Kostuum-Linnen
C
BLANCKAERTS Co.,
ECHTSCHEIDING.
Noordhollandsclt
LAN9S0UW-CREDIET.
J. P. VERBOUWEN,
Effecten, Wissels, Hypotheken, Assurantiën.
Nijverheids-Hoenderliroot),
DE VRIES STEVENS.
PEBISIÖia
Gerard Üee, Oreestraat 28.
Haarl.str. 122. J. C. KORT.
Versche Gras-Roomboter,
LEIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 14 JUNI. - TWEEDE BLAD.
Anno 1906.
Rubriek voor de Jeugd.
HET MOGELIJKET-
X>e Duvf-plaag.
Vervolg Advertentiën,
Ter overa. aangeboden:
Prima versche BRASBOTER,
Wed. J. STEEAUAUEB.&ZD.,
Agentschap Leiden:
gesloten zijn.
Wijnhandel, Breestraat 34.
aEIEKBGHS SAMGS
WITTE BSRaEEAS
Nijveriieids-Hoenderbrooilen Nijvcrheids-Patent-Hondeocakes
L. J. C. DËE, Pianist,
Een gebruikte
„De Vijzel", Nieuwe Rijn 94.
Solar- Lara i aar ns
Galcium Carbid.
met en zonder rand. 6662 20
NBEUWEN KAASHANDEL,
Wat baat het ot gij smeert en poetst en 0 verhit
De Chroom slechts glanst bij hem, die Frisia Cream bezit
"W. WAOBMANS,
Mi de ttude Vest.
No. 14203.
Dezer dagen was ik getuige van een klein
voorval, dat mij, ondanks al zijn eenvoud,
met bewondering vervulde.
Een der leden van den huize was jarig en
er waren tal van bezoekers gekomen, om
hem geluk te wensehen. Terwijl do kamer
vol vreemden was, kwam een veertienjarig
meisje binnen, het kleindochtertje onzer
gastvrouw, dat slechts voor enkele dagen
uit een andere plaats was overgekomen
Zij kende de meeste aanwezigen niet; maar
men maakte het haar heel gemakkelijk, door
het lieve kind hier en daar een vriendelijk
woordje toe te voegen. Een der bezoeksters
echter scheen den tijd vergeten te hebben,
toen zij zelvo jong was en wierp, op het
oogenblik, dat de kleine haar naderde, haar
een critischen blik toe, zonder iets te zeg
gen.
Het blonde meisje kreeg eene hevige
kleur en zeide: ,,Ik heb gisteren zoute
bolletjes gebakken."
Dat zal onzen jongen lezers heel gek toe-
ichijnen; maar luistert slechts. Zoodra de
bezoekers weder vertrokken waren, zeido
de kleine nederig: ,,Ik heb zeker iets geks
gezegdmaar mama heeft mij geleerd, dat
het onfatsoenlijk was te zwijgen als men
aan iemand werd voorgesteld en ik vergat
alles, toon ik voor dio dame stond, dus
zeido ik maar gauw het eenige wat ik nog
.wist".
Ziet gij, dat was juist wat behoorde.
Dat kind deed „het mogelijke". Doen wij dat
altnjd?
01 zoo dat in alles gedaan werd door
allen, hoe gcihccl anders zou do wereld er
dan uitzienEr zou geen enkele luiaard
meer wezen. Er zouden geen armen meer
zijn; want degenen, die inderdaad niet
werken konden, zouden worden geholpen
door de rijken, die van hun zijde ook we
derom al het mogelijke zouden aanwenden,
om anderen tegen gebrek lijden te bevei
ligen.
Maar hoevelen laten het mogelijke na en
wat al rampen zijn daarvan het gevolg I
Herinnert gij u nog het spoorwegonge
luk, dat enkele jaren geleden in het zui
den van ons land voorviel? Men had zich
moeite gegeven tot redding der passa
giers, maar zich daarmede al spoedig te
vreden gesteld. Iemand beweerde, dat de
verongelukte trein geen sterveling meer be
vatte en men liet verder het mogelijke on
beproefd. Enkele dagen later ontdekte men
tusschen de overblijfselen bet lijk van een
jong meisje, clat nog heel lang na het onge
luk had geleefd en waarschijnlijk to redden
ware geweest, indien men haar intijds
hulp had geboden.
