Geheel nieuwe EÉlnrts.
Orgels.
VAN WAVERSN's BOCK.
BLANCKAERTS Co.,
Grand Café-Restaurant
DEN VERGULDEN TURK".
3 Breestraat 3. H. J. BIK.
RIJWIELEN.
huisvesting en leiding
AANGEBODEN:
LËIDSCK DAGBLAD, DONDERDAG 22 FEBRUARI. - TWlEDE BLAD.
Rubriek yoor de Jeugd.
Onverzoenlijk.
De Lawine.
Zyn eenig-© vriend.
Anekdoten.
Vervolg Advertentiën.
J. HENRI BERKELJON,
Lange Mare 40 LEDEN.
Wijnhandel, ireesfraa! 34.
PETITE BOURGOGNE
MUIT ST.-CtEOR&E
OéJs&isispsj Diners en Soupers.
Plats dn Jour en Plats du Soir. Zalen voor Vergaderingon.
„Toulet" et „St-Martia". r=
Te Huur,
0E6ST8EEST.
JACOB DE GROOT,
Brnnckhorstslraat 47, Nosnlwijk-Binnen.
De Nieuwe Verfwinkel,
7 Stuks mooie Amerik. Orgels
worden tegen fabrieksprijzen uitverkocht,
alsmede 2dc-hands-Pianino's. Nieuwe
van af f 225.
F. L VAN DSüflSEN, Haarl.straat 248, nabij de Haven.
So. «Ill
Anno 1906
Ycor hot venster van een groot heeren-
huis lag op een rustbank een veertienjarige
knaap uitgestrekt. Zijn ouders moesten
wel heel rijk zijn, want de bank was geheel
opzettelijk voor hem geteekend en vervaar
digd geworden. Hij behoefde slechts aan
een handvatsel te draaien en onmiddellijk
lag hij veel hooger. Het meubel kon in allo
richtingen worden bewogen en gekeerd,
ronder dat René iemands hulp behoefde in
te roepen.
Zijn ouders hadden dit aldus gewild en
beraamd, wel wetende, dat niets hun
eenig kind zoozeer kwedde als zijn afhan
kelijkheid.
Thans was zijn bt'eek gelaat naar buiten
gewend, staarden de groote, donker© oogen
vol brandend verlangen naar een bende
fetraatjongens, die uit al hun macht snccuw-
bullen wierpen. OI als hijzelf aan dat ver
maak kon deelnemenDen vorigen winter
had hij daar nog gestaan, op datzelfdo
mooie plein, met blozende wangen en het
toonbeeld van gezondheid en nu was hij
gebrekkig en lijdend en zwakvoor het
leven lang Hij gevoelde dat maar al te
goed, al trachtte zijn lieve moedor hem
ook nog altijd hoop in te spreken.
Een enkele zomerdag had zijn levens
vreugde vernietigd. De familie Yc'orhoven
had een buitenpartij gegeven. René was
met een aantal zijner schoolmakkers daarop
uitgenoodigd geworden en terwijl rij op een
hooiberg geklauterd waren, had Jakob
Voorhoven hem een duw toegebracht, die
hem achterover va!**de hoogte af deod tui
melen. In den aanvang had men gevreesd,
dat hij sterven zou, maar zoo zijn leven
gered werd, bleef hij toch vorlamd. Do
ruggegraat was onherroepelijk gekwetst.
Terwijl de knaap daar zoo lag, kwam er
plotseling een flikkering van haat in zijü
oogen Hij had Jakob horkend, die met zijn
boeken onder den arm voorbij liep. Het
was voor do eerste maal, dat hij hem weor-
eag, want ofschoon zijn voormalige vriend
hern in den aanvang brief op brief had ge
schreven, om hem te zeggen hoe ongeluk
kig hij over het gebeurde was en hem te
smeeken hem te mogen opzoeken, hij had
steeds opnieuw zijn moeder verzocht een
weigerend antwoord te zendon en zelf taal
noch teeken van zich laten hooren.
Ik zal hem nooit vergeven, moeder,
nooit 1 had hij de eerste maal uitgeroepen.
Maar lieve jongen, hij deed het bij
ongeluk. Al de anderen hebben dat getuigd 1
Dat kan wel zijn, maar ik heb al mijn
ellende aan hem te danken. Ik haat hem.
