LËIDSCH DAGBLAD, WOENSDAC 24 OCTOSER. TWEEDE BLAD.
Anno 1906.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETON.
33e arme niclit.
So. IÏST6".
Er i s gc e n recht voorarme
ïnenschen! sxx> heet het boven het vol
gende artikel van G. H. B. in het S o-
ciaal Woekbla d."
Sommige advertenties van kwakzalvers
middelen komen het meest voor in de pro
vinciale bladen en dan in een eigen aardigen
vorm, die min of meer een locaal-huiselijk
karakter draagt door het opnemen van
zoogenaamde getuigenissen van personen
uit dc naasto omgeving. De exploitanten
van (Pink-Pillen en Foster's nierpillcn zijn
bberk in deze methode. Om een bepaalde
reden, heb ik dezer dagen een onderzoek
gedaan naar do waarheid van allo verkla
ringen over do laatst hier genoemde, op
genomen in do nieuwfbladen ccner provin
ciestad in het zuiden v n ons land.
Het is bek.xid, dat reeds menigmaal uit
verschillende streken van Nederland in
het ,,M aandblad togen de
K w a k z a lv o r ij" en in andere bladen
protesten zijn opgenomen tegen de adver
tenties dezer Foster's pillen, waarin met
naam en toena/m verklaringen van zoo
genaamde genezen patiënten waren opge
nomen.
Do verschillonde advertenties dezer pillen
in de bedoelde gem.ent© waren twaalf in
aantalop écn na verklaarden mij alle
personen, wier namen en adres nauwkeu
rig werden vermeld, dat zij hoegenaamd
geen verlof lot plaatsing hadden gegeven
en do meesten waren lang niet ingenomen
met dezo publioiteit en zouden niets bever
dan cr een einde aan gemaakt zien. Een
hunner, een oud-gediende, meei dc stellig,
dat het hem kwaad Dodaan had, toen hij
solliciteerde voor nachtwaker in een fa
briek, omdat er in dc advertentie stond,
dat hij vroeger a n toevallen had geleden,
hetgeen bovendien niet waar was; een an
dere, een jongo vrouw, was vorontwaardigd
omdat zo van haar gedrukt hadden, dat zij
aan langdurige huidziekte had geleden, on
niet minder dan drie weduwen beklaagden
zich bij mij, omdat zij nog telkens moesten
lezen, dat hun mannen zoo gelukkig gene
zen waren, die alle drie al maanden lang
op het kerkhof lagen.
Eén vertelde, dat zij, toen do advertentie
'de eerste maal verscheen, een opgewekten
brief van haar dochter had gehad, die el
ders diende cn blij was, dat vader, dio al
lang sukkelde, volgens dc krant zooveel
beter was; cr was echter niets van aan ge
weest en dc man lag toen juist op sterven
Do tweede weduwe begon te snikken, toen
zij or met mij over sprak, omdat zij zoo
naar vond den naam van haar man, met
allerlei opgemaakte bijzonderheden uit zijn
loven, nog telkens in do krant te zien, cn
do derde was op aanraden van haar kinde
ren al tweemaal bij den depothouder ge
weest., waar zij indertijd een doosje pillen
gehaald had,l) om al dab schrijven in do
krant over haar man te doen ophouden,
doch do winkelier had haar telkens met
een schouderophalen laten gaan-
Half snikkend cn met cenigen aandrang
werd toon aan mij do vraag gestold of er
niets aan te doen was en tot mijn spijt
moest ik ontkennend antwoorden.
