Cheviot Broeken.
Watertochtjes met de Carsjensbooten.
„Og Stad iaasiriclif,
F. J. BLEUS, v/h. firma Bomer 1 Go., Leiden.
Stoomtram HAARLEM-LEIDEN.
BH BI.
Jin EU JOE.
Vervolg Advertentiën.
Leidsclie Vereniging
tot Bescherming van Dieren.
Coneours voor Trekhonden.
Haarlemmerstraat 130,
Manden voor iliuminatie
L@id@elie
M. U Volksbond,
716120 Donkersteen 3.
Haarl.straat 122. J. ffi. KOHT.
Indië en Amerika.
Voor Passagiers en Goederen, Ageniscliap voor de Rotter-
öamsche Lloyd en Hoiland-Amerika-lijn:
Wegens de ongekend lage prijzen is het
vervoer van Bestel- en Vrachtgoederen
per Stoomtram het voordeeligst.
Goederen worden vervoerd naar ©egjst-
geest, Sasseriheim, Llsse, Me»
Amsterdamsche tijd. Inlichtingen worden ver
strekt aan het bestelkantoor 3719 <s
Clarasieeg 2 nabij de Mare.
JTo. I42G9.
LEIDSCHI DAGBLAD, DONDERDAG 30 AUGUSTUS. TWEEDE BLAD.
Anno 1906.
Rubriek yoor de Jeugd.
Een der rijkste Engelschen van onzen
tijd, wiens groot vermogen oorzaak is, dat
men telkens bij liem aanklopt om gelde
lijke ondersteuning, ofschoon hij steeds
met een weigering rntwoordt, bevond zich
onlangs te Parijs en at aan een table
d'hóto in zijn logement.
Den tweeden of derden dag ricihtte zijn
overbuurvrouw, een dame, van wie liij had
vernomen, dat zij een grooten slag in haai
fortuin hao gehad, het woord tot hem.
Mijnheer, zcide zij: ,,de Engelschen
zijn zoo ridderlijk, zoo spoedig gereed
iemand in nood bij te staan."
Ja, antwoordde de rijke man aarzelend.
Hij meende reeds te raden wat er volgen
zou en werd innerlijk boos. Waarom kon
men zijn beurs toch nooit met rust laten 1
Zoudt u mij, met uw gewone edel
moedigheid, geen grooten dienst willen be
wijzen
Ja, mevrouw, zeide hij, met steeds
klimmende ergernis: ,,dab is te zoggen, het
hangt eenigszins af van..."
Denk goed na, mijnheer, voordat gij
mij belooft het te- doen; want het is een
groote goedheid.
Het was dezelfde oude geschiedenis, die
hij al zoo dikwijls te voren van arme lieden
gehoord had,
Ik vrees, mevrouw, dat ik genoodzaakt
zal zijn te... maar wat is het, dat u ver
langt'?
Dat u \riendelijk genoeg zoudt zijn
mij het mosterdvaatje aan te geven. U hebt
alles op tafel naar u toegehaald.
Zij, die getuige waren van de uitdruk
king door 't gelaat van den Engelschman
aangenomen en 't vermaak zijner buren, ge-
looven zeker, dat het hem liever zou zijn
geweest, indien men hem duizend gulden
had' afgedwongen.
Welk een les! Maar zij wordt, helaas!
niet uitsluitend door hem en een groot aan
tal zijner landgenooten verdiend. De Fran-
schen, die het minst met de ondeugd van
zolfzucht bobebt zijn cn cr dus het meeat
om spotten, hebben daarvoor een goede uit
drukking gevonden: „Zorgen voor Bibi."
B i b i noemen zij het Eigen Ik.
