Ia een slachthuis te ChiGago.
ken overgespaard hadEn als hij nu naar
zijn tneisjc moet gaan en zeggen: „Kind
lief, van ons trouwen komt niets; ik ben
straatarm; ik ben lichtzinnig geweest; ik
heb mijn leven verdobbeld, en het jouwe
ook!" Wat dan? Dan latnentecren, huilen,
handenwringen, nietwaar? Ja, Filip, en
dat heb jij dan op je geweten
Toen hij dit van mij hoordo, wilde hij
zich met gowold losrukken cn over dé leu
ning springen. Ik trok hom terug, zoodat
hij ruggelings op do brug viel. Daar bleef
hij liggen ©n begon t© snikken-
„Arino kerel, arme kcrolkreunde hij.
„Dus jij ook! Ook jou heb ik ongelukkig
gemaakt
„Had ik ongelukkig kunnen maken, zeg
dab liever. Maar ik heb je raad niet op
gevolgd, hoort Mijn beetje geld ligt nog
in do spaarbank en is weer met honderd
gulden vermeerderd. En jij, komaan, voor
uit nu maar
Met moeite heb ik 1 naar mijn kamer
gebracht. Daar dronken wij bier en rook
ten sigaretten. En ik zeide tegen hefn:
„Vindt jo biet, dat wij hier op liet droge
eigenlijk veel aangenamer zitten?"
)rJay ia-"* antwoordde hij, „maar wat
moet ik nu beginnen? Want alles is naar
do maan, mijn geld en mijn landgoed. En
deze papieren zijn «alleen nog voor don
kaaskooper iets waard."
„Wel, hebben zij niet een blanco rug?
De meesten ja, zie ik. Kijk,, dat is dan
toeh nog goed w. j papier. Je hdbt immers
indortijd aan schrijverij gedaan, als Ik
mij good herinner?''
„Laat dio malligheid rusten. Ik was voor
de uitgevers altoos to idealistisch.
„Jawel, zoolang jo niet aan het specu-
leoren was geraakt! Hoor eens, Filip, idea-
listisoh zijn do hecren altoos, maar zoolang
zij geen ondervinding en geen geld hebben
'Weet je wat? Schrijf een roman: Ho© ik
arm werd. Misschien wordt' je daarmee
weer rijk. Stol jo ervaringen te boek, jo
ganscho domheid. Ook mijn liefdesgeschie
denis schenk"Ur" jo "drfurbij. Jo kunt den
bruidegom op do Beurs laten spelen en
het bruidspaar ongelukkig maken, als je
daar pledzior in hebt. Alleen moeten zij
later weer gelukkig worden en elkaar
krijgen, natuurlijk. Iif den roman kan jo
voor mijn part ook in Jjet water springen,
als dat bepaald onvormijdolijk is. Ik red
jó dan mot den grootston heldenmoed, en
na mijn huwelijk kan jo mij de medaille
tot redding van drenkelingen op mijn jns
laten naaien. Dat zal een kolossaal effect
maken, on daarop alleen kan do uitgever
gerust oen duizend exemplaren meor laten
drukken."
„Ben jo nu klaar met jo spot, jo wree-
den spot?" riep hij kwaad. „Die pennelik-
kerij laat ik over «aan diegenen, dio tot
niets anders to gebruik ~n zijn, versta je?
Ik wil mijn brood eerlijk verdienen, met
werken I"
Hoc groot stond hij daar! En Ik, hoe
klein I Maar ik was toch blij, dat ik hem
zoo ver gebracht had.
Den volgenden dag. bij do bruiloft, was
hij tamelijk vergeüoégd
En nu, na zeven en twintig jaren?
Of Filip nu wat meer of minder gold
heeft, dat kan hem niet schelm. Hij zegt
maar:
„Als do boel toen lot gesprongen Was,
dan zou ik eer geldpatser zijn geworden."
Nu is hij een werkzaam' mensch.
s En dat ia dus de moraal van de ge
schiedenis?
Och, niemand behoeft het hem na te doen.
Wie liever een luie geldpatser ig en hij het
eerste het beste ongeluk naar do brug
loopt, die ga zijn gang.
Niet-stakers en stakers
in de Vereenigde Staten.
Zekere minder correcte praktijken, welke
in de Vereenigde Staten in sommige krin
gen der arbeiderswei eld bepaald burger-
Tccht schijnen te bobben verkregen, hebben
er toe geleid, dat een nieuw woord voor
een nieuw begrip is in omloop gebracht,
nl. het wt'ord „slugging". Men verstaat
da.vonder het aan den lijve mölésteexen
van niet-stakers door leden van wèl-staken-
de vakorganisaties. „Slug" beteekent:
zwaar stuk ijzer. De woordafleiding is dus
op zichzelf reeds welsprekend.
