Cheviot Broeken.
Watertochtjes Biet de Carsjensbooteo.
„De Stad iaaslrichf
ILEUS, v/h. firnia Denier Go,, Leiden.
Neil. R.-K. Volksbond,
AANBESTEDING.
Indië ©21 Amerika.
LESöSGH DAGBLAD, DONDERDAG 30 AUGUSTUS. - TWEEDE BLAD.
Rubriek voor de Jeugd.
BIB!.
JiU EU J©E.
Leidsche Vereeniging
tot Bescherming van Dieren.
Concours voor Trekhonden.
Haarlemmerstraat 130,
Voorhanden voor illuminatie:
Probeert
SlüYööENÏ
L©ieis©ii@
Leia!s©is© i9uzi@ksshool,
716120 Donkersteeg 3.
Haarü.straai i22.
j. kort.
Voor Passagiers en Goederen, Agentschap voor de Rotter-
damsche Lloyd en Eolland-Amerika-lijn
I. vm 530UHUYS.
Stoomtram HAARLEM-LEIDEN.
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van HesteB- en !fr$3©isiig|©ed!eP©8B
per Stoomtram het voordeeligst.
Goederen worden vervoerd naar
geest, SassenIhsHsn, Lisse, SHliëüe-
gam, SBeiiraelbpoek, Heemstede en
Haarlem om 7 as. 22 en as. SS v.m.
en 1 y. S2, S as. 4© en 1 w, ©41 n.m.,
Amsterdamsche lijd. Inlichtingen worden ver
strekt aan het bestelkantoor 3749 48
©üarasieeii fêo. 2 nabij de Mare.
"ffo. 14269.
Anno 1906.
Een der rijkste Engelschen van onzen
tijd, wiens groot vermogen oorzaak is, dat
men telkens bij liem aanklopt om gelde
lijke ondersteuning, ofschoon hij steeds
piet ten weigering .antwoordt, bevond zich
onlangs te Parijs on at aan een table
d'hóte in zijn logement.
Den tweeden of derden dag richtte zijn
Overbuurvrouw, een damo, van wie hij had
vernomen, dat zij een grooten slag in haar
fortuin had', gehad, het woord tot hem-
Mijnheer, zeide zij: „de Engelschen
zijn zoo ridderlijk, zoo spoedig gereed
iemand in nood bij to staan."
Ja, antwoordde de rijke man aarzelend.
Hij meende reeds te raden wat er volgen
zou en werd innerlijk boos. Waarom kon
pion zijn beurs toch nooit met rust laten
Zoudt u mij, met uw gewone edel
moedigheid, geen grooten dienst willen be
wijzen
Ja, mevrouw, zeide hij, met steeds
klimmende ergernis: ,,dat is te zeggen, het
hangt eenigszins af van..."
Denk goed na, mijnheer, voordat gij
blij belooft het te doen; want het is een
groots goedheid.
Het was dezelfde oude geschiedenis, dio
bij al zoo dikwijls te voren van arme lieden
gehoord had.
Ik vrees, mevrouw, dat ik genoodzaakt
feal zijn te... maar vrat is het, dat u ver
langt?
Dat u vriendelijk genoeg zoudt zijn
mij het mosterdvaatje aan te geven U liebt
alles op tafel naar u toegehaald.
Zij, die getuige waren van de uitdruk
king door 't gelaat van den Engelsohman
aangenomen en 't vermaak zijner buren, ge-
looven zeker, dat het hem liever zou ziju
geweest, indien men hem duizend gulden
liad' afgedwongen.
Welk een les I Maar zij wordt, helaas
niet uitsluitend door hem en een groot aan
tal zijner landgenooten verdiend'. De Fran-
schen, die het minst met de ondeugd van
zelfzucht behebt zijn en er dus het meest
om spotten, hebben daarvoor een goede uit
drukking gevonden: „Zorgen voor Bibi."
B i b i noemen zij het Eigen Ik.
