Het langer worden der vrouwen.
suite'' op een ,,at home". En geen dier beide
pakken passen voor deftige festiviteiten of
-voor de stalles van opera en schouwburg.
Een „evening dress" is daarvoor noodig,
waarmede je echter weer niet op een „smo
king concert" kunt verschijnen.
De dames hebben zich nog vrij wat meer
het hoofd over d© kleeding te breken, want
een lady verschijnt niet op de lunch ïu
hetzelfde- kleed, waarmede zij bij de „break -
fast-table" aanzat. Voor afternoon-tea en
„late dinner", heeft zij zich natuurlijk tel
kens te verkleeden. En wil zij tot de „fash
ionables" gerekend worden, dan draagt
zij weer speciale kostumes wanneer zij ,,a-
shopping" gaat, zoo mogelijk iederon dag
der week in ©en verschillende dresa. Geen
wonder, dat vele Engelsche dames heb een
kunstje vinden zich voor 2000 pd, st.
24,000 gld. per jaar te kleeden, zooals
voor enkele jaren in een der tijdschriften
werd geschreven.
Maar nu heeft het medisch weekblad de
„Lancet" ons uit den waan geholpen, dat
al die verkleedorij maar aanstellerij is.
Wij, die zoo dachten, begrijpen niet, schrijft
de „Lancet", dat verwisseling van klee
ding in overeenstemming is met persoon
lijk gemak en zindelijkheid. En vooral het
verkleeden voor dineeren acht hot blod eeri
heilzame gewoonto. „Menig -mao, die na
het harde werk van een dag zich haast te
vermoeid 'gevoelt tot verkleeden, gevoelt
zich beduidend vc-rfrischt wanneer de ver
wisseling heeft plaat3 gehad. Dat gevoel be
zorgt. hom een gezonde appetijt, zoodat de
verwisseling van kleeding zelfs do spijsver
tering bevordert."
Wij behooren allen minstens eens per dag
7an kleeding te verwisselen, meent de
„Lancet." Dat staat in sommige opzichten
gelijk met de verfrissching van een bad.
De reden daarvan is waarschijnlijk, dat
do kleeren, door den ganschen dag gedragen
te zijn, verstopt, en daardoor tijdelijk hun
ventileerend© eigenschappen kwijt raken.
De Engelsche gewoonte is ons een ge
zondheidsmaatregel, die en passant voor
do kleermakers even gezond is.
Door zekeren heer Pearson, in Engelsche
bladen aangeduid als een specialiteit ij
mensohen-meetkunde, zijn onlangu belang
rijke gogegens bekend gemaakt.
Al metende en maten-vergelijkendo heeft
deze» meter waargenomen, dat de meneqh-
heid van tegenwoordig langer is dan dc
laatste vorige geslachten. Gemiddeld is het
nieuwe geslacht an de rh al ven duim langer
dan het jongst-vorige.
Onze frissche-lucht-school, onzö sporteeuw,
onze moderne hygiene zouden dus hun nut
al gaan afwerpen 1
Een ander resultaat heeft deze meetspe-
cialiteit verkregen, nl. dat, volgens zijn
cijfers, de grooter© lengten bij de vrouw
nog bolangrijker worden dan bij den man
Wetenschappelijk stolt hij als normverschil
tusschcn man en vrouw vier duim vast; in
Engeland vond hij evenwel een gemiddeld
verschil van vijf duim. Doch tevens consta
teerde hij bij de ouders van heb tegenwoor
dige geslacht een versahil van vijf en een
vijfde duim, terwijl bij de kinderen van zijn
proefouders de versohillon tusschen jongens
en meisjes nog slechts vier on drie vierde
duim gemiddeld bedroegen.
Als een reden, dat vrouwen kleiner blij
ven dan mannen, nam men tot heden aan,
dat me Ï3i es op jeugdiger leeftijd met
'groeien ophouden. Meisjes van ongeveer
dertien jaren zijn gewoonlijk zwaarder dan
jongens van dcnzelfden leeftijd; tegen het
zeventiende jaar hield het groeien echter
meestal op, terwijl jongens nog een aantal
jaTen voort blijven groeien.
Do uitkomsten, die de meetprocven van
den lieer Pe-arson echter opleverden, toon
den, dat de meisjes van heden langer blij
ven doorgroeien. Bij eenige duizenden da
mes-telegrafisten mat hij een gemiddelde
lengte van 5 voet vier duim op zeventien
jarigen leeftijd, terwijl ze op haar negen
tiende jaar uitgegroeid waren tot 5 voet 6
duim.
