De tanden en kiezen moeten aan aile kan
ten geborsteld worden, zelfs aan den bin
nenkant; men moet niet alleen dwars,
maar voornamelijk op en neer borstelen.
De melktanden moeten eveneens regel
matig geborsteld worden, vuü af het tweede
of derde levensjaar.
Verder is het noodig, om zijn tanden te
behouden, deze minstens tweemaal in het
jaar door een tandarts te laten onderzoe
ken. Dit onderzoek moet met het derde
levensjaar beginnen.
De tandarts is in staat, door nauwkeurig
onderzoek met den mondspiegel en zeer
fijne stalen sonden, met bijzondere ver
lichting en an'dere hulpmiddelen, de ca
ries reeds vroegtijdig op te merken. Men
wachte niet, totdat men pijn voelt, want
juist het optreden van pijn bewijst, dat men
te lang gewacht heeft; dat de tand zenuw
reeds aangetast is.
B.j de Rctterdamsche Tandheelkundige
Vereeniging, Aert-van-Nes-strnat 115, te
Rotterdam, kan men voor twintig cents een
uitvoerige brochure krijgen over de tan-
dr". Wij raden aan die eens te laten ko
men en in haar geheel te lezen.
Gemeentebesturen zulleD goed doen niet
alleen deze brochure, maar ook een zeer
goed uitgevoerde wandplaat te laten me-
dezenden voor twee gulden te verkrijgen
ten einde die op scholen op te hangen en
er leerlingen zoodoende op te wijzen.
Wij hebben deze wandplaat in onze Ves
tibule hangen; tien stuks daarvan zijn te
verkrijgen voor vijftien gulden; eventuee-
le baten daarvan komen weer cnvermogen-
den lijders ten goede 1
School voeding.
De echoolvoeding bekleedt te Parijs een
mime plaats. Afzonderlijke scholen, ook
wel een combinatie van scholen, bezitteu
een eigen keuken met een bezoldigd hoofd.
De porties bestaan uit soep, vleesca en
groente. Zij worden verstrekt zoowei tegeu
betaling als gratis, terwijl in de uitgegeven
kaartjes geen onderscheid wordt gemaakt
voor de beide oategorieën. Dat er vermoede
lijk om de groote afstanden en het gemak
van overblijven veel gebruik wordt ge
maakt van deze mogelijkheid tegen beta
ling een warm middagmaal te verkrijgen,
blijkt uit de volgende cijfers,
roril -s. Waarvan zonder betaling.
1900 8,949,331 5,607,526
1901 9,107,463 5,561,003
1902 9,135,020 5,721,539
1903 9,253,310 5,869,178
1904 9,229,278 5,974,359
Gratis wordt het eten, dat de kinderen
van huis medebrengen, voor hen in de keu
ken gewarmd.
In Engeland is aanhangig een voorstel,
om den schoolautoriteiten (zooals men weet
is het onderwijs geen directe gemeentezaak,
maar onder beheer van afzonderlijke
sohoolboards) bet recht te geven belasting
te heffen om in soh ooi voeding, voor kinde
ren, die dt .-aaii behoefte hebben, te voor
zien. In tweede lezing is het onlangs aan
genomen met instemming der tegénwoordigo
Regeering.
Het iapansch Postkantoor.
In de Revue des Deux Mondes" geefc
de heer André Bellesort een beschrijving
van een bezoek aan een Japansch postkan
toor.
Dikwijls bezocht de schrijver den direc
teur der posterijen en telegrafie te Kioto
op zijn kantoor. Dit wemelt van kleine
ombte-aartjes, die hun dertiende jaar nog
niet hebben bereikt, en van wie velen be-
hooren tot families van vroegere hovelin
gen. ,,Ik verwonder mij <tus niet over hun
goede manieren", schrijft Bellesort. „De
kinderen groeten mij en gaan mij voor naar
het bureau van hun chef, alsof ze mij den
weg wezen in het paleis van een daïmio.
Zij stellen ten dienste van de moderne be
schaving die bekoorlijke hoflijkheid, van
welker overlevering zij misschien de laatste
dragers zijn.
