Een geheele stad opgevijzeld.
Merkwaardige scheidingsgronden.
i!
gen of zaj ait Indië of uit China gekomen
en wanneer zij in Europa ingevoerd zijn.
Maar als zij eerst in Europa zich vertoo
rnen, ontgaan zij niet aan zijn scherp zinnig
heid.
Dat de kaarten voor Karei VI zouden
zijn uitgevonden, heeft men opgemaakt
uit een aanteekening van Charles Poupart,
een der hofbedienden van den beklagens-
waardigen Vorst, van het jaar 1392. Hij
vermeldt dan in zijn register de uitgave
van ,,66 sols parisis" aan-Jacquemin Grin-
ganneur, „voor drie spellen kaarten, ver
guld en met verschillend gekleurde devie
zen.Maar reeds veel vroeger, in 1337,
werd volgens den Franschen schrijver aan
,de geestelijken van Saint-Victor te Mar
seille verboden ,,ad paginas" te spelen.
Blijkbaar werd het kaartspel bedoeld.
In 1374 beschrijft ook reeds de auteur van
een verhandeling „over de zeden", Johan
nes von Reinfelden, het kaartspel „in
zwang bij de edelen en andere personen
en dat geen kwaad kan als het eerlijk en
zonder geld gespeeld wordt". Men had
reeds 52 kaarten, met koningen, koningin
nen en „maarschalken".
In de laatste jaren der veertiende eeuw
vindt men de kaarten in Italië, met name
te Viterbo, waar zij naïb heeten. Den
30sten Augustus 1381 legt in Frankrijk een
hartstochtelijk speler ten overstaan van
Laurent Aycardi, notaris te Marseille, de
belofte af, dat hij op reis gaande en op
het punt van zich in te schepen, onderweg
geen kaart zal aanraken. In 1382 verbiedt
de magistraat van Lille het kaartspel.
Hoe die Fransche kaarten er uitzagen
weet men niet. Maar men kent Duitsche
speelkaarten uit dien tijd; sedert 1397 be
stonden t© Ulm speelkaartenfabrieken en
het bestuur van die stad gaf voorschriften
omtrent de bewerking. In dien tijd moest
alles gereglementeerd worden. Het schijnt,
dat wij weer dien weg opgaan.
Men maakte toen kaarten met „ge
daanten van menschen en dieren", den ko
ning, de koningin, den hofnar, den hof
maarschalk, den kanselier, den kapelaan,
den dokter en dan hazen en wezels en vos
sen.
In Frankrijk vertoonden de kaarten de
legendaire figuren van de ridders der Ta
felronde en hun dames. Ta Lyon vooral
werden de speelkaarten gefabriceerd, maar
de stad had geen monopolie en daar het een
goed vak was, werden ook elders fabric' n
opgericht. Ook in Nederland.
De Fransche revolutie, die alles omver
wierp, wijzigde ook de speelkaarten. Een
goed republikein kon toch niet al spelende
de afbeeldingen van koningen, ridders en
groote dames voor oogen hebben De ko
ningen werden dus vervangen door „ge
niën" van de kunsten, den vred^, den
handel, den oorlog, de vrouwen do.r sym
bolische voorstellingen der vrijheid van
drukpers en godsdienst, de boeren door
de rechten van den mensch.
Maar de republikeinsche speelkaarten
hebben een kort leven gehad.
Do „American Review of Reviews", een
geloofwaardig, ofschoon Amerikaan sch,
tijdschrift, vertelt van een nieuw rnge-
nieurswonder in het land der onbegrensde
mogelijkheden.
De stad Galveston ligt aan den oostelij
ken uitlooper van een lang, laag eiland,
aan de kust van Texas, waartegen aan de
eene zijde de branding schuimt van de
Golf van Mexico, terwijl aan de andere zij
de de Galvestonbaai ligt. Het was een
bloeiende stad, die echter tot meer alge
meen e bekendheid kwam door het treuri
ge ongeluk, dat haar den Ssten September
1900 trof, toen een reuzengolf over de stad
sloeg, 5000 menschen deed omkomen en
17 millioen dollar schade veroorzaakte.
