BLOOKER'S DAALDERS
Lappen.
1
CACAO
De Volgende Week
Groote Jaarlijksche
Opruiming
W. KRIMOOFT.
Boelhuis te Oegstgeest
CACAO
Fo. 14105
LEIDSCH DAGBLAD, DONDERDAG 15 FEBRUARI. TWEEDE BLAD
Anno 190G
Rubriek voor de Jeugd.
Karel's Album.
Vervolg Advertentiën.
is gezonder dan koffie;
voor hen die
gebruiken, ook goedkooper. i
lüCnniülini ||||lEnaU Machinebouw en Elektrotechniek-
van Maandag 19 tot Vrijdag
23 Februari s
Haarl. straat
26-30.
I
Een dubbel gouden jubilé.
Het behoort tot de zeldzaam voorkomen
de gebeurtenissen, dat iemand onafgebro
ken een halve eeuw in een zelfde zaaK is
werkzaam geweest. Als zoo iets dan een
feit is mag er wel de aandacht op worden
govfestigd Te meer, als het dien trouwen
dienstknecht onafhankelijk van zijn wil
onmogelijk was meerdere jaren bij
die firma zijn gewaardeerd wordenden ar
beid te verrichten. Eenvoudig omdat die
firma "zelve niet langer heeft bestaan.
Het was den loden Februari 1856, dut
de heer J. C. van Venetio zijn later zoo
bekend geworden steenhouwerij in de Lan-
gestraat bij -den Nieuwen Rijn alhier op
richtte, met het gevolg, dat zich spoedig
de behoefte aan meer ruimte deed gevoe
len, zoodat hij er een paar kleine panden
moest bij koopen en hij ook zijn personeel
moest uitbreiden. Twee en een huif jaar
later bleek een nieuwe uitbreiding noodig
J. 0. van Venbtie. f
^n toen werd daartoe gelegenheid gevonden
op den Nieuwen Rijn en de Uiterstegraoht
waar de zaak inmiddels vermeerderd
met een handel in marmeren schoorsteen
mantels tflians nog gevest'gd is, zij het
dan ook niet meer onder beheer v> n de-i
oprichter zeiven.
Deze was den llden Februari 1S26 ge
boren, maar stierf reeds den 22sten April
1873, zoodat hij, na op ciertigjarigen leef
tijd de zaak te hebben gesticht, 17 jaren
later overleed.
Van hen, dio van den beginne af met
hem hadden med ©gearbeid, om h'aar steeds
een meer gunstige vermaardheid tc geven,
was er toen. nog aan verbonden Simon
Vallentgoed, die bij des overledenen zoon
en opvolger, don heer P J. van Venetie,
zioh even gunstig in zijn vak bleef onder
scheiden, tot op den huidigen dag nu do
zaak 50 jaar bestaat al is hij natuurlijk
Ook een jaartje ouder geworden.
Geboren den Oden Februari 18-13, is hij
'thans op 63-jarigen leeftijd nog een krach
tige, rijzige, slanke kerel, die in zijn vak
iedereen staat. En het gedeelte, dat hij
daarvan uitoefent), is niet het geringste.
Een der oorzaken daarvan is waarschijn
lijk, dat hij, toen hij, na eerst een blauwen
Maandag in het typograf-envak te zijn ge
vreest, op 13-jarigen leeftijd in do zaak
kwam, nog gedurende een drietal jaren
des avonds op Mathesis" ging, waar in
<3ien tijd- les in het lettert eekenen werd
gegeven. En dat onderwijs is hem later
zeer te stado gekomen, want in het onbe
rispelijk lette ©bij telen van zuiveren vorm
in grafstcenen bijvoorbeeld en op monu
menten is moeilijk zijn wederga te vindon.
Daarin hoc eenvoudig dab werk ook
moge schijnen verraadt zich reeds zijn
meesterhand.
Vallentgoed lbochent vrij wel dei alge
meen heerschendo bewering, dat het steen
houwersvak zoo ongezond is, want eigenlijk
is hij nooit ziek geweest. Wel heeft hij een
enkele maal last van rheumatiek gehad
en hoe velen deelen daarin niet met
hem zonder steenhouwer te zijnen lijdt
liij nu cn dan aan hoofdpijn, maar anders
was hij steeds trouw op zijn post, met zijn
patroon en collvga's, dio, ieder op hun wij
ze, hun best deden tot eero der zaak, welke
zoovele bewijzen ondervond, dat haar werk
zaamheden niet alleen hier, maar ook el
ders erkend werden.