Alloa wat men «Laa-rtcgon zoido waa tever
geefs. De vader had trouwens verboden, dat
men hem daarmede langer zou kwellen. Hij
leefde nog slechts tot het vervullen der
minste wenschen vc'or zijn ongelukkig kind.
Maar wat kon hij eigenlijk voor hem Wat
baatte het, of hij hom thans al tien gulden
(weekgeld gaf? René kon immers niet uit
gaan om er iets voor te koopen en norgen»
toonde hij meer genoegen in te hebben j
naar zijn verzamelingen keek hij niet meer
om.
Een week nadat de sneeuw weder van het
plein verdwenen was, kwam zijn vader met
heel ernstig gelaat bij hem zitten en zeide:
Ik moet je iets vertellen, beste jongen.
Mijnheer Voorhoven is plotseling doodarm
geworden door do Cneerlijkheid van ande
ren. Ze weten niet ,wat te beginnen met
hun talrijk gezin. Jakobs toekomst is than!
eveneens vernietigd.
Er flikkerde iets in René's oogen. Toen
sloot hij ze en hij bleef zoolang roerloos lig
gen, dab zijn vader hem ingeslapen waan
de en opstond om heen te gaan, zijn juist
binnentredende vrouw een wenk gevende,
heel stil te doen. Maar opeens omklemd©
een kleine vermagerde hand do zijne en zeg
zijn zc/on hem smeekend aan.
Vader, zeide hij, op trillenden toon,
wilt u mij een groot pleizier doen?
Spreek slechts, besto jongen, alles, al
les, wat jo wilt 1
Dus, u belooft het vooraf?
Onvoorwaardelijk!
Waarom zou do rijke en toch zoo arme
man dat niet gedaan hebben? Het was de
eerste maal, dat zijn lieveling weer een
verlangen uiteprak.
Geef dan voortaan het gouden tientje
elke week aan Jakob, vader, klonk het
zacht, als had een engelen stem het uitge
sproken, dan kan hij door blijven leer enhet
is zoo vleselijk als men geen toekomst
meer hoeft.
Ontroerd en bijna eerbiedig beloofde de
vader het. De moeder omhelsde weenend
haar jongen, maar beiden voelden zich voor
do eerste maal weer gelukkig.
Ook dit jaar hebben er weer hevige
sneeuwvallen in Zwitserland en andere
bergstreken plaats gehad. Omtrent een
dier rampen vernemen wij het volgende.
Een sterke, gezonde man bewoonde met
zijn vrouw en vijf kinderen een mooi, goed
gebouwd huisje. Toen de sneeuwval plaat-s
had, was hij met de zijnen in den tuin,
bezig de door een storm neergeslagen
vruchten struiken weder op to binden Op
eens de lawi.ie ziende aankomen, greep hij,
zonder zich een oogwenk to bedenken, zijn
beide oudste zoontjes in de armen en snel
de met hen naar een tegenover hem lig
gende® heuvel, zijn vrouw toeroepende mot
do kleinere kinderen te volgen. De moeder,
die haar jongste dochtertje, dat pas elf
maanden oud was en in huis lag to sla
pen, niet aan haar lot wilde overlaten,
vloog do woning binnen om haar te red
den. Zij werd gevolgd door het dienst
meisje Franciska met de vijfjarige Mari
anne. Op hot oogenblik zelf, dat dezen do
kamer binnenkwamen, waar de kleine
rustte, werd het plotseling nacht om do
ongelukhigen bec® en stortte het huis on
eer een vreeselijk gekraak in.
Franciska werd op don grond geslingerd
en meendo daarna in een bodemloozen af
grond te rollen; rij verloor het bewustzijn.
Toen zij weder bijkwam, kon zij zich niet
verroeren en voelde zij zich ingesloten door
koud, vochtig slijk. Alleen haar gelaat was
vrij, zoodat zij adem kon halen. De jonge
dienstbode geloofde niet anders of de we
reld was vergaan en zij alleen was nog in
leven gebleven van heel hot menschdom. In
haar doodsangst hoorde zij opeens een
steeds hooger stijgend gekreun. Zij begon
nu te roepen en te vragen en bemerkte
weldra, dat het de kleine Marianne was,
dio zoo kermde.