Indien men voort ware gegaan het mo
gelijke aan te wonden in de mijn van Cour-
rióres, zouden nog tal van mensclienlevens
zijn gered. Als men het mogelijke deed met
zijn tijd, hoeveel zou er dan niet worden
verricht, dat nu onvolbracht blijft. Zoo
men het leven van zijn omgeving zoo ge
lukkig mogelijk wilde maken, hoe zonnig
zou liet dan niet in zulk een huis zijn I
Men kan dan ook cio pogingen in alles
„het mogelijke" te doen niet genoeg toe
juichen, al mogen zij dan ook in den aan
vang nog zoo onhandig zijn. En toch, hoe
dikwijls wordt niet het tegendeel gedaan 1
Wanneer vreemdelingen zich in ons land
vestigen, ondervinden zij de groot© moei
lijkheden, verbonden aan het leeren van
onze taal. Trotseeren zij die en leggen zij
zich met ijver op de studie van het Hol-
landsch toe, hoe ontmoedigend is het dan
niet voor hen, dat men ze uitlacht, zoodra
zij slecht een volzin in onze taal uiten
Onlangs naderde een klein Engelsch
meisje mij en vroeg beschroomd: „Zou ik
met uw grootdochtertje mogen spelen?"
Mijn buren lachten hartelijk. Het kind
bedoelde een aanwezig meisje, dat nog on
mogelijk mijn kleinkind kon wezen, en zij
had ook dat woord letterlijk vertaald;
maar ik kon niet anders dan haar mijn
compliment maken over de moeite, die zij
zich gegeven had. Zij had „het mogelijke"
gedaan.
Laat ons dat eveneens doen, van onze
eerste jeugd af; het zal ons heel wat moei
te kosten, want er schuilt gemakzucht in
ons allen; maar juist de inspanning is goed.
De voldoening zal er te grooter om zijn als
wij dagen en wij zullen er door leeren de
moeite van anderen op prijs te stellen.
He'c was Johnny Howard, dio do eerste
zaadkorrels plantte en de plaag verspreidde
zich met noodlottige snelheid door de gan-
sche school.
„01" spotte die ondernemende jonge Ame
rikaan op zekeren dag: „Jelui Europeanen
weten niet wat öhrven is. In mijn land dur-
ven wij alles, al is het ook van een toren
springen; maar hier is iedereen even flauw."
Alleen het feit-, dab Johnny algemeen be
mind was redde hem van onmiddellijke ver
delging. De jongens vergenoegden zich
thans de vuisten te ballen en hem met
hun blikken te verpletteren. Willy Major
raapte aanstonds den toegeworpen hand
schoen op. „Geef ons het voorbeeld maar
eena!" Hep [hij uitdagend.
John richtte zich zoj hoog mogelijk over
eind, met do jianden in zijn zakken: „Zeg
dan maar wat ik durven moetl"
„Ik daag jo uit do lange weide door te
loopen, waar de stior van boer Culler isl"
zeide Major.
Johnny knipte met de oogen. „Bahl"
zeido hij, zich fluitend van de speelplaats
verwijderende.
De zwarte stier van boer Culler was het
gevaarlijkste beest uit heel het graafschap.
Do jongens keken elkander verschrikt aan
en zelfs Willy blikte den Amerikaan ang
stig na. Maar Tam, do Schot, holde Johnny
aohtema: „NecnL neen P' sohreeuwde hij
luidkeels: „Je moogb niet gaan, je zult
gedood worden."
Johnny hield op met fluiten: „Ik durf
en ik ga!" antwoordde hij dapper.
De heelo school volgde hem eD ging bij
de heg Bbaan, die de weido van ccn void
scheidde. Johnny lette op niemand. Hij koek
bedaard over het hooge hek en zag den
zwarten stier onder een boom staan, met
den rug naar hem toegekeerd. Vastberaden
klom hij over het hek. De jongons hielden
den adem in. Johnny begon rustig do weido
over te steken, nog altijd de handen diep
in de zakken houdende.
De zwarte kop werd onheilspellend om
gewend en de staart bewoog zich toornig.
De ronde oogen vestigden zich vlammend
op den schoolknaap en nu begon de stier
den kop op en, neer te zwaaien. Johnny,
die liem niet uit hot oog verloor, ver
haastte bij dit sein van gevaar den tred'.
Maar plotseling slaakte het groole aier
eon geloei, dat ons allen kippevel gaf en
nu begon Johnny te rennen, achtervolgd
door het woedende beest. De kleine jongens
sloten de oogen, om die weer to openen,
toen er een luide kreet oprees„Tam I Tam I
Bravo Taml"
Aan het andere eind der weido liep do
moedige Schot op en neer, onder hot zwaai
en van oen rood en doek.