Waar gij heengaat, gij zult Bibi-zieken
aantreffen. De uitdrukking zieken'' is
niet te sterk, want zelfzucht is een krank
heid, een zielsziekte, die anderen... gewaar
wordingen van zeeziekte schenkt en haar
verschijn solen verbazen mij altijd. Een leu
genaar is beschaamd, als men hem op een
onwaarheid betrapt. Wie snoept cp ontdekt
wordt, zou onder de aarde willen verdwij-
non, zoo gaat het met de meeste ondeugden;
maar zelfzucht is zoo onbeschaamd mogelijk,
zij vertoont zieli lieel rustig in al baar lec-
lijkheid on schijnt bedaard te zeggen: „J'y
suis, j'y roste." Een egoïst verbeeldt zich,
geloof ik, de koning der schepping te we
zen. In den trein belegt hij al do open ruim
te met zijn pakjes en behoeft gij niet te
verwachten, dat hij wat plaats voor u in
ruimen zal. Heeft bij bij ongeluk angst
eenigszins bestoven te geraken, dan zal hij
de portierraampjes sluiten en mogen al
zijn medepassagiers van de hitte omko
men. Dat gaat Bibi niet aan l
13ibi bedient zicb aan tafel van de lek
kerste hapjes, neemt overal den besten
stoel in beslag. Bibi beslist er over waar
been men zich zal begeven met een bui
tenpartij; Bibi besteedt al zijn geld aan
ziahzelven; op verjaardagen of St.-Nico-
1 aasfeesten behoeft niemand iet© van hem
te verwachten, tenzij hij zelf eens iets lee-
lijks heeft gekregen, waarvan hij zioh gaar
ne ontdoet. Bibi gelooft zichzelf bijzonder
levenswijs en het is waar, dat hij de beste
kleeren, het beste voedsel, do mooiste
kamer krijgt en het meestal het verst in de
wereld' brengt.
En toch... toch zou niemand, die zijn be
staan van nabij kende, met hem willen
ruilen, want Bibi is oen eenzame, een ver
latene, ook al leeft hij in een talrijk ge
zin.
Do zelfzuohtigo ontvangt geen liefde.
Iedereen is blij als hij van huis gaat; zijn
terugkeer wordt altijd met schrik begroet.
Ik woonde eens den verjaardag van een
zelfzuchtige bij. Er kwam geen kaartje,
geen brief, geen bloempje; zijn moeder zeil
liet dien datum onopgemerkt voorbijgaan.
Zij had hem toch zeker niet vergoten, maar
Bibi had zioh nooit, sedert hij het ouder
lijk huis verliet, de moeite getroost haar
of anderen geluk te wenschen. Bibi's dood
is een verademing, tenzij hij een groot
traktement in het graf medeneemt.
Zijn er Bibi's" onder u, mijn lezers? 01
dan, ik bid u, de zelfzucht afgeworpen,
want er is geen rampzaliger wezen dan een
egoïst.
De geschiedenis yan een hondje.
Kleine Dick kwam opgewonden aen heb
ontbijt. Sinds zijn ouders, twee jaar gele-
deD naar Indië waren gegaan, was hij bij
zijn tante Julia in huis. En gisteravond net
toen zij naar een diner was gereden, liad do
postbode een brief voor haar gebracht. Dick
had dadelijk de Indische postzegels en de
hand van zijn vader herkend; en het wa*
een ware teleurstelling voor hem, dat hij
nu tot den volgenden dag moest wachten
voor hij er iets van hoorde.
Hij stond er wat vroeger voor op.
„Sehreef vader niets aan mij?" riep hij da
delijk, do deur van de eetkamer openduwen
de.
,,Je heb veel groeten," antwoordde juf
frouw Sargent glimlachend.
„Is dat alles?" vroeg Dick. De vorige
week was het juist Kerstmis geweest en hij
dacht dat er misschien voor hem ook iets
in de enveloppe zou zijn.
,,En hier heb je, als Kerstmiscadeau, 10
gulden, daar mag jo voor koopen wat je
wil."
„Dud koop ik een paar schaatsen I" riep
hij door do kamer dansende.
„Als ik jou was", zei juffrouw Sargent,
„zou ik liever wachten tot er ijs was".
„Hoeveel kost een voetbal?' vroeg hij
■weer, zijn boterham etende.
„Weet u wat ik dolgrasg won koopen?
Een hond. Karei heeft ook een hond."
„Als ik goed vind, dat je een hond koopt,
mag hot geen groote zijn, Dick."
„Een kleine is ook al gced", zei de jon
gen, „mistchien een kees, zooals ze hier
naast hebben, of een bulldog, dat zou erg
leuk zijn."
