H°. 14-238
Woensdag 25 JTnil.
A°. 1906.
f 1.10.
1.30.
i.65.
<§eze (garant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
Lsmbrandt-Tentoonstellmg.
FEUILLETON.
Toch nog gelukkig.
LEIDSCH
DAGBLAD
PRUS DEZER COURANT:
Voor Lelden per week 9 Oents per 3 meenden
Buiten Leiden, per looper en weer agenten gevestigd rijn
Franco per post
PRUS DER ADVERTENTIEN:
Van 1—6 regels /1.05. Iedere regel meer 0.17$. Grootero letters naar
plaatsruimte. Kleine advertentiën van 30 woorden 40 Oents contantelk
tiental woorden meer 10 Oents. Voor het incasseeren wordt/10.05 berekend.
Leiden, 25 Juli.
Examens Ned. Toonkunstonaars-
yereeniging:
Van de 5 candidaten zijn gisteren ge
slaagd: voor piano (l.o.) mej. H. C. Oor
ver uit Amsterdam; en do heer M. Coronel,
.uit Watergraafsmeer; en voor koorgezang:
inej. H. J. H. Lentink, ui« Venloo. 1 candi-
j'daat trok zich terug en één werd afgewe
zen.
Zondag werd te Noordwijkerhout op
plechtige wijze de jaarlijksche processie ge
houden met het Allerheiligste door de bree-
do lanen en bosschages van den tuin der
'Pastorie. Geheel de weg dien de optocht
nam, was feestelijk versierd met vlaggen
en wimpels. Het Lof en de processie werden
gehouden door den HoogEerw. HoogGel.
'Heer H. J. M. Taskin, President, van het
Groot-Seminar ie te Warmond, geassisteerd
door den WelEerw. Heer W. O. Zuidgeest,
kapelaan der St.-Joseph aldaar als diaken
en door den WelEerw. Heer P. J". H. Spren-
gers, kapelaan te Sassenheim en oud-kape
laan van Noordwijkerhout als subdiaken.
Meer dan 20 priesters namen deel aan
'den ommegang, onder wie wij opmerkten
i3e Zcereerw. Heer N. J. Smeulders, Doken
en Pastoor te Warmond, en de ZeerEcrw.
•Zeer Gel. Heer W. G. F. Snickers, Regent
Van het Seminarie Hag&veld.
Indrukwekkend was het, toen aan een
rus bal baar in don. tuin de zegen met het
Allerheiligste werd gegeven.
Met den lofzang ,,To Deum" weid de
plechtigheid, die door prachtig zomerweer
,was begunstigd, in de parochiekerk beslo
ten. („N. Haarl. Crt.")
Door het gemeentebestuur van Rotter
dam werd gisteren aanbesteedhet bouwen
,van een school voor gewoon lager onderwijs
met gymnastiek- en teekonzalen aan de
Duyststiaat te Oud-Delfshaven. Ingeleverd
werden 16 biljetten. Laagste inschrijver de
Iheer O. P. J. Jansen te Rotterdam voor
f 86,650.
B. en Ws. van 'Amsterdam stellen
voor als pensioengrondslag op 1 Januari
1906 vast te stellen: voor den heer F. A.
R. Beekman, leeraar 1ste h. b.-s. met drie
jarigen cursus voor jongens op 3300, en
Voo* dr. >J. H. H. HÜilsmann, directeur
'dor 3de h. b.-s. met driejarigen cursus voor
jongens en daaraan verbonden handeüs-
SfChool op f 5500.
Benoemd is tot leeraar in de natuur
lijke historie aan de h. b.-s. met vijfjarigen
.cursus to Hilversum, dc lieer H. W. M.
Itoelants.
Joseph Hollman, onze landgenoot, is
tmlangs door de Koningin van Engeland
met onderscheiding bejegend. Hij was met
Saint Saëns genoodigd op Buckingham-
Palace om de twee sonaten van Saint Saëns
iten gehoor© te brenge Na afloop van het
.concert, waarop Saint Saëns ook fragmen
ten uit Samson on Dalila" uitvoerde,
heeft do Koningin aan beide kunstenaars,
namens den Koning, dc grooto gouden me
daille van kunsten en wetenschappen over
handigd.
