aantal vreemdelin
gen in onze stad gelokt en dus ook een
iklein steentje bijgedragen tot do welvaart
dor neringdoendeu en tot verhooging der
levendigheid in onzo gemeente.
Ik verheug er mij dan ook in hetzij
,Voor deze keer terloops gezegd dat hier
in het voorjaar van 1907 heb natuur- en ge
neeskundig Congres zal gehouden worden,
dat uit den aard der zaak, ook uit het
oogpunt vaa voordeel voor do gemeentena-
ren beschouwd, van veel meer beteekenis
zal zijn. En het deed mij een groot genoe
gen te lezen, dat er zich reeds onder eere-
voorzitterschap van den burgemeester een
commissie van ontvangst voor dc Congres
leden heeft gevormd, dio tovens haar best
zal doen door het organiseeren van een
tentoonstelling en van verschillende fees
telijkheden het bezoek aan do Sleutelstad
aantrekkelijk to maken.
De Leidscho Zondagsrusters konden het
Ivan zelf niet zoo grootseh doen, maar wat
zij gedaan hebben, verdient waarlijk vollo
Waardeering.
En nu klap ik niet uit d<3 huishoudelijke
vergadering cn spreek evenmin over den
gcmcensehappelijken maaltijd, die trou
wens wel goed zal zijn geweest daarvoor
fetorid de Vergulden Turk'' borg.
Ik deuk aan do zoo uitstekend geslaagde
avondvergadering in de Stadszaal, die ook
voor niet-Jedcn toegankelijk was en dan
ook bijzonder goed bezocht was en waarvan
daarom ook do voorzitter aan het eind ver
klaarde,' dat het een mooie" was geweest.
Hij had daarbij en niemand zal hem
dit kwalijk kunnen nemen heb oog op
do propagandise^ strekking van de bijeen
komst;
Daar zijn inzake Zondagsrust heel wat
goede dingen gezegd Een professor van
het Groot Seminarie to Warmond heeft
niet alleen met mooie, maar ook met ware
woorden aangetoond, dat de mensch rust,
cn wel Zondagsrust noodig heeft en niet
Sn do eersto plaat» voor ziju stoffelijk be
staan, maar ook cn vooral voor zijn gees
telijk loven.
Zondagsrust is een psychische behoefte
voor den mensob, toonde deze geleerde aan.
En na dat academisch woord, eenvoudig
voorgedragen en toch zoo vol bezieling,
kwam ecu dominee uit de practjjk van /.'.ju
ambt mcdedeelingcn doen, waaruit al we
der die behoefte bleek.
Practischee nog het allermeest kwam
ten slotte de voorzitter zijn gehoor zelf in
het zeer treffen;
„Gij, mannen," zcido hij, ,,laat u niet
dp Zondag schenen, dat kunt gij evengoed
des Zaterdagsavonds doen; gij, vrouwen-
huismoeders, doet niet uw inkoopen op
den Zondag; eiselit geen versch brood of
verschc me'ic, weet in het algemeen uw
eigen gemak cn genoegens op zij te zetten,
om daardoo een ander, die voor u in heb
getouw cou moeten zijn, h t genot te gun
nen den Zondag rustig, ongestoord, liefst
in den kring van zijn gezin, door te bren
gen.
De l.oorders ik zelf ook hebben
Sprekers en zangers, dio ook propaganda
voor het beginsel Zondagsrust hebben ge
maakt, warmen bijval geschonken. Wij
hebben in de handen geklapt en met de
Voeten getrap, eld, en nu kom ik een paar
dagen later met dc nuchtere vraag: Wat
bebbeu wij verder gedaan cn wat denken
wi j verder te c.oen
Do voorzitter van do Leidscho afdeeling
zei onder do bedrijven litJ leuk: al» wij
propaganda willen maken, en daar valt
in Leiden nogal wat t© doen, moeten we
mannetjes hebben en geld, en beide heb
ben wo i.j weinig, om niet alleen eens een
enkelen dag, maar het geheele jaar krach
tige teekenen van leven te geven.
Mij dunkt, wie voor heb beginsel van
Zondagsrust wat voelt en voor 't minst jaar-
lijk» een paar kwartjes voor dat kan en
wil offeren, eluite zich daarom bij de Ver
eeniging aan.