„Als ,we mijnheer Ramsay eens om raad
vroegen", stelde tante Julia voor, toen ze
op hun morgenwandeling den ontvanger
tegenkwamen.
„Ik heb tien gulden gekregen", riep Dick
hard naar hem toeloopende, „cd daar mag
ik een hond voor koopen."
Dan moet je bij Patter zijn", zeide Mijn
heer Ramsay en na ijog een paar woorden
met juffrouw Sargent, tprak hij af, Dick
dien middag om 3 uren te komen afhalen.
Op weg naar buis stond Dick telkens stil
om eiken hond te bekijken en om halfdrie
stond bij al gekleed op den uitkijk. Toen
het drie uren sloeg, zonder dat er iemand
te zieD wat', werd hjj vreeselijk ongeduldig,
maar gelukkig zag hij den ontvanger al
gauw den hoek omslaan.
„Daar is hij 1" riep Dick en ronde hem
te gemoet, Pog vóór hij aan het huis was.
„Ik heb het geld meegebracht", verklaarde
hij trots, zijn vuist voorzichtig openmakend
om het te laten zien. Toon ze door de
Hoogstraat liepen, vroeg bij.: „heeft Patter
veel honden? heeft hij ook bulldogs?"
„Je zult het dadelijk zien", antwoordde
mijnheer Ramsay, links afslaande en een
paar minuten later stonden ze voor een
klein winkeltje met verscheidene vogelkooi
en en een paar kcotjea met witte muizen in
de uitstalkast. Binnen was haast geen
plaats door alle mogelijke hondenhokken en
konijnenkooien, maar vóór Dick eigenlijk
tijd had er naar te kijken, kwam er een
een kleino man met een erg dikken nek en
een hecsche stem naar hen toe.
„Dag Patter, zei mijnheer Ramsay. „We
willen graag eens eed paar honden zien."
Patter ging hen, door een donkeren gang,
vóór naar een binnenplaats, waar zooveel
honden waren, dio allemaal zóó hard blaf
ten, dat Dick er heelemaal door verward
werd. Eén hond snuffelde aan zijn jas, een
andere, een witte fox-terrier met een don
kere vlek op zijn rug, likte zijn handen
alsof ze oude bekenden wareneen groote,
bruine St.-Bernard lag in zijn hok te grom
men, een zwarte New-Foundlander keek
Dick aan met zijn grooten muil wijd open,
terwijl een bulldog net deed of hij lag te
slapen on een mooie, donkere collie zijn
ketting probeerde kapot te trekken.
„Wat een "aardige hond, die collie!" riep
Dick. „Die zou ik wel graag willen hebben.
O, kijk eens naar dien St.-Bernard, hoe heet
hij
„Leeuw!" antwoordde Patter. „Koest
Jim, koest" tegen den vriendelijkcn terrier
„Ja! we zullen eens een beetje aan den
prijs moeten denken", zeide mijnheer Ram
say glimlachend.
,Wat voor een hond wou de jongeheer
hebben?" vroe-g de koopman.
„Dat weet ik niet", antwoordde Dick,
„ze zijn allemaaleven mooi."
„Kijk, die New-Foundlander, of misschien
Leeuw; en dieD bulldog zou ik ook wel wil
len hebben."
„Die is verleden jaar zesmaal bekroond",
zei Patter.
„Is die hond duur?" vroeg mijnheer
Ramsay.
„Voor honderd veertig gulden zal ik hem
u laten,' mijnheer."
„O! zoo duurl hoeveel kost Leeuw dan
wel?"
„Dien kunt IJ hebben voor honderd gul
den en dan is hij heel goedkoop," ant
woordde Patter. Dick keek den ontvanger
hulpeloos aan.
„Wel, hoeveel zou je dan wel willen ge
ven, jongeheer?''.
„Ja ziet u, ik heb maar tien gulden,"
zei Dick nederig.
Pjatter bukte en tilde don fox-terrier op.
„Dan moet u dit beestje hebben. Hij js
heel goedaardig en bijzonder goed Yootr
ratten vangst. Hier, Mijnheer", hij wendde
zich tot mijnheer Ramsay, „u hebt verstand
er van; is dit geen beste hond?"