Het stoomschip de „Rindjani", van
Rotterdam naar Batavia, arriveerde 24 Juli
te Port-Said; do „Herzog" (thuisreis) ver
trok 22 Juli van Delagoabaai; de „Kanzier"
(uitreis) vertrok 22 Juli van Zanzibar; do
„Konig'' (uitreis) arriveerde 22 Juli te Ge
nua; de „Praesident" arriveerde 24 Juli van
Oosb-Afrika te Rotterdam; de „Priam", van
Batavia naar Amsterdam, passeerde 23 Juli
Gibraltar; de „Prinzessin" (thuisreis) ar
riveerde 23 Juli to Marseille; de „Gocn-
toer", van Batavia naar Rotterdam, is 24
Juli Sagres gepasseerd; de „Riverdale",
van Amsterdam naar Buenos-Ayres, arri
veerde 24 Juli te Duinkerken; do „Admi
ral" vertrok 24 Juli van Rotterdam naar
Oost-Afrika; do „Koning Willem I", van
Amsterdam' naar Batavia, pass. 21 Juli
Kaap Finisterre; de „Bielefeld" vertrok 23
Juli van Padang naar Amsterdam; do
„Sigmaringen", van Amsterdam naar Java
en Australië, arriveerde 28 Juli te Colom
bo; de „Wellgundo" arriveerde 24 Juli van
Australië en Java te Antwerpen.
Alfon. Opdat bij het aan- en uitgaan
der kerken, de drukte aan do pont, welke
de plaats vervangt der Alfensche brug, niet
te groot worde zullen de avondgodsdienst
oefeningen bij do Geref. Kerk alhier, voort
aan wederom 6 uren aanvangen.
Alweder was het mooi weder, toen. .de
Harraonie-Yerceniging „Beethoven" gister
avond haar 4de zomerconcert gaf in deze
gemeente.
Hot is een waar genot onder de lommer
rijke boomen van het hotel „Toor" naar
de schoone muziek te luisteren, jammer, dat
zoo weinig menschen dit begrijpen, want
zij vinden het even schoon, dit aan te hoo-
ren onder de boomen der Spoorstraat; het
zou evenwel voor de Harmonie zelve een
aangename verrassing zijn, indien men wat
meer óver had voor de moeite en kosten,
welke „Beethoven" zich voor zulke con
certen getroost.
Toen mej. O. uit de kerk kwam en
evenals alle anderen van de pont gebruik
moest maken om aan den overkant van
den Rijn te komen, kreeg zij een duw, zoo
dat zij uitgleed en te water geraakte. Ge
lukkig was zij weldra op het droge en >werd
zij ook weder in het bezit gesteld van het
kerkboekje, dat haar bij den val aan de han
den was ontglipt.
llillogoin. Ton huizo van den arbei
der A. P., alhier, die verdacht werd zich
schuldig to hebben gemaakt aan diefstal
van bloettnbolleD, zijn ongeveer J H.L.
bloembollen in beslag gepomen, welke hij
bekende ten nadeele van zijn patroon te
hebben ontvreemd.
Donderdag 26 dezer zal dez© gemeente
door den heer Commissaris dor Koningin
in de provincie Zuid-Holland worden be
zocht.
Tot gemeente-veldwachter alhier ia
benoemd N. Verhaar, agent van politie te
Scheveningen.
Nieuwkoop. De heer De Jong, predikant
der' Remonstrantschc gemeente te Nieuw
koop, is de vorige week, terwijl hij in den
voege a morgen aas zocht, ten einde met
zijn broeder, die bij hem logeerde, op de
placsen te kunnen gaan visschen, wellicht
door een duizeling of beroerte getroffen, te
water geraakt en verdronken. De nu over
ledene was 40 jaren predikant en zou bin
nenkort zijn emeritaat aanvragen Geheel
Nieuwkoop is onder den indruk van dit
treurig ongeval. (Tel.)