Meer wil ik hier niet van zeggen. Daar
zijn er ix>aveel Verecnigingen en Bonden,
dat ik best begrijpen kan, dat menigeen
er tegen opziet zich nog weer tot een nieuw
lidmaatschap te verbinden.
Maar sterker dring ik er bij al die meer
of minder enthousiaste mannen en vrou
wen van gisteravond en zooveel anderen,
die er niet waren, op aan, om in het dar
gelijksch leven do Zondagsrust te bevor
deren met de middelen, die hun ten dien
ste staan en op de wijze, die zich daarvoor
het best eigent.
Er is mij medegedeeld, dat een vrij groot
aantal werklieden van de stedelijke gasfa
briek, de stokers namelijk, thans in de
wintermaanden zeldzaam een vrijen Zon
dag hebben en geen tijd om hun gods
dienstplichten te vervullen of dezen dig
gezellig in den kring van het huisgezin
door te brengen.
Nu weet ik wel en ieder met mij weet
hot dat wij ook des Zondags licht noodig
hebben en dat daarvoor gas moet worden
geproduceerd, zoodat des Zondags het be
drijf niet kan stil staan, maar het is be
kend, dat door invoering van een andere
regeling van den arbeid, het zg. drieploe-
genstelsel, waardoor er wat meer werk
lieden noodig zullen zijn, aan deze man
nen althans meerdere vrije Zondagen kun
nen worden gegeven.
Mij dunk een mooi ding voor onzen ge
meenteraad voor zoover hij van deselfde
meening is als de Zondagsrustvoorstanders
om deze regeling mee helpen in te voeren, 't
l)oei mij plezier te kunnen meedeelen, dat
deze zaak reeds bij de commissie uit den
gemeenteraad in studio ij en de mogelijk
heid der invoering wordt onderzocht. Een
krachtig streven naar vermeerdering van
Zondagsrust, zooals het zich gisteren
openbaarde, zal ongetwijfeld de invoering
van zoodanigen maatregel verhaasten.
Geen mensch ontkomt aan den invloed
van stroomingen, die zich ccnigszins
krachtig in het maatschappelijk leven
doen gelden.
Over onze koetsiers, die bijna geheel de
Zondagsrust moeten derven, hebben we 't
al eens meer gehad, want daarvoor is onze
Leidscho afdeeling meermalen in de bres
gesprongen.
Hoe sterker de afdeeling wordt, hoo
meer menscben doordrongen worden, dat
eigenlijk toch ieder mensch een natuurlijk
recht heeft op den Zondag voor zich cn
ziju gezin, hoe gauwer de stalhouders, die
nu nog meenen, dab daarvan geen sprake
kan zijn, krimp zullen ge-ven.
En dan onze arme kappers cn barbiers,
die, na tot den Zaterdagmiddernacht in
het getouw te zijn geweest, des Zondags-
ochtencls wederom de deuren openzetten
tot den middag. Ze doen het voor hun
broodjo, dc een na den ander, maar waar
achtig niet voor hun plezier I
Gaslicht kunnen we op Zondag niet ont
beren, or zijn altijd menschen, die zich
ook op den- Zondag moeten verplaatsen,
en daarvoor gereden moeten worden, maar
niemand heeft 't noodig, dat de barbiei
hem juist op Zondag scheert.
SigaTen- en banketwinkels behoeven des
Zondags eigenlijk evenmin open. „We heb
ben niet noodig Zondag versch brood to
eten," riep gisteravond de voorz. van Zon
dagsrust uit in geestdrift, en evenmin is
het noodig, voor gastparbijen beslag te
leggen op den Zondag van eonfiseurs en
banketbakkers, voeg ik er aan toe.
Over melkboer en slager wil ik niet
eens praten.
Melk en vleesch opzettelijk des Zondags
te laten bezorgen ia al te dwaas, omdat
men deze artikelen evengoed op den Za
terdagavond kan laten thuisbezorgen of
halen.
Zoo deed ik maar enkele grepen van
dingen, dio als voor do hand liggen. Er
zijn nog zooveel meer zaken, die geheel
buiten Den Zondag kunnen gaan en daar
om op dien dag niet mogen geschieden.