Och, moeder, klonk het toen uit oen hoek
van het vTij bedompte vertrek, waar oen
jongo man zijn boterham zat te eten, huil
maar r.ïet, wij weten hot toch wel, er is
geen recht voor armo men-
sohonl
Ji$st dicnzelfdon avond ötond Wet gc-
lieele onware verhaal der genezing van dien
man weer in bet plaatselijk blad en heb ia
1) Ter toelichting dieno, dat door geheel
do stad cn ook in de achterbuurten cn ar
beiderswijken huis aan huis circulaires wa
ren verspreid omtrent do geneeskracht de
zer pillen en dat ieder gratis een doosje bij
zekeren winkelier kon afhalen. Omdat het
niets koette, h*add©n vele armen hiervan ge-*
bruik gemaakt, en zoo waren dezo perso
nen met hun namen cn nauwkeurige adres
sen bekend geworden en kon door den pil-
lcnfabrikant verklaard worden, dat zij ge
nezen waren.
4)
Hij had nog eon gehuwde zuster, die
ook hem zijn huwelijk niet vergeven had,
hetzij, dat zij te levendig de meerderheid
gevoelde der vrouw, die liij gehuwd had,
bot zij om een andere reden.
Noch die zuster, moeder cencr talrijke
familie, noch do heer Yan Rosande be
twistten aan kolonel Yan Stevenswccrt den
last, dien hij met zooveel behagen op zich
nam. Hij plaatste zijn pupil in een inrich
ting van opvoeding en onderwijs en nam
haar, toen zij zeventien jaar was, bij zich
in zijn bescheiden woning. Rijk was bij
niet, maar hij had alles bespaard oc ge
offerd om een huisjo te koopen, hetwelk
hij voornemens was aan Lucie te schcn-
keD, als zij tot. een huwelijk zou komen.
„Mijn pensioen zal mij altijd wel genoeg
geven", zeide hij. „Het huis is ton min
ste nog een fatsoenlijke bruidschat. Als
Lucie trouwt, betaal ik haar de huur".
- ar die gelegenheid bad zich nog niet
.voorgedaan. Lucie was ernstig, kende le
digheid noch verveling en slaagtic er in
het kleine huishouden met zuinigheid te
bes laren. De kolonel was nog jong; zij
voorzag dus een lange toekomst van heer
lijke jar. i!, van kalme', etille genoegens,
yan degelijke lectuur, muziek en aangena
me, verstrooiende bezigheden. Zij was zoo
gelukkig. Als God haar tot hot huwelijk
bestemde, zou zij zeker een onbaatzuchtig
duidelijk, dat er iets aan onze rechtsbedee-
ling hapert, wanneer aan zoo iets geen ein
de kan worden gemaakt op last van de on
middellijk belanghebbenden, van do betrok
ken personen of hun naastbestaanden.
Laat dc lezer zich een oogenblik voorstel
len, dat zijn eigen naam, dien van een dier
baren bloedverwant op zulk een wijze door
de dagbladen wordt gesleurd, en wanneer
hij meent, dat hij dit niet zou dulden cn er
middelen bestaan het te beletten dan moe
ten zij, waar gelijk recht voor allen in Ne
derland heet te bestaan, ook kunnen wor
den toegepast door de armen in den lande.
Bij mijn rondgang in do achterbuurten der
stad ten behoeve van 't besproken onderzoek
waarover ik hier ter plaatse niet in verdere,
bijzonderheden wil treden, heb ik opnieuw
de ervaring opgedaan hoe diepgowortcld
en algemeen da overtuiging dezer minder
met aardsche goederen bedeelden is, dat
niemand zich beko: ïmert over het aantas
ten van hun gevoel en hun recht.