Oegstgoest. In de bestuursvergadering:
van do „WilhedminarVereeniging" is met
algemeen© stemmen besloten evenals ande
re jaren den geboortedag van H. M. dc
Koningin feestelijk to herdenken.
Ieder weet wat die Eeesten beteekenen .en
met hoeveel opgewektheid er aan wordt
deelgenomen. Ieder weet ook, dat het be
stuur er vooral op uit is den 31sten Aug.
voor do j©ugd tot oen genotvollen dag to
maken.
Yan jaar tot jaar stijgt echter heb getal
der jeugdige deelnemers, waardoor de kos
ten al hooger en hooger worden en er al
meer en meer geld voor noodig is. Om
daarin to voorzien zullen de bestuursleden
do ingezetenen bezoeken met een inteeken-
lijst en wij twijfelen niet of men zal dit
maal eens een grooto, greep in do beurt
doen.
Tor-Aar. Do leden van den augurken-
bond „Bid on Werk" hebben oen. vergade
ring gehouden in het hondscafé. Do voor
zitter opende de vergadering on riep den
leden een hartelijk welkom toe. Aanwczisc
was ook de heer v. Briel Basse, adviseur.
De notulen werden gelezen en goedge
keurd. Modedjeling werd gedaan van den
verkoop der ir.gomaakte vruchten, van den
toestand der financiën en dat de veiling
der augurken zal plaats hebben onmiddel
lijk nadat de veiling der boonen is afgeloo-
pèn, en wel met het electrisch afmijn toe-
stol. Bij stemming eener eindcommissie
bleken te zijn gekozen de hecren A. Hartc-
veld, C. T. de Bruin en D Heyns. Hot
ophalen der augurken werd besproken en
de vraag werd ook gesteld of iets bekend
wae met betrekking tot de werkzaamheden
van do benoemde oommissie inzake de
combineering der bonden. De voorzitter
zoide dat nog geen rapport bij het beBtuur
was ingekomen. Hierna sloot de voorzitter
do vergadering.
Als leden van het College van Zetters
zijn dit jaar in deze gemeente aan do
beurt ven aftreding de hecren W. J. Sche
pers en J, Bosman. Aangezien eerstge
noemde sedert eenigon tijd reeds in een
andere gemeente woonachtig is, zal do af-
tredonde voor een herbenoeming waar
schijnlijk niet meer worden voorgedragen.
Woubrugge. De kinderen van do Chr.
School alhier, hebben dan gisteren, onder
begunstiging van goed weder, alhoewel het
zonnetje zich spaarzaam liet zien, een go-
notvol dagje te Katwijk gehad. Te vertoe
ven aan zee, zou er vx>r kinderen wel
genotvoller reisje te bedenken zijn? Zooala
dan ook te denken viel, kwam elk kind vol
van genoten genoegens thuis. Daarom zal
een woord van dank allereerst aan degenen,
die door bijdragen don kinderen dat genoe
gen verschaften, en in de tweede plaats
aan hen, die door allerhande hulp de thuis
blijvende ouders vol vertrouwen hun kin
deren deden meegeven, voorzeker niet on
pas zijn.
WaddlngSYOOn. Onze vroegere predi
kant der Ned.-Herv. Gemeente, ds. W. H.
Luttenbérg, heeft tegen 1 November zijn
emeritaat aangevraagd.
Hij was liicr werkzaam van 1S701886.
Mej. Grendel, die te Yelp benoemd
is tot onderwijzeres, heeft tegen 1 Septem
ber a.s. eervol ontslag uit haar tegenwoor
dige betrekking aangevraagd.
Door do afdecling Gouda en Omstre
ken van den Bond van Nederlandsche
onderwijzers, is een adres aan den gemeen
teraad gericl.o om de salarisveroidening
voor de openbare onderwijzers to herzien.