In plaats van wat er van de stad over
bleef te verlaten, begonnen de bewoners
met Hollandsohe koppigheid hun stad weer
te herbouwen, maar te gelijk moecten maat
regelen getroffen worden, om de herhaling
van een dergeüjkiö ramp te voorkomen,
als bet kon-
Door drie ingenieurs werden in weinige
maanden tijds na de vloedgolf plannen in
gediend om een grooten muur van beton
langs de golfkust te leggen, en meteen de
gehcele stad op een hooger peil te brengen 1
In Juli 1904 was de kade reeds gereed;
ze is van massief beton, 16 voet hoog, van
onder 16 en boven 5 voet breed en bijna
zes kilometer lang.
Doch moeilijker was het omhoog bren
gen van de stad zelf; want de opdracht,
welke de bouwkundigen zich gesteld had
den, luidde: den bodem ran het schiereiland
met zeventien voet te verhoogen. Het han
delsgedeelte van Galveston in de buurt van
de baai lag voldoende door de nieuwe kade
beschut, behoefde dus niet te worden opge
vijzeld; doch de overige stad moest ver
hoogd, en li millioen kub- voet zand zou
den daartoe noodig zijn. Voor de uitvoering
van het plan liet men vier reusachtige zand-
baggermachines komen, welke het zeezand
van den bodem van de bocht moesten ver
werken. Achter de stad is een kanaal ge
graven van vier kilometer lang, en daaruit
wordt het half-vloeibare zand met geweldi
ge zuigpompon in de straten gespoten,
zoodat het water wegloopt en het zand
achterblijft. En zoo wordt langzaam aan,
maar geregeld het stadspeü van den nieu
wen kademuur tot aan het strand van de
bocht verhoogd. Is dit reuzenwerk vol
bracht, dan wordt het kanaal zelf weer
dichtgegooid.
Den lsten Januari 1907 zullen volgens
de contracten alle werken voltooid moeten
zijn; dan begint men pas met het eigenlijke
omhoog-vijzelen van de verschillende ge
bouwen en buizen; dat zijn er 3000-
Een HonrSen-garderobe.
Bij het trouwen van president Roosevelts
dochter met den heer Longworth had deze
voor zijn bruid een terriër gekocht, die op
de tentoonstelling to Bos con den eersten
prijs had behaald Hij gaf haar een com
plete garderobe mede voor haar hondje.
Hier is do lijst van voorwerpen met de
prijzen
halsband, met juweelen inge
legd 3000 dollar,
een zweep .met juweelen 75,
zilveren toiletartikelen 50
hondenhok met woon- en slaap
kamer 25
pelsjas 30
theekleed en operakijker 8
schoenen voor nat en droog
weer 5
visitekaartjes, 3
geborduurd linnen handdoeken 2.50
zijden kussens 2-50
medicijnkastje 12
bezoek van den veearts per visite 5
zilveren eetservies 100
Dat is 8295 gulden.
Totaal: 3318 dollar.
Een Amerikaansche rechter publiceert
in de New-Yorksche „Tribune" zijn le
vensherinneringen en verhaalt van zijn
rechterlijke loopbaan op vermakelijke wij
ze, op welke gronden men in Amerika eeil
huwelijk laat ontbinden. Wederzijdsche an
tipathie, mishandeling en al het andere,
dat in de Europeesche wetgevingen hoofd
zakelijk wordt aangevoerd, om zwaar druk
kende huwelijksketenen te verbreken, ko
men aan gene zijde van den Atlantischen
Oceaan als redenen tot echtscheiding
slechts zeer zelden voor. Daarentegen
heeft men daarginds dikwijls een bagatel
en menigmaal nog iets minder noodig om
do begeerde vrijheid terug te krijgen.
Een vrouw vroeg scheiding aan, omdat
baar man zijn baard had laten afscheren:
„Ik heb hem met een baard getrouwd,"
zeide zij, „en ttoans is hij niet meer dezelf
de, maar leelijk en belachelijk."
Een vrouw van 73 jaren wilde zich van
haar 84-jarigen man laten scheiden, omdat
hij pruimde.
„Is dat waar?" vroeg de rechter.
„Ja," antwoordde do grijsaard. „Ik doo
het al sedert vijftig jaren en kan het niet
meer laten."