Do „Arnliemsche Couranv"
zegt nog over -de financicclc ont'
w e r p e n, dat, onder de vele openbare
ambten, waarvan het bekleeden geijingo
kans biedt er tevredenheid cn dank mede te
oogsten, het ambt van minister van finan
ciën een eerste plaats inneeant Reeds is
luide voorspeld, dat van de plannen van
minister Do Meester niets zal komen. Maar
de „Arnhomscho Courant" durft
hopen], dat het besef idcr onvermijdelijke
noodzakelii(kh.otid van een versterking der
Rijksinkomsten wel een meerderheid in de
Kamer zal bijeenbrengen, bereid om do mi
tt isterieele voorstellen te aanvaarden als
grondslag van gemeen overleg. En voor
gemeen overleg beveelt zich het complex
van belastingvoorstellen als een bij uitstek
geschikte bads aan- Do „Arnhem so ho
Courant" meent, dat allen, die niet
uitsluitend heil zien in een verhooging van
het tarief van invoerrechten, toch wel de
juistheid moeton erkennen van het uit
gangspunt van den Minister-
„Niet het minste strekt tot aanbeveling
van het ontwerp tot heffing cencr inkom
stenbelasting, dat dezo zich zooveel mogo-
lijk aansluit aan do reeds sedert een dozijn
jaren werkende Vermogens- en .bedrijfs
belastingen, waarvan in hoofdzaak de grond
slagen behouden zullen blijven, terwijl voor
dc berekening van heb inkomen uit vermo
gen en uit bedrijf en andere bronnen do
splitsing blijft gelden, waardoor aan do
billijkheid blijft voldaan, dat liet eerste
zwaarder belast wordt dan het tweede,
maar voor den aanslag het inkomen uit beiï-
do bronnon zal worden bijeengevoegd. Er
zal dus van den belastingplichtige een ge
splitste opgave worden gevorderd, wat reeds
op ziohzelf bob wenschelijk maakt, om aan
dt bepalingen der wetten op do Vermogens
belasting cn de Bedrijfsbelasting in hoofd
zaak vast to houdon. Niettemin maakt
uittoraord do samensmelting der aanslagen
min of meer ingrijpende wijzigingen noo-
dig, waarbij door den Minister tevens gelet
is op de wenschelijkhcid om vloor vereen
voudiging, door een andere rangschikking
der bepalingen ©n door vcomwijzigingen de
nieuwe w©t verstaanbaarder en begrijpelij
ker voor den leek te maken, dan dc Vermo
gensbelasting en -de Bedrijfsbelasting voor
hem zijn. In dit opzicht schijnt on3 dc mi
nister De Meester gelukkig geslaagd, niet
uitsluitend door Zuiver formeelc wijzigin
gen, maar ook door enkelo veranderingen in
do grondslagen der belasting".
Met ingenomenheid begroet do „Am
hcmsche Courant" het plan een ein-
'de t© maken aan de fictie der bedrijfsbe
lasting, dat de inkomsten uit land-, tuin-
of boschbouw, uit boom- of bloembollenkwee-
korij, uit veehouderij of veenderij, uit steen
groeven en uit groeven of mijnon van andero
delfstoffen geacht worden 4 pCt. van het
aangewende kapitaal niet te boven te gaan,
ten gevolg© waarvan! dez© inkomsten
buiten vie bedrijfsbelasting vallen.
Thans zijn voor den landbouw, betoogt do
Minister, geheel andere toestanden ingetre-
ronzoowol do pachten als dc gemiddelde
opbrengst der gewassen en 'Je daarvoor be
dongen prijzen zijn in de laatst© jaren be
duidend gestegen. Ook do veestapel onder
hart ten deel vallen, en zou cr zeker van
kunnen zijn bemind te worden om haar
zelveen zoo die staat niet voor haar
noodig werd gedacht, zou zij, indien dafc
noodig mocht zijn, wel het middel vinden
om door een of anderen arbeid het geringo
inkomen, dat haar uitstekendo voogd haar
zou nalaten, to vermeerderen.
En dit zou nu noodig worden. Zij begreep
dat het uur gekomen was een besluit te ne
men, en zij gevoelde, dafc de leegte, in haar
hart i in haar leven, niet alleen do beroo-
ving was van haar eenig© liefde, maar ook
het toeken van een moeilijke beslissing.