Hoe ontzettend de toestand ook mocht
wezen, voelde Franciska tooh een onbe
schrijfelijke vreugde, te weten, dat ten
oiinsfco édn wozen, d-o-fc h&Ar dierbaar was,
zioh in de nabijheid bevond en nog leefde.
Zij begonnen met elkander te spreken. Ma-
rianno vertelde, dat zij op den rug lag
tuaschon allerlei stokken en zich niet kon
bewegen; wel kon zij door een reet in de
duisternis een klein gedeelte van een bosch
rien.
Onder voortdurend bidden en weenen ver
streek een groot deel van den dag.
Daar hoorden beiden opeens klokkenge
lui Het was de avondklok vaD den Stei-
nerberg, die tot gebed opriep. Het moest
dus zeven uur rijn. Fraooiska begreep
tfca-n» voor bet eerst, dat de wereld nog
niet vergaan was; immers, er waren nog
menschen over om de kiok te luiden, en
een flauwe hoop op redding begon op te
wellen in haar ziel. Beiden riepen nu ook
om hulp. Tevorgeefs 1 Een doodsche stilte
heersohte om haar hoen. Levend begra
ven 1" dacht het arme meisje klappertan
dend. Maar rij zag in, dat zij haar angst
voor het kind verbergen moest cd be
dwong baar snikken.
Eenige uren later voelde de kleine hevige
pijnen in haar onderste ledematen en een
knagen den honger. Franciska poogde haar
op te beuren met allerlei bemoedigende
voorspiegelingen, tot zij er zelf aan begon
te gelooven; maar het gekerm van het
kind werd al zwakker, meer afgebroken en
hield eindelijk geheel en al op.
,,Gode rij dankl Zij heeft opgehouden te
lijden 1" snikte het trouwe meisje en bereid
de zichzelf voor op den dood; want ook
rij had thans bijna onduidelijke pijnen. Na
tal van pogingen gelukte het haar ton
slotte haar voeten een weinig los te woe
len, zoodat zij ze kon bewegeD en daardoor
haar bloed in omloop kon brengen. Maar
voor het overige totroerloosheid gedwon
gen, bracht rij den nacht door. De mor-
genklok luidde en schonk haar juist weer
eenige hoop, toen zij door een wonder op
nieuw Marianne's stem opving, die over
honger en pijn klaagde en haar om hulp
smeekte.
Intussohen had de huisvader onafgebro
ken met vrienden in de sneeuw gegraven
naar de zijnen. Na eindelooze uren zag hij
eindelijk een voet te voorschijn komen,
vond hij zijn lieve vrouw dood met de twee
jongste kinderen aan het hart geklemd. Hij
verloor het bewustzijn; maar bij zijn terug
keer tot het leven lag rijn kleine Marianne
behouden naast hem Zijö vrienden hadden
Franciska's geroep gehoord en beiden ge
red.
De beroemde Russische dichter Dosto-
jewski, die in zijn jeugd, ten gevolge van
een staatkundig vergrijp, tot levenslange
dwangarbeid in Siberië veroordeeld werd,
maar sedert gratie ontving, heeft een boek
geschreven, waarin hij zijn leven als gevan
gene schildert en ook oen treffend voor
beeld mededeelt ran dankbaarheid bij eeu
hond.
Na verhaald te hebben hoeveel onvrien
delijkheid, spotternij en belcedigingen
hij te verduren haxi, tot zelfs van zijn on
gelukkige lotgenooton, schrijft hij het vol
gende
Toen ik voor het eerst dien avond na
afloop van hot werk, doodelijk uitgeput
en terneergeslagen naar do gevangenis te-
rugstrompelde, werd ik aangegrepen door
een diepe zwaarmoedigheid, vroeg ik mij-
zelven somber af: Hoeveel duizend da-
gen blijven je hier nog te doorleven? Zul
len zij alle op dezen dag gelijken?"
Zwijgend liep ik in dc avondschemering
op en ueer langs de houten schutting ach
ter de kazerne, toen ik plotseling den hond
der gevangenis, Sjarik, in het oog kreeg,
die mij tegemoet kwam loopen. Hij had
al sedert lang om en bij de gevangenis
geleefd, zonder eigenlijk aan iemand toe
to behooren, en zich alleon gevoed met
wat er uit de keuken werd weggeworpen.
Het was een groote, zwarte hond mot wit
te vlekken en de mooiste oogen, die men
zich kon voorstellen.