Waar gij heengaat, gij zult Bibi-zieken
aantreffen. De uitdrukking „zieken'' is
niet te sterk, want zelfzucht) is een krank
heid, een zielsziekte, die anderen... gewaar
wordingen van zeeziekte schenkt en haar
verschijnselen verbazen mij altijd. Een leu
genaar is beschaamd, als men hem op een
onwaarheid betrapt. Wie tnoept en ontdekt
wordt, zou onder de aarde willen verdwij
nen, zoo gaat het met do meeste ondeugden;
maar zelfzucht is zoo onbeschaamd mogelijk,
zij vertoont zich heel rustig in al haar lee-
lijkheïd en schijnt bedaard te zeggen: ,,J'y
suis, j'y reste." Een egoist verbeeldt zich,
geloof ik, de koning der schepping te we
zen. In den trein belegt hij al de open ruim
te met zijn pakjes ea behoeft gij niet te
verwachten, dat hij wat plaats voor u in
ruimen zal. Heeft hij bij ongeluk angst
eenigszins bestoven te geraken, dan zal hij
de portierraampjes sluiten en mogen al
zijn mede passagiers van de hitte omko
men. Dat gaat Bibi niet aan l
Bibi bedient zioh aan tafel van de lek
kerste hapjes, neemt overal den besten
stoei in beslag, Bibi beslist er over waar
heen men zich zal begeven met een bui
tenpartij; Bibi besteedt al zijn geld aan
ziohzelven; op verjaardagen of St.-Nico-
laasfeesten behoeft niemand iets van hem
te verwachten, tenzij hij zelf eens iets lee-
lijks heeft gekregen, waarvan hij zich gaar
ne ontdoet. Bibi gelooft zichzelf bijzonder
levenswijs en het is waar, dat hij de beste
kleeren, het beste voedsel, de mooiste
kamer krijgt en het meestal het verst in de
wereld' brengt.
En toch... toch zou niemand, die zijn be
staan van nabij kendo, met hem willen
ruilen; want Bibi is een eenzame, oen ver
latene, ook al leeft hij in een talrijk ge
zin.
Do zelfzuchtige ontvangt geen liefde.
Iedereen is blij als hij van huis gaat; zijn
terugkeer wordt altijd met schrik begroet.
Ik woonde eens den verjaardag van een
zelfzuchtige bij. Er kwam geen kaartje,
geen brief, geen bloempje; zijn moeder zeil
liet dien datum onopgemerkt voorbijgaan.
Zij had hem toch zeker niet vergeten, maar
Bibi had zich nooit, sedert hij het ouder
lijk huis verliet, de moeite getroost haar
of anderen geluk te wenschen. Bibi's dood
is een verademing, tenzij hij een groot
traktement in het graf medeneemi.
Zijner „Bibi's" onder u, mijn lezers? O!
dan, ik bid u, dc zelfzucht afgeworpen,
want er is geen rampzaliger wezen dan een
egoïst.
De geschiedenis van een hondje.
Kleine Dick kwam opgewonden aen het
ontbijt. Sinds zijn ouders, twee jaar gele
den naar Indië waren gegaan, was hij bij
zijn tante Julia in huis. Eu gisteravond net
toen zij naar een diner was gereden, had de
postbode oen brief voor haar gebracht. Dick
had dadelijk do Indische postzegels en de
hand van zijn vader herkend; en het wap
een ware teleurstelling voor hem, dat hij
nu tot den volgenden dag moest wachten
voor hij er iets van hoorde.
Hij stond er wat vroeger voor op.
„Schreef vader niets aan mij?" riep hij da
delijk, de deur van dc eetkamer openduwen
de.
„Je heb veel groeten," antwoordde juf
frouw Sargent glimlachend,
„Is dat alles?" vroeg Dick. De vorige
week was het juist Kerstmis geweest en hij
dacht dat er misschien voor hem ook iets
in de enveloppe zou zijn.
„En hier heb je, als Kerstmiscadeau, 10
gulden, daar mag je voor koopen wat je
wil."
„Dan koop ik een paar schaatsen 1" riep
hij door de kamer dansende.
„Als ik jou was", zei juffrouw Sargent,
„zou ik liever wachten tot er ijs was".
„Hoeveel kost een voetbal?' vroeg hij
.weer, zijn boterham etende
„Weet u wat ik dolgrai.j wou koopen?