„Zeker 1" antwoordde mijnheer Ramsay.
„Hij is gemakkelijk vijf cn twintig gul
den waard", vervolgde Pattor, „maar om
dat hij zoo'n goed huis krijgt-, wil ik hem
voorvijftien laten.n
„Maar ik heb maar tien gulden," zei
Diek.
„Nou, voor twaalf dan; maar dat is ook
het allerminste."
„Maar ik heb heuscli maar
„Het is do hond weggeven!" was het
antwoord; „maar Vooruit, geef mij het
geld en neem hem dan maar mee
Een paar minuten later ging Dick weg
met Jim aan een dun touwtje naast zich.
Toen ze thuis kwamen, werd do hond al
zoo vriendelijk, dat juffrouw Sargent het
beter vond hem op te sluiten.
„Dat is, omdat hij honger heeft", zei
Diok.
„Wat moet hij eigenlijk eten?" vroeg
tante Julia.
„Hondenbrood," antwoordde Dick, alsof
bij er alLs van af wist.
„Dan moet jo maar aan Marie vragen
om het met jo te gaan koopen."
Dick nam Jim mce niuir je keuken.
„Als wij hem hier eens opsloten, terwijl
ik weg ben?" stelde hij voor, en jawel,
Jim werd, heel alleen, iD de keuken go-
sloten.
Een kwartier later kwamen Dick en de
meid terug met eon grooten zak honden-
koeken, maar toen ze de keukendeur open
maakten, vonden zo Jim boven op de
tafel zitten, bozig rijn deride kalfslapje
te vor8linden.
„Wat zal do keukenmeid daar wel van
zeggen?" riep Marie en naar do tafel vlie
gende, kon ze Jim nog net een harden klap
geven, terwijl hij op den grond sprong.
Daar bleef liij liggen beven, cn gaf Mario
hem nog een paar flinke tikken. Toon
droeg Dick liem naar boven, waar hij niec
tens meer naar een koek wou kijken na
zijn drie lapjes.
„Waar moet dat beest nu 6lapen?'' vroeg
tante Julia. Dick wist er wel iet9 op
„Ik zal liem in de gang aan de voor
deur vastbinden," antwoordde hij, Cn het
touw nemende, maakte hij een lus om Jjms
nek en bond hot andere eind aan den sleu
tel vast. Toen hij zag, dat de hond rustig
op de mat Lag te slapen, ging Dick cok
naar bed.
Den volgenden morgen was hij vroeg wak
ker, kleedde zich vlug aan en liep naar
beneden, maar in de gang zag hij geen
i^ond. Dick keek naar de deur alsof hij er
niets van begreep; opeens zag hij tot rijn
schrik, dat er nog con eindjo touw aan dcu
sleutel hing.
„Marie^ Marie I" ritep hij, „waar Is
mijn hond?"
„Ik weet het niet, jongeheer."
„Heb je hem vanmorgen dan niet ge
zien?" vroeg Dick opgewonden
„Hij is gisteravond al weggeloopcn,''
was hot antwoord. „Er werd om negen uur
gebeld en toen ik opeD deed, trok hij het
touw ka-pot en liep weg."
„En waarom haalde jo hem niet terug?"
„Nou, die is ook good I" riep Marie ver
ontwaardigd, „alsof ik en jo tante niet
een uur lang geprobeerd hebben hem to
vangen. Hij stond maar naar mij to kijken
en wou heelcmaal niet bij mij komen, oa
al9 ik hem achterna liep, dan renio hij
hard weg. Ik bob nog nooit zoo'n lam beest
gezien."
„O, tante Julia," zei Diek, toen zijn
tante beneden kwam, „Jim is weg
„Ja; hij heeft ons gisteravond last ge
noeg bezorgd," was het antwoord. „Maar
hij zal wel terug zijn geloopen naar Pat
ter; wij zullen het straks laten vragen."