Men spreekt dikwijls van een Zondags
wet die ons zal voorschrijven wat wij al
of niet op Zondag mogen doen. Mij dunkt
wo moesten eens ons best doen het daar
buiten te stellen, door vrijwillig en uit
eigen beweging, allereerst na te laten,
wat evengoed op een andoren dag kan ge
schieden al» op den Zondag.
Men vreest dan voor een drogen, dood-
schen Zondag. Nu, daarvan z*ou ik ook
niet houden. Maar daarvoor bestaat toch
immers geen gevaar. Do menschen, wier
arbeid men dan niet meer op den Zondag
vraagt, blijven immers, en zullen, mede-
genietend van alles, wat de Zondag kan
en mag schenken, eer meer levendigheid
in de samenleving brengen dan dat begin
niot-werken tot saaiheid en eentonigheid
van den Zondag zou aanleiding geven.
Do vergadering, Donderdag te Leiden
gehouden, heeft ons weer geleerd, dat Zon
dagsrust goed is voor het individu en do
maatschappij. Laat ons deze dan ook haar
trachten te bevorderen.
Conférence Chepfer.
Niet zonder eenige bezorgdheid maar
een bezorgdheid, gemengd met vreugde
zag het bestuur van de afdeeling der Al
liance frauQaiso alhier den stroom der toe
hoorders steeds toenemen; en vroeg het zich
af, of de zaal van „Amicitia" wel al het
publiek kon bevatten, dat opgekomen ,wasi
voor de oonférenoe door den heer Chepfer
te houden. Nu, met veel inschikkelijkheid
in dubbele beteekenis genomen en
veel welwillendheid der aanwezigen, was
het weinige minuten óver achten en allen
zagen zich geplaatst, ook de conférencier
op het eenigszins teruggeschoven podium en
mevrouw Chepfer aan de piano.
Den geheelen avond wist de heer Chepfer
ons zoozeer te houden onder de bekoring
van zijn duidelijk stemgeluid, waarvan geen
klank verloren ging, zijn meesterlijke voor
dracht, ondersteund door een minnek, nu
eens een simpel gebaar, dan weer een liciite
schouderhaal of een enkele trek van het
beweeglijk gelaat, Öat wij inderdaad niet
.weten, wat meer te bewonderen, of het
eerste deel vóór de pauze, toen hij ons een
veillée deed bijwonen, zooals die gehouden
wordt in de dorpen, en hij de liederen zong
zooals die daar gezongen worden door jon
ge geliefden, dio hun verwachtingen, cicor
ouden van dagen, die kun herinneringen
in ongekunstelde taal uiten. Hij zelf nad
ze opgevangen uit den mond van den land
bouwer en den wijngaardenier en niet zon
der moeite op ge teekend, want het landelijk
lied is schuchter en, als al wat tceder en ge
voelig is, trekt het zich terug voor alle
nieuwsgierigheid.
Misschien kwam bet eigenaardige talent
van den heer Chepfer nog meer uit en wist
zich nog meer te ontplooien in het tweede
gedeelte, na de pauze, toen hij one vertoon
de den Parijschen Straatzanger, en ons bin
nenleidde in do bourgeoise binnenkamer of
wel in de ruime salons der aristocratie,
waar het droevige lied der „Chansonniers
afwisselde met dartelende joligheid en
schalksche luim. Wie kan zich herinnoren,
zonder dat dc oogea helderder glanzen en
do mond zich tot een lach vertrekt, de re
pos du dimanche, waar de vogels weigeren
te zingen, de rozen, te geuren, de parasol
zich te openenhet afscheid van den too-
neeldireoteur Antoino van zijn opvolger
die vermakelijke, parodie van „Cinna";
de speech van den Engelschmando uit
stekende imitatie van de beide Coqueliua en
nog zooveel meer.
Maar steeds bleef het speelsche overmoed,
opgewekte grap en spottende luim, nergens
scherpte of bitterheiden nooit hield het
zich ook maar één oogenblik op nabij den
zoom van het scabreuse, waar overigens diy
onderwerp zoo graag verwijlt. Want de heer
Chepfer, zoo uitstekend geaccompagneerd
door zijn echtgenoote, is een conférencier
van goeden huize, dien .wij ook het volgend
jaar gaarne zullen terugzien.
Gemeenteraad van Bodegraven.