„Kom hier, kerel 1" riep hij. „Kom, zwar
te! Wees niet verlegen voor mij. Ilc wil jo
maar een dasje ombinden, je mooi maken,
lief beest 1 Kom eens hier! wij moeten samen
kennis maken 1"
De roode doek hielp meer dan de woor
den. Do stier vergat op eens Johnny en
stormde brullend op Tam af. Johnny klau
terde langzaam over het hek.
In een oogwenk was ook de Schot bij hem
en do anderen.
Dat was het begin der ziekte, die allen
aanstak. „Durf en doe!" werd ons aller
wachtwoord. Er werden vele schrikwekken
de daden op school begaan; maar zoolang
zij zich tot do speeluren bepaalden en er
niet al te veel armen en beencn gebroken
weiden, bekommerden de meesters zioh niet
om de blauwe oogen, de verstuikte enkels
en polsen en de regenboogkleurigo buiion,
die do meesten versierden. Het was eerst
toen de plaag zioh ook in de klassen deed
gevoelen, dab er verzet tegen aangeteekend
werd.
Het kwam aldus. Een levendige jongen
kreeg het in zijn hoofd zijn buurman uit
te dagen een wit velletje in to dienen in
plaats van zijn Fransohe thema, den vol
genden dag. Het slachtoffer sidderde,
maar moest gehoorzamen, wildo hij durven.
Het gevolg was honderd regels strafwerk
voor luiheid, terwijl do thema gedurende
het speeluur moest worden geschreven.
Maar in plaats van hierdoor bedwongen to
zijn, had do plaag thans oen nieuw veld
gevonden.
Bij de eerstvolgende Latijnscho les had
slechts één jongen het opgegeven vers ge
leerd. De meester liet nooit met zich spot
ten. „Hadt gijlieden vergeten wat ik op
gaf?" vroeg hij.
„Neen, mijnheer," antwoordden allen.
„Waarom dan dit verzuim?" Kom hier,
Marsh 1" gebood' hij.
Marsh trad voor zijn lessenaar. Hij was
gewoonlijk con voorbeeldig leerling en
slechts tegen wil en dank door de Durf-
ziekte aangetast.
Waarom heb je jo les niet geleerd?"
vroeg mijnheer Newman bedaard.
„Omdat ik uitgedaagd wend" te duiven,
mijnheer," antwoordde Marsh verdrietig
„Waren al de jongens uitgedaagd claar-
fcoo?" woog db loeraar, beginnende to be
grijpen.
„Ja, mijnheer 1" riep men eenparig
„Hm!" mompelde de meester eu hernam
eerst na eonigen tijd nadenkens: „Voor dit
maal zal ik u vrij laten met honderd regels
strafwerk en een dubbele les voor den vol
genden keer, maar draagt er zorg voor, dat
zoo iets zich niet herhaalt. Ik zal than3
do les van verleden week overhooren."
Maar do zaak was gemakkelijker begon
nen dan geëindigd fn het ging van kwaad
tot erger. Men leerde niet meer van buiten;
men liet het schoolwerk ongedaan; men
was niet meer op tijd'; kortom, do meesters
werden er wanhopig onder, terwijl de eeni
ge verontschuldiging steeds luidde: „Ik
moest durven, mijnheer I"
De plaag steeg ten top, toen Marsh na-
liet de zeshonderd regels strafwerk, aio hem
opgelegd waren voor een „durven" ie
schrijven. Het was het hoofd zelf, die hem
dat werk opgegeven had.
Marsh zocht hem met tranen in de oogen
op en zeide: „Men daagde mij uit te dur
ven, mijnheer 1"
Dien avond werd er door het hoofd een
krijgsraad belegd en den volgenden morgen,
nadat er uit den Bijbel gelezen was, verzocht
het hoofd den jongens nog een oogenblik
te wachten, aangezien hij hun iets te zeggen
had.
„Ik moot u allen mccdeelen, dat er van
morgen» geen apeeluun zal zijn; het is
Woensdag, maar gij krijgt geen vrijen mid
dag en kunt dien tijd besteden met het
lezen der tweo eerste boeken van Euclides
Er volgde een oogenblik van zwijgende
ontsteltenis. Daarop riep een onzer: „Maar
waarom, mijnheer?"
„Het spijt mij," antwoordde het hoofd;
„maar mijnheer Matthews daagde mij uit
dat te durven."
En hij verwijderdo zich om plaats t© ma
ken voor mijnheer Matthews, den leeraar
in wiskunde.
„Laat mij eeua zien," zeide deze: mij
dunkt, dat ik ulieden maar allereerst eeni-
go aardige vraagstukken op zal geven, die
gij morgenochtend in het speeluur oplossen
kunt. Ik zal ze u dicteeren."