Zij was nog zóó gebroken door de emo
ties van de vorige dagen, en haar hoofd
deed haar zoo'n pijn, dat zij zioh nog niet
met één bepaalde gedachte kon bezighou
den. Slechts één denkbeeld zat vast in haar
hoofd, toen zij de kamer verliet om haar
oom te bezoeken: zij zou hem bevrijden
van haar tegenwoordigheid en zij zou
niots van hem aannemen. Zij was alles
aan kolonel Van Stevensweort vorschul-
digd en was daardoor niet vernederd, om
dat derze haar liefhad als een dochter en
zij getracht had zijn loven te veraange
namen door haar zorgen en baar teeder-
heid; maar in dit huis, waar alles was ingc-
ridht op hot uitsluitend geluk van die
twee, zou zij, dit begreep zij volkomen,
een ondraaglijke last zijn, en zij verlang
de or reeds nu naar die weelde te verlaten,
om tot iederen prijs onafhankelijkheid te
verkrijgen.
Dc heer Van Rosande, die rockend en
met een gewichtig gezicht in zijn kamer
heen en weer wandelde, stond onmiddel
lijk stil, toen bij zyn nicht zag binnentre
den.;
ging een niet onaanzienlijke uitbreiding en
voor het ree .werden beter© prijzen bedon
gen.
Het blad acht.dit onbetwistbaar, maar
niet allereerst daarom, oordeelt het, be
hoort aan het „aanstoot gevend privilege
een einde gemaakt te'worden: „al waren
voor den landbouw do tijdsomstandigheden
nog even ongunstig als in 1893, het zou
niettemin uit de wet moeton verdwijnen,
omdat onbetwistbaar juist is, dat voor hot
aannemen der fictie geen enkelo degelijk©
grond bestaat en, zoo mag men aannemen,
er ook niet meer reden is to vreezen, dat
agrarisch egoïsme haar behoud noodig zou
kunnen maken. Niet Ulechts zijn de tijds
omstandigheden thans gunstiger voor den
landbouw dan in 1893, ook en bovenal de
geest des tijde heeft zich sedert in dcmocra-
tischen zin gewijzigd cn zou tegen dc hand
having van dit onrecht ongetwijfeld een
storm van Verontwaardiging doon opste
ken
Ten slotte zegt de A rnhcmscho
Courant" nog:
„Door den minister Do Meester wordt,
gelijk bekend, een hoogere opbrengst van
twee en een half millioen verwacht san do
Rijksinkomstenbelasfcing boven het bedrag,
hetwelk vermogens- en bedrijfsbelasting
voor de schatkist opleveren. Waarop deze
raming berust, .wordt in de stukken niet
aangegeven, on evenmin is verklaard waar
om dezo hoogere opbrengst, welke het ge
volg zal zijn dor samensmelting, dus te ver
wachten. ia na het eerste jaar, waarin de
nieuwo inkomstenbelasting zal zijn inge
voerd, door den Minister ook voor 1911 nog
op hetzelfde bedrag in rekening is gebracht,
zonder dab met hot normale accrès dor op
brengst werd gerekend. Maar de juistheid
der raming aannemende, ligt het voor de
hand dat zeker wel voor een deel, maar nog
verre van het geheelo bedrag der verwachte
hooger© opbrengst zou kunnen, voortsprui
ten uit do boven medegedeelde wijzigingen
in de thans geldende grondslagen 'der twee
belastingen. De voornaamst© oorzaak daar
van moet gezocht worden in heb gewijzigd
tarief en do wel is waar zeer bescheiden,
maar toch cenigsrins hoogere progressie,
daarbiji door den heer De Meester voorge
steld."
Over handhaving van den na-
tionalonfcijd zegt do „N ieuvo R o t-
fc c r d a m 8 c h o Courant":
Het „Handelsblad" bracht een belangrijk
bericht: Do internationale spoorweg-over
eenkomsten, waardoor onze Nederlands*
spoorwegmaatschappijen gedwongen waren,
hetzij Greenwichtijd, hetzij Midden-Euro-
peoschcn tijd voor haar tijd strobellen tc be
zigen, hebben niet meer zulk een dwingen
de kracht als vroeger het geval was. Do
beido spoorwegmaatschappijen overwegen
daarom zeer ernstig den Amsterdamscheu
tijd voor de dienstregelingen' in te vooron.