Een uitvoerige memorie van toelichting
vergezelt het adres.
LAKENHAL.
Het grootschc denkbeeld, tijdens do Rcm-
brandt-fcesten een tentoonstelling van Rem-
brandts werken te organiseeren, is tot
daad en .werkelijkheid gewerden, door het
ijverig stroven der commissie ecnerzijds, het
welwillend afstaan der eigenaars van
's Meesters werk anderzijds, terwijl do Har-
ieveltzaal in de Lakenhal do herwaarts
gekomencn gastvrij ontvangt. Evenwel, een
tentoonstelling alleen van Rembrandts
werken is, waar ons museum geen enkel
exemplaar bezit cn dus alles nagenoeg uit
den vreemde, uit particuliere verzamcliugeu
moest worden aangevoerd, haast een onme-
gelijkheid, daar de waarde dier doeken
onbegrensd is geworden. Naast 21 werken
van Rembrandt heeft men dan ook nog een
aantal schilderijen van zeventoinde-eeuw-
sohe meesters verzameld, die allou in Leiden
gewerkt hebben.
Het gevclg is, dat de Harteveltzaal een
schitterenden aanblik biedt, rondbehangou
met een weelde van kostbaro doeken.
Maar het meest treft oogenblikkclïjk en
gaat als men langer toeft haast uitsluitend
de aandacht vragen: Rembrandts werk.
Al dadelijk valt het oog op een groot doek
(in het midden van den rechtschen Icngio-
wand), bijzender van compositie, mot won
derbare kleurenmengeling cn van ongemeen
levendige voorstellingswijze, aangeduid in
den catalogus als: „Do triompheorendo Ito-
meinscbe consul gebiedt zijn vader van het
paard te stijgen". (No. 46).
Dit geheel afwijkende schilderij van do
uiteenloopend© ïvcks van Rembrandts ge
wrochten, is een bewijs te meer, hc'o veelzij
dig Rembrandt was cn hoe'n verscheiden
heid van onderwerpen hij heeft aangedurfd.
Het doek stelt voor een gebeurtenis uit
Romoinsche geschiedenis. Een veldheer vo
paard, toegesprc/ken door een van het
paard gostogon grijsaard, vormt het middel
punt, Links bevinden zich krijgers achter
en om hun aanvoerder geschaard; van
rechts, uit eon geweldig verrijzenden burcht
komen dicht© drommen van lansknechten
en ruiters en in dien stoet, die diohtbij goon
menschclijke belijning te zien geeft cn veraf
toch dien troffenden indruk maakt van een
in bonte warreling dalend menschen reeks,
ligt een zcö meesterlijke techniek, dat wo
voor dit schilderij staand alleen kunnen
constateeren het effect, niet kunnen b o-
g rij pen. Do kleur van het schilderij i3
prachtig, in prachtig goud-bruinen toon,
doorglocid met roodo, doorweven met zil
veren tinten.
Maar voor mij, dio in Rembrandts wer
ken het menschelijk aangedane, don geeste
lijken inhoud zoozeer liefheb, is dit werk
van ongeëvenaard© techniek en koloristi-
sche bekoring toch niet liet liefste.
Als voorbeeld, tot uibcclöïng van men-
schcnlevcn, benadering der psyche, lijken
me op deze tentoonstelling het p«.rtret van
Rembrandts broeder Adriaan Harmonsz.,
van Rijn (No. 45), van hem zelf „met doa
grijs violetten mantel en met gepluimd»
baret," benevens dat onvolprezcno van zijn
vader (No. 35), waarin het leven zelf op
o"ns indringt, tot do treffend sten. Het por
tret van Rembrandts broeder is levenslicht
uitstralend; men denkt niet meer aan verf
als men voor dezen mannenkop staat; het
is niet een portretstuk van 300 jaren terug,
hot is een mcnscli, waarin v.o algemeen
menschelijke eigenschappen zien, een zeker»
goedigheid cn gelatenheid, ccn weinig een
stompe oogenkijk, als men waarneemt bij
mensehen, die zwaar werk verrichten.
