N#. 13894
Vrijdag O JunL
A° 1905.
feze (Courant wordt dagelijks, met uitzondering
van §pn- en feestdagen, uitgegeven.
Offleieele Kennisgeylnfl.
Onder onze vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Een Kinderhandsolioen.
LEIISCH
DAG-BLAD
PRIJS DEZER COURANT1
Tooi Leiden pei week 0 Gents per 8 maanden l f LlO.
Bulten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd ij]n l L3Q.
Franco per post 1.65.
PRIJS DER ADVERTENTIE^!
Van 16 regele /1.06. Iedere regel meer /"0.17J. Groolere letters mar
plaatsruimte. Kleine advertentiên van 30 woorden 40 Oente oontantelk
tiental woorden meer 10 Oente.-Voor het inoasseeren wordt/"0.05 berekend.
Burgemeester en Wethouders van Lei-
jden brengen ter algemeene kennis, 'dat de
|Geneeskundige Armendienst in
lliezo gemeento thans geregeld is als volgt:
Wijk I, II en XII: Dr. W. Th. M WEE-
•BERS, wonende Hooigracht No. 61.
Wijk III, IV en het gedeelte van Wijk
pC van do SiDgelstroat tot en met de Rijn
kade: Dr. W. DE JONG, wonende Noord-
einde No. 46.
Wijk V en IX: de heer H. W. BLöTE,
jronende Langebrug No. 58.
Wijk VI en X tot do Gasthuislaan: do
lieer A. KIST, wonende Haarlemmerstraat
No. 52.
Wijk VII Cn XI: Dr. A. C. HARTE-
VELT, wonende Rapenburg No. 66.
Wijk VIII en X van en met de Gasthuis
laan toten met de Singelstraat: do heer
J. A. SCHREUDER, wonende Hooigracht
No. 40.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
DE RIDDER, Burgemeester
VAN HEYST, Secretaris.
Leiden, 9 Juni 1905.
Na do vorige week twee dagen aaneen
te hebben vergaderd, kwam onze vroed
schap gisternamiddag alweder bijeen. En
dat moest wel. De stembureelon moesten
iworden samengesteld en daartoe drong de
tijd, evenals ook voor h<et vaststellen van
het kohier voor de plaatselijke directe be
lasting. Hoe vlugger de Raad daar bij is,
hoG spoediger de belastingbetalonden bun
biljetten thuis krijgen en hoe langer tijd
zij hebben voor het afdoen der belasting-
penningen. Tusschen cbzo twee kon men
licht eenige huishoudelijke punten op do
-.Tn^enda plaatsen, die, al hadden ze nu wel
niet veel om het lijf, toch moeten worden
afgedaan.
En zoo geviel het gisteren, dat de Raad
'.liet niet druk had. Dó Voorzitter had nog
hec voornemen te kennen gegeven, de mo
tie van mr. Aalberse, luidende: „De Raad,
gehoord de bespreking over art. 8 (van het
Werklieden reglement), noodigt Burgemees
ter en Wethouders uit een nader voorstel
tot regeling der rusttijden bij den Raad
in te dienen", te doen behandelen en daar
over had men, indien hot een beetje los
liep, wel den achtermiddag kunnen volpra-
ten. Maar de heer Aalberse was afwezig,
zooals nog negen collega's van hem. Nu de
voorsteller er niet was, vond de Voorzitter
het maar beter, het punt in quaestic van
'de agenda af tc voeren en de Raad ging
daarmee accoord. Natuurlijk, wat heb je
aau hazenpeper zonder de haas.
Ingekomen Stukken waren er ook wei
nig en die er waren, vaa luttele beteeke-
nis.
De benoeming van do leden cn plaats
vervangende leden van de stembureelen,
mitsgaders van het lid van den gemeente
raad, die, zoo noodig, den burgemeester
als voorzitter van het hoofdstefenburcol
kan vervangen, ging heel vlug en gemak
kelijk toe.