Den eersten dag, toen ik was aangeko
men, streelde ik het dier en gai ik het een
stukje brood. Sjarik bleef stilstaan en
liet mij toe, hem te liefkoozen, terwijl hij
mij een trouwen blik fcoewiorp cn met den
staart kwispelde. Sedort velo jaren was ik
de eenige, die rich om hom bekommerde
en dat vergat hij niet meer.
Toen hij mij dien avond zoo terneerge
drukt zag, sprong hij onder luid geblaf to
gen mij op. Ik weet niet wat er op dat
oogenblik bij mij omging, maar de liefde
vad het dier deed mij zóó weldadig aan,
dat ik zijn kop vast greep en dien kuate. Sja
rik kwispelstaartte en legde de voorpoo-
ten op mijn schouders, om mij in het ge
laat te likken.
Ziehier een vriend, dio mij door do
Voorzienigheid wordt toegezonden,'' dacht
ik en zoo vaak ik die eerste maanden te
rugkeerdc van het werk, haxstto ik mij,
achter de kazerne om te loopen, om mijn
vriend, mijn besten Sjarik weer to vinden,
die mij daar onveranderlijk opwachtte en
door mij omhelsd werd, zooals ik het een
boezemvriend zou gedaan hebben. Het was
mij telken» wederom een vreugde, al
schonk het mij ook een weemoedig gevoel,
to bodenken, dat ik in heel do wijae we
reld geen sterveling bezat, dio van mij
hield goen andoren vriend'dan den trou
wen Sjarik.
De ongelukkige dichter had meer dan
deze vreugde aan Sjarik te danken. Hel
bezit van dien vriend ontnam hem de ver
bittering, die zich van hem meester had
gemaakt in zijn ellende. Hij zag het geduld
van den hond, die zoo vaak op ruwe wijze
werd behandeld, en zijn voorbeeld maakte
hem beschaamd, bracht hem or zelf toe
minder opvliegend to worden, waardoor als
vanzelf de anderen ook zachtor tegenover
hem werden gestemd, maar bovenal reddo
Sjarik zijn veretand. Do man, dio zijn ge
nie verloren zag gaan in die streken van
vertwijfeling, waar papieren noch booken
onder zijn bereik konden komen, do teer
gevoelige dichter, die veroordeeld was te
leven onder boeven van de ergste soort, to
midden van ruwe, onbeschaafdo bewakers,
dio niets van zijn gedachten hadden kun
nen verstaan, ook al hadden zij liet be
proefd, zou krankzinnig zijn geworden, in
dien hij zich, zonder eenige vreugde voor
zijn hart, had moeten blijven afsloven in do
mijnen. Nu echter had hij een doel gevon
den, hij zorgde er voor dat de hond geon
honger meer leed, daartoe zijn oigen voed
sel sparendo. Hij verkreeg de toestem
ming van oude planken een hok voor hem te
maken in zijn korten rusttijd. Hij bedekte
dat zooveel mogelijk met klei en dorro bla
deren, om het warm daarbinnen to maken,
kortom, hij had een lovend wezen om voor
te zorgen, iets voor op te offeren.
Gypsy en Ruff.
Gypsy was een groot zwart paard, dat
op een boerderij woonde, en Ru ff een luie,
leelijko waakhond, die in een hoek van zijn
stal sliep. Ruff en Gypsy waren groote
vrienden gov/orden cn de hond sohecn al
tijd vol belanstolling toe te kijken naar het
geen rijn makkor at en dat hem zoo goed
scheen te smakonhij begreep maar niet,
boo men moor van haver en rauwe worte
len kon houden dan van kluifjes en melk
en brood. Dat was het eenige punt, waar
op hij zijn vriend niet verstond. Maar
ieder heeft rijn zwakheden.
Op zekeren dag had een der boerenar
beiders wortclon uitgehaald on een mand
daarmede gevuld, die op do binnenplaats
staan bleef. Eenigo uren later keerde de
man terug, do korf zou naar do sohuur ge
bracht worden. Do mand was echter ledig.
De arbeider ging het aan zijn meester zeg
gen en iedereen werd heel boos, overt igd
dat zich ergens een dief had' schuil g.hou
den.
Ga weer wortelen plukken, zeido ein
delijk do boer, dan zullon wij op do wacht
gaan staan.