Een hond. Karei heeft ook een hond."
„Als ik goed vind, dat je een hond koopt,
mag het geen groote zijn, Dick."
„Een kleine is ook al goed", zei de jon
gen, „misschien een kees, zooals ze hier
naast hebben, of een bulldog, dat zou erg
leuk zijn."
„Als we mijnheer Ramsay eens ora raad
vroegen", stelde tante Julia voor, toen ze
op hun morgenwandeling den ontvanger
tegenkwamen.
„Ik he.b tien gulden gekregen", riep Dick
hard naar hem tooloopönde, „en daar mag
ik een hond voor koopèn."
Dan moet jo bij Patter zijn",- zeide Mijn
heer Ramsay en na nog een paar woorden
met juffrouw Sargent, sprak hij af, Dick
dien middag om 3 uren te komen afhalen.
Op weg naar huis stond Dick telkens stil
om eiken hond te bekijken en om balfdrie
stond hij al gekleed op den uitkijk. Toen
het drie uren sloeg, zonder dat er iemand
to zien was, werd hij vrceselijk ongeduldig,
maar gelukkig zag liij den ontvanger al
gauw den hoek omslaan.
„Daar is hij 1" riep Dick en rende hem
to gemoet, nog vóór hij aan het huis was.
„Ik heb het geld meegebracht", verklaarde
hij trots, zijn vuist vooilzichtig openmakend
om heb te laten zien. Toen zo door de
Hoogstraat liepen, vroeg hij„heeft Patter
veel honden? heeft hij ook'bulldogs?"
„Je zult het dadelijk zien", antwoordde
mijnheer Ramsay, links afslaande en een
paar minuten later stonden ze voor een
klein winkeltje met verscheidene vogelkooi
en cn een paar koobjet' met witte muizen in
de uitstalkast. Binnen was haast geen
plaats -door alle mogelijke hondenhokken en
konijncnkcoien, maar vóór Dick eigenlijk
tijd had er naar te kijken, kwam er een
een kleine man met een erg dikken nek ep
een heesche stem naar hen toe.
„Dag Patter, zei mijnheer Ramsay. „We
willen graag eens een paar honden zien."
Pat-ter ging hen, door eon donkeren gang,
vóór naar een binnenplaats, waar zooveel
honden ware>n, die allemaal zóó hard blaf
ten, dat Dick er heelemaal door verward
werd. Eén hond snuffelde aan zijn jas, een
andore, oen witte fox-terrier met een don
kere vlek op zijn rug, likte zijn handen
akof ze oude bekenden wareneen groote,
bruino St.-Bernard lag in zijn hok te grom
men, een zwarte New-Foundlander keek
Dick aan met zijn grooten muil wijd open,
terwijl een bulldog net deed of hij lag tc
slapen cn een mooie, donkere collie zijn
ketting probeerde kapot te trekken.
„Wat een aardige hond, die collie!" riep
Dick „Die zou ik ,wel graag willen hebben.
O, kijk eens naar dien St.-Bernard, hoe heet
hij?"
„Leeuw!" antwoordde Patter. „Koest
Jim, koest" togen den vriendelijken terrier
„Ja! we zullen eens een beetje aan den
prijs moeten denken", zeide mijnheer Ram
say glimlachend.
,Wat voor een hond wou de jongeheer
hebben?" vroeg de koopman
„Dat weet ik niet", antwoordde Dick,
„ze zijn allemaal even mooi
„Kijk, dio New-Foundlander, of misschien
Leeuwen dien bulldog zou ik ook wel wil
len hebben."
„Dio is verleden jaar zesmaal bekroond",
zei Patter.
„Is die hond duur?" vroeg mijnheer
Ramsay.
„Voor honderd veertig gulden zal ik hem
u laten, mijnheer."
„O! zco duurl hoeveel kost Leeuw dan
wel
„Dien kunt U hebben voor honderd gul
den en dan is hij heel goedkoop," ant
woordde Patter. Dick keek den ontvanger
hulpeloos aan.
„Wel, lioovecl zou je dan wel willen ge
ven, jongeheer?''