Ook kom ik nu en dan in het telefoon
bureau. De telefoonjuffrouwen zijn meestal
uit behoeftige gezinnen afkomstig en de
meeste zijn zeer leelijk. Doch dat vergeet
uien wegens haar hulpvaaraigheid en
vriendelijkheid. Met den nikkelen band om
het hoofd en de hoortrompet zien zij er
zonderlinger uit dan haar vreemdste godhe
den; zo verduren het verdoovende geschel
zonder klagen, zonder zelfs een zenuwach
tig gebaar van ongeduld. Voor een salaris
van zes gulden per maand werken zij beter
dan alle Europeeschen bij het bedienen
van a'eze Westersche uitvinding."
De postbestellers verdienen ongeveer 9
gulden, do gewone ambtenaren beginnen
met tien. Het valt niet gemakkelijk daar
voor liefhebbers te vinden, want de kennis,
die van hen ger-*-agd wordt, staat in geen
verhouding tot de beloonmg. Doch die
slecht betaalde, dikwijls slecht gekleede lie
den zijn zdó dienstvaardig en beleefd, dat
blijkbaar de tijd der samoerai nog in hen
voortleeft.
Een nieuw Gerecht.
De spijskaart der lekkerbekken is in den
laatsten tijd met een nieuw gerecht ver
rijkt, dat in Engeland veel aftrek vindt.
Het is een groente, die „lava" heet en als
toespijs bij lamsvleesch uitstekend smaken
moet. Zij lijkt op het oog cenigszins op
spinazie, zij heeft echter niet de lichtgroe
ne kleur van deze groente, doch meer een
donkere, groen-goudachtige tint, die ze op
den schotel, mooi met het vleesch gegar
neerd, ook uiterlijk tot een fraai decora
tief stilleven maakt. De smaak moet aan
genaam sterk en pikant zuurachtig zijn,
ongeveer als die van citroenen.
Lava is een zeegroente en wordt gevon
den op de klippen en in de holen aan de
rotsachtige kust van Schotland. Aan het
strand breidt het zich uit in lange, welige
strengen. In het water drijft hot voort en
steekt dan tegen de donkere golven af door
zijn glanzende barnsteenkleur.
Den lekkeren smaak van deze nieuwe
groente heeft men pas kort geleden ont
dekt. De visclihandelaars, bij wie men zo
moet koopen, laten £e te voren in een
zwakke zoutoplossing 'vochtig worden. De
toebereiding van lava geschiedt het ^est
met een weinig citroensap. De nieuwe
groente moet niet alleen smakelijk en ver-
frisschend, doch ook zeer voedzaam en
gemakkelijk verteerbaar zajn.
Sluiting ïau winkels op Zondag.
In Frankfort aan de Main is een nieuwe
regeling betreffende de ZondagssJuiting
van winkels, enz., reeds maanden geleden
tot stand gekomen, van hoogerhand goed
gekeurd.
Regel is absolute sluiting van alle win
kels en verbod van arbeid docr bedienden,
leerlingen en arbeiders in de bedrijven.
Uitzonderingen zijn toegelaten als volgt:
Ruw ijs mag van 1 April30 September
van 610 uren verkocht worden.
Bier in flesschen en mineraalwater even
zoo met uitsluiting van den eersten Paasch-
en Pinksterdag van 610 uren gedurende
het gekeele jaar.
Boter en kaas hetzelfde, met uitzondering
van den eersten Kerst-, Paasch- en Pink
sterdag.
Melk van 510 uren des voormiddags en
122 uren des namiddags; vleesch en
worst van 510 uren des voormiddags.
Bakkerijen en banketbakkers van 5
10 uren en 121 uur. Eersten Kerst-,
Paasoh- en Pinksterdag alleen van 510
uren.
Fruit, eieren, groenten en dergelijke wa
ren van 10 uren, uitgezonderd den Eer
sten Korst-, Paasch- en Pinksterdag.
Vorsche bloemen van 810 uren en 121
uur- Eersten Paasoh- en Pinksterdag al
leen van 310 uren.
Kranten van 49 uren voor de expeditie,
voor den verkoop van 121 uur.
Bij al deze uitzonderingen moet den be
dienden iederen derden Zondag 36 uur
rusttijd achtereen of iederen tweeden Zon
dag van 6 uren v. m. tot 6 uren nam. vrij
gegeven worden.