,,Als gij een meisje van de familie bij u
verlangt, tante," riep mevrouw Opb:rger,
uit, „zul ik zeer gaarne Anna aaD u af
staan; gij weet, dat zij bekwaam., werk
zaam, zuinig cn gelijkmatig van humeur
is. Zij kan uw buis wel besturen, u af
wisseling brengen cn u verzorgen, en
Een zeer fijne glimlach teekendu zich af
op do lippen der oude dame.
,,Ik ken alle hoedanigheden van Aona,
mijn góede vriendin, cn ik weet to goed,
welke diensten zij u op „Werkhoven" be
lwijst, om zo u to willen ontnemen".
„Ik wil dio opoffering van ganschor
hart© doen, tante."
„Maar ik kan haar niet aannemen, voor
at niet, nu ook Paula op do kostschool
is. Er is in onzo familie een arme vogel
zonder nest, dio voor nemand noodig is,
en die misschien niet zal weigeren hier
eenige maanden mogelijk wel jaren, te
blijven. In ruil daarvoor zal ik haar een
bescheiden toekomst verzekeren. De doch
ter van Luci.a moet bij mij komen, ten
minste als zij er in toes'.jmt."
Het bleef lang stil, gedurende welken
tijd men liet g.zicht der beide dames kon
zien iangcr woiden. Ieder van haar zag
onmiddellijk do mcwJijke gevo-lgen van
cjezo beslissing: het fortuin van tante An
nette zou geheel in handen van Lucief
overgaan. Zeker, mejuffrouw Eugénie
Was belanaolocG fooi: ziohzelve. maai- .zii
heehtto aan haar kleiu weeshuis al haar
belangen en z*ij had er zoo dikwijls aan
gedacht een goed deel van de erfenis te
kunnen besteden voor de nederige inrich
ting, dio nu slechts kon bestaan door haar
eigen ontl>eringen. Wat mevrouw Opber-
ger betreft, die kon dc toekomst van haar
talrijke familie niet vergeten.
Tant-o Annette vermaakto zich een poosje
met beider ontsteltenis. Henri, die in dezo
zaak volstrekt geen belang scheen te stel
len, was naar het venster gegaan en keek
naar het van bet tegenoverliggende dak
stroomende regenwater.
Mevrouw Gnuiven begreep wonderlijk
juist, wat er in haar nichten omging.
Maar zij speelde te graag de rol van ge
heimzinnige om zc met een onkel woord
gerust te stellen.
„Kijk eens aan," hernam ze vriendelijk;
„dat kind is op „Werkhoven'' tot niets
dienstig. Gij hebt haar slechts met tegen
zin ontvangen, mijn waarde, en Anna ver
telde mo dozen zomer nog, dat zij nooit uw
smaak en gewoonte zou aannemen, dat zij
er altijd uitzag als een banneling.
Het leven, dat ze hier zou lei
den, zou zeker niet vroolijk zijn,
maar ik zal haar een bruidsschat
verzekeren, en als ik weg ben, zal ze een
man kunnen vinden, of beseheiden van
haar rente kunnen leven. Gij kunt tegen
dezo beschikking niet veel inbrengen
nietwaar? Het is toch natuurlijk, dat ik
do meest verlatene der familie roep, i u
die heeft er ook het meeste belang bij.
Mejuffrouw Eugénie boog het b/ufd.
„Lucie is een wees," zcidc zij, „en haar
lot verdient niet minder belangstelling
dan dat van do kinderen, dio ik opneem."
„Kijk, Eugénie begrijpt me", zei tante
Annette. „Wat zegt gij er van?"
De geest van rechtvaardigheid had bij
mevrouw Opbcrger weer over baar eersto
gevoelen gezegevierd.
„Ik kan mij niet verzetten tegen wat
voor mijn nicht voordeelig is, tante. Ik
zal haar uw voorstel meedeelen en haar
natuurlijk de vrijheid laten het aan to ne
men, of bij ons te blijven; maar ik ral
haar wijzen op do voordeden, welke gij
haar wilt bezorgen."
Henri keerde zich om:
„Naar ik mejuffrouw Lucie ken, zal
haar) dit juist afschrikken en haar zelfs
misschien verhinderen aan het verlangen
van tante te voldoen," zeido hij glim
lachend.
„Gij zijfc romanesk op uw manier, en
zoo gij juist ziet, zou Lucie waardig zijn
u too te behooren," antwoordde mevrouw
Opberger met eenige scherpte. „Ik kan
evenwel de woorden van tante toch niet
verzwijgen?"