Van Rembrandts andere schilderijen hoCp
ik u eeu andere keer te vertellen.
Een 25-jarag ambftsjubifé.
De gomeenton Stomp wijk en Your ware**
gisteren in feestdos. Het was 25 jaren go-
leden, dat de heer P. tan Duyvondijk zijn
intrede in die gemeenten deed «als burge
meester, In dio jaren heeft hij dc sympa
thie van zijn gomeentenaren weten te win
nen- Daarom mocht dio dag niet onopge
merkt voorbijgaan.
Reeds dagen te voren waren rap po bande a
aan het werk, om hier f n eereboog, daar
slingers c tvcral vlaggen cn groen aan to
brengen. Alles ouder leiding dor beid©
oommissies, dio zich in elko gemeente ge-
vormd hadden cn respectievelijk tot voor- f
zitter on secr.fci.is hadden in Stompwiik
dr. (F. Huyser cn G. P. Louber; in Yeur
de heer Moesman cn dr. Do Wit.
In Veur -ad zich daarenboven nog ccn
subcommissie geconstitueerd voor den op
tocht.
Tegen halfo? gistormorgen werd een op
tocht georganiseerd bij het Raadhuis t©
Stomp wijk, vf n waar men naar do woning
van den burgerencotor reed. Do burge
meester nam met mevrouw Van Duyven-
dijk en do leden der commissie, do hecren
Huyser en De Vrede, plaats in een open
landauer. Mocrdoro landauers met familio
leden volgden.
De stoet word geopend door een afdeel in®
der cerewacht te pa rd, gevolg 1 door da
veld-muziek uit Den Haag. Na do rijtui
gen reed een esoortr wielrijders en -rijde-
rossen en verder hot tweede gedeelte der
ee re wacht to paard.
In het geheel namen een zeventigtul in
het wit en blauw gestoken ruiters cn twin
tig fietsers aan den optocht deel. Doz»
laateton hadden zoowel zichzelf als hun
stalen rossen aardig opgetuigd. Origineel»
versieringen hadden zij uitgedacht: tent
jes. karretjes, schuitjes, auto's, enz.
Van do woning des burgemeesters ging
het onder opgewekte muziek cn voorbeeldi
ge orde door do nauw© straten van Stomp-
wijk verder naar het Raadhuis, dat vatv
buÜten, nuuuj v.obral van binnen aardig
versierd was met bloerflen cn planten.
Hier sprak dr. Huyser de feestrede uit.
Uit naam der commissie cn der heclo ge
meente dankte spreker den jubilaris voor
al hetgeen deze in den loop der vijf cn
twintig jaren voor de gemeente gedaan had
en memoreerde daarbij vooral de tram, de»
6oholen, telefoon, verbeteringen aan drink-
20)
„Ach, waarom niet? Het is me om het
ieven of wij er heengaan oE niet. Ik mag de
yrouw des huizes niet."1
„Nu, die valt mij immers ten deel", zeid©
[Marianne, om hem met een scherts op te
yroolijken.
Hij bleef echter wrevelig en stil, stak een
feigaar aan en nam de courant. Zij hielp de
ïneid de tafel zoo zacht mogelijk afruimen,
'jfegdlei er het fckmketfgroene kleed op, dat
met den ïustigen toon der eetkamer-inrich
ting zoo in harmonie was, zette een aschbak-
('jo voor hem neder en ging met een boek op
'baar plaats aan de tafel zitten.
Zij las niet echter niet. Zonder dat zij op-
fceek, zag zij toch do omtrekken van zijn ge
'stalte", zoog zij de wolkjes van zijn sigaar
f in, hoorde zij het zachte geritsel van het
t>apior in zijn hand.
In zijn onstemdhoid, zijn slecht gehu-
ïneurdheid, waarvan zij de reden niet kende
'yerscheen hij haar in een ander licht. Niet
moor zoo uit één stuk als anders, zoo on
kwetsbaar en groot. Alsof zij hem moest
helpen, alsof zij hem kon helpen, wat het
'ook was, hetzij iets groots of iets kleins.