De heeren hadden slechts een gedrukte
lijst der namon, door B. en Ws. pasklaar
gemaakt, aan den bode te overhandigen
eu even later deelde de voorzitter der
s te mopnemers aan den voorzitter van den
Raad en deze op zijn beurt aan de raads
leden mede, dat al de heeren, zooals ze op
het papiertje gedrukt stonden, waren be
noemd.
Toen ging de hamer van den voorzitter
klopklopen bij ieder tikje was er weer
een punt afgehandeld.
Eindelijk bij punt 10 verzoek van Len-
terman c.s. om vergunning tot het dempen
van een gedeelte sloot langs de Haarlem
mer trekvaart verbrak de heer Pera de
stilte met een opmerking, die hij ook wel
achterwege had kunnen houden, indien hij
do vergunningsvoorwaarden goed had gele
zen. De Voorzitter kon den spreker dan
ook spoedig tevreden stellen, door er op te
wijzen, dat de bepaling, die hij wilde,
reeds in de voorwaarden stond.
B. en Ws. hadden voorgesteld to beslui
ten tot de aanstelling van een opzichter
van de bouwpolitie op een jaarwedde van
f 900, omdat de inspecteur van dezen tak
van dienst het onmogelijk meer af kan.
Daarmede was de heer Witmans het volko
men eons en hij ging dan ook in zooverre
met het Dag. Bestuur mede, maar zag niet
in, waarom deze ambtenaar door dit Ooi
lege en niet door den Raad moest worden
benoemd.
Ja, repliceerde de Voorzitter, mai.r de
Raad heeft ons indertijd het recht gelaten
den inspecteur zelf to benoemen en nu
heeft, het eigenlijk geen zin een lageron
ambtenaar weer door den Raad te doen
aanstellen. Het voornaamste argument,
waarom indertijd de benoeming aan het
College van B. en Ws. was gelaten, was,
dat voornamelijk technische ambtenaren
beter door een klein ooilego dan door een
groote vergadering benoemd worden. De
heer Witmans liet het er verder bij en
d^ Raad toonde overigens geen jaloersch-
heid tegen B. en Ws., aan wie het recht
om den bedoelden opzichter te benoemen
werd verleend.
Bij het voorstel inzake verhooging van
de jaarwedden van eenige ambtenaren ter
gemeente-secretarie, in verband met het
eervol ontslag, verleend aan den ambte
naar ter secretarie, chef der afdeeling
Algemeene Zaken", den heer F. W.
Eyndhoven, had de heer Witmans nog
maals iets op het hart. Voor we aan het
voorstel en het daarover gevloerde debat
een enkel woord wijden, willen we aan de
officieele dankbetuiging ,,voor de 'vele cn
goede diensten, door hem ruim 38 jaren
aan de gemeente bewezen", waaronder B.
on Ws. het eervol ontslag aan den heer
Eyndhoven verleenden, ook onzerzijds, als
spreekbuis van „publiek", dat in do lange
reeks van jaren den heer Eyndhoven leer
de kennen als een welwillend ambtenaar,
die nooit weigerde menschen, die inlich
tingen vroegen of hulp noodig hadden, tei
secretarie met raad en daad bij te staan,
den plichtgetrouwen en hulpvaardigen chef
bij zijn heengaan een woord van hulde
brengen en den wensch uitspreken dat hij
nog lang van zijn rust zal mogen genieten,
waarop hij na de lange en moeilijke loop
baan groote aanspraak heeft.
B. cn Ws. wilden nu den heer F. G. Ro
sier, dio krap 25 jaren aan de secretarie
verbonden is, tot chef eter afdeeling benoe
men en in verband daarmee zijn salaris
van f 1500 op 1800 brengen en aan ieder
der heeren Van der Valk Bouman, Van
Unen en Poelman een verhooging vau
100 toekennen.
En om het stel ambtenaren voltallig te
maken wilden ze een ambtenaar ter secre
tarie aanstellen op een jaarwedde van
f 1000.