„Neen, natuurlijk niet, maar gij kun'
nalaten er te veel den nadruk op te leg
gen, doch integendeel meer de aandacht
vragen voor de diensten, welke zij hier be
wijzen kan."
Mevrouw Opbergor keek den jongen man
oplettend aan, en deze weerstond dien
blik zeer kalm.
„Lucie is, naar ik weet, niet ongelukkig
bij ons geweest," hernam zo met onwille
keurige opwinding.
„Neen, zeker\ niet; maar zij heeft er
zich niet nuttig kunnen gevoelen. Gij kunt
buiten haar, dat gevoelt en veet zij, en
zij is te jong en te werkzaam, om daaron
der niet to lijden."
Aanwezig alle Raadsleden, behalve ó'e
heer Okkerse, met kennisgeving.
Opening der vergadering. Lezing en
vaststelling der notulen van d£ vorige
vergadering.
Ingekomen zijn: schrijven van den Com
missaris der Koningin, houdende benoe
ming tot leden van het College van Zetters
de heeren C. van Muiswinkel en W. van
d'er Gieeen;
besluit van God. State'n tot vaststelling
van de gemeenterekening ISOo;
missive van den Ccntraien Raad, waarbij
wordt medegedeeld, dat dit College riet
genegen is om van advies te dienen inzake
drinkwaterleidingsbuizen
proces-verbaal van de opneming o'?r boe
ken en kas van den gemeenteontvanger,
waaruit blijkt, dat in kas is 7193.1
Worden voor kennisgeving aanga.'icmon.
Vastgesteld wordt de begrooting Rusten
de Schutterij voor 1907 ad 223.50 in ont
vang en uitgaaf.
Goedgekeurd wordt een besluit tot af- en
overschrijving model B. ad 213-50 en een
tot toevoeging aan de begTooting model
C ad 890?
Een ingekomen adres van bewoners
van do Emmakade tot het verkrijgen van een
brug over de vaart, wórdt, als zijnde ongc-
zegeld, ter zijde gelegd.
Naar aanleiding van een mededeeïing van
mej. Scllemans, dat door haar de hoofdakte
is verkregen, wordt haar jaarwedde ver
hoogd met 150.
Op het adres van don heer A. van Noord,
verzoekende eervol ontslag als onderwijzer,
wegens zijn benoeming te 's-Gravenhagc,
wordt gunstig beschikt.
Een schrijven van de Gezondheidscommis
sie over het in onvoldoenden staat verkee-
ren van slooten en over reinigingsdienst,
wordt ter afdoening in handen van B. en
Ws. gesteld. De heer Turkenburg zegt, dat
het wel voorkomt, dat het marktplein niet
voldoende1 gereinigd wordt.
Op een verzoek van den lieer H. van El-
ten te Waardcr om subsidie in de koste a
van den brand' op 20 September, wordt
nog geen beslissing genomen, doch tot on
derzoek in handen van B. en Ws. gesteld.
De voorzitter deelt mede, dat f 21 is ontvan
gen van de Brandassurantie-Maatschappij
De Jong en Co., als tegemoetkoming iu de
kopten van do gemeente, welke ongeveer
125 zullen bedragen.
Naar aanleiding van het adres van do
Afdeeling Alphen van den Bond van Nodcr-
landsche Onderwijzers, om bete're regeling
van de salarissen, wordt besloten haar mede
t© dcelon, dat ter gelegener tijd de herzie
ning van de desbetreffende verordening
zal worden ter hand genomen.
De voorzitter deelt mede:
lo. dat het Rijk 300 subsidie per jaar
geeft voor het te reorganiseeren teekenou-
d er wijs en do Proviricie 150 in plaats van
de gevraagde 200, zoodat d'e> raming voor
do gemeente wellicht met f 50 zal verhoogd
worden. Wordt besloten toch met de reor
ganisatie door te1 gaan
2o. dat wegens het verleggen van een
duiker ten gevolge van dc demping van lo
wijk bij de Nieuwstraat, vervallen is de
betaling van 1 recognitie aan de Provin
cie;
3o. dat met den heer C. van Muiswinkel
een overeenkomst is getroffen, waarbij aan
de gemeente? wordt toegestaan om in de ge
dempte wijk naast diens perceel, een riool
te leggen naar den Rijn, tot afvoer van he
melwater. Wordt goedgevonden een crcdict
to verleenen voor deze rioleering.