Over de gewoonten in do kringen, waar
men zich met „slugging" bezighoudt, vin
den wc in een buitenlandsch blad de vc'l-
gende weinig-verkwikkelijke bijzonder
heden.
In den zomer van 1902 kwam aan het
licht, dat een vakvoreeniging van messing
vormers in Chioago or een geheim „straf-
oomité" op na hioLd, dat twee verschil
lende benden bezoldigde: de z.g. „vliegende
bende" on do „vernietiginga-brigade". De
„bende" ti>ok vc'ortdurend rond door de
stad om openlijk jacht te maken op de
aangeduide slachtoffers van het sfcraf-
comité; de „brigade'' had meer speciaal
tot taak zich verdekt op te st©llen en haar
offers op eenzame pl.oatsen onverhoeds op
het lijf te Wllen.; Er bestond frooï dat
werk een loon-tarief in optima-forma. Kreeg
een arbeider een gewc'on pak slaag, dan
werd' daarvoor de normaal-prijs van 5 dol
lars uitgekeerd; eón ernstige verwonding,
bijv. een beenbreuk, noteerde hooger; en
indien het slachtoffer door dc „Wrekers"
zoo werd toegetakeld, dat hij blijvend on
geschikt werd om te .werken, werd daarvoor
een belooning van 25 dc'llars neergeteld.
Vier van de Zes leden vau dat geheime
„straf-comito" zijn destijds veroordeeld tot
boeten van 750 a 1260 dollars. Natuurlijk
hielp dat niets, en Cok een uitgebreid on
derzoek door de „Grand Jury"baatte niet.
Zoo kon de „Chicago' Tribune" midden Ju
li 1904 nog schrijven, dat, blijkens de po
li tie-rapporten, in den loop der laatste drie
weken te Chicago 13 werkliedon waren mis
handeld, 50 door dreigementen van hun
werk waren verdreven en bovendien neg
velen anderen, die zich niet bij de politie
hadden aangeklaagd, overlast was aange
daan. Zedfs was het der courant ter Core
gekomen, dat in een Speciaal geval door
een vakvereeniging openlijk een collecte was
gehouden om den „sluggers" te kunnen be
talen. In den beginne hadden de recht
banken „slugging" gestraft met boeten
van, 5 cf 10 dollars, maar allengs waren die
boeten verhoogd tot 20 en 50 dollars.
Blijkens mededeeling in de „Outlook"
van December 1904 waven van 1 Januari
1902 tot -en met 30 September 1901 in do
Vereenigde Staten bij stakingen 198 perso
nen gedood, 1966 gowond en 6114 in hechte
nis genomen. Van dc gedood en en gekwets
ten waren de mees ten z.g „arboidswilli-
gen"van de gedetineerden behoorde de
meerderheid (5699) tot de leden van vak-
vcreenigingen
Afschuwelijk© wreedheden zijn niet zeld
zaam. In Februari 1905 werden do kleoren
vari een spoorwegarbeider te New-York
door zijn medc-worklieden met petroleum
overgoten en aangestoken.
Slecht» door zich in sneeuw te wentelen
kon hij zijn level) redden. Te Chicago wer
den in Juni 1905 een koetsier door stakers
drie vingers verbrijzeld en twee riiigerna-
gels uitgerukt.
Mede in di© dagen word eëti agent drie
weken lang door stakers opgesloten gehou
den en gefolterd.
Ook vrouwen worden mishandeld, Zoo
werd bi|v. in April 1904 bij den iypografen-
vakbond te Chicago, zekere Bertha van
Grider op ergerlijk wijze mishandeld.
Veolvondig komt het voor, dat machines
e.d worden stukgemaakt, oin zoodoende
langs een omweg werklieden te vermoor
den, bijv. door het half-doorsnijden van
touwen, het on klaar-malcen van zware Kra
nen, enz. Als dat niet helpt, wordt gebruik
gemaakt van dynamiet. Botai-aanslagen, die
een dergelijk karakter droegen, 2ijn ein
de 1904 voorgekomen te Newport (tegen
over Cincinnati), Februari 1905 te Wash
ington, December 1905 te Ltrain (Ohio\
Maart 1906 te Cleveland, 7 Mei 1.1. te
Johnstown. Te Lorain maakten de vandalen
het zoo' bar, dat het centraalbestuür van
den vakbond der waterleidings-employés
aan do plaatselijke afdeeling bevel gaf, al
de door haar aangerichte schade té herstel
len, op straffe van als bondsafdeeling te
worden geroyeerd.