Voorts wenschten ze aan den heer Sinc
lair de Rochemont, belast met de behande
ling dier zaken betreffend» do schutterij,
ep aan den heer Boor, die aan de finan-
cieele afdeeling werkzaam ia, ieder een
verhooging van f 100 toe te kennen.
Verhooging van don begrootingspost zou
dit niet ten gevolge hebben. De gezamen
lijke verhoogingon bedragen f 800; dit ge
voegd bij het salaris van 1000, zal nog
f 200 minder zijn dan het bedrag van f 2000,
hetwelk door het ontslag van den heef
Eyndhoven vrij zaJ vallen. Voorloopig dus
een klein voordeeltje, doch als mon een
maal weer eens aan het verhoogon gaat,
waar het later nog wel eens toe komen zal,
zal die vrijvallende 200 wel niet voldoen
de zijn, zoodat op den duur er toch ieta
Bij zal moeten.
Tegen heb maken van promotie door de
ambtenaren afdeeling al gemeen o zaken,
had de heer Witmans niets, vooral juiohte
hij het toe dat de heer Rosier chef der af
deeling werd. Maar moest er nu een op
roeping gedaan worden voor een nieuw
ambtenaar, en was daarvoor geen geschikt
man tor secretarie t<o vinden onacr de min
dere ambtenaren of de volontairs!
De Voorzitter verklaarde op gezag van
den secretaris van niet.
Verder scheen het ons toe, dat de heer
Witmans wel iets had tegen de salarisver-
hooging der ambtenaren buiten „algemeene
zaken". Hij deed daaromtrent echter zeer
algemeene aanduidingen, zoodab er blijk
baar eenig misverstand tusschen hem en
don Voorzitter ontstond. De laatste merkte
toch op dat,indien hij begrepen had dat
de heer Witmans een andere afdeeling op
het oog had gehad, hij dan daarover
geen debat zou hebben toegelaten.
De hoofdzaak van des heeren Witmans
betoog liep echter tegen het stel&ellooze in
de. promotie dezer ambtenaren. Hij aarzei-
do niet van misstanden tc spreken en
wenschtc een bepaalde regeling voor deze
salarieering en verweee te dien einde naar
een reglement regelende de rechtspositie
der gemeente-ambtenaren in de gemeente
Maastricht, ontworpen door niemand min
der dan den oud-minister jhr. mr. Ruys
van Beerenhroeck. De Voorzitter wees er
op, dat zoo if?ts al meermalen in dezen ge
meenteraad te berde is gebracht, maar dat
daarbij nimmer is gebleken dat de Raad
een zoodanige regeling begeerlijk acht en
men kan daarom van B. en Ws. ook niet
een voorstel in clien geest verwachten. En
wat do regeling in Maastricht betreft,
daarmede kan do Voorzitter zich niot ge
heel vereenigen. Z. i. wordt daarin te veel
gegeneraliseerd. Doch laat de heer Wit
mans bij de volgende gemeenebegrooling
do quacstie nog eens aan do orde stelten.
De heer Witmans beloofde het te doen.
Nadat vervolgens nog eenige punten zon
der discussie en hoofdelijke stemming de
revue waren gepasseerd, maakten de hoe
ren Pera en Van Dissel een paar opmer
kingen van ondergeschikt belang naar
aanleiding van de gewijzigde verordening
op het Bouwen en Sloopen. Het is een toer
met deze verordening bij Ged. Staten in
het reine te komen. Ook ditmaal is ook
niet aan alle wenschen en wenken van dit
College toegegeven, voornamelijk waar
Gted. Staten naar het oordeel van B. on
Wa. verzuimden rokening te houden met
de plaatselijke toestanden. Of men na deze
onveranderde vaststelling er nu voorgoed
mee klaar zal zijn, durven wij nog niet grif
voorspellend.