(Behalve o. a-. op vier monumenten op de
Israëlietischc Begraafplaats te Katwijk, is:
het voldoende te wijzen op voorbeelden
meer in onze nabijheid, namelijk het vlug
ge hardste enen voetstuk van het monument
van Vaii der Werf, do zoo fijn bewerkte
wit marmeren graftombe van dr. H. G.
Hagen op de begraafplaats aan do Groene-
steeg, terwijl nu ook in bewerking is een
grafmonument, bestemd voor Neder-
landsch-Indië.
In dien arbeid heeft Vallentgoed van zijn
kamera-den van wie er reeds 23, 21, 14
S. Vallentgoed,
en 7 jaren met hom werkzaam rijn als
do meest beproefde het voornaamste deel.
Het is dus een als vanzelf sprekend iets,
dab zijn verdiensten vooral op den dag van
heden op bijzonder© wijzo werden erkend,
nadat vooraf aan den grafsteen van den
oprichter op den dooclenakker bij de Groe-
nestecg een krans was gehecht.
Door twee zijner oudste kameraden, A.
P. C. Slowe en F. van der Mark, werd Val
lentgoed van ochtend om olf uren per rij
tuig van zijn woning, Oudo Vest 33 hoek
Lijsbetihsteeg, afgehaald cn vervolgens ont
vangen in een met bloemstukken prijkende
kamer der woning van zijn tegoriwoordigen
53-jarigen patroon.
Eigenaardig met het oog op de dubbe
le herdenking werd hij er is geon
regel zonder uitzondering niet hot eerst
toegesproken, maar begon hij met het
woord te voeren.
Uit naam van het personeel namelijk
wenschte hij in ongekunstelde taal zijn pa
troon, met herinnering aan vroegeren tijd
en wenschen voor verderen voorspoed, ge
luk met dezen gouden feestdag, als blijk
van (hulde tevens een .zilveren inktkoker
aanbiedende, terwijl een klein meisje van
een der knechts de echtgenoot© van den
patroon een fraai bloemstuk vereerde.
iDe heer Van Venetie was daarvoor na
tuurlijk zeer erkentelijk, maar sprak nu
in het bijzonder zelf den gouden jubilaris
toe voor zijn ijverige plichtsbetrachting in
het -belang der zaak gedurende zulk een
rocks van jaren betoond cn waarvoor hij
hem als een stoffelijk blijk van dankbaar
heid een gesloten enveloppe overhandigde,
om daarmede naar eigen goedvinden dat
gene als souvenir aan te schaffen, wat hen*
het meest geschikt voorkwam waarbij
zich met zijn hartelijke gelukwenschen aan
sloot een kleinzoon van den oprichter der
zaak cn vermoedelijke opvolger, de heer J.
C J. Witmans, waarna nog eenigc toe
passelijke woorden tot den jubilaris wer
den gericht door zijn oudsten kameraad
Slowe, om hem namens zijn medekamerar
den een gemakkclijken met leder bekleeden
stoel aan te bieden, waarvoor do jubilaris
eveneens zich gevoelig toonde.
Handdrukken worden er met de overige
aanwezige familieleden gewisseld, ver-
verschingen werden er aangeboden geduren
de men eenigen tijd gezellig pratende bij-
eeubleef, terwijl verder in d'cu loop van
den middag de heer Van Venetie nog veel
bezoeken van belangstelling ook van
bouwkundigen in het gouden feest zij
ner zaa k on bring.
Bovendien hebben do buren van hun wo
ningen de driekleur ontplooid.
Ter eore ook van den gouden kameraad
zal heb personeel weldra in do gelegenheid
gesteld worden heb gedenkwaardige feit
op meer feestelijk© wijze te vieren.
Hiérbij bieden wij liet portret aan van
den oprichter, toen hij 36 jaar was, en van
Vallentgoed uit de laatsto dagen.
Karei was een klcino jongen, die op ze
keren nacht eon in het. wit gekleedo vrouw
naast zijn bed meende! te zien zitten, me6
een mooi bock in de handen. Het boek
was verguld op snedo en zag cr prachtig
uit. Hij wildo bet van haar aannemen.
„Ja, bet is voor jou,'' Kei dio de ombe
kende, ,,maar wacht even, Karei; je nioel
heel voorzichtig met dit bock omgaan. Ik
zal het voor je openen."