„Maar, mijnheer," riep Johnny Howard
bedremmeld„dat is niet rechtvaardig!"
„Het spijt mij, jongenlief; maar het
hoofd daagde mij uit het te durven 1"
„Luistert cons, jongens," sprak do Ame
rikaan, aan het eind van dien vreoselijken
dag; „ik bon ziek van durven."
En dat waren wij allon. Dus ging er ecu
deputatie het hoofd om vergiffenis vragen.
Dit schonk ons kwijtschelding -van straf en
do Durfplaag was ten eindo.
EEN ALBUMBLAD.
Onder de herinneringen mijner jeugd ie er
eene, die mij altijd van zelfverwijt vervult
en wel de gedachte aan iemand, door mij
en door velen miskend.
Hij was ons een levend raadsel; want hij
had het tot meester in de rechten gebracht
en toch hielden wij hom voor idioot- Dit
was hoofdzakelijk te danken aan zijne bij
ziendheid, begrepen wij later. Hij was zoo
kortziohtigi dat hij tegen alles aanstootte
en meestal hot een of ander omverwierp,
wanneer hij ergens een bezoek bracht. Ver
schrikt over zijn onhandigheid, kroop hij
dan verlegen in een hoekje weg en hoordo
men geen woord over zijn lippen komen.
In plaats van medelijden te hebben met
dien man, dio alles vóór scheen to hebben
op anderennaam, fortuin en zelfs uiter
lijk en die toch overal onwelkom was,
Lachten wij om hem en beschouwden wij
hom als onwijs.
Op zekeren dag kwam een onzer op den
inval een album aan te leggen, waarin al
haar konnissen iels teek enen of schrijven
moesten. Ik zag het toen cr reeds een
twintigtal bijdragen voor waren geleverd,
voor het meerendeel al heel gebrekkig ge
slaagd. Op het oogenblik, dat ik hot be
keek, viel mijn oog op baron v. d. H., dio
wederom heel stil op cenigen afstand van
do anderen was gezeten. Ik fluisterde do
eigenares iets toe en zij nadorde hom en
verzocht ook hem om' een bijdrago daarin.
„Nu of later?" vroeg hij( zonder aarze
len.
„O1" zeido zij, een weinig verrast, „lio-
vcr nu
Hij verzocht om een pen en inkt en
schreef: „Wees oven bijziend als ik voor
de gebreken van andoren; heb de beste
oogon ter wereld tot het ontdekken hunner
goede hoedanigheden I"
Hij gaf liet boek vriondolijk terug en vor-
wijderde zich; maar wij, die achterbleven,
Lachten niot meer; wij govocldon ons bo-
sohaamd. Dat waren niot do woorden van
een idioot, maar van een diepdenkend man,
die do menschlieid liefhad en wijwij
waren oneindig dommer geweest dan hij,
hem uit to lachen.
Van dien dag af geschiedde dat nooit
meer. Als hij nog eons iots omstootte cu
zich verlegen afzonderde, ging men om hem
heen zitten, vroeg men zijn oordeel ovar
het een of ander, leidde men zijn gedachten
af en de uitslag wa$ waarlijk roerend; hij
verkreeg zelfvertrouwen, werd hoo langor
hoe minder onhandig en eindelijk een dor
geliefkoosdo gasten.
Maar hoozcer hijzelf ook veranderde,
zijn albumblad bleef moer dan een in het
geheugen gtgrift. Hoo goed is het inder-
daad niet de oogen te sluiten voor kleine
gebreken in anderen. Wij zijn geen van al
len volmaakt en toch zou nion somtijds
meenen, dat wij ons verbeelden dat zelf
te zijn, als men ons hoort ziften wat or
wol in iemand af te keuren valt.
Wat worden wij niot gauw boos over
een woord, dat ons niot aanstond, mnjir
daarom nog niet slecht bedoeld behoefd®
te zijn; hoeveel vijandschappen ziet men
niet reeds op school, terwijl, indien men
cr don oorsprong van ging nasporen, men
niet andera zou ontdekken dan een beuze
ling.
En hoe weinig weten wij daarentegen het
goede te vindon I Zooken -wij het ooit btf
den strengen onderwijzer, die ons niot
voor zijn genoegen zoo ferm aanpakt, maar
ons in do wereld vooruit wil holpon, on
danks onze eigen speolsohhcid
Zien wij het nobele wol in dien kame
raad, die „flauw" hoot, omdat hij aan geen
rolletje doel wil nemen on slechts één
doelwit voor oogen heeft: spoedig hot
brood te kunnen verdienen voor een arme
moeder
Men beweerde wel eens, dat Napoleons
grooto kracht was gelegen in het on mid
del b'jk zien van de hoedanigheden die ©r
in rijn offioioren en soldaten schuilden en
die aan te wonden. Verwaande lieden ken
nen alleen ziohzelven deugden en bekwaam
heden too. Laat ons ze zoeken bij anderen.