Iten voorstel om ter voorziening in do
behoefte aan kasgeld een tijdelijke leening
aan te gaan van f 100,000 ging er ook zon
der eenige strubbeling door. Blijkens de
toelichting zou men voorloopig wel met
f 50,000 kunnen volstaan, maar dan zou
vermoedelijk binnen zeer korten tijd ander
maal versterking van den post noodig blij
ken. Als het een particulier gold zou men
er tegen kunnen opzien, iemand in het aan
gezicht van cte schitterende feesten zoo'n
overvloedige kas too te vertrouwen, maar
van de gemeente weten we nu eenmaal dal
zij altija zuinig is, nietwaar? Voor 'haar
kan heb geen kwaad.
Een der redenen, waarom de kas spoedig
den bodem zal laten zien is dat het aan
deel van de winst die do gemeente van de
Duinwater-maatschappij geniet, ton bedra
gs van f 30,000, nog niet zal worden ont
vangen. B. en Ws. hebben de rekening der
Duinwatei^maatschappij niet willen goed
keuren, omdat naar hun oordeel bij de
voorgestelde afschrijvingen geen voldoende
rekening wordt gehouden met de belangen
dor gemeente. Wij kunnen, onidat wij, be
houdens deze mededeeling, niets van do
zaak weten, daarover geen oordeel uitspre
ken, maar juichen het in het algemeen zeer
toe dat B. en Wa. flink opkomen voor de
belangen dor gemeente *en in een geval
tegen de Duinwater-maatschappij, die zoo
goed aan do gemeente verdient, doen wij
die in het bijzonder.
Ten slotte kwam do Voorzitter nog met
een voorstel om aan de Gebrs. Van Uldcil
vrijheid te geven tot de onderhuur van
een gedeelte van hot Raamland aan do
Vereeniging voor de oprichting van Volks
speeltuinen, natuurlijk ton behoeve van.
een volksspeeltuin.
Langs een omwegje zal do Vereeniging
dan toch bereiken wat de gemeenternua
haar zelf niet wilde toestaan.
Het gevolg zal zijn dat zij voor het ter
rein 50 h f 100 meer zal betalen, want
de pachters zullen deze gelegenheid ntet
laten voorbijgaan or eenige winst uit te
slaan.
Maar daarvoor wil do gemeente dan wei
een subsidie geven. De heer Dc Goejo
vroeg nu reeds of cr meteen subsidieaan
vrage van de Vereeniging was ingekomen.
Wij zullen nu ongeveer dit geval krijgen:
Di gemeente ontvangt van de pachters
van hot Raamland voor een gedeelte van
dis land bijv. f 150. De pachters verhu
ren dit terrein weer aan de vereeniging
voor Volksspeeltuincn voor bijv. f 250.
De gemeente geeft echter een bedrag van
250 als subsidie aan dc vereeniging. Wat
hierop neerkomt, dat do gemeente aan de
pachters jaarlijks cadeau doet 100.
Want zij had het terrein ook zelvo aan
de vereeniging kunnen afstaan, die daarom
vroeg.
Doch daartegen waren principioele be
zwaren, doch zoo'n principo is toch ook wel
f 100 in het jaar waard.
Vóór de vergadering word voranderd in
een met gesloten deuren ter behandeling
van het kohier der plaatselijke directe be
lasting, verkreeg dc heer Sijtsma verlof
tot het houden eener reeds vroeger aange
vraagde interpellatie over de regeling van
het onderwijs aan de o.l. school 2de klasse
voor Jongens en Meisjes, in verband met
de aansluiting aan het onderwijs dor ande
re scholen. De Voorzitter achtte het door
den heer S. aangevoerde belangrijk genoeg
om het eerst aan het oordécl van do school
commissie te onderwerpen alvorens er ant
woord op te geven.
Niettemin voorde de heer Pera er oen
en ander tegen aan, waarop wij nu dc zaak
toch spoedig weder aan de orde komt, thans
niet behoeven terug te komen.