„Ja ziet u, ik heb maar tien gulden,"
zei Dick nederig.
Patter bukte en tilde den fox-terrier op.
„Dan moet u dit beestje hebben. Hij ?s
heel goedaardig en bijzonder goed vootr
rattenvanget. Hier, Mijnheer", hij wendde
zich tot mijnheer Ramsay, ,,u hebt verstand
er van; is dit geen beste liondT'
„Zeker!" antwoorddo mijnheer Ramsay.
„Hij is gemakkelijk vijf cn twintig gul
den waard", vervolgde Patter, „maar om
dat hij zoo'n goed huis krijgt, wil ik hem
voor.vijftien laten."
„Maar ik heb maar tien gulden," zei
Dick.
„Nou, voor twaalf danmaar clat is ook
het allerminste."
„Maar ik heb heusc'i maar
„Het is dc hond weggeven]" was het
antwoord; „maar vooruit, geef mij het
geld en neem hem dan maar mee
Een paar minuten later ging Dick weg
met Jim aan een clun touwtje naast zich.
Toen ze thuis kwamen, werd do hond al
zoo vriendelijk, dat juffrouw Sargent het
beter vond hem op te sluiten.
„Dat is, omdat hij honger heeft", zei
Dick.
„Wat moet hij eigenlijk eten?" vroeg
tante Julia.
„Hondenbrood," antwoordde Dick, alsof
hij er ali.s van af wist.
„Dan moet jo maar aan Marie vragen
om het met je t9 gaan koopen."
Dick n. Jim mee naar de keuken.
„Als wij hem hier eens opsloten, terwijl
ik weg ben?" stelde hij voor, en jawel,
Jim werd, heel alleen, in do keuken ge
sloten.
Een kwartier later kwamen Diek en dc
meid terug met een grooten zak honden
koeken, maar toen ze de keukendeur open
maakten, vonden zo Jim boven op de
tafel zitten, bezig rijn dorde kalfslopj 3
te verslinden.
„Wat zal dc keukenmeid daar wel van
zeggen nep Maric en naar do tafel vlie
gende, kon ze Jim nog net een hardon klap
geven, terwijl hij op den grond sprong.
Daar bleef hij liggen beven, en gaf Marie
hem nog een paar flinke tikken. Toen
droeg Dick hem naar boven, waar hij nice
eens meer naar een koek wou kijken na
rijn drie lapjes.
„Waar moet dat beest nu slapen?'' vroeg
tante Julia. Dick wist er wel iet9 op.
„Ik zal hem in de gang aan dc voor
deur vastbinden," antwoordde hij, en hot
touw nemende, maakte hij ccn lus oni Jims
nek on bond hot andere eind aan den sleu
tel vast. Toen hij zag, dat dc hond rustig
op de mat" Lag te slapen, ging Dick ook
naar bed.
Den volgenden morgen was hij vroeg wak
kei-, kleedde zich vlug aan en liep naar
beneden, maar in de gang zag hij geen
i^ond. Dick kcok naar dc deur alsof hij er
niets van begreep; opeens zag hij lot zijn
schrik, dat er nog een eindje touw am den
sleutel hing.
„Marid, Maric!" riep hij, „waar Is
mijn hond?"
„Ik weet het niet, jongeheer."
„Heb jo hem vanmorgen dau niet ge
zien?" vroe^T Dick opgewonden.
„Hij is gisteravond al weggcloopen,''
was het antwoord. „Er werd om negen uur
gebeld en toen ik open deed, trok hij het
touw kapot en liep weg."
„En waarom haaldo jo hem niet terug?"
„Nou, die is ook goed I" riep Maric ver
ontwaardigd, „alsof ik en jo tante niot
een uur lang geprobeerd hebben hem te
vangen. Hij stond maar naar mij te kijken
en wou heelomaal niet bij mij komen, oa
als ik hom achterna liep, aan rende hij
hard weg. Ik hob nog nooit zoo'n lam beest
gezien."
„O, tante Julia," zei Dick, toen zijn
tante beneden kwam, „Jim is weg
„Ja; hij heeft ons gisteravond last ge
noeg bezorgd," was het antwoord. „Maar
hij zal wel terug zijn geloopen naar Pat-
ter; wij zullen het straks laten vragen."