Gewoonlijk geldt, dat het wonen in steden
de menschen kleiner maakt; een buitenman
meet volgons wetenschappelijke gegevens
gemiddeld drio tot vier duim meer dan een
stadsbewoner. Doch voor vrouwen gaan deze
cijfers niet op, beweert alweer de Engelsche
meetspecialiteit, en bij haar schijnt de
groote-stads-lueht op den groei geen invloed
te oefenen.
Wanneer mon dus den heer Pearson mag
gelooven, dan zijn de vrouwen hard bezig
den mannen boven het hoofd te groeien 1
Voor ongetrouwde en ge
trouwde menschen.
De gewoonto van heb plaatsen van huwe
lijksadvertenties in de courant is zeer oud
en volstrekt niet een gevolg van den moder
nen prozaïschen levenskijk.
In het „Leipziger Intelligenzblatt" van
12 Mei 1812 kwam rccd/s de volgende adver
tentie voor:
„Vier fatscenlijko, zeer knap po meisjes,
van 18 tot 24 jaren, van goede familie, op
het platteland, met een bruidsschat van 3000
gulden1 per hoofd, wonschen ft© trouwen,
om in dc stad to kunnen wonen. Zij meenen.
dat zij zich als goede huisvrouwen mogen
aanbevelen, daar zij gewoon zijn alle huis
houdelijk werk te doen. Er is haar meer
gedegen aan fatsoenlijkheid en goede repu
tatie bij eventueelc reflectanten dan aan
rijkdom. Mannen benedon de 40 jaren «n
zonder lichaamsgebroken kunnen nadere in
lichtingen! bekomen bij den directeur van
dit blad".
Omstreeks denzelfden tijd vorscheen te
Münchon do volgende origineel© huwelijks
advertentie:
„Volgens mijn gebconte^akte ben ik 60
jaren oud, maar ik gevoel mij' 25. De vrouw,
di© met mij trouwen wil, moet tusschcn do
16 en 20 jaren oud zijn, mooi haar, mooie
tanden en kleine voeten bezitten.. Zij moet
van onberispelijke reputatie zijn Icn* van
goed© familie. Zij moet zich ook verstandig
kleedeu, want ik wil niet, dat zij oorbelle
tjes, kettingen, ringen, pantoffels of nacht
mutsen draagt. Ook valsch haar kan ik niet
uitstaan. Zij moet zich niet naar de mode
kleeden, want niets is afschuwelijker dan
een modepop. Zij moco haar kleederen dra
gen overeenkomstig liaar persoon-lijken
smaak en zonder zich te storen aan do
meening van degenen, die zich aan de mode
houden. Zij moet kunnen rijden, of het
willen leeren. Zij mag niet borduren, .want
dit handwerken dient alleen om ontbrekend
verstand te verbergen. Zij moet echter een
uitatekendo musicienne zijn. In mijn huis is
zij onbeperkte meesterresse en ik zal het mij
ten plicht achten, al haar niet onverstan
dige wenschen te vervullen, want ik vind
het afschuwelijk, als de vrouw do slavin van
den man is. Zij moet mij aJtijd, al9 ik op reis
ben, vergezellen, want het is schande, als
de man dag en nacht in. een hotel zit en
de vrouw zich thuis alleen verveelt. Als ik
het woord „moet" gebruik, is de brciocling
niet ondorworpenheid van haar 2ijde; hot
staat de dame natuurlijk vrij het daarover
te 'voren met mij eens te zijn of niet. Op den
dag der huwelijksvoltrekking krijgt zij 3000
gulden uitbetaald. Zij moet zich er eclïter
too verbinden deze janrlijkscho rente altijd
geheel uit te geven, want er bestaat niets
leelijkers dan gierigheid. Zij mag niet dan
sen, want ik vind het onaangenaam, mijn
vrouw als een geit te zien rondhuppelen.
Ingeval zij rijk is, behoudt zij de beschik
king over haar geld met de voorwaarde, dat
zij de rente geheel verbruikt, want er is
niets dommers dan voor anderen te sparen-
Mijn wijsheid is: „Geniet het leven"."