Tot de nieuwste feiten en onthullingen
op dit schandalig gebied meet een geval te
Chicago worden gerekend, waarbij de vak
bond der wagenmakers betrokken is.
Do leiders van dezen vakbond hadden in
Mei 1905 met «rlgemeene stommen het be-
Blui't genomen, een man te laten „afstraf
fen."' VcOr dat zaakje werd eon Ier, zeke
re Gilhooloy, aangeworven, die uit het z.g.
„opvoediogsfonds" 50 dollars cPtving.
Het offer overleed aan de gevolgen van de
bekomen kastijding, en dat leidde bij uit
zondering weer eens tot een uitgebreid en
ernstig onderzoek, waarbij bleek, dat ook
andere vakbondon tot dergelijk© middelen
hun toevlucht namen Do „sluggers'' van
professie worden in hun speciaal vak dik
wijls bepaalde beroemdheden.
Toen bijv. verleden jaar een dergelijk
heer zeker© Gallagher, ook een Ier
stierf, werd daarvan in alle Amcrikaan-
sche bladen groot© ophef gemaakt. Immers
de man had in opdracht van de arbeiders-
Crgapisaties meer 'aanvallen uitgevoerd
op werklieden dan cén der overige „slug
gers". En toch was hot nooit gelukt den
man voor een dergelijk feit tc deen verttor-
deeleü.
In November 1905 brak in NeW-York
een ware epidemie uit van daden van ge
weld, bom-aanslagen en zaakbêSchadigin-
gen, vooral in verband met de Staking der-
staolworkers. Twee werktuigen, die in op
dracht van den leider van deö vakbond
hadden gehandeld, werden gegrepen en
veioordeeld. Maar de hoofdschuldigen loo
pen vrij rond.
Het is er afschuwelijk: bloedplassen,
hloedmeren, die moeten omgetrokken of door
waad worden. D&t alleen, het gezicht van
die onwelriekende, roode bloedplassen, zou
genoeg zijn om iemand van een bezoek
af to schrikken.
Men kan zich van de uitgestrektheid dier
bloedmassa een denkbeeld makeii, Wanneer
men nagaat, dat gemiddeld per uur 600
kooien, 600 var-kons, 600 schapen en! 250
paarden worden geslacht.
Éon enkele opgave er naast om een donk
beeld te krijgen van den omvang tan de
Slaughterhouses"©r kunnen t© gelijk
75,000 runderen, 300,000 varkens, 50,000
schapen en 5000 paarden worden geborgen.
En van al die dieren wordt alles gebruikt,
als zij geslacht zijn Ironisch zeide een ver
tegenwoordiger eener firma- „Van de ge
slachte varkens wordt alles gebruikt, be
halve het schreeuwend gegil.
Men treedt een reusachtig gebouw bin
nen en gaat do trap op. Aanvankelijk ziet
men niets dan dichte wolken witten damp
en rook. Rood en geel flikkerden enkele gas
lichten door den nevelmen aanschouwt
door het open d.ak omhoog een grijze aan
duiding van den hemel, en ziet doöf een
groot© opening den waterdamp opkrullen
cn opborrelen. Langzamerhand wordt men
nu ook oen menigte grauwe gedaanten go-
waar, zich bewegend in do ruimte aan
weerszijden, en men bespeurt, dat do d&Eup
opstijgt uit ccn vijver kokend water, waar
in onophoudelijk zwarte vormen plassend
neerplompen. Zeer voorzichtig den voet
vooruit zettend© en met een stok den weg.
voelende, gaat men verder, weder een trap
op, nog eens een trap op, tot men door het
gillen der varkens gewaarschuwd Wordt dat
het eindo n,idort! Daar komen zo aan, met.
hun honderden; de zwarte varkens, wier
eindo roo nabij is, wier dood zoo snel zal'
zijn. Zij naderen een hellend vlak. Terwijl
zij sullen, wordt hun een strik om den ach
terpoot geslagenmen ziet een soort van
pomparm werken; het varken vliegt om-(
iioog cn Rnort met den kop naar beneden'
aan een touw met ijzeren ring langs eei\
hellende ijzeren stang. Zij snellen voorbij,
reusachtige, halfnaakt© kerels, met gTOOte
messen gewapend, en naarmate zij v-J^-n,;