„Maar gij zult toch moeten kiezen tu»-
schen uw vrouw en uw pruimtabak."
„De kous is niet moeilijk," antwoordde
de brave man, „ik kies de pruimtabak."
Een vrouw wilde scheiding, omdat haar
man haar iederen dag die gedeelten uit
den Bijbel voorlas, welke der vrouw ge
hoorzaamheid jegens haar man aanbevelen.
De rechtbank bevrijdde haar van dezen
eentoni gen baas.
Een ander verlangde scheiding, omdat
haar man gewoonlijk pas om elf uren des
avonds thuiskwam en haar dan in haar
eersten slaap stoorde.
Weer een andere vrouw, omdat de bloed
verwanten van haar man, die eens por
week te eten werden genoodigd, haar niet
bevielen.
Een schilder te New-York werd van het
echtelijk juk bevrijd, omdat zijn vrouw
hem de lange haren kamde en dan met
haar vettige hand over zijn nog ver9cho
schilderijen streek.
In een weinig benijdenswaardige positie
bevond zich een andere man; zijn vrouw
stond midden in den nacht op, ging weinig
gekleed op 'n schommelstoel zitten en begoD
te zingen: „Wat zouden we gelukkig zijn,
als wij gescheiden waren 1" Toen echter de
man deze vertocningen niet langer dulden
wilde en naar den rechter ging, om zich
werkelijk te laten scheiden, verzette de
vrcuw zich plotseling met handen en voe
ten tegen de scheiding. Het hielp haar
echter niet, want de rechter verhoorde
den wen sch van haar echtgenoot.
De Weduwen in China.
Ofschoon de toestand eener weduwe in
China niet van dien aard is als die van de
arme, gruwzaam behandelde Indische we
duwen, zoo zijn zij toch beklagenswaardig
genoeg. Zij zijn geheel aan de willekeur
harer bloedverwanten overgegeven, vooral
wanneer zij nog jong zijn. Zijn deze bloed
verwanten arm, dan wordt de ongelukkige
weduwe door hen verkocht; zijn zij bijv.
opium-rookers en hebben zij geld noodig,
dan nemen zij van de weduwe baar 'zuur
verdiend geld af. Daarom is het niet
vreemd, wanneer een weduwe zich na den
dood van haar echtgenoot door ophanging
•van het leven berooft. Haar vrijwillige
dood wordt in dit geval in China zelfs als
Verdienstelijk beschouwd.
Een paar dagen voor den zelfmoord' be
zakt de weduwe een bepaalden tempel, en
nA haar vrij willigen dood wordt haar naam
opeen tafeltje in den tempel geschreven.
Op den lsten en den 15den van elke Chi-
rreesche maand wordt daarvoor dan
wieroóje. gebrandpok is het plicht der be
ambten, in het voorjaar en den herfst in
dezen t-empel offers te brengen.
WanniVer de weduwe uit bet leven scheidt,
doet zij Idit in het openhaar op een geschik
te plaat-f Zij beklimt een hoogte, spren
kelt uit seen schaal water naar de vier
hemelstreken en strooit op dezelfde wijze
eenig koren'} Haar broeders en de broeders,
van haar echtgenoot bidden haar dan aan
en na een t paar minuten trekt de naaste
bloedverwant; of de weduwe zelve het om
haar gelegde touw om den hals te zamon,
en weldra isj het leven geëindigd.
Een zendipgszuster gelukte het eens met
behulp van jde overheid en haar medearbei
der, in het critieke oogenblik een weduwe
van haar docxl terug te houden, zonder dat
de menigte /iets deed. Miss Kingmill ver
telt, dat zij im Fu-tsohou, haar arbeidsveld, i
reeds de vijfwo weduwe van ophangihg ge
red heeft. E<pn was zelfs de vrouw van een
Christen ge-weest, maar zóó groot was do
vrees voor bet weduwe-zijn, dat zij den
zelfmoord vortkoos.
Van hoeveel beteetenis is daarom de ar
beid der zend óngszusters tegenover zooveel
ellende. De .pen an a-zend in gazu ste rs van de
Engelsche Kerkelijke Zending hebben meer