Daarop werden do deuren gesloten en
n.v heropening over een halfuurtje bleek,
dat het belastbaar ink. men met een be
drag van f 25.0S0 was verhdogd en dl -»
was geklommen tot f 7,106,9-19 waard or
het voorgestelde heffingsprocent kon wc
don verminderd van 4.12 lot 4.11. Aid
werd het kohier vastgesteld.
Valt het met do suppletoirc kohieren w
wat mee, dan bestaat cr o.i. alle kani, tl vt
het belastingproccnt tot 4 pCt. wordt te
ruggebracht.
Hiermede was do arbeid voor dezen du'
nfgcloopen. Met hot oog op de festiwteitor
die in uitzicht zijn, is het te voorzien, da
do Raad niet zoo heel spoedig weer bijeen
zal komen.
Wel zullen dc heeren den 21 sten H. M.
d-ï Koningin cn Z K. H. Prins Hendrik
ontvangen, maar of daaraan de schrijver
van „Onder onze vroede vaderen" stof voor
overzicht mug ontlecnen zal te bezien
slaan.
Leiden, 9 Juni.
Door 'don heer H. J. van Leeuwen Jr.
is gisteravond in do Collogiumikamer aan
het bestuur van het Lcidsoh Studenten
korps aangeboden een ook door hem ge-
oomponeerdo Maskerado-marsch, nebjes
gepen te ekend en besloten in een pracht
band in do stadiiklcureu cn met oranje
linten.
Do „Vrijzinnige Kicevcreeniging" al
hier houdt hedenavond een ledenvergade
ring tot het c tellen van candidaten voor
het lidmaatschap van den Gemeenteraad.
Als voorloopigo candidaten zijn bij den
Algcmeoncn Voorzitter, ingevolge art. 15,
opgegeven de hcoren J, van Beveren, S.
do Boer Azn., J. Botcrmans, Abr. Corte,
mr. H. L. uckcr, Jr. E. F. van Dissel
(aftr.), mr. S. J. Fockema Andrcae (aftr.),
mr. A. J. Fokker, dr. Th. W. van Lidth
do Jeudo (aftr.), H. Paul (aftr A. L.
Reimcringer, J. Roem, W. van Rossum du
Chattel, dr. D. Stigter, mr. O. W. Sip-
kes, mr. P. A. Tichelaar, J. Th. C. Viru-
ly, W. F. Verhey van Wijk (aftr.), mr.
E. do Vries (aftr.) J. C. Zaalberg cn dr.
H. J. Zwiers.
Behalve de hierboven aangeduide loden
zijn ook nog aan do beurt van aftreden
de heeren W. Pera, P. J.'M. Aalberse, mr.
L. M. J. H. Kerstens on J. P. Vergou
wen.
Niettegenstaande ds. Wisse door een
vrij hevige oogontsteking is getroffen,
waardoor Z.E.W. tijdelijk loet gezicht ge
deeltelijk mist, neemt hij toch" ernstig deel
aan den verkiezingsstrijd. Zoo trad hij
'deze week een paar malen op voor stamp
volle zalen in hot district Enkhuizen, on
debatteerdo met dc liberalen. En zoo hoopt
3)
Mijn meisjes moesten hem helpen; zij de
den het graag. Want tot besluit kregen zij
iederen keer chocolade. Doch niet alleen
daarom hielden zij van hem; hij had reeds
haar hart gestolen door de vroolijke ge
schiedenissen, welke hij haar vertelde. Als
hij zoo met de kinderen bezig was, zou men
hem haast niet herkennon. Dan toonde hij
een bijna vrouwelijke teederheid en zacht
heid- Zooals bij alle fijn georganiseerde
naturen, leefden ook in hem twee mensche.i.
m Die bebbeu ook zeker ten slotte met elkaar
gestreden, toen op eenmaal dc storm boven
hem losbarstte. En deze eeno, deze f* r'e
maal behield de zachtheid de overwinning
en trok hem naar den grond.