Men moet delven om goud te vindon. Zo®
ook gaat het mot de edelste deugden. Men
loopt er niet mede to koop, maar an.n onj
zo te vinden en van gansoher harte te waar-
deeron.
Pro Deo.
BU vonnis der Arrondissemonts-
Rechtbank te 's Gravenhage van den
278ten Februari 1906, is het huwe
lijk van II>A BBEEF, zonder
beroep, wonende te Lelden en
TH031AS SAMUEL WILLEM
VAN LEEUWEN, van beroep
Muziekonderwijzer, wonende to 's-Gra-
venhage, door Echtscheiding ont
bonden verkinnrd, met alle wet
telijke gevolgen daarvan.
Mr. Th. 0. G0NSALVES,
Procureur van de Elscheres.
Dun Haag. 6660 18
Op het Rapenburg 6
de Hinnr van hot Ilnis en de
Inboedel, geschikt voor 2 G.H.
Studenten. Br. Bur. v. d. BI. No. 6380.
Natuurboter.
f 1.40 per Kilo.
Rlandenmakerssieeg 4, bij de Waag.
PRIMA ADRES VOOR:
zuivere NATUURBOTER,
Goudsche, Leidsche en
echie Edair.aier KAAS.
6681 14
Hoek BREESTRflflT en K0HT-RAPENBUR6.
Van at 15 Juni a. s., zal
het Kantoor voorlaan
's namiddags om 3 uren
Kassier en Oommissionnair in Elöecten,
Pieterskerkstraat 4,
IN
971 80
INTBRC. TELBFN. 568.
Aanbevolen Zoete Wijnen: 8543 32
en af 0.90 per flesch.
a f 1.00 per flesch.
Het allerwegen zoozeer geroemde
het meest licht verteerbaar Voeder voor uw hoenders,
■bevat het rijkste gehalte aan dierlijk voedsel.
Het wordt met graagte gegeten en bevordert
zeer het leggen.
bevat alle bestanddeelen voor een doelmatige
voedering, is met bouillon doortrokken en buiten
gewoon krachtig en versterkend.
Volledige voedermethode gratis.
zijn bij ons verkrijgbaar. 6300 50
Erven JT. TBEUB, Hoenderpark te Oegstgeest.
Muziek- en Tooneolvoreoniginer
„NUT EN VERMAAK".
Gezellige Bijeenkomst met Dames,
op Zondag; fl Juli, des avonds
te halfncgen, in de Stadszaal.
6648 10 HET BESTUUR.
N.B. Tot en met 25 dezer bestaat
er nog gelegenheid zich als Lid of
Donateur aan te raeldon by den
Secretaris, Haarlemmerstraat 91.
beveelt zich beleefd aan tot het geven
van Mnziek op Bruiloften en Par
tijen. Breestraat 09. 6658 6
TE KOOP.
Grondverf 35 Cts. per kilo.
Glansverl 45 Cts. per kilo.
Uit zuivere grondstoffen bereid.
In alle plaatsen afnemers
gevraagd. 3573 7
Een bejaarde, ziekelijke DAME
viaagt 6667 10
met liefderijke verzorging, in een
beschaafd, eenvoudig gezin, zonder
kl. kinderen. Bei-Etage. Liefst omtrek
Plantage. Brieven fr. onder No. 454
aan 0. A. TERNEDEN, Boekh., Vaa
Hogendorpsplein 4, Rottordam
en 6667 8
De Administratie van het „Leidsch
Dagblad" belast zich met het plaatsen
van Advertentiën in alle Bladen.
1ste kwaliteit, 65 Cents per pond,
onder Rykscontróle.
Alle soorten GOUDSCHE en LEIDSCHE KAAS
van de goedkoopste tot de duurste.
Groote voorraad echte EDAMMER-K AAS,
Speciaal adres voor Wederverkoopeps.
IN DEN
68 Haarlemmerstraat i&W" 68
TELEFOONN. 706.
Dagelijks aanvoer van versche Eieren.
Gebruikt voor het onderhoud uwer Chroomloderen Schoeisel alleen prima
Cream soorten, hieronder nomen de gedeponeerde merken „Friala",
„Cavalier" en „Metropole" een eerato plaats in.
Deze zyn m doozen eu glazen potten verkrijgbaar bJJ 6592 24