Zij" deed. dit en liet hem do bladzijden
zien. Geen mooi verhaal stond daarop ge
drukt, geen plaatjes bevatten: ze; alleen
de witto bladen niet vergulde randjes.
„Een fotografie-albumriep Karei
verrukt; „dat heb ik al lang gowenschfc."
„Ja, lieve jongen," antwoorddo de vrouw
glimlachend; „maar heb is geen gewoon
album; het geraakt vanzelf vol."
„Daar begrijp ik niets van," mompelde
de knaap.
„En toch is het zoo. Er zijn 365 dageü
in het jaar en 365 bladzijden in het album.
Eiken dag zal cr vanzelf een nieuwe af
beelding inkomen; maar of dio platen mooi
of leelijk zullen rijn, hangt van jou alleen
af."
En nu vertelde de vrouw hom, dat zoo
lang hij zich moeite gaf een lieve jongen te
zijn cn zijn ouders tc gehoorzamen, het
album zich zou gullen met mooie teeke-
ningen. „Neem heb nu aan, of neen, ik
zal het voor je bewaren," zeido zij ten
slotte: „Over een jaar keer ik weder cn zal
ik heb openen."
Zij verdween daarop zachtjes cn Karei
sliep weer rustig door.
(Do winter met zrijn sneeuw en ijs, do len
to met hiiar bloemen en regenbuien, do
warme cn heldere zomerdagen, het najaar
met zijn gelo bladeren verstreken lieol
lustig en Karei vroeg zich dikwijls af of
zijn nachtelijk© bezoekster zich haar be
lofte zou herinneren. Soms dacht hij: Ik
hoop, dat allo bladen van het album heel
mooi zullen zijn geworden," maar zijn go-
weten deed hem iets anders vreezen.
Eindelijk brak do laatste dag van het
oude jnar aan cn Karei begaf zich naar
bed, heel benieuwd naar hetgeen er zou
volgen. Na lang te vergeefs gewacht to
hebben, maakt© hij zich gereed in lo sla
pen, toen hij opeens do vrouw in net wit,
met het album in de hand, voor rich zag
staan-
„Och, maak het album gauw open 1"
riep Karei. „Ik ben zoo verlang©cd do
plaatjes tc zien 1"
Langzaam voldeed de vrouw aan zijn
verzoek. Op het eerste blad zag men het
portret van een «knaap, dio heel lief cn
gelukkig scheen. Hij hield een raket in de
hand.
„Dab ben ikzelf 1" zeido Karei, opgelo-
gen.
Glimlachend keerdo zijn bezoekster het
blad om; maar zij waren nog niet vele blad
zijden verder gekomen, of zij zagen wat
minder aant-rckkelijko portretten. Kon dat
de zelfde jongen zijn, dezo knaap met hot
donkoro, ontevreden gezicht? Ja toch, do
gelaatstrekken waren eender cn het was
ook do zelfde raket, waarmedo hij nu in
drift zijn klein© broertje sloeg.
Langzaam word blad voor blad van het
album omgeslagenmaar geen inooio af
beeldingen zagen zij. Op een daarvan
drukte Kareis gezicht volledigen opstand
uit.
„Houd op!" riep hij uit; „wijs mij niets
meer; ik heb genoeg gezien. Is er geen mid
del dio leelijke spotprenten weg te no
men?"
„Neen, mijn jongen; als het boek een
maal vol is, kan er niets meor in worden
veranderd."
„Och, als do bladzijden maar weer wit
worden, kon ik probeeren het met iets be
ters to vullon
„Zij kunnen niet wit meer worden,zei-
dc de vrouw droevig; „maar hier heb ja
een nieuw album; cr is maar één blad min
der in. Wil jo trachten het mot mooio
portretten to vullen?"
„O, geef het mij! Ik zal miin best do?n
Maar heb spijt mij zoo van het oudo boek
En Karei deed zijn best en zco dan al
niet in het album, in het hart dor zijnen
heeft het heden sedert lang de slechte
indrukken van het verleden uitgowischt.
Een Spookgeschiedenis.
Hul ik ril er nog van, als ik er aan
denk.
„Waarom?" zult ge wellicht vragcn.cn dan
antwoord ik: „Ik heb eens een werkelijk,
een wezenlijk spook gezien."
„Wanneer? Waar Hoe?"
Luister maar on ik zal het- u vertollen.
Het was een donkoro, stikdonkere nacht.