Mon weet, dat do invoering van don
Greenwiohfcijd bij hot spoorwegverkeer hier
te lande den drang naar regeling van onzen
tijd naar den meridiaan van Greenwich
of dien van Görlitz heeft doen ontstaan.
Met do weder-aannoming van den Amstor-
dajmschen tijd door onze spoorwegen ver
valt do aanleiding tot dien drang. Het
aanhangig© wetsontwerp tot invoering van
den Midden-Europec3ch©n tijd zou, zooals
liet blad terecht opmerkt, dan overbodig
worden.
Wij voegen onze toejuiching van doz© op
lossing bij die van het „Handels-
b 1 a d."
De loop, dien de zaak genomen heeft, is
bekend. Toen do spoorwegen in 1892 don
Grcenwichtijd zoowel voor den in- als den
uitwendigen dienst hadden aangenomen,
heeft het Rijk gemeend voor post cn tele
grafie dit voorbeeld te moeten volgen. Of
dit volstrekt noodig was, laten wij daar.
De Regeering trachtte bovondien op d©
gemeentebesturen een „douce violence"
uit tc oefenen, om hen te bewegen ook do
publieke uurwerken naar den Greenwioh
fcijd t© regelen; welke poging echter faalde.
Daarna is van verschillend© zijden een aan
drang gevolgd om een wettelijke voorzio-
ning tot verkrijging van eenheid van tijd
rekening tot stand tc brengen, hetgeen in
„Hindert mijn sigaar u, Lucie
„O! neen, ik bon er aan gewoon."
„Gij weet, dat ik in het bezit was van
het testament van neef", zeido Van Rosan
de, terwijl hij haar een fceeken gaf t© gaan
zitten, en naar zijn bureau ging. „Het is
geopend; gij kunt het doorlezen voor ik
het laat registreeren".
Lucie nam het gezegeld papier met be
vende hand aan. Het testament was kort;
de kolonel had niets anders te vermaken
dan rijn huisje en zijn bescheiden meub©-
lon; maar do woorden, waarin hij zijn ge
heelo hebben aan Lucie overdroeg, roerden
haar zoo levendig, dat haar tranen rolden
over do regels, die van zóóveel liefde ge
tuigden.
Dc heer Van Rosande zag niet gaarne
weenen.
„Mijn kin 1", zeid© hij op een toon, wel
ke niet geheel vrij was van ongeduld, „ik
zal u zeer dankbaar zijn, als gij u wat kuin;
matigen en voor eenig© oogenblikken stilte
opleggen aan uw zeer redelijke smart. Het
i6 nu van het grootste belang, dafc wij uw
zaken regelen
Lucie veegde belcedigd do oogen af en
legdo het testament op het bureau.
,,Ik heb aan uv tante, mevrouw Opber-
ger, geschreven, om haar bekend te maken
met den dood van den kolonel. Hoo is uw
verhouding tot haar?"
„O, zeer koud," antwoordde Luoie met
onwillekeurige bitterheid. „Ik sohrijf haar
twee keer per jaar, zij antwoordt mij en
kelo rogels, cn ik weet nauwelijks, hoeveel
kinderen zij heeft, en nog minder ken ik
hun namen".
„Ja, dafc ia nu een noodzakelijk gevolg
van do verwijdering, waarin gij beiden leet-
189ö leidde tot aanneming van een motie in
dien geest door do Tweede Kamer.
Middelerwijl was een beweging ontstaan
om niet den Grecnvrichtijd, maar den
Midden-Europecedhen tijd aan te nemen.
Hoofdmotief was daarbij, dat men daar
door ons volk er toe zou kunnen brenger,
■vroeger op te staan en vroeger naar bed to
gaan, wat op hygiënische en coonomischc
gronden gewenscht goacht word.