Zoo gezegd, zoo gedaan. Do arbeider
volgde het bevel op cn ging zioh toen ver
schuilen. Enkelo minuten later kwam Ruff
kwispelstaartend on blijkbaar zeer vol
daan over zichzelf aanloopcn. Hij greep
een wortel in den bek, zwaaide met den
staart cn draafde naar den stal.
Maar honden eten geon rauwe groenten,
zijn vreugde over rijn vondst kwam dut
heel vreemd voor en de boer on zijn knecht
volgden bool stilletjes, om te zien wat hij
er mede uit zou voeren. Hij liep regelrecht
op Gypsy toe en legdo zijn buit neder voo?
hot paard, dat aanstonds begon te eten,
terwijl Ruff wegliep om nog meer
Nadat de mannen dit herhaalde malen
hadden zien gebeuren, wilde do arbeider,
die de moeite van 't plukken had gehad,
Ruff eon flink pak slaag toedienen, maar
zijn meeater zoi:
Berg liever voortaan je mand' terstond
weg, ik verkies niet dat men den hond zal
straffen voor zijn zorgen voor den goeden
ouden Gyp I
Niet dom.
De kantoorjongen van een groote uitge
versfirma was een flinke knaap en kort ge
leden naar do drukkerij gezonden zijnde
met een boodschap, zag hij, die gewoon was
goed uit zijn oogen te kijken, dat er iets
haperde aan de machinerie. Hij snelde
terug naar het kantoor, waarschuwde een
der klerken on voorkwam daardoor niet
alleen groote schade, maar ook gevaar
voor mensohenlevens.
Zoodra dit feit aan het hoofd der firma
werd medegedeeld, liet dezo den jongen bij
zich komen.
,,Je hebt mij een grooten dienst bewezen,
Bornard", zeide hij, „voortaan zal je loon
twee gulden moer per weck bedragen."
,,Ik dank u wel mijnbocr, antwoordde
het aardige kereltje, ik zal mijn best doen
mij dat waarcï to toonen cn u goed to
dienen."
Dat antwoord trof don ohcf bijna even
zeer als de dienst hem door den knaap
bewezen.
,,Dat is de rechte geest, mijn jongen",
zeiuo hij geroerd. In al do jaren, dat ik in
zaken ben, heeft nog niemand mij op dezo
manier bedankt- Ik zal jo opslag dan ook
tot drio gulden maken in plaats van tweo.
Wat zeg jo daarop well"
„Ja, mijnheer", antwoordde do knaap oa
een korto aarzeling, ,,zou ik het misschien
nog eens over mogen zeggen 1"
Medelijden by dieren.
Ik hoorde laatst eenige voorbeelden van
naastenliefde bij dieren. Onlangs las ik or
nog eenige voorbeelden vnn en vertel zo
jullie hier. Een steen adelaar broedde eens
tweo kiekens uit cn voeddo zo heel goed
mot vleescb van ratten. Met moederlijke
teederhoid zorgde ze -oor dc vr 'cmdelingo-
tjes.
Ook was or 3rs een grauwe papagaai, dio
Polly genoemd word. Hij zag op zekrrea
dag een vinkennesi, in den tuin. Als hij in
den tuin rondhuppelde, trachtte hij hot ge
luid der vinkon na to doen. Ook wierp hij
de kleine vogelt jee, die den snavel uit hot
nest staken, ran zijn eigen voedsel efcu-. *s
toe. Do oudo vinkou waron bang voor don
grooten vreemden vogel en vlogen ver
schrikt weg Polly bleek echter oen goed
hart to hebben. Hij zorgde voor do kleine
weczen, Bpceld'e met hen, bracht, hun voed
sel, en deed alles wat hij maar dacht, dat
goed voor hen zou zijn. Toen dc' kleine
diertjes begonnen to vliegen, gingen zo
heel vertrouwelijk met hun pleegvader om.
Zo gingen hem op den rug cn op den nek
zitten.
Dan stapto Polly heel deftig iet zijn
piepende last door den tuin Het was of
hij trotse!) wns op zijn plccgkindcrtjos.