Dick had erg het land onder het ontbijt;
hij hield al veel van Jim en kon het denk
beeld niet verdragen, dat hij lis-n mis
schien kwijt wa-s. Net, toen hij zijn melk
wou drinken, maakte Mario de deur open
en riep: „Jim staat voor do deur, maar
hij wil niet komen als ik hem roep
„Neenriep Dicki in rijn haast do
halve molk morsende, „dat is, omdat jij
hem geslagen hebt."
Toen nij bij do deur kwam, zag hij Jim
net buiten h- zitten, met de rest van
het touw aan zijn nek; maar h'j wou h(
lomaal niet komen en als Dick di ter bij
kwam, ging hij verder weg. Op :ze man
nier, Dick vooruit cn Jim achteruit gaando
kwamen ze aan den hoek en hoewel Dick
geen pet op had, besloot hij niet zonder
zijn hond naar huis te gaan Jim schceu
er heusoh plcizier in te hebbenhij kwis
pelde vroolijk mot zijn kort staartje, te-
wijl hij met een open bek naar den jong»,
keek, dio voorzichtig dichterbij probeerde
te komen, maar zoo gamv als Dick op
een paar meter genaderd was, weg rendo
de hond. Langz'amcrhnd waren ze al een
heel eind de Hoogstraat opeen slagers
jongen stapte van zijn fiets om beter te
kunnen kijken,
„Grijp hem bij liet touw,'' riep Dick en
do jongen zette vlug zijn fiets tegen den
muur om zijn handen vrij te hebben. Toer»
rendo 1 ick plotseling op Jim af, dio we*
achteruit krabbelde, maar de slagorsjoi».
gen greep hem vast.
Na hem bedankt to hebben, Lracht Dick
den hond triomfantelijk terug.
„Het beeto wat wij nu kunnen doen,"
zei juffrouw Sargent, „is een halsband en
een ketting koopen."
Toen ze uit was, kocht zo ook nog ee<
groen hondenhok en dien nacht sliep Jinij
stevig vasbgolcgd, i0 den tuin. Gedurende
de volgendo dagen werd hij zoo dikwijls
govoerd als do gulzigste hond maar kon
verlangen. Dick begon hoe langer hoe
meer van hem te houden.
„Hoe zou jo het vinden, als wij Jim
vanmorgen eens mee uitnamen?" vroeg juf
frouw Sargent een paar dagen lat-r Na
tuurlijk vond Jim dat heerlijk.
En daar gingen zo, met rLn hond tus
schon hen in, terwijl rijn baas trotsch den
ketting vasthield. Zij waren nauwelijks
halfweg do Hoogstraat, of Dick ho lo
iemand vlug achter hen aankomen
hij omkeek, zag hij een dikke, oude Uu.uj
met con rood' gezicht en een grooten bril
op, welke damo probeerde hem in te halen
„Wacht wacbt," riep ze; „jo heb' mijn
hond vast."
Juffrouw Sargent zag toen dat liet me
vrouw Mattinson was, die in oen groot
huis woonde aan het eind der straat.
„Het is mijn hond!" riep Dick belco-
digd; „ik heb hem zelf bij Patter gekocht/*
Vrijdag 31 Angnstns 19C16,
's nam. liniftwee,
op het PLEIN voor het INVALIDENHUIS,
ie Leiden
(Ingang Koppenhinkateog),
Yoor Reraeu, zoowel als voor
Tevem, voor enkel- en meerspannen,
worden uitgeloofd:
Eén lslo pr\js h 3.50, éón
2de pr(js iï i 55.50, twee 8de
piyzen h ƒ1.50 en drie 4de pryzon
ii f 1.-.
Ieder deelnemer aan liet Concours,
die geen pr()s behaalt, ontvangt
Vijftig Cents vergoeding
voor tijdverlies. (Op de Aanplnk-
blljetten en Circulaires abusief ver
meld als 10.25 voor tijdverlies).
He bedeelde Aanplakliiljeilcn.
Namens de Leidsche VereenigiDg
tot Bescherming van Dieren
te Leiden,
Dr. J. A. SCHREUDER,
9178 84 Secretaris,
tfAGAZbJiJ
LEIDEN.