De minister Van Houten liet zioh in zoo
ver door dez© strooming meesleopen, dafc hij
voorstelde Middpn-Europ. tijd bij de
wet in tc voeren, maar tevens, waar in do
wotten, algemeono maatregelen van bestuur
of koninklijke besluiten, vóór het in-wer-
king-fcreden der door hom voorgestelde
wet afgekondigd of bekend gemaakt, een
bepaald uur werd genoemd, dit een half
uur later t© stellen.
Het mooie ging er daardoor voor de vuri
ge voorstanders van vroeg opstaan en vroeg
naar bed gaan vrijwel af.
Hot wetsontwerp-Van Houten bracht het
niet tot do openbare beraadslaging. En nu
kwam eindelijk minister Rink met een
wetsontwerp, dat vierkant voor den Mid-
den-Europeeschcn tijd zonder cenigo beper
king partij trok. Mag men op het Voorloo-
pig Verslag afgaan, dan stonden de kan
sen voor de aanneming van dit wetsont
werp door do Tweode Kamer niet ongun
stig.
Intusschon heeft het aan ernstige bestrij
ding der invoering van den Midden-Euxo-
peoschcn tijd niet ontbrokon. Vooropgesteld
weid, dat do laat, dien hot verschil tusschcn
den plaatselijken en den spoortijd veroor
zaakt, niet weinig overdreven word, voor
al nu men eenmaal met dit ver
schil vertrouwd en daaraan gewoon is ge
raakt. En moest het ten slotte dan des-
niottomin toch tot aanneming van een zóno-
fcijd komen, dan riolen tegenovor do voor
gespiegelde voordcelcn van den Midden-
Europecschen tijd grootc schaduwzijden aan
t© wijzen. Deze werden o a. uiteengezet in
het Voorloopig Verslag der Tweede Kamer
op het wetsontwerp van den minister Rink
in een viertal artikelen van do „O pr ech
te Haarlcrascho Courant" in do
antwoorden, die dat blad ontving van 20
landgenoot©n op het tot hen gericht© ver
zoek om hun oordcel over do kwoetio te
mogon vernemen.
Van de amgovoerdo bezwaren zij in dc
eerst© plaats dit vermeld, dat, al heeft dc
minister Rink in zijn Memorie van Toelich
ting dc enormiteit verkondigd, dafc ons va
derland niet geheel tot de Wcst-Europccscho
maar slechts „meer tot do Wcst-Europcc
scho dan tot de Midden-Europeescho be
hoort'' en nagenoeg in het midden tusschcn
do West-Europceschc cn do Middcn-Euro-
peesch© zone inligt; Nederland niettemin
in zijn geheel binnen do West-Europceschc
zone vialfc. Ons land zou daarom, bij aan
neming van den Midden-Europreschen tijd,
inderdaad een unicum zijn onder allo lan
den, dio den zonetijd hebben ingevoerd,
door niot den tijd zijner eigen, maar dien
van een andero zone aan to nemen
Wie dit slechts een theoretisch bezwaar
mocht noemen, overwego dan daarbij an
dere bezwaren, die zijn aangevoerd. Wij
stippen slechts het een cn ander aan. Ver
onderstel, dat bij invoering van den Mid-
don-Europceschen tijd verwezenlijkt wordt
wat de warme voorstanders zich daarvan
voorstellen, dat nl. het gohcelc maatschap
pelijk leven zioh naar dien tijd rogelt, dan
zal mon 's winters dc bezwaren van de don
kere morgenuren algemeen sterk ondervin
den. Dit word bij het onderzoek van het
wetsonfcworp in de Tweede Kamer zoozeer
gevoeld, dat men met het oog daarop ©r op
aandrong, vooral toch do wet niet in hot
najaar in t© voeren. Vervolgens zou hot
platteland, dafc dc vervroeging van het le
ven zeker niet noodig heeft, allerminst
daarvan gediend zijn, men denke bijv. aan
de vroeg© morgenuren, waarin de veldarbci-
ders reeds naar het land gaan. Voorts is
een bezwaar gelogen in liet nominaal li
ter aankomen der treinen, wier loop wel
niot gewijzigd zou worden, als wij den
Midden-Europeeschen tijd aannam.-). In
het algemeen zullen alle postbestellingen
die van de aankomsttijden der treinen af
hankelijk zijn, nominaal later plaats vin
det. Gij kent uw tante nauwelijks, niet
waar?"