Zij zou niets liever hebben gedaan dan
'rem naar zioh toetrekken, het geliefde blon-
'd© hoofd in haar handen nemen, zijn oogen
kussen, de rimpels op zijn mooi koen voor
hoofd wegkussen.
Het bleef echter bij het verlangen en de
leefde, bij den wondersohoonen droom.
Het was den volgenden dag niet zulk op- I
wekkend weer als den vorigen. Een ijskou
de wind woei over de vlakte en drong met
zijn snijdenden adem tot in do gesloten
koets. Kaal en zonder sneeuw strekten zich
de landen uit; de ontbladerde boomen aan
den weg bogen zich voor de kracht van den
wind.
Do weg .was door lang regenweer vooraf
doorweekt en omgewoeld en nu tot stijve
bulten bevroren zoodat men over de rit,
welke anders slechts een uur duurdo, nu de
helft langer deed.
Wolfs slechte luim van don vorigen avond
was reeds lang voorbijgedreven Dat wist
Marianne welslechte luimen hielden nooit
lang bij hem stand, zij druischten tegen
zijn sterken wil, zijn werkzame, krachtige
natuur in. Er was nu echter iets hards in
zijn gelaat, iets onbegrijpelijks en ontoegan
kelijks, dat hem weer van haar verwijderde,
waarvoor zelfs haar weekc stemming van
den vorigen avond als beschaamd dc vlucht
nam.
Hij sprak eohter wel tot haar zelfs meer
dan anders. Hij wees haar door het portier
raampje aan wat er van den omtrek te zien
was, noemde haar do namen van heuvelen
en bosschen, vertelde haar van zijn jongens-
wede rwaardigheden op deze en gene plek.
Zij luisterde vol belangstelling, maar
voelde daarbij toch onbestemd, zonder het
te denken, dat zul.: een rit samen nog
mooier had kunnen zijn.
Hij is koel en trotscb, ik moet hem ter
wille van zijn liefde dienendacht zij blo
zend.
De koets reed om het grasperk heen en
hield voor de pastorie stil. Een dienstmeisje
met een wit schort kwam naar buiben, bin
nen stond de gedekte koffietafel en de fa
milie tot op do kleinste was in Zondagsge-
waad. Ja, men had het echtpaar verwacht I
Marianne kon niet hartelijk cn warm wor
den bij dit bezoek. Het lag zekor aan haar,
of zij verbeeldde hét. zich slechts, maar er
scheen hier een gedwongen, onnatuurlijke
stemming te lieeTschen. Mevrouw Berentom-
mer was uiterst vriendelijk jegens-haar en
zeer spraakzaam, maar Marianna kon het
pijnlijke gevoel niet van zioh zetten, dat het
geen zij zeide niet oprecht gemeend was.
De oude dominee daarentegen was stil en
gedrukt, alsof hij zich ziek voelde. Hij zag
cr ook zeer slecht uit. Slechts als met in
spanning nam hij deel aan het gesprek, het
welk het gebied van het alleroppervlakkig
ste niet wilde verlaten.
Marianne keek een paar malen naar haar
man. Kunt gij liier niet een anderen toon
inbrengen? Zij was hem zoo anders gewend.
Maar hij zette een onverschillig, vervelend
gezicht en sprak over hot weer.
Dan was cr nog een slanke, zeer knappe
man, do jonge predikant Walter Bercntcm-
mer, oio, zooals hij vertelde, een beroep aan
de kust der Oostzee had gekregen en ge
komen was om zijn zuster Elee to halen,
die voor hem de huishouding daar zou waar
nomen. Maar dit alles, deze doodeenvoudi
ge feiten, vertelde ook hij niet eenvoudig
en natuurlijk, maar op een bijzonder scher
pen toon en met een, hooghartig air aan
Wolf.