Dick had erg het land onder het ontbijt;
hij hield al veel van Jim en kon het denk
beeld niet verdragen, dat hij hs-n mis
schien kwijt was. Net, toen hij zijn melk
wou drinken, maakte Marie do deur open
en riep: „Jim staat voor do dear, muur
nij wil niet komen als ik hem roop
„Neenriep Dick .n rijn haast de
halve melk morsende, „dat is, omdat jij
hem geslagen liebfc.
Toen .dj bij do deur kwam, zag hij Jim
net buiteu h' 'zitten, met do rest van
het touw am zijn nek; maar h'j wou hee
lemaal niet komen en als Dick dichter bij
kwam, ging hij verder weg. Op deze ma
nier, Dick vooruit en Jim achteruit gaande
kwamen ze aan den hoek Cn hoewel Dick
geen pet op had, besloot hij niet zonder
zijn hond naar huis tc gaan. Jim scheeu
er heusoh pleizier in te hebbenhij kwis
pelde vroolijk met zijn kort staartje, ter
wijl hij met een open bek naar den jongen
keek, die voorzichtig dichterbij probeerde
te komen, maar zoo gauw als Dick op
een paar meter genaderd was, weg rende
de hond. Langz'amerhnd waren ze al een
heel eind de Hoogstraat op; een slagers
jongen stapte van zijn fiets om beter to
kunnen kijken.
„Grijp hem bij het touw," riep Dick en
do jongen zette vlug zijn fiets tegen den
muur 0111 zijn handen vrij te hebben. Toen
rende J ick plotseling op Jim af, die we*,
achteruit krabbelde, maar de slagersjon»
gen greep hem vast.
Na hem bedankt to hebben, tracht Dick
den hond triomfantelijk terug.
„Het boste wat wij nu kunnen doen,"
zei juffrouw Sargent, „is een halsband e-
een ketting koopen."
Toen tc uit was, kocht ze ook \\oK ecu
groen hondenhok en dien nacht sliep Jiru,
stevig vastgelegd, in den tuin. Gedurende
de volgende dagen werd hij zoo dikwijls
gevoerd als do gulzigste hond maar kon
verlangen, Dick begon hoe langer hoe
meer van hem te houden.
„Hoe zou je het vinden, als wij Jim
vanmorgen eens meo uitnamen?" vroeg juf
frouw Sargent een paar dagen later Na
tuurlijk vond Jim dat heerlijk.
En daar gingen zo, met d-m hond tus-
schon hen in, terwijl rijn baas Irotsca den
ketting vasthield. Zij waren nauwelijks
halfweg do Hoogstraat, of Dick hooide
iemand vlug achter ben aankomen. Toen
hij omkeek, zag hij een dikke, oude damo
met een rood gezicht en ccn grooten bril
op, welke damo probccrdo hem in te halen
„Wacht wacht," riep ze; „jo hebt mijn
hond vast."
Juffrouw Sargent zag toen dat Iwc me
vrouw Mattinson was, dio :n een groot'
huis woonde aan heb eind dor straat.
„Het is mijn hond!" riep Dick belee-
digd; „ik heb hem zelf bij Patter gekocht."
Vervolg Advertentiën.
Vrijdag SJ Atignsfns 1906,
'snam. ïialftweo,
op bel PLEIN voor liet INVALIDENHUIS,
is Leiden
(ingang Koppenhinksteeg),
Yoor Remen, zoowel als voor
Teven, voor enkel- en moerspannen,
worden uitgeloofd
Eón Isto prijs h 3.50, éón
2de prijs fi 55.56, twee 3do
prijzen k /*3.50 en drie 4de prijzen
h f 1.
Ieder deelnemer aan hot Concours,
die geen prijs behaalt, ontvangt
Vijftis Cents vergoeding
voor tijdverlies. (Op de Aanplak
biljetten en Circulaires abusief ver
meld als f0.25 voor tijdverlies).
Zie bedoelde Aanplakbiljetten.
Namens do Leidscho Vereeniging
tot Bescherming van Dieren
te Leiden,
Dr. J. A. SCHREUDER,
9178 34 Secretaris.