Een ander verhaal gaat van con pocsjo,
dat voor jonge hondjes zorgde. Een dame
had een prachtigon, maar zwak gebouwdon
hond, dio vijf jongen had. Men vrcesdo
echter dat de moedor, dio zooals ik zei-
do Diet erg sterk was, zooveel jongen niot
i kunnen grootbrengen Do damo wil-
echter niet gaarne een paar van dio
lieve jongo diertjes laten dooden. Maar
hoo moest zc cr dan mee aan Goede raad
was duur Plotseling dacht ze or aaD, dat
men de kat hnar jongen had ontnomen Als
dio nu eens de jonge hondjeo wilde groot
brengen? Geprobeerd I En jav de oudo
kat zorgde voor do tweo kleino hondjes
alsof hot haar ei en jongen waren Do
diertjes groeiden prachtig cn zo werden
zelfs veel sterker dari de andoro drie. dio
bij do oudo waren gebleven. Do kat speel
de cr namelijk mee, net als ze met haar
cigOD kleino poesjes deed cn daardoor wcr-
n do twee jongo hondjes veel leniger cn
vlugger dan do andere. Toen mem eindelijk
cl» beido hondjes wegnam was poes ontroost
baar. Ze zocht zc overal en vond ze eindelijk
b'j den ouderen hond. Daarmede had zo nu
'n verbitterden strijd te voeren Maar ze gaf
niet op. Zc vocht net zoo lang, tot zo do
twee hondjes weer uitgezocht had cn moo
genomen naar lianr eigen nes-jo. Daar
werden do beido hondjes uiterst teodcr
behandeld, afgelekt en gestroeld Poesjo
toonde evenveel van do tweo tc houden
als de hond van do anderó drio.
(Ingez, door Gerrit Hcndriksen te Leiden.)
Op een kantoor.
Chef: „Och, vraag eens even aan Mijn
heer PennemaD, om mijn ,,De Vries cn To
Winkel".
Jongste bediende, tot Pcnncman,„Mijn
heer, Compliment van Mijnheer en of
Mijnheer Do Vries ook iD den winkel is?
Prima Vette Edammerkaasje».
Wed. J. STEENH1UEU Zo.,
Mandenmakera»teeg 4, by de Waag.
Prima adres voor Zuivere Natuur
boter, Goudscko, Leldsche en echte
Edammerkaas. 1915 6
Leeraar voor Piano.
3625 5
INTERC. TELEFN. 568.
Aanbevolen) 8543 82
en 95 Cts, pen flesch.
4 f 1.75 pen flesch.
Yoor eene JoDgedame wordt voor
eenlgen tyd
gezocht in oen beschaafd gezin,
te Lelden of omgeving. Brieven met
Inlichtingen en voorwaarden aan dit
Blad No. 1730. 9
van h»t Huis Steonschuur No. 2
Het BENEDEN8ALON en de
B E,Ij -Ë TAG bevattende
8alon, Balkon, Earner, Tuinkamer,
Slaap- en Badkamer en Keuken.
Te bevragen: Woninggids,
Boommarkt 11. 1619 10
Te koop of te huur gevraagd:
een Burger woonhuis «1 500 91*
Bouwgrond. Aanbiedingen met
pry» per M1 en Juiste ligging Bureel
van dit Blad No. 2013. 7
100 Kilo TUINBOON EN, voor
Zaad, witbloeiende, nieuw soort,
biyven met koken geheel blank.
I960 10
TE HUUR, 1947 7
1 Mel a.8. of eerder- het afz. Be
nedenhuis met Tuin, aan don
Morschwog No. F 28c, bev.4 Ka
mers, Kouken en Zolder. Te bovragen
by A. L. VËBSIOOG, Rapon
burg 115. Tolefoon Intorc. 636.
lloogcwocrd l> d. HIJn.trant.
Geschaafde gele Was
(zuivere liijenwas) 25 Cts.
per ons. 1965 7
W. VIS.
1044 40
Mlet naar da VEII.IXG, maar Daar de ilnnrlemraer.trnnt 24H.
Daar koopt men a.n. Vi(J lag cn Zaterdag de Wereldberoemde lete klaa
Rijwielen (merk) „Excelsior", tegen don laagst mogeluken prUa. Ook
de goedkoop. Rijwielen zl)o beslist goed, geen gegoten rommel, doze
zl)n ook zoo laag gerri)6d, dat een leder koopen kan. Al mijn Kijwielcu
zjjn Vrijdag en Zaterdag in ml|n WlDkel geprljml, zoodat IttJwiol en Prijs
goed zichtbaar zullen zlln. belec/d aanbevelend, !0li lt