„Zoo", zeido deze slechts, zóó onverschil
lig en slaperig, dat het op die plaats een
grove onbeleefdheid werd.
Marianne word beurtelings heet on koud.
Wat was er toch mot deze menschen? Om
het gedrag van haar man te vergoelijken,
ging zij nu, ofschoon niet aangesproken,
op de mededeeling van den jongen predi
kant in.
„Zulk een huishouden van broeder cn zus
tor kan zeer gezellig worden", zeide zij tol
het jonge meisje, dat Else heette.
„O, zeker 1" riep deze levendig. „En dc
zee 13 immers zoo mooi
Nu had mevrouw Berentemmer van alJos
over de zee te zeggen, wat eigenlijk ieder
reeds wist, en prcea daarop zeor do nieuwe
woonplaats van haar zoon. „Het is altijd
Elses liefste wcnsch geweest het liuishoirMn
van haar broeder to besturen."
Marianne daclit: Van dezen broeder? Hij
rad een harden tro om den mond, welke
hem iets terugstootends gaf. Maar hij had
zeker zijn goede zijden ook. Bovendien zag
hij er, ondanks zijn roodo wangen, niet
uit als iemand met een goede gezondheid.
Het is echter voor vrouwen het heerlijkste,
een dierbaren persoon te koesteren cn to
verplegen, peinsde zij vorder. Dit wist zij
eigenlijk pas goed sinds den vorigen avond.
Jammer 1 Wolf was zoo in het geheel geen
persoon om te koesteren en te verplegen.
Zij keek van hem naar Else, Zij had me
delijden met heb jonge meisjezij wist niet
waarom. Dit jonge wezen had iets droef
geestigs ©n was daarbij zoo mooi met haar
blond kopje en haar vrome, blauwe oogen.
Dit kind doet alles, wat men van haar
verlangt, dacht Marianne bij zichzelvc.
Moeder en broeder schijnen mij liior do
tirannen des huizes te zijn.
Toen de visité tijd eindelijk afgcloopen
was, stond men op en wel als het ware met
een zucht van verlichting. Ook hier ben ik
weer niet bevallendacht Marianne neer
slachtig..
Het rijtuig stond reeds voor de deur; dd
duisternis was reeds lang ingevallen cn d»
jonge predikant lich-.o bij het instappen
met een grooto stallantaarn bij. Op do stoop
keerde Marianne zich nog eenmaal om, too
einde te zien of Wolf reeds bij haar was.
Hij stond nog bij de voordeur, en daarte
gen aangeleund, in een grijzen doek gewik-
ked, stond do kleine, blonde Else, Haar
schouders trokkon 'zich 6amen, alsof zij
het koud had. Zij keek niemand aan maar
langs Wolf heen iu de duisternis.
Walter hief de lantaarn hoog op, wijl hij
meende, dut Wolf het pad niet goed koi
zien, Een flikkerend roliijLsel viel, juist ia
deze seconde, op Elses gelaat.
Marianne meende, dat zij nog nooit zulk»
angstige, wanhopige oogen had gezien.
Maar het gezichtje was reeds weer in don-»,
ker en hot meest gezichtsbedrog geweest
zijn, want Wolf nam doodbedaard met een
buiging cn een vluchtigen handdruk van hid
meisje afscheid. Daarop kwam hij bij harr,-'
dc stoop af.
Een stijve, koele groet van Walter Re-
rentemmer en het portier van het rij tuit.
viel toe.
Even buiton het dorp trok Wolf hot»
raampje open on riep den koetsier nuni
„Rijd wat sneller. Ik heb haast."
„Dat zal slecht gaan, dokter. De weg ial
zoo hobbelig." j
„Om het even. Rijd hard."
Een ruk en de wilde jacht begon. Wolf)
trok het raampje omhoog cn keerde zicfi
naar zijn vrouw. „Neem het mij niet kwa,-*j
lijk, maar het zal 02g stooton."
(Wordt vervolgd.)
I VV t. -i.-