Gedurende cle manoeuvres werd het leeg
in het stadje. Alleen de Walkcnrieds en wij
bicven thuis. De Walkenrieus bleven over
het algemeen altijd thuis. Uit do zeer een
voudige inrichting van het huishouden had
ik reeds lang bemerkt, dat zij niet bemid
deld waren. En de oude heer had eens
tegen mij gezegd: „Arm zijn wij nu wel niet;
door mijn groot pensioen zouden wij veel
beter kunnen leven, maar ik spaar voor
mijn dochters; die moeten zonder zorgen
cn goed kunnen leven, wanneer ik kom te
sterven."
Over zijn overleden vrouw sprak hij
nooit, maar van de dochters hoorde ik, dat
zij zeer teer en zenuwachtig geweest was
en vroeg was gestorven. Er hing een groot
portret van haar in de slaapkamer der da
mes, waarover ik mij in stilte altijd ver
wonderde. Daar er nooit over haar gespro
ken werd, maakte ik de gevolgtrekking, dat
het huwelijk ongelukkig moe6t zijn geweest.
Daarna vergat ik door de te verwachten ge
beurtenis de familie Walkenried.
En in het najaar, toen de eerste verdor
de bladeren van de boomen vielen, lag er
weer een spartelende baby in onze maho
niehouten wieg. En ook ditmaal was het
een meisje.
Het duurde lang, voor mijn man over
de teleurstelling heen was; hij had zich zoo
op de komst van een jongen verheugd Ook
ik had slechts van een zoon gedroomd, doch
toen ik het kleine, onschuldige ding in de
armen hield, was ik toch innig gelukkig.
Zijn Excellentie was bijzonder hartelijk
voor mij; hij overlaadde mij bijna met bloe
men.
Daarom gold mijn eerste bezoek ook hem.
Ditmaal zaten wij niet, zooals gewoon
lijk in het schemeruurtje, in het hoekje bij
de kachel. Ik zat op de sofa en hij zat
vóór mij op zijn schrijftafelstoel. Hij was
zeer goed geluimd en feliciteerde mij altijd
opnieuw weer. „Ik heb er mij toch zoo har
telijk over verheugd," zeide hij. „En nu
heb ik nog één verzoek: Laat mij peet zijn
over uw dochtertje,"
Ik dankte hem verheugd. „Wij hebbeD u
dit niet durven vragen, Excellentie, omdat
het maar een meisje is; was het een jongen
geweest, dan zouden wij het zeker gedaan
hebben."
Weer zag ik plotseling dien doffen blik
in Jöijn oogen. Hij antwoordde niet, zat
rechtop in zijn stoel en trommelde met de
vingers op tafel.
Ik was boos op mijzelve. Hoe had ik de
vorige geschiedenis kunnen vergeten 1 En ik
wist niet hoe ik de zaak ongedaan zou kun
nen maken en keek hem nog steeds ver
schrikt aan.
Daar drong van buiten het geluid van
een heldere kinderstem tot ons door.
Die bracht leven en wekte ons beiden op.
„Ik zal u een geschiedenis vertellen,"
zeide de oude heer langzaam. „U zult ze
misschien toch wel \an anderen hooren en
u zult dan niet weer „maar een meisjo"
zeggen; u zult tevreden zijn." Dit laatste
klonk boos bijna dreigend.
Hij wachtte oven, alsof hij het begin
moest bedenken.
„Mijn huwelijk was niet gelukkig", zeide
hij toen. „Wie schuld had? Beiden. Zoo is
he; immers altijd! Wij waren op elkaar
verliefd geworden. Misschien juist omdat
wij zulke groote contrasten waren. Mon
zegt, dat dergelijke huwelijken het geluk
kigst zijn. Dat is niet waar, dat is onzin.
Wederom wachtte hij even.
„Ik J:on mijn stir en go levensopvatting
niet opgeven; ik kan hot ook nu nog niet. U
moet het mij dus niet kwalijk nemen." Een
vriendelijke blik trof mij. Toen werd hij
weer ernstig „Nu en zij, zij had geheel an
dere ideeën; zij was lichtzinnig on zij deed
nooit wat zij beloofde; het lag zoo in haar
natuur; zij kon niet anders.*'
„En", hij hield even op, begon weer op
nieuw, toen ten slotte: „En dat had de
jongen van haar geerfd."