De klok sloeg juist twaalf ureu, enake
lig, hé Maar zoo moot een echto spookge
schiedenis beginnen. Helder© dag cn spoken
wie heeft ooit iets zoo ongerijmds gehoord
Neen, duisternis en spoken passen bij elkan
der, want zij zijn zusje en broertje. Toch zal
ik maar oen ander begin voor mijn geschie
denis zoeken.
Ik zou do Kerstvacantio bij oom Jan
doorbrengen-
Eigenlijk was ik reeds met de zouiervacan-
tio verwacht, maar toen was ik door on
gesteldheid genoodzaakt thuis tc blijven.
Nu zou ik nujn schade inhalen, al was hot
ook winter, want ik wist van hoeren cn
zeggen, dat do winteravonden bij oom lang
niet ongezellig waren.
Daarbij bewoonde hij een groot huis,
overblijfsel van oen oud kasteel, maar lang
niet bouwvallig, hoorl Achter don grjr-ro.u
tuin, eigenlijk een park, bevond zici een
uitgestrekte heido. Op dio heido bevond
zich een diepte, dio en dit wist ik bij
ordervinding altijd kristalhelder water
bevatte, dat met dcaa grootscheu naam van
nicer bestempeld werd. Als hot dus maar
wildo vriezen, dan was ik zeker een mooio
baan to vinden. Nog moer: oom bezat be
nevens eonigo werkpaarden ook tweo koets
paarden cn een twaalftal koeien, want hij
„hoerde" ook, zooals hij zich eigenaardig
uitdrukte.
Maar cr was nog iets, dat een jongen van
zestien jaren, dio reeds in stilt© een sigaren
koker in den binnenzak droog, kon doen
watertanden. Oom Jan bezat eigen jacht cr.
ik zag mijzelven reeds in compleet jagers-
kostuum met het geweer op don rug door
bosch en hei dwalen. Genoeg dus, om u to
overtuigen, dat ik erg naar do Kcrstvacan-
ti'ï verhing de.
Zij naakte cn naakte, zooals een winterva-
cantio altijd naken moest: me-t strongo
vorst. Ik ging op reis, kwam aan met een
rooden neus en dito ooren, maar werd aller-
gulst door oom en tante ontvangen.
Daar oom geen kinderen had, was hij zoo
beleefd geweest nog een neef van mijn jaren
te verzoeken.
„(Dan heb je een gezel op j© ontdekkings
tochten", zei hij lachend. Nu, ik moet zeg
gen: neef Karei beviel mij wel, want hij
sprak zooveel met wijsheid over jagen cn
schaatsenrijden, dat ik mij dien avond met
de schoonst© verwachtingen tor ruste legde.
Toen ik ontwaakte, was liet do morgen
var het Kerstfeest. Het had des nachts
lievig gesneeuwd en glimlachend dacht ik
aan do mooio arresleo van oom cn zijn paai*
den en begaf uiij opgeruimd naar beucelen
om to ontbijten.
"Wij begaven ons allen naar Let naburig©
dorp tor kerke, behalvo tante, die door d©
sneouw thuis moest blijven, daar er van
inspannen geen 6prake kon zijn.
Bij het terugkccren sneeuwde het nog;
maar zoodra wij oven uit het gezicht waren,
hielden Karei en ik oven een snceuwballc*;-
gc-vecht.
Eorst tegen don avond hield het op m©1
sneeuwen en nu kwamen eenigo vrienden
c.i gob uren van oom, om den avond bij hom
door to brongen. Do heeren speelden kaart,
Karol en ik zaten met een wijs gezicht voor
het schaakbord en tante koutte met do
dames, maar vergat niet een heerlijk glas
punch te schonken, waarbij ook wij bedacht
werden. Karei werd in mijn oogen een heelo
held, toen hij, evenals do overige licercn,
een sigaar opstak.
Eindelijk word hot spelen gestaakt en boft
gesprek werd algemeen Zooals het meen
gebeurt-, geraakte men op het gebied van
„akelige geschiedenissen" en vooral eon oudo
dame sprak ovor geesten en spoken, alsof
hot maar niets was- Ik begon op het laats*
bijna te rillen, hoewel ik mij toch goed
hield.
Maar wat was die Karol een held F.ij
«jlk verluial trok hij een spottend gezicht
do oude dame, dio dit bemerkte, voegde hem
toe
„Kind, spot toch niet met bovennatuur
lijke dingen, waarvan je niets begrijpt i"
Haar man knikte ernstig met hel hoofd.