Meterdraad, Instekers, Han
gers, Ballons, Lantaarns, Kaar
sen, ledige Glazen, Vetblokjes
EN
Glazen, gevuld met Vet,
3, 4, 5, 15 uren brandend,
ALSMEDE 8818 22
een groote collectie huishou
delijke en luxe-voorwerpen,
ais prijzen voor wedstrijden.
Vnïjdlag, (Koninginnedag), 's avonds 7 uren sluiting.
Te Leiden: Haarlemmerstraat 29.
Oe dienst der Extra Stoomboot van af
BEESTENMARKT naar de EiAGER. en BRASEKlEB.
6SEEÏ5 ^rondvaart) wordt voortgezet tot en ntst
Zaterdag £5 September. Vertrek dagelijks
(behalve Zondags) 12 uren, terugkomst 4.30.
PRIJS fl.— p. p. Kinderen tot 15 jaren haSfgeid.
Dezelfde rondvaart per gewonen dienst, alsmede lochtjes
naar AMSTERDAM of BODEGRAVEN enz.
9293 32 Ziet Dienstregeling, gratis verkrijgbaar.
Spiegel- en Vensterglas, Deur-platen, Reclame
platen van groen en zwart marmerglas.
Kantoor en Magazijn: Pelikaanstraat 27, Noordeinde 43 en
Galgewater 16. Intercomm. Telefoonn. 646.
Aanbevelend
5256 26
I®" Sluitingstijd 7 uren.
AU. Lelden en Omstreken.
Namens hot Bestuur maken onder-
peteekenden bekend, dat do Ten
toonstelling van Teekeningen,
vervaardigd tfjdena don Cursus
1905— 190G, aanstaanden Zatcr-
dagavond van 'J'-IO» uren en
Zondagmiddag van 12-5 uren,
in het gebouw ÏSapenbïirg 10,
geopend is, en voor oon ieder
toogankelyk is;
dat dien Zondagavond tehalfnegen
de pilzen worden ultgoroikt, waartyj
do leerlingen met FaruiÜe door deze
tor bijwoning z(jn uitgenoodigd en
voor zoover do plaatsruimte hot
toelaat ook door andoren kan worden
bijgewoond. 9286 25
W. DE LA RIVIÈRE, Voorz.
H. J. VAN KERK HUFF,
Secretaris.
Op Maandag den 17den Sep
tember 1900, des middags te
twaalf uren, z(jn Burgemeester en
Wethouders dor gemsente Leicltn
voornemens op het Raadhuis aldaar,
aan te besteden: (Bestek No. 20).
Het inrichten der Vee
markt en het bouwen van
Kantoren, Loodsen, enz.,
ten dienste van de uit
breiding dezer Markt.
Het bestek en de teekeningen liggen
ter inzage en overname op het Bureau
van Gemeentewerken op olken werk
dag de besteding voorafgaande van
's morgens 9 lot 's namiddags 4 uren
en z(jn aldaar per stel h 2. ver
krijgbaar (franco per post 2.15)
zoolang de voorraad strekt.
Aanwijzing in loco zal worden
gehouden op Donderdag den ödenSep-
tomber 1906, des voormiddags te
10 uren, op de Lammerenmarkt.
Verdere inlichtingen verkrijgbaar ten
Bureelo Gemeentewerken dagelijks
van tien tot twaalf en twee tot
vier uren. Ö006 33
L©i«ls©te itasgieksciioöig
KOORDEINDE 38 (Kleine Zaal).
De voorwaarden zijn- voor Piano f36.—1), 2 uit één
gezin f32.—, Solozang f SO.—Viool f42.—
Opleiding tofc oxamen voor Piano en Solozang (M. t. b. d. T.) 9306 22
Aanmelding dagelijks van 12—5- koordeinde 30.
(2 Lessen per week.) T&a. ENDERLE, Directeur,
poilip) „Conservatorium" lo Kaulen, „Neue Acadomio für Tonkunst", lo Borl()n.
6582 22 H. J. VflSI S30UHUYS.
Kantoor: Stoomb.-iHaatscli. „Qe Volharding".
asm, Benreehrcsk, g-le©3iïsted© en
aarSeft* om 7 u. 2,2 en 9 aaa v.m.
en 1 &g. 52, 5 he. 4ü en 7 u. ©4 n.m.,