SttAGftZëJïS
LEIDEKf.
Meterdraad, Instekers, Han
gers,Ballons, Lantaarns, Kaar
sen, ledige Glazen, Vetblokjes
IN
Glazen, ysvuid met Vel,
3, 4, 5, uren brandend,
ALSMEDE 8818 22
een groote collectie huishou
delijke en luxe-voorwerpen,
als prjjzen voor wedstrijden.
Vr-ijdlag, (Koninginnedag), 's avonds 7 uren sluiting.
Te Leiden: Haarlemmerstraat 29.
De dienst der Extra Stoomboot van af
BEESTENMARKT naar de KA8ES3- een BR&SEBïER-
llïSEER (t'sndvaaii) wordt voortgezet tot en met
Zaterdag 15 Sept ember. Vertrek dagelijks
(behalve Zondags) 12 uren, terugkomst 4.30.
PRIJS ffl.— p. p. Kinderen tot 15 jaren halfgeSd.
Dezelfde rondvaart per gewonen dienst, alsmede tochtjes
naar AMSTERDAM of BODEGRAVEN enz.
9298 32 Ziet Dienstregeling, gratis verkrijgbaar.
Spiegel- on Vensterglas, üeurplaten, Reclame
platen van groen en zwart marmerglas.
Kantoor en Magazijn: Pelikaanstraat 27, Noordeinde 43 en
Galgewater 16. Intercomm. Telefoonn. 646.
Aanbevelend:
5266 26
É.-SV Sluitingstijd 7 uren.
Afil. Leiden e:i Omstreken.
Namens hot Bestuur maken onder-
geteekondon bekend, dat de- Ten
toonstelling van Teekeningea,
vervaardigd llJdens den Cursus
19051906, aanstaanden Zater
dagavond van 7-16 uren en
Zondagmiddag van IJ®-5 uren,
In het gebouw ï&apenbm'g fiO,
geopend ia, en voor eon ieder
toogankelljk ls;
dat dlon Zondagavond te halfnegen
de prijzen worden uitgereikt, waarbij
do leerlingen met Familie door deze
ter bijwoning zijn uitgenoodigd en
voor zoover do plaatsruimte bet
toelaat ook door anderen kan worden
bUgowoond. 9286 25
W. DE LA RIVIÈRE, Voorz.
H. J. YAN KERKHOFF,
Secretaris,
Op Maandag den 17dcn Sep
tember E966, des middags te
twaalf uren, zijn Eubgemhester en
Wethouders der gomeonte Leidtn,
voornomens op het Raadhuis aldaar,
aan te besteden: (Bestek No. 20).
Het inrichten der Vee
markt en het bouwen van
Kantoren, Loodsen, enz.,
ten dienste van de uit
breiding dezer Markt.
Het bestek en de teekenlngen liggen
ter inzage en overname op het Bureau
van Gemeentewerken op eiken werk
dag do besteding voorafgaande van
's morgens 9 tot 's namiddags 4 uren
en zijn aldaar per stel a 55. ver
krijgbaar (franco per post 2.B5)
zoolang de voorraad strekt.
Aanwijzing in loco zal worden
gehouden op Donderdag den OdenSep-
tember 1906, des voormiddags te
10 uren, op de Lam meren markt.
Yerdere inlichtingen verkrijgbaar ten
Bureele Gemoenteworken dagelijks
van tien tot twaalf en twee tot
vier uren. 0006 33
taOSJRDEBUQE 33 Cleane Zaal).
De voorwaarden zjjrv voor Piano f36.—'), 2 uit één
gezin f32.—, Solozang tfSO.—Viool f42.—
Opleiding tot oxamen voor Piano en Solozang (M. t. b. d. T.) 9306 22
Aanmelding dagelijks van 12—5: Hoofdeinde 38.
(2 Lossen por weok.) Th. ENDERLE, Directeur,
godipl. „Consorvalorium" te Keulen, „Neuo Academie lür Tonkunst", te BerlUn.
Karafoor: Sfoonxb.-?«3aafscb. „De Ifalbai'ding",