„Ik was zeven of acht jaar, toen mijn
vader mij eens bij haar bracht. Sedert licb
ik haar niet meer gezien."
„Ik heb haar geschreven," herhaalde
Van Rosande.
Hierop begon hij met een soort woede
te rooken cn de blauwe wolken, die voor
hem opstegen, na to staren, alsof hij daar
door een buitengewone bewondering had
gevonden.
Luoi© was zeor bleek cn haar vingers
frommelden zenuwachtig mot do stof van
haar japon.
„Oom,',J zeido rij xruefc meer beslistheid
in haar stem dan men naar haar ontroerd
gelaat mogelijk had gedacht, „ik dank u,
dat gij jegens mijn tante een plicht van
hoffelijkheid hebt vervuld. Natuurlijk was
de brief, welken gij haar geschreven hebt,
niet iets andera?"
Van Rosando sloot half do oogen, wierp
het hoofd achterover om een langen trek
aan zijn sigaar te doen, en vervolgens zijn
nicht door den nobk aanziendo, zeide bij
langzaam:
„Waarom zou die brief geen ander dool
gehad hebben? En waarom zou zij geen
anderen uitslag kunnen hebben?'
„Gij ix>udt zeer goed zijn, als u u wil-
det verklaren, oom, ik begrijp u niet."
Van Rosande scheen een onaangename
beslissing te nemen.
„Laten wo over zaken spreken cn met
verstand, kind", zeido hij, terwijl hij bij
haar kwam zitten. „Gij hebt zeker wel
begiropen, nietwaar, dat onze neef u
niet© nalaat en niets na kan laten dan
rijn huis?''-
don tot groot ongerief o.a. voor kaïtcrec,
beurs en winkels. Tegonovor heb gemak
voor handel en verkeer, dat aansluiting iu
tijdrekening bij Duit-sonland zou oplove-
ren, staat het tegenovergestelde bij ouzen
handel on ons vorkeer met België en En
geland, dio den Greenwiohtijd hebben. Ter
loops voegen wij hierbij, dafc 23 gomecni*n
in het zuiden van ons land, tellondo tc za-
men ruim 100,000 zielen, d.i. bijna 2 pCt.
van do geheel© bevolking van Nedcrlitnd,
thans nog den Green wichtijd gebruiken.
Met het oog op do bezwaren, die nan ccn
vervroeging van het geheele maatschappe
lijk loven zouden vorbondon zijn, weid
dan ook van verschillend© zijden do mea
ning vernomen, dat de invoering van don
Midden-Europeeschen tijd niet zou leiden
tot hetgeen do warm© voorstanders daar
mede beoogen; de maatschappij zou zich
niet schikken naar dezen opgedrongen
kunstmatigon tijd, maar zich naar de zon
blijven richten.
Wat daarvan zij, indien do mcdedceling
van het „H a n do 1 s b I a d juist is,
dan mag men in elk geval rokenon, dat
het voorstel tot invoering van den Middcn-
Europcoschcn tijd van do baan zal raken.
De geheelo boweging tot invoering van ccn
zonetijd bij ons to lando is oorspronkelijk
ontstaan uit het streven naar eenheid van
tijdrekening. Men wilde het vorechil tun
sahen plaatselijken cn spoortijd zien ver
vallen. Onzo spoorwegen nu moesten don
zonetijd aannamen, wilden zij niet do
voordeelen van het lidmaatschap van den
Veroin Deutsohor Eiscnbahn Vcrwaltungeu
missen, zooals: het wederzijds wagengc.