Daarna wordt de gemeente-begrooting
dienst 1907 behandeld. De- commissie tot
nazien, brengt bij monde van dón heer
Boer rapport uit en adviseert tot goedkeu
ring.
Na een bespreking over het bestraten van
het verlengde van de Nieuwstraat, wordt
do begToofiing met. algemeen© stemmen
vastgesteld op f 33,673.23 J- in ontvangst en
uitgaaf. Het percentage hoofdei, omslag
wordt vastgesteld op 1 3/1 pCt.
In besloten vergadering wondt behandeld
het suppletoir kohier van den hoofdelijkcTi
omslag en eenige reclames. Na heropening
„Wat daarvan ook zij, zij is vrij 1"
„Welnu, ik wensch, dat zij van dio vrij
heid opoffert en ik zal u dankbaar zijn,
als ge haar tot het besluit kunt brengen."
De oude damo schudde, terwijl zij dit
zeido, met geheim zinnig gezicht net hoofd
en mevrouw Opberger gaf zioh volkomen
rekenschap, dat het buigen de redcnc-n van
rechtvaardigheid, die baar moesten aan
sporen bij haar onderhoud met haar nicht
ook in haar belang was zich niet te ver
zetten tegen het verlangen van mevrouw
Goulven.
Den volgenden dag ging zij naar „Werk
hoven terug. Het was bij zevenen, toen
zo aankwam en toen zo in de huiskamer
kwam, bemerkte zc onmiddellijk, dat cr
voor een persoon te veel gedekt was.
„Wien verwacht go hier, Anna?'1 vroeg
zij, terwijl zij haar hoed afzette.
Het gelaat van Anna teekendc teleurstel
ling.
„Ik dacht, dat ge met Henri zoudt te
rugkomen," zeide ze. „iHet w^s in zijn
weg en ik meende, dat hij op „Werkhoven"
zou eten en slapen."
Henri had haast zijn tante terug to
zien en hij wildo zich niet ophouden."
Zij nam plaats aan tafel en terwijl zij
de soep gaf, die men zoo juist had opge
bracht, richtte zij zich ineens tct Lucie:
„Mijn kind, tante heeft mo met een rae-
decfceiing voor je belast. Ik vraag hierop
niet onmiddellijk antwoord, gij kunt er
vanavond over nadenken en morgen be
slissen, of gij haar voorstellen al of niet
zult aannem—i."
Lucie keek haar verwonderd aan.
„Tante kan nog alles doen," ging me
vrouw voort, „maar het gaat toch moeilij-
IwoFCit dit kohier vastgesteld, alsme
de het kohier van de hondenbelas
ting, terwijl wordt besloten om afwijzend
te beschikken op a'o reclames van C M.
Kuipers, C. Saton en N. Kaptein; de wei.
G. van Donk wordt met 2 klassen verlaagd.
In de ooncessie-voorwaiardc.i van de
drinkwaterleiding wordt in art 26 bijge
voegd, dat de vertegenwoordiger van de
oonoessionnarisscn ook te Zwammerdam
kan wonen.
Nadat d'e heer Batelaan nog eens geïn
formeerd heeft naar de roosters in do
Prins-Hendrikstraat en de heer Turken-
burg heeft gevraagd naar de teekening van
het te verbouwen perceel van de Ned.-Hcrv.
Gemeente aan de markt, wordt de vergade
ring gesloten.
Spoorweglijncn in d© Haar
lemmermeer en omgeving.
Blijkens dc Memorie van Antwoord op
het verslag betreffende de toekenning van
een renteloos voorscnot voor den aanleg
van genoemde spoorweglijncn, -an de mi
nister van waterstaat niet deel en in het
leedwezen van enkele leden, dat door do
ontworpen lijnen geen nieuwe goed© vcrj
bindingen tusschen Amsterdam—Leiden cn
HaarlemUtrecht zouden worden ver»re
gen. Aan nieuwe verbindingen voor snel
verkeer tusschen groote steden moeten ge
heel andere eischen worden gesteld, zoo in
aanleg als in exploitatie, dan aan lijnen,
welke zcoals hier, in de eerste plaats moe
ten strekken om aan een uitgebreide plattc-
landsstreek betere verbindingen te ver
schaffen. Intusschen zal de aanleg van de
ze lijnen toch zoodanig geschieden, dat het
materieel der hoofd-spoorwegen er over
kan circulceren, hetgeen vooral voor het
doorgaand goederenvervoer van groot be->
lang is.