Kara' kneep mij onder tafel in het 1 een en
dood zijn best om niet in lachen uit to bar
sten; maar oom deed het verstandigst en
wist het gesprek een andere wending tc go
gen
Toen het gezelschap zou opbreken, zeidd
hij:
„Kom, jongens, jelui moet Mario maar
thuisbrengen; zij moet don anderen kant op-
Ik had het Bastiaan den koetsier wel willen
geOasten, maar zijn vrouw is ongesteld."
Nu heb ik waarlijk vergeten juffrouw Ma#-
rio aan mijn lezers voor to stellen. Zij was
een aardig meisje van achttien jaren cn in
ons oog reeds een volwassen dame, zoodat)
wij haar den geheel en avond niot hadden
durven toespreken; vandaar mijn vergeet
achtigheid.
Hoogst vereerd door dezo opdracht haast
ten wij ons, otizo jassen aan te trokken, en
ik voorzag mij nog van een dikken wandel
stok, om do mogelijke aanvallen van dieven
of roovers t© kunnen afslaan.
Onderweg word er nie>t roei gesproken en
eerst, toen wij onze domo verilig hadden
thuisgebracht-, keken wij eens rond. Hot wan
een donker© nacht, want do lucht was
grauw cn gedekt, blijkbaar moest or nog
meor sneeuw komen. Toch was het niot ge-
liool duister, zeker door do witheid dor
sneouw, want wij kondon oen t-nmelijkca
afstand overzien.
Wij hadden onzen kraag opgezet en slap
ten tamelijk stevig door. Ik kan u verkla
ren, dat ik aan niets akeligs of ijoolijks
dacht. Daar sloeg do kerktoren in do verto
twaalf uren en eensklaps voeldo ik mij door
Karol bij den arm grijpen. Waar was nu do
held van daar straks gebleven? Zijn tanden
klapperden hoorbaar tegen elkander en bc-
vend wees hij naar een voorwerp, dat zich!
in do verte op ons pad bewoog.
Hu, nog ril er van, als ik cr aan denk. He.fc
zich voortbewegen do wozen of ding kon niet
grooter zijn dan do halve lengte van oen
mensch van gewone grootte cn had al een
zeer vreemden vorm, zoo iets van een doof
pot, van, onder breed en smallend tocloo-
pend.
Zou dat nu een spodk zijn? Maar ik niccn-
d<dat een spook altijd wit was en dat ding
6tak zwart en scherp af tegen don witten
achtergrond.
Ik waagde het scherper toe te zien en
meendo nu toch, dat het wel degelijk stil
stond. „Kom, Karei," zei ik bemoedigend,
„het. zal een plank of een boom zijn"
„Neen, neener staan geen boomen langd
den weg en ik weet zeker, dat het er straks
nict was. Kijk, het nadert weer!"
Ja, dat zag ik ook. Een dier kon het toch
Telefoonnummer 1026.
Grootste inrichting in Nederland
met deskundige. ,,Sanitas", I
v. Hogendorpstraat 5, Den Haag.
Geopend van 0 4 on van
7-9 nren.
;,2Inlichtingen per
brief gratis. 1467 10
(om contant geld)
op Donderdag 22 Febrnari
1906, des voormiddsgs ie 10 uren,
op de woning bewoond door don. Heer
P. OAPTEI5J, aan. de Haar-
leuiinertrek vaart, nabij do
Kwaakbrng, ten overstaan van
den Deurwaarder J. F. TEUNIS,
van Melk- en Bouwgereed
schappen, als een complete
Zoetekaasmakerij, waarby z< o
goed als nieuwe Kaastobben, Kuipen,
Staren, Kaaspers, Kaasvaten, Kaas
planken met Schragen, diverse
Boeren- en Bouwgereedschap
pen, voorts Boerenwagen mot Loe-
behooron, compleet Paardentuig voor
Tilbury, een Werkhaam, Zweepen,
Leidsels, een staal ruige Koemest,
een Geit, 7 Kippeneindeiyk Huis
raad en Inboedel en hetgeen
meer ten verkoop zal worden aange
boden.^ 1575 2S
Vóór den verkoop te zien.
Thiiriiigscli
Tnnlininnni llmnnnii Hoogo technische Leerschool voor
afdeelingon v. Ingenieurs, Technici
en Werkmeesters. Groote tabriekawerkplaatson voor practische oplei
ding van Volontairs. Door don Staat gewaarborgde Examinatoren. Hu',
tcnlaiidcrs worden toegelaten. Prospectus gratis. 543 Is
I
VAN
1650 60