De eigenaar van het groote café Martin
te New-York, voorheen Delmonica, is een
geestdriftig vriend van met kinderen geze
gend© huwelijken.
Ieder van zijn ongehuwde kellners
krijgt van hem 250 gulden zoodra hij trouwt
en ©en premie van 125 gulden bij iedere vi
site van den ooievaar. De eerste statistiek
van deze schenkingen is bereids openbaar
gemaakt. Martin heeft reeds 12,625 gulden
aan premiën uitbetaald, waarvan 2750 gld.
voor 22 geboorten.
Hij beweert, dat hij van zijn premiestelsel
groot voordeel heeft, omdat een gehuwde
kellner veel bekwamer, beleefder en gedul-
diger 5s tian een ongehuwde.
Als de Koning opstond.
Koningen zijn geen? gewone stervelingen.
Vooral in den ouden tijd waren zc dat
met. Zelfs de meest aüedaagsche kleinig
heid ging bij hen met den grootsten omslag
gepaard, zoodat al hun doen en laden cere
monie werd, voor henzelf wel het lastigst.
En voor den leaser van desaen tijd rijst de
vraag, of dit alles nu wel kon strekken,
om den eerbied voor het koningschap te
vechoogen.
Ziehier bijv. hoe het tooging, als een
Fransoho koning uit zijn bed stapte (vóór
do revolutie natuurlijk)
Wanneer de Koning ontwaakt was, zijn
gebed had gedaan cn het déjeuner was bin
nengebracht, werd do deur geopend op den
roep van den gar$on de la chambrc: „La
garde-robeDan hadden de entrëes fami-
lières plaats, die toegang gaven aan de
prinsen van den bloede, den grootmeester
van de garde-robe, aan de voornaamste of
ficieren van de kroon, alsook aan den
eersten geneesheer, die den pols moest voe
len, en aan den eersten chirurgijn.
Eerst daarna (dus in tegenwoordigheid
van al die waardighoidsbekleeders 1) kwam
de Hoi Soleil of Lodewijk de Welbeminde
(zooals Lodewijk XIV in den aanvang zij
ner regcering werkelijk nog genoemd werd)
uit zijn bed. Een hooggeplaatste trok hem
do muiltjes aan, een ander weer zijn kamer
japon. Vervolgens ging de Koning in een
faute>uil ritten (we lezen tot onze verwon
dering nergens, dat iemand hom daarbij
hielpdo barbier nam hem zijn slaap
muts af, iemand anders weer begon do ko
ninklijke baren te kammen, touw ijl een ka
merdienaar den spiegel vasthield. Nu riep
dc gargon: „La première entrée!" waarna
binnenkwamen de kabinots-secretarissen,
cle voorlezers, enz.
Hierop volgden de gxandes-entrées en
dan het grand-lever, trapsgewijze afdalen
de, wat betreft den stand der toegel ate-
nen.
Onderwijl word het toilet steeds voortge
zet.
Dat het den Frantschen ceremoniemees
ters overigens ernst ,was met de étiquette;
dat ze hun heilig was, ook nog tóen de
storm van do revolutie reeds over het ver
molmde koningschap rich verhief, daarvan
zijn staaltjes genoeg voorhanden.
Toen na den dood van een prins een de
putatie uit de notabelen zich kwam aan
melden, achtte de nauwgeectt© De Brëz&
het noodig, om in dc sterfkamer te gaan
ea het bezoek plechtig bij den vorstelijken
dood© aan te kondigen 1
En toen het Parijsche grauw, kort na
de inneming der Bastille, door hongers
nood gekweld, het paleis van. den koning te
Versailles bestormde en binnendrong, werd
generaal Lafayette, die naar de binnenste
vertrekken toog, om het vorstelijk gezin te
beschermen, ook in dezen hoogen nood
op zijn weg hierheen, nog voorkomen door
een hoveling, die hem toevoegde: „Le roi
vous accord© les grandes entrees 1''
STOFGOUD.
Spreek niet van uw geheimen strijd eer
ga overwonnen hebt.
H. X» a v a t e r.
Zoolang gij geen eigen huisgezin hebt,
schep u een werkkring er, vul dien aan met
uw beste krachten.
D i o k e n a.
Goede werken Inrit men in alle eeuwen
genoeg gedaan, maar opoffering van eigen
wensen, van eigen lust, ie er steeds te wei
nig geweest.
D-e B u s s y.