Nu was het er uit.
Hij had over het algemeen veel van haar
geërfd, haar slanke, elegante gestalte, hst
mooie gezicht cn haar betooverende lieftal
ligheid."
Hij schoof zijn stoel een eind vooruit en
sloeg de handen in ©lkaar. Een heerlijke j
horinnering deed zijn oogen schitteren.
„Wat was ik gelukkig, toen dc jongen ge
boren werd 1 Ik was half krankzinnig van
vreugde. Ik kende een gedicht, dat op de
volgende wijze begon:
„Sonne, komm rasch an mein Fenster
gesprongen I
Laclie mit mir, ich hab' einen Jungen 1"
cn dat zong ik den j^oheelon dag. Ik noemde
mijn zoon naar mijn hoogvereerden ouden
Keizer, die mij eigenhandig het ijzeren
kruis op de borst bevestigd had I Ik droom
de, ja wat droomde ik al nietl Dat cene
alleen wist ik: een echte Pruisische edel
man moest hij worden en mijn ouden naam
zou hij nog meer tot aanzien brengen, dan
ik ooit had vermocht."
Opnieuw werd het stil.
Toen stond hij op, met moeite cn wanke
lend- Langzaam ging hij naar het rookta
feltje en nam den kleinen bruinen hand
schoen. Even langzaam kwam hij terug.
„Dat is alles, wat ik nog van hem heb,"
zoidc hij, mij don handschoen toonend.
Hij wierp er eon teederen blik op.
„Wat was hij lief en aanvallig toen. Het
was een eigenaardigheid van hem, dat hij
nooit handschoenen dragen wildo. Altijd,
vóór hij met zijn Fransche gouvernante ging
wandelen, kwam hij bij mij: „Vader, moet
ik nu heusch handschoenen aantrekken? Ik
vind het niets prettig; zie zelf maar eens
hoe leelijk het staat 1" En daarbij stak hij
mij zijn klein?, bruino vuistjes toe.
„Ja, maar dat moot toch l" antwoordde
ik hem; „gehoorzame kinderen moeten op
straat altijd netjes gokleed zijn."
Eena op een dag liet hij een van de
handschoenen in mijn kamer liggen. Ik
bemerkte het eerst, toen hij al lang weg
was. Zonder er veel bij na te denken borg
ik hem in mijn schrijftafel op on vergat
hem. En toen, toon," hij aarzelde lang,
„toen vond ik hem tooh weer terug, in
het donkerste uur van mijn leven, toen ik
alles, wat mij aan hem herinnerde, vernio-1
tigd had; toen zijn laatste portret vor-
brand was; toen vond ik dit ldeinc, bruine'
ding in mijn schrijftafel tusschen k>udo
papieren, en ik kon niet besluiten om dat
ook nog te vernietigen. Er was daaraan
een horinnering verbonden uit don zonni-
gen tijd, toen ik nog zoo trotsch op h»m
was.
„Sedert dien tijd ligt hij hier op het
rooktafeltje en zegt mij ieder uur, dat ik
toch ook nog eenmaal zoo recht gelukkig'
geweest ben.
Want toen hij geboren was, ziet u, ging
alles góeü; wij waren niet meer zoo ongo-,
lukkig mot olkaar; ik was toegevender go-,'
worden, want zij had mij immers mijui'
zoon geschonken. Toen vatte zij koude,-
kreeg een longontsteking en 6tierf no£f
vóór de jongen naar r.ohool ging."
Zijn hand leunde zwaar op do tafelJ
„God weet, dat ik alles gedaan heb, otti
van hem iets £ocds te maken. Do jongoij
was mij nog liever dan mijn beroep. Ed
toch hebben zo hem bedorven." i
Deze Laatste woonden werden bijna snikli
kond uitgesproken.
(Slul