Voorts herinnert de minister, dat het
vooral aan do hooge aanlegkosten, ten ge
volge van do gesteldheid van den bodem
cn van de belangrijke grond- en kustwer-
ken, te wijten is geweest, dat deze land
streek tot dusver van spoorwegverbindin
gen verstoken is gebleven. Ook nu zou aan
don aanleg dezer lijnon, zonder den zeer
belangrijken steun van allo belanghebben
de besturen, niet kunnen worden gedaent.
Dc bewering, dat de inundatie in oor
logstijd gevaar zóu loop en door do voor
gestelde spoorweglijnen, waarover verschil
lende loden meenden hun verbazing te moe
ten uitspreken, is nimmer van de zijde der
regeering geuit, zegt do minister.
Voor wat betreft de behandeling „cn
détail" van dcfensiezaken, door den mi
nister van oorlog in de Tweed© Kamer, zoo
wordt vermeend-, dat door de mededeeiin-
gen, die bij die behandeling door dien be-*
windsman zijn verstrekt, geen enkel lands
belang is geschaad.
Do voordeelen, welke men voor een even-
tueelen vijand aan het gedeelte van den
spoorweg benoorden Vijfhuizen meent te
moeten toekennen, worden zegt de min.
veel te breed uitgemeten.
Bovendien zullen werkzaamheden aan de
spoorbaan, voor het aanleggen v\n vijan
delijke batterijen als anderszins, steeds
behalve door het vuur uit de werken en
batterijen door krachtig infanterievuur
uit" onze hoofdstelling kunnen worden belet.
Warmond. Op Maandag den 3den Dcc.
a.s. des voorm. van II tot 2 uren zal er in
de consistoriekamer der Ned.-Her v. Kerk
alhier, een verkiezing plaats hebben van
een kerkvoogd en een notabel.
De aftredenden, A. J. Schone veld,
kerkvoogd, en Joh. van der Wilk, notabel,
wenschen beiden, wegens hóogen leeftijd,
niet meer in aanmerking te komen.
Op Dinsdagavond' 27 dezer zal de War-
mondische IJsclub een ledenvergadering
houden in het lokaal „de Stad Rome'' al
hier.
Als punten van behandeling zijn opgege
ven rekening en verantwoording vau oen
penningmeester en verkiezing van vijf ie-
den van bestuur.
ker en Henri voorspdf, wat dit betreft,
geen verbetering. Zij kan nog eenige ja
ren leven, hoewel het waarschijnlijker is,
geloof ik, d .fc een nie wo aanval haar z'al
wegnemen. In die omstandigheden valt
het lastig en is het onaangenaam, alleen
te zijn cn zij heeft gedacht, Lucie, u voor
gezelschap bij zich te nemen."
„Mij riep het meisje uit.
Zij hield plotseling op, want, zo was
bewogen, en ten zeerste verwonderd. Haar
eersts indruk was zoo zoet: iemand nad
haar noodig; zij kon eindelijk voor iemand
nuttig zijn
Mevrouw vervolgde op haar rustigen en
kalmen toon
„Zij heeft aan u gedacht, omdat gij
volkomen vrij zijt en voor niemand noo
dig. Overigens rekent ze er wel op, d
zorgen, die gij moogt bewijzen, ruim to
vergoeden en z'ij heeft mij bepaald meege
deeld, dat zij voornemers was u een bruids
schat te geven."
„Ach, tante," zuchtte ze.
Dio zucht werd niet begrepen.
„Wel, waarom niet? Is het niet natuur
lijk, dat een rijke ito uw aan een bloed
verwante goed betaalt voor een wezenlij
ken dienst? Uw leven zal dddr nog minder*
vroolijk zijn dan hier. Oude menschen
worden bijna allen, vooral wanneer zij
ziek zijn, zelfzuchtig, en jo moet er maar
op rekenen, dat tante wel misbruik zal
maken van jo welwillendheid en al je uren
in beslag zal nemen.
(Wordt vervolgd