bruik in het intemationalo vervoer, hot
gebruik van het afrekeningnburoau to Bor-
lijn voor de verrekeningen, do deelneming
aan do bohandeling van allo technische on
oommcroioelo kwcstiön op spoorweggebied,
ten doel hebbendo conheid to brongen in
do voorschriften over don weg, den bouw
van het materiaal, enz. Wild© men dus een
heid van tijdrogeling verkrijgen, dan
moest ook in het burgerlijk leven do zono-
fcijd worden ingevoerd Wordt ochtcr do
cisoh van aanneming van den zonotijd voor
onzo spoorwegen losgelaten en gaan onzo
spoorwegbesturon tot invoering van den
AmsterdanisohcKt tijd over, dan vervalt do
geheelo kwestie van don zonetijd voor hot
burgerlijk loven. Dan schiet or voor do Re
geer ing niet© anders over dan het tlianB
aanhangig wetsontwerp in te trokken. Wil
zij dan nog te gemoefc komen aan het bo-
zwaar, dafc de plaatsclijko tijd in verschil
lende gemeenten verschillend is, dan kan ..ij
daarin voorzien door do indiening van een
wetsontwerp, waarbij do Amsterdamschc
tijd als de wottelijk© lijd voor geheel Ne
derland wordt ingevo.rd.
Zoo 2u dc lijdkwestio op de meest bevre
digende wijzo zijn opgelost.
In een asterisk W eggeworpen
gold zegt „Do- Sbandaarjd":
Vooral onder hot Christelijk deel der be
volking wordt zwaar gooollce
t o e r d.
Men betaalt voor zijn Kerk, zijn school,
zijn gymnasium, zijn universiteit, zijn zen
ding, rijn ziekenverpleging, zijn evangeli
satie, zijn krankzinnigengestichten, zijn
kweekscholen. Kortom, er ia geen einde
aan.
Het ?jjn tonnen gouds, die jaar in jaar
uit geofferd worden.
En dezo offerwilligheid is verblijdend.
Zo levorfc bowijs voor de geestkracht van
liet Christelijk leven.
Maar juist daarom is het zoo ernstig to
betreuren, dat cr van het gcoollccteerdo
geld zoo onevenredig veel afgaat voor hot
oollecteeren.
Een statiatisoh onderzoek hooft gcleord,
dat op zeker aantal collectanten, die samen
in één jaar ruim hondend tien duizend
gulden haddon ingezamold, niet mindor
dan zestig duizend gulden aan do collec
tanten was uitbetaald, zoodat slechts do
klein© helft ten goede overbleef.
Aan dc collectanten kan nicn biervan do
schuld niot geven.
Zo moeten een salaris hobbcnze moe
ten aan reiskosten /0 h 7 per weck be
talen; 2 voor verblijfkosten uitgeven; cn
dan nog in groot© steden 2 50 voor con
„Ja, en God weet, hoe dankbaar ik hem
daarvoor ben."
„Gij hebt zijn huishouden waargenomen,
wat gij, tusschcn liaakjcs, met wonderlijke
orde en zuinigheid hebt gedaan; gij zijt
dus niet geheel tonder ondervinding cn
onbekend met do waarde van hjet geld.
Maar kunt gij u rekenschap geven van
wat het huis kan opbrengen?"
„Mijn voogd 6chatfce op vijftien dui
zend guldon."
Mijnheer Van Roeando schudde hot
hoofd
„Dat is dc schatting van ccn eigenaar;
hij hechtte t© groot© waarde aan dc ver
fraaiingen, welke hij had laten aanbren
gen. Ik geloof niet, dat men cr meer da.i
een twaalf cn ccn half duizend voor zal
krijgon, wat u bij den tegen woord'gen ren
testandaard hoogstens vijfhonderd cn vijf
tig gulden rent© zal opbrengen."
Lucie's gezicht bleef onbeweeglijk.
„Er ia nog een andere oplossing," her
nam de heer Van Rosando. „Men kan liet
huis gemeubeld verhuren on or dan een
zevenhonderd vijftig gulden van trekken.
Dafc zou uw inkomen wel wat vermeerde
ren; alleen is men dan niet zeker van ccü
huurder."
(Wordt vervolgd