Berlijn en Charlottenburg, die ook een
nieuwe regeling ontworpen hebben (Berlijn
reeds in December 1904), hebben nog geen
bekrachtiging van den „Oberpresident"
der provincie Brandenburg kunnen verkrij
gen.
Vergissingen.
Misverstand komt overal en bij alle ga-,
legenheden voor en vaak kan het ernstig©
gevolgen hebben. Hier zal echter alleen
sprake zijn van die soort van misverstand,
waarop een humoristisch cachet ligt en diei
in staat is de lachspieren in beweging te'
brengen. Zeer vaak komt deze op zeer ern
stige oogenblikken voor, om dan natuurlijk
do stemming, die er misschien met veel
moeite in gebracht is, onbarmhartig te.
verstoren.
De Duitsche k vartiermeester majoor
Bumke werd eens het slachtoffer van een
eigenaardig misverstand. Hij zou, kort na.
den Fransch-Duitschen oorlog, aan een
vreemd Hof voorgesteld worden. „Uwe
Excellentie heet immers graaf Bumke?"
vroeg de ceremoniemeester. „Alleen Bum
ke," was het antwoord. „Zeer goed, Excel
lentie," was het antwoord en de ceremO-
niemeoster stelde hem daarna vóór als:
„Graaf Alleen Bumke".
Het spreekt vanzelf, dat ook bij de door
de recruten zoo geliefde instructeurs dik
wijls jolige vergissingen plaats hebben.
„Wat is een terrein?" vroeg een ouderoffi
cier aan een van de miliciens, doch het
antwoord bleef uit.
„Nu weet zoo'n kerel niet eens wat een
terrein is en hij staat er den g-=iheelen dag
op," ging do onderofficier voort.
Nu ging den soldaat een licht op on plot
seling antwoordde hij: „Een paar laar
zen."
Een soldaat was door Tïen oorlog langen
tijd ver van bet dorpje, waar zijn aangebe
den meisje woonde, verwijderd gehouden.
Eindelijk kwam hij weer eens in de gelegen
heid het plekje te bezoeken. Weldra had
hij hot huis bereikt en sloop binnen. In
de-kamer zat zijn Marietje, met den rug
naar hem toegekeerd. Fluks ging hij ach
ter haar staan, legd© zijn handen op haar
oogen en drukte haar een kus op de lip
pen. Zij liet het gewillig toe. „01 ben jij
het, Hans?" Verdrietig wendde hij 7.i af
en ging heenhij heette Emil.
Ook voor de rechtbank komt wel eens
een komisch geval voor. Een koopman was
in een proces gewikkeld, maar moost op
den dag der uitspraak uit de stad zijn
Hij gaf zijn advocaat last hem do uit
spraak te seinen Op het verwachte uur
kreeg hij een telegram: „D© rechtvaardige
zaak heeft gezegevierd," en oogenblikke-
lijk daarop kwam het antwoord bij den
zaakgelastigde: „Dadelijk in hooger be
roep gaan."
Zelfs kunnen dergelijke vergissingen bij
het huwelijk soms voorkomen. In een
klein plaatsj© zouden drie jong© paartjes,
in het huwelijk treden. De dominee las de
namen der trouwlustigen voor: „In de
eerste plaats de jongelieden Zoo en Zoo,
verder de jongelui Zoo en Zoo, en einde
lijk de jongelieden Jokan Schulz en A. a
Meier."
De geestelijke meende alles naar zijn
beste weten te hebben gedaan en begaf
zich na den dienst naar huis. Nauwelijks
beeft hij echter de deur bereikt, of het
laatstgenoemde jonge echtpaar komt hem
achterna geloopen. D© jonge vrouw verwijt
hem, dat ze het niet mooi vindt, dat hun
namen op die wijze werden voorgelezen- Ze
zijn wel tien jaar verloofd geweest, maar
daarom had dominee toch niet op dez© wij
ze
Dominee begreep er niets van.
Toen zeide de jonge man, dat het oo-
kiesch was van een predikant, op een der
gelijke wijze zijn meuschen to krenken.
Hij had niet behoeven te zeggen: „En ein
delijk..."
Toen ging e>r een licht op.
